και οι ΑΘΛΙΟΙ χρεοκοπημένοι αυτόχθονες businessmen

Όλοι κάνουν business, αγαπητό μου ημερολόγιο, σε ένα χρεοκοπημένο πλανήτη χωρίς μέλλον επιταχύνοντας την μεγάλη οικολογική καταστροφή με τα ενεργειακά αποθέματα να τελειώνουν απελπιστικά, ενώ η βλακεία η ανοησία και η ορνιθοασχολία παραμένουν σε επίπεδα αυτοκτονικά υψηλά.
Βusiness κάνουν υπουργοί πρωθυπουργοί αρχιεπίσκοποι πρόεδροι οι Λύκοι της Wall Street και οι ύαινες της χρηματοπιστωτικής Στέπας.
Business κάνουν με τα Ελληνικά νησιά του ιονίου είναι και προστατευόμενη περιοχή Natura για να φτιάξει ένας πρίγκιπας του Κατάρ, την τουαλέτα του, εκτάσεως 250 τετραγωνικών μέτρων.
Οικοδομούν συνεχώς πολυτελή ξενοδοχεία με ξαπλώστρες στον αιγιαλό για τις ορδές των βαρβάρων τουριστών της Χρυσής Πορδής και φέρνουν υπηρετικό προσωπικό να τους κάνει αέρα.
Παρελαύνουν περήφανα με τα πολυτελή γιοτ σε διάφορα πάρτι χλιδής διαφθοράς και ματαιοδοξίας.
Χτίζουν πολυτελείς εκκλησίας δίπλα σε λυόμενο σχολεία θεοσεβούμενοι πιστοί.
Ακριβές επαύλεις σε φτωχά νοσοκομεία φιλάνθρωποι ραγιάδες.
Αυτό αγαπητό μου ημερολόγιο, οι περισπούδαστοι οικονομολόγοι το λένε «ανάπτυξη» και οι δε νομικοί και δικηγόροι, αυτόχθονη δικαιοσύνη. Το μόνο που αναπτύσσεται είναι η εγκληματικότητα και η δικαιοσύνη του Ιαβέρη που καταδικάζει τον Γιάννη Αγιάννη γιατί έκλεψε ένα καρβέλι ψωμί.
320 τρις το χρέος του πλανήτης σε πληθυσμό 8 δις αντιστοιχεί σε 40.000 χρέος δολάρια ή ευρώ του κάθε αυτόχθονος κατοίκου, επιδόματος και μισθού 300 ευρώ και αν έχει και αυτό.
Η Γη, Μεγάλο Ον με πλούσια συνείδηση και εμπειρία, μας ξεράσει όλους και πολύ καλά θα κάνει και, το έχει ξανακάνει….. θα το λέμε «καλό παράδεισο» στη χώρα των σκουπιδιών, για να επαληθευθεί και η προφητεία του Ινδιάνου του Σίατλ ότι θα πνιγούμε στα σκουπίδια μας και τα κόπρανα μας και θα τα πάρουμε μαζί μας…. στη Κόλαση μας. Αυτή θα είναι.

Αστραία

multinationals ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ύαινες αγορές

Οι έμποροι των δούλων εθνών και ο mr. Smith ο άρχων των πολυεθνικών αγορών

Από τις θρησκευτικές Εταιρείες του Ιησού και τους Ιππότες των Ιερών Τραπεζών του Ναού τους Ναΐτες ΔΝΤ, φθάσαμε στους ΕΤΑΙΡΟΥΣ, στις ΕΤΑΙΡΕΣ και στους αδελφούς μαύρους λύκους του χρηματιστηρίου.
Η παλιά τάξη των πραγμάτων, οι φεουδάρχες και αυτοκράτορες βασιλείς και αρχιεπίσκοποι πατριάρχες και μονάρχες παρέδωσαν και μοιράστηκαν την εξουσία μαζί με την αποικιοκρατία στους νέους άρχοντες του βουλευτηρίου..
Παντρεύοντας την θεοκρατία με την θεοσοφία σε μία φυλή, ένα εργοτάξιο ίσων υπηκόων στην σύγχρονη δουλεία..
Εξαγοράζουν εκβιάζουν πρωθυπουργούς υπουργούς βουλευτές δημοσιογράφους όταν δεν τους διορίζουν κιόλας για να κάνουν τις τούτσι τούτσι δουλειές και δουλίτσες τους.
Όπου πάνε πέφτουν σαν ακρίδες, τρώνε τα πάντα, εξαντλούν τα πάντα, βυθίζουν τις χώρες και τους λαούς σε μνημόνια σε χρεοκοπία σε νοητική σκλαβιά και δουλεία γιατί καλλιεργούν ταυτόχρονα και τη θρησκοληψία την αμάθεια την ορνοθοασχολία.….στης άγνοιας την ευτυχία.

Μια πολυεθνική ή διεθνική εταιρεία (ΠΕ) αποτελεί εταιρική οργάνωση που κατέχει ή ελέγχει την παραγωγή αγαθών ή την παροχή υπηρεσιών σε δύο ή περισσότερες χώρες, εκτός από τη χώρα στην οποία έχει την κύρια έδρα της.Πολυεθνική χαρακτηρίζεται και κάθε επιχείρηση με μία ή περισσότερες θυγατρικές μονάδες στο εξωτερικό.Το ποσοστό της συνολικής δραστηριότητας μιας πολυεθνικής εταιρείας σε ξένες χώρες κυμαίνεται μεταξύ 20-25% των συνολικών πωλήσεων, στο σύνολο του ενεργητικού, στα συνολικά κέρδη, ή στη συνολική παραγωγή της επιχείρησης. Μια πολυεθνική εταιρεία ( MNC ) – που ονομάζεται επίσης πολυεθνική επιχείρηση ( MNE ), διεθνική επιχείρηση ( TNE ), διεθνική εταιρεία ( TNC ) , διεθνής εταιρεία ή εταιρεία χωρίς ιθαγένεια ,

Οι περισσότερες από τις μεγαλύτερες και με τη μεγαλύτερη επιρροή εταιρείες της σύγχρονης εποχής είναι πολυεθνικές εταιρείες εισηγμένες στο χρηματιστήριο , συμπεριλαμβανομένων των εταιρειών Forbes Global 2000 .

Αποικιοκρατία
Η ιστορία των πολυεθνικών εταιρειών ξεκίνησε με την ιστορία της αποικιοκρατίας . Οι πρώτες πολυεθνικές εταιρείες ιδρύθηκαν για να δημιουργήσουν αποικιακά «εργοστάσια» ή πόλεις λιμάνια. Εκτός από τη διεξαγωγή του εμπορίου μεταξύ της μητρικής χώρας και των αποικιών, η Βρετανική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών έγινε μια οιονεί κυβέρνηση από μόνη της, με τοπικούς κυβερνητικούς αξιωματούχους και δικό της στρατό στην Ινδία. Τα δύο κύρια παραδείγματα ήταν η Βρετανική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών που ιδρύθηκε το 1600 και η Ολλανδική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών (VOC) που ιδρύθηκε το 1602. Άλλα περιελάμβαναν τη Σουηδική Εταιρεία Αφρικής που ιδρύθηκε το 1649 και την Εταιρεία Κόλπου Hudson που ιδρύθηκε το 1670 .

Η ολλανδική κυβέρνηση ανέλαβε την VOC το 1799, και κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, άλλες κυβερνήσεις ανέλαβαν όλο και περισσότερο τις ιδιωτικές εταιρείες, πιο αξιοσημείωτες στη Βρετανική Ινδία. Κατά τη διαδικασία της αποαποικιοποίησης , οι ευρωπαϊκές αποικιακές εταιρείες ναύλωσης διαλύθηκαν, με την τελευταία αποικιακή εταιρεία, την εταιρεία Mozambique , να διαλύεται το 1972

Εξόρυξη
Η εξόρυξη χρυσού, αργύρου, χαλκού και πετρελαίου ήταν μια σημαντική δραστηριότητα από νωρίς και παραμένει μέχρι σήμερα. Οι διεθνείς εταιρείες εξόρυξης έγιναν εξέχουσες στη Βρετανία τον 19ο αιώνα, όπως η εταιρεία Rio Tinto που ιδρύθηκε το 1873, η οποία ξεκίνησε με την αγορά ορυχείων θείου και χαλκού από την ισπανική κυβέρνηση.

Το «Seven Sisters» ήταν ένας κοινός όρος για τις επτά πολυεθνικές εταιρείες που κυριάρχησαν στην παγκόσμια βιομηχανία πετρελαίου από τα μέσα της δεκαετίας του 1940 έως τα μέσα της δεκαετίας του 1970.

Anglo-Iranian Oil Company (αρχικά αγγλοπερσική, τώρα BP )
Royal Dutch Shell
Standard Oil Company of California (SoCal, αργότερα Chevron )
Gulf Oil (τώρα συγχωνευμένη στη Chevron)
Texaco (τώρα συγχωνευμένη στη Chevron)
Standard Oil Company of New Jersey ( Esso , αργότερα Exxon , τώρα μέρος της ExxonMobil )
Standard Oil Company of New York (Socony, αργότερα Mobil , τώρα μέρος της ExxonMobil)
Πριν από την πετρελαϊκή κρίση του 1973 , οι Επτά Αδελφές ήλεγχαν περίπου το 85 τοις εκατό των παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου

Το πρόβλημα των ηθικών και νομικών περιορισμών στη συμπεριφορά των πολυεθνικών εταιρειών, δεδομένου ότι είναι ουσιαστικά «απάτριδες» φορείς, είναι ένα από τα πολλά επείγοντα παγκόσμια κοινωνικοοικονομικά προβλήματα που αναδείχθηκαν κατά τα τέλη του εικοστού αιώνα.

Κριτική
Ο Sanjaya Lall το 1974 πρότεινε ένα φάσμα επιστημονικής ανάλυσης πολυεθνικών εταιρειών, από την πολιτική δεξιά έως την αριστερή. Έβαλε τους συγγραφείς της επιχειρηματικής σχολής στην άκρα δεξιά, ακολουθούμενους από τους φιλελεύθερους οικονομολόγους του laissez-faire και τους νεοφιλελεύθερους (παραμένουν στο κέντρο, αλλά επιτρέπουν περιστασιακά λάθη της αγοράς, όπως τα εξωτερικά στοιχεία). Στην αριστερή πλευρά της γραμμής κινούνται οι εθνικιστές, που δίνουν προτεραιότητα στα εθνικά συμφέροντα έναντι των εταιρικών κερδών, μετά η σχολή «dependencia» στη Λατινική Αμερική που επικεντρώνεται στα κακά του ιμπεριαλισμού και στην άκρα αριστερά οι μαρξιστές. Το εύρος είναι τόσο ευρύ που η επιστημονική συναίνεση είναι δύσκολο να διακριθεί.

Υποστηρικτές κατά των εταιρειών επικρίνουν τις πολυεθνικές εταιρείες ότι δεν έχουν βάση σε ένα εθνικό ήθος , είναι τελικές χωρίς συγκεκριμένη εθνικότητα και ότι αυτή η έλλειψη ήθους εμφανίζεται στον τρόπο λειτουργίας τους καθώς συνάπτουν συμβάσεις με χώρες που έχουν χαμηλά ανθρώπινα δικαιώματα ή περιβαλλοντικά πρότυπα . Στην παγκόσμια οικονομία που διευκολύνεται από πολυεθνικές εταιρείες, το κεφάλαιο θα είναι όλο και περισσότερο σε θέση να αντιμετωπίσει τους εργάτες, τις κοινότητες και τα έθνη ο ένας εναντίον του άλλου καθώς απαιτούν φορολογικές, ρυθμίσεις και εκπτώσεις στους μισθούς ενώ απειλούν να μετακινηθούν. Με άλλα λόγια, η αυξημένη κινητικότητα των πολυεθνικών εταιρειών ωφελεί το κεφάλαιο ενώ οι εργαζόμενοι και οι κοινότητες χάνουν. Ορισμένα αρνητικά αποτελέσματα που δημιουργούνται από πολυεθνικές εταιρείες περιλαμβάνουν την αυξημένη ανισότητα , την ανεργία και τη στασιμότητα των μισθών .

Η επιθετική χρήση των συστημάτων φοροαποφυγής και των πολυεθνικών φορολογικών παραδείσων , επιτρέπει στις πολυεθνικές εταιρείες να αποκτήσουν ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα έναντι των μικρομεσαίων επιχειρήσεων . Οργανισμοί όπως το Tax Justice Network επικρίνουν τις κυβερνήσεις ότι επιτρέπουν σε πολυεθνικούς οργανισμούς να αποφύγουν φόρους, ιδιαίτερα χρησιμοποιώντας φορολογικά εργαλεία διάβρωσης βάσης και μετατόπισης κερδών (BEPS), καθώς μπορούν να δαπανηθούν λιγότερα χρήματα για δημόσιες υπηρεσίες.

Wake up Neo

Αστραία