στη χώρα της Παράλογης Ατλαντίδας

Τι λέει ο ίδιος ο αντικομφορμιστής λογικότατος Thomas Paine για την λογική τη μάθηση τους Έλληνες και το Χριστιανικό σύστημα πριν από δύο αιώνες; Λέει πράγματα που γνωρίζουμε πολύ καλά σήμερα με τον όνομά τους. Λέει ότι οι Έλληνες ήταν λόγιος λαός,
τα σχολεία των Ελλήνων ήταν σχολές επιστήμης και φιλοσοφίας και όχι γλωσσών και η μάθηση συνίσταται στη γνώση των πραγμάτων που διδάσκει η επιστήμη και η φιλοσοφία.
Σχεδόν όλη η επιστημονική μάθηση που υπάρχει τώρα, ήρθε σε εμάς από τους Έλληνες.
Όχι μόνο απέρριψαν τη μελέτη της επιστήμης από τα χριστιανικά σχολεία, αλλά την καταδίωξαν.
Το χριστιανικό σύστημα κατέστρεψε τα πάντα.
Το Χριστιανικό σύστημα κινήθηκε δυτικά και αφού ανήλθε στο θρόνο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας καταδίωξε ανελέητα τον Ελληνισμό τη γνώση την επιστήμη τη φιλοσοφία τον λογικό άνθρωπο, όπως ο Ποσειδώνας τον Οδυσσέα. Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία υιοθετώντας τον χριστιανισμό ως αποικία των Τρώων και νέο χρηματοπιστωτικό σύστημα, κινήθηκε δυτικά και άλωσε την Δύση. Οι φωνές της ελευθερίας της σκέψης και οι φλόγες του διαφωτισμού σβήστηκαν γρήγορα μετά τον γάμο της ατλαντικής εξουσίας με τον χριστιανισμό.
Ο Ατλαντικός Καπιταλιστικός Χριστιανισμός όχι μόνο κατέστρεψε την νέα Γη που βρήκε και τους αυτόχθονες λαούς αλλά, μόλις αναπτύχθηκε κινήθηκε ιμπεριαλιστικά και στους υπόλοιπους ανατολικούς λαούς και όχι μόνο τους ευρωπαϊκούς επιστρέφοντας στη Λεμουρία της μιας άφυλης κομμουνιστικής φυλής με τα ήθη και έθιμα της θρησκόληπτης Ανατολικής Λεμουρίας και στις σπηλιές του Κύκλωπα.
Όλες οι θρησκευτικές αιρέσεις βρήκαν πρόσφορο έδαφος με όλα τα παρακλάδια τους στην ατλαντική ήπειρο και προωθήθηκαν με την δικαιολογία της θρησκευτικής ελευθερίας, όταν καμία άλλη ελευθερία δεν ευνοούνταν πια από την αυτοκρατορία του Σηθ. Η άνοδος της θεοσοφίας στην ηγεσία της μασονίας με την ίδρυση της στην ΝΥ, τον οδήγησε σε παγκόσμια κυριαρχία μέσω του ΟΗΕ και των άλλων παγκόσμιων μηχανισμών που αναπτύχθηκαν και έτσι, από τη θεοκρατία της Ανατολής περάσαμε στην θεοσοφία της Δύσης και τώρα μοιράζονται και λεηλατούν τον κόσμο καταστρέφοντας όλα τα ενεργειακά αποθέματα της Γαίας.
Σε αυτό το πρόβλημα μία είναι η λύση, η επιστροφή στις Ελληνικές αξίες την γνώση την φιλοσοφία επιστήμη μάθηση την ουσιαστική Δημοκρατία και κυρίως στη Λογική την Εποχή του Λογικού Ανθρώπου.

Αυτό που τώρα ονομάζεται μάθηση, δεν ήταν αρχικά μάθηση. Η μάθηση δεν συνίσταται, όπως την κάνουν τώρα τα σχολεία, στη γνώση των γλωσσών, αλλά στη γνώση των πραγμάτων στα οποία η γλώσσα δίνει ονόματα.

Οι Έλληνες ήταν λόγιος λαός, αλλά η μάθηση μαζί τους δεν συνίστατο στο να μιλούν ελληνικά, ούτε στο να μιλάνε λατινικά ένας Ρωμαίος, ή στα γαλλικά από έναν Γάλλο ή στα αγγλικά από έναν Άγγλο. Από όσα γνωρίζουμε για τους Έλληνες, δεν φαίνεται ότι γνώριζαν ή σπούδαζαν άλλη γλώσσα εκτός από τη δική τους, και αυτή ήταν μια αιτία που έγιναν τόσο μαθητευμένοι. τους παρείχε περισσότερο χρόνο για να εμπλακούν σε καλύτερες σπουδές. Τα σχολεία των Ελλήνων ήταν σχολές επιστήμης και φιλοσοφίας και όχι γλωσσών. και η μάθηση συνίσταται στη γνώση των πραγμάτων που διδάσκει η επιστήμη και η φιλοσοφία.

Σχεδόν όλη η επιστημονική μάθηση που υπάρχει τώρα, ήρθε σε εμάς από τους Έλληνες, ή τους ανθρώπους που μιλούσαν την ελληνική γλώσσα. Έγινε λοιπόν αναγκαίο στους ανθρώπους άλλων εθνών, που μιλούσαν διαφορετική γλώσσα, κάποιοι από αυτούς να μάθουν την ελληνική γλώσσα, προκειμένου η μάθηση των Ελλήνων να γίνει γνωστή σε αυτά τα έθνη, μεταφράζοντας τα ελληνικά βιβλία της επιστήμης. και η φιλοσοφία στη μητρική γλώσσα κάθε έθνους.

Η μελέτη, λοιπόν, της ελληνικής γλώσσας (και με τον ίδιο τρόπο για τη λατινική) δεν ήταν άλλη από την αγγαρεία ενός γλωσσολόγου. και η γλώσσα που αποκτήθηκε δεν ήταν άλλη από τα μέσα, ή όπως ήταν τα εργαλεία, που χρησιμοποιήθηκαν για να αποκτήσουν τη μάθηση που είχαν οι Έλληνες. Δεν ήταν μέρος της ίδιας της μάθησης. και ήταν τόσο διακριτό από αυτό που καθιστούσε εξαιρετικά πιθανό ότι τα άτομα που είχαν μελετήσει αρκετά ελληνικά για να μεταφράσουν αυτά τα έργα, όπως για παράδειγμα τα Στοιχεία του Ευκλείδη, δεν κατάλαβαν καμία από τις γνώσεις που περιείχαν τα έργα.

Καθώς τώρα δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο να μάθει κανείς από τις νεκρές γλώσσες, όλα τα χρήσιμα βιβλία έχουν ήδη μεταφραστεί, οι γλώσσες γίνονται άχρηστες και ο χρόνος που αφιερώνεται στη διδασκαλία και στην εκμάθησή τους χάνεται. Στο βαθμό που η μελέτη των γλωσσών μπορεί να συμβάλει στην πρόοδο και την επικοινωνία της γνώσης (γιατί δεν έχει καμία σχέση με τη δημιουργία γνώσης), μόνο στις ζωντανές γλώσσες βρίσκεται η νέα γνώση. Και είναι βέβαιο ότι, γενικά, ένας νέος θα μάθει περισσότερα για μια ζωντανή γλώσσα σε ένα χρόνο, παρά για μια νεκρή γλώσσα σε επτά. και σπάνια ο δάσκαλος γνωρίζει πολλά από αυτά ο ίδιος. Η δυσκολία εκμάθησης των νεκρών γλωσσών δεν προκύπτει από κάποια ανώτερη αμηχανία στις ίδιες τις γλώσσες, αλλά από το ότι είναι νεκρές, και η προφορά χάθηκε εντελώς. Θα ήταν το ίδιο με οποιαδήποτε άλλη γλώσσα όταν πεθάνει. Ο καλύτερος Έλληνας γλωσσολόγος που υπάρχει τώρα δεν καταλαβαίνει ελληνικά τόσο καλά όσο ένας Έλληνας οργός ή μια Ελληνίδα γαλατάδα. Και το ίδιο για το Λατίνο, σε σύγκριση με έναν άροτρο ή μια γαλατάδα των Ρωμαίων· και όσον αφορά την προφορά και το ιδίωμα, όχι τόσο καλά όσο οι αγελάδες που άρμεγε. Θα ήταν επομένως επωφελές για την κατάσταση της μάθησης να καταργηθεί η μελέτη των νεκρών γλωσσών και να γίνει η μάθηση να συνίσταται, όπως αρχικά, στην επιστημονική γνώση.

Η συγγνώμη που ζητείται μερικές φορές για τη συνέχιση της διδασκαλίας των νεκρών γλωσσών είναι ότι διδάσκονται σε μια εποχή που ένα παιδί δεν είναι ικανό να ασκήσει άλλη νοητική ικανότητα εκτός από αυτή της μνήμης. Αλλά αυτό είναι εντελώς λανθασμένο. Ο ανθρώπινος νους έχει μια φυσική διάθεση για την επιστημονική γνώση, και για τα πράγματα που συνδέονται με αυτήν. Η πρώτη και αγαπημένη διασκέδαση ενός παιδιού, πριν ακόμα αρχίσει να παίζει, είναι αυτή της μίμησης των έργων του ανθρώπου. Χτίζει σπίτια με κάρτες ή ξύλα. πλοηγεί στον μικρό ωκεανό ενός μπολ με νερό με μια χάρτινη βάρκα. ή φράζει το ρέμα μιας υδρορροής και κατασκευάζει κάτι που ονομάζει μύλο. και ενδιαφέρεται για τη μοίρα των έργων του με φροντίδα που θυμίζει στοργή. Στη συνέχεια πηγαίνει στο σχολείο, όπου η ιδιοφυΐα του σκοτώνεται από την άγονη μελέτη μιας νεκρής γλώσσας,

Αλλά η συγγνώμη που γίνεται τώρα για τη συνέχιση της διδασκαλίας των νεκρών γλωσσών, δεν θα μπορούσε αρχικά να είναι η αιτία για τον περιορισμό της μάθησης στη στενή και ταπεινή σφαίρα της γλωσσολογίας. η αιτία λοιπόν πρέπει να αναζητηθεί αλλού. Σε όλες τις έρευνες αυτού του είδους, η καλύτερη απόδειξη που μπορεί να παραχθεί, είναι τα εσωτερικά στοιχεία που φέρει το πράγμα μαζί του και τα στοιχεία των περιστάσεων που ενώνονται με αυτό. και τα δύο, στην προκειμένη περίπτωση, δεν είναι δύσκολο να ανακαλυφθούν.

Αφήνοντας στην άκρη, ως θέμα ξεχωριστής εξέτασης, την αγανάκτηση που προσφέρεται στην ηθική δικαιοσύνη του Θεού, υποθέτοντας ότι κάνει τον αθώο να υποφέρει για τον ένοχο, καθώς και την χαλαρή ηθική και τη χαμηλή επινοητικότητα του να υποτεθεί ότι θα αλλάξει τον εαυτό του σε σχήμα ένας άντρας, προκειμένου να δικαιολογήσει τον εαυτό του που δεν εκτέλεσε την υποτιθέμενη ποινή του στον Αδάμ. βάζοντας στην άκρη, λέω, αυτά τα πράγματα ως θέμα ξεχωριστής εξέτασης, είναι βέβαιο ότι αυτό που ονομάζεται χριστιανικό σύστημα πίστης, συμπεριλαμβανομένης της ιδιότροπης αφήγησης της δημιουργίας —της παράξενης ιστορίας της Εύας, του φιδιού και του μήλου— η αμφίβια ιδέα ενός ανθρώπου-θεού – η σωματική ιδέα του θανάτου ενός θεού – η μυθολογική ιδέα μιας οικογένειας θεών και το χριστιανικό σύστημα αριθμητικής, ότι τρία είναι ένα και ένα είναι τρία, είναι όλα ασυμβίβαστα,

Οι δημιουργοί, λοιπόν, και οι υποστηρικτές του χριστιανικού συστήματος πίστης, δεν μπορούσαν παρά να προβλέψουν ότι η συνεχώς προοδευτική γνώση που θα αποκτούσε ο άνθρωπος με τη βοήθεια της επιστήμης, της δύναμης και της σοφίας του Θεού, θα εκδηλωνόταν στη δομή του σύμπαντος , και σε όλα τα έργα της δημιουργίας, θα πολεμούσαν ενάντια και θα έβαζαν υπό αμφισβήτηση την αλήθεια του συστήματος πίστης τους. και επομένως έγινε αναγκαίο για τον σκοπό τους να μειώσουν τη μάθηση σε ένα μέγεθος λιγότερο επικίνδυνο για το έργο τους, και αυτό το πέτυχαν περιορίζοντας την ιδέα της εκμάθησης στη νεκρή μελέτη νεκρών γλωσσών.

Όχι μόνο απέρριψαν τη μελέτη της επιστήμης από τα χριστιανικά σχολεία, αλλά την καταδίωξαν και είναι μόνο μέσα στους τελευταίους δύο αιώνες που η μελέτη έχει αναβιώσει. Μέχρι το 1610, ο Γαλιλαίος, ένας Φλωρεντινός, ανακάλυψε και εισήγαγε τη χρήση τηλεσκοπίων, και εφαρμόζοντάς τα για να παρατηρήσει τις κινήσεις και τις εμφανίσεις των ουράνιων σωμάτων, έδωσε πρόσθετα μέσα για την εξακρίβωση της αληθινής δομής του σύμπαντος. Αντί να εκτιμηθεί γι’ αυτές τις ανακαλύψεις, καταδικάστηκε να τις αποκηρύξει, ή τις απόψεις που προκύπτουν από αυτές, ως καταδικαστέα αίρεση. Και πριν από εκείνη την εποχή ο Βιργίλιος είχε καταδικαστεί να καεί επειδή ισχυρίστηκε τους αντίποδες, ή με άλλα λόγια, ότι η γη ήταν μια σφαίρα και κατοικήσιμη σε κάθε μέρος όπου υπήρχε γη. Ωστόσο, η αλήθεια αυτού είναι πλέον πολύ γνωστή για να ειπωθεί.

Εάν η πίστη σε λάθη που δεν είναι ηθικά κακά δεν έκανε κακό, δεν θα αποτελούσε μέρος του ηθικού καθήκοντος του ανθρώπου να τα εναντιωθεί και να τα απομακρύνει. Δεν υπήρχε ηθικό κακό στο να πιστεύει κανείς ότι η γη ήταν επίπεδη σαν χαράκωμα, περισσότερο από ηθική αρετή στο να πιστεύει κανείς ότι είναι στρογγυλή σαν σφαίρα. Ούτε υπήρχε ηθικό κακό στην πίστη ότι ο Δημιουργός δεν έφτιαξε κανέναν άλλο κόσμο εκτός από αυτόν, περισσότερο από ότι υπήρχε ηθική αρετή στην πίστη ότι έκανε εκατομμύρια και ότι το άπειρο του χώρου είναι γεμάτο κόσμους.

Αλλά όταν ένα σύστημα θρησκείας γίνεται να αναπτυχθεί από ένα υποτιθέμενο σύστημα δημιουργίας που δεν είναι αληθινό, και να ενωθεί μαζί του με έναν τρόπο σχεδόν αδιαχώριστο από αυτό, η υπόθεση παίρνει ένα εντελώς διαφορετικό έδαφος. Τότε είναι που τα λάθη, όχι ηθικά κακά, γεμίζουν με τις ίδιες ατασθαλίες σαν να ήταν. Τότε είναι που η αλήθεια, αν και κατά τα άλλα αδιάφορο το ίδιο, γίνεται ουσιαστικό, καθιστώντας το κριτήριο που είτε επιβεβαιώνει με αντίστοιχες αποδείξεις, είτε αρνείται με αντιφατικά στοιχεία, την πραγματικότητα της ίδιας της θρησκείας. Σε αυτή την άποψη της υπόθεσης, είναι ηθικό καθήκον του ανθρώπου να αποκτήσει κάθε πιθανή απόδειξη που παρέχει η δομή των ουρανών, ή οποιοδήποτε άλλο μέρος της δημιουργίας, σε σχέση με τα συστήματα της θρησκείας. Αλλά αυτό, οι υποστηρικτές ή οι οπαδοί του χριστιανικού συστήματος, σαν να φοβούνταν το αποτέλεσμα, εναντιώθηκαν αδιάκοπα, και όχι μόνο απέρριπταν τις επιστήμες, αλλά καταδίωκαν τους καθηγητές. Αν ο Νεύτωνας ή ο Ντεκάρτ ζούσαν πριν από τριακόσια ή τετρακόσια χρόνια και είχαν συνεχίσει τις σπουδές τους όπως έκαναν, το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα είχαν ζήσει για να τις τελειώσουν. και έβαλε ο Φράνκλιν να τραβήξει αστραπές από τα σύννεφα την ίδια στιγμή,

Οι μεταγενέστεροι καιροί έριξαν όλη την ευθύνη στους Γότθους και τους Βάνδαλους, αλλά, όσο απρόθυμοι κι αν είναι οι οπαδοί του χριστιανικού συστήματος να το πιστέψουν ή να το αναγνωρίσουν, είναι ωστόσο αλήθεια ότι η εποχή της άγνοιας ξεκίνησε με το χριστιανικό σύστημα. Υπήρχε περισσότερη γνώση στον κόσμο πριν από εκείνη την περίοδο, παρά για πολλούς αιώνες μετά. Και όσον αφορά τη θρησκευτική γνώση, το χριστιανικό σύστημα, όπως ήδη αναφέρθηκε, ήταν απλώς ένα άλλο είδος μυθολογίας. και η μυθολογία στην οποία πέτυχε, ήταν μια παραφθορά ενός αρχαίου συστήματος θεϊσμού.

Λόγω αυτής της μακράς διακυβέρνησης της επιστήμης, και για καμία άλλη αιτία , πρέπει τώρα να κοιτάξουμε πίσω μέσα από ένα τεράστιο χάσμα πολλών εκατοντάδων ετών στους αξιοσέβαστους χαρακτήρες που αποκαλούμε Αρχαίους. Αν η πρόοδος της γνώσης συνέχιζε αναλογικά με το απόθεμα που προϋπήρχε, αυτό το χάσμα θα είχε γεμίσει με χαρακτήρες που ανέβαιναν ανώτεροι σε γνώση ο ένας από τον άλλον. και αυτοί οι Αρχαίοι που τώρα τόσο θαυμάζουμε θα είχαν εμφανιστεί με σεβασμό στο φόντο της σκηνής. Αλλά το χριστιανικό σύστημα κατέστρεψε τα πάντα και αν πάρουμε τη θέση μας στις αρχές του δέκατου έκτου αιώνα, κοιτάμε πίσω μέσα από αυτό το μακρύ χάσμα, στους χρόνους των Αρχαίων, σαν πάνω από μια απέραντη αμμώδη έρημο, στην οποία ούτε ένας θάμνος φαίνεται να ανακόπτει το όραμα στους εύφορους λόφους πέρα.

Είναι μια ασυνέπεια που δύσκολα μπορεί να πιστωθεί, ότι θα έπρεπε να υπάρχει οτιδήποτε, υπό το όνομα μιας θρησκείας, που το θεωρούσε άθρησκο να μελετήσει και να συλλογιστεί τη δομή του σύμπαντος που είχε φτιάξει ο Θεός. Αλλά το γεγονός είναι πολύ καλά τεκμηριωμένο για να το διαψεύσουμε. Το γεγονός που χρησίμευσε περισσότερο από κάθε άλλο για να σπάσει τον πρώτο κρίκο αυτής της μακράς αλυσίδας δεσποτικής άγνοιας, είναι αυτό που είναι γνωστό με το όνομα Μεταρρύθμιση από τον Λούθηρο. Από εκείνη την εποχή, αν και δεν φαίνεται να εντάσσεται στην πρόθεση του Λούθηρου, ή όσων αποκαλούνται Μεταρρυθμιστές, οι Επιστήμες άρχισαν να αναβιώνουν και η Ελευθερία, ο φυσικός τους συνεργάτης, άρχισε να εμφανίζεται. Αυτό ήταν το μόνο δημόσιο αγαθό που έκανε η Μεταρρύθμιση γιατί, όσον αφορά το θρησκευτικό αγαθό, θα μπορούσε κάλλιστα να μην είχε πραγματοποιηθεί. Η μυθολογία συνέχιζε ακόμα το ίδιο και ένα πλήθος Εθνικών Παπών αναπτύχθηκε από την πτώση του Πάπα του Χριστιανικού κόσμου.

«Η κοινή λογική δεν είναι και τόσο κοινή» Βολταίρος

Ας προσπαθήσουμε να γίνει….και κοινό αγαθό και, ας ξεκινήσουμε από εκεί,… με την αναγκαιότητα της.

Αστραία

Διακήρυξη Ανεξαρτησίας του John Trumbull , που δείχνει την Επιτροπή των Πέντε να παρουσιάζει το σχέδιό της προς έγκριση από το Δεύτερο Ηπειρωτικό Συνέδριο στη Φιλαδέλφεια , 28 Ιουνίου 1776

της Αναγκαιότητας της Ανεξαρτησίας και της Σκέψης στην Στέψη της

….από τους μεγάλους και μικρούς τυράννους της ανθρωπότητας
Η λογική, ο ορθολογισμός είναι η ικανότητα του ενός ημισφαιρίου του εγκεφάλου του ανθρώπου να παράγει λογικές αναγωγικές και επαγωγικές προτάσεις να τις κατανοεί και να βελτιώνει τη ζωή του.
Παρουσιάστηκε ως εξέχον χαρακτηριστικό του Homo Sapiens άμα τη εμφανίσει την Εποχή της Ατλαντίδας και έκτοτε αναζητείται στις μεγάλες στιγμές της λάμψης της με διακαή πόθο.
Η κοινή λογική η οποία θα έπρεπε να είναι συχνή και απαραίτητη απουσιάζει δυστυχώς τις περισσότερες φορές και ο άνθρωπος όχι μόνο δεν ζει καλά αλλά αυτοκαταστρέφεται και αυτοκτονεί συνεχώς.
Η κοινή λογική υπονομεύεται υποδουλώνεται από τις εκάστοτε θρησκευτικές δοξασίες και θρησκοληψίες, από την αμετροέπεια από την απληστία και την έλλειψη αυτογνωσίας και σοφίας. Από τους παπάδες δηλ και τους κακούς κυβερνήτες που κρατούν τον λαό σε νηπιακή κατάσταση μωρίας και ανοησίας για να τον εκμεταλλεύονται και να τον απομυζούν ποικιλοτρόπως.
Ο Τόμας Πέιν, ο πατέρας του αμερικανικού έθνους κάνει επίκληση σε αυτή με ένα κείμενο του καταπληκτικό διαφωτιστικό και υπερλογικό, ύμνο στην απλή λογική, που δεν θάπρεπε να απουσιάζει από κανένα ανθρώπινο μυαλό.

Τόμας Πέιν.
Έχουμε μπερδέψει την κοινωνία με την κυβέρνηση, ώστε να αφήνουν ελάχιστη ή καθόλου διάκριση μεταξύ τους. λαμβάνοντας υπόψη ότι όχι μόνο διαφέρουν, αλλά έχουν διαφορετική προέλευση. Η κοινωνία παράγεται από τα θέλω μας και η κυβέρνηση από τις κακίες μας . Το πρώτο προάγει την ευτυχία μας θετικά , ενώνοντας τις στοργές μας , το τελευταίο αρνητικά , εκπαιδεύοντας τα κακά μας. Το ένα ενθαρρύνει τις συναναστροφές , το άλλο δημιουργεί διακρίσεις.
Το Common Sense είναι ένα φυλλάδιο 47 σελίδων που γράφτηκε από τον Thomas Paine το 1775–1776 και υποστηρίζει την ανεξαρτησία από τη Μεγάλη Βρετανία στους ανθρώπους στις Δεκατρείς Αποικίες . Γράφοντας σε σαφή και πειστική πεζογραφία, ο Πέιν συγκέντρωσε διάφορα ηθικά και πολιτικά επιχειρήματα για να ενθαρρύνει τους απλούς ανθρώπους στις Αποικίες να αγωνιστούν για ισότιμη κυβέρνηση. Δημοσιεύτηκε ανώνυμα στις 10 Ιανουαρίου 1776, στην αρχή της Αμερικανικής Επανάστασης και έγινε αμέσως αίσθηση.

Πουλήθηκε και διανεμήθηκε ευρέως και διαβάστηκε δυνατά σε ταβέρνες και χώρους συνάντησης. Σε αναλογία με τον πληθυσμό των αποικιών εκείνη την εποχή (2,5 εκατομμύρια), είχε τη μεγαλύτερη πώληση και κυκλοφορία από οποιοδήποτε βιβλίο που εκδόθηκε στην αμερικανική ιστορία. Από το 2006, παραμένει ο αμερικανικός τίτλος με τις περισσότερες πωλήσεις όλων των εποχών και εξακολουθεί να τυπώνεται σήμερα.

Η κοινή λογική δημοσιοποίησε μια πειστική και παθιασμένη υπόθεση ανεξαρτησίας, η οποία δεν είχε ακόμη εξεταστεί σοβαρά πνευματικά. Ο Πέιν συνέδεσε την ανεξαρτησία με κοινές διαφωνούμενες προτεσταντικές πεποιθήσεις ως μέσο για να παρουσιάσει μια ευδιάκριτη αμερικανική πολιτική ταυτότητα και δομούσε την κοινή λογική σαν να ήταν κήρυγμα. Ο ιστορικός Gordon S. Wood περιέγραψε την Common Sense ως «το πιο εμπρηστικό και δημοφιλές φυλλάδιο ολόκληρης της επαναστατικής εποχής».

Το κείμενο μεταφράστηκε στα γαλλικά από τον Antoine Gilbert Griffet de Labaume το 1790.
ΤHOMAS PAINE γεννήθηκε στο Thetford της Αγγλίας. Προερχόταν από τον απλό λαό. Σε ηλικία τριάντα επτά ετών έφυγε από την Αγγλία για την Αμερική. Ήταν ο πρώτος που αντιλήφθηκε το πεπρωμένο του Νέου Κόσμου. Έγραψε το φυλλάδιο «Common Sense» και σε λίγους μήνες το Ηπειρωτικό Κογκρέσο ανακήρυξε τις αποικίες ελεύθερα και ανεξάρτητα κράτη — ένα νέο έθνος γεννήθηκε. Ο Πέιν έχοντας αφυπνίσει το πνεύμα της ανεξαρτησίας, έδωσε κάθε ενέργεια της ψυχής του για να κρατήσει το πνεύμα ζωντανό. Ήταν με το στρατό. Μοιράστηκε τις ήττες και τη δόξα του. Όταν η κατάσταση έγινε απελπιστική, τους έδωσε το «The Crisis». Ήταν μια κολόνα από σύννεφο τη μέρα και από φωτιά τη νύχτα, που οδηγούσε το δρόμο προς την ελευθερία, την τιμή και τη νίκη.

Τα γραπτά του Πέιν είναι διακοσμημένα με συμπαγείς δηλώσεις που μεταφέρουν την πεποίθηση και στους πιο βαρετούς. Μέρα νύχτα δούλευε για την Αμερική, μέχρι να υπάρξει μια κυβέρνηση του λαού και του λαού. Στο τέλος της Επανάστασης, κανείς δεν στάθηκε ψηλότερα από τον Thomas Paine. Αν ήταν πρόθυμος να ζήσει υποκριτής, θα ήταν αξιοσέβαστος, θα μπορούσε τουλάχιστον να είχε πεθάνει περιτριγυρισμένος από άλλους υποκριτές, και στο θάνατό του θα γινόταν μια επιβλητική κηδεία, με μίλια άμαξες, γεμάτη με υποκριτές και πάνω από το δικό του υποκριτική σκόνη θα υπήρχε ένα υποκριτικό μνημείο καλυμμένο με ψέματα.

Έχοντας κάνει τόσα πολλά για τον άνθρωπο στην Αμερική, πήγε στη Γαλλία. Οι σπόροι που έσπειραν οι μεγάλοι άπιστοι καρποφορούσαν στην Ευρώπη. Ο δέκατος όγδοος αιώνας στεφάνωνε τις γκρίζες τρίχες του με το στεφάνι της προόδου. Με την άφιξή του στη Γαλλία εξελέγη μέλος της Γαλλικής Συνέλευσης — στην πραγματικότητα, επελέγη περίπου την ίδια περίοδο από τους ανθρώπους τουλάχιστον τεσσάρων Τμημάτων. Ήταν ένας από την επιτροπή που συνέταξε ένα σύνταγμα για τη Γαλλία. Στη Συνέλευση, όπου σχεδόν όλοι απαιτούσαν την εκτέλεση του βασιλιά, είχε το θάρρος να καταψηφίσει τον θάνατο. Το να ψηφίσει κατά του θανάτου του βασιλιά ήταν να καταψηφίσει τη ζωή του. Αυτή ήταν η υπεροχή της αφοσίωσης στις αρχές. Για αυτό συνελήφθη, φυλακίστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο. Ενώ βρισκόταν υπό την ποινή του θανάτου, ενώ βρισκόταν στο ζοφερό κελί της φυλακής του, ο Thomas Paine έγραψε στον Ουάσιγκτον: ζητώντας του να πει μια λέξη στον Ροβεσπιέρο υπέρ του συγγραφέα της «Κοινής Λογικής». Ο Ουάσιγκτον δεν απάντησε. Έγραψε ξανά. Ο Ουάσιγκτον, ο Πρόεδρος, δεν έδωσε σημασία στον Τόμας Πέιν, τον κρατούμενο. Το γράμμα πετάχτηκε στο καλάθι των αχρήστων και ο Τόμας Πέιν παρέμεινε καταδικασμένος σε θάνατο. Στη συνέχεια, έδωσε εκτενώς την άποψή του για τον Ουάσιγκτον, και πρέπει να πω, ότι δεν βρήκα ποτέ στην καρδιά μου να τον κατηγορήσω πολύ.

Ο Thomas Paine, έχοντας κάνει τόσα πολλά για την πολιτική ελευθερία, έστρεψε την προσοχή του στις δεισιδαιμονίες της εποχής του. Δημοσίευσε το «The Age of Reason» και από εκείνη την ημέρα μέχρι σήμερα, ο χαρακτήρας του έχει κακολογηθεί από σχεδόν κάθε ιερέα στον Χριστιανικό κόσμο. Θεωρήθηκε ως το τρομερό παράδειγμα. Κάθε άνθρωπος που έχει εκφράσει μια ειλικρινή σκέψη, έχει αναφερθεί προειδοποιητικά στον Thomas Paine. Όλες οι υπηρεσίες του ξεχάστηκαν. Από κανένα άμβωνα δεν έπεσε ευγενική λέξη. Η αφοσίωσή του στις αρχές, ο ζήλος του για τα ανθρώπινα δικαιώματα, δεν μνημονεύονταν πλέον. Ο Πέιν απλώς υποστήριξε ότι είναι αντίφαση να αποκαλούμε ένα πράγμα αποκάλυψη που μας έρχεται από δεύτερο χέρι. Δεν μπορεί να υπάρξει αποκάλυψη πέρα ​​από την πρώτη επικοινωνία. Όλα μετά από αυτό είναι φήμες. Έδειξε επίσης ότι οι προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης δεν είχαν καμία σχέση με τον Ιησού Χριστό, και υποστήριξε ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν απλώς ένας άντρας. Με άλλα λόγια, ο Πέιν ήταν ένας φωτισμένος Ουνιτιστής. Ο Πέιν θεώρησε ότι η Παλαιά Διαθήκη ήταν πολύ βάρβαρη για να ήταν έργο ενός απείρως καλοπροαίρετου Θεού. Επιτέθηκε στο δόγμα ότι η σωτηρία εξαρτάται από την πίστη. Επέμεινε ότι κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να σκέφτεται.

Μετά τη δημοσίευση αυτών των απόψεων, δόθηκε στον κόσμο κάθε ψεύδος ότι η κακοήθεια θα μπορούσε να επικρατήσει και η κακία. Κατά την επιστροφή του στην Αμερική, μετά την εκλογή στην προεδρία ενός άλλου άπιστου, του Τόμας Τζέφερσον, δεν ήταν ασφαλές να εμφανιστεί στους δημόσιους δρόμους. Κινδύνευσε να υποστεί όχληση. Κάτω από τη σημαία που είχε βοηθήσει να τεθεί στον παράδεισο τα δικαιώματά του δεν έγιναν σεβαστά. Σύμφωνα με το Σύνταγμα που είχε προτείνει, η ζωή του ήταν ανασφαλής. Είχε βοηθήσει να δοθεί ελευθερία σε περισσότερα από τρία εκατομμύρια συμπολίτες του, και ήταν πρόθυμοι να του το αρνηθούν. Εγκαταλείφθηκε, εξοστρακίστηκε, απέφευγε, κακολογήθηκε και καταράστηκε. Απολάμβανε την απομόνωση ενός λεπρού. αλλά διατήρησε μέσα από αυτό όλη την ακεραιότητά του. Στάθηκε στις πεποιθήσεις του μυαλού του. Ποτέ για μια στιγμή δεν δίστασε ή αμφιταλαντεύτηκε.

Πέθανε σχεδόν μόνος. Τη στιγμή που πέθανε οι Χριστιανοί άρχισαν να κατασκευάζουν φρίκη για το νεκροκρέβατό του. Είχαν την κάμαρά του γεμάτη με διαβόλους που κροταλίζουν αλυσίδες, και αυτά τα αρχαία ψέματα πιστοποιούνται κάθε χρόνο από τους αξιοσέβαστους χριστιανούς της σημερινής ημέρας. Η αλήθεια είναι ότι πέθανε όπως είχε ζήσει. Μερικοί υπουργοί ήταν αρκετά αγενείς για να τον επισκεφτούν παρά τη θέλησή του. Πολλά από αυτά τα παρήγγειλε από το δωμάτιό του. Ένα ζευγάρι καθολικών ιερέων, με όλη την πραότητα της υποκρισίας, φώναξαν να απολαύσουν τις αγωνίες ενός ετοιμοθάνατου φίλου του ανθρώπου. Ο Τόμας Πέιν, σηκωμένος στο κρεβάτι του, με τα λιγοστά κάρβουνα της ζωής που εκπνέει να φουσκώσει στη φλόγα από την ανάσα της αγανάκτησης, είχε την καλοσύνη να τους καταραστεί και τους δύο. Ο γιατρός του, που φαίνεται να ήταν ένας ανόητος ανακατεύοντας, τη στιγμή που το κρύο χέρι του θανάτου άγγιζε την καρδιά του πατριώτη, ψιθύρισε στο θαμπό αυτί του ετοιμοθάνατου: «Πιστεύετε, ή θέλετε να πιστεύετε, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο γιος του Θεού;» Και η απάντηση ήταν: «Δεν θέλω να πιστέψω σε αυτό το θέμα».

Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια του Thomas Paine που θυμήθηκαν. Πέθανε τόσο γαλήνια όσο ποτέ ο Κρίστιαν πέθανε. Πέθανε έχοντας πλήρη κατοχή του μυαλού του, και στο χείλος και στην άκρη του θανάτου διακήρυξε τα δόγματα της ζωής του.

Κάθε Χριστιανός, κάθε φιλάνθρωπος, κάθε πιστός στην ανθρώπινη ελευθερία, θα πρέπει να αισθάνεται υπόχρεος απέναντι στον Thomas Paine για την υπέροχη υπηρεσία που προσέφερε στις πιο σκοτεινές μέρες της Αμερικανικής Επανάστασης. Τα μεσάνυχτα του Valley Forge, το «The Crisis» ήταν το πρώτο αστέρι που έλαμψε στον ευρύ ορίζοντα της απόγνωσης. Κάθε καλός άνθρωπος πρέπει να θυμάται με ευγνωμοσύνη τα γενναία λόγια που είπε ο Thomas Paine στη Γαλλική Συνέλευση κατά του θανάτου του Louis. Είπε: «Θα σκοτώσουμε τον βασιλιά, αλλά όχι τον άνθρωπο. Θα καταστρέψουμε τη μοναρχία, όχι τον μονάρχη».

Ο Thomas Paine ήταν πρωταθλητής, και στα δύο ημισφαίρια, της ανθρώπινης ελευθερίας. ένας από τους ιδρυτές και πατέρες αυτής της Δημοκρατίας, ένας από τους κορυφαίους άνδρες της ηλικίας του. Ποτέ δεν έγραψε λέξη υπέρ της αδικίας. Ήταν περιφρονητής της σκλαβιάς. Αποστρεφόταν την τυραννία σε κάθε μορφή. Ήταν, με την ευρύτερη και καλύτερη έννοια, φίλος όλης της φυλής του. Το κεφάλι του ήταν τόσο καθαρό όσο η καρδιά του ήταν καλή, και είχε το θάρρος να πει την ειλικρινή του σκέψη.

Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που έγραψε αυτά τα λόγια: « Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής » Πρότεινε το παρόν Ομοσπονδιακό Σύνταγμα. Έδωσε κάθε σκέψη που λάμπει τώρα στη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας.

,Πίστευε σε έναν Θεό και όχι περισσότερο. Ήταν πιστός ακόμη και στην ειδική πρόνοια, και ήλπιζε στην αθανασία.

,Πώς μπορεί ο κόσμος να αποστρέφεται τον άνθρωπο που είπε:

,«Πιστεύω στην ισότητα των ανθρώπων και ότι τα θρησκευτικά καθήκοντα συνίστανται στην απονομή δικαιοσύνης, στην αγάπη για το έλεος και στην προσπάθεια να κάνουμε τους συνανθρώπους μας ευτυχισμένους». —

,»Είναι απαραίτητο για την ευτυχία του ανθρώπου να είναι ψυχικά πιστός στον εαυτό του» —

,«Ο λόγος του Θεού είναι η δημιουργία που βλέπουμε». —

,«Η πίστη σε έναν σκληρό Θεό κάνει έναν σκληρό άνθρωπο». —

,«Η γνώμη μου είναι ότι εκείνοι των οποίων οι ζωές έχουν δαπανηθεί στο να κάνουν το καλό και να προσπαθούν να κάνουν τους συν-θνητούς τους ευτυχισμένους, θα είναι ευτυχισμένοι στο εξής». —

,«Ένας καλός δάσκαλος είναι πιο χρήσιμος από εκατό ιερείς».

,«Πιστεύω σε έναν Θεό, και όχι περισσότερο, και ελπίζω σε ευτυχία πέρα ​​από αυτή τη ζωή». —

,«Ο άνθρωπος δεν έχει ιδιότητα στον άνθρωπο» — και

,«Το κλειδί του ουρανού δεν είναι στην τήρηση καμίας αίρεσης!»

,Αν δεν ήταν ο Thomas Paine, δεν θα μπορούσα να παραδώσω αυτήν τη διάλεξη εδώ απόψε.

,Είναι ακόμα της μόδας να συκοφαντούμε αυτόν τον άνθρωπο — κι όμως ο Τσάνινγκ, ο Θίοντορ Πάρκερ, ο Λονγκφέλοου, ο Έμερσον και στην πραγματικότητα όλοι οι φιλελεύθεροι Ουνιταριστές και οι Οικουμενιστές του κόσμου έχουν υιοθετήσει τις απόψεις του Τόμας Πέιν.

Σχετικά με τις δικές του θρησκευτικές πεποιθήσεις, ο Πέιν έγραψε στο The Age of Reason :

Πιστεύω σε έναν Θεό και όχι περισσότερο. και ελπίζω για ευτυχία πέρα ​​από αυτή τη ζωή. Robert Green Ingersoll,The Great Infidels

Δεν πιστεύω στο δόγμα που ομολογεί η εβραϊκή εκκλησία , η ρωμαϊκή εκκλησία , η ελληνική εκκλησία , η τουρκική εκκλησία , η προτεσταντική εκκλησία , ούτε καμία εκκλησία που γνωρίζω. Το δικό μου μυαλό είναι η δική μου εκκλησία. Όλοι οι εθνικοί θεσμοί των εκκλησιών, είτε εβραϊκοί, χριστιανικοί ή τουρκικοί, δεν μου φαίνονται άλλα παρά ανθρώπινες εφευρέσεις, που δημιουργήθηκαν για να τρομοκρατήσουν και να υποδουλώσουν την ανθρωπότητα και να μονοπωλήσουν την εξουσία και το κέρδος.

Κάθε φορά που διαβάζουμε τις άσεμνες ιστορίες, τις ηδονικές ατασθαλίες, τις σκληρές και δαιδαλώδεις εκτελέσεις, την αδυσώπητη εκδικητική συμπεριφορά με την οποία είναι γεμάτη περισσότερο από το ήμισυ της Βίβλου, θα ήταν πιο συνεπές να την αποκαλούμε λόγο δαίμονα παρά λόγο Θεού. Είναι μια ιστορία κακίας που διαφθείρει και βάναυσε την ανθρωπότητα. και, από την πλευρά μου, το απεχθάνομαι ειλικρινά, όπως απεχθάνομαι κάθε τι σκληρό.

,Ω εσείς που αγαπάτε την ανθρωπότητα! Εσείς που τολμάτε να αντιταχθείτε όχι μόνο στην τυραννία, αλλά και στον Τύραννο ! Κάθε δοχείο του παλιού κόσμου είναι υπερφορτωμένο με καταστολή . Η ελευθερία κυνηγήθηκε σε όλο τον κόσμο. Η Ασία και η Αφρική την έχουν εκδιώξει εδώ και καιρό. —Η Ευρώπη τη θεωρεί σαν παράνομη, και η Αγγλία της έχει προειδοποιήσει να φύγει. Ω! λάβετε τον δραπέτη και προετοιμάστε εγκαίρως ένα άσυλο για την ανθρωπότητα. Thomas Paine

Εμείς…που αγαπούμε την ανθρωπότητα την οραματιζόμαστε Όρθια Απροσκύνητη και Λογική μαζί με τον λογικότατο ευγενή της Ελευθερίας του Πνεύματος, Τόμας Πέιν

Αστραία