Οι δούλοι και οι υπήκοοι των Μήδων
Εκβάτανα η πρωτεύουσα των Μήδων. Το ανάκτορο αυτό είχε περίμετρο επτά σταδίων, περίπου 1300 μέτρα, και ήταν κατασκευασμένο από ξυλεία κέδρου και κυπαρίσσου, οι δε δοκοί, οι κίονες, τα κιονόκρανα και τα υπέρθυρα σανιδώματα ήταν επενδυμένα με φύλλα χρυσού και αργύρου. Εκτός του ανακτόρου υπήρχαν επίσης σπουδαίοι ναοί, όπως εκείνος του Μίθρα, ιερά και κάποια δημόσια κτίρια, ενώ έξω από τα τείχη κατοικούσε ο λαός.
Ο θησαυροί της πόλης και ο χρυσός των Μήδων.
Ο Μέγας Αλέξανδρος επισκέφθηκε δύο φορές τα Εκβάτανα, το 330 π.Χ. και το 324 π.Χ. όπου και βρήκε αμύθητο θησαυρό, όπως βεβαιώνει ο Αρριανός. Κατά τον Ιουστίνο ο θησαυρός εκείνος έφθανε τα 180.000 τάλαντα ενώ κατά τον Στράβωνα τα 190.000 τάλαντα. Ο Μ. Αλέξανδρος αφαίρεσε το μεγαλύτερο μέρος του χρυσού επικαλύμματος του ανακτόρου, ενώ το υπόλοιπο αφαίρεσαν ο Αντίγονος και ο Σέλευκος ο Νικάτωρ.
Το 330 π.Χ. στα Εκβάτανα σκοτώθηκε ο Παρμενίων και εκεί το 325 π.Χ. πέθανε ο Ηφαιστίων. Επί Αντιόχου του Μεγάλου μόνο ο ναός του Μίθρα διατηρούσε ακόμα επίχρυσους κίονες και μεγάλο αριθμό χρυσών κεράμων. ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
Την εποχή της Λεμουρίας υπήρχαν δύο τάξεις έμβιων όντων, οι ιερείς οι βοσκοί και οι δούλοι, το κοπάδι οι αμνοί, homo νεάτερνταλ και ερέκτους, υπήκοοι στο Μεγάλο μονόφθαλμο Ον, τον χρυσοποίκιλτο Δράκο. Ζούσαν “ ειρηνικά” σαν ένα κοπάδι αμνών. Δεν υπήρχαν πολεμιστές γιατί δεν υπήρχαν και όπλα, ήταν όλοι αφοπλισμένοι, μόνο ο βοσκός είχε την γκλίτσα, αυτή που κρατάνε και οι Φαράω, για αυτό και ο ωκεανός που βυθίστηκε ένα μεγάλο μέρος της Λεμουρίας, λέγεται Παφισικός Ειρηνικός τώρα.
Την εποχή της Ατλαντίδας υπήρχαν τρεις τάξεις έμβιων όντων, οι ιερείς, οι δούλοι και οι πολεμιστές, η νέα τάξη που δημιουργήθηκε και κρατούσε όπλα. Ίσως το πρώτο όπλο να το κράτησε ο Ηρακλής και το μυτερό ξύλο αγριελιάς που τύφλωσε τον Κύκλωπα, ο Οδυσσέας μαζί με το τόξο και το σπαθί. Τα ιερατεία υπήρχαν φυσικά αλλά τα ήθη ήταν λίγο πιο χαλαρά για αυτό και μπόρεσαν να αναπτύξουνε την νοημοσύνη και να εξελίξουν τον homo sapiens βγαίνοντας από τις σπηλιές και τις φάτνες της Λεμουρίας.
Η πώληση του Θεού με τα ιερατεία και η πώληση του αιδείου με τα ιερά πορνεία, ήταν από τα πρώτα προσοδοφόρα επαγγέλματα στον κόσμο, μαζί με την αγοραπωλησία των συνειδήσεων και την παραγωγή δούλων και υπηκόων.
Στον απόηχο της Λεμουρίας ο ζωροαστρισμός επωάζει τον μιθραϊσμό που αποτέλεσε τη βάση του πρώιμου χριστιανισμού και θα έκανε τη δουλεία “τέχνη” επί της Ρωμαϊκής κυριαρχίας. Η δουλεία υπήρχε παντού στον αρχαίο κόσμο, όπως και ο δράκος οι πυραμίδες τα δρακόσπιτα οι μισοί δράκοι οι μισοί άνθρωποι όπως ο Κέκροπας ο Εριχθόνιος και πάντα ο δράκος ζητούσε την θυσία του όπως ο δράκος του Κηφέα που ζήτησε την Ανδρομέδα, ο δράκος του Κάδμου, ο δράκος που φύλαγε το χρυσόμαλλο Δέρας.
Ο Ιάσων πήγε για χρυσό μαλλί και βγήκαμε όλοι κουρεμένοι, γιατί έφερε στην Ελλάδα τη Μήδεια και όλη τη νοοτροπία την μηδική. Άνθισαν τα ιερατεία με τη Θήβα μαζί γοητευμένη. Τα παιδιά είναι το πρόβλημα. Η Μήδεια τα σκοτώνει όλα, ο Λάϊος τα εξορίζει, ο Αγαμέμνων τα θυσιάζει και μένει πάντα μία Ελλάδα χωρίς παιδιά, αρσενικά και θηλυκά, αλλά με πολλούς δούλους προσκυνημένους υπηκόους και καλούς “ βοσκούς” ποιμένες.
Ο χριστιανισμός έκανε τη δουλεία “τέχνη” γιατί τους διόρισε όλους “δούλους του Θεού” σε προαγωγή τιμητική και ξεμπέρδεψε με αυτό το θέμα. Ποτέ η δουλεία δεν ήταν ευχάριστη και ο κάθε δούλος ήξερε τη θέση του και πολλοί δούλοι πάλεψαν για την ελευθερία τους και να μην είναι δούλοι. Στην Ρώμη όταν τους ελευθερώνανε τους φορούσαν το φρυγικό σκούφο, που μετακόμισε και στην Ατλαντίδα της ΗΠΑ, όμως το να βαφτίζεις να παντρεύεις και να θάβεις τους ανθρώπους δούλους και να είναι ευχαριστημένοι, αυτό είναι απίστευτη τέχνη μαύρης μαγείας και ο χριστιανισμός τα κατάφερε τελικά.
Μαζί με τους δούλους στην Ρώμη δίνανε στο πλαίσιο της ρωμαϊκής πολιτικής και την υπηκοότητα του Ρωμαίου πολίτη. Φυσικά δεν ήταν πολίτες αλλά ήταν υπήκοοι της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας σε εξευτελιστικό συνδυασμό και ,δούλοι του Θεού και υπήκοοι του αυτοκράτορα, δύο σε ένα, με τα τεχνάσματα της ρωμαϊκής συγκλήτου.
Μέχρι που φτάσαμε στο σύγχρονο καπιταλισμό και έχουμε 3 σε 1. Τρεις τάξεις:
1.Τους χρυσοποίκιλτους ιερείς πάπες πατριάρχες δερβίσηδες λάμα, γκουρού και λοιπά. Αγοράζουν και πωλούν πλούσιο θεό και πτωχό πνεύμα με την οκά.
- Τους χρυσοφόρους τραπεζίτες και τις πολυεθνικές που συνδέονται στενά και έχουνε τα λεφτά. Τώρα χωρίς τον χρυσό, ( τα φάγανε) και πωλούν αέρα κοπανιστό.
- Και τους σύγχρονους δούλους υπηκόους καταναλωτές οι οποίοι, όταν δεν δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ για να αγοράζουν ηλίθια καταναλωτικά αγαθά, είναι άνεργοι και πεθαίνουν στα παγκάκια σε ελεύθερη επιλογή. Δοξολογώντας τον θεό μετακομίζουν στον παράδεισο σε ζωή αιώνιον. Κάτι είναι και αυτό μια παρηγοριά που την πουλάνε κάποιοι ακριβά.
Η κατάκτηση της Δύσης από την Ανατολή υπήρξε βαθμιαία και διαβρωτική. Δεν στηρίχτηκε στα όπλα γιατί δεν τα καταφέρνει και πολύ καλά στα όπλα αλλά στον χρυσό θαυμάσια. Και με το χρυσό εξαγόρασε και εξαγοράζει τους Δυτικούς Θηβαίους που μηδίζουν και καταστρέφουν τους πολίτες τους. Τι να κάνεις σε μια χώρα όταν η 5η φάλαγγα είναι μέσα και ανοίγει τις πύλες στον εχθρό; Για αυτό και ο Αλέξανδρος ισοπέδωσε την Θήβα πριν εκστρατεύσει στην Ανατολή. Είχε ένα λόγο πολύ σοβαρό.
Θήβα είμαι σημαίνει Τούμπα, Κιβωτός Θιβέτ. Υπήρξαν τρεις Τούμπες Θήβες, η Θήβα της Μικράς Ασίας στην Κιλικία, της Αιγύπτου των 100 πυλών και στην Ελλάδα των 7 Πυλών. Και είναι πάντοτε οι πύλες αυτές από πού εισέρχονται όλες της Ανατολής, οι φυλές για να πουλήσουν την πραμάτεια τους.
Οι δούλοι ποτέ δεν είναι ελεύθεροι και οι υπήκοοι δεν είναι ποτέ πολίτες. Οι ελεύθεροι άνθρωποι ποτέ δεν εξαγοράζονται για αυτό και ποτέ δεν μηδίζουν. Δεν είναι εξαγοράσιμοι.
Δύσκολο αλλά αυτό ανήκει σε ένα μονοπάτι Ελευθερίας από Υ Επιλογή και είναι για πολεμιστές και μόνο.
Αστραία