Το Τείχος των Αχαιών και η Φιλική Εταιρεία

Η Ιλιάδος

Σ᾽ αυτά μ᾽ αγώνα εργάζονταν των Αχαιών τα πλήθη·
και όλ᾽ οι αθάνατοι σιμά στον βροντητήν Κρονίδην
θαυμάζαν το κατόρθωμα των Αχαιών ανδρείων·
445και ο Ποσειδών τότ᾽ άρχισε να λέγει ο κοσμοσείστης:
«Δία, πατέρα, είναι θνητός κανείς στην οικουμένην,
οπού να ειπεί την σκέψιν του στους αθανάτους πλέον;
Τους κομοφόρους Αχαιούς δεν βλέπεις πώς εκτίσαν
τείχος δια τα καράβια των και γύρω ανοίξαν λάκκον
450και των θεών δεν έδωκαν τες εκλεκτές θυσίες;
Και ως όπου χύνεται το φως θα φθάσει τ᾽ άκουσμά του·
κι εκείνο θα λησμονηθεί, που τότ᾽ εγώ κι ο Φοίβος
του θείου Λαομέδοντος σηκώσαμε μ᾽ αγώνα.»
Βάρυνε ο Ζευς, κι είπε σ᾽ αυτόν, ο νεφελοσυνάκτης:
455«Οϊμέ, τι είπες δυνατέ, μεγάλε κοσμοσείστη!
Εις άλλον θεόν άρμοζε να έλθει αυτός ο φόβος
στα χέρια και στην δύναμιν πολύ κατώτερόν σου·
και ως όπου χύνεται το φως θα φθάσει τ᾽ άκουσμά σου·
και σκέψου οπόταν οι Αχαιοί στην ποθητήν πατρίδα
460γυρίσουν με τα πλοία τους, ιδού τι θενά κάμεις·
σπάσε, ρίξε στην θάλασσαν εσύ το τείχος όλο
και μ᾽ άμμον πάλι σκέπασε τ᾽ απέραντο ακρογιάλι,
κι εχάθηκε των Αχαιών ευθύς το μέγα τείχος». Μαρωνίτης


Τι ήταν η Φιλική Εταιρεία
Ήταν μια μυστική εταιρεία μασονία που δημιουργήθηκε με σκοπό την απελευθέρωση της Ελλάδας από την Οθωμανική αυτοκρατορία τυραννία με βάση τις αξίες και τα ιδανικά των των ελευθεροτεκτόνων: Ισότητα Ελευθερία και Αδελφοσύνη. Ουδέν το μεμπτόν σε όλα αυτά, μόνο που έμειναν στα λόγια, όπως και «η ειρήνη και η αγάπη» υποσχέσεις του χριστιανισμού μέχρι να αρπάξει την εξουσία.
Η μασονία είναι μία πανάρχαια ιστορία που έχει τις ρίζες της στην Παλαιά Ατλαντίδα. Η μεταφυσική γνώση της Λεμουρίας πέρασε και στις Στοές και κρύφτηκε στα ιερατεία δημιουργώντας ξανά την θρησκεία αφού ο Ποσειδώνας ήταν και εξακολουθούσε να είναι ο αδερφός του Διός ,Θεός και συγκυβερνήτης του κόσμου. και χτίζει τα τείχη της Τροίας μαζί με τον Φοίβο Απόλλωνα και τον Αιακό.
Την Εποχή του των Ιχθύων ο χριστιανισμός μια μασονία μυστική οργάνωση στην αρχή με εμμονή στην Λεμουρία και τον παράδεισο της ανήλθε στην εξουσία με το Κωνσταντίνο βασιλιά Δράκο.
Θεώρησε την πιο προοδευτική μασονία, αντίπαλό της και την κυνήγησε ανελέητα καθώς τους εκπροσώπους της που ήταν όλοι τους αστρονόμοι αστρολόγοι αλχημιστές και επιστήμονες.
Ο Διαφωτισμός έφερε στην επιφάνεια κάποιες από τις αξίες αυτά και τα ιδανικά και ο ποσειδώνιος χριστιανισμός μπήκε σε αντιπαράθεση με τους αδελφούς μασόνους.
Η αντιπαράθεση αυτή έληξε με την αγαστή συνεργασία και μοιράσανε την εξουσία.
Ο χριστιανισμός κράτησε την μερίδα του δράκου και τα πρωτεία με την θρησκεία να διορίζει τους Πάπες και τους Πατριάρχες και η μασονία πήρε τα κόμματα και το κοινοβούλιο να διορίζει τους υπουργούς τους βουλευτές και τους ακαδημαϊκούς συγκλητικούς.
Και μέσα σε όλα αυτά μου φτάσαμε σε αυτό το χάλι που είμαστε σήμερα.
Γιατί και ο χριστιανισμός και η μασονία έχουν κοινά σημεία όπως είναι οι τίτλοι, η ιεραρχία, οι κιτσάτες ενδυμασίες, η ασυμμάζευτη ματαιοδοξία, ο μισογυνισμός και κάποιες διαφορές…… ήσσονος σημασίας.
Ποιο ήταν το λάθος του χριστιανισμού;
Ο χριστιανισμός είναι ευθύς εξαρχής είναι λάθος γιατί είναι κατεξοχήν αντινοϊκός δεσμός απάνθρωπος εξουσιαστικός θεσμός. Ξεκινά από λάθος βάση, με λάθος αντιανθρώπινα θεϊκά πρότυπα που τα επιβάλλει ως κυριολεξία , γιατί η αλληγορία έχει άλλη ανοχή αλλά την αποκλειστικότητα του αληθινού θεού καταργεί.
Ποιο είναι το λάθος της μασονίας;;;;
Το λάθος της μασονίας ήταν η συνεργασία με την χριστιανική θρησκεία. Συνεργασία με τον Ποσειδώνα δεν κάνεις. Ή θα περιοριστεί στους Αιθίοπες να πουλά οικόπεδα στον παράδεισο, χανδρούλες και καθρεφτάκια στους αυτόχθονες ιθαγενείς που τον έχουν ανάγκη, ή θα πνίγεσαι στο Ποσειδώνιο ωκεανό και πέλαγος της ψευδαίσθησης χαμένος στην ομίχλη του υπεραπτυγμένου θρησκευτικού συναισθήματος.
Η Φιλική Εταιρεία , το Τείχος των Ελλήνων Αχαιών, έκανε σπουδαίο έργο και δεν μπορεί παρά να αναγνωριστεί .Έκανε και λάθη όμως, για αυτό και καταστράφηκε, όπως το είχε ζητήσει ο Ποσειδώνας. Το πιο σημαντικό ήταν ότι άφησε τους παπάδες αλωνίζουν ελεύθερα με την θεοσοφία πουλώντας τον θεό με το κουταλάκι και γεμίζοντας το πουγκί τους.

Ανέγερση του αχαϊκού τείχους. 0 Δίας παρακολουθεί μαζί με τον Ποσειδώνα, ο οποίος δηλώνει ότι θα καταστρέψει το τείχος μόλις φύγουν οι Αχαιοί.

Το ίδιο βράδυ ο Γερήνιος Νέστορας εισηγείται ανακωχή για περισυλλογή των νεκρών και το χτίσιμο αμυντικού τείχους. Δέκα χρόνια τώρα δε χρειάστηκαν ένα τέτοιο οχυρό: η απουσία του Αχιλλέα είναι ολοφάνερη! Ο Ποσειδών αντιδρά , ο Ζευς του λέει πως μπορεί να το γκρεμίσει μετά.
Η Ιλιάδος

Οι 16 πάσσαλοι στο Φράκτη Τείχος της Φιλικής Εταιρείας
στα παράλια της Μ. Ασίας Τροίας. Ο Ποσειδών θα πραγματοποιήσει την απειλή του και θα το γκρεμίσει, αλλά ο Οδυσσέας θα φθάσει στους Φαίακες μισοπεθαμένος το 1821 και η Ελλάδα θα αποκτήσει την ανεξαρτησία της σύνταγμα και τα ανθρώπινα δικαιώματα Αλκίνοες Έλληνες και Φιλέλληνες θα τα υπερασπισθούν.

Τα Τείχη και οι Τοίχοι της Θρησκείας είναι κάστρα στην άμμο της Θεοσοφίας. Όσοι τέκτονες και αρχιτέκτονες κτίζουν εκεί «ιερές κατοικίες» κάνουν το λάθος της ασυμμάζευτης Ποσειδωνίας.

Αστραία

Τι απέγινε η Αλκίνους Φιλική Εταιρεία

Τα δάκρυα του Οδυσσάμενου Ελληνισμού στη Σχερία  Φαιακία

δὲ μάλα σχεδὸν ἤλυθε ποντοπόρος νηῦς
ῥίμφα διωκομένη· τῆς δὲ σχεδὸν ἦλθ᾽ ἐνοσίχθων,
ὅς μιν λᾶαν ἔθηκε καὶ ἐρρίζωσεν ἔνερθε
χειρὶ καταπρηνεῖ ἐλάσας· ὁ δὲ νόσφι βεβήκει.
καθώς πρόβαλε η ποντοπόρος ναυς
στο κύμα διωκόμενη, πλησιάζει ο Ποσειδώνας,
και με το χέρι τη βαράει, στα βαθιά τη ριζώνει,
πέτρα τη κάνει, ξεκινάει και χάνεται από εκεί και πέρα
ν Οδυσσείας 161
H Φιλική Εταιρεία ήταν μία μυστική εταιρεία στοά μασονία με στόχο την απελευθέρωση της Ελλάδας από την Οθωμανική  Τυραννία και ιδρύθηκε το 1814 στην Οδησσό οδυσσάμενη από τους Αλκίνοους πρωτεργάτες της για να υποδεχθούν τον Οδυσσέα στο νησί των Φαιάκων που θα έφθανε μισοπνιγμένος.
Τι είναι όμως μασονία;
Τα ίχνη της  χάνονται στο βάθος της Παλιάς Εποχής της όψιμης Λεμουρίας και έχουν σχέση με τη γνώση την χρήση και την κατάχρηση της. Είναι κακή η γνώση είναι κακή η μασονία; Το καλό και το κακό εξαρτάται από την χρήση και τον χρήστη της, τους καλούς και κακούς χαρακτήρες.
Στη νεότερη μετά ατλαντική εποχή την Εποχή του του Ταύρου έγινε μία προσπάθεια εξυγίανσης της από τον Θησέα η οποία δεν ολοκληρώθηκε και έμεινε μισή εξαιτίας της εγκατάλειψης της Αριάδνης της καθαρότητας της.
Την εποχή του Κριού χάθηκε στις στοές του Ορφέα του Πυθαγόρα των Καβείρων και των Ελευσίνιων Μυστηρίων.
Την Εποχή των Ιχθύων άνθισε με την άνοδο των Ποσειδώνειων θρησκειών στην εξουσία και στο προσκήνιο με τον Ποσειδώνα παρόντα να καταδιώκει ανελέητα τον Οδυσσέα τον καθαρό νου του ανθρώπου, και να βουλιάζει όλα τα καράβια του.
Οι 12 Αλκινόοι Φιλικοί Εταίροι Ελληνολάτρεις και Πατριώτες απλοί λιτοί αγωνιστές ανάμεσα στους οποίους και  ανοιχτόμυαλοι ιερείς πατήσανε γερά στην Ελληνική Γραμματεία και Σκέψη και σκεφτήκανε και φτιάξανε μια Σχερία Σχεδία  για  να υποδεχθούν τον Ελληνισμού  στο μεγάλο ταξίδι της Οδύσσεια του.

Σκοπός της Φιλικής Εταιρείας ήταν η γενική επανάσταση των Ελλήνων για την «ανέγερσιν και απελευθέρωσιν του Ελληνικού Έθνους και της Πατρίδoς μας», όπως μας πληροφορεί ο ίδιος ο Ξάνθος. Και σημειώνει στα «Απομνημονεύματά» του: ..δια να ενεργήσωσι μόνοι των ό,τι ματαίως από πολλού χρόνου ήλπιζον από την φιλανθρωπίαν των χριστιανών βασιλέων».

Η πορεία ανάπτυξης της Φιλικής είναι εντυπωσιακή. Το διάστημα 1814-1816 τα μέλη της αριθμούν περίπου 20. Ως τα μέσα του 1817 αναπτύσσεται κυρίως μεταξύ των Ελλήνων της Ρωσίας και της Μολδοβλαχίας, αλλά και πάλι τα μέλη της δεν υπερβαίνουν τα 30. Όμως, από το 1818 σημειώνονται αθρόες μυήσεις. Κατά το 1820 εξαπλώνεται σε όλες σχεδόν τις περιοχές της Ελλάδας και τις περισσότερες ελληνικές παροικίες του εξωτερικού. Χιλιάδες υπολογίζονται οι μυημένοι, μολονότι είναι γνωστά μόνο 1096 ονόματα. Τους πρώτους μήνες του 1821 τα μέλη της αριθμούν δεκάδες χιλιάδες. Η οργάνωση είχε υπερβεί τα ίδια της τα όρια.

Ο όρκος των Φιλικών

Τέλος πάντων ορκίζομαι εις Σε, ω ιερά πλην τρισάθλια Πατρίς ! Ορκίζομαι εις τας πολυχρονίους βασάνους Σου. Ορκίζομαι εις τα πικρά δάκρυα τα οποία τόσους αιώνας έχυσαν και χύνουν τα ταλαίπωρα τέκνα Σου, εις τα ίδια μου δάκρυα, χυνόμενα κατά ταύτην την στιγμήν, και εις την μέλλουσαν ελευθερίαν των ομογενών μου ότι αφιερώνομαι όλως εις Σε. Εις το εξής συ θέλεις είσαι η αιτία και ο σκοπός των διαλογισμών μου. Το όνομά σου ο οδηγός των πράξεών μου, και η ευτυχία Σου η ανταμοιβή των κόπων μου. Η θεία δικαιοσύνη ας εξαντλήσει επάνω εις την κεφαλήν μου όλους τους κεραυνούς της, το όνομά μου να είναι εις αποστροφήν, και το υποκείμενόν μου το αντικείμενον της κατάρας και του αναθέματος των Ομογενών μου, αν ίσως λησμονήσω εις μίαν στιγμήν τας δυστυχίας των και δεν εκπληρώσω το χρέος μου. Τέλος ο θάνατός μου ας είναι η άφευκτος τιμωρία του αμαρτήματός μου, δια να μη λησμονώ την αγνότητα της Εταιρείας με την συμμετοχήν μου».

Μετά την ανακάλυψη του πλανήτη Ποσειδώνα το 1850 και την ίδρυση της θεοσοφίας στη ΝΥ, ο Ποσειδών είδε  από τη χώρα των Αιθιόπων  και πετρώνει  το πλοίο που γύριζε αφήνοντας τον Οδυσσέα στο νησί του την Ιθάκη και, την Ελλάδα να αποκτά την ανεξαρτησία εν μέσω  της  σκιάς μεγάλων μνηστήρων και δυνάμεων.
Σήμερα οι Αλκίνοοι  σε Αλκίνοα Έθνη και Πολιτείες  επανέρχονται γιατί ο Ελληνισμός θα είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής των επόμενων 2000 ετών και ο Άνθρωπος ο Σοφός και ο Δίκαιος,  η φυσική εξέλιξη του Homo Sapiens.

Αστραία

Ο πρίγκιπας της προδομένης Επανάστασης

Αλέξανδρος Υψηλάντης

Τζορτζ Κάμπελ: «Ήρωας είναι κάποιος που δίνει τη ζωή του σε κάτι που είναι μεγαλύτερο από τον ίδιο».

Γόνος Φαναριωτών ποντιακής καταγωγής, ο μονόχειρας επαναστάτης πρίγκιπας (είχε χάσει το δεξί του χέρι στους ναπολεόντειους πολέμους στη μάχη της Δρέσδης το 1813) γίνεται αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας, δημιουργός του Ιερού λόχου και ηγείται της Επανάστασης ξεκινώντας από την Μολδοβλαχία στη μάχη του Δραγατσανίου.
Από τις μεγάλες μορφές και στιγμές της νεότερης ιστορίας του παλαιού Ελληνικού έθνους.
Ο Ουρανός Άρτεμις ανακαλύπτεται στον ουρανό από τον Χέρσελ και αποκαλύπτεται στο συλλογικό υποσυνείδητο μέσα από τις συνειδητές επαναστάσεις την Γαλλική την Αμερικανική και την Ελληνική. Ο Οδυσσέας Ελληνισμός αγωνίζεται να φθάσει στις ακτές μιας Φαιακίας καταδιωκόμενος από τον ανελέητο Θεό της ποσειδώνιας αναλγησίας.
Ρομαντικός ιδεολόγος ηρωικός άπειρος νεαρός, τόσο αθώος ο πρίγκιπας της καρδιάς μας αγωνίζεται για τα πανανθρώπινα ιδανικά μας και θυσιάζεται, προδίδεται και εκ των έσω και των έξω.
Η οργάνωση της Φιλικής Εταιρείας υπήρξε η συνέχεια του διαφωτισμού και της μασονίας, αναπόφευκτη. Όσο και αν ο χριστιανισμός πνέει τα μένεα εναντίον της ως κατεξοχήν εξουσία και μεγάλη στοά στην Ποσειδώνια Ιχθυολογία, πλησιάζοντας στο τέλος του, παίρνει μια μικρή παράταση με την ανακάλυψη του Ποσειδώνα το 1846 και την ανάδυση της διεθνιστικής θεοσοφίας.
Το ότι το μεγαλύτερο μέρος του ανώτερου χριστιανικού κλήρου δεν ήθελε να χαλάσει την αγαστή συνεργασία με την οθωμανική αυτοκρατορία είναι Ηλίου φαεινότερο. Γιατί άλλωστε, περνούσαν καλά και είχαν όλα τα προνόμια, ούτως ή άλλως αδέρφια είναι σε αδελφές θρησκείες.
Το ότι ένα μέρος του χριστιανικού κλήρου, κυρίως οι πτωχοί χριστιανοί πήραν μέρος στην επανάσταση και βοήθησαν είναι επίσης γεγονός. Γιατί δεν περνούσαν καλά με τους πλούσιους ανώτερους χριστιανούς αδελφούς.
Το γεγονός ότι ο χριστιανισμός και η εκκλησία είναι χαμαιλέων και εκμεταλλεύεται και καπηλεύεται κάθε πατρίδα και κάθε Νίκη και ποιώντας τη νήσσα σε κάθε ήττα, είναι επίσης μία ιστορική αλήθεια.
Ποια είναι τα λάθη που έγιναν σε αυτή την ήττα και προδοσία, τον χαμό αυτών των ηρωικών παιδιών;
1. Η ατυχής επιλογή των συμβόλων τόσο πολύ ενεργοβόρων. Το μαύρο είναι κακή επιλογή χρώματος, η νεκροκεφαλή χειρίστη, η τριχρωμία μαύρο άσπρο και κόκκινο δυσαρμονική, το πουλί που αναγεννάται από την τέφρα του δεν φτιάχνει φωλιά στην Ελλάδα. Απουσιάζει το άγαλμα της νίκης με τα φτερά της ελευθερίας και η Σοφία Αθήνα να τους οδηγεί σωστά και νικηφόρα.
2. Η άρνηση του ηγέτη των Βλάχων Θεόδωρου Βλαδιμιρέσκου να τον συνδράμει οικονομικά και στρατιωτικά
και η συγκατάθεση της Ρωσίας για την είσοδος των Οθωμανικών στρατευμάτων στη Μολδοβλαχία. Οι ανύπαρκτοι  «φίλοι» μας του ξανθού και μελαχρινού γένου και τότε και τώρα ίδιοι. Δεν υπάρχουν φιλίες ηγεμόνων, μόνο συμφέροντα.
3. Ο προδοτικός ρόλος της εκκλησίας και η υπερβολική εμπιστοσύνη στον θεό που δεν τους βοήθησε και τους πρόδωσε. Τους θυσίασε, όπως κάνει συνήθως από την εποχή της  θρησκευτικής  δικτατορίας του.
Ας διδαχθούμε από αυτά τα λάθη κατανοώντας τα βαθιά και με ανοικτά έννοα μυαλά.

– Υψηλάντης: «Γιατί οι Έλληνες δεν προσπαθούν να ενεργήσουν ώστε, αν δεν δύνανται να ελευθερωθούν από τον ζυγόν, τουλάχιστον να τον ελαφρώσουν;»
– Ξάνθος: «Πρίγκιψ, με ποία μέσα και με ποίους οδηγούς να ενεργήσωσιν οι δυστυχείς Έλληνες την βελτίωσιν της πολιτικής των καταστάσεως; Αυτοί έμειναν εγκαταλελειμμένοι από εκείνους, οίτινες εδύναντο να τους οδηγήσωσι, διότι όλοι οι καλοί ομογενείς καταφεύγουν εις ξένους τόπους και αφήνουν τους ομογενείς των ορφανούς. Ιδού ο Κόμης Καποδίστριας υπηρετεί τη Ρωσίαν, ο μακαρίτης πατήρ σας κατέφυγε εδώ και ο Καρατζάς εις την Ιταλίαν, υμείς ο ίδιος υπηρετούντες την Ρωσίαν εχάσατε υπέρ αυτής την δεξιάν χείρα σας, και άλλοι ίσοι καλοί καταφεύγοντες εις την χριστιανικήν Ευρώπην μένουν εκεί, χωρίς να φροντίζουν δια τους δυστυχείς αδελφούς των.»
– Υψηλάντης: «Αν εγώ εγνώριζον ότι οι ομογενείς μου είχον ανάγκην από εμέ και εστοχάζοντο, ότι εδυνάμην να συντελέσω εις την ευδαιμονίαν των, σου λέγω εντίμως, ότι ήθελον μετά προθυμίας κάμω κάθε θυσίαν, ακόμη και την κατάστασίν μου, και τον εαυτόν μου θα εθυσίαζον υπέρ αυτών».
– Ξάνθος (σηκώνεται όρθιος και συγκινημένος): «Δος μοι Πρίγκιψ, την χείρα σας εις βεβαίωσιν των όσων εκφράσθητε».
Κοιτάζοντάς τον κατάματα ο Υψηλάντης με κάποιο θαυμασμό του έδωσε το χέρι του.

Η στιγμή της συμφωνίας εκείνης είναι ίσως η μεγαλύτερη ιστορική στιγμή στην νεότερη ιστορία του ελληνικού έθνους, που αποφάσιζε πλέον την τύχη του. Ο Υψηλάντης, ενθουσιώδης μεν πατριώτης, αν και ακατατόπιστος στα τότε ελληνικά και διεθνή ζητήματα, δεν άργησε να κυριευθεί από τον δραματικό τόνο της φωνής του Ξάνθου, καθώς και από τον δικό του ενθουσιασμό και τη βαθιά πίστη του στα όνειρα του ελληνικού έθνους. Έτσι η αποστολή του ενός είχε εκπληρωθεί, ενώ οι φιλοδοξίες του άλλου, να γίνει ο ελευθερωτής του έθνους του, άρχισαν να πραγματοποιούνται.

Την επόμενη ημέρα ο Ξάνθος επισκέπτεται απ΄ ευθείας πλέον τον πρίγκιπα και του φανερώνει τα μυστικά της Φιλικής Εταιρείας και εκείνος με συγκίνηση και ενθουσιασμό δέχθηκε να υπηρετήσει τη μεγάλη υπόθεση. Στη συνέχεια, την ίδια ημέρα κατηχείται και ορκίζεται κατά το τυπικό της εταιρείας, όπου και αναγνωρίζεται Γενικός Επίτροπος της Αρχής. Του δόθηκε το ψευδώνυμο «Καλός» και τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου «α.ρ.» για να υπογράφει τις επιστολές του.

Η Φιλική Εταιρεία είχε πλέον τον Αρχηγό της (Πετρούπολη 12 Απριλίου 1820).

Η νίκη θα είναι δική μας, αν βασιλεύση εις την ακαρδίαν μας μόνο το αίσθημα το ελληνικό. Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης. Ιωάννης Καποδίστριας
Φιλήκοοι ξένων και πιστοί υπήκοοι ανθέλληνος θεού είναι αναξιόπιστοι φιλέλληνες και Έλληνες παντός καιρού.
Αστραία