«Δώσε σε ένα άνθρωπο εξουσία και θα καταλάβεις τον χαρακτήρα του»
Στην Κλασική Μηχανική, δύναμη είναι η αιτία που προκαλεί κάθε μεταβολή της κίνησης ή της γεωμετρίας των σωμάτων.Σε ότι αφορά τα ελεύθερα σώματα, η δύναμη είναι γενικά η αιτία μεταβολής της κινητικής τους κατάστασης, δηλαδή αυτή που τα επιταχύνει ή τα επιβραδύνει. Από το αιώνια ακίνητο στο συνεχές κινούμενο, η δύναμη λοιπόν είναι η αιτία της κίνησης όχι μόνο των εμβίων όντων. Όλα κινούνται πλανήτες αστέρια γαλαξίες ηλεκτρόνια αντιλόπες ελάφια αετοί σε ένα συνεχές προτσές της ιστορίας μία συνεχή ροή στο ηράκλειο “τα πάντα ρει”. Η δύναμη είναι ο τρίτος εχθρός ενός ανθρώπου της γνώσης και του πολεμιστή γιατί μπορεί να παγιδευτεί ακόμη και αν ξεκινήσει με τι καλύτερες προθέσεις, να κάνει κατάχρηση της δύναμης να ενδώσει στον πειρασμό της εξουσίας. Εδώ έχουνε παγιδευτεί πολύ μεγάλοι , ταλαντούχοι έξυπνοι άνθρωποι και δυνατοί. Η βούληση για δύναμη είναι μία επιθυμία για εξουσία και για κυριαρχία. Πρωτίστως είναι μία βούληση για δημιουργία γιατί δημιουργία σημαίνει κίνηση και ορμή. Αυτό αποδεικνύεται από τη μεγάλη ροή και ορμή του σύμπαντος μόλις εξήλθε από την σκοτεινή και μαύρη τρύπα της αντιύλης σε μία έκρηξη θεαματική της ύλης. Στην αναμέτρηση με την δύναμη από τη στιγμή που θα ενδώσει ένας άνθρωπος στον πειρασμό της εξουσίας γίνεται ένας άνθρωπος της εξουσίας και μετατρέπεται σε ένα μικρό ή μεγάλο τύρρανο Φυσικά έχει νικηθεί είναι είναι η χειρότερη ήττα για έναν άνθρωπο και έναν πολεμιστή. Τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων της εξουσίας είναι τα χαρακτηριστικά των μεγάλων και μικρών τυράννων. Ασυμμάζευτη σπουδαιοφάνεια, εγωμανία, φανατισμό, εμμονή μισαλλοδοξία απληστία λαγνεία φιλαυτία υποκρισία ανηθικότητα διαφθορά αμετροέπεια επιδειξιομανία. Ό,τι βλέπουμε και ό,τι συναντούμε στους ανθρώπους της εξουσίας και τους γυμνούς αυτοκράτορες. Φυσικά όπως ένας πίθηκος δεν αφήνει ποτέ την μπανάνα του, ποτέ δεν εγκαταλείπουν την καρέκλα και τον θρόνο της εξουσίας αρπαγμένοι σαν τον πνιγμένο από τα μαλλιά του. Και, οι περισσότεροι πνίγονται. Ποτέ δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους, ποτέ δεν έχουν την ευθιξία να αποχωρήσουν πριν τους ξεράσει η ίδια η ιστορία σε θλιβερή υστεροφημία και σέρνονται σκιές του παντοδύναμου κάποτε αλλά και προσωρινού εαυτού τους.
Ό,τι νικάει η δύναμη το μετατρέπει σε ερπετό που έρπει και προσκυνά στο σπίτι του δράκουστη σκοτεινή πλευρά της εξουσίας εκτός ουσίας.
Η διπλή όψη κόψη του Σπαθιού της Δύναμης Η σκοτεινή πλευρά της δύναμης αποτελεί τη βάση παλαιών και νέων λογοτεχνικών έργων αλλά και τον οικοδομικό λίθο όλων των θρησκευτικών δοξασιών . Από τις αρχαίες σανσκριτικές Βέδες μέχρι τον άρχοντα των Δαχτυλιδιών και του Σηθ στον πόλεμο των Άστρων. Η μάχη του καλού με το κακό αποτελεί τον ιστό που πάνω του πλέκονται διάφοροι μύθοι. Υπάρχει το καλό υπάρχει το κακό; Τι είναι το καλό και είναι το κακό; Απαιτείται ένα σύστημα αναφοράς για να οριστεί αυτό. Κάτι που μπορεί να είναι πολύ κακό για κάποιον για κάποιον άλλον να είναι καλό. Φανταστείτε την γνώμη που μπορεί να έχει ένα αθώο αρνάκι άσπρο και παχύ το Πάσχα για τους καλούς χριστιανούς που γιορτάζουν την ανάσταση του Κυρίου Αφέντη τους με τον οβελία. Η πηγή του καλού και του κακού βρίσκεται στη βάση της δημιουργίας της κάθε δημιουργίας και το πρόβλημα αρχίζει όταν το Ένα γίνεται Δύο. Κάπως έτσι αρχίζει και εξελίσσεται η δημιουργία του κόσμου μαζί με την συνείδηση γνωρίζοντας τον κόσμο και τον εαυτό της Αυτά τα ερωτήματα άρχισαν απασχολούν τον όρθιο Homo sapiens γιατί οι υπολοίποι χόμο μαζί τα άλλα είδη του ζωικού Βασιλείου δεν προβληματίζονται ιδιαίτερα γύρω από τα θέματα αυτά. Για το καλό, το κακό ,την κόλαση του τον παράδεισο και τον διάβολο και το Θεό. Ζουν σύμφωνα με τη φύση τους και το DNA προγραμμά τους εν την μακαριότητι του πνεύματος. Την πάλη ανάμεσα στο καλό και το κακό, τον διπολισμό και την πόλωση των δύο αυτών στοιχείων το συναντάμε κυρίως στις μονοθεϊστικές θρησκείες των τελευταίων αιώνων, συνέχεια όμως των προηγούμενων θρησκειών των βαβυλωνιακών των ινδουιστικών των αιγυπτιακών των ζωροαστρών και των μιθραϊστών Μεσιτών γιατί Μίθρα σημαίνει Διαθήκη Μεσίτης Μεσσίας. Σαφώς οι θρησκείες κατέχουν τα αρχεία μεγάλων και μυστικών γνώσεων τα οποία χρησιμοποιούνται και να γίνουν εξουσίες. Γιατί ο στόχος της κάθε θρησκείας δεν είναι η βελτίωση της ζωής των ανθρώπων, αλλά πάση θυσία με κάθε τρόπο να γίνει εξουσία και να μπορέσει να χειραγωγεί και να απομυζεί τους ανθρώπους ως μεγάλος μαστροπός. Αυτό αποδεικνύεται και από την ιστορική πορεία των θρησκειών ειδικά των μονοθεϊστικών και θεοκρατικών καθεστώτων που έχουν λεηλατήσει τον πλανήτη και τη Γη στο όνομά του εκάστοτε Θεού που πιστεύουν. Όλες οι ιδεολογίες έχουν αυτό το πρόβλημα της προπαγάνδας και της διεκδίκησης της εξουσίας, αλλά στις θρησκευτικές ιδεολογίες το πρόβλημα είναι χειρότερο και μεγαλύτερο. Έχεις απέναντι κάτι πολύ απροσδιόριστο και ασαφές που ονομάζεται από τους εκάστοτε πιστούς «Θεός» και οριοθετείται από «το Θείον» το οποίο δεν επιτρέπεται ούτε να κρίνεις ούτε και να αμφισβητήσεις. Με αυτό το τρόπο βλέπουμε η μαύρη τρύπα των θρησκειών, να γιγαντώνεται και να μεγεθύνεται σε μία μεγάλη και φοβερή σκιά στο σκοτεινό πρόσωπο το ιουδαϊσμού του χριστιανισμού του μουσουλμανισμού του βουδισμού και των άλλων ζηλωτών. Φυσικά η θρησκεία χρησιμοποιείται από την παράπλευρη εξουσία με παράπλευρες απώλειες και από τις δύο πλευρές των βασιλέων αυτοκρατόρων προέδρων και άλλων ένθρονων σε αγαστή συνεργασία.
Οι θρησκείες ως Γνώση του Δράκου, ξεκινά με την Βασιλεία του Δράκου γι αυτό ο δράκος είναι παρών ως έμβλημα θυρεός στις μεγάλες δυναστείες και αυτοκρατορίες.
Ο Μεσσίας προφήτης Μάνης υποστηρίζει ( Ηγεμόνιος ), ως ο κακός δημιουργός που δημιούργησε τον κόσμο ήταν ο Εβραίος Ιεχωβά . Ο Ηγεμόνιος αναφέρει ότι ο Μάνης είπε,
«Είναι ο Πρίγκιπας του Σκότους που μίλησε με τον Μωυσή , τους Εβραίους και τους ιερείς τους . Έτσι, οι Χριστιανοί , οι Εβραίοι και οι ειδωλολάτρες εμπλέκονται στο ίδιο λάθος όταν λατρεύουν αυτόν τον Θεό. Γιατί τους παρασύρει στα λάθη στις επιθυμίες που δίδαξε τους.» Και συνεχίζει δηλώνοντας: «Τώρα, αυτός που μίλησε με τον Μωυσή, τους Ιουδαίους και τους ιερείς που λέει, είναι ο Αρχοντας.του Σκότους, και οι Χριστιανοί, οι Εβραίοι και οι ειδωλολάτρες (εθνικοί) είναι ένα και το αυτό, καθώς σέβονται τον ίδιο θεό. Γιατί στις φιλοδοξίες του τους παρασύρει, καθώς δεν είναι ο θεός της αλήθειας. Και έτσι, λοιπόν, όλοι όσοι εναποθέτουν την ελπίδα τους στον θεό που μίλησε με τον Μωυσή και τους προφήτες πρέπει (αυτό το επιφυλάσσουν για τους εαυτούς τους, δηλαδή) να δεσμευτούν μαζί του, επειδή δεν άφησαν την ελπίδα τους στον θεό της αλήθειας. Για αυτό κάποιος μίλησε μαζί τους (μόνο) σύμφωνα με τις δικές τους φιλοδοξίες.
Οπωσδήποτε ο ραδιούργος δημιουργός θεός των Ιουδαίων των Χριστιανών και των Μουσουλμάνων συγκεντρώνει πολλά από τα στοιχεία του κακού μαζί με τους ακολούθους εκπροσώπους του. Είναι δικτάτορας εγωμανής, τύραννος ζηλότυπος σαδομαζοχιστής, μισαλλόδοξος, φανατικός, εξουσιαστής εκδικητικός αντιφατικός άγονος μισογύνης απάνθρωπος, παιδιών θυσιαστής, αφέντης δούλων, αντίνοος παράλογος και λαϊκιστής.
Η εξουσία τείνει να διαφθείρει και η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα. Ο θεός ως απόλυτη εξουσία και δόγμα διαφθείρει τους πάντες και καταστρέφει τα πάντα με σύστημα αναφοράς τον Όρθιο Άνθρωπο. Καλύτερα να αποφεύγεται μαζί με τις θρησκευτικές εμμονές και προκαταλήψεις.Βλάπτει σοβαρά την ψυχική νοητική και φυσική υγεία του φανατικού πιστού μαζί με την Όρθια Νοημοσύνη του Ανθρώπου του Σοφού.
Σκιά και αδιαφανή σώματα «Μόνο τα αδιαφανή σώματα δημιουργούν σκιά γιατί δεν αφήνουν το φως να περάσει ανάμεσά τους» Η σκιά ατομική ή συλλογική είναι το σκοτεινό δωμάτιο της ψυχής που μοιράζεται μεταξύ των υδάτινων ζωδίων του Καρκίνου του Σκορπιού και των Ιχθύων και τρέφεται και σαπίζει στα ελώδη βαλτώδη σκοτεινά και αγριεμένα νερά. Δηλαδή είναι ένα καταπιεσμένο αγριεμένο πληγωμένο θυμικό συναίσθημα που αρχίζει από τις πρώτες στιγμές της ύπαρξης και από τις ενδομήτριες εμπειρίες. Ελλείψεις και υπερβολές, στερήσεις και αμετροέπειες δημιουργούν ένα σκοτεινό σαδομαζοχιστικό στοιχειακό που ακολουθεί τον άνθρωπο σαν γκόλουμ. Η κοινωνική διαμόρφωση συμβάλει τα μάλα στην δημιουργία ατομικής και συλλογικής σκιάς που ακολουθεί ένα άτομο αλλά και ένα έθνος και λαό. Πχ ο Χίτλερ και ναζισμός της Γερμανίας. Η σκιά του Ηρακλή είναι ο Ευρυσθέας, η σκιά του Οδυσσέα είναι Μνηστήρες , η σκιά του Αχιλλέα είναι ο Αγαμέμνονας, η σκιά του Έκτορα είναι ο Πάρις, η σκιά της Πηνελόπης είναι οι δούλες και η Μελάνθη, η σκιά της Ελένης είναι η Κίρκη. Πώς αντιμετωπίζεται η σκιά και αυτό το μεγάλο πρόβλημα; Όπως αντιμετωπίζονται και οι μεγάλοι και μικροί τύραννοι Γιατί η σκιά δημιουργεί τους μεγάλους και μικρούς τυράννους. Η μεγάλη σκιά τους μεγάλους τύραννους, τα μεγάλα συστήματα εξουσίας, η μικρή σκιά τους μικρούς καθημερινούς τυράννους. Η μανιακή χρήση του γνωστού, μεγάλη σπουδαιοφάνεια η απληστία η αμετροέπεια εγωμανία και η κατάχρηση εξουσίας . Όσο πιο μεγάλη εξουσία έχει ένας άνθρωπος ή ένας οργανισμός τόσο πιο μεγάλη σκιά αναπτύσσεται στο σκοτάδι. Όσο πιο πολύ παραμένει αρπαγμένος και προσκολλημένος στην καρέκλα της εξουσίας τόσο μεγαλώνει το σκοτάδι η διαφθορά και η ανηθικότητα γύρω του. Πχ, οι μεγάλοι βασιλείς και αυτοκράτορες με μεγάλη εξουσία ανέπτυξαν μία μεγάλη και τερατώδη σκιά κοντά τους. Μεγάλα συστήματα εξουσίας όπως ο χριστιανισμός ανέπτυξε μεγάλη και σκοτεινή σκιά μόλις έγινε εξουσία. Αυτό αποδεικνύεται και από την αναμέτρηση του ιδρυτού του χριστιανισμού με τον πειρασμό της ερήμου που αποδεικνύεται ιστορικά. Δεν είπε όχι, είπε «ναι», για αυτό και ανέβηκε στον θρόνο και έγινε εξουσία τόσων χιλιάδων χρόνων σκοτεινιάζοντας όλη την ανθρωπότητα με μία μεγάλη θρησκευτική τυραννία. Αν είχε πει «όχι» θα έμενε μια απλή φιλοσοφία και τρόπο ζωής και θα ήταν καλύτερα. Τα προβλήματα της σκιάς δεν λύνονται ούτε μέσα από συλλογικούς φορείς εξουσίας που τα μεγεθύνουν, ούτε από παπάδες ιερείς που τα εξορκίζουν, ούτε από ψυχολόγους θεραπευτές που είναι πλέον της μόδας για τον απλούστατο λόγο ότι δημιουργούν εθισμό και εξάρτηση, χαϊδεύουν τα αυτιά των ασθενών και των πιστών που τους χρησιμοποιούν ως βιοπορισμό και πλουτισμό. Είναι σχέσεις νοσηρής εξάρτησης, με τον άνθρωπο σε ένα καναπέ να ομφαλοσκοπεί εγωκεντρικά ή στα τέσσερα ένα «αληθινό θεό» να προσκυνά . Το κυριότερο είναι ότι απουσιάζει η ατομική ανάληψη ευθύνης ανήλικος ανθρώπου που πρέπει να ζει τη ζωή του δυναμικά και σε αλληλεπίδραση με τον κόσμο και το περιβάλλον. Απόδειξη τούτου είναι ότι κανείς ψυχοθεραπευτής δεν θα σου πει να μελετήσεις πολύ καλά Ιστορία και βιογραφίες ιστορικών προσώπων για να καταλάβεις ότι κάποια προσωπικά προβλήματα είναι και συλλογικά και κανείς πνευματικός ιερέας δεν θα σου πει να μελετήσεις Μαθηματικά για να είσαι σε θέση να διατυπώσεις και να κατανοήσεις μια πρόταση λογική. Σε κρατούν σε μία κατάσταση άγνοιας αμάθειας στείρας ομφαλοσκόπησης και μεγάλης θρησκοληψίας και παιδικής μωρίας σε ατέρμονες θεολογικές και ψυχολογικές φλυαρίες, συνεδρίες Το πρόβλημα της συλλογικής σκιάς ενός έθνος και ενός λαού λύνεται με δυο κυρίως τρόπους: 1. Με την απόλυτη διαφάνεια οργανισμών και προσώπων ,Δημοσίων προσώπων, ειδικά αυτών που σχετίζονται σε θέσεις εξουσίας 2. Με το πολύ καλό θέατρο ποιοτικό θέατρο και θέαμα που δεν δίνεται σε Κολοσσιαίο και δεν είναι τυχαίο που μόνο οι Έλληνες είχανε θέατρο και, δίνει απαντήσεις και λύτρωση στο θεατή, με τον Διόνυσο δηλαδή και την συμμετοχή του. Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή πάσχει και από διαφάνεια και από ένα καλό θέατρο. Η Ελληνική είναι φιλμογραφία είναι θλιβερή πτωχή σε πνεύμα έως ανούσια και πριμοδοτείται από σκοτεινά κέντρα εξουσίας θρησκευτικά και κομματικά μαζί με τα τηλεσκουπίδια είναι ακόμη χειρότερα, για να μην πούμε για την πορνεία που ανθεί. Το πρόβλημα της ατομικής σκιάς λύνεται με μέθοδο της αυτοπειθαρχίας αυτοπαιδείας αυτομόρφωσης με στρατηγική αυτοπαρατήρηση μείωση του εγωισμού και η τελική αναμέτρηση ο χρονισμός και το σπάσιμο του φράγματος θα δώσουν την τελική λύση και και επιλογή. Αστραία
Υπάρχει η σκοτεινή πλευρά του ανθρώπου Πώς δημιουργείται και από τι αποτελείται Το κακό που ,συνήθως κρατάει τρίαινα γιατί ταράσσει το θυμικό, ως αρχέτυπο βρίσκεται στη βάση όλων των θρησκειών και των θρησκευτικών δοξασιών και χρησιμοποιείται ως το μαστίγιο για να μαστιγώνει τους πιστούς και να δώσει τη θέση του κατόπιν στο καρότο της παρηγοριάς καλλιεργώντας δολίως και σκοπίμως το δίπολο του αφέντη και του δούλου του θύματος και του θύτη. Οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν τον εαυτό τους σαν θύμα και σαν θύτη και παγιδεύονται στους ρόλους αυτούς, τους οποίους εναλλάσσουν με εξαιρετική ευκολία. Εκεί που ήταν θύματα γίνονται θύτες και εναλλάξ. Το κακό αποτελεί τη σκοτεινή πλευρά του ανθρώπου και είναι μέρος της σκιάς του που έχει το ίδιο φύλο με αυτόν. Δημιουργείται από την αμετροέπεια την υπερβολή την έλλειψη και την κατάχρηση και αποτελείται από συμπυκνωμένη ενέργεια , είναι ένα είδος στοιχειακό χωρίς δηλαδή αναπαραγωγή και μεταβολισμό. Η σκιά μπορεί να είναι προσωπική και να αφορά το άτομο αλλά μπορεί είναι και συλλογική να αφορά ένα οργανισμό συλλογικό διεθνή ή ακόμη και ένα έθνος ένα λαό. Ας γνωρίσουμε μερικούς κακούς ιπτάμενους Βολαδόρες στο βάθος της ιστορικής μυθολογίας Ο Pazuzu είναι ένας φανταστικός χαρακτήρας που είναι ο κύριος ανταγωνιστής στα μυθιστορήματα τρόμου και τις σειρές ταινιών The Exorcist , που δημιουργήθηκε από τον William Peter Blatty . Ο Blatty πήρε τον χαρακτήρα από την ασσυριακή και τη βαβυλωνιακή μυθολογία, όπου ο μυθικός Pazuzu θεωρούνταν ο βασιλιάς των δαιμόνων του ανέμου και ο γιος του θεού Hanbi . Στον Εξορκιστή , ο Παζούζου εμφανίζεται ως δαίμονας που κατέχει την Ρίγκαν ΜακΝιλ . Στον Μανταϊσμό , ο Ουρ του Κόσμου του Σκότους του κάτω κόσμου . Είναι ο γιος της Ruha , της βασίλισσας του κάτω κόσμου, και του αδελφού της Gaf (επίσης γράφεται Gap), ενός από τους γίγαντες στον κόσμο του σκότους που περιγράφεται στο βιβλίο 5 του Ginza Rabba . Ο Ουρ συνήθως απεικονίζεται ως ένας μεγάλος, άγριος δράκος ή φίδι. Ο Aldihisi (2008) συγκρίνει τον Ur με την Tiamat στη βαβυλωνιακή μυθολογία Ο Ουρ έχει επίσης αναφερθεί στα μανδαϊκά κείμενα ως Λεβιάθαν Στη μεσοποταμική θρησκεία , η Tiamat Θαλάττη , Thaláttē ) είναι ένας αρχέγονος θεός. Είναι το σύμβολο του χάους της αρχέγονης δημιουργίας. Προτείνεται ότι υπάρχουν δύο μέρη στον μύθο του Τιαμάτ . Στο πρώτο, είναι μια θεά-δημιουργός, μέσα από έναν ιερό γάμο μεταξύ διαφορετικών νερών, δημιουργώντας ειρηνικά τον κόσμο μέσα από διαδοχικές γενιές. Στο δεύτερο Chaoskampf Tiamat θεωρείται η τερατώδης ενσάρκωση του αρχέγονου χάους . Ορισμένες πηγές την ταυτίζουν με εικόνες θαλάσσιου φιδιού ή δράκου Η Τιαμάτ ( Ποσειδών ) ήταν η «λαμπερή» προσωποποίηση της θάλασσας που βρυχήθηκε και έπληξε στο χάος της αρχικής δημιουργίας. Αυτή και η Apsu γέμισαν την κοσμική άβυσσο με τα αρχέγονα νερά. Είναι η « Ουμού-Χουμπούρ που σχημάτισε τα πάντα».
Ο διάβολος είναι η προσωποποίηση του κακού , όπως συλλαμβάνεται σε διάφορους πολιτισμούς και θρησκευτικές παραδόσεις. Θεωρείται ως η αντικειμενοποίηση μιας εχθρικής και καταστροφικής δύναμης. Ο Jeffrey Burton Russell δηλώνει ότι οι διαφορετικές αντιλήψεις για τον διάβολο μπορούν να συνοψιστούν ως 1) μια αρχή του κακού ανεξάρτητη από τον Θεό, 2) μια όψη του Θεού, 3) ένα δημιουργημένο ον που γίνεται κακό (ένας έκπτωτος άγγελος ) και 4) σύμβολο του ανθρώπινου κακού. Είναι δύσκολο να προσδιορίσουμε έναν συγκεκριμένο ορισμό οποιασδήποτε πολυπλοκότητας που θα καλύπτει όλες τις παραδόσεις, πέρα από αυτό είναι μια εκδήλωση του κακού. Έχει νόημα να εξετάζουμε τον διάβολο μέσα από το φακό καθεμιάς από τις κουλτούρες και τις θρησκείες που έχουν τον διάβολο ως μέρος των μύθων τους. Η ιστορία αυτής της έννοιας συνυφαίνεται με τη θεολογία, τη μυθολογία, την ψυχιατρική, την τέχνη και τη λογοτεχνία, διατηρώντας μια εγκυρότητα και αναπτύσσεται ανεξάρτητα μέσα σε κάθε μια από τις παραδόσεις. Εμφανίζεται ιστορικά σε πολλά συμφραζόμενα και πολιτισμούς και του δίνονται πολλά διαφορετικά ονόματα – Σατανάς , Σαμαέλ Εωσφόρος , Βελζεβούλ , Μεφιστοφελής , Ιμπλίς – και χαρακτηριστικά: απεικονίζεται ως μπλε, μαύρο ή κόκκινο. απεικονίζεται να έχει κέρατα στο κεφάλι του και χωρίς κέρατα.
Πως εξορκίζεται το κακό;Στο επόμενο άρθρο θα απαντήσουμε στο αγωνιώδες ερώτημα αυτό
«Πιστεύουν ότι υπάρχουν δύο θεοί που βρίσκονται σε αντιπαράθεση, ο ένας για να παρακινεί στην επιτέλεση αγαθών πράξεων και ο άλλος για την επιτέλεση φαύλων. Τον πρώτο τον ονομάζουν αγαθό θεό, ενώ τον δεύτερο, φαύλο δαίμονα, σύμφωνα με τον Ζωροάστρη, τον μάγο, που λένε ότι έζησε 5.000 χρόνια πριν τον Τρωικό πόλεμο. Αυτός λοιπόν, ο άριστος θεός, ονομαζόταν Ωρομάζης και ο άλλος, ο φαύλος, Αρειμάνιος. Ο πρώτος παρομοιαζόταν με το φως των αισθητών στοιχείων, ο δεύτερος με το σκότος και την άγνοια ανάμεσα σ’ αυτούς τους δύο στέκεται ο Μίθρας. Γι’ αυτό και οι Πέρσες ονομάζουν τον Μίθρα, Μεσίτη. Λένε, λοιπόν, ότι ο Ωρομάζης γεννήθηκε από το καθαρό φως, ενώ ο Αρειμάνιος από το σκότος και βρίσκονται οι δυο τους σε αδιάκοπη σύγκρουση» Πλήθων ο Γεμιστός
Arimanius Αρειμάνιος είναι ένα όνομα για μια σκοτεινή θεότητα που βρίσκεται σε λίγα ελληνικά λογοτεχνικά κείμενα και πέντε λατινικές επιγραφές που υποτίθεται ότι είναι το αντίστοιχο του θεού του φωτός. Στα κλασικά κείμενα, στο πλαίσιο του Ζωροαστρισμού , ο Αρειμάνιος (με παραλλαγές) αναφέρεται ξεκάθαρα στην ερμηνεία των Ελλήνων και των Ρωμαίων για τον Πέρση Αχριμάν Οι λατινικές επιγραφές που βρέθηκαν σε μιθραϊκό πλαίσιο υποδηλώνει μια επαναπροσδιορισμένη ή διαφορετική θεότητα με σχεδόν πανομοιότυπο όνομα.
Το πιο εκτεταμένο απόσπασμα στην κλασική λογοτεχνία για τον Αρειμάνιο βρίσκεται σε δύο ενότητες του Πλούταρχου που τον περιγράφει ως τη σκοτεινή ή κακή πλευρά σε μια δυιστική αντίθεση με τον Ορομάζες (για τον Ohrmuzd ή τον Ahura Mazda ).
Ο Ζωροαστρισμός πιθανότατα εισήγαγε την πρώτη ιδέα του διαβόλου. μια αρχή του κακού που υπάρχει ανεξάρτητα από τον Θεό. Στον Ζωροαστρισμό, το καλό και το κακό προέρχονται από δύο τελικά αντίθετες δυνάμεις. Η δύναμη του καλού ονομάζεται Ahura Mazda και το «καταστροφικό πνεύμα» στην γλώσσα της Αβεστάν ονομάζεται Angra Mainyu . Το αντίστοιχο της Μέσης Περσίας είναι το Ahriman. Βρίσκονται σε αιώνιο αγώνα και ούτε είναι παντοδύναμος, ειδικά ο Angra Mainyu περιορίζεται στον χώρο και τον χρόνο: στο τέλος του χρόνου, τελικά θα ηττηθεί. Ενώ η Ahura Mazda δημιουργεί ό,τι είναι καλό, ο Angra Mainyu είναι υπεύθυνος για κάθε κακό και ταλαιπωρία στον κόσμο.
Σύμφωνα με τον Πλούταρχο ο Ζωροάστρης ονόμασε τον «Αρειμάνιο» ως έναν από τους δύο αντιπάλους που ήταν οι τεχνίτες του καλού και του κακού. Όσον αφορά την αίσθηση της αντίληψης, ο Ωρομάζης έπρεπε να συγκριθεί με το φως και ο Αρειμάνιος με το σκοτάδι και την άγνοια ανάμεσά τους ήταν ο Μίθρας (ο Μεσίτης της Παλαιάς Διαθήκης της Λεμουρίας ).
Περιγράφοντας ένα τελετουργικό στον Αρειμάνιο, ο Πλούταρχος λέει ότι ο θεός επικαλούνταν ως Άδη δίνει την ταύτιση ως Πλούτωνα , το όνομα του Έλληνα ηγεμόνα του κάτω κόσμου που χρησιμοποιείται πιο συχνά σε κείμενα και επιγραφές που σχετίζονται με τις μυστήριες θρησκείες , και σε Έλληνες δραματουργούς και φιλοσόφους της Αθήνας της Κλασικής περιόδου . σημειώνει ότι ο Πλούταρχος κάνει τον Αρειμάνιο «ένα είδος σκοτεινού Πλούτωνα». Ο Πλούταρχος, ωστόσο, ονομάζει τον Έλληνα θεό ως Άδη , όχι το όνομα Πλούτων που χρησιμοποιείται στην ελευσινιακή παράδοση («The Hidden One») και το σκοτάδι.
Ahriman το πνεύμα του κακού ο διάβολος των ζωροαστρών
Η Opus Sanctorum Angelorum , μια ομάδα συζητήσεων εντός της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας , ορίζει τον Ahriman ως «δαίμονα στην τάξη των πεσμένων δυνάμεων». Λέει ότι το καθήκον του είναι να κρύβει τους ανθρώπινους εγκεφάλους από την Αλήθεια του Θεού.
Ο Ρούντολφ Στάινερ , ο οποίος ίδρυσε το εσωτερικό πνευματικό κίνημα ανθρωποσοφίας , χρησιμοποίησε την έννοια του Αχριμάν για να ονομάσει μία από τις δύο ακραίες δυνάμεις που απομακρύνουν την ανθρωπότητα από την επικεντρωμένη επιρροή του Χριστού . Ο Στάινερ συνέδεσε τον Άχριμαν, το κατώτερο πνεύμα, με τον υλισμό , την επιστήμη , την κληρονομικότητα , την αντικειμενικότητα και τη σκλήρυνση της ψυχής. Θεωρούσε ότι ο σύγχρονος Χριστιανισμός υπόκειται σε Αριμανική επιρροή, αφού έτεινε προς υλιστικές ερμηνείες. Ο Steiner προέβλεψε ότι ο Ahriman, ως υπεραισθητό Ον, θα ενσαρκωθεί σε μια γήινη μορφή, λίγο καιρό μετά την παρούσα επίγεια ύπαρξή μας, στην πραγματικότητα στην τρίτη μεταχριστιανική χιλιετία.
Ο Ωρομάζης, γεννημένοι από το πιο αγνό φως, και ο Αρειμάνιος, γεννημένος από το σκοτάδι, βρίσκονται συνεχώς σε πόλεμο μεταξύ τους. και ο Ωρομάζης δημιούργησε έξι θεούς, τον πρώτο της Καλής Σκέψης, τον δεύτερο της Αλήθειας, τον τρίτο της Τάξης και, από τους υπόλοιπους, έναν της Σοφίας, έναν του Πλούτου και έναν τον Τεχνίτη της Απόλαυσης σε ό,τι είναι Τιμητικό. Αλλά ο Αρειμάνιος δημιούργησε αντιπάλους, σαν να λέγαμε, ίσους με αυτούς σε αριθμό. Τότε ο Ωρομάζης μεγεθύνθηκε στο τριπλάσιο του προηγούμενου μεγέθους του και απομακρύνθηκε τόσο μακριά από τον Ήλιο όσο ο Ήλιος είναι μακριά από τη Γη και στόλισε τους ουρανούς με αστέρια. Ένα αστέρι έβαλε εκεί πριν από όλους τους άλλους ως φύλακας και φύλακας, το Dog-star . Άλλους είκοσι τέσσερις θεούς δημιούργησε και τοποθέτησε σε ένα αυγό. Αλλά αυτοί που δημιούργησε ο Αρειμάνιος, που ήταν ίσοι σε αριθμό με τους άλλους, τρύπησαν το αυγό και μπήκαν μέσα. ως εκ τούτου τα κακά συνδυάζονται πλέον με το καλό. Αλλά θα έρθει μια προκαθορισμένη στιγμή που θα αποφασιστεί ότι ο Αρειμάνιος, που ασχολείται με την επιδημία και την πείνα, θα εκμηδενιστεί τελείως από αυτά και θα εξαφανιστεί. και τότε η γη θα γίνει μια επίπεδη πεδιάδα, και θα υπάρχει ένας τρόπος ζωής και μια μορφή διακυβέρνησης για έναν ευλογημένο λαό που θα μιλάει όλοι μια γλώσσα. — Πλούταρχος
Από τον Αϊδη Άδη (The Hidden One) στον πλούτο του Πλούτωνα με τα λόγια του Πλούταρχου
Σε Α΄ Ενικό 