πλήρεις προνομίων
Η εταιρεία είναι μία μεταφυσική νομική οντότητα που απολαμβάνει πάρα πολλά προνόμια με ελάχιστες ευθύνες και με την έγκριση του κράτους της βίας και της διαφθοράς που συνεργάζεται.
Υπάρχουν διάφορες εταιρίες, διαφορετικοί τύποι εταιρειών με μεγάλο με μικρό ή μεγάλο οικονομικό εύρος. Το κοινό χαρακτηριστικό τους είναι το απρόσωπο της υπόστασης τους και η περιορισμένη ευθύνη των συμμετεχόντων μετόχων τους.
Η αγαστή αυτή η συνεργασία έχει μετατρέψει όλα τα κράτη “εταιρείες”, κι έτσι έχουμε κόμματα περιορισμένης ευθύνης, υπουργούς μειωμένης ευθύνης, βουλευτές ασυλίας, ανεύθυνους παγκόσμιους οργανισμούς ΟΗΕ , ΔΝΤ, ΕΕ, ΝΑΤΟ κλπ και, Εκκλησίες και θρησκευτικές οργανώσεις καμίας ευθύνης.
Όλα τα οικονομικά ή σεξουαλικά καλύπτονται και αλληλοκαλύπτονται με αλληλοπροστασίες μαφίας, δημιουργώντας ένα τεράστιο δίκτυο διαφθοράς και διαπλοκής σε όλες της Γης, τις πολιτείες.
Παραδείγματος χάρη, αν ένας ιδιώτης, ένας απλός πολίτες χρωστούσε μισό δις δεν θα μπορούσε να βάλει υποψηφιότητα στις εκλογές και δεν θα έμεινε κατάφωρα ατιμώρητος. Αν χρωστάει ένα κόμμα, δεν υπάρχει πρόβλημα και καμία ευθύνη, γίνεται και κυβέρνηση.
Το πρόβλημα αυτό λύνεται πολύ απλά με την ανάληψη ευθυνών και την τιμωρία των πελατών τους,
δηλαδή των πιστών των θρησκευτικών δογμάτων, των ψηφοφόρων των κομμάτων, των πελατών των ιερόδουλων για να μειωθεί και η πορνεία. Και,…. την αποχώρηση από τις ΕΤΑΙΡΙΕΣ τους.
Την επόμενη φορά που θα δείξουν με το δάχτυλο, αυτές οι ΕΤΑΙΡΙΕΣ, τον » ισόβιο αθάνατο χαρισματικό και αλάνθαστο» Πρόεδρο της Βόρειας Κορέας για αντιδημοκρατικές διαδικασίες να κοιτάξουν τον εαυτό τους στον καθρέπτη, δεν είναι καλύτερες αυτές οι ΕΤΑΙΡΙΕΣ και δεν είναι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΕΣ. Είναι ΛΗΣΤΕΣ ληστείες και καπηλεύονται την Δημοκρατία για να κλέβουν και να ληστεύουν τον άμοιρο λαό που τον κρατούν σε συνθήκες φτώχειας αμάθειας υποτέλειας και δουλείας.

Οι «εταιρίες» είναι όπως οι Ιερές Τράπεζες, όταν κερδίζουν, κερδίζουν μόνες τους όλα τα κέρδη, όταν χάνουν, είναι ανεύθυνες, δεν έχουν ευθύνη, χάνει ο υπεύθυνος λαός.,,,στις Δημοκρατίες της ολικής ανευθυνότητος.

Corporatocracy, Εταιροκρατία. Αρκετοί μελετητές έχουν συνδέσει τη μαζική φυλάκιση των φτωχών στις Ηνωμένες Πολιτείες με την άνοδο του νεοφιλελευθερισμού. Ο κοινωνιολόγος Loïc Wacquant και ο μαρξιστής οικονομικός γεωγράφος David Harvey έχουν υποστηρίξει ότι η ποινικοποίηση της φτώχειας και της μαζικής φυλάκισης είναι μια νεοφιλελεύθερη πολιτική για την αντιμετώπιση της κοινωνικής αστάθειας μεταξύ οικονομικά περιθωριοποιημένων πληθυσμών. Σύμφωνα με τον Wacquant, αυτή η κατάσταση ακολουθεί την εφαρμογή άλλων νεοφιλελεύθερων πολιτικών, οι οποίες επέτρεψαν την περιστολή του κράτους κοινωνικής πρόνοιας και την άνοδο της τιμωρητικής εργασίας , αυξάνοντας παράλληλα τον εξευγενισμό των αστικών περιοχών, την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων λειτουργιών, η συρρίκνωση της συλλογικής προστασίας για την εργατική τάξη μέσω της οικονομικής απορρύθμισης και της αύξησης της κακοπληρωμένης, επισφαλούς μισθωτής εργασίας . Αντίθετα, είναι εξαιρετικά επιεικής όσον αφορά τα άτομα που ανήκουν στα ανώτερα κλιμάκια της κοινωνίας, ιδίως όταν πρόκειται για οικονομικά εγκλήματα της ανώτερης τάξης και εταιρειών όπως η απάτη , η υπεξαίρεση , το εμπόριο εμπιστευτικών πληροφοριών , οι πιστώσεις και οι ασφάλειες απάτη , ξέπλυμα χρήματος και παραβίαση εμπορικών και εργασιακών κωδίκων. Σύμφωνα με τον Wacquant, ο νεοφιλελευθερισμός δεν συρρικνώνει την κυβέρνηση, αλλά δημιουργεί ένα «κράτος των καρεκλοκενταύρων» με λίγη κυβερνητική εποπτεία για όσους βρίσκονται στην κορυφή και αυστηρό έλεγχο αυτών που βρίσκονται στο κάτω μέρος. ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Σε συλλογικά προβλήματα δεν υπάρχουν προσωπικές λύσεις και επειδή αυτό το πρόβλημα είναι σε ένα συλλογικό παγκόσμιο πλέον επίπεδο, θα πρέπει να λυθεί και σε αυτό το παγκόσμιο επίπεδο. Κανένα κράτος μόνο του δεν μπορεί. Διαφορετικά η ημέρα της εξαφάνισης των Δεινοσαύρων των Ανθρωπίδων….δεν αργεί και θα μεταβούμε στην παλαιολιθική εποχή και τον Παράδεισο της Λεμουρίας, την Χρυσή Εποχή του Κρόνου, να κυκλοφορούμε ως άσαρκα πνεύματα στη Γη.

Αστραία