Μην φοβάστε να χάσετε, να φοβάστε τα παιχνίδια που παίξετε και δεν μάθατε κάτι.
Dan Heisman

Συνεχίζονται οι μετακινήσεις στην παγκόσμια σκακιέρα, οι γεωπολιτικές εξελίξεις και οι τεκτονικές λιθοσφαιρικές δονήσεις στην παλιά Λεμουρία του Πασιφικού Ειρηνιστή Ωκεανού, νυν Ιαπωνία, με τις αλλαγές των αξιωματικών των πύργων των αλόγων και της θυσίας των πιονιών. Μικρό μου πιόνι, μικρό μου πιόνι….ετοιμάσου για Πλουτώνειες αλλαγές και εκκαθαρίσεις.
Άρον άρον και ανήσυχος έρχεται ο ατλαντίνος αξιωματούχος Μπλίκεν στην Τουρκία και στην Ελλάδα για την Ανατολία που βράζει και με ανατέλλουσα των BRICS,  την Αυτοκρατορία.
Η Tουρκία, το μακρύ δεξί χέρι της Kίνας και το κοντό αριστερό πόδι της Ρωσίας, έχει επιλέξει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει… εδώ και καιρό.
Από τον καιρό που ο Λεμούριος Κεμάλ με καταγωγή από την Λεμουρία, όπως έχει δηλώσει ο ίδιος, μετέφερε την πρωτεύουσα στην Άγκυρα αναζητώντας τους Μογγόλους προγόνους του και αφήνοντας τη Μικρά Ασία και την Ευρωπαϊκή Θράκη, προπύργιο προπαγάνδας του οριενταλισμού. Μερικοί ονειρεύονται ακόμη τον »Έλληνα » Ιησού και τον »Έλληνα » Ερτογάν …..στο εφιάλτη της χριστιανομουσουλμανικής θεοκρατίας θεοσοφίας.
Νέος κυβερνητικός ανασχηματισμός, άνευ ουσίας και σημασίας.
Τι Λωζάνη τι Κοζάνη αναφωνούν οι υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας. Άμα έχεις τέτοιους υπουργούς, τι τους θέλεις τους εχθρούς. Τζάμπα τους πληρώνεις τους πληρώνεις και τους βουλευτές και τους υπουργούς….

Το γκαμπί της ευρωπαϊκής βασίλισσας

Οι κομματικοί αξιωματικοί και τα θρησκευτικά θεοσοφικά πιόνια στήνονται στη μεγάλη ευρωπαϊκή σκακιέρα που ενώ επιθυμεί και θέλει την κατάργηση των συνόρων και την ένωση των κρατών, δημιουργεί καινούργια εθνίδια με τον κατακερματισμό της Γιουγκοσλαβίας κατά την επιθυμία της νέας βορειοατλαντικής θεοσοφίας.
We trust God είναι το σύνθημα στο αμερικανικό δολάριο ( που είναι ο θεός μας, λένε ) της Δυτικής Θεοσοφικής πλανητοκρατίας. Η Ανατολική, δεν κάθεται με σταυρωμένα χέρια, έχει και αυτή τον Θεό της. Ισλαμοποιεί την Ευρώπη και την εκτουρκίζει, χαρίζει δαχτυλίδι αρραβώνων στην Τουρκία με τους s-400, δημιουργεί τη Βόρεια Μακεδονία ορθόδοξο χριστιανικό κράτος κράτος για την έξοδο στο Αιγαίο, τρώει αξιωματικούς της Ελλάδος, απειλεί τους πύργους της και φλερτάρει τη βασίλισσα της ζητώντας της σε γάμο.
Ρουά ματ για τις ΗΠΑ. Το διαζύγιο οριστικό. Ο Πομπέο απατημένος σύζυγος, ο ανερχόμενος πρόεδρος Μπάιντεν ευχαριστεί τον πατριάρχη της νέας Ρώμης -Τροίας, Βαρθολομαίο, ενθυμούμενος σωστά το όνομα του, αλλά το κλειδί της υπόθεσης παραμένει Ελλάδα.
Θέλει πόλεμο με την Τουρκία η Αμερική – Εμφανίστηκε διαμελισμένη.
«Πόλεμος! Οι Αμερικανοί θέλουν την “Συνθήκη των Σεβρών”», αναφέρει η τουρκική Milliyet, με φόντο το ποστάρισμα στο Twitter από τον πρώην διπλωμάτη των ΗΠΑ Αλμπέρτο Μιγκέλ Φερνάντεζ.
Η Ελλάδα καλείται να διαλέξει ανάμεσα στην Δυτική θεοσοφική προτεσταντική ΗΠΑ της Wall Street και την Ανατολική θεοσοφική συγκατοίκηση της Ορθοδοξίας των Σούφιδων και του Ισλάμ, της Ρωσίας της Τουρκίας και του χρηματιστηρίου του Πεκίνου -Χονγκ Κονγκ στο νέο πόλεμο Ανατολής και Δύσης. Στο στενό της Σκύλλας και της Χάρυβδης.
Οι Βόρειοι και Νότιοι παραμένουν με το όπλο παρά πόδας αναμένοντας τις κινήσεις της βασίλισσας.

Για μια παρτίδα σκάκι ζούμε…. ΕΜΕΙΣ, της έμφυτης νοημοσύνης, αγαπητό ημερολόγιο και αγαπητέ μου αναγνώστη, μέχρι να μας νικήσει η τεχνητή…και να μπούμε όλοι στο ΚΟΥΤΙ της Πανδώρας μια και καλή για να ησυχάσει από μας η Γη. Είμαστε ο ΙΟΣ πάνω σε αυτή….

Αστραία

και το ξίφος του Μεγάλου Αλέξανδρου Αχιλλέα

Το Μονόφυλλο που τύπωσε ο Ρήγας Βελεστινλής το 1797 στη Βιέννη είναι μια χαλκογραφημένη έντυπη εικόνα διαστάσεων 45×29 εκατοστών, που απεικονίζει την προσωπογραφία του Μεγάλου Αλεξάνδρου πλαισιωμένη από πολεμικές σκηνές και προσωπογραφίες των στρατηγών του. Κυκλοφόρησε σε 1200 αντίτυπα από το τυπογραφείο του Nitsch. Το ένα από τα δυο αντίτυπα, που έχουν μέχρι σήμερα εντοπιστεί στην Ελλάδα, φυλάσσεται στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο της Αθήνας και εκτίθεται στη μόνιμη έκθεσή του

Το εθνικοαπελευθερωτικό πρόγραμμα του Ρήγα απέβλεπε στον ξεσηκωμό όχι μόνο των ελληνικών πληθυσμών, αλλά και όλων των υπόδουλων λαών της Βαλκανικής που καταπιέζονταν από το δεσποτισμό του σουλτάνου. Από την Επανάσταση κατά του σουλτάνου δεν εξαιρούσε τους Τούρκους. Μετά την αποτίναξη της οθωμανικής τυραννίας οραματιζόταν την ίδρυση της Ελληνικής Δημοκρατίας, ενός ομοσπονδιακού κράτους που θα απλωνόταν στα όρια της οθωμανικής αυτοκρατορίας και θα ήταν οργανωμένο σύμφωνα με τους θεσμούς της Γαλλικής Δημοκρατίας. Γι’ αυτόν ακριβώς το σκοπό συνέταξε την Προκήρυξη, τα Δίκαια του Ανθρώπου, το Σύνταγμα και το Θούριο, τα επαναστατικά του δηλαδή έργα, που τυπώθηκαν στο τυπογραφείο των αδελφών Πούλιου στη Βιέννη με προσωπική του επίβλεψη τον Οκτώβρη του 1797 σε 3.000 αντίτυπα.

Για τη διατύπωση του Συντάγματος και των Δικαίων του Ανθρώπου, που έχουν μορφή νόμων της Ελληνικής Δημοκρατίας, βασίστηκε στα σχέδια Συντακτικών Συνελεύσεων της Γαλλικής Επανάστασης και στο Γαλλικό Σύνταγμα του 1793. Από τα κείμενα αυτά δίνουμε την προκήρυξη προς τους λαούς της Βαλκανικής.

Ο πλέον ήσυχος, ο πλέον αθώος, ο πλέον τίμιος πολίτης κινδυνεύει κάθε στιγμήν να γίνη ελεεινή θυσία της τυραννικής φαντασίας, ή των αγρίων τοποτηρητών και αναξίων μεγιστάνων του Τυράννου, ή τέλος (όπερ συνεχέστερον συμβαίνει), των κακότροπων θηριωδεστάτων μιμητών του, χαιρόντων εις το ατιμώρητον κρίμα, εις την σκληροτάτην απανθρωπότητα, εις την φονοκτονίαν, χωρίς καμίαν εξέτασιν, χωρίς καμίαν κρίσιν.

• Ουρανέ! εσύ είσαι απροσωπόληπτος μάρτυς των τοιούτων κακουργημάτων.
• Ήλιε! εσύ βλέπεις καθημερινώς τα τοιαύτα θηριώδη τολμήματα.
• Γη! εσύ ποτίζεσαι αδιακόπως από τα ρείθρα των αθώων αιμάτων.

Ποιος έχει στόμα να με ειπή το εναντίον; Ποιος είναι εκείνος ο τίγρις, ομόψηφος των τοσούτων ανομημάτων; Ας έβγη εις το παρόν, και διά πολέμιόν του μάρτυρα θέλει αποκτήσει όλην την Κτίσιν, ήτις αγλώσσως γογγά διά τους αδίκους ώδε εκχυνομένους ρύακας των ανθρωπίνων αιμάτων.

Ο μέχρι τούδε, λέγω, δυστυχής ούτος λαός, βλέποντας ότι όλαι του αι θλίψεις και οδύναι, τα καθημερινά δάκρυά του, ο αφανισμός του, προέρχονται από την κακήν και αχρειεστάτην διοίκησιν, από την στέρησιν καλών νόμων, απεφάσισεν, ενανδριζόμενος μίαν φοράν, να ατενίση προς τον ουρανόν, να εγείρη ανδρείως τον καταβεβαρημένον τράχηλόν του και, ενοπλίζοντας εμμανώς τους βραχίονάς του με τα άρματα της εκδικήσεως και της απελπισίας, να εκβοήση μεγαλοφώνως, ενώπιον πάσης της Οικουμένης, με βροντώδη κραυγήν, τα ιερά και άμωμα δίκαια, οπού θεόθεν τω εχαρίθησαν διά να ζήση ησύχως επάνω εις την γην.

Όθεν, διά να ημπορούν ομοθυμαδόν όλοι οι κάτοικοι να συγκρίνωσι πάντοτε με άγρυπνον όμμα τα κινήματα της διοικήσεως των διοικούντων, με τον σκοπόν της κοινωνικής αυτών νομοθεσίας, εκτινάζοντες ανδρικώς τον ουτιδανόν ζυγόν του Δεσποτισμού και εναγκαλιζόμενοι την πολύτιμον Ελευθερίαν των ενδόξων προπατόρων των, να μην αφεθώσιν ουδέποτε να καταπατούνται ως σκλάβοι εις το εξής από την απάνθρωπον τυραννίαν! να έχη έκαστος ωσάν λαμπρόν καθρέπτην εμπροστά εις τα ομμάτια του τα θεμέλια της ελευθερίας, της σιγουρότητος και της ευτυχίας του· να γνωρίζουν εμφανέστατα οι κριταί, ποίον είναι το δυσαπόφευκτον xρέος των προς τους κρινόμενους ελευθέρους κατοίκους· και οι νομοθέται και πρώτοι της διοικήσεως τον ευθύτατον κανόνα, καθ’ ον πρέπει να ρυθμίζεται και ν’ αποβλέπη το επάγγελμά των προς ευδαιμονίαν των πολιτών, κηρύττεται λαμπροφανώς η ακόλουθος ΔΗΜΟΣΙΑ ΦΑΝΕΡΩΣΙΣ των πολυτίμων ΔΙΚΑΙΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ1 και του ελευθέρου κατοίκου του βασιλείου.

Η πρόταση συνταγματικής οργάνωσης του Ρήγα Βελεστινλή κωδικοποιείται στο γνωστό έργο που εξέδωσε το 1797 με τίτλο «Ρήγα του Φιλοπάτριδος, Νέα Πολιτική Διοίκησις των Κατοίκων της Ρούμελης, της Μικράς Ασίας, των Μεσογείων Νήσων και της Βλαχομπογδανίας. Υπέρ των Νόμων – ελευθερία, ισοτιμία, αδελφότης – και της Πατρίδος». Το έργο αυτό περιλαμβάνει 4 επιμέρους πονήματα: α) την Επαναστατική Προκήρυξη, β) τα Δίκαια του Ανθρώπου (σε 34 άρθρα), γ) το Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας (σε 124 άρθρα) και δ) το Θούριο.

Το πολίτευμα που καταστρώνεται με τη Νέα Πολιτική Διοίκηση έχει ως πρότυπό του το γαλλικό Σύνταγμα του 1793. Ο Ρήγας Βελεστινλής επέλεξε ως πρότυπο το ριζοσπαστικότερο από τα συνταγματικά κείμενα της Γαλλικής Επανάστασης.

Στο επίκεντρο της συνταγματικής του πρότασης βρίσκεται η εγκαθίδρυση ενός ενιαίου κράτους, ενός κράτους με συγκεντρωτικό χαρακτήρα. Η πολιτεία αυτή θα χαρακτηριζόταν από πολυφωνία αποτελώντας ένα πολυεθνικό κράτος. Το ιδεατό αυτό κρατικό μόρφωμα, δεν αποτελούσε ένα πρόγραμμα διαβαλκανικής ομοσπονδίας. Σε κάθε περίπτωση, η πολιτεία του Ρήγα ήταν η «Ελληνική Δημοκρατία», δηλαδή ένα κράτος ελληνικό.

Η κυρίαρχη αρμοδιότητα του λαού και οι θεσμοί άμεσης Δημοκρατίας
Στον πυρήνα της συνταγματικής ιδεολογίας του Ρήγα Βελεστινλή βρίσκεται η δημοκρατική αρχή και ειδικότερα, η αρχή της λαϊκής κυριαρχίας. Ο δημοκρατικός χαρακτήρας του πολιτεύματος επιβεβαιώνεται από την αρχή της πολιτικής ισότητας. Η τελευταία εκφράζεται με την ίση συμμετοχή όλων των πολιτών στην άσκηση της νομοθετικής εξουσίας και στην εκλογή των βουλευτών-αντιπροσώπων του Έθνους, το ίσο παθητικό εκλογικό δικαίωμα και την αξιοκρατική ανάδειξη στα δημόσια αξιώματα.

Η Χάρτα του Ρήγα ή Χάρτα της Ελλάδος είναι μεγάλων διαστάσεων χάρτης που απεικονίζει τον ελλαδικό χώρο, τα Μικρασιατικά παράλια και την ευρύτερη περιοχή της Βαλκανικής χερσονήσου νότια του Δούναβη. Πρόκειται για ένα από τα πιο σημαντικά έργα του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, έργο του Ρήγα Βελεστινλή, και το πιο σημαντικό δείγμα της ελληνικής χαρτογραφίας της προεπαναστατικής περιόδου. Αποτελείται από δώδεκα φύλλα, διαστάσεων το καθένα περ. 50Χ70 εκ. και τυπώθηκε το 1796-97 στη Βιέννη. Η Χάρτα περιλαμβάνει επιπλέον δέκα επιπεδογραφίες (τοπογραφικά σχέδια) αρχαίων πόλεων, 162 αρχαία και μεσαιωνικά νομίσματα, έναν κατάλογο σοφών και ηγεμόνων της περιοχής και ποικίλες συμβολικές παραστάσεις και σχόλια που αντλούνται από την ελληνική ιστορία και μυθολογία.
Προετοιμασία και σύνταξη της Χάρτας
Ο χρόνος που απαιτήθηκε για να προετοιμαστεί η Χάρτα εκτιμάται από έξι μήνες έως κάποια χρόνια, και συνέβη πριν την άφιξη του Ρήγα στη Βιέννη τον Αύγουστο του 1796 ή κατά τη διάρκεια της παραμονής του εκεί.

Πρόσφατη έρευνα ανέδειξε τα εικονογραφικά πρότυπα, από χάρτες και χαρακτικά, που χρησιμοποίησε ο Ρήγας προκειμένου να δημιουργήσει την επιβλητική σελίδα τίτλου της Χάρτας. Σε ποια βιβλία και χάρτες εντόπισε τις παραστάσεις, από την αρχαία ελληνική ιστορία και μυθολογία (Μάχη Ηρακλή με Αμαζόνα, Θυσία στο Ολύμπιο Δια, Δευκαλίωνας και Πύρρα, Ολυμπιακοί Αγώνες, Αργώ) και ποιες ήταν οι αλλαγές που επέφερε σε αυτές έτσι ώστε να περάσει τα μηνύματα που επιθυμούσε

Γιατί ο Αλέξανδρος

Η σύντομη και περιεκτική βιογραφία του Αλεξάνδρου τον καθιστά ως τον θρυλικό ήρωα που επέζησε δια μέσου των αιώνων και αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Μέσα από τα θρυλικά του κατορθώματα γίνεται το διαχρονικό εθνικοαπελευθερωτικό σύμβολο στη νεοελληνική συνείδηση. Οι Τούρκοι κατακτητές ταυτίζονται με τους Πέρσες οι οποίοι πρέπει να εκδιωχθούν όπως ακριβώς έκανε ο Μακεδόνας βασιλιάς.

Απέναντι στην Οθωμανική Ασιατική Αυτοκρατορία της Μογγολεμουρίας, ένας Ρήγας Σπαθί, μία Ντάμα Μπαστούνι Ραβδί με μια Μούσα Κλειώ και, την Σάλπιγγα της Ελευθερίας στο Κλέος της Ιστορίας και ….τότε και τώρα

Αστραία

Με την τρίαινα του Ποσειδώνα στο όνομα της Ιερής Αγίας Τριάδος

της Ιερής Τροίας

Το όνομα Τρώες παραπέμπει σε όρνια, σε αρπακτικά που κάνουν κύκλους και τρώνε Δάρδανοι είναι αυτοί που ξεσκίζουν και καταβροχθίζουν, δαρδάνω, ενώ Τεύκροι είναι άνθρωποι της φωτιάς και οπλοποιοί. Τεύκρος, όλες τους ανδρικές ιδιότητες. Και για να χρησιμοποιήσουμε το ενοποιημένο μυθολογικό πεδίο όταν οι ηττημένοι Τρώες το σκάνε και κρύβονται, γίνονται πάλι Λατιανοί,από την θέα Λατόνα, ή άνθρωποι της Λητούς. Εδώ έχουμε μία ανατροπή. Πρόκειται πάλι για σύμπτωση; Ίσως στην λογική της μυθολογίας τίποτα να μην είναι τυχαίο αφού αργότερα εμφανίζονται σαν Ρωμαίοι με νέα σύμβολα δύναμης.
Νάνος Βαλαωρίτης, σελ. 155, Όμηρος και το Αλφάβητο

Μετά την ανακάλυψη της Αμερικής και τη δημιουργία της Νέας Ατλαντίδα, η Νέα Λεμουρία αναδιπλώθηκε υπό την ηγεσία της Γ΄ Ρώμης, της Ρωσικής αυτοκρατορίας με την βοήθεια της θεοσοφίας.
Επειδή, στόχος της ήταν να κατέβει στο Αιγαίο και να έχει πρόσβαση στην Αιγηίδα, ως απομονωμένη στην υπερβόρεια Λεμουρία, κατέστρωσαν το περίφημο «Ελληνικό σχέδιο» που ήτανε ένα Ρώσικο κόλπο, εκμεταλλευόμενοι ,τι άλλο τη θρησκεία . Όπως τότε, έτσι και τώρα, με αντίπαλο δέος τον μουσουλμανισμό και την Οθωμανική αυτοκρατορία.
Στα σχέδια της αυτά, η Γ΄ Ρώμη δεν βρήκε πολύ πρόθυμη τη Β΄ Ρώμη, το ορθόδοξο παπαδαριό, το οποίο τα είχε βρει μια χαρά με το μουσουλμανισμό και οι δυο τους, συνέχεια της Βυζαντινορωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ζούσαν βίον ανθόσπαρτον και θρήσκον, προσκυνώντας και δοξολογώντας το Μεγάλο Ον, τον Μεγάλο Θεό με τα χίλια ονόματα και τα πολλά πρόσωπα σταυρωμένο πνιγμένο κλπ. Μάλιστα οι μουσουλμάνοι ,πλειστάκις ημερησίως, πιο ευσεβείς από τους αλλόπιστους. Αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι η Βυζαντινορωμαική αυτοκρατορία συνεχίστηκε με δόξα και τιμή, από την οθωμανική αυτοκρατορία στον ρωμανοβυζαντικοθωμανικό «πολτισμό «με κυρίαρχο στοιχείο φυσικά πάντα τη θρησκεία, ως Ανατολική Λεμουρία.,,βλ Κεμάλ.
Για την επίτευξη αυτού του σχεδίου χρειαζόταν πάλι άλλοι δυο, να κάνουν την δουλειά καλά, τρεις πάντα χτίζουν τα τείχη της Τροίας, 2 θεοί και ένας θνητός για να τους εξυπηρετεί να τους δοξολογεί και να τους υπηρετεί. Από την εποχή της Βαβυλώνας με τα επίσης, ψηλά τείχη της και την Αγία Τριάδα της Σεμίραμις, σόι πάει το βασίλειο και οι ιερές τριάδες.
Βρέθηκε λοιπόν η Γαλλία, ο Λουδοβίκος, Ήλιος Απόλλων, ο φωτεινός Διαφωτισμός και η Αγγλία, Ποσειδώνας με την τρίαινα Θεά. βλ.προσωποίηση της Βρετανίας
Ποιο ήταν το αποτέλεσμα για τον Έλληνισμό
Το αποτέλεσμα ήταν να φτάσει ο Οδυσσέας στο νησί των Φαιάκων αλλά η ταλαιπωρία του, δεν είχε τελειώσει ακόμη. Θα χρειαζόταν άλλα 200 χρόνια να φτάσει στην Ιθάκη τελειώνοντας και η Εποχή των Ιχθύων και η Οδύσσεια του Ελληνισμού, μαζί με τον Άθλο του Ηρακλή που τα Μήλα της Αθανασίας στον Κήπο τους επιστρέφει και δεν είναι ο κρεμαστός, της Βαβυλώνας.
Γιατί όλα αυτά τα χρόνια το κύριο χαρακτηριστικό των Ιερών Τριάδων είναι να πουλάνε Θεό με το κιλό και την Αθανασία σε ένα κάλπικο παράδεισο μαζί με την Ατλαντίδα την Καλυψώ, ταίζοντας τον Οδυσσέα, «αβροσία » . Με διονυσιακή οργιαστική ωμοφαγία, νόθο γιό του Σίσυφου, αρνητή του θανάτου σε ανίερη κοινωνία.

Το λεγόμενο Ελληνικό Σχέδιο ή Ελληνικό Έργο (Greek Project, ήταν μια πρόταση για τη λύση του Ανατολικού Ζητήματος, η οποία αναπτύχθηκε από την Αικατερίνη τη Μεγάλη της Ρωσίας, περί το 1780. Προέβλεπε τη διχοτόμηση και διανομή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μεταξύ της Ρωσικής και της Αυστριακής Αυτοκρατορίας, την οποία θα ακολουθούσε αποκατάσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας με κέντρο την Κωνσταντινούπολη.
Ονόμασε τον δεύτερο εγγονό της Κωνσταντίνο, τον οποίο μερικές φορές αποκαλούσε και Κωνσταντίνο Β’, και τον προόριζε για τον πρώτο αυτοκράτορα του αναγεννημένου Βυζαντίου. Τον ανάθρεψε με Έλληνες παιδαγωγούς και αυτός έμαθε να μιλάει ελληνικά πριν από τα ρωσικά. Κόπηκαν νομίσματα που μνημόνευαν τη γέννηση και τον προορισμό του. Ένας άλλος σημαντικός στόχος της Ρωσίας ήταν η ελεύθερη πρόσβαση στην Μεσόγειο Θάλασσα μέσω του Βοσπόρου, που έλεγχαν οι Οθωμανοί.

Για να πετύχει το σχέδιο, θα έπρεπε να συμφωνήσουν οι μεγάλες Ευρωπαϊκές Δυνάμεις και να συνεργαστούν οι δυνάμεις του Δούναβη. Τον Μάιο του 1780, η Αικατερίνη κανόνισε μια μυστική συνάντηση με τον Ιωσήφ Β’, τον Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, στο Μογκιλιόφ. Σε μια σειρά επιστολών από τον Σεπτέμβριο του 1781, η Αικατερίνη και ο Ιωσήφ συζήτησαν τα σχέδια διαμελισμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την αποκατάσταση της Βυζαντινής.
Ιθύνων νους του Ελληνικού Σχεδίου ήταν ο Πρίγκιπας Ποτέμκιν που έδωσε ελληνικά ονόματα στις νεοϊδρυθείσες πόλεις της Νέας Ρωσίας (π.χ., την Οδησσό και τη Χερσώνα). Ο βυζαντινός συμβολισμός τονίστηκε στις νέες εκκλησίες όπως π.χ. στον καθεδρικό ναό της Χερσώνας. Επίσης στη διαμόρφωση του σχεδίου είχε συμμετάσχει ο κόμης Μπεζμπορόντκο.

Το Πρωτόκολλο της ανεξαρτησίας του Ελληνικού κράτους (γνωστό και ως Πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1830) υπογράφτηκε από την Αγγλία, τη Γαλλία και τη Ρωσία στις 3 Φεβρουαρίου του 1830. Ήταν η πρώτη επίσημη, διεθνής διπλωματική πράξη που αναγνώριζε την Ελλάδα ως κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος με όλα τα δικαιώματα –πολιτικά, διοικητικά, εμπορικά– που εκπορεύονταν από την ανεξαρτησία της, το οποίο θα επεκτεινόταν νότια της συνοριακής γραμμής που όριζαν οι ποταμοί Αχελώος και Σπερχειός. Πρώτος Κυβερνήτης του νεοσύστατου κράτους (1830-1831) υπήρξε ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο οποίος ήδη από το 1828 είχε φθάσει στην Ελλάδα ως Κυβερνήτης, μετά από ψήφισμα της Γ’ Εθνοσυνέλευσης της Τροιζήνας την 1η Απριλίου 1827)

Με τη Συνθήκη οριζόταν επίσης ότι πολίτευμα του ελληνικού κράτους θα ήταν η μοναρχία και ο ηγεμόνας του θα είχε τον τίτλο “Ηγεμών Κυριάρχης της Ελλάδος”. Για τη θέση του μονάρχη οι συμβαλλόμενες χώρες επέλεξαν τον πρίγκιπα Λεοπόλδο του Σαξ-Κόμπουργκ & Γκότα (μετέπειτα Βασιλιά του Βελγίου), ο οποίος, παρά την αρχική του αποδοχή, τελικά δεν δέχτηκε την πρότασή τους.

Τώρα ο ευσεβής ορθόδοξος Πούτιν, νέος Τσάρος της Ρωσικής αυτοκρατορίας των αρίων ξανθών Υπερβορείων, τα βρήκε, καρντάσιαν με τον επίσης ευσεβή μουσουλμάνο Ερντογάν, μελαχροινό ινδοευρωπαϊστή, νέο σουλτάνο με όραμα νέας Οθωμανικής αυτοκρατορίας και βάθος οθωμανικό , σε plan b σχέδιο «Ελληνικό».
Οι υπόλοιπες τριάδες, Μεγάλες Δυνάμεις, χάσανε τα αυγά και τα καλάθια και οι υπόλοιποι θεοί, τον ύπνο τους.

ΕΜΕΙΣ, οι Έλληνες……. δεν χάσαμε τίποτα, γιατί δεν είχαμε κάτι να χάσουμε….ο Οδυσσέας πέταξε στην θάλασσα ακόμη και το λευκό μαντήλι της Λευκοθέης, τελευταία θυσία στον Ποσειδώνα. Ίσως να ήταν και καλαματιανό….σε χορό ηρωικό. Έτσι μόνο οι Πολεμιστές ξέρουν να χορεύουν κάτω από έναν ανελέητο Αετό.

Αστραία

Περιστρεφόμενοι δερβίσηδες του Τάγματος Μεβλεβή φωτογραφημένοι από τον Pascal Sébah ( Κωνσταντινούπολη , 1870)

Σούφι ρούμι δερβίσηδες γυμνοσοφιστές φακίρηδες και όλα τα ντερβισόπαιδα της Λεμουρίας στον χορό της θεοσοφίας

Μωάμεθ είναι ένα έλεος που έστειλε ο Θεός.
» Το Φως του Μωάμεθ δεν εγκαταλείπει έναν Ζωροάστριο ή Εβραίο στον κόσμο. Είθε η σκιά της καλής του τύχης να λάμψει σε όλους! Φέρνει όλους όσους παρασύρονται στον Δρόμο από την έρημο.»
» Το Φως του Μωάμεθ έχει γίνει χίλια κλαδιά (της γνώσης), χίλια, έτσι ώστε και αυτός ο κόσμος και ο άλλος έχουν αρπαχθεί από άκρη σε άκρη. Εάν ο Μωάμεθ σκίσει το πέπλο από ένα μόνο τέτοιο κλαδί, χιλιάδες μοναχοί και οι ιερείς θα σκίσουν τη σειρά της ψευδούς πεποίθησης από τη μέση τους» Από τα ποιήματα του Ρουμί υποδηλώνουν τη σημασία της εξωτερικής θρησκευτικής τήρησης και την υπεροχή του Κορανίου.
Φεύγετε στο Κοράνι του Θεού, καταφύγετε σε αυτό με τα πνεύματα των προφητών να συγχωνεύονται. Το Βιβλίο μεταφέρει τις περιστάσεις των προφητών, εκείνων των ψαριών της καθαρής θάλασσας της Αυτού Μεγαλειότητας του Θεού

Όταν η επίσημη θρησκεία θεοκρατία σέρνει το άλογο της θεοσοφίας γεννιούνται τα τάγματα της μασονίας στον αποκρυφισμό μυστικισμό της Ανατολίας. Η επίσημη θρησκεία χρησιμοποιεί τα τάγματα και τις στοές ως άλλοθι και τον κακό λύκο για να «τρώνε » τα παιδάκια, οι πιστοί , όλο το φαγητό της και τα τάγματα και οι στοές χρησιμοποιούν την επίσημη θρησκεία ως το χαλάκι που πατούν για να περπατούν και να χορεύουν τον χορό των γκρίζων λύκων.
Στη σκιά του του επίσημου μουσουλμανισμού της κρατικής θρησκείας αναπτύσσονται όλα τα τάγματα της ισλαμικής θεοσοφίας και με τον γοητευτικό όπως παρουσιάζεται στην Ανάσταση του Τουρκικού έθνους, Ιμπν αλ Αραμπί ,να βοηθάει τον αντρειωμένο κραδαίνοντα το σπαθί, Ερτογούλ, τον ποιητή της ισλαμικής αγάπης Ρούμι που προσκυνά τον Μωάμεθ και τον Αλλάχ 3- 4 φορές την ημέρα, και τον στωικό Yunus Emre, όπως τον βλέπουμε στην Τουρκική ταινία του 2014 βασισμένη στη ζωή του με πρωταγωνιστή τον Devrim Evin στον πρωταγωνιστικό ρόλο να αναπαρίσταται θαυματοποιός από την τουρκική φιλμογραφία προς τόνωση του εθνικού τουρκικού φρονήματος με το όραμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Εμείς εδώ…. Παΐσιο και Νεκτάριο, μεγάλοι θαυματοποιοί, με βρώμικο ξερό ψωμί και την ευγενή χορηγία της Ρωσικής Ορθόδοξης Αυτοκρατορίας και,… τα δακρύβρεχτα μελό των προβλημάτων των κατατρεγμένων ΛΟΑΤΚΙ και των πολυταξιδεμένων προσφύγων με τις νουθεσίες της ΟΗΕ Ύπατης Θεοσοφίας.

Οι σοφοί μάλλινοι σκούφοι Σούφι

Με τον όρο Σούφι εννοούμε εκείνες τις πρώτες ασκητικές κοινότητες του Ισλάμ, και οι οποίες εγκατέλειψαν τα εγκόσμια, πρεσβεύοντας ότι το ανθρώπινο πεπρωμένο εξαρτάται από την ανεξιχνίαστη θέληση του Θεού. Σε αυτές τις κοινότητες επικράτησε αρχικά το ασκητικό στοιχείο του μυστικισμού, ενώ με την πάροδο του χρόνου ο ασκητισμός θεωρήθηκε ως προκαταρκτικό στάδιο για την επίτευξη της πνευματικής ζωής. Ο μυστικισμός πήρε την θέση του ασκητισμού ως στόχος και επιδίωξη. Οι κοινότητες των Σούφι επηρεάστηκαν άμεσα από τις αρχαιότερες παραδόσεις και φιλοσοφίες της Ανατολής και της λεκάνης της Μεσογείου, όπως ο Νεοπλατωνισμός, ο Γνωστικισμός, ο Βουδισμός και ο Χριστιανισμός. Όλες αυτές οι διδασκαλίες έπαιξαν το ρόλο τους στην τελική διαμόρφωση της σουφικής διδασκαλίας, αφού σύμφωνα με τους Σούφι «όλες οι Παραδόσεις οδηγούν στην μια και μόνη αλήθεια».
Θεωρείται μυστική αίρεση που κυριάρχησε στις χώρες της Ανατολής, κυρίως στην Περσία, και σύμφωνα με ειδικούς ενσωμάτωνε τα μυστικά δόγματα του μουσουλμανισμού. Είναι γνωστό από πολλές πηγές ότι στις τάξεις των Σούφι συντάχθηκαν οι πιο σοφοί άντρες της εποχής τους. Αν ο ισλαμικός νόμος καθορίζει πώς ακριβώς πρέπει να συμπεριφέρεται κάθε μουσουλμάνος, ποια είναι τα δικαιώματά του και οι υποχρεώσεις του απέναντι στον Θεό,και την Κοινότητα των πιστών, ο Σουφισμός αναφέρεται σε εκείνες τις θεωρητικές-θεολογικές παραμέτρους και αντίστοιχες πρακτικές που σχετίζονται με μια πιο άμεση, προσωπική σχέση με το Θεό
Η ανθρώπινη ύπαρξη αισθάνεται την ανάγκη υπέρβασης των νοητικών σχημάτων, των όποιων θρησκευτικών κανόνων και νόμων προς βιωματική συνάντηση του θείου. Η τάση αυτή που εντοπίζει την αληθινή ευσέβεια όχι στην τυπική εφαρμογή κανόνων λατρείας, αλλά στην «αγαπητική προσέγγιση του Θείου», ονομάζεται σουφισμός.
Ετυμολογία ονομασίας: Şũfî (σούφι) στην αραβική γλώσσα σημαίνει αυτούς που φοράνε απλά μάλλινα ενδύματα και το όνομα αυτό υιοθετήθηκε ευρύτερα από το 815 για τους μουσουλμάνους ασκητές. Οι ίδιοι οι σούφι παρήγαγαν τη λέξη από ρίζα που έχει τη έννοια της αγνότητας, της καθαρότητας, δηλαδή την έννοια ŝafâ. Άλλοι συσχέτισαν τη λέξη suf ή sof προς την ελληνική «σοφία» ή «σοφός», όμως φιλολογικά δεν ευσταθεί. Η λέξη taŝawuf είναι masdar της 5ης ρίζας η οποία ετυμολογείται από τη λέξη ŝûf, «έριο». Τελικά η λέξη Σούφι σημαίνει «Αυτός που είναι καθαρός στην καρδιά», ή «ένας από τους καθαρούς».

Πηγές επίδρασης: Αυτό καθ’αυτό το υπέδαφος του Ισλάμ έδωσε τις αφετηρίες διαμόρφωσής του. Η προσδοκία του τέλους, η αίσθηση ότι ο κόσμος είναι παροδικός και η ζωή χωρίς νόημα αν δεν σχετίζεται με τον Θεό γέννησαν την διάθεση φυγής. Η περί εσχάτων διδασκαλία του Ισλάμ καθώς τονίζει τον φόβο της κρίσης του Αλλάχ, τις νηστείες, τις λιτανείες, προσέφερε το αναγκαίο πλαίσιο ανάπτυξης των σουφικών τάσεων. Τα πρώτα κηρύγματα του Μωάμεθ στη Μέκκα τόνιζαν την ανάγκη μετανοίας ενόψει της επερχόμενης ημέρας της κρίσεως: «Όχι δεν πρέπει να (παραπλανηθείς)! Και όμως διαψεύδετε την Κρίση» (Κοράνιο 82,9)·«και αγαπάτε τον πλούτο με υπερβολική αγάπη» (Κοράνιο 89,20) […] «Ότι έχετε μαζί σας εξαφανίζεται, ό,τι όμως έχει ο Αλλάχ παραμένει» (Κοράνιο 16,96).
Τα αγαθά του κόσμου κατανοούνται ως δώρο του Θεού αλλά ταυτόχρονα και εμπόδιο δυνατό να θέτει σε πειρασμό τους πιστούς ώστε να κινδυνεύουν να χάσουν το φόβο της μέλλουσας κρίσης. Υπήρξαν στίχοι του Κορανίου, οι οποίοι ερμηνεύθηκαν κατάλληλα ώστε να στηρίξουν θεολογικά έναν τέτοιο τρόπο ζωής. Ο Θεός δεν είναι μόνο πανταχού παρών, αλλά και με έναν μυστικό τρόπο πολύ κοντά στον άνθρωπο: «Εμείς είμαστε που πλάσαμε τον άνθρωπο και γνωρίζουμε τι εισηγήσεις του ψιθυρίζει η ψυχή του, γιατί είμαστε πιο κοντά σ’ αυτόν παρά η φλέβα του λαιμού του» (Κοράνιο 50,16).
Η κίνηση των σούφι επηρεάσθηκε από τον χριστιανικό ασκητισμό ο οποίος ακμάζει την ίδια περίοδο σε Συρία, Μεσοποταμία και Περσία. Από τους χριστιανούς ασκητές, ορθόδοξους ή μονοφυσίτες (ραχίμπ) έλαβαν τον μάλλινο απλό χιτώνα (Şũfî), ο οποίος έγινε το χαρακτηριστικό τους διακριτικό και από τον οποίο έλαβαν την ονομασία τους. Επίσης την πρακτική της προσευχής και του κανόνες της άσκησης.
Από το νεοπλατωνισμό τη θεώρηση της γνώσης της φώτισης και της έκστασης. Από το γνωστικισμό τις περί φωτός και σκότους αντιλήψεις. Τέλος από τον Βουδισμό τη θεώρηση του υψίστου σκοπού των σούφι της «φανά» που είναι η ιδέα για το σβήσιμο του ατομικού εγώ στο καθολικό Ον, τον Θεό, έννοια ανάλογη με τη βουδιστική Νιρβάνα. Αντικειμενικός σκοπός τους είναι η προσέγγιση της αλήθειας, ενώ κάθε νέο μέλος, ο νεόφυτος δηλαδή, καλούνταν «να επιβιβασθεί σε ένα σκάφος που πλέει στη θάλασσα της αμφιβολίας», ώστε να αρχίσει τις έρευνές του που τελικά θα τον οδηγήσουν στην αλήθεια.
Χορός δερβίσιδων
Ουσιαστικά διακρίνονται τέσσερις βαθμοί μύησης ή τέσσερα στάδια: Ο πρώτος είναι ο προκαταρκτικός και σε αυτόν ο μυούμενος καλείται να τηρήσει τις διάφορες και γνωστές σε όλους τελετές του μουσουλμανισμού, ώστε να μην κινδυνεύει να παρεξηγηθεί από τους αδαείς και τους αμόρφωτους που δεν κατανοούν τη βαθύτερη σημασία τους. Στο δεύτερο βαθμό εισέρχεται «εντός του φράκτου του σουφισμού», στο πλαίσιο του οποίου υποκαθιστά τις παραπάνω εκδηλώσεις με μια πνευματική λατρεία. Ο τρίτος βαθμός είναι αυτός της σοφίας, ενώ εκείνος που φτάνει σε αυτόν υποτίθεται ότι απέκτησε υπερφυσική γνώση και έγινε ίσος με τους αγγέλους. Ο τέταρτος και τελευταίος βαθμός καλείται αλήθεια, αφού ο άνθρωπος που μυήθηκε σε αυτόν την έχει ήδη κατακτήσει και έχει έτσι ενωθεί ολοκληρωτικά με τον Θεό. Σε όλους τους βαθμούς υπάρχουν μυστήρια και μυστικά που ουδέποτε αποκαλύπτονται στους βέβηλους.
Η θεωρία της μυστικής αυτής εταιρείας είναι ότι το μόνο απόλυτο Ον είναι ο Θεός. Από αυτόν απορρέει και η ανθρώπινη ψυχή, η οποία, αν και παραμένει χωρισμένη για ορισμένο χρονικό διάστημα από την ουράνια πηγή της, επανέρχεται τελικά και ενώνεται πάλι μαζί της. Στο μεταβατικό αυτό κόσμο, το γήινο, το ύψιστο αγαθό για την ανθρωπότητα έγκειται στην όσο το δυνατόν πληρέστερη ένωση με το Αιώνιο Πνεύμα.
Ήδη από τον 11ο αιώνα έχουμε την εμφάνιση των πρώτων μυστικιστικών ταγμάτων, ενώ το 13ο αιώνα ο Ανδαλούσιος αλ Άραμπι διατύπωσε την άποψη ότι όλες οι υπάρξεις είναι ένα, μια έκφανση της υποκείμενης θεϊκής πραγματικότητας (θεωρία της Ενότητας του Όντος).
Την ίδια εποχή ο μεγαλύτερος ποιητής των Σούφι, ο Τζελάλ-εντίν-αρ-Ρούμι (1207-1273), παρακινημένος από μυστική αγάπη συνέγραψε το περίφημο ποίημα Μεσνεβί (26.000 δίστιχα), το οποίο αποτελεί μια εγκυκλοπαίδεια της μυστικής σκέψης. Ο Ρούμι ενέπνευσε την οργάνωση των στροβιλιζόμενων δερβίσηδων που αναζητούσαν την έκσταση μέσω μιας περίτεχνης χορευτικής ιεροτελεστίας με τη συνοδεία μουσικής.
Ο σύγχρονός του, Γιουνούς Εμρέ, εγκαινίασε την τουρκική μυστική ποίηση που διασώθηκε από το τάγμα των δερβίσηδων Μπεκτασίδων. Στην Αίγυπτο εμφανίστηκε το τάγμα των Σαντιλίγια, ενώ τα θεμελιώδη ιδεώδη του σουφισμού έφτασαν μέχρι την Ινδία, όπου επηρεάστηκαν από τον ινδουιστικό μυστικισμό. Παρ’ όλο που μετά το 16ο αιώνα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν έχουμε παραγωγή σημαντικών κειμένων από Σούφι, εντούτοις η επίδραση των μυστικιστικών ταγμάτων δεν μειώθηκε. Νέα τάγματα ιδρύθηκαν, ενώ πολιτικοί και κοινωνικοί μεταρρυθμιστές στις μουσουλμανικές χώρες εναντιώθηκαν συχνά στο σουφισμό γιατί τον θεωρούσαν οπισθοδρομικό. Στην Τουρκία μάλιστα ο Μουσταφά Κεμάλ τα κατήργησε το 1925, χωρίς όμως να επιτύχει την εκμηδένιση της πνευματικής τους επιρροής.
Το ορθόδοξο Ισλάμ διαφωνούσε με τους Σούφι αναφορικά με τη λατρεία των αγίων, τις επισκέψεις σε τάφους, τις μουσικές τελετουργίες, τα θαύματα, και την απόλυτη πνευματική κυριαρχία του σεΐχη-διδασκάλου ως αλάθητου ηγέτη των μαθητών του. Από την άλλη πλευρά, οι Σούφι ύψωσαν τη φωνή τους ενάντια στην κοινωνική ανισότητα και προσπάθησαν ακόμη και θυσιάζοντας τη ζωή τους να μεταβάλουν τις πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες προς το καλύτερο. Η σπουδαιότητα του σουφισμού για την πνευματική αγωγή και την εγχάραξη στην ψυχή του πιστού αρετών όπως η εμπιστοσύνη στο Θεό, η ευλάβεια, η πίστη στην αγάπη του Θεού και ο σεβασμός προς τον Προφήτη δεν είναι δυνατόν να αγνοηθεί, όπως και ο ρόλος της Μυστικής ποίησης ως πηγής ευτυχίας για εκατομμύρια ανθρώπους (αν και κάποιοι υποτιθέμενοι νεωτεριστές θεώρησαν ναρκωτική την επίδραση της ποίησης στη μουσουλμανική σκέψη).
Ο στροβιλισμός των Σούφι (ή Σούφι στροφή) Sama, που σημαίνει άκουσμα , από τα αραβικά, και zan, που σημαίνει πράττοντας, από τα περσικά) είναι μια μορφή σωματικά ενεργού διαλογισμού που προέρχεται από ορισμένες ομάδες Σούφι , και που εξακολουθούν να ασκούνται από τους Σούφι Δερβίσηδες του τάγματος των Μεβλεβή και άλλα τάγματα όπως το Rifa’i-Marufi. Είναι μια συνηθισμένη πρακτική διαλογισμού που εκτελείται εντός της τελετής λατρείας, μέσω της οποίας δερβίσηδες στοχεύουν να φτάσουνστην πηγή κάθε τελειότητας, ή το ντάρμα. Αυτό επιδιώκεται μέσω της εγκατάλειψης του ναφ , του εγώ ή των προσωπικών επιθυμιών κάποιου, ακούγοντας τη μουσική, εστιάζοντας στον Θεό και περιστρέφοντας το σώμα του σε επαναλαμβανόμενους κύκλους, κάτι που έχει θεωρηθεί ως συμβολική μίμηση πλανητών στο Ηλιακό Σύστημα που περιφέρονται γύρω από τον ήλιο.
Η πρακτική των Mevlevi προκάλεσε μια αιγυπτιακή μορφή, την τανούρα , που διακρίνεται από τη χρήση μιας πολύχρωμης φούστας. Αυτό έχει επίσης εξελιχθεί σε χορό παράστασης από μη Σούφι, συμπεριλαμβανομένων χορευτών εκτός του ισλαμικού κόσμου .
Ως Τάγμα, οι στροβιλιζόμενοι Δερβίσηδες ιδρύθηκαν από τον μυστικιστή ποιητή Rumi τον 13ο αιώνα. Αρχικά, οι αδελφότητες των Σούφι οργανώθηκαν ως ηγεσίες όπου τα μέλη ακολουθούσαν προδιαγεγραμμένες πειθαρχίες στην υπηρεσία ενός σεΐχη ή πλοιάρχου για να δημιουργήσουν εμπιστοσύνη μαζί του. Ένα μέλος μιας τέτοιας αδελφότητας αναφέρεται ως Πέρσης Δαρβίς . Αυτοί οι Τούρκοι ήταν υπεύθυνοι για την οργάνωση μιας ισλαμικής έκφρασης της θρησκευτικής ζωής, που συχνά ιδρύθηκε από ανεξάρτητους αγίους ή προέκυψε από τη διαίρεση των υπαρχόντων ταγμάτων. Ο ίδιος ο Προφήτης τιμάται ως ο εμπνευστής του σουφισμού, ο οποίος με τη σειρά του έχει εντοπιστεί μέσω μιας σειράς αγίων.
Ο Ρουμί είπε: «Όσο έχω ζωή, είμαι ο σκλάβος του Κορανίου. Είμαι σκόνη στην πόρτα του Μωάμεθ του Εκλεκτού».Είμαι υπηρέτης του Κορανίου όσο έχω ζωή. Είμαι η σκόνη στο μονοπάτι του Μωάμεθ, του Εκλεκτού. Αν κάποιος αναφέρει κάτι εκτός από αυτό από τα λεγόμενά μου, τον εγκαταλείπω και εξοργίζομαι με αυτά τα λόγια».

Δεν αναφέρομε τίποτα περισσότερο από αυτά τα λόγια ( σκλάβοι του Κορανίου δούλοι του θεού σκόνη στην πόρτα του εκλεκτού ) γιατί δεν θέλουμε να εξοργίσουμε τον Τζελαλεντίν Ρουμί…για όνομα του Αλλάχ (με τα 99 ονόματα ) και να μας…. εγκαταλείψει εγκαταλείποντας την δεοντολογική διαλεκτική λογική.

Αστραία

Τοιχογραφία που απεικονίζει τον βασιλιά Gesar του Ling

των Γκρίζων Λύκων της Παλαιάς Ρώμης και Τροίας

Ο Δόλων εφόρεσε τομάρι
γκρίζου λύκου στακτιού, σκεπάσθηκε με κράνος της νυφίτσας, στιχ 315 Κ Ιλιάδος…..από την Ελληνική Μυθολογία

Η Τουρκική Μυθολογία περιέχει μύθους και θρύλους που αφηγούνται οι Τούρκοι. Περιλαμβάνει στρώματα πίστης των Τενγκρίστων και Σαμανιστών μαζί με πολλές άλλες κοινωνικές και πολιτιστικές κατασκευές που σχετίζονται με τον νομαδικό και πολεμιστή τρόπο ζωής των Τούρκων και των Μογγολικών λαών στην αρχαιότητα .
Η τουρκική μυθολογία έχει πολλά κοινά σημεία με τη μογγολική μυθολογία . Η τουρκική μυθολογία έχει επίσης επηρεαστεί από άλλες τοπικές ασιατικές και ευρασιατικές μυθολογίες.
Οι παλαιοί Τούρκοι προφανώς ασκούσαν όλες τις τότε σημερινές κύριες θρησκείες στην Εσωτερική Ασία , όπως ο Θιβετιανός Βουδισμός , ο Νεστοριανός Χριστιανισμός , ο Ιουδαϊσμός και ο Μανιχαϊσμός , προτού η πλειονότητα του προσηλυτισμού στο Ισλάμ φιλτραριστεί με τη μεσολάβηση του περσικού και της κεντροασιατικής κουλτούρας, καθώς και μέσω του κηρύγματος των Σούφι μουσουλμάνων περιπλανώμενων ασκητών και μυστικιστών ( φακίρηδες και δερβίσηδες ).
Συχνά αυτές οι άλλες θρησκείες αφομοιώνονταν και ενσωματώθηκαν μέσω του συγκρητισμού στην κυρίαρχη γηγενή μυθολογική τους παράδοση, τον τρόπο ζωής και την κοσμοθεωρία τους. Το Irk Bitig , ένα χειρόγραφο του 10ου αιώνα που βρέθηκε στο Dunhuang , είναι μια από τις πιο σημαντικές πηγές για την ανάκτηση και τη μελέτη της τουρκικής μυθολογίας και θρησκείας. Το βιβλίο είναι γραμμένο σε παλιό τουρκικό αλφάβητο όπως οι επιγραφές του Όρχον .
Η Τουρκο-Μογγολική μυθολογία είναι ουσιαστικά μονοθεϊστική και επικεντρώνεται στη λατρεία του Tengri , της πανταχού παρούσας θεότητας του Δημιουργού , του Θεού του Ουρανού και του Υπέρτατου Όντος . Οι θεότητες είναι προσωποποιημένες δημιουργικές και κυρίαρχες δυνάμεις. Ακόμα κι αν είναι ανθρωπομορφωμένες , οι ιδιότητες των θεοτήτων είναι πάντα στο προσκήνιο. Στο τουρκικό σύστημα πεποιθήσεων, δεν υπήρχε πάνθεον θεοτήτων όπως στον ρωμαϊκό ή τον ελληνικό πολυθεϊσμό . Πολλές θεότητες θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως άγγελοι στη σύγχρονη Δυτική χρήση, ή πνεύματα, που ταξιδεύουν μεταξύ ανθρώπων ή την εγκατάσταση τους ανάμεσα σε ανώτερες θεότητες όπως η Kayra .

Είναι πνεύματα φύλακες υπεύθυνα για συγκεκριμένα φυσικά στοιχεία. Συχνά τους λείπουν προσωπικά γνωρίσματα αφού είναι πολυάριθμα.
Tengri
Το Kök Tengri είναι η πρώτη από τις αρχέγονες θεότητες στη θρησκεία του πρώιμου τουρκικού λαού. Αφού οι Τούρκοι άρχισαν να μεταναστεύουν από την Κεντρική Ασία επηρεάζονται από τις μονοθεϊστικές θρησκείες. Ο Tengris άλλαξε από την ειδωλολατρική / πολυθεϊστική προέλευσή του, σε μόνο δύο από τους αρχικούς θεούς να έχουν απομείνει:
Ο Tengri, που αντιπροσωπεύει τον καλό θεό και Uçmag (ένα μέρος όπως παράδεισος), ενώ ο Έρλικ πήρε τη θέση του κακού θεού και της κόλασης. Οι λέξεις Tengri και Sky ήταν συνώνυμα. Είναι άγνωστο πώς φαίνεται ο Tengri. Κυβερνά τις τύχες ολόκληρου του λαού και ενεργεί ελεύθερα. Αλλά είναι δίκαιος καθώς βραβεύει και τιμωρεί. Η ευημερία των ανθρώπων εξαρτάται από τη θέλησή του. Η παλαιότερη μορφή του ονόματος καταγράφεται σε κινεζικά χρονικά από τον 4ο αιώνα π.Χ., που περιγράφει τις πεποιθήσεις των Xiongnu .
Το άλογο στην Τουρκία και οι αλογάτες
Ως αποτέλεσμα της νομαδικής κουλτούρας, το άλογο είναι επίσης μια από τις κύριες μορφές της τουρκικής μυθολογίας. Οι Τούρκοι θεωρούσαν το άλογο προέκταση του ατόμου – αν και αποδίδεται γενικά στο αρσενικό – και βλέπουν ότι κάποιος είναι ολοκληρωμένος με αυτό. Αυτό μπορεί να οδήγησε ή να προήλθε από τον όρο » at- beyi » (άλογο-άρχοντας). Κένταυρος
Ο Πήγασος .Το Tulpar είναι ένα φτερωτό ή γρήγορο άλογο στην τουρκική μυθολογία (για παράδειγμα, καζακική και ταταρική μυθολογία), παρόμοιο με τον Πήγασο. Το Tulpar βρίσκεται επίσης στα κρατικά εμβλήματα του Καζακστάν, της Μογγολίας και του Μπασκορτοστάν.
Ο Δράκος
Ο δράκος (Evren, επίσης Ebren), που απεικονίζεται επίσης ως φίδι ή σαύρα , είναι το σύμβολο της δύναμης και της δύναμης. Πιστεύεται, ειδικά στην ορεινή Κεντρική Ασία , ότι οι δράκοι εξακολουθούν να ζουν στα βουνά Tian Shan/Tengri Tagh και Altay . Οι δράκοι συμβολίζουν επίσης τον θεό Tengri στην αρχαία τουρκική παράδοση, αν και οι ίδιοι οι δράκοι δεν λατρεύονταν ως θεοί.
Το Δέντρο
Το Παγκόσμιο Δέντρο ή Δέντρο της Ζωής είναι ένα κεντρικό σύμβολο στην τουρκική μυθολογία και μπορεί να έχει την προέλευσή του στην Κεντρική Ασία . Σύμφωνα με τους Τούρκους του Αλτάι, τα ανθρώπινα όντα κατάγονται στην πραγματικότητα από τα δέντρα. Σύμφωνα με τους Γιακούτ , η Λευκή Μητέρα κάθεται στη βάση του Δέντρου της Ζωής, τα κλαδιά του οποίου φτάνουν μέχρι τους ουρανούς, όπου καταλαμβάνονται από διάφορα υπερφυσικά πλάσματα που έχουν έρθει στη ζωή εκεί. Το δέντρο της ζωής είναι γνωστό ως «ο άρχοντας του λευκού δημιουργού» (Yryn-al-tojon). Ο μύθος των Γιακούτ, επομένως, συνδυάζει το κοσμικό δέντρο με μια μητέρα θεά στην έννοια της θρεπτικής και συντηρητικής οντότητας. Ο μπλε ουρανός γύρω από το δέντρο υποδηλώνει την ειρηνική φύση της χώρας. Ο κόκκινος δακτύλιος που περιβάλλει όλα τα στοιχεία αντιπροσωπεύει την αρχαία πίστη της αναγέννησης, της ανάπτυξης και της ανάπτυξης των τουρκικών λαών
Ο θρύλος του γκρίζου λύκου ( η παλιά Ρώμη Τροία)
Ο λύκος συμβολίζει την τιμή και θεωρείται επίσης η μητέρα των περισσότερων τουρκικών λαών . Ashina είναι το όνομα ενός από τους δέκα γιους που γεννήθηκαν από έναν μυθικό λύκο στην τουρκική μυθολογία.
Ο μύθος λέει για ένα νεαρό αγόρι που επέζησε από μια επιδρομή στο χωριό του. Μια λύκαινα βρίσκει το τραυματισμένο παιδί και το θηλάζει για να είναι υγιές. Στη συνέχεια γονιμοποιεί την λύκαινα που γεννά δέκα αγόρια μισό λύκο, μισό άνθρωπο. Ένας από αυτούς, ο Ashina, γίνεται αρχηγός τους και ιδρύει τη φυλή Ashina που κυβερνούσε τους Göktürks (T’u-chueh) και άλλες τουρκικές νομαδικές αυτοκρατορίες . Ο λύκος, έγκυος στον απόγονο του αγοριού, ξέφυγε από τους εχθρούς του διασχίζοντας τη Δυτική Θάλασσα σε μια σπηλιά κοντά στα βουνά Qocho , μια από τις πόλεις των Tocharians . Οι πρώτοι Τούρκοι μετανάστευσαν στη συνέχεια στο Αλτάι περιοχές, όπου είναι γνωστοί ως ειδικοί στη σιδηρουργία .
Ο θρύλος της Εργκένεκον
Ο θρύλος της Εργκένεκον λέει για μια μεγάλη κρίση των αρχαίων Τούρκων. Μετά από μια στρατιωτική ήττα, οι Τούρκοι κατέφυγαν στη θρυλική κοιλάδα Εργκένεκον όπου ήταν εγκλωβισμένοι για τέσσερις αιώνες. Τελικά απελευθερώθηκαν όταν ένας σιδεράς δημιούργησε ένα πέρασμα λιώνοντας βουνό , επιτρέποντας στον γκρίζο λύκο να τους οδηγήσει έξω. Μια τελετή της Πρωτοχρονιάς τιμά τη θρυλική προγονική απόδραση από την Εργκένεκον.
Θρύλοι των Ογκούζ
Ο θρύλος του Oghuz Khagan είναι μια κεντρική πολιτική μυθολογία για τους Τούρκους λαούς της Κεντρικής Ασίας και τελικά τους Τούρκους Oghuz που κυβέρνησαν στην Ανατολία και το Ιράν. Εκδόσεις αυτής της αφήγησης έχουν βρεθεί στις ιστορίες του Rashid ad-Din Tabib, σε ένα ανώνυμο χειρόγραφο κάθετης γραφής των Ουιγούρων του 14ου αιώνα που βρίσκεται τώρα στο Παρίσι, και στο Shajara at-Turk του Abu’l Ghazi και έχουν μεταφραστεί στα ρωσικά και τα γερμανικά.

Σύμφωνα με έναν τουρκικό μύθο, ο Oghuz γεννήθηκε στην Κεντρική Ασία ως γιος του Qara Khan, ηγέτη του τουρκικού λαού. Άρχισε να μιλάει μόλις γεννήθηκε. Σταμάτησε να πίνει το γάλα της μητέρας του μετά την πρώτη φορά και ζήτησε κύμυζ (ένα αλκοολούχο ποτό που παρασκευάζεται με ζυμωμένο γάλα αλόγου) και κρέας. Μετά από αυτό, μεγάλωσε υπερφυσικά γρήγορα και σε μόλις σαράντα μέρες έγινε νεαρός ενήλικας. Τη στιγμή της γέννησής του, τα εδάφη των Τούρκων ήταν λεία από έναν δράκο που ονομαζόταν Kiyant. Ο Ογκούζ οπλίστηκε και πήγε να σκοτώσει τον δράκο. Έστησε μια παγίδα στον δράκο κρεμώντας ένα πρόσφατα σκοτωμένο ελάφι σε ένα δέντρο, στη συνέχεια σκότωσε τον μεγάλο δράκο με μια χάλκινη λόγχη και έκοψε το κεφάλι του με ένα ατσάλινο σπαθί.

Αφού ο Ογκούζ σκότωσε τον Κιάντ, έγινε λαϊκός ήρωας. Σχημάτισε μια ειδική ομάδα πολεμιστών από τους σαράντα γιους σαράντα Τούρκων μπέηδων (άρχοντες, αρχηγούς), συγκεντρώνοντας έτσι τις φυλές μαζί. Αλλά η Κινέζα θετή μητέρα και ο ετεροθαλής αδελφός του, που ήταν ο διάδοχος του θρόνου, τρομοκρατήθηκαν από τη δύναμή του και έπεισαν τον Κάρα Χαν ότι ο Ογκούζ σχεδίαζε να τον εκθρονίσει. Ο Κάρα Χαν αποφάσισε να δολοφονήσει τον Ογκούζ σε ένα πάρτι κυνηγιού. Ο Ογκούζ έμαθε για αυτό το σχέδιο και αντ’ αυτού σκότωσε τον πατέρα του και έγινε Χαν. Η μητριά και ο ετεροθαλής αδερφός του κατέφυγαν στα κινεζικά εδάφη.

Αφού ο Ογκούζ έγινε Χαν , πήγε μόνος του στις στέπες για να επαινέσει και να προσευχηθεί στον Τενγκρί . Ενώ προσευχόταν, είδε έναν κύκλο φωτός να έρχεται από τον ουρανό με ένα υπερφυσικά όμορφο κορίτσι να στέκεται στο φως. Ο Ογκούζ ερωτεύτηκε το κορίτσι και το παντρεύτηκε. Είχε τρεις γιους τους οποίους ονόμασε Gün (Ήλιος), Ay (Σελήνη) και Yıldız (Αστέρι) (όλα στα τουρκικά). Αργότερα, ο Oghuz πήγε για κυνήγι και είδε ένα άλλο μαγευτικό κορίτσι μέσα σε ένα δέντρο. Την παντρεύτηκε επίσης και απέκτησε άλλους τρεις γιους τους οποίους ονόμασε Gök (Ουρανός), Dağ (Βουνό) και Deniz (Θάλασσα) (στα Τουρκικά).

Αφού γεννήθηκαν οι γιοι του, ο Oghuz Khan έδωσε ένα μεγάλο παιχνίδι (γλέντι) και κάλεσε όλους τους ικέτες (άρχοντες). Στη γιορτή έδωσε αυτή την εντολή στους άρχοντές του:

Έχω γίνει ο Χαν σου.
Ας πάρουμε όλοι σπαθιά και ασπίδες.
Kut (θεϊκή δύναμη) θα είναι το ζώδιό μας.
Ο γκρίζος λύκος θα είναι ο ουρανός μας ( μάχη κραυγή ).
Οι σιδερένιες λόγχες μας θα είναι δάσος.
Ο Khulan θα περπατήσει στον κυνηγότοπο.
Περισσότερες θάλασσες και περισσότερα ποτάμια.
Ο ήλιος είναι η σημαία μας και ο ουρανός η σκηνή μας.

Στη συνέχεια, έστειλε επιστολές στους Βασιλιάδες των Τεσσάρων Κατευθύνσεων, λέγοντας: «Είμαι ο Χαν των Τούρκων. Και θα είμαι ο Χαν των Τεσσάρων Γωνιών της Γης. Θέλω την υπακοή σας».

Έπος του βασιλιά Gesar στους τουρκικούς λαούς
Ο Chadwick και ο Zhirmunsky θεωρούν ότι τα κύρια περιγράμματα του κύκλου όπως τον έχουμε στη Μογγολία, το Θιβέτ και το Λαντάκ δείχνουν ένα περίγραμμα που συμμορφώνεται με το πρότυπο της ηρωικής ποίησης μεταξύ των τουρκικών λαών .

(α) Όπως ο ήρωας των Κιργιζών Μπολότ, ο Γεσάρ, ως μέρος μιας μύησης κατεβαίνει ως αγόρι στον κάτω κόσμο.
(β) Η πύλη προς τον κάτω κόσμο είναι μέσα από μια βραχώδη τρύπα ή σπήλαιο σε μια κορυφή βουνού.
(γ) Καθοδηγείται στον άλλο κόσμο από ένα γυναικείο πνεύμα κηδεμόνας ( Μάνενε /γιαγιά) που καβαλάει ένα ζώο, όπως η Τούρκικη σαμανίστρια kara Chach .
(δ) Όπως ο Κάρα Τσατς, το πνεύμα κηδεμόνας του Γκεσάρ τον βοηθάει ενάντια σε μια σειρά από τερατώδεις εχθρούς στον κάτω κόσμο.
(ε) Όπως ο Bolot, ο Gesar επιστρέφει θριαμβευτικά στον κόσμο, φέρνοντας την τροφή της αθανασίας και το νερό της ζωής.
(στ) Όπως οι σαμάνοι των Αλτάι, ο Γεσάρ μεταφέρεται στον ουρανό στην πλάτη ενός πουλιού για να πάρει βότανα για να θεραπεύσει τον λαό του.

Από τα ουρλιαχτά των γκρίζων λύκων της Ανατολίας στις κραυγές των καίσαρων Gesar της Δύσης και Ανατολής

Αστραία