της Ρώμης Λύκαινας και του Κολοσσιαίου

Οι πόλεμοι Δύσης και Ανατολής
Ο πρόσφυγας του Τρωικού πολέμου, ο Αινείας, ο ημίθεος γιος του Αγχίση και της Αφροδίτης θα κατέφευγε δυτικά και θα κατακτούσε την Δύση. Θα ακολουθούσαν όλοι οι μετανάστες της Ανατολής και της Ευρασίας.
Η Λύκαινα Ρώμη θα έτρεφε τον Ρώμο και τον Ρωμύλο.
Ο λύκος είναι το ιερό ζώο του Άρη και των Τρώων της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Είναι και ο ιδρυτής της Λυκίας της πατρίδας του Σαρπηδόνα που σκότωσε ο Πάτροκλος ο καρδιακός φίλος του Αχιλλέα όταν εκστράτευσε το κινούμενο Ελληνικόν εναντίον της Τρωικής Ανατολικής Αυτοκρατορίας.
Η Ρώμη Λύκαινα κατά την διάρκεια της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας πήρε πολλά Δίκαια, από την Ελληνική Φιλοσοφία. Γρήγορα αναρριχήθηκε και ανακηρύχθηκε σε Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία με πρώτον τον θεοποιημένο αυτοκρατορία τον Αύγουστο Οκταβιανό ,Μέγα Ποντίφικα και Ιερέα. Pontifex Maximus ήταν ένας από τους αυτοκρατορικούς τίτλους του. Οι ανατολίτες την θέλουν την αυτοκρατορία τους, και τον θεό τους και το μαστίγιο και τον «Γερμανό» τους. Από εκεί και μετά οι θεοποιήσεις αγιοποιήσεις και οσιοποιήσεις έγιναν μόδα και υπήρξαν αμέτρητες, καθ΄όλη τη διάρκεια της Εποχής των Ιχθύων σε ανατολή και δύση.
Η Ρώμη χτίστηκε μαζί με τα Λεμούρια πνεύματα σε επτά λόφους με το καπιτώλιο εξέχον λόφο, κατά την επτάφωτη λογική , των επτά πυλών πόλεων όπως η Θήβα που δεν είναι μία στην Ελλάδα, αλλά τουλάχιστον τρεις ( και στη Μικρά Ασία και στην Αίγυπτο). Θα αναφερθούμε σε αυτή σε ξεχωριστό άρθρο και γιατί ο Αλέξανδρος την ισοπέδωσε. Είχε πολύ σοβαρό λόγο να το κάνει αυτό εκστρατεύοντας στην Ανατολή και κατά των κλεφτών ληστών της.
Κατά αναλογία, ο Κωνσταντίνος έκτισε τη Νέα Ρώμη σε επτά λόφους στο Βυζάντιο Βόσπορο και η Επτάλοφος και το Επταπύργιο στην Θεσσαλονίκη, Capital της Βορείου Ελλάδος ονομάστηκαν σε ανάμνηση της κτίσης αυτής.
Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία με την πρώτη αγία τριάδα, τριανδρία και την τετραρχία «γέννησε» προς ανατολάς την Ανατολική Νέα Ρώμη ( Βυζαντινή Αυτοκρατορία), την Οθωμανική αυτοκρατορία την Ρωσική αυτοκρατορία και προς δυσμάς την Νέα Τροία την Βρετανική αυτοκρατορία, την Γαλλική Μεροβίγγεια αυτοκρατορία, την Ισπανική αυτοκρατορία και Γερμανική αυτοκρατορία το Α΄ Ράιχ, με τελική κατάληξη την Ατλαντική αυτοκρατορία και το Καπιτώλιο των ΗΠΑ.
Έτσι έχουμε την πρώτη αρχή της παγκοσμιοποίησης με τις πολυφυλετικές και πολυπολιτισμικές αυτοκρατορίες της Δύσης και Ανατολής. Αυτοκρατορίες που χρειαζόταν έναν αυτοκράτορα, έναν θεόν και μία θρησκεία για να διεκδικούν και να χειραγωγούν τους δούλους και τους υπηκόους του αναπαράγοντας το πρότυπο της Λεμουρίας.
Τα σύμβολα και ζώα τοτέμ των αυτοκρατοριών αυτών έχουν καταγωγή στην αρχέγονη Λεμουρία, όπως ο δικέφαλος αετός, ο δράκος, ο γρύπας, ο σταυρός, διάφορα είδη σταυρού και ο σκούφος των απελευθερωμένων Ρωμαίων σκλάβων στο κεφάλι της ατλαντικής Κολούμπια.
Ποιος ήταν ο πολιτισμός της Ρώμης; Ό,τι έκλεψε και αντέγραψε από την αρχαία Ελλάδα κατά την συνήθη τακτική των Τρώων. Μετέφερε όλους τους θησαυρούς στην Capitol Ρώμη, αργότερα και ο Κωνσταντίνος έκανε το ίδιο στην Νέα Ρώμη. Χρησιμοποιούσαν τον Ελληνισμό που λεηλάτησαν για να προσδώσουν αίγλη και άλλοθι στην βαρβαρότητα που κουβαλούσαν μέχρι που αποφάσισαν όταν ένιωσαν ισχυροί να τον εξοντώσουν τελείως.
Απόδειξη αυτού του «πολιτισμού» είναι το Κολοσσαίον τα βάρβαρα έθιμα τους, ο άρτος και θεάματα που τάιζαν τον πτωχό εν πνεύματι λαό ( μέχρι και σήμερα ) στον ιππόδρομο και τελείωσε με το κλείσιμο των Ολυμπιακών Αγώνων και της Φιλοσοφικής Σχολής των Αθηνών.
Έκτοτε όλη η ανθρωπότητα βυθίστηκε στο βαθύ σκότος του χριστιανισμού που άλωσε την Δύση και Ανατολή με τους «πολιτισμούς» του.
Έτσι η ανθρωπότητα γνώρισε τον Βυζαντινό «πολιτισμό» τον Γάλλοχριστιανικό «πολιτισμό» τον Ισπανοχριστιανικό «πολιτισμό» τον Ρωμαιοκαθολικό «πολιτισμό», τον Βρετανοχριστιανικό «πολιτισμό», τον Γερμανοχριστιανικό «πολιτισμό», τον Ρωσοχριστιανικό «πολιτισμό» και τον Ατλαντικοχριστιανικό «πολιτισμό». Ήταν η πλήρης άλωση της Δύσης από την Ανατολή, την θρησκειολογία της και την νοοτροπία της.
Και ο πόλεμος αυτός δεν είναι καινούργιος, είναι πολύ παλιός και στο κέντρο και στο μέσον του στέκει πάντα η Ελλάδα της Μεσογείου και ο Ελληνικός Πολιτισμός δόρυ ασπίδα τόξο και ρυθμιστής της αρμονίας της Γης.

Ας ακούσουμε τι έχει να πει … προσεκτικά

Αστραία

Ο Βιργίλιος απαγγέλλει απόσπασμα του έκτου βιβλίου της Αινειάδας στον Αύγουστο και στην Οκταβία, Εθνική Πινακοθήκη Λονδίνου.

Αινείτε τον Αινεία

«Ποτέ δεν προβληματίζει το λύκο πόσο πολλά μπορεί να είναι τα πρόβατα.» Βιργίλιος
 Ρώμη η Λύκαινα. Η Εποχή του Κριού έφτανε στο τέλος της ο Αλέξανδρος ο Αχιλλέας είχε κατακτήσει την περσική Τροία. Ανέτειλε η Εποχή των Ιχθύων με τον Βιργίλιο ποιητή να υμνεί τον απόγονο των Τρώων και την ανερχόμενη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία στα Βιργίλεια Έπη.
Η Αινειάδα αποτελεί το σημαντικότερο έργο του Βιργίλιου. Το προπαγανδιστικό αυτό έργο τού ανατέθηκε από τον Οκταβιανό, τον πρώτο Ρωμαίο Αυτοκράτορα, στον οποίο είχε γνωρίσει τον Βιργίλιο ο Μαικήνας.
Το έργο ολοκληρώθηκε σε διάστημα περίπου δέκα ετών και περιγράφει μέσα σε συνολικά δώδεκα τόμους το ηρωικό έπος του Αινεία, ο οποίος μετά την πτώση της Τροίας, ταξιδεύει και φθάνει μετά από πολλές περιπέτειες στην Ιταλία, όπου και ιδρύει τη Ρώμη.
Τα έξι πρώτα βιβλία της Αινειάδας είναι γραμμένα στο πρότυπο της Οδύσσειας του Ομήρου, ενώ τα υπόλοιπα έξι ακολουθούν το παράδειγμα της Ιλιάδας.
Η Αινειάδα έχει χαρακτήρα ανεξάρτητο από τον Όμηρο. Τα ομηρικά ποιήματα είναι το πιο τέλειο φυσικό έπος και η Αινειάδα είναι μίμηση τους, αλλά συνάμα είναι δημιούργημα καινούργιο και προσωπικό.
Ο Αινείας είναι ένας νέος τύπος επικού ήρωα που δεν εντάσσεται σε κανένα σχήμα, καθώς τυραννιέται από διλήμματα σχετικά με το ηρωικό πεπρωμένο του. Η Αινειάδα συμβόλισε ουσιαστικά την ιστορική αποστολή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και για το λόγο αυτό προωθήθηκε ως εθνικό έπος από το αυγούστειο καθεστώς.
Κατά τον Μεσαίωνα ο Βιργίλιος απέκτησε στην Ευρώπη τη φήμη μάντη και το όνομα του συνδέθηκε με μαγικές πρακτικές. Από την άλλη η Αινειάδα διδασκόταν στα σχολεία ως βασικό λατινικό κείμενο και ο ίδιος ο Βιργίλιος θεωρούνταν προφήτης του χριστιανισμού, με βάση μία αναφορά του έργου του σε ένα αναμενόμενο παιδί που θα αλλάξει τον κόσμο.
Ο κεντρικός ήρωας Αινείας ήταν ήδη γνωστός στην ελληνορωμαϊκή μυθολογία ως πρόσωπο της Ιλιάδας. Ο Βιργίλιος συγκέντρωσε διάσπαρτες ιστορίες και θρύλους για τις περιπέτειές του, την ομιχλώδη σύνδεσή του με τους ιδρυτές της Ρώμης, τον εξόπλισε με ευσέβεια και δημιούργησε έτσι έναν ιδρυτικό μύθο, ένα εθνικό έπος για την κοσμοκράτειρα Ρώμη.
Το έπος αυτό, που έχει χαρακτηρισθεί ως το σημαντικότερο που γράφτηκε ποτέ στη λατινική γλώσσα, συνδέει τη Ρώμη με την Τροία και τους θρύλους της, ενώ ταυτόχρονα δοξάζει τις «παραδοσιακές» ρωμαϊκές αρετές και «νομιμοποιεί» την Ιουλιο-κλαυδιανή δυναστεία ως καταγόμενη από τους ιδρυτές, ήρωες και θεούς της Ρώμης και της Τροίας.
Συνθέτοντας την Αινειάδα, ο Βιργίλιος άντλησε υλικό από πολλές πηγές και κυρίως από την Ιλιάδα και την Οδύσσεια. Είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι μιμήθηκε τον Όμηρο, αναφορικά με τη δομή, το ύφος αλλά και την παρουσίαση ολόκληρων επεισοδίων (νεκρικοί αγώνες στο Βιβλίο V, επίσκεψη στον Κάτω Κόσμο στο Βιβλίο VI, περιγραφή της ασπίδας στο Βιβλίο VIII). Τα έξι πρώτα βιβλία (οι περιπλανήσεις του Αινεία) έχουν ως πρότυπο την Οδύσσεια και τα άλλη έξι (πολεμικά επεισόδια για την κατάκτηση της Ιταλίας) την Ιλιάδα. Επίσης άντλησε στοιχεία από τα Αργοναυτικά του Απολλώνιου του Ρόδιου, τους Έλληνες τραγικούς και τους αμέσως δικούς του προκατόχους, τον Έννιο, τον Λουκρήτιο και άλλους.
Το τελευταίο  και τον 12ο  βιβλίο του, ο Τούρνος επιτίθεται στον Αινεία με το ξίφος του, το οποίο όμως θραύεται χτυπώντας στα όπλα του Ηφαίστου. Ο Τούρνος τρέχει ψάχνοντας νέο ξίφος, ενώ ο Αινείας τον καταδιώκει απειλώντας με θάνατο καθέναν που τυχόν τον βοηθήσει. Ο Αινείας ρίχνει το δόρυ του, το οποίο καρφώνεται σε έναν κορμό ελιάς τόσο δυνατά που δεν μπορεί να το αποκολλήσει. Η Γιουτούρνα παρεμβαίνει επιστρέφοντας στον Τούρνο το ξίφος του. Η Αφροδίτη, θυμωμένη για την παρέμβαση, αποκολλά το δόρυ του Αινεία και ο αγώνας ξαναρχίζει. Ο Δίας απευθυνόμενος στην Ήρα, η οποία παρακολουθεί από ένα σύννεφο, της απαγορεύει να επέμβει περισσότερο. Η Ήρα υποχωρεί, παρακαλεί όμως τον Δία να κρατήσουν τουλάχιστον οι Λατίνοι το όνομα, τα ήθη και τη γλώσσα τους όταν αναμιχθούν με τους Τρώες και να αφανιστεί το όνομα και κάθε μνήμη της Τροίας.
Έτσι αναμείχθηκαν οι Λατίνοι, αναδείχθηκαν οι Ρωμαίοι και οι Τρώες της Δυτικής Ρώμης και της Ανατολικής κρύφτηκαν  πίσω από την ανερχόμενη νέα θρησκεία της  «αγάπης » κτίζοντας τα καινούργια τείχη  του χρηματοθεοσοφικού συστήματος με την Ωραία Ελένη, την Ελληνική Γραμματεία και τους θησαυρούς της Ελλάδος στα Μουσεία τους και στα θησαυροφυλάκια τους. Οι Ναίτες τις τράπεζες, οι Ιησουίτες τα πανεπιστήμια και οι Πάπες και οι Πατριάρχες την θεοσοφία ελέω θεού βασιλεία.

Ο  Αύγουστος ( ο μήνας έχει το όνομά του) , Οκταβιανός, Pontifex Maximus,  τίτλος που θα μεταβεί και στον Πάπα, ως νέος  τιτλούχος Αινείας  θα δοξάσει το όνομά του με την θεοποίηση του και της συζύγου του.
Οι θεοποιήσεις -αγιοποιήσεις  θα γινόταν η μόδα της καινούργιας τότε εποχής  μαζί με τους παχυλούς βαρύγδουπους τίτλους  κατά την προσφιλή συνήθεια της  λεμουριανής καταγωγής.
Στις 19 Αυγούστου του έτους 14 μ.Χ., ο Αύγουστος εξέπνευσε ενώ επισκεπτόταν το μέρος όπου πέθανε ο πατέρας του στα Νόλα. Ο Τιβέριος, ο οποίος ήταν παρών στο πλευρό της Λιβίας στις τελευταίες στιγμές του αυτοκράτορα, τον διαδέχτηκε.
Τα τελευταία λόγια του Αυγούστου ήταν «Plaudite cives, plaudite amici, finita est comoedia» («Χειροκροτείστε πολίτες, χειροκροτείστε φίλοι, η κωμωδία τελείωσε»), αναφερόμενος σε όλες του τις πράξεις προκειμένου να ανέβει και να διατηρηθεί στην εξουσία.
Μια επιβλητική επικήδειος πομπή ταξίδεψε με το σώμα του από τη Νόλα στη Ρώμη και τη μέρα της ταφής του όλες οι δημόσιες και ιδιωτικές επιχειρήσεις έμειναν κλειστές.
Ο Τιβέριος και ο γιος του Δρούσος απήγγειλαν τον επικήδειό του.Το σώμα του Αυγούστου κλεισμένο σε φέρετρο αποτεφρώθηκε σε πυρά κοντά στο Μαυσωλείο του. Τότε διακηρύχτηκε πως ο Αύγουστος πήρε τη θέση του ανάμεσα στους θεούς ως μέλος του ρωμαϊκού πανθέου.
Το 410, κατά τη διάρκεια της λεηλασίας της Ρώμης, το Μαυσωλείο καταστράφηκε από τους Γότθους και η τέφρα του σκορπίστηκε.
Η Λιβία Δρουσίλλα ως Ιουλία Αυγούστα, ήταν η σύζυγος του πρώτου Αυτοκράτορα της Ρώμης, του Οκταβιανού Αυγούστου. Θεοποιήθηκε από τον αυτοκράτορα Κλαύδιο που της αναγνώρισε τον τίτλο της Αυγούστας.
Η εποχή του Κριού θα τελείωνε και θα άρχιζε η Μεγάλη Οδύσσεια  με ανελέητο διώκτη  του Νου, τον Ποσειδώνα, δημιουργό των Ποσειδώνιων  Πολύφημων θρησκειών, τα   «παιδιά»  του.

(«Χειροκροτείστε πολίτες, χειροκροτείστε φίλοι, η κωμωδία τελείωσε»  Ρωμαίος Αυτοκράτωρ  Αύγουστος Οκταβιανός Τρώας.

Ναι, τελείωσε…. ευτυχώς

Αστραία

Τροία Αινείας Αφροδίτη Λατίνοι Ρώμη Οκταβιανός Αινειάδα Βιργίλιος Θεοποιήσεις Ιχθείς  Ποσειδών