Εθνισμός, ο ψυχικός και πνευματικός σύνδεσμος του ανθρώπου προς το έθνος του. Η γνησία και ανιοδιοτελής εκδήλωσις του εθνικού συναισθήματος δια την προαγωγή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εντός αυτής της εθνότητος. Λεξικόν ΗΛΙΟΥ Εθνικισμός , Η αγάπη και προσήλωσις προς το ίδιον το έθνος, εκδηλουμένη εις προσπάθιεαν πραγματοποιήσεως των εθνικών συμφερόντων και ιδεωδών. Λεξικόν ΗΛΙΟΥ Έθνος, το πλήθος Ήγοντο μοιχοί, πόρνοι,τοιχωρύχοι, βαλαντιοτόμοι και τοιαύτα έθνη. Έθνος ου μόνο το μέγα και πολυάνθρωπον γένος, αλλά και ιδίως μέρος της πόλεως. Δημοσθένης εν τω κατά Αριστοκράτους και εν τω θ΄ Φιλιππικών. Εθνοπάγκτου ο Ιώσηππος λέγει εν τη ιστορία των Μακκαβαίων. Λεξικόν ΣΟΥΙΔΑ
Την 1-1-1822 οι αντιπρόσωποι στην Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου διακήρυξαν: «Το Ελληνικόν Έθνος δια των νομίμων παραστατών του….κηρύττει σήμερον την πολιτικήν αυτού ύπαρξιν και ανεξαρτησίαν….»
Ας μιλήσουν επιτέλους σήμερα…. τα ΕΘΝΗ της Γαίας των μελισσών των χηνών των κύκνων των χοίρων των αετών, τι ΠΑΤΡΙΔΕΣ θέλουσι να έχουσι
Μη λυπάστε το Αλκίνοο Έθνος που έχει Αλκίνοο κυβερνήτη ίσο ανάμεσα σε άλλους δώδεκα Μη λυπάστε το αλκίνοο έθνος που όλες τις εποχές του χρόνου βγάζει καρπούς Μη λυπάστε το έθνος που η σύζυγος του κυβερνήτη είναι η Αρετή και είναι ενάρετος Μη λυπάστε το έθνος που έχει αξία αρχές και ιδανικά και δεν έχει influencer τηλεπαρουσιαστές γελωτοποιούς με ακολούθους μηδενικά Μη λυπάστε το έθνος που έχει ψυχαγωγούς Δημόδοκους ποιητές που του θυμίζουν κατορθώματα ηρωικά Μη λυπάστε το έθνος που ό,τι καταναλώνει το παράγει και το καλλιεργεί μόνος του μόνο του σε αυτάρκεια αξιοπρέπεια περηφάνια και λεβεντιά Μη λυπάστε το έθνος που δεν έχει πόρνες και πόρνους να εκδίδονται συστηματικά οδηγώντας μια κοινωνία στην πορνεία Μη λυπάστε το έθνος που τους ναυαγούς και πρόσφυγες που φτάνουν στο νησί του, αφού τους εξετάσει αυστηρά, τους βοηθά στην πατρίδα τους να γυρίσουν αποτελεσματικά και δεν τους κάνει σώγαμπρους με το ζόρι για να του λύσουν τα προβλήματα τα δημογραφικά Μη λυπάστε το έθνος που ακούει τον Οδυσσέα προσεκτικά να του μιλά ανακεφαλαιώνοντας την ιστορία του, την ιστορία της πατρίδος τους που είναι η ιστορία της ανθρωπότητας και η διαδρομή του Homo Sapiens συντροφιά με την Αθηνά Mη λυπάσαι το έθνος που τον Οδυσσέα να φτάσει στο νησί του βοηθά Μη λυπάστε τα έθνη που είναι Αλκίνοες Ομηρικές Πολιτείες Πολιτών στη Γαία με προσεκτική οικονομία και συνείδηση οικολογική Homo Citezen σε Φαιά Ουσία επαρκή. Για αυτά τα αλκίνοα έθνη ξημερώνει ……η καινούρια εποχή !
Η Έλινορ Ρούζβελτ , ως human being των ανθρωπίδων, με το ισπανικό κείμενο της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα το 1949.
και τα δικαιώματά τους Freedom or liberty
«Αυτοί [που] επιδιώκουν να εγκαθιδρύσουν συστήματα διακυβέρνησης που βασίζονται στο σύνταγμα όλων των ανθρώπινων όντων από μια χούφτα μεμονωμένους ηγεμόνες… το αποκαλούν νέα τάξη πραγμάτων. Δεν είναι νέα και δεν είναι τάξη.» . Λέει ο προφητικός Φ. Ρούσβελτ 15 Μαρτίου 1941, Μνημείο Franklin Delano Roosevelt
Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι μία μεγάλη βασανιστική πορεία του ανθρώπου για την κατάκτηση της Eλευθερίας, του freedom or liberty. Στα Ελληνικά υπάρχει μόνο μία λέξη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, που ξεκινάει από την εποχή, σχεδόν πρόσφατα του Χαμουραμπί, για να διανύσει ολόκληρες αυτοκρατορίες βασιλείες και φεουδαρχίες κατά τις οποίες, αυτά, απουσίαζαν σχεδόν παντελώς. Απουσίαζαν, γιατί δεν υπήρχε η έννοια του Πολίτη του Citizen, δηλαδή η οποία, επίσης απουσιάζει από τα ανθρώπινα δικαιώματα της διακήρυξης του ΟΗΕ του 1948.
H έννοια του Πολίτη αναπτύχθηκε στους ελληνιστικούς χρόνους με το πείραμα της Δημοκρατίας και σημαίνει ότι είσαι μέρος και μέλος, μιας πόλης , μιας πολιτείας με πολιτικά δικαιώματα και ελευθερίες. Οι Ρωμαίοι μιμήθηκαν την έννοια του πολίτη και ως ένα βαθμό ικανοποιητικά, μέχρι το τέλος της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας και την αρχή της Ρωμαϊκής θεοκρατίας με τον πρώτο θεοποιηθέντα αυτοκράτορα τον Αύγουστο Οκταβιανό για να το κάνουν ένα άδειο πουκάμισο «τίτλο» δούλων και υπηκόων. Θα ακολουθούσαν και οι υπόλοιποι αυτοκράτορες στον ίδιο θεοκρατικό μοντέλο και ρυθμό. Ξανασυναντούμε την έννοια του Σίτιζεν στην καταπληκτική διακήρυξη της Γαλλικής Δημοκρατίας όπου τονίζεται χαρακτηριστικά . Στον ίδιο σκοπό έχουμε και την υπέροχη διακήρυξη των Ηνωμένων Πολιτειών και την έννοια του people ως λαού, υπέροχων Ηνωμένων Λαών και Πολιτειών, Αν και είναι States και όχι cities, United cities θα πρέπει να λέγονται. ‘Αλλο είναι το Κράτος Κατάσταση, άλλη είναι Πολιτεία Πόλις. Το πρώτο μπορεί να είναι και βαρβαρότητα, το δεύτερο, όμως είναι πολιτισμός και δημοκρατία. Οι Έλληνες ως κατεξοχήν θεματοφύλακες της Ελευθερίας της ανθρωπότητος θα διακηρύξουν περήφανα την ανεξαρτησία τους με 1821 τρόπους και ο Οδυσσέας Ελληνισμός φθάνει μισοπεθαμένος στην Φαιακία του Αλκίνοου Έθνους με τον πρόωρα και άδικα χαμένο, Αλκίνοο Καποδίστρια.
Η διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών υπογράφτηκε το 1948. Το προσχέδιο γράφτηκε από τον Τζων Πήτερς Χάμφρεϋ από τον Καναδά, με τη βοήθεια της Ελέανορ Ρούσβελτ από τις ΗΠΑ, του Ρενέ Κασίν από τη Γαλλία, του Π. Σ. Τσάνγκ από την Κίνα και άλλων. Η Ελεονώρα Ρούσβελτ σύζυγος του Φραγκλίνου Ρούσβελτ πρωτοστάτησε και αυτοδιορίστηκε, ως πρώτος εκπρόσωπος του. Αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, παρ΄όλο το φωτοστέφανο που έχει τοποθετήσει στο κεφάλι της, απουσία ΠΟΛΙΤΩΝ, η πολιτική ορθότητα με σαφή επιρροή της θεοσοφίας που ανθούσε την εποχή εκείνη στην Αμερική και είχε ιδρυθεί από την Γερμονορωσίδα Μπλαβάτσκυ του Έρεβον, με δύο βραχίονες. Ένα δεξιόστροφο, την Αλικη Μπεϊλη η οποία ενσωματώθηκε ως εκδοτικός οίκος στον ΟΗΕ και ενέπνευσε και τον Αδόλφο Χίτλερ και την Ανί Μπεζάντ, αριστερόστροφη που προώθησε τον κομμουνισμό και μπολσεβικισμό μαζί με τον Μεσσία Κρισναμούρτι. Ο γάμος της Ελεονώρας και του Φραγκλίνου Ρούσβελτ δεν ήταν από τους πιο πετυχημένους. Ζούσαν χωριστά για μεγάλο διάστημα, ήταν ένας γάμος τυπικός «βιτρίνα «, όπως και οι περισσότεροι γάμοι των πολιτικών αρχηγών και πολιτικών παραγόντων μέχρι σήμερα. Η διαχυτική Ελεονώρα, προτιμούσε τις ένθερμες συντροφιές γυναικών και ανδρών σε στενές επαφές τρίτου τύπου, ενώ ο Φρακλίνος που είχε και ένα πρόβλημα με τα πόδια του και ζούσε σε αναπηρικό καροτσάκι, προτιμούσε σταθερά την συντροφιά της γραμματέας του και δεν τον αδικώ διόλου. Ο Φραγκλίνος, κυβέρνησε ως Πρόεδρος μία δύσκολη εποχή την Αμερική την εποχή του κραχτ και της ύφεσης ,έκανε όμως σπουδαίες προσπάθειες για το λαό του με New Deal, πρόγραμμα δημόσιων έργων Ήταν επιφυλακτικός για την ίδρυση του ΟΗΕ, διότι θεωρούσε ότι ο κόσμος δεν ήταν ακόμη έτοιμος για αυτό. Φοβόταν (και όχι άδικα ) ότι θα εξελισσόταν σε μια καλυμμένη δικτατορία και θα έπρεπε να αναλάβουν φανερα την πρωτοβουλία οι τέσσερις σερίφηδες πολεμιστές. Οι « Τέσσερις Αστυνομικοί » ήταν ένα μεταπολεμικό συμβούλιο με τους Τέσσερις Μεγάλους που πρότεινε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Φράνκλιν Ρούσβελτ ως εγγυητής της παγκόσμιας ειρήνης . Τα μέλη τους ονομάζονταν Τέσσερις Δυνάμεις κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και ήταν οι τέσσερις κύριοι σύμμαχοι του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου : το Ηνωμένο Βασίλειο , οι Ηνωμένες Πολιτείες , η Σοβιετική Ένωση και η Κίνα . Ο Ρούσβελτ χρησιμοποίησε επανειλημμένα τον όρο «Τέσσερις αστυνομικοί» ξεκινώντας από το 1942. Δεν είχε καθόλου άδικο πάνω σε αυτό, περισσότερο ειλικρινής και σίγουρα διέθετε μία αξιόλογη πολιτική οξυδέρκεια η οποία αποδείχθηκε σωστή γιατί στην ουσία , ο ΟΗΕ κατέληξε σε πέντε σερίφηδες, κράτη-μαφίες, να διοικούν την Γη και να κάνουν παιχνίδι και κουμάντο, τα 5 μόνιμα μέλη της, ΗΠΑ, Κίνα ,Αγγλία , Ρωσία κατόπιν προστέθηκε ο μπαλαντέρ Γαλλία Τώρα φυσικά είναι διαλυμένος με τη δημιουργία των brics και την ευρασιατική συμμαχία. Αλλά, ας δούμε όμως αναλυτικά σε τι αναφέρονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, τι παραλείπεται και πως..Τι πρόστεθηκε και σε τι διαφέρει από τις προηγούμενες σπουδαίες διακηρύξεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων. 1.Αφαιρεί τη λέξη «σιτιζεν » την έννοια δηλαδή του Πολίτη παντελώς, ανύπαρκτος ο πολίτης μιλάει για Freedom και όχι για liberty γενικά και αόριστα. Το άγαλμα όμως της Ελευθερίας στο λιμάνι της Νέας Υόρκης είναι statue of liberty, πολιτικά δικαιώματα του πολίτη. 2. Και ενώ αναφέρεται στο τίτλο, στα Ηνωμένα έθνη, united nations,απουσιάζει η έννοια του έθνους ξεχωριστά . Άλλο είναι όμως το κράτος state , άλλο είναι το έθνος, nation και άλλο είναι το City, η πόλις. Eίναι εντελώς αντιδεοντολογικό να παραλείπεται αυτό ενώ, είναι στην επικεφαλίδα τεράστια ρεκλάμα. Είσαι δηλαδή είσαι δηλαδή εκπρόσωπος Ενωμένων Εθνών χωρίς να υπάρχουν, χωρίς να αναφέρεσαι σε αυτά τα έθνη και στα δικαιώματά τους;;;;; Ποια είναι αυτά;;;; Άρα μιλάς για ένα έθνος και μία φυλή και αυτή είναι, της θεοσοφίας η κοσμοθεωρία, η ομογενοποιητική. Μιλάς για ομογενοποίηση παγκοσμιοποιητική και μετά μιλάς για ¨το δικαίωμα στην «διαφορετικότητα;;;; Ένας λαός δέκα εκατομμυρίων ανθρώπων σαν τον Ελληνικό, αν τον αφήσεις στο έλεος της παγκοσμιοποίησης θα εξαφανιστεί γιατί δεν μπορεί να συναγωνιστεί τα δυόμισι δις των Κινέζων τα άλλα δυόμιση δις των Ινδών και το ένα δισεκατομμύριο των Αφρικανών, αν ομογενοποιηθεί. Πώς προστατεύεις τα δικαιώματα αυτού του έθνους με τόσο γενικές και ασαφείς όρους περί «δικαιωμάτων» της χύτρας καταρόλας που θα βράσουν όλοι στο ζουμί της σούπας του ΟΗΕ; 3.Η διακήρυξη μιλάει για δικαιώματα των Human beings. Ποια είναι αυτά τα human και ποια είναι αυτά τα beings, ανθρωπίδες και ανθρωποειδή Tα beings στα γνωρίζουμε από τον μεταφυσικό Χάιντεγκερ που αναρωτιέται για την ύπαρξη των όντων. Έμβια όντα είναι τα ζώα και ο άνθρωπος που μοιράζονται το ζωικό κύτταρο, ετερότροφοι οργανισμοί και τα φυτά αυτοτροφοι οργανισμοι. Τα human, είναι ανθρωπίδες ανθρωποειδή ξεκινάνε από τον Αυστραλοπίθηκο erectus , νεαταρντάλ και φτάνουν μέχρι τον homo sapiens ως πολίτη σοφό και έμφρονα άνθρωπο. Πουθενά δεν αναφέρονται τα δικαιώματα του, διακριτά και ξεχωριστά.
Για να είμαστε δίκαιοι, όλα τα όντα πρέπει να έχουν δικαιώματα όχι μόνο ο homosapiens. Και τα ζώα και τα φυτά. Δεν μπορείς να καις τα δέντρα και τα δάση, ούτε ένα κακοποιείς τα ζώα, παρ΄όλο που δεν μπορούν να είναι πολίτες ενός κράτους ενός έθνους και μιας πόλης. Η φιλοζωία δείχνει και το πολιτιστικό επίπεδο ενός έθνους μιας πολιτείας, αναγκαία συνθήκη αλλά, όχι αρκετή, γιατί, φιλοζωία είχανε και οι αρχαίοι αιγύπτιοι και νόμους αυστηρούς για τα ζώα αλλά δεν είχαν Δημοκρατία. Μπορούσες να σκοτώσεις με κακοποιήσεις να πουλήσεις ή να αγοράσεις δούλο έναν άνθρωπο αλλά ,δεν μπορούσες να πειράξεις μία γάτα, ήταν ιερή. Δεν αποτελεί αυτό εγγύηση για ένα πολίτευμα και τη δημοκρατία. 4.Το κυριότερο όμως, αυτό που απουσιάζει από τη διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ μιλάει με πλούσιο λεξιλόγιο για αξιοπρέπεια για δικαίωμα στην εκπαίδευση και κυρίως για θρησκευτικές ελευθερίες, είναι το δικαίωμα στην ίση οικονομική κατάσταση στην ισότητα την οικονομική. Διότι δεν υπάρχει ελευθερία δικαιοσύνη και δημοκρατία, πραγματική ισότητα, όταν υπάρχουν τόσο λίγοι πλούσιοι άνθρωποι και πολλοί φτωχοί. Και εδώ ο ΟΗΕ, τσιμουδιά, τη νήσσα ποιεί και έχουμε πλουραλισμό θρησκευτικών ελευθεριών με υποκρισία περισσή. Την εποχή που υπογράφεται η διακήρυξη, δεν υπήρχαν προβλήματα θρησκευτικών ελευθεριών, είχε πλέον καταργηθεί η θεοκρατία με την κατάργηση του χριστιανισμού ως απόλυτη εξουσία. Ο καθένας πιστεύει όπου και σε ό,τι θέλει, ούτε γινόταν πια πόλεμοι και σταυροφορίες για του Χριστού την πίστη ,την αγία. Εκτός από ελάχιστους νοσταλγούς του ανατολικού μπλοκ που νοσταλγούν τον «πολιτισμό » τον ρινότμητων και τυφλών βυζαντινών αυτοκράτορων με τα ήθη και έθιμα του Ρωμέικου, τότε που οι ίδιοι οι γονείς ευνούχιζαν τα παιδιά τους για να κάνουν εκκλησιαστική καριέρα και να φάνε ένα κομμάτι ψωμι στο πλούσιο τραπέζι της Εκκλησίας. Ο Χίτλερ χριστιανός ήτανε, τους Χριστιανούς δεν τους πολέμησε για τη θρησκευτική τους πίστη. Αγκαλιά ήταν, με τους ελεύθερους πιστούς αγιορίτες του αμαρτωλού όρους που του ευχόταν μακροημέρευση και καλή υγεία. Ακόμη και ο Πούτιν χριστιανός ορθόδοξος είναι, δεν πολεμάει τους χριστιανούς ορθόδοξους ουκρανούς για να τους στερήσει την θρησκευτική τους ελευθερία. Είναι αφάνταστη υποκρισία να τονίζεται στο κείμενο αυτό και να μιλάνε αυτοί οι άνθρωποι για θρησκευτικές ελευθερίες και μόνο, παραβλέποντας την ουσιαστική του ανθρώπου, Ελευθερία. Είναι σαν να έχει πιάσει το σπίτι σου φωτιά και αντί να σε βοηθάω με λίγο νερό να τη σβήσεις, σε βοηθάω να χτίσεις ένα εκκλησάκι, σεβόμενος την θρησκευτική σου ελευθερία για να προσευχηθείς καιόμενος εκεί . στο θεό που πιστεύεις. Αυτό συνεχίζεται μέχρι σήμερα, ο πονόψυχος και φιλέυσπλαχνος ΟΗΕ πάντα μιλάει για θρησκευτικές ελευθερίες. Χτίζει εκκλησίες και τζαμιά και ποτέ δεν μιλάει για την ουσιαστική ανθρώπινη Ελευθερία πού είναι πού αρχίζει και ξεκινά από τα οικονομικά. «Δώσε μου εμένα το Νομισματικό Ταμείο και κάνε εσύ όσους νόμους θέλεις για τη δικαιοσύνη και την ελευθερία » λέει επιγραμματικά ένας τραπεζίτης με πολλά λεφτά. Και ο Γκάντι λέει «ότι η φτώχεια είναι η μεγαλύτερη μορφή βίας «. Καμία ελευθερία δεν μπορεί να υπάρξει σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και κανένα ανθρώπινο δικαίωμα δεν μπορεί να ουσιαστικά να λειτουργεί. ΕΜΕΙΣ, αγαπητό μου ημερολόγιο, συμφωνούμε μαζί του και διαφωνούμε με τον ΟΗΕ και τον κατηγορούμε για μεγάλη υποκρισία, κοινωνική αδικία, εθνική μειοδοσία και απουσία πολιτικής αξιοπρέπειας , ως Πολίτες (φυσική εξέλιξη των Human beings ), «Σίτιζεν » Έννοης Πολιτείας
Ο καλός αναγνώστης κάνει το καλό βιβλίο το καλό βιβλίο.
Ο Ρόντρικ Μπίτον, μέλος της επιτροπής του 21, παρουσίασε το βιβλίο του με τον τίτλο «Η βιογραφία ενός σύγχρονου Έθνους»
Ας ξεκινήσουμε με την βιογραφία του και το βιογραφικό του.
Ο κ. Μπίτον είναι ιππότης διοικητής διαχειριστής του Τάγματος Τιμής, τοποθετηθείς υπό του Προέδρου Προκόπη Παυλόπουλου για τη δια βίου συμβολή του στην προώθηση των μεσαιωνικών και σύγχρονων ελληνικών σπουδών και πολιτισμού. Το βιβλίο συστήνει, η νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Σακελλαροπούλου.
Είναι επαγγελματίας συγγραφέας. Το τι σημαίνει αυτό, σε άλλο άρθρο ειδικά θα αναφερθώ εκτενέστερα, λέγοντας επιγραμματικά σε αυτό το άρθρο, πώς επαγγελματίας συγγραφέας, είναι κάποιος που είναι υποχρεωμένος να γράφει βιβλία ή πληρώνεται για αυτά όπως παραδείγματος χάρη, οι καθηγητές Πανεπιστημίου πρέπει να παρουσιάσουν μία συγκεκριμένη δική τους συγγραφή βιβλίων. Παλαιότερα υπήρχαν άνθρωποι που ζούσαν από το επάγγελμα του συγγραφέως. Τώρα φυσικά είναι σχεδόν αδύνατο αυτό και βρισκόμαστε μπροστά στο θάνατο του συγγραφέα και στο θάνατο του ηθοποιού του μουσικού και στους υπόλοιπους θανάτους του κορωνοϊού.
Ο κ. Μπίτον θεωρεί τον Αδαμάντιο Κοραή πολύ εθνικιστή, χλευάζει τον πρωθυπουργό του Ηνωμένου Βασιλείου Μπόρις Τζόνσον ως κλόουν και λατρεύει την Ελλάδα ως μεγάλος φιλέλληνας. Ανησυχεί για την υποδοχή του βιβλίου του από τους εθνικιστές Έλληνες, ευελπιστώντας ότι οι εορτασμοί του 2021 θα διαλύσουν τους μύθους της εθνικής μας αφήγησης.
Ή αλλιώς «πάρτον και στο γάμο σου να σου πει και του χρόνου».
«Επί τριάντα χρόνια ήμουν κάτοχος της έδρας Κοραή στο King’s College και έχω λίγες… τύψεις, γιατί τον Αδαμάντιο Κοραή ομολογώ ότι δεν τον πολυσυμπαθώ. (Γελάει) Ήταν πολυγράφος αλλά επαναλαμβανόταν, κάπως “στεγνός” άνθρωπος και πολύ εθνικιστής για τα γούστα μου».
Το βιβλίο του ξεκινάει από ένα λάθος τίτλο, αναφέροντας το Ελληνικό Έθνος ως σύγχρονο, ενώ είναι πολύ παλιό. Το κινούμενον Ελληνικόν κατά Θουκυδίδη. Ατόπημα θαρρώ. Αλλά ευτυχώς στο εσωτερικό περιεχόμενο του βιβλίου του, το διορθώνει λέγοντας πως το εννοεί με την στενή έννοια του όρου και ότι η ελληνική γλώσσα είναι παλιά τριών χιλιάδων ετών και ότι «Ο χαρακτήρας του Ελληνισμού οφείλεται στα ιδανικά πολλών γενεών»
Ο Beaton αρχίζει την εξιστόρησή του με το ερώτημα την σωστή ερώτηση «ποιοι είναι οι Ελληνες». Διευκρινίζει ότι τον ενδιαφέρουν οι Έλληνες ως μέλη του έθνους-κράτους που αναδύθηκε μέσα από την Επανάσταση του 1821 και εν συνεχεία πορεύτηκε στην ιστορία. Η γενεαλογία αυτών των Ελλήνων είναι ένας συγκερασμός της ανακάλυψης εκ νέου της Αρχαίας Ελλάδας και του βυζαντινού ανατολικού παρελθόντος. Γι’ αυτό και θεσμικά χρησιμοποιείται η αρχαιοελληνική κληρονομιά της ελληνικής δημοκρατίας και του Έλληνα πολίτη, ενώ στον εν γένει τρόπο ζωής τονίζονται η ιδιότητα του Ρωμιού και τα στοιχεία μιας ανατολικής κουλτούρας.
Απαντά πως οι Έλληνες ήρθαν από την Αφρική πριν από 50.000 χρόνια και ξεχνά και την ινδοευρωπαϊκή φυλή, το άλλο αφήγημα του Καυκάσου.
Από την συνολική εξιστόρηση του Beaton προκύπτει αβίαστα ότι η Ελλάδα, που υπήρξε ο σκαπανέας της μετάβασης από την Ευρώπη των αυτοκρατοριών στην Ευρώπη των εθνών, ήταν και θα είναι, όπως και «αν την κατανοούμε ή την παρανοούμε», μέρος της σύγχρονης ταυτότητας της Ευρώπης.
Ο συγγραφέας δεν διστάζει να στραφεί κατά των συμπατριωτών του όταν κρίνει ότι πρέπει, όπως για παράδειγμα όταν επιρρίπτει στην Αγγλία σχεδόν πλήρη την ευθύνη για το Κυπριακό (μια άποψη που στην Ελλάδα, μετά το φιάσκο της χούντας, έχει σχεδόν ξεχαστεί).
Η τύχη της Ελλάδας αποφασίστηκε πάντα μακριά της, από τις κάθε φορά «Μεγάλες Δυνάμεις», ποτέ αποκλειστικά από την ίδια και πολύ συχνά μάλιστα χωρίς καν τη συμμετοχή της. Εξαιτίας του μικρού της μεγέθους και των περιορισμένων υλικών της μέσων ουδέποτε βρέθηκε σε θέση να επιλέξει και να επιβάλλει οτιδήποτε μόνη της, ούτε σε πολιτικό ούτε σε στρατιωτικό επίπεδο. Αυτό είναι ένα διαχρονικό μάθημα, επαναλαμβανόμενο ανελλιπώς κάθε 20-30 χρόνια από το 1821 μέχρι και το 2015, έτσι ώστε ακόμα και οι τελευταίοι Έλληνες που δυσπιστούν να το εμπεδώσουν.
Καλά, επομένως, τα πήγαμε όταν ικανοί πολιτικοί διαχειρίστηκαν με τρόπο επωφελή για την Ελλάδα τη διεθνή συγκυρία. Καταστραφήκαμε, κάθε φορά που ανίκανοι πολιτικοί δεν κατάφεραν να διαβάσουν σωστά τη διεθνή κατάσταση.
Υπάρχει μια βαθιά διαχωριστική γραμμή μεταξύ των Ελλήνων από το 1821 μέχρι το 2015, γραμμένη πλέον στο DNA τους: Η ρεαλιστική και η ουτοπική Ελλάδα:
• Η ρεαλιστική Ελλάδα λαμβάνει υπόψη της το σημείο (1) παραπάνω, θέλει την Ελλάδα «κοντά» στη Δύση (το 1821 σε Αγγλία/Γαλλία, μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο στις ΗΠΑ, μετά το 1981 στην Ευρώπη), και το παλεύει όσο καλύτερα μπορεί.
• Η ουτοπική Ελλάδα θέλει την Ελλάδα «αυτάρκη», «να κανονίζει μόνη της την τύχη της», «μικρή αλλά τίμια», μακριά από οποιαδήποτε ξένη επιρροή να φτιάχνει μια δική της κοινωνία δίκαιη και ηθική και με συλλογικότητες και με όλα τα καλά του κόσμου.
Επιτέλους αναγνωρίζεται ως κεντροδεξιός πολιτικός ο Ε. Βενιζέλος.
Και αυτό γιατί η «Ελλάδα», όπως και αν την κατανοούμε ή την παρανοούμε, ήταν πάντα μέρος της σύγχρονης ταυτότητας της Ευρώπης».
Αναμφίβολα είναι ένα βιβλίο καλογραμμένο προσεγμένο αντιφατικό και αυτοαναιρούμενο σε πολλά σημεία. Ακροβατεί ανάμεσα σε έναν αποστασιοποιημένο φιλελληνισμό και ένα υφέρποντα ανθελληνισμό, γραμμένο από έναν γονατισμένο ιππότη των υπερεθνικών ταγμάτων που τον ενοχλεί το εθνικό, αλλά, όχι το ένα έθνος της Γης και της μιας φυλής προς χάρη της ειρήνης των αγορών.
Λουίς Μπόρχες,
Έθνος χωρίς παρελθόν είναι μια εγγενής αντίφαση. Αυτό που συγκροτεί ένα έθνος είναι το παρελθόν, αυτό που προσδιορίζει ένα έθνος έναντι των άλλων είναι το παρελθόν, και οι ιστορικοί είναι αυτοί που το παράγουν.
Ρεαλιστική ή ουτοπική Ελλάδα;
Ιδού το ερώτημα που αναδύεται και θέλει απαντηθεί από τους ρεαλιστές ή ιδεαλιστές Έλληνες και μη.
Αστραία
Σε Α΄ Ενικό 