Φωτιά και Λόγος

» Στην περιφέρεια του κύκλου, κάθε σημείο είναι ταυτόχρονα και αρχή και τέλος.»
Ο Ηράκλειτος την εποχή του Κριού του Λάο Τσε και του Κομφούκιου που πήραν τη φωτιά από το Πύρινο Δράκο και βάλανε τις βάσεις για την κινέζικη θρησκεία με τον Ζωροάστρη να δημιουργεί τον Ζωροαστρισμό και τον Άγνι να χορεύει τρίμορφος τον χορό της φωτιάς στον Ινδουισμό, ως νέος Ηρακλής γκρεμίζει τα τείχη της Χέετικης μυστικιστικής Τροίας, σώζει την Ησιόνη και βάζει τις βάσεις για την Ελληνική φιλοσοφία σε ορθολογική δομή.
Είναι η φωτιά το πρωταρχικό στοιχείο, το πυρ;
Ναι είναι, από την εποχή της μεγάλης έκρηξης Big Bang που ξεκινάει το φως μέσα από μία μαύρη τρύπα ενός μαύρου ήλιου συμπυκνωμένης ύλης και ενέργειας.
Ο Άδης, ο μαύρος ήλιος αυτός θα γίνει το σύμβολο του ναζισμού με τον Χίτλερ ένατο ανατάρ Avatar στην Σαμπάλλα της Ανατολής να κυριαρχεί στον κόσμο χωρίζοντας την ουρά του Δράκου σε δύο SS.
O Ήλιος Τιτάνας θα ακολουθήσει την πορεία της εξελισσόμενης συνείδησης μέχρι να φτάσει στον Απόλλωνα σε εξελικτική αυτοσυνείδηση.
Η Γη θα παραμείνει σε διάπυρο κατάσταση στο εσωτερικό της, ένα μικρό αστέρι που ψύχεται ενώ η λάβα θα γίνεται μάγμα και με τη βοήθεια του τεχνίτη Ήφαιστου ο Εριχθόνιος θα εξέρχεται στην επιφάνεια της γης όταν τα ηφαίστεια θα χύνονται στο πόδι της Αθηνάς Σοφίας.
Οι τρεις μορφές της Φωτιάς σταθερή παρορμητική και μεταβλητή στις τρεις μορφές του λόγου, τον σταθερό τον παρορμητικό και το μεταβλητό.
Άρης Κριός, Απόλλων Λέων, Τοξότης Αθήνα και Δίδυμος Ερμής, Ζυγός Αφροδίτη και Υδροχόος Αρτέμης Ουρανός.
Ποιος ήταν ο Ηράκλειτος ο Εφέσιος Εφέστιος;
Ο Ηράκλειτος από την Πολιούχο πόλη της Αρτέμιδος υπήρξε ένας φιλόσοφος του φωτός και του Πυρός. Άναψε με τον ηλεκτρικό σπινθήρα του Προμηθέα τα εγκεφαλικά κύτταρα της ανθρωπότητος και φώτισε της άγνωστης πτυχές της σκέψης μας.
Και ακόμη μας φωτίζει μέσα στο μαύρο σκοτάδι της θρησκοληψίας της θεοσοφίας και της θεοκρατίας την Εποχή της Άρτεμης Υδροχόου Ουρανού.

Το πρωί είναι το ξεκίνημα της νύχτας. Η γέννηση είναι το ξεκίνημα του θανάτου. Στο τέλος όλα και όλοι συναντιόνται σε μεγάλη παράσταση δημιουργικής αισθητικής για το χειροκρότημα…..

Αστραία

φωτιάς γης νερού και αέρος

Ο ορθός λόγος είναι και σωστή αναλογία στοιχείων
Ορίζοντας ως σημείο αναφοράς και αρχή της ύλης και της δημιουργίας το Big Bang το πρώτο στοιχείο είναι η φωτιά. Έχει δίκιο ο Ηράκλειτος.
Ορίζοντας όμως ως σημείο αναφοράς τον άνθρωπο και την αρχή της νόησης το πρώτο στοιχείο είναι ο αέρας και, έχει δίκιο ο Αναξιμένης.
Ορίζοντας ως σημείο αναφοράς την αρχή των εμβίων όντων το πρώτο στοιχείο είναι το νερό και έχει δίκιο ο Θαλής.
Η γη ύλη βρίσκεται πάντα και παντού ανάμεσά τους και έχει δίκιο ο Ησίοδος και ο Εμπεδοκλής στα 4 ριζώματα.
Η ανθρώπινη ζωή αρχίζει από την σύλληψη την σύνταξη της ενέργειας φωτιά με την ένωση των δύο, του σπερματοζωαρίου και ωαρίου στην δημιουργία νέας ύλης. Το ζυγωτό αυτό θα επιπλέει μέσα στο αμνιακό υγρό ως έβρυο μέχρι τη στιγμή της γέννησης και την πρώτη αναπνοή την είσοδο του αέρα στους πνεύμονες του Ερμή.
Η πρώτη φωτιά το Ιερό αείζωον Πυρ ανήκει στον αόρατο Θεό του αόρατου κόσμου του Άδη Αίδη που γράφει τις άκαυτες εντολές στις πλάκες του DNA. Ο πρωταρχικός Θεός Άδης είναι Φωτιά ενώ ο Πλούτων είναι ο τρίτος κυβερνήτης του κόσμου από την ιερή τριάδα των τριών αδελφών είναι νερό σταθερό και ανήκει στο Σκορπιό μαζί με τον Ήφαιστο Θεό.
Ποια είναι η διαφορά του ανθρώπου από τα υπόλοιπα τα ζώα και τα φυτά;
Ο λόγος και η σκέψη, ο άνθρωπος μπορεί να σκεφτεί πέρα από την αναπαραγωγή την απέκκριση τον μεταβολισμό και την ανάπτυξη που είναι κοινά..
Ενώ όλα τα έμβια όντα αναπνέουν γιατί μόνο ο άνθρωπος μπορεί να σκεφτεί;
Γιατί ο άνθρωπος έχει το ιερό πυρ, τον σπινθήρα της φώτισης που έκλεψε ο Προμηθέας και του έδωσε δωρεά. Είναι αέρας και φωτιά μαζί σε ευθυγράμμιση εσωτερικών και εξωτερικών απορροιών.
Έτσι τόσο η ανθρώπινη σκέψη όσο και ανθρώπινος λόγος γραπτός ή προφορικός πρέπει να έχει τη σωστή αναλογία του στοιχείου για να σταθεί λογικώς.
Η φωτιά είναι η έμπνευση , το νερό είναι η ενσυναίσθηση, η γη είναι η πρακτικότητα η στεριά και φυσικά ο αέρας είναι η διανόηση η λογική επεξεργασία.
Η απουσία της φωτιάς δημιουργεί τους άχαρους ξύλινους τυποιημένους λόγους των πολιτικών μας και των κομματικών αρχηγών. Η απουσία του συναισθήματος δημιουργεί άνυδρη έρημο των ανακοινώσεων των χρηματοπιστωτικών αγορών . Η απουσία γης δημιουργεί τους αεράτους λόγους, των όσα παίρνει ο άνεμος, ανεδαφικών οικονομολόγων και η απουσία του αέρα δημιουργεί τους παράλογους λόγους των θρησκευτικών ηγετών που στραγγαλίζουν κάθε έννοια λογικής και δεοντολογίας.
Αν και ο λόγος αυτός είναι αιώνια οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να καταλάβουν και πριν τον ακούσουν και αφού τον ακούσουν για πρώτη φορά. Γιατί, ενώ τα πάντα συντελούνται σύμφωνα μ’ αυτόν το λόγο, αυτοί μοιάζουν άπειροι όταν αποκτήσουν εμπειρία λέξεων και πράξεων σαν αυτές που εγώ διηγούμαι, όποτε διακρίνω το κάθε τι σύμφωνα με τη σύσταση του και εκθέτω το πώς έχει. Αλλά από τους άλλους ανθρώπους διαφεύγουν όσα πράττουν όταν είναι ξυπνητοί, ακριβώς όπως λησμονούν όσα πράττουν όταν κοιμούνται. Ηράκλειτος

Και τα ελάχιστα λόγια προδίδουν την έλλειψη ή την παρουσία ηλεκτρικού σπινθήρα και της πύρινης προμηθεϊκής ευθυγράμμισης όρθιου έμβιου όντος στην εξέλιξη της συνείδησης.

Αστραία

Λόγοι Πυρός

 σε αναλογίες φωτός

Ένα από τα μεγαλύτερα φιλοσοφικά ερωτήματα που έχει απασχολήσει το ανθρώπινο μυαλό, είναι ποιο στοιχείο έχει υπάρξει πρώτο, η φωτιά το νερό η γη ή ο αέρας.
Η απάντηση σε αυτό δεν μπορεί να δοθεί αν δεν οριστεί το σημείο αναφοράς και της αρχής του κύκλου.
Αρχής γενομένης της δημιουργίας του σύμπαντος και της ύλης είναι η φωτιά το πυρ στη μεγάλη πυρηνική έκρηξη του παντός το πρώτο στοιχείο.
Ακολουθεί η στεριά, η γη που ψύχεται σε στερεά μορφή
και κατόπιν το νερό διότι το νερό υδρατμοί για να υπάρχει και να συγκεντρωθεί πρέπει κάπου να κρατηθεί όταν πέσει ως βροχή σε μία κοίλη κυρτή επιφάνεια στερεάς γης.
Αυτό λέει η απλή λογική.
Ο άνθρωπος είναι απών από αυτές τις μεγάλες διαδικασίες μετατροπές και μεταστοιχειώσεις της ενέργειας της Φωτιάς και του Πυρός σε Ύλη.
Η παρουσία του ανθρώπου στη γη σχετίζεται με την παρουσία και την ύπαρξη του αέρα και της ατμόσφαιρας που συνεπάγεται μία διανοητική ικανότητα απαραίτητη και καταλυτική για τις εγκεφαλικές διεργασίες, όπου και όντα λαμβάνουν χώρα.
Προηγήθηκε η σκέψη του λόγου;
Σαφώς προηγήθηκε η σκέψη του λόγου και η μεταφορά της σιωπηλής γνώσης του ενός ημισφαιρίου του εγκεφάλου στο άλλο.
Γιατί και ο ήχος για να μεταφερθεί χρειάζεται λεπτόρρευστη ύλη δηλαδή αέρα ατμόσφαιρα. Στο κενό δεν μεταδίδεται.
Υπήρχε όμως ήχος και πριν την παρουσία του ανθρώπου;
Ναι υπήρχε ο ήχος των κυμάτων και το κελάηδημα των πουλιών και το σφύριγμα των φιδιών και το μούγκρισμα των βοοειδών.
Αυτό που δεν υπήρχε είναι λογική σκέψη ο λογικός λόγος όρθιος, για αυτό δεν υπήρχε και πολιτισμός.
Τα ήθη και έθιμα οι παραδόσεις των παλαιότερων ανθρωπίδων δεν μπορούν να οριστούν ως πολιτισμός έννοος και έλλογου ενήλικος ανθρώπου διότι απουσίαζε η λογική. Η ανθρωπότητα ήταν ένα μωρό παιδί χωρίς το εγκώμιο της μωρίας.
Λόγος και Θεός
Ο Θεός είναι πέρα από τον λόγο, από τον οποιοδήποτε λόγο και πέρα από το τονάλ, την ύλη, είναι η απόλυτη σιωπή. Συνεπώς τίποτα δεν μπορεί να ειπωθεί για αυτό και τίποτα και από τίποτα και από κανέναν να εκπροσωπηθεί.
Ο Θεός το Θείον δεν μπορεί να γίνει κατανοητός με την ανθρώπινη μορφή, ανήκει σε αυτό δεν μπορεί να γίνει Γνωστό.
Οποιοσδήποτε χρησιμοποιεί τον λόγο να εξηγήσει και να μιλήσει για τον θεό, αυτοαναιρείται στη στιγμή. Είναι σαν τον Κρισναμούρτι που μιλά ατέλειωτα για την σιωπή και φλυαρεί αδολεσχώς.
Τον Θεό τον έχουνε χρησιμοποιήσει αρκετοί επιτήδειοι γκουρού και θρησκευτές για να δημιουργήσουν ιερατεία και θρόνους θρησκευτικής εξουσίας με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα της απληστίας και της αισχροκέρδειας. Έχουν κλέψει την πύρινη γνώση του Δράκου και με τη γνωστή κοπτοραπτική πουλάνε «Θεό» στη λαϊκή με το κιλό.
Τόνοι για τον θεό έχουν γραφεί σε ιερά Βιβλία με θεολογική ποιμαντική του καλού βοσκού για τα πρόβατα του λαού. Όλοι οι θεόπληκτοι σαν τις καμένες Σεμέλες μιλάνε συνεχώς για το Θεό μέσα από τις διάφορες θρησκείες είτε άμεσα ως θεοκρατία είτε έμμεσα ως θεοσοφία.
Τι μπορεί να πει για το Θεό μία Σεμέλη που έχει καεί από εγωισμό; Τίποτα.
Τα περισσότερα θρησκευτικά κείμενα ιερών βιβλίων πάσχουν από την απλή λογική, ειδικά όταν τα εκλαμβάνονται ως κυριολεξία και όχι ως μία απλή αλληγορία. Εγκλωβίζουν το μυαλό του ανθρώπου σε ένα φαύλο σπηλαιώδες κύκλο κυκλώπειας θρησκοληψίας και μία κινούμενη άμμο προσπαθώντας να εξηγήσει λογικά το θρησκευτικό παράλογο και ελάχιστοι κατορθώνουν να δραπετεύσουν. Ακόμη και ο Οδυσσέας δυσκολεύτηκε να βγει.
Βουλιάζουν όλα τα πλοία του νου στις πολλαπλές θρησκευτικές αντιφάσεις στα ρηχά και άγρια νερά του Ποσειδώνιου Ωκεανού.
«Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος». Λέει ο ερμητικός ευαγγελιστής Ιωάννης με καμένα εγκεφαλικά κύτταρα σαν την Σεμέλη που ζήτησε να δει τον Θεό. Και καμένη Σεμέλη και Λόγιος Ερμής δεν γίνεται μαζί. Αργότερα κατάλαβε το λάθος του και έγραψε στην Πάτμο την Αποκάλυψη (House of Dragon ) για τους Δράκους και το σπίτι που τον κρατούσαν όμηρο.
Δεν υπάρχει ούτε μία λογική πρόταση στη Βίβλο και στο Κοράνι και καμία που να εξυμνεί την ευφυΐα. Αντιθέτως εκθειάζεται η άγνοια, η δουλεία, η τυφλή πίστη η τυφλή υποταγή μέσα από ένα έντονο και ανεξέλεγκτο θυμικό με σαδομαζοχιστικές κα συναισθήματα αγάπης μίσους εκδίκησης θυσιών δοκιμασιών και άλλων άλογων ενστίκτων.
Τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος απέναντι σε αυτό το βομβαρδιστικό πρόγραμμα των θρησκειών των ιερατείων και θρησκειολογιών;
Να καλλιεργήσει το μυαλό του, τη λογική σκέψη πολύπλευρα και συμπεριεκτικά, να ενώσει τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου του σε γέφυρα αμφίδρομης κατανόησης και να αποφύγει κάθε θρησκευτική εμμονή προσκυνήματα και υποταγή. Να κρατήσει από την φωτιά και από τον Θεό, μια απόσταση ασφαλή. Ούτε πολύ κοντά γιατί θα καεί, ούτε τελείως μακριά γιατί θα γίνει θα παγώσει και θα γίνει παγάκι στην Ανταρκτική.
Η φιλοσοφία αρκεί. Να τον κρατήσει σε μία ψυχική νοητική σωματική ισορροπία υγιή.

Αστραία

Εν αρχή ην η Φωτιά
Φλόγα Όρθια του Πνεύματος
Η Δημιουργία ξεκινά με μία μεγάλη έκρηξη φλόγα και φωτιά
Η πρώτη δέσμη του Αετού, ο Πλούτωνας το αείζωον πυρ
Θα ακολουθήσει το νερό ο Ποσειδώνας
και ο αέρας Ζευς η Νόηση
homο Ήφαιστος
Και homο sapiens Εστία το Ιερό Πυρ
Μια αιώνια φλόγα είναι μια φλόγα, λάμπα ή δάδα που καίει για αόριστο χρόνο. Οι περισσότερες αιώνιες φλόγες αναφλέγονται και τείνονται σκόπιμα, αλλά ορισμένες είναι φυσικά φαινόμενα που προκαλούνται από διαρροές φυσικού αερίου , πυρκαγιές τύρφης και πυρκαγιές από ραφές άνθρακα , οι οποίες μπορούν αρχικά να αναφλεγούν από κεραυνούς, πιεζοηλεκτρισμό ή ανθρώπινη δραστηριότητα, μερικά από τα οποία καίγονται για μεγάλο χρονικό διάστημα χρόνος.
Στην αρχαιότητα, οι αιώνιες φλόγες τροφοδοτούνταν από ξύλο ή ελαιόλαδο . Τα σύγχρονα παραδείγματα χρησιμοποιούν συνήθως παροχή προπανίου ή φυσικού αερίου με σωλήνες. Καταναλώνουν οξυγόνο , μετατρέποντάς το σε διοξείδιο του άνθρακα και νερό . Οι ανθρώπινες αιώνιες φλόγες τις περισσότερες φορές μνημονεύουν ένα πρόσωπο ή ένα γεγονός εθνικής σημασίας, χρησιμεύουν ως σύμβολο διαρκούς φύσης όπως μια θρησκευτική πίστη ή ως υπενθύμιση δέσμευσης σε έναν κοινό στόχο, όπως η διπλωματία .
Η αιώνια φωτιά είναι μια μακρόχρονη παράδοση σε πολλούς πολιτισμούς και θρησκείες. Στο αρχαίο Ιράν το ατάρ φροντιζόταν από έναν αφοσιωμένο ιερέα και αντιπροσώπευε την έννοια των «θεϊκών σπινθήρων» ή Amesha Spenta , όπως κατανοείται στον Ζωροαστρισμό . Οι πηγές της περιόδου αναφέρουν ότι τρεις «μεγάλες πυρκαγιές» υπήρχαν στην Αχαιμενιδική εποχή της περσικής ιστορίας, οι οποίες θεωρούνται συλλογικά η παλαιότερη αναφορά στην πρακτική της δημιουργίας πυρκαγιών της κοινότητας που καίγονται συνεχώς.
Η αιώνια φλόγα ήταν ένα συστατικό των εβραϊκών θρησκευτικών τελετουργιών που εκτελούνταν στη Σκηνή του Μαρτυρίου και αργότερα στο Ναό της Ιερουσαλήμ , όπου μια εντολή απαιτούσε μια φωτιά να καίει συνεχώς στον Εξωτερικό Βωμό . Ο σύγχρονος Ιουδαϊσμός συνεχίζει μια παρόμοια παράδοση έχοντας ένα λυχνάρι ιερού , το ner tamid , πάντα αναμμένο πάνω από την κιβωτό στη συναγωγή. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο , τέτοιες φλόγες απέκτησαν περαιτέρω νόημα, ως υπενθύμιση των έξι εκατομμυρίων Εβραίων που σκοτώθηκαν στο Ολοκαύτωμα .
Το έθνος των Τσερόκι διατήρησε μια πυρκαγιά στην έδρα της κυβέρνησης έως ότου εκδιώχθηκε από τον νόμο απομάκρυνσης των Ινδιάνων το 1830. Εκείνη την εποχή, η χόβολη από την τελευταία μεγάλη πυρκαγιά του συμβουλίου μεταφέρθηκε δυτικά στο νέο σπίτι του έθνους στην Επικράτεια της Οκλαχόμα . Η φλόγα, που διατηρήθηκε στην Οκλαχόμα, μεταφέρθηκε πίσω στην τελευταία έδρα της κυβέρνησης των Τσερόκι στο κρατικό πάρκο Red Clay στο νοτιοανατολικό Τενεσί , στο Μουσείο των Ινδιάνων Τσερόκι στο Τσερόκι της Βόρειας Καρολίνας και στο Τσερόκι Nation Tribal Complex στο Talequah, Οκλαχόμα .
Στην Κίνα, ήταν κατά καιρούς σύνηθες να καθιερώνεται μια αιώνια αναμμένη λάμπα ως ορατή πτυχή της λατρείας των προγόνων . είναι τοποθετημένο μπροστά από μια πλάκα πνευμάτων στον προγονικό βωμό της οικογένειας.

Η λατρεία ή η θεοποίηση της φωτιάς, πυρολατρία είναι γνωστή από διάφορες θρησκείες . Η φωτιά αποτελεί σημαντικό μέρος του ανθρώπινου πολιτισμού από την Κάτω Παλαιολιθική . Ίχνη φωτιάς βρέθηκαν στο σπήλαιο των Πετραλώνων ηλικίας από 700.000 χρόνων. Οι θρησκευτικές ή ανιμιστικές έννοιες που συνδέονται με τη φωτιά υποτίθεται ότι φτάνουν πίσω σε τέτοιες πρώιμες προ του Homo sapiens εποχές.

Ο «Δημιουργός» του Ανθρώπου, η Φωτιά σε Αιώνιες Προμηθεϊκές Φλόγες ‘Υλης και Ηράκλειας Συνείδησης

Αστραία

ένα κέντρο ισορροπίας περιμένουν σε ένα παράλογο κόσμο

και μια  επιστροφή της λογικής στο κέντρο της
Κάθε σώμα κάθε υλικό αντικείμενο έχει ένα κέντρο βάρους, που είναι το κέντρο ισορροπίας του και εκεί ισορροπεί, όποια κίνηση και αν κάνει. Κάθε σπίτι κάθε οίκος χαράσσει τα όρια της ιδιοκτησίας και της οικίας του που είναι ιερή. Κάθε κάθε χώρα έχει την πρωτεύουσα της και το κυβερνείο της που την κυβερνά και από εκεί, διοικεί.
Κάθε πόλη παλαιότερα είχε μία κεντρική φλόγα στο κέντρο της πλατείας της, αφιερωμένη στη θεά Εστία που την κρατούσε ασβέστη. Ακόμη και όταν έφευγαν οι άποικοι, παίρναν μαζί τους αυτή τη φλόγα και την εγκαθιστούσαν στην καινούργια πόλη που φτιάχνανε, κουβαλώντας την, πρωτίστως στην καρδιά τους συμβολικά. Ήταν αυτή η φλόγα η ιερή, το αείζωον πυρ στα σκοτάδια της νύχτας τα βαθιά και τους οδηγεί σαν φάρος σε νερά ασφαλή.
Δεν ξέρουμε αν οι πρώτοι όρθιοι άνθρωποι στη γη, ήταν άποικοι από άλλους πλανήτες και δεν ξέρουμε τι βρήκαν και συνάντησαν εδώ όταν αποβιβάστηκαν, εκείνο που ξέρουμε σίγουρα είναι, ότι κάποιοι άνθρωποι ζήσανε περιπλανώμενοι πλανήτες( όχι τουρίστες ) αναγκαστικά νομάδες και κυνηγοί χωρίς βάση σταθερή, μέχρι που συνάντησαν τα πρώτα σπήλαια. Μπήκαν μέσα για να ζεσταθούν και να φάνε λίγο τυρί. Ήταν και ο Κύκλωπας εκεί μαζί; Πολύ πιθανόν, όπως η Οδύσσεια για την κατάσταση στην όψιμη Λεμουρία, μας  την εξιστορεί.
Εκείνο που γνωρίζουμε επίσης είναι,  ότι απουσιάζει το όνομα της Εστίας από τους πλανήτες του ηλιακού συστήματος και στη θέση που θα έπρεπε να βρίσκεται κάποιος πλανήτης υπάρχουν μόνο κομματιασμένοι αστεροειδείς. Έχει κατακερματιστεί θα έλεγε κανείς.
Επίσης απουσιάζει η αναφορά της Θεάς και της Εστίας από τα Ομηρικά Έπη και είναι ένα ερώτημα μεγάλο και βαθύ.
Η Ιθάκη είναι το νησί του Οδυσσέα είναι η Εστία του, είναι ιερή του γη. Πού βρίσκεται και γιατί ο Όμηρος  αυτή τη λέξη δεν χρησιμοποιεί. Την αγνοεί;
Οι γεωλογικές μεταβολές και γεωπολιτικές αλλαγές για την κυριαρχία και την εξουσία, δεν έχουν αφήσει κανέναν άνθρωπο να στεριώσει στο δικό του νησί, γη. Ξεριζώνοντας όλους τους ανθρώπους, τους μεταφέρουν από δω και από κει για δική τους χρήση  σκοπιμότητα και βολή. Οι μεγάλοι πόλεμοι των ειρηνιστών, κυρίως θρησκευτικοί, με το πρόσχημα του Θεού, έχουν καταστρέψει κυριολεκτικά την Γη, την τελευταία των Ιχθύων Εποχή και, συνεχίζουν. Ο θεοσοφιστής πασισφιστής ΟΗΕ αφού έχει βολευτεί πίσω από αναπαυτικά καθίσματα και παχυλούς μισθούς, εκφωνεί πού και πού, κανένα λόγο για την ειρήνη που εύχεται να επικρατήσει με διπρόσωπες ευχολογίες τρίτου τύπου.
Ο Οδυσσέας φεύγει για τον μεγάλο πόλεμο και οι υπόλοιποι αρχηγοί, φεύγουν όλοι. Οι Τρώες έχουν κλέψει την Ελένη. Το κέντρο ισορροπίας της Ελλάδος παραπαίει. Οι γυναίκες και τα παιδιά μένουν για να κρατήσουν τις εύθραυστες ισορροπίες και τους περιμένουν.
Αν φύγουν όλοι και δεν υπάρχει κανείς να σε περιμένει, δεν υπάρχει και κανένας λόγος να επιστρέψει κάποιος. Ούτως ή άλλως δεν θα έχει πού να επιστρέψει, αν τίποτα δεν απομένει.
Αυτός είναι ο σπουδαίος ρόλος της ρίζας, της καταγωγής, της φυσικής της χώρας της πατρίδας της Εστίας και φυσικά μιλούμε για μία πολιτισμική κοινωνία και όχι για την επιστροφή στη σπηλαιώδη Λεμουρία.
Όλες οι χώρες, όλες οι πατρίδες και όλες οι πνευματικές ιδεολογίες δεν μπορούν να υπάρξουν, αν δεν έχουν ένα υλικό στήριγμα μία έκταση μία περιοχή, μία στεριά ένα τονάλ, ένα νησί ύλης. Αυτοί που ισχυρίζονται πως η πατρίδα του ανθρώπου είναι ο παράδεισος με τον Θεό και το πνεύμα εκεί να κατοικεί και την νοσταλγούν πολύ, (χωρίς να βιάζονται ιδιαίτερα και να το συναντήσουν ) μπορούν και το ισχυρίζονται γιατί πατούν πόδια τους σε μια υλική γη, ομιλούν για τον θεό που τους βολεύει, σε μία χώρα που τους επιτρέπει να θεολογούν υποκριτικά και ακόμη χειρότερο να θησαυρίζουν επί της γης, εκμεταλλευόμενοι όλους τους φυσικούς πόρους, μιλώντας για τον παράδεισο εκτός αυτής.
Έτσι λοιπόν η πατρίδα του ανθρώπου, έχει μία υπόσταση ύλη περιοχή, σύνορα, είναι ένα νησί. Το πρώτο νησί που αναδύεται με μεγάλη δυσκολία από την θάλασσα την κοσμική της αντίληψης του ανελέητου Ποσειδώνα είναι η Δήλος, για να γεννηθεί εκεί ο Απόλλων ο θεός του φωτός μαζί με την σύγχρονη σχετικά συνείδηση, του homo sapiens των 2 εκατομμυρίων ετών.
Το δεύτερο νησί περιμένει έναν Οδυσσέα ταξιδευτή και πολεμιστή να επιστρέψει στην ιερή γη και είναι η Ιθάκη. Η Πηνελόπη είναι πάντα εκεί, γιατί ποτέ δεν έφυγε και είναι ο φάρος που τον Οδυσσέα να επιστρέψει πίσω ασφαλής, οδηγεί.
Δύο είναι τα αρχετυπικά σύμβολα αυτής της μεγάλης περιπέτειας και επιστροφής. Το ένα είναι το ιστίον, το κατάρτι στο πλοίο που ο Οδυσσέας δένεται για να μείνει σταθερός σε αγριεμένη θάλασσα Σειρήνων, στα βράχια να μη τσακιστεί και, το δεύτερο είναι ο κίων, που η Πηνελόπη πάντα στέκεται και ακουμπά όταν τη σκάλα του παλατιού κατεβαίνει.
Με βάση αυτούς τους κίονες της επαγωγική σκέψης και τα ιστία της αναγωγικής σκέψης, αναζητούμε την σύγχρονη Εστία, της πολιτείας, το κέντρο βάρους της και το κέντρο ισορροπίας της. Πού είναι; Ποιος το κρατά και ποιος μένει. Ποιος περιμένει;
Το σπίτι, η οικογένεια, η Εστία στη σύγχρονη Ελλάδα είναι μία κατάσταση ρημαγμένη. Δεν είναι μόνο ότι οι άντρες έχουν βγει για το μεροκάματο και να κατακτήσουν τα τείχη της Τροίας που τους περιμένει, αλλά η σύγχρονη μορφή εργασιακής δουλείας, καμία γυναίκα στο σπίτι δεν έχει αφήσει να περιμένει και να το προστατεύει. Η οικία έχει καταντήσει ένα ξέφραγο αμπέλι. Ο άντρας μία δουλειά ζητιανεύει, η γυναίκα βγαίνοντας στο πεζοδρόμιο σκληραίνει, οι γιαγιάδες και οι παππούδες δεν χωράνε σε ένα σπίτι κλουβί με την μεσοτοιχία θα παρεμβαίνει. Τα παιδιά είναι μόνα τους και με πλαστικά παιχνίδια και βίντεο clip κρατούν την τηλεόραση συνεχώς αναμμένη. Έτσι δεν υπάρχει τίποτα και κάνεις. Ούτε σπίτι ούτε οικογένεια ούτε παιδιά ούτε γονείς. Όλοι το έλεος της αλητείας της χρηματοπιστωτικής.
Οι πόλεις δεν έχουν στο κέντρο τους, ούτε ισορροπία, ούτε ένα δημαρχείο της προκοπής. Οι δρόμοι κλείνουν σε περίπτωση κυκλοφοριακής αιχμής και το κυκλοφοριακό και το κυκλοφορικό δημιουργούν νοσήματα ασθένειες φύσεως πανδημικής.
Πού είναι η πρωτεύουσα της χώρας, σε τι κατάσταση είναι; Πού είναι η φλόγα στο κέντρο της χώρας και της πρωτεύουσας μία φλόγα η δυνατή, την Ελλάδα να φωτίζει Πρυτανίς Ιερή;
Χωρίς κέντρο ισορροπίας, χωρίς κέντρο βάρους και αρμονίας χωρίς φλόγα λαμπερή, όχι ξένη και δανεική, φερμένη από άλλες θρησκευτικές  χώρες, ( η Ελλάδα έχει δική  της φλόγα πρωτογενή ), χωρίς Εστία Ιερή, χωρίς τη γυναίκα σε θέση σωστή, χωρίς τα παιδιά να μεγαλώνουν και να παίζουν και να ακούν ιστορίες γύρω από ένα τζάκι που καίγονται τα κούτσουρα της Αιγηίδας σε φωτιά σιγανή, χωρίς αυτούς που περιμένουν δεν υπάρχει καμία επιστροφή.
Ας φτιάξουμε την Ελλάδα και το νησί της ύλης με επαναδιάταξη της ενέργειας εργονομική και όλα και όλοι θα επιστρέψουν στη θέση τους σε μια μεγάλη γιορτή.

Τοποθετώντας τη φλόγα στο κέντρο της ισορροπίας της και δύο κίονες δίπλα της, ΧΧ Πηνελόπη και  Οδυσσέας ΧΥ, νους και ψυχή ενωμένοι μαζί και ένα χαρούμενο παιδί, τον Τηλέμαχο με την καρδιά του ζωντανή.

Αστραία