εν τη ουσία του λόγου

Ουσιαστικό σε τρεις κατηγορίες, κύρια ονόματα, τα κοινά ονόματα και τα περιληπτικά ουσιαστικά, είναι ένα από τα κλιτά μέρη του λόγου που φανερώνει πρόσωπο, ζώο, πράγμα, ενέργεια, κατάσταση, ιδιότητα.
Τα κύρια ονόματα, είναι αυτά που αναφέρονται σε συγκεκριμένα πρόσωπα, ζώα, πράγματα, περιστατικά, κλπ, (π.χ.
Τα ονόματα είναι ΛΕΞΕΙΣ και αποτελούνται από γράμματα σύμφωνα και φωνήεντα. Είναι ήχος ταλάντωση διαμήκες κύμα και δεν διαδίδεται στο κενό. Πρέπει να υπάρχει ύλη για να υπάρξει να ακουστεί ο ήχος.
Σε αντίθεση με το φως που μπορεί να διαδοθεί και στο κενό.
Ο ήχος είναι μία μορφή ενέργειας. Είναι παλμικές δονήσεις που δημιουργούνται από ένα οποιοδήποτε σώμα, όταν τεθεί σε κίνηση, σε κραδασμό. Την κίνηση σε ένα σώμα που βρίσκεται σε αδράνεια, μπορεί να την προκαλέσει μια κρούση, μια νύξη, μια τριβή. Τα ηχητικά κύματα, που ξεκινούν από τους παλμούς του ηχογόνου σώματος και μεταδίδονται σφαιρικά προς όλες τις κατευθύνσεις, φτάνουν και προσκρούουν στη μεμβράνη του ακουστικού μας τυμπάνου και θέτουν σε ενέργεια τον μηχανισμό της ακοής.
Ως μορφή ενέργειας ο ήχος είναι σημαντικός για την υλοποίηση της ενέργειας για αυτό και προϋποθέτει μία φωνή ομιλία λόγος εκφώνηση, αλλά και ένα ευήκοο αυτί για να ακουστεί. Αυτός που μιλάει καλά ακούει και καλά.
Τα κύρια ονόματα, ως ουσιαστικά δείχνουν ακριβώς αυτή την ουσία του προσώπου στο οποίο αναφέρονται ονόματα ανθρώπου θνητών ημιθέων αλλά και θεών.
Στην ουσία, ο Θεός ως πρωτογενής Πηγή δεν έχει φύλο φυλή και όνομα, για αυτό και πολύ σωστά κάποιες τις θρησκείες αρνούνται να πουν ή να γράψουν το όνομα του Θεού. Ούτε μπορεί να ονομαστεί ,δεν μπορεί να γίνει γνωστός με την ανθρώπινη μορφή. Αυτό που κάνουν οι περισσότεροι αγύρτες θρησκευτές να μιλάνε συνέχεια για τον Θεό, κυρίως ο ΑΝΤΙΝΟΟΣ, να επικαλούνται συνέχεια τον Θεό, για το κάθε τι και του ψύλλου το πήδημα, είναι ΥΒΡΙΣ και μεγάλη κατάχρηση εξουσίας την οποία κάνουν συνεχώς και όχι ανιδιοτελώς
Τα ονόματα θεών ανθρώπων και ηρώων αναφέρονται στις ιδιότητες τους. Ιδιότητες που απορρέουν από την διάσπαση πόλωση της απολώνιας, χωρίς πόλους και με ένα ΛΑΜΔΑ, ενέργειας . Είναι αρσενικά και θηλυκά , επειδή η ενέργεια πολώνεται σε πλην – και συν +, όταν διαχωρίζεται.
Έτσι έχουμε αρσενικούς θεούς και θηλυκές θεότητες ακόμη και αρσενικούς και θηλυκούς πλανήτες στους οποίους αναφέρεται και ο Πτολεμαίος, στο παιχνίδι της ενέργειας και της ύλης και της αμφίδρομης σχέσης μεταξύ τους.
Το ερώτημα που τίθεται από την εποχή του Κρατύλου έως τις ημέρες μας, πρώτοι οι Έλληνες έθεσαν σπουδαία ερωτήματα και προσπάθησαν να απαντήσουν, γιατί πρώτοι Έλληνες σκέφτηκαν για λογαριασμό του homo sapiens το όρθιο άνθρωπο για τους λόγους που έχω αναφέρει και σε άλλα άρθρα.
Το ερώτημα που τίθεται, είναι αν το όνομα έχει κάποια σχέση με το πρόσωπο που το φέρει. Αναρωτιέται ο Ερμογένης με όνομα συνθετικό του Ερμή αν συντελεί στην ερμηνεία των ονομάτων; Αυτό κάνει όμως ακριβώς στο διάλογο που περιγράφει ο Πλάτωνας.
Συναντούμε και σήμερα ονόματα αρχαιοελληνικά αλλά και χριστιανικά, Αθηνά, Δήμητρα, Ιωάννης Jonathan δηλαδή Ιάκωβος Jacob και λοιπά. Αναρωτιόμαστε αν έχουν κάποια σχέση με αυτό το όνομα και συνδέονται με το πεπρωμένο αυτού του ονόματος.
Οι αρχαίοι Έλληνες δεν έδιναν στους ανθρώπους ονόματα θεών. Δεν υπάρχει Αθηναίος ή Σπαρτιάτης με το όνομα Αθηνά ,Απόλλων, αλλά Απολλώνιος Αθηναΐς. Χρησιμοποιούσαν τα υποκοριστικά και λείπουν παντελώς τα ονόματα Ηρώων από το ηρωικό γένος. Δεν έχουμε ιστορικό πρόσωπο Οδυσσέας, Αχιλλέας, Πηνελόπη Τηλέμαχος στην Αρχαία Ελλάδα. Είναι μόνο μυθολογικά αυτά τα πρόσωπα και τα ονόματα.

Ο κύριος λόγος δεν είναι μόνο ο σεβασμός αλλά και η πρακτικότητα του θέματος.

Οι Έλληνες είχαν αντιληφθεί ότι πρέπει να υπάρχει αντίκρισμα σε αυτό που δηλώνει και κάνεις και σε αυτό που ΕΙΝΑΙ πραγματικά με την έννοια του ΕΣΤΙΝ και επειδή είχαν καταλάβει ότι είναι πολύ δύσκολο να είναι κάποιος Αθηνά ή Οδυσσέας και να αφαιρεί την ουσία αυτού του ονόματος, απέφευγαν να το δηλώσουν και πολύ σωστά έκαναν διότι αυτό γυρίζει μπούμερανγκ στον άνθρωπο που το φέρει. Όσο και να ισχυριστεί κανείς ότι αυτό μπορεί να είναι τυχαιότητα κάνεις τυχαία δεν δίνει το όνομα Μήδεια, ή Κλυταιμήστρα, Εφιάλτη στο παιδί του.
Παραδείγματος χάρη, ακούς το όνομα «Αχιλλέας» και συνειρμικά σου έρχεται η εικόνα ενός ανθρώπου που είναι ψηλός γυμνασμένος γενναίος πολεμικός οξύθυμος χαρακτήρας παρορμητικός συναισθηματικός ξανθός και πολύ δυνατός. Αυτός είναι ο Αχιλλέας, μυθολογικό πρόσωπο, αρχέτυπο πρότυπο όπως περιγράφεται την Ιλιάδα με ισχυρές προβολές τον Λεωνίδα και τον Αλέξανδρο ιστορικά πρόσωπα.
Ακούς ένα όνομα «Αχιλλέα» και βλέπεις μπροστά σου, έναν άνθρωπο ευτραφή κοιλαρά δειλό με κύρια ασχολία συνταγές μαγειρικής που ανεβάζει στα κοινωνικά δίκτυα και αναρωτιέσαι τι συμβαίνει. Ισχύει η σημειολογία του ονόματος ή όχι, και πώς πήρε αυτό το όνομα;
Το όνομα το πήρε γιατί κάποιος του το έδωσε ή μπορεί και από δική του επιλογή. Το πρόβλημα και το θέμα είναι αν μπορεί να υποστηρίξει αυτό το όνομα. Τις περισσότερες φορές δεν μπορεί, γιατί δεν υπάρχει η απαιτούμενη ενέργεια να το υποστηρίξει και αυτό, που κανείς δεν μπορεί να υποκριθεί είναι η ενέργεια και η αλήθεια του ονόματος. Ή την έχει ή δεν την έχει. Έτσι λοιπόν από «Αχιλλέας» μετατρέπεται στο αντίθετο του και γίνεται ένας δειλός παρδαλός και γελοίος Πάρις, που θα έπρεπε να είναι το κανονικό του όνομα.
Ας εξετάσουμε ένα άλλο χριστιανικό όνομα πχ, Γεώργιος.
Ο Γεώργιος ήταν Άγιος που σκότωσε τον δράκο σύμφωνα με την χριστιανική μυθολογία. Φυσικά δεν υπήρξε κανένας Άγιος σαν ιστορικό πρόσωπο, όπως και πολλοί από τους «Αγίους» που πλασάρει η θρησκεία αυτή μέχρι την Αγία Αθανασία του Αιγάλεω, αλλά. έχει την έννοια του καθώς και την έλλειψη σε έλλειμα λογικής. Ένας θνητός δεν μπορεί να σκοτώνει ένα αθάνατο ον όπως ο δράκος υποπίπτοντας ο μύθος σε μεγάλες αντιφάσεις γιατί και ο μύθος πρέπει να ακολουθεί τη λογική, δεν μπορεί να την καταργεί ένας παράλογος θεός ή άγιος.

1. Ο Δράκος είναι ένα αθάνατο ον αυτόχθον της Γαίας, δεν σκοτώνεται και πόσο μάλλον από έναν κοινό θνητό. Ήταν Κυρίαρχος την εποχή που ο αστερισμός του δράκου έδειχνε τον Βόρειο Πόλο. Ακόμη και ο Δίας δεν σκότωσε τον Τυφώνα, τον έκλεισε κάπου (πιο λογική η Ελληνική Μυθολογία ) και ο ίδιος Ηρακλής έκοψε τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας αλλά το ένα είναι αθάνατο, δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Ο δράκος Λάδωνας που φυλάει τα Μήλα των Εσπερίδων κοιμήθηκε. Το ίδιο έκανε και ο Ιάσωνας με τον δράκο του Αιήτη και ο Κάδμος έσπειρε τους Σπαρτούς , τον ξαναγέννησε. Ο δε Απόλλων αντικατέστησε τον Πύθωνα για την Πυθία.
   2.Είναι αδύνατο ένα αθάνατο ον ή ένας θεός να πεθάνει, Αλλά είναι και αδύνατο ένας θεός να σκοτώσει έναν άλλον Θεό και δεν είναι λογικό οι θεοί να σκοτώνονται μεταξύ τους.. Ούτε ένας θνητός μπορεί να σκοτώσει ένα θεό, αλλά ,ούτε και ένας θεός μπορεί σκοτώσει ένα θνητό στην κυριολεξία ,πέρα από τη μεταφορά και την αλληγορία κάποιου μύθου.
   3.Ο πονηρός (από το τραγούδι ο Γιώργος είναι πονηρός και αυτά που λέει μη τα τρως), Γεώργιος που σημαίνει γεωργός από τη γεωργία έχει θηλυκή προέλευση όπως και ο Δημήτριος από τη Δήμητρα. Ένας απλός γεωργός Γιώργος δεν μπορεί να πολεμήσει σε ένα αθάνατο όπως ο δράκος, ούτε καν ένα ληστή. Για αυτό οι γεωργοί και κτηνοτρόφοι στην υπέροχη ταινία από «τους 7 υπέροχους», καλούν τους 7 σαμουράι πολεμιστές να αναμετρηθούν με τον αρχιληστή Καλβέρα που διαπιστώνει κυνικά, » πως αν ο θεός δεν ήθελε να τους εκμεταλλεύεται δεν θα τους έκανε πρόβατα».
   Έτσι λοιπόν τα ονόματα έχουν πολύ μεγάλη σημασία. Κουβαλάνε τη δόνηση την πρωταρχική, με την πρόθεση με την οποία να έχουν εκφωνηθεί. Το αν, οι άνθρωποι μπορούν να υποστηρίξουν ή να στηρίξουν αυτή την εκδοχή και πως , είναι μία άλλη ιστορία και σε ένα άλλο άρθρο θα εκφωνηθεί....στο Διηνεκές του Απείρου με το Σίγμα και το Νι στο Πι και Φι

Αστραία

Σαρμάτης σαυρομάτης δεινόσαυρος της Ρωμανίας Δ(ρ)ακίας

Εκεί στο Νότο του Υπερβορά συναντιούνται οι Δάκες οι Γέτες οι Σκύθες οι Σαρμάτες Σαυραμάτες και οι δεινόσαυροι δράκοι αθάνατοι γνωστοί Τιτάνες από παλιά, όλα τα καλά παιδιά της θρησκοληψίας και, φτιάχνουν θρησκείες με ξόρκια ζαλμόξια και κόλπα της Ινδολεμουρίας μαγικά. Τρώνε και πίνουν το αίμα των εχθρών τους και όχι μόνο, με ιερά κύπελα κρανία χρυσά δισκοπότηρα.
Έχει βάλει το χεράκι του και ο μέγας μύστης Πυθαγόρας, συνάδελφος του μεγάλου δράκου Λάο Τσε, γιατί ο μέγας Θεός Ζαλμόξις σχετίζεται με τον ύπατο μασόνο και όλοι μαζί με το φαραωνικό αθάνατο Αιγυπτιακό ιερατείο της αθάνατης μούμιας. Ορφέας Μουσαίος Μωυσής και τα λοιποί θρησκευτικοί αρχηγοί παίρνουν τα μυστικά της Αθανασίας από τον ένοικο στο κατώφλι της πυραμίδας και τον σισύφειο αρνητή του θανάτου και πουλάνε οικόπεδα στον παράδεισο σε αλμυρή τιμή μέχρι σήμερα.
Οι Ρωμαίοι δεν χάνουν ευκαιρία και καιρό, να μυήσουν όλο τον κόσμο και να μυηθούν σε όλο αυτό τον οίστρο τον θρησκευτικό την εποχή του υπερανεπτυγμένου θρησκευτικού συναισθήματος του παγκοσμιοποιητή Ποσειδώνα . Ο Γαλέριος Δ(ρ) άκος αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας με βοσκό ποιμένα πατέρα, έχει όνειρα μεγάλα για την Δακία. Από θαύμα γλίτωσε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και δεν έγινε Δακική υπερδύναμη. Με την βοήθεια του μοναδικού θεού Ζαλμόξι, πρώην δούλου, παραλίγο θα είχαμε την Α΄ Δακία, την Β΄ Δακία την Γ’ Δακία και δεν θα υπήρχε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία . Θα είχαμε όμως την Δακοθωμανική Αυτοκρατορία με πρωτεύουσα την Αργεδάβα Sarmizegetusa Regia και δεκανέα αρχιερέα πατριάρχη τον Δεκηνέα.
Όταν όμως η επιστήμη έχει κέφια με την σωστή ονοματοδοσία, ξελαμπικάρει το μυαλό, ποιος είναι ποιος και τι κάνει τι με αυτό , ανοικτό ή κλειστό.

Το Zalmoxes είναι ένα εξαφανισμένο γένος ραβδοδοντικών ορνιθόποδων δεινοσαύρων από το Μάαστριχτ της Ρουμανίας . Το γένος είναι γνωστό από δείγματα που ονομάστηκαν για πρώτη φορά ως το είδος Mochlodon robustum το 1899 από τον Franz Nopcsa προτού επαναταξινομηθεί ως Rhabdodon robustum από αυτόν το 1915. Το 1990 αυτό το όνομα διορθώθηκε σε Rhabdodon robustus από τον George Olshevsky, και το είδος για άλλη μια φορά 20 αναταξινομήθηκε, αυτή τη φορά ως το είδος του είδους Zalmoxes robustus .

Ζαλμόξες αναφέρεται στη Δακική θεότητα Zalmoxis και ο robustus στη στιβαρότητα των υπολειμμάτων. Το 2003 ονομάστηκε ένα άλλο είδος, Zalmoxes shqiperorum , που πήρε το όνομά του από το αλβανικό όνομα για τους Αλβανούς .
Το Zalmoxes ήταν για πρώτη φορά γνωστό από πολλά απολιθώματα που βρέθηκαν στην Τρανσυλβανία , τα οποία ονομάστηκαν ως το είδος Mochlodon robustus από τον βαρόνο Franz Nopcsa το 1899. Το συγκεκριμένο όνομα αναφερόταν στη στιβαρή κατασκευή του . Το 1915 η Nopcsa μετονόμασε το είδος σε Rhabdodon robustum , τροποποιήθηκε το 2003 από τους David B. Weishampel , Coralia-Maria Jianu , Zoltan Csiki και David B. Norman . Weishampel et al. (2003) δημοσίευσε μια εργασία για νέα υπολείμματα από τη Ρουμανία, το οποίο βρήκαν ότι αντιπροσωπεύει ένα νέο είδος.

Βρήκαν ότι το R. robustus ήταν αρκετά διαφορετικό από το Rhabdodon , και έτσι ονόμασαν το νέο γένος Zalmoxes για το πρώτο.

Το γένος αναφέρεται στη Δακική θεότητα Zalmoxis (μερικές φορές γράφεται Zalmoxes), η οποία υποχώρησε για τρία χρόνια σε μια κρύπτη για να αναστηθεί το τέταρτο έτος. Ομοίως, το ζώο Zalmoxes είχε απελευθερωθεί από τη Nopcsa από τον απολιθωμένο τάφο του για να αποκτήσει ταξινομική αθανασία. Το άρθρο ονομασίας το εξήγησε περαιτέρω αναφερόμενος σε έναν ελληνικό μύθο σύμφωνα με τον οποίο ο Ζαλμόξες ήταν σκλάβος του Πυθαγόρα που ταξίδεψε στη Δακία και θεοποιήθηκε από τους Δακικούς λαούς. Επιπλέον, Weishampelet al. ονόμασε τα νέα δείγματα Zalmoxes shqiperorum , από το Shqiperia, το αλβανικό όνομα της Αλβανίας , με την οποία η Nopcsa είχε ιδιαίτερη σχέση. Ένα δείγμα ανήκει τώρα στον Telmatosaurus , ενώ ένα άλλο δείγμα είναι επίσης ύποπτο ότι ανήκει σε αυτό το γένος με βάση παρόμοια μορφολογία βασικρανίας. ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Ο θεός των Δ(ρ)άκων και η Ζαλμόξια θρησκεία

Ο Ηρόδοτος ισχυρίζεται ότι ο Ζαλμόξις ήταν αρχικά άνθρωπος, σκλάβος που προσηλυτίζει τους Θράκες στις πεποιθήσεις του. Οι Έλληνες του Ελλήσποντου και της Μαύρης Θάλασσας λένε ότι ο Ζαλμόξις ήταν σκλάβος του Πυθαγόρα , γιου του Μνήσαρχου, στο νησί της Σάμου . Αφού ελευθερώθηκε, συγκέντρωσε τεράστιο πλούτο και, κάποτε πλούσιος, επέστρεψε στην πατρίδα του. Οι Θράκες έζησαν απλές σκληρές ζωές. Ο Ζαλμόξις είχε ζήσει ανάμεσα στους σοφότερους Έλληνες, όπως ο Πυθαγόρας, και είχε μυηθεί στην Ιωνική ζωή και στα Ελευσίνια Μυστήρια. Έκτισε μια αίθουσα δεξιώσεων και δέχθηκε τους αρχηγούς και τους συμπατριώτες του σε ένα συμπόσιο. Δίδαξε ότι ούτε οι καλεσμένοι του ούτε οι απόγονοί τους θα πέθαιναν ποτέ, αλλά θα πήγαιναν σε ένα μέρος όπου θα ζούσαν για πάντα με απόλυτη ευτυχία. Στη συνέχεια έσκαψε μια υπόγεια κατοικία. Όταν τελείωσε, εξαφανίστηκε από τη Θράκη, ζώντας για τρία χρόνια στην υπόγεια κατοικία του. Οι Θράκες τον έλειψαν και έκλαιγαν φοβούμενοι τον νεκρό. Τον τέταρτο χρόνο, επέστρεψε ανάμεσά τους και έτσι πίστεψαν όσα τους είχε πει ο Ζαλμόξις.

Οι Γέτες είναι οι πιο γενναίοι από τους Θράκες και οι πιο δίκαιοι. 94. Πιστεύουν ότι είναι αθάνατοι για πάντα ζωντανοί με την ακόλουθη έννοια: νομίζουν ότι δεν πεθαίνουν και ότι αυτός που πεθαίνει ενώνεται με το Zalmoxis, ένα θεϊκό ον. μερικοί αποκαλούν αυτό το ίδιο θεϊκό ον Gebeleizis. Κάθε τέσσερα χρόνια στέλνουν έναν αγγελιοφόρο στον Zalmoxis, ο οποίος επιλέγεται τυχαία. Του ζητούν να πει στον Zalmoxis τι θέλουν εκείνη την ευκαιρία. Η αποστολή εκτελείται με τον ακόλουθο τρόπο: άνδρες που στέκονται εκεί για αυτόν τον σκοπό κρατούν τρία δόρατα. άλλοι παίρνουν με χέρια και πόδια αυτόν που τον στέλνουν στη Ζαλμόξη και τον πετάνε στον αέρα πάνω στα δόρατα. Αν πεθάνει τρυπημένος, νομίζουν ότι η θεότητα θα τους βοηθήσει. αν δεν πεθάνει, είναι αυτός που κατηγορείται και δηλώνουν ότι είναι κακός άνθρωπος. Και, αφού έχει κατηγορηθεί, του στέλνουν άλλον. Ο αγγελιοφόρος ενημερώνεται για τα αιτήματα όσο είναι ακόμα ζωντανός. Οι ίδιοι Θράκες, σε άλλες περιπτώσεις, όταν βροντά και αλαφρώνει, πυροβολούν με βέλη στον αέρα στον ουρανό και απειλούν τη θεότητα γιατί νομίζουν ότι δεν υπάρχει άλλος θεός εκτός από τον δικό τους.

Υπάρχουν πολλοί θεοί για όλους και ένας για τον καθένα , μυαλό, νους δεν υπάρχει…..γιατί αυτός είναι ο στόχος τρία κλικ αριστερά και τρία δεξιά. Και, ο Ζαλμόξις μπορεί να περιμένει για την ανάσταση του, την επόμενη φορά,……. την Εποχή των Δεινοσαύρων.

Αστραία

Ηγεμών και Κυρίαρχος της Ρωμανικής Αυτοκρατορίας
Ο Δράκουλας είναι ένα όνομα που ιστορικά συσχετίζεται με τον ηγεμόνα της Βλαχίας Βλαντ τον Γ΄, από τον Βλαδίμηρο, στα Καρπάθια, Σαρματικά όρη, των Δ(ρ) άκων της Ρουμανίας, (εκεί που έχει κάστρο -βίλα ο βασιλιάς της Βρετανίας Κάρολος ο Γ΄) και ένα βιβλίο του Στόκερ βασισμένο στον πραγματικά ιστορικό χαρακτήρα που έχει γίνει και διάφορες ταινίες.
Ο δράκος φυσικά είναι ήταν ο κυρίαρχος επί της Γης την Εποχή της Λεμουρίας και τον συναντάμε σε όλες τις μορφές της εξουσίας.
Τα χαρακτηριστικά του είναι: οι τίτλοι ,είναι Κόμης, Αυτοκράτορας Δούκας, Βαρώνος Ποιμένας πασών των λαών, Ύπατος, Υψηλότατος και λοιπά και λοιπά και, πάντα κτίζει ΤΕΙΧΗ, κάστρα παράνομα, ακόμη και στον αιγιαλό την ακρογιαλιά, βίλες επαύλεις με φρουρούς ασφαλείας, με όλους τους θησαυρούς που κλέβει μαζί με την Ομορφιά της ζωής μας, πίνοντας το αίμα μας.
Πλαισιώνεται από χρυσό φυσικά, κάθεται σε χρυσούς θρόνους φορά ρούχα χρυσά, φορεσιές και κοσμήματα ακριβά, είναι τρομερή η σκληρότητα του και, το κύριο χαρακτηριστικό του είναι ότι πίνει και τρώει αίμα το αίμα των υπηκόων του λαού του και των δούλων του. Τρώει και πίνει συνεχώς. Καταβροχθίζει τα πάντα. Πάρτι μπουφέδες, φιλανθρωπικά γκαλά, πολυτελή τραπέζια χρυσά μαχαιροπήρουνα γκουρμέ, άπειρες συνταγές μαγειρικής ενώ ο λαός πεινά.
Αγαπάει πολύ, τους τάφους τα προσκυνήματα, κοψομεσιάσματα, τις πυραμίδες τα μαυσωλεία τα λείψανα και το μαύρο χρώμα της ζωής…. εν τάφω.
Ο Κάρλος Καστανέντα μιλάει τολμηρά για τους παλιούς μάντεις Σισύφους, που από εγωισμό και απληστία, αρνήθηκαν να πεθάνουν και να ακολουθήσουν το κύριο ρεύμα της ζωής. Θάφτηκαν κάτω από τη γη ελπίζοντας σε μία νοσηρή νεκρανάσταση και υβριστική αθανασία.
Πώς μετατρέπει ένας Δράκουλας τους ανθρώπους σε βαμπίρ; Κάθε επαφή με Δράκουλα είναι τοξική, όχι μόνο γιατί σε μετατρέπει σε βαμπίρ αλλά γιατί ούτε καν το καταλαβαίνεις. Τον προσκυνάς και τον υπηρετείς αυλοκόλακας στην αυλή του, στης αξιοπρέπειας, το ναδίρ.
Το πρώτο πράγμα που κάνει ένας Δράκουλας είναι να σε φέρνει στο έσχατο σημείο της απελπισίας και της απογοήτευσης σου. Αν υποκύψεις και παραιτηθείς …γίνεσαι δικός του και αρχίζεις να του μοιάζεις. Αρχίζεις να μοιάζεις σε αυτό που σιχαινόσουν πιο πολύ.
Μετά θα κουβαλάς το σημείο της ήττας σου εφ΄όρου ζωής και θα αρχίσεις να τρέχεις σε ψυχολόγους και θρησκευτικούς ταγούς, βουλιάζοντας πιο πολύ σε καναπέδες ατέρμονης ομφαλοσκόπησης νοσηρού υπερφίαλου εγωκεντρισμού.
Το σημείο της ήττας, το σημείο του βολέματος μετατρέπει τους ανθρώπους σε βαμπίρ και ακολούθους του κόμη Δράκουλα και επειδή είναι ένα δύσκολο σημείο και οριακό ο Δράκουλας ,έχει πάντα πολλούς ακολούθους και οπαδούς, είναι πετυχημένος Influencer.

Πώς ξεπερνιέται αυτό
1.Δεν αναγνωρίζεις καμία εξουσία, κανενός Κόμη και Κυρίου Κυρίαρχου Δράκουλα.
2.Δεν επισκέπτεσαι αρχαιολογικούς χώρους τάφους πυραμίδες απερίσκεπτα εκθέτοντας το ενεργειακό σου και το φυσικό σου σώμα στην επιρροή τους. Με απλά λόγια δεν κυκλοφορείς ως ηλίθιος τουρίστας πάνω στη Γη αυξάνοντας την οικολογική καταστροφή παρά μόνο ως άνθρωπος της γνώσης αυξημένης αντίληψης και πολεμιστής με όλα τα όπλα σου και κυρίως την λογική.
3.Τρως και πίνεις προσεκτικά, με μέτρο και σύνεση χωρίς να καταστρέφεις τον κόσμο γύρω σου και χωρίς να τρως 2- 3 ορτύκια και 5 αρνάκια την καθισιά. Αποφεύγεις τα δείπνα, ( το βράδυ δεν τρώμε δεν κάνει καλό στον οργανισμό) φαγοπότια, τραπέζια, ιερές τράπεζες, δάνεια και δανεικά.
4. Αποφεύγεις επίσης αίματα και σώματα θεών. Κανένας θεός δεν έχει ούτε αίμα ούτε και σώμα ,ούτε γεννιέται, ούτε πεθαίνει, ούτε ανασταίνεται. Ο Θεός και οι Θεοί έχουν τον Ιχώρ και τρέφονται με αμβροσία και δεν ζητούν ποτέ το αίμα σου. Και ποτέ, μα ποτέ δεν θυσιάζουν τα παιδιά τους, ούτε σου ζητούν να θυσιάσεις τα δικά σου. Απλά πράγματα και λογικά….. μη το κουράζουμε με δρακουλίσιες θεολογίες, της πόλης στη κορυφής της κανέλας, λένε τα μπλε στρουμφάκια με κέφι και χαρά.

Το όνομα Δράκουλας μπορεί κυρίως να αναφέρεται:

1.Βλαντ Γ΄ Τσέπες τον Παλουκωτή (ρουμανικά: Βλαντ Τέπες) ηγεμόνα της Βλαχίας το 1448, 1456–1462 και 1476.
2.Δράκουλας (βιβλίο) του συγγραφέα Μπραμ Στόκερ, που αναφέρεται στον φανταστικό χαρακτήρα ενός βαμπίρ, εμπνευσμένο εν μέρη από τον παραπάνω πραγματικό χαρακτήρα.
Ο Βλαντ Γ΄ (ρουμανικά: Vlad Țepeș, Νοέμβριος 1431 – Δεκέμβριος 1476), γνωστός ως Βλαντ ο Παλουκωτής ή Κόμης Δράκουλας, ήταν βοεβόδας (ή πρίγκιπας) της Βλαχίας τρεις φορές μεταξύ του 1448 και του έτους θανάτου του.

Ο μύθος που τον ακολουθεί αιώνες τώρα, είναι αυτός του ότι για να διατηρηθεί νέος, έπινε το αίμα παρθένων κοριτσιών. Στην πορεία των ετών δημιούργησαν το μυστήριο του κόμη Δράκουλα. Ήταν ο δεύτερος γιος του Βλαντ Ντράκουλ, που έγινε ηγεμόνας της Βλαχίας το 1436. Ο Βλαντ και ο μικρότερος αδελφός του, Ράντου, κρατήθηκαν ως όμηροι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία από το 1442 για να εξασφαλίσουν τη νομιμοφροσύνη προς αυτή του πατέρα τους. Ο πατέρας και ο μεγαλύτερος αδελφός του Βλαντ, Μιρτσέα, δολοφονήθηκαν όταν ο Ιωάννης Ουνυάδης, Αντιβασιλέας-Κυβερνήτης της Ουγγαρίας, εισέβαλε στη Βλαχία το 1447. Ο Ουνυάδης εγκατέστησε το δεύτερο ξάδερφο του Βλάντ, Βλάντισλαβ Β΄, ως νέο βοεβόδα.
Η έκφραση «Δράκουλας», που σήμερα είναι πρωτίστως γνωστή ως το όνομα ενός βαμπίρ, ήταν για αιώνες γνωστή ως το προσωνύμιο ενός ηγεμόνα της Βλαχίας, του Βλαντ Γ΄. Διπλωματικές αναφορές και λαϊκές ιστορίες αναφέρονταν σε αυτόν ως Δράκουλα ή Ντρακούλια ήδη το 15ο αιώνα. Ο ίδιος υπέγραψε τις δύο επιστολές του ως «Ντραγκούλια» ή «Ντρακούλια» στα τέλη της δεκαετίας του 1470. Το όνομά του είχε την καταγωγή του στο ρουμανικό προσωνύμιο του πατέρα του, Βλαντ ΝτράκουλVla («Βλαντ ο Δράκος»), που το έλαβε αφότου έγινε μέλος του Τάγματος του Δράκου. Ντράκουλα είναι η σλαβονική γενική πτώση του Ντράκουλ, που σημαίνει «ο γιος του Ντράκουλ (ή του Δράκου)». Στη σύγχρονη Ρουμανική, dracul σημαίνει «διάβολος», που συνέβαλε στην κακή φήμη του Βλαντ.
Ο μεγαλύτερος γιος του Βλάντ, Μινέα, γεννήθηκε το 1462. Ο άγνωστος δεύτερος γιος του σκοτώθηκε πριν από το 1486. Ο τρίτος του γιος του, Βλαντ Ντρακούλια, διεκδίκησε ανεπιτυχώς τη Βλαχία γύρω στο 1495. Ήταν ο προπάτορας της οικογένειας ευγενών Ντρακούλια.

Έμβλημά του υπήρξε ο δράκος κρεμασμένος από έναν σταυρό. Ο Βλαντ Γ΄ επονομάστηκε Δράκουλας (Draculea), που σημαίνει γιος του Δράκου και κατά άλλη εκδοχή γιος του διαβόλου.

Δράκουλας (Dracula) είναι ο τίτλος μυθιστορήματος του Ιρλανδού συγγραφέα Μπραμ Στόκερ, βασισμένο στο θρύλο του Κόμη Δράκουλα. Εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1897. Ανήκει στην παράδοση της γοτθικής λογοτεχνίας και αποτελεί επιστολικό μυθιστόρημα, η δράση του οποίου εκτυλίσσεται μέσα από επιστολές ή ημερολογιακές καταγραφές των χαρακτήρων του. Ο Στόκερ, για να γράψει τον Δράκουλα, μελέτησε κι εμπνεύστηκε από άλλες δουλειές με βρικόλακες, όπως Το Βαμπίρ του δόκτορα Τζον Πολιντόρι, από την Καρμίλα του Τζόζεφ Σέρινταν Λε Φανού και από τις Δεισιδαιμονίες Τρανσυλβανίας της Έμιλυ Γκέραρντ.

Η εφιαλτική εμπειρία του Τζόναθαν Χάρκερ στο Κάστρο του Κόμη Δράκουλα, στα Καρπάθια Όρη, αποτελεί την αρχή μιας αλυσίδας μακάβριων γεγονότων και τρομακτικών συμβάντων, καθώς ο μοχθηρός Δράκουλας φυλακίζει τον Χάρκερ στο κάστρο του και ξεκινάει για την Αγγλία, αναζητά αθώα θύματα για τον κόσμο των Νεκροζώντανων όπως την αθώα Λούσι και την αρραβωνιαστικιά του Χάρκερ, Μίνα. Μόνον ο Δρ. Βαν Χέλσινγκ κρατά το κλειδί της σωτηρίας και η φρικιαστική αλήθεια που αποκαλύπτει είναι πιο τρομακτική από κάθε εφιάλτη.

Τα βραχώδη Καρπάθια της Ρωμανίας. Στην περιοχή που καταλαμβάνεται σήμερα από τα Καρπάθια υπήρχαν παλαιότερα μικρότερες ωκεάνειες λεκάνες. Τα Καρπάθια Ορη σχηματίσθηκαν κατά την Αλπική ορογένεση στο Μεσοζωικό αιώνα και την Τριταία περίοδο, με τη μετακίνηση των τεκτονικών πλακών ALCAPA, Tίσα και Δακίας πάνω από καταβυθιζόμενο ωκεάνειο φλοιό. Τα βουνά πήραν τη μορφή γραμμών πτυχώσεων και ωθήσεων με γενικά βόρεια σύγκλιση στο δυτικό τομέα, βορειοανατολική προς ανατολική σύγκλιση στο ανατολικό τμήμα και νοτιοανατολική σύγκλιση στο νότιο τμήμα.
Σίδηρος, χρυσός και άργυρος βρέθηκαν σε μεγάλες ποσότητες στα Δυτικά Καρπάθια. Μετά την κατάκτηση της Δακίας από το Ρωμαίο αυτοκράτορα Τραϊανό, αυτός επέστρεψε στη Ρώμη με πάνω από 165 τόνους χρυσού και 330 τόνους αργύρου.

Ο δράκος ήταν σύμβολο των Δακών, πέρασε στους Ρωμαίους με την στρατολόγηση των Σαρματών, παρέμεινε στους Κέλτες τις Αγγλίας και μετά στην Ουαλία αφού χρησιμοποιήθηκε τον μεσαίωνα στην κεντρική Ευρώπη.

Το να ζεις σημαίνει να πολεμάς τους δαίμονες
τόσο στην καρδιά όσο και στον εγκέφαλο.
Το να γράφεις είναι να προεδρεύεις στην
ημέρα της κρίσης του εαυτού σου. Ερρίκος Ίψεν

Αστραία

Ζώα και Ζωές

O ζωδιακός κύκλος και η αστρολογία είναι μία πολύ παλιά αρχαία υπόθεση από την αρχέγονη Λεμουρία που είχε μία διαφορετική αντίληψη και μέτρηση και, διαφοροποιείται από την πιο εξελιγμένη Ατλαντίδα.
Αφορούσε κατ΄εξοχήν και το πλείστον, τα ζώα τους πρώτους ανθρωπίδες γιατί ο homo sapiens δεν είχε ακόμη εμφανιστεί.
Ισχύει η αστρολογία;
Εξαρτάται ποια αστρολογία εννοούμε. Προφανώς η κινέζικη αστρολογία δεν έχει καμία ισχύ στην Δύση και δεν ισχύει, αλλά δεν λειτουργεί πλέον και στην Ανατολή, την Κίνα, γιατί έχει ξεπερασθεί αλλά, και η νεότερη Ατλαντική αστρολογία δεν λειτουργεί πάντα και έχει τους λόγους της και τη λογική που σε άλλο άρθρο θα αναφερθεί.
Το κινεζικό Ανατολικό ωροσκόπιο είναι κατεξοχήν ζωικό ωροσκόπιο. Έχει μόνο ζώα και ξεκινάει από τον αρουραίο τον ποντικό σε αντίθεση με το Δυτικό που ξεκινάει από τον Κριό. Δημιουργήθηκε από τον Θεό Αυτοκράτορα Jade
Και οι δύο ζωδιακοί, έχουνε τον Ταύρο κοινό με την αγελάδα ως κοινό χαρακτηριστικό καθώς και τον αριθμό 12, τον κύκλο του Διός. Η η διαφοροποίηση βρίσκεται στα τέσσερα ή στα 5 στοιχεία. Το Δυτικό λειτουργεί με τα τέσσερα στοιχεία ως πιο αφαιρετικό ενώ το Κινεζικό με τα 5 στοιχεία, την γνωστή μας πεντάλφα κινούμενο αστέρι, ως πιο παλιό σύστημα.
Το λιοντάρι απουσιάζει από το κινεζικό ωροσκόπιο, αφορά αφορά περισσότερο την ατλαντική εποχή. Ο λόγος είναι απλός. Τα μεγάλα ζώα είναι ονειρευτές, είναι ΠΥΛΕΣ στην ΥΛΗ. Την Εποχή της Λεμουρίας, ονειρευτής ήταν ο Δράκος, την Εποχή της Ατλαντίδος ο Ταύρος, την Εποχή του Ηρακλή ο Λέων και την Εποχή του Οδυσσέα ο Κριός, έτσι όπως τον έβλεπε ο Πρίαμος και η Ελένη από τα τείχη. Η Εποχή των Ιχθύων ήταν το όνειρο της ψαρίσιας γοργόνας Σειρήνας και πάμε για την Εποχή του Υδροχόου, το όνειρο του Ανθρώπου.
Τα θρησκευτικά ζώα τοτέμ, τα ιερά ζώα, Δύσης και Ανατολής, είναι ο δράκος, η χελώνα, τίγρεις κροκόδειλοι λύκοι λιοντάρια και πολλά άλλα. Με το πέρασμα στην Ατλαντίδα, το 7 έγινε 10 και το ιερό ζώο έγινε ο Ταύρος και Ιερές Αγελάδες που τρέχανε αλαφιασμένες εδώ και εκεί.
Το χαρακτηριστικό όμως της Λεμουρίας ήταν ο δράκος και, η χελώνα ενώ, της Ατλαντίδας ο ταύρος και η αγελάδα. Η Ελλάδα ανήκει στον άξονα Λέων Υδροχόος με ιερά ζώα της καινούργιας εποχής που θα πρωταγωνιστεί, το λιοντάρι και το ελάφι μαζί.

Τα Τέσσερα Σύμβολα της Κινεζικής κοσμολογίας ήταν ο Γαλανός Δράκος της Ανατολής, η Μαύρη Χελώνα του Βορρά, η Λευκή Τίγρης της Δύσης και το Πουλί Vermillion του Νότου. Αυτά τα ζώα τοτέμ αντιπροσώπευαν τις τέσσερις βασικές κατευθύνσεις, με πολλούς σχετικούς συμβολισμούς και πεποιθήσεις. Υποτέθηκε επίσης μια πέμπτη βασική κατεύθυνση: το κέντρο, που αντιπροσωπεύεται από τον αυτοκράτορα της Κίνας, που βρίσκεται στη μέση του Μεσαίου Βασιλείου του (Zhong Guo, ή Κίνα). Οι πραγματικοί ή μυθολογικοί κάτοικοι που κατοικούσαν σε αυτά τα βασικά σημεία ήταν πολλοί, όπως και η σχετική μυθολογία.
Ο κινεζικός ζωδιακός κύκλος είναι ένα παραδοσιακό σχήμα ταξινόμησης που βασίζεται στο κινεζικό ημερολόγιο που εκχωρεί ένα ζώο και τα φημισμένα χαρακτηριστικά του σε κάθε χρόνο σε έναν επαναλαμβανόμενο δωδεκαετή κύκλο. Με καταγωγή από την Κίνα , ο ζωδιακός κύκλος και οι παραλλαγές του παραμένουν δημοφιλείς σε πολλές χώρες της Ανατολικής Ασίας και της Νοτιοανατολικής Ασίας , όπως η Ιαπωνία , Νότια Κορέα , Βιετνάμ , Σιγκαπούρη , Νεπάλ , Μπουτάν , Καμπότζη και Ταϊλάνδη .

Ο προσδιορισμός αυτού του σχήματος χρησιμοποιώντας τον γενικό όρο » zodiac » αντανακλά αρκετές επιφανειακές ομοιότητες με τον δυτικό ζωδιακό κύκλο : και τα δύο έχουν χρονικούς κύκλους χωρισμένους σε δώδεκα μέρη, καθένα από τα οποία επισημαίνει τουλάχιστον τα περισσότερα από αυτά τα μέρη με ονόματα ζώων και το καθένα συνδέεται ευρέως με έναν πολιτισμό της απόδοσης της προσωπικότητας ενός ατόμου ή των γεγονότων στη ζωή του στην υποτιθέμενη επιρροή της συγκεκριμένης σχέσης του ατόμου με τον κύκλο.

Ωστόσο, υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο: τα ζώα του κινεζικού ζωδιακού κύκλου δεν συνδέονται με αστερισμούς που εκτείνονται από το εκλειπτικό επίπεδο . Ο κινεζικός κύκλος δώδεκα μερών αντιστοιχεί σε χρόνια και όχι σε μήνες. Ο κινεζικός ζωδιακός κύκλος αντιπροσωπεύεται από δώδεκα ζώα, ενώ ορισμένα από τα ζώδια του δυτικού ζωδιακού κύκλου δεν είναι ζώα, παρά την υπονοούμενη ετυμολογία της αγγλικής λέξης zodiac , η οποία προέρχεται από το zōdiacus , τη λατινοποιημένη μορφή της αρχαίας ελληνικής zōdiakòs kýklos ( ζῳδιακός κύκλος), που σημαίνει «κύκλος των ζώων».

Μια αρχαία λαϊκή ιστορία [13] που ονομάζεται «Μεγάλη Φυλή» λέει ότι ο Αυτοκράτορας του Jade αποφάσισε ότι τα χρόνια στο ημερολόγιο θα ονομάζονταν για κάθε ζώο με τη σειρά που έφτασαν σε αυτόν. Για να φτάσουν εκεί, τα ζώα θα έπρεπε να διασχίσουν ένα ποτάμι.

Η γάτα και ο αρουραίος δεν ήταν καλοί στο κολύμπι, αλλά ήταν και οι δύο αρκετά έξυπνοι. Αποφάσισαν ότι ο καλύτερος και πιο γρήγορος τρόπος για να διασχίσουν το ποτάμι ήταν να πηδήξουν στο πίσω μέρος του βοδιού . Το βόδι, όντας καλόκαρδο και αφελές, συμφώνησε να τους μεταφέρει και τους δύο απέναντι. Καθώς το βόδι ήταν έτοιμο να φτάσει στην άλλη πλευρά του ποταμού, ο Αρουραίος έσπρωξε τη Γάτα στο νερό και μετά πήδηξε από το Βόδι και όρμησε στον Αυτοκράτορα του Νεφρίτη. Ονομάστηκε ως το πρώτο ζώο του ζωδιακού ημερολογίου. Το Βόδι έπρεπε να εγκατασταθεί στη δεύτερη θέση.

Ο τρίτος που ήρθε, ήταν ο Τίγρης . Παρόλο που ήταν ισχυρό και ισχυρό, εξήγησε στον Αυτοκράτορα Jade ότι τα ρεύματα τον έσπρωχναν προς τα κάτω.

Ξαφνικά, από μακριά ακούστηκε ένας θόρυβος και έφτασε το Κουνέλι . Εξήγησε πώς διέσχισε το ποτάμι: πηδώντας από τη μια πέτρα στην άλλη, με ευκίνητο τρόπο. Στα μισά του δρόμου, κόντεψε να χάσει τον αγώνα, αλλά είχε την τύχη να πιάσει ένα αιωρούμενο κούτσουρο που αργότερα τον παρέσυρε στην ακτή. Για αυτό, έγινε το τέταρτο ζώο στον ζωδιακό κύκλο.

Στην πέμπτη θέση, ήταν ο ιπτάμενος Δράκος . Ο Αυτοκράτορας του Jade αναρωτιόταν γιατί ένα τόσο γρήγορο αερομεταφερόμενο πλάσμα όπως ο Δράκος δεν μπήκε πρώτο. Ο Δράκος εξήγησε ότι έπρεπε να σταματήσει σε ένα χωριό και έφερε βροχή για όλους τους ανθρώπους, και ως εκ τούτου κρατήθηκε πίσω. Στη συνέχεια, στο δρόμο προς τον τερματισμό, είδε το αβοήθητο Κουνέλι να κολλάει πάνω σε ένα κούτσουρο, έτσι έκανε μια καλή πράξη και έδωσε μια πνοή στο φτωχό πλάσμα για να μπορέσει να προσγειωθεί στην ακτή. Ο Αυτοκράτορας του Jade έμεινε έκπληκτος από την καλή φύση του Δράκου και ονομάστηκε ως το πέμπτο ζώο.

Ζώα ή ζωές

Αστραία

και λέει στον Μεγάλο Αρχέγονο Δράκο:
Έλα παππού να σου δείξω τα αμπελοχώραφα σου…..
Κάπως έτσι προσπαθεί να περάσει τον θεοσοφικό χριστιανισμό το βιβλίο της Ουράντιας Θεοσοφίας. Πάει δηλ, να πουλήσει, καθρεφτάκια και χανδρούλες, «θεό και θρησκεία» στο Δράκο και την Ανατολή, με την γνωστή του τακτική, όπως έκανε στην Δύση την αφελή, που έριξαν τα δίχτυά τους οι ψαράδες των Πατριαρχών.
Ποιος είναι ο περιβόητος βασιλιάς της δικαιοσύνης Μελχισεδέκ; Απάτωρ αμήτωρ και πατέρας των αβραμικών θρησκειών και ποιοι είναι οι γονείς του;
Βασιλιάς Ιερέας των Σολύμων και της Σάλεμ απαιτεί από τον υποτελή του Αβραάμ που ευλογεί, το 1/10 των πολεμικών λάφυρων του, δηλαδή τα πνευματικά δικαιώματα της θρησκείας που θα δημιουργούσε και….. μία δίκαια φορολογία.
Οι Εβραίοι πατριάρχες φιλοχρήματοι, γράφουν την Παλαιά Διαθήκη του Πατρός Δράκου με τη Γνώση του Δράκου και στα παλιά τους τα παπούτσια την παλιά συμφωνία με τον Αβραάμ, οι Χριστιανοί πατριάρχες, το ίδιο, την Καινή Διαθήκη με τη Γνώση πάλι του Υιού του Δράκου, συμπληρωματικά και οι Μουσουλμάνοι πατριάρχες το Κοράνι του Παράκλητου Πνεύματος του Δράκου με την ίδια γνώση φυσικά και νομίζουν πως θα την γράφουν ατιμωριτί, κλέβοντας τον Δράκο.
Τα πνευματικά δικαιώματα και η δρακόντεια φορολογία είναι το 1/ 10 από τους εβραίους παίρνει ο πατριάρχης κοέν ιερέας Μελχιδεκέκ, fifty-fifty 50% παίρνει από τους χριστιανούς Πάπες “τα του Καίσαρα τω Καίσαρι και του Θεού τω Θεώ και όλα από τους μουσουλμάνους 100% με τον τόκο και ,δεν τα δίνουν στον Ύψιστο Θεό Δράκο. Τα κρατάνε όλα για πάρτη τους….οι Πατριάρχες μοναχοφάηδες . Δεν ήταν η συμφωνία αυτή των Πατριαρχών και του Δράκου και δεν την τηρούν. Τώρα που ξύπνησε ζητάει τον λογαριασμό. Τι έκαναν και πόσα λεφτά μάζεψαν «πουλώντας Θεό» μαζί με το χρυσό;;;;;;;
Ο Όμηρος αναφέρει τα Σόλυμα σαν την πατρίδα του Σαρπηδόνα που μετακομίζει ανατολικά και ο Μελχισεδέκ είναι ιερέας του Ελ Ελυόν.
Είναι ο Μελχισεδέκ Έλληνας όπως λέει και ο Εβραίος Σαούλ Σα-ίλ Παύλος;
Δεν είναι Έλληνας γιατί είναι ο Γενικός Γραμματέας του Τάγματος του Δράκου την Εποχή του Κριού.
Οι Έλληνες όμως μετατρέπουν το σύμφωνο Λ σε φωνητικό Ελ, Έλληνες, με Λάβδωμα Ολκής και γίνονται ύψιστοι θεοί της Λογικής κατά Ηλίου φαεινότερο την εποχή του Κριού μετά την πτώση του Ιλίου της Τροίας . Οι υπόλοιποι λαοί ακολουθούν την ουρά του Λ και ιλ, στο τέλος της λογικής όπως Γαβρι-ίλ, Ουρ-ίλ κλπ, την Εποχή των Ιχθύων.

Ένα σημαντικό σύμβολο που περιγράφεται στο The Urantia Book ως «το λάβαρο του Μιχα-ήλ» και το «υλικό έμβλημα της κυβέρνησης της Τριάδας όλης της δημιουργίας», αποτελείται από τρεις γαλάζιους ομόκεντρους κύκλους σε λευκό φόντο. Οι κύκλοι λέγεται ότι είναι «εμβληματικοί του απείρου, της αιωνιότητας και της καθολικότητας της Τριάδας του Παραδείσου». Ο ενσαρκωμένος ιερέας και σύγχρονος του Αβραάμ, Ματσιβέντα Μελχισεδέκ, φορούσε στο στήθος του ένα έμβλημα τριών ομόκεντρων κύκλων που αντιπροσωπεύουν την Τριάδα του Παραδείσου.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΗΝ ΚΙΝΑ
Καθώς οι ιεραπόστολοι του Σάλεμ προχωρούσαν στην Ασία, διαδίδοντας το δόγμα του Μέγιστου Θεού και τη σωτηρία δια της πίστης, απορρόφησαν μεγάλο μέρος της φιλοσοφίας και της θρησκευτικής σκέψης των διαφόρων χωρών που διέσχιζαν. Οι διδάσκαλοι, όμως, που εξουσιοδοτήθηκαν από τον Μελχισεδέκ και τους απογόνους του δεν πρόδωσαν την εμπιστοσύνη τους. Πράγματι, διείσδυσαν σε όλους τους λαούς της Ευρασιατικής ηπείρου και ήταν στο μέσον της δεύτερης προ Χριστού χιλιετίας που έφθασαν στην Κίνα. Στο Ση Φου, για περισσότερα από εκατό χρόνια, οι Σαλεμίτες διατήρησαν την έδρα τους, εκπαιδεύοντας εκεί τους Κινέζους διδασκάλους, οι οποίοι δίδαξαν σε όλες τις περιοχές της κίτρινης φυλής.

(1032.4) 94:5.2 Ήταν σε άμεση συνάρτηση με τη διδασκαλία αυτή που εμφανίσθηκε στην Κίνα η αρχική μορφή του Ταοϊσμού, μια εντελώς διαφορετική θρησκεία από αυτήν που φέρει το όνομα αυτό σήμερα. Ο αρχικός, ή πρωτο-Ταοϊσμός υπήρξε ο συνδυασμός των εξής επί μέρους στοιχείων:8

(1032.5) 94:5.3 1. Της διασωζόμενης διδασκαλίας του Σίνγκλανγκτον, η οποία διατηρήθηκε στην έννοια του Σανγκ-τι, του Θεού των Ουρανών. Την εποχή του Σίνγκλανγκτον ο Κινεζικός λαός έγινε ουσιαστικά μονοθεϊστικός. Εστίασαν τη λατρεία τους στην Μόνη Αλήθεια, αργότερα γνωστή ως Πνεύμα των Ουρανών, στον κυβερνήτη του σύμπαντος. Και η κίτρινη φυλή ουδέποτε έχασε εντελώς την αρχική αυτή αντίληψη του Θείου, παρά το ότι στους αιώνες που ακολούθησαν πολλοί κατώτεροι θεοί και πνεύματα εισχώρησαν ύπουλα στη θρησκεία τους.

(1032.6) 94:5.4 2. Της θρησκείας του Σάλεμ, περί μιας Μέγιστης Δημιουργού Θεότητας, η οποία θα πλήρωνε με τη χάρη της την ανθρωπότητα, ως απόκριση στην πίστη του ανθρώπου. Είναι, ωστόσο, απολύτως αληθές ότι, ως την εποχή κατά την οποία οι ιεραπόστολοι του Μελχισεδέκ διείσδυσαν στα εδάφη της κίτρινης φυλής, το αρχικό τους μήνυμα είχε αλλάξει κατά πολύ από τα απλά δόγματα του Σάλεμ, της εποχής του Ματσιβέντα.

(1032.7) 94:5.5 3. Της έννοιας του Βραχμάν-Απόλυτου των Ινδών φιλοσόφων, μαζί με την επιθυμία να σωθούν από κάθε κακό. Η μεγαλύτερη, ίσως, εξωτερική επίδραση στην προς ανατολάς εξάπλωση της θρησκείας του Σάλεμ ασκήθηκε από τους Ινδούς διδασκάλους της Βεδικής πίστης, οι οποίοι ενέβαλλαν την αρχή του Βραχμάν – του Απόλυτου – στην ευαγγελική θεώρηση των Σαλεμιτών.

Ο Μελχισεδέκ γεννήθηκε από το πτώμα του Σοθωνίμ . Όταν ο Nir και ο Noah μπήκαν για να θάψουν τον Sothonim είδαν το παιδί να κάθεται δίπλα στο πτώμα με «τα ρούχα του πάνω του». Σύμφωνα με την ιστορία, τρομοκρατήθηκαν επειδή το παιδί ήταν πλήρως αναπτυγμένο σωματικά. Το παιδί μίλησε με τα χείλη του και ευλόγησε τον Κύριο«. Ενώχ

Όταν κάνεις συμφωνίες με τον Γραμματέα Μελχισεδέκ και τον Δράκο να φροντίζεις να τις τηρείς,,,, Πατριάρχη μου, και να μη κρύβεις τα τερατάκια και τους δράκους στη τσέπη σου

Αστραία