Το ιερό Όρος, η ιερή μαφία της ορθοδοξίας
άντρο του πανσλαβισμού και της ρώσικης διπλωματίας
Το Άγιο Όρος η Αθωνική Πολιτεία (από τον Άθω και την γιγαντομαχία) βρίσκεται στο ένα σκέλος της τρίαινας του Ποσειδώνα, των τριών ποδιών της Χαλκιδικής δηλαδή κοντά στην Ουρανία Πολιτεία, Ουρανόπολη Ουράνια Αφροδίτη και στη διώρυγα που έφτιαξε ο ανατολίτης Τσάρος πασών των Περσών , βασιλιάς Ξέρξης για να καταλάβει την Ελλάδα, κράτος εν κράτει στην Ελληνική Πολιτεία, με ειδικό καθεστώς και ιδιαίτερα προνόμια.
Δεν είναι καθόλου αθώο, δημιουργήθηκε πριν από 1.000 περίπου χρόνια και το 1963 εορτάστηκαν τα χιλιόχρονά του με ιδιαίτερη λαμπρότητα με παρουσία σχεδόν του βασιλικού ζεύγους με αποθανόντα Παύλο κατά την διάρκεια του.
Τα μοναστήρια οι σκήτες περιφρουρούν την μοναστική ζωή αρρένων αποκλειστικά μοναχών μισογύνηδων θεοκρατικών, που αφιερώνονται στον Θεό αποκλειστικά και μόνο, σε βίο αναχωρητικό.
Ο μοναχικός βίος είναι μία πολύ μεγάλη ιστορία μαζί με τους μοναχούς που ξεκινάνε από τα βάθη της Κίνας και τις κρεμαστές μόνες της (κρεμαστό μοναστήρι Xuankong ), αποτέλεσμα της ανατολίτικης νοοτροπίας της Λεμουρίας, τότε δηλαδή που οι πρώτοι ανθρωπίδες αυτοβασανιζόταν αυτομαζοχιζόταν, σταυρωνόταν σε όρθια παλούκια για να αποκτήσουν τη θέληση και να κάνουν το θέλημα του κυρίου αφέντη τους. Αυτό συνεχίστηκε και στην επόμενη εποχή της Ατλαντίδας με τα ιερατεία και τις ιδιωτικές σχολές να ιδρύουν τις διάφορες θρησκείες και να έχουν το πρώτο χέρι στην πολιτική, κύριοι ρυθμιστικοί παράγοντες.
Το να είναι κανείς μόνος δεν είναι κακό αλλά σίγουρα δεν είναι και θεϊκό. Αισθάνεται την ανάγκη κανείς να μείνει μόνος, να ξεκουραστεί από την πολυκοσμία και την πολύβουη φασαρία του κόσμου και τις φωνές ( που λέει ο ποιητής Καβάφης), να τα βρει με τον εαυτό του και σίγουρα όποιος κάνει καλή παρέα με τον εαυτό του δεν είναι μόνος. Πολλές φορές η μοναξιά μπορεί να είναι δυσάρεστη αλλά πάντα το να είσαι παρέα με λάθος ανθρώπους είναι οδυνηρό.
Σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πλέον μόνοι τους, τα αίτια είναι πολλά αλλά δεν θα μιλήσουμε για αυτά. Προσπαθούν να ξεγελάσουν τη μοναξιά τους μέσα από διάφορες ασχολίες ( ταλαιπωρούν και τα κατοικίδια ζώα ), συνωστισμού μέσα από συναυλίες, μέσα από ποδοσφαιρικές ομάδες μέσα από καταναλωτισμό μέσα από πορνό, καταφεύγουν και …. στο Θεό.
Φυσικά τίποτα από αυτά δεν ωφελεί ,γιατί πρέπει να προϋπάρχει ένα μέτρο και μία ισορροπία που απουσιάζει όπως η λογική και η αισθητική.
Το πρόβλημα της μοναξιάς είναι ένα συλλογικό πρόβλημα, αλλά το πρόβλημά του μοναχισμού είναι ένα πολιτικό πρόβλημα, γιατί είναι μία πολιτική πράξη που επηρεάζει την κοινωνία και τις αποφάσεις μιας πολιτείας εξαιτίας «του Θεού που πουλάει» ως δόγμα αποκάλυψη και απόλυτη αλήθεια.
Από τον μοναχισμό αναχωρητισμό της Αιγύπτου, τους στυλίτες που τους τρώγανε τα σκουλήκια σε χριστιανικό “πολιτισμό”, φθάσαμε στους μοναχούς του Αγίου Όρους που διάγουν βίον μοναχικόν και ανθόσπαρτον με όλα τα οφέλη του δυτικού καπιταλισμού σε σχήμα οξύμωρο και σε πλήρη αντίφαση έργων και λόγων, ενώ οι υπόλοιποι πτωχοί πολίτες θαλασσοπνίγονται στα δάνεια και τα ΕΜΦΙΑ.
Το θέμα δεν είναι μόνο αυτό, το θέμα και το πρόβλημα είναι ότι επεμβαίνουν στην πολιτική ζωή της χώρας ως πνευματικοί ταγοί, έχουν γνώμη και άποψη για κάτι που δεν τους αφορά σε τελική γραμμή.
Αν θέλουν να αφιερωθούν στο Θεό, καλώς σύμφωνα με την δημοκρατική αρχή, αλλά θα πρέπει να ασχολούνται μόνο με το Θεό και με τίποτα άλλο. Διαφορετικά θα πρέπει να συμμετέχουν σε μία Πολιτεία, ως ισότιμοι πολίτες που σημαίνει συμμετοχή στα κοινά, φορολογικές υποχρεώσεις, έγγαμος βίος, γονιμότητα, παιδιά, ένσημα, στράτευση και εργασία και να έχουν όσο «θεό» θέλουν με το Πνεύμα πτωχό ή πλούσιο όλο δικό τους.
Το χειρότερο στη περίπτωση των μοναχών, είναι ότι αποτελούν κακό πρότυπο και παράδειγμα για τη νεολαία. Δεν υπάρχει κανένας λόγος, ένας νέος και μία νέα να στραφεί στο μοναχισμό από τη στιγμή που η πολιτεία του προσφέρει όλα τα μέσα να αναπτύξει την προσωπικότητά του και την πνευματικότητα του και τον θεό του, μέσα από υγιείς σχέσεις ερωτικές και φιλικές.
Το αν αυτοί οι μοναχοί ωφέλησαν την πατρίδα ( ποια πατρίδα εννοούν ; )αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Σίγουρα την πατρίδα Ελλάδα δεν την ωφέλησαν και δεν την ωφελούν με την ιδιότητα αυτή .
Ποιο είναι το προφίλ και το ψυχογράφημα ενός χριστιανού ορθοδόξου μοναχού
Άνθρωποι βασανισμένοι, ταλαιπωρημένοι, στερημένοι, θλιβεροί, σκιές και φαντάσματα του εαυτού τους, νευροψυχωτικοί, παραμορφωμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους, βασανίζουν το σώμα τους καταστρέφουν την υγεία τους για να ενωθούν με το Θεό σε θρησκοληψία νοσηρή. Πόσο αντινοϊκό είναι αυτό;
Το μόνο που πετυχαίνουν είναι, να «καίγονται» κοιτώντας τις απόρροιες του Αετού, σαν την Σεμέλη, ενός Θεού που δεν μπορούν ποτέ να δουν και ενός ανθρώπου που δεν μπορούν ποτέ να αγαπήσουν.
Αν θέλουμε να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους, θα πρέπει να σταματήσουμε να τους θυσιάζουμε πιόνια, στο βωμό του Ισαάκ και της Ιφιγένειας για χάρη ιερών πολιτικών παιχνιδιών εξουσίας καταστρέφοντας την ιερή θηλυκή και ιερή αρσενική αρχή.
Μια σωστή πολιτεία αυτό πρέπει να κάνει, να τους εντάξει στους κόλπους της και να τους βοηθήσει να βρουν τον εαυτό τους που έχουν απωλέσει μαζί με την θαυματουργή λογική.

Αστραία

Εκκλησία και Αθωνική Πολιτεία
Κι όταν πετώντας έφτασε στο απόμακρο νησί, τότε από ιώδη πόντο βγήκε
και πάτησε  στεριά  γη.
Πλησίασε προς την ευρύχωρη  σπηλιά όπου ευπλόκαμος  νύμφη
κατοικούσε. ε Οδυσσείας 55
Σε αυτούς τους  στίχους περιγράφεται η στιγμή κατά την οποία ο Ερμής, που ταξιδεύει πάνω από στεριές και θάλασσες, φθάνει στο νησί της Καλυψώς και βρίσκεται μπροστά σ᾽ έναν τόπο ειδυλλιακό. Αυτή η παράξενη ομορφιά του τοπίου, που μας μαγεύει καθώς ξετυλίγεται μπροστά μας, στο βάθος έχει κάτι το ανησυχητικό που υποβάλλεται από το γεγονός ότι απουσιάζουν οι άνθρωποι.
Ποια είναι η Καλυψώ η μεγάλη σε ηλικία Ατλαντίδα νύμφη πού μένει σε μία σπηλιά στην Ωγυγία με τις δούλες της σαν αράχνη όλο υφαίνει σεντόνια πλοκάμια  θεολογίες;
Κανείς δεν μπορεί να φτάσει εκεί εύκολα και κανείς δεν μπορεί να φύγει από εκεί εύκολα.
Η Καλυψώ που καλύπτει και κρύβει και κρύβεται, δεν είναι το γατάκι της Προέδρου της Δημοκρατίας, είναι η γεροντική εκκλησία σε αρχηγική εξουσία μεγάλη σε ηλικία.
Η εκκλησία που μένει αρχαίο νησί Ωγυγία ότι απέμεινε από τον κατακλυσμό του Ωγύγου και η Ατλαντίδα κόρη που διαμένει σε μία σπηλιά που ο Όμηρος περιγράφει αναλυτικά.
Έχει σπουδαίες γνώσεις η Καλυψώ αρχαίες που προέρχονται τόσο από την Αιγυπτιακή Λεμουρία όσο και από την βυθισθείσα Ατλαντίδα και συνδυάζει και τις δύο με αίτημα (τον καημό των Φαραώ), την Αθανασία.
Είναι μοναχική στείρα και αυταρχική. Φοράει μίτρες και καπέλα στην κεφαλή για να αντικαταστήσει μία μήτρα που της λείπει, αλλά το καπέλο κουκούλα είναι κυρτό δεν είναι κοίλο και τίποτα δεν συγκρατεί.
0 Οδυσσέας φτάνει εκεί μέσα από Κίκονες Κύκλωπες και τις Σειρήνες του χριστιανισμού σε όλη τη φάση και την πορεία του κατά τη διάρκεια των Ιχθύων καταδιωκόμενος ανελέητα από τον κυβερνήτη του τον Ποσειδώνα.
Η εκκλησία είναι κοσμική εξουσία, παρόλα αυτά και σε αντίθεση με αυτά παίζει το χαρτί του μοναχισμού αρνούμενη τον πολιτισμό  ( που κατά κόρον και υπερβολή  χρησιμοποιεί) ως αμαρτία
Όσοι άνδρες φθάνουν στο νησί της ναυαγοί μένουν όμηροι. Η Καλυψώ ερωτευμένη μαζί τους, τους τάζει την Αθανασία και τους κερνά τη θεία κοινωνία.
Ο διαφωτισμός, η κατανόηση και ερμηνεία των Ομηρικών Επών στέλνουν ένα μήνυμα στην Καλυψώ με, του αυτοσύστατου  νου την εντολοδοχία:
Άφησε τον Οδυσσέα ελεύθερο, να επιστρέψει στο νησί του την πατρίδα του στο παιδί του και στη γυναίκα του. Ο άνδρας δεν είναι για να δοξολογεί τον θεό μόνος όμηρος  και έρημος, είναι παρανομία.  Υπακούει αναγκαστικά και ο Οδυσσέας φθάνει στου Αλκίνοου την Φαιακία ….ευτυχώς.

Το Άγιο(ν) Όρος αποτελεί αυτοδιοίκητο τμήμα του Ελληνικού Κράτους, που βρίσκεται στη χερσόνησο του Άθω ( Γίγαντας της Λεμουρίας) της Χαλκιδικής στη Μακεδονία. Περιλαμβάνει τις είκοσι Ιερές Μονές, τα εξαρτήματά τους και διάφορα καταστήματα και υπηρεσίες. Ανεπίσημα χαρακτηρίζεται ως «Αυτόνομη Μοναστική Πολιτεία»
Σύμβολο του ο δικέφαλος αετός στον απόηχο της Μου Αυτοκρατορίας.
Γύρω στο 1100 η Μεγίστη Λαύρα είχε 800 μοναχούς και σε όλο τον Άθωνα υπήρχαν 180 μοναστήρια. Αυτή την περίοδο μπήκε σε γενική χρήση ο όρος «Άγιον Όρος». Ο Αλέξιος Κομνηνός απάλλαξε τα μοναστήρια από τη φορολογία, τα ελευθέρωσε από την υποταγή στον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και τα τοποθέτησε κάτω από την άμεση προστασία του. Εξαρτήθηκαν, εντούτοις, από το γειτονικό επίσκοπο Ιερισσού για τη χειροτονία των ιερέων και των διακόνων τους.
Η μοναξιά αναζωογονεί, ο μοναχισμός σκοτώνει τη ζωή.
Είναι φυγή από το πεδίο της μάχης που είναι η ίδια η Ζωή.
Αστραία

Χριστιανισμός,  Εκκλησία,  Άγιον Όρος,  Αθωνική Πολιτεία, Μοναχισμός,  Καλυψώ, Οδυσσέας