Σύχρονες Ομηρικές  Τηλεμαχίες

Καὶ τοῦ Τηλέμαχου λουτρὸ τοῦ δίνει ἡ Πολυκάστη,

δὲ Τηλέμαχον λοῦσεν καλὴ Πολυκάστη,
465 Νέστορος ὁπλοτάτη θυγάτηρ Νηληϊάδαο.
αὐτὰρ ἐπεὶ λοῦσέν τε καὶ ἔχρισεν λίπ᾽ ἐλαίῳ,
ἀμφὶ δέ μιν φᾶρος καλὸν βάλεν ἠδὲ χιτῶνα,
ἔκ ῥ᾽ ἀσαμίνθου βῆ δέμας ἀθανάτοισιν ὁμοῖος· γ Οδυσσείας 

Ο Τηλέμαχος είναι η μοναχική εφηβεία της Ελληνικής νεολαίας.
Ο πατέρας έχει φύγει για ένα πόλεμο και κανείς δεν ξέρει πού βρίσκεται και αν είναι πεθαμένος ζωντανός, η μητέρα είναι όμηρος σε ένα παλάτι και πολιορκείται από εκατό και πλέον άνανδρους χαμηλής  υποστάσεως  μικρούς άντρες.
Ο Τηλέμαχος δεν είναι γενιά των 700 ευρώ, είναι η γενιά των μηδενικών ευρώ και ενός ζοφερού μέλλοντος.
Ο Τηλέμαχος θα τελειώσει ένα δημόσιο Λύκειο πληρωμένο ακριβά από extra φροντιστήρια και θα δώσει ανόητες εξετάσεις για να μπει σε ένα ιησουίτικο πανεπιστήμιο από το οποίο όταν θα τελειώσει, το πτυχίο του δεν θα έχει καμία αξία και θα πρέπει να κάνει και ένα μεταπτυχιακό για να συμπληρώσει την υπεραξία και ίσως και να μη φτάσει και να κάνει και δεύτερο και μετά θα  παρακαλάει μία θέση σερβιτόρου με δύο μεταπτυχιακά και ένα διδακτορικό.
Ο Τηλέμαχος δεν έχει θέση σε αυτή τη χώρα, γιατί αν έχει κάποιο μυαλό ή ταλέντο θα πρέπει να φύγει να μεταναστεύσει στο εξωτερικό, να ξεριζωθεί δηλαδή και να υπηρετήσει σύστημα πολυεθνικό και ανθελληνικό.
Αν μείνει οι επιλογές του είναι μηδαμινές, θα επαιτεί για ένα επίδομα των 300 ευρώ στη χάση και στη βρέξη, θα  γλύφει για μία θέση ναυαγοσώστη με ξαπλώστρες σε παραλίες Μυκόνου, θα τρέχει πίσω από ένα βουλευτή που θα χειροκροτεί στο δημόσιο κάπου να βολευτεί.
Για να κάνει δική του επιχείρηση ούτε συζήτηση, δεν υπάρχουν μικρές επιχειρήσεις βιώσιμες και όλοι πρέπει να γίνουν υπάλληλοι των πολυεθνικών.
Και όσες υπάρχουν, είναι η βιτρίνα για ξέπλυμα μαύρου χρήματος όπου η μαφία πουλάει προστασία.
Ο Τηλέμαχος βλέπει τους μνηστήρες να ζουν σαν παράσιτα, να τρώνε και να πίνουν και να σπαταλούν τη δημόσια περιουσία, βλέπει τη χώρα υποθηκευμένη στα μνημόνια με ένα χρέος που δεν μπορεί ποτέ να ξεχρεωθεί και τους τόκους να ανεβαίνουν με  γοργό ρυθμό “ανάπτυξης”.
Ο Τηλέμαχος βλέπει τους αστυνομικούς μαστροπούς, βλέπει τους ιερείς βιαστές με βιτριόλι, βλέπει τους μεγαλοδικηγόρους σε κλίκες και στοές βλέπει τους γιατρούς από φακελάκια χοντρούς, βλέπει τους καθηγητές των πανεπιστημίων να φτιάχνουν επαύλεις με ακριβά πλακάκια από κονδύλια για την παιδεία, βλέπει χρεοκοπημένα κόμματα να ισχυρίζονται ότι μπορούν να σώσουν μία χρεοκοπημένη χώρα βλέπει τα πόθεν έσχες βουλευτών υπουργών και πρωθυπουργών χωρίς το πού και το πώς.
Βλέπει τον Αντίνοο να καπελώνει τα πάντα και να ωρύεται για τα θρησκευτικά, να δοξολογεί έναν πολυεθνικό Θεό Σαβαώθ και να μην υπάρχει μία ημέρα αφιερωμένη στους Αγίους των Ελλήνων, στον Άγιο Κολοκοτρώνη στον Άγιο Νικηταρά στον Άγιο Καποδίστρια στον Άγιο Περικλή στον Άγιο Δημόκριτο στον Άγιο Θεμιστοκλή .
Βλέπει τον Ευρύμαχο από κόμμα σε κόμμα να κυκλοφορεί και να παρασιτεί με την πολιτική άποψη της ανεμοδούρας
Βλέπει τις ειδήσεις της πολιτικής μαγειρεμένες με συνταγές πολίτικης κουζίνας.
Βλέπει τις δούλες στο Facebook στο instagram στο Twitter να συναγωνίζονται ποια θα πρωτοπλαγιάσει με κάποιον ονομαστό μνηστήρα σε αδαμιαία περιβολή.
Βλέπεις τους δούλους στο Facebook στο instagram στο Twitter να τρέχουμε και να χειροκροτούν κάθε πονηρό πολιτευτή.
Και βλέπει και τους λαγόκαρδους δικαστές σε μία δικαιοσύνη αμφίνομη και πραγματικά τυφλή.
Ποια είναι η άνιμα του Τηλέμαχου;
Ο Όμηρος δεν μας λέει πολλά για αυτή, μας αφήνει να τη φανταστούμε ή μας δίνει μία ευκαιρία να την δημιουργήσουμε για ένα παιδί, που το μέλλον του αναζητεί.
Ο Τηλέμαχος φεύγει με την Αθηνά για την Πύλο και τη Σπάρτη, γίνεται φίλος με τον Πεισίστρατο. Ο Νέστορας τον αγκαλιάζει πλατιά, η κόρη του η Πολυκάστη τον βοηθά να λουστεί σε ιαματικά νερά.
Ο Μενέλαος του διηγείται ιστορίες δύναμης από τα Έπη τα Ομηρικά και η Ελένη την καρδιά του θεραπεύει με το νηπενθές θεραπευτικά.
Στο γυρισμό οι δειλοί μνηστήρες, ενέδρα του στήνουν για να τον εξοντώσουν οριστικά, η Αθηνά τον σώζει και αυτή τη φορά.
Επιστρέφει και τον Οδυσσέα συναντά, δεν τον αναγνωρίζει, του επιτίθεται με μαχαίρι εξοργισμένος απογοητευμένος απελπισμένος διπλά.
Δεν είσαι εσύ ο πατέρας μου του λέει , φύγε από μπροστά μου boomer…..
Γιατί δεν τον αναγνωρίζει;
Γιατί οι μνηστήρες έχουν φροντίσει να αποσιωπήσουν της Ελληνικής Ιστορίας τα γεγονότα τα σημαντικά πού βασίζονται σε ένα μυαλό ορθολογιστικό πού σκέπτεται και συλλογάται ελεύθερα και καλά. Πώς να θα τον αναγνωρίσει όταν η προπαγάνδα των μνηστήρων έχει αλώσει και τα καλύτερα μυαλά;
Ο Οδυσσέας τον κοιτά και ανοίγει μία μεγάλη αγκαλιά :
Εγώ είμαι ,του λέει ο πατέρας σου. Εγώ σε γέννησα, εγώ σε πήρα αγκαλιά και σου έδειξα τη χώρα την Ιθάκη την πατρίδα σου, μωρό  όταν ήσουν στην αγκαλιά.
Αγκαλιάζονται και οι δύο και κλαίνε σπαρακτικά.
Ποια είναι τα στοιχεία της άνιμας του Τηλέμαχου.
Η Πολυκάστη είναι κόρη του Νέστορα ενός δυτικού ανθρώπου, της θετικής σκέψης της επιστήμης και του ορθολογισμού, άρα το κορίτσι του Τηλέμαχου θα πρέπει να μπορεί να κάνει ένα λογικό συλλογισμό, να διατυπώσει μία σωστή αξιωματική πρόταση, να είναι καλλιεργημένη μορφωμένη με την ελληνική γραμματεία και όχι καμένη από την θρησκοληψία και την θεοσοφία.
Αφού είναι Πολυκάστη θα πρέπει να θεραπεύει  τα τραύματα πολλά , να τον  αγκαλιάζει και να μπαίνουν στο λουτρό μαζί στη μπανιέρα δυο δυο. Η μητέρα της είναι η Αναξίβια μια άξια βίου βασίλισσα και Πολυκάστη είναι και το όνομα της μητέρας της Πηνελόπης,  «η νύφη στη πεθερά θα μοιάσει» λέει μια παροιμία κρητικιά.
Τα υπόλοιπα θα τα βρούνε μαζί ,γιατί η Άνιμα του Τηλέμαχου τώρα δημιουργείται στην καινούργια Πολιτεία της Ιθάκης και την φτιάχνουν οι Έλληνες ενωμένοι μαζί .
Και εμείς βλέπουμε μαζί τους και οραματιζόμαστε ένα μέλλον της Ελλάδος λαμπρό, γιατί ο Τηλέμαχος είναι η καρδιά της Ελλάδος και είναι η καρδιά μας, που μαζί του κτυπά στο διηνεκές του απείρου και στους καινούργιους Γαλαξίες των Ηρακλειδών.

Τηλέμαχε δες την χώρα σου την πατρίδα σου με  τα μάτια του ποιητή της  που σε αγαπά!

Αστραία

Αιτίες και αποτελέσματα

Ένα σκήπτρο ( της εξουσίας ) κρατάει και καθενός χαμογελάει, πάρ’ το, λέγοντας, και συ. Δ. Σολωμός

Διχόνοια, η Έρις, είναι παντού και πανταχού παρούσα άμα τη συστάσει του Ελληνικού Έθνους από τα νεοατλαντικά πελασγικά φύλα, του κινούμενου Ελληνικού κατά Θουκυδίδη, από την εποχή του Τρωικού Πολέμου ξεκινώντας με τον φιλονικία του Αγαμέμνονα και του Αχιλλέα με όλες τις επιπτώσεις αυτού του εμφυλίου που περιγράφει τόσο διδακτικά ο Όμηρος ποιητής στην Ιλιάδα.
Θα ακολουθήσουν οι έριδες και οι φιλονικίες των Ελλήνων κατά τους περσικούς πολέμους, ο μεγάλος διχασμός κατά τον πελοποννησιακό πόλεμο, οι διαμάχες με τον Αλέξανδρο μέχρι τον πρόσφατο εμφύλιο πόλεμο το 1946 -49 και τους αριστερούς με τους δεξιούς να σφάζονται μέχρι σήμερα στα έδρανα της βουλής για την μάχη των εντυπώσεων χωρίς καμιά σημασία και ουσία.
Όμως τι είναι διχόνοια;
Διχόνοια είναι μία εξωτερική κατάσταση αντιπαράθεσης ή διαφορετικής γνώμης, πιστεύω και πεποιθήσεων που μπορεί να έχουν δύο διαφορετικά άτομα.
Η διχόνοια σαν εσωτερική κατάσταση είναι μία διχογνωμία αμφιγνωμία που μπορεί να έχει το ίδιο άτομο μέσα του και να συγκρούεται ανάμεσα σε δύο διαφορετικές γνώμες και απόψεις.
Οι χειρότεροι πόλεμοι, εμφύλιοι, είναι ανάμεσα στα άτομα του ίδιου γένους της ιδίας φυλής του ίδιου Έθνους ακόμη και μέσα της ίδιας οικογένειας, πράγμα που σημαίνει ότι καταρρίπτεται η θεωρία των παγκοσμιοποιητών που υποστηρίζει,
ότι με τη δημιουργία της μιας Φυλής και την κατάργηση των Εθνών θα γλιτώσουμε τον πόλεμο και θα έχουμε Ειρήνη. Μόνο την ειρήνη των αγορών θα έχουμε και για την οποία ενδιαφέρονται πίσω από την υποκρισία του πασιφισμού.
Ούτως ή άλλως και η Βίβλος, η Ιουδαϊκή Μυθολογία  ή, κατά άλλους το ιερό βιβλίο των θεοσοφιστών, αποδεικνύει πώς ο πρώτος μεγάλος πόλεμος άρχισε μεταξύ των δύο αδερφών του Άβελ και του Κάιν, παραβλέποντας τον δυαδικό, καλό και κακό θεό της μονοθεϊστικής θρησκείας και, δεν συζητάμε για τους ενδοοικογενειακούς πόλεμους Τιτανομαχίες Γιγαντομαχίες των Τιτάνων και των θεών της Ελληνικής Μυθολογίας.
Το συμπέρασμα είναι πώς η διχόνοια είναι ο μεγαλύτερος και ο χειρότερος εχθρός των ανθρώπων και των θεών καλών και κακών.
Σε έναν άνθρωπο η εσωτερική διαμάχη,  μία γνώμη  έχουμε το πρωί και μία άλλη γνώμη το βράδυ ( συνήθως αυτό συμβαίνει) και δεν ξέρει τι απόφαση μπορεί να πάρει, τον καταστρέφει κυριολεκτικά, μία οικογένεια την διαλύει και ένα έθνος μία φυλή την αποδομεί κυριολεκτικά.
Γιατί η διχόνοια είναι μία κατάσταση πολύ ενεργοβόρα, καταναλώνει μεγάλα ποσά ενέργειας για την υπεράσπιση της σπουδαιότητας του εγωισμού που ταΐζει μαζί με το τέρας που μας εξουσιάζει, τον μεγάλο τύραννο δηλ. με τους μικρούς του τυράννους.
Όμως ερώτημα αναδύεται διαχρονικό.
Και τι θα γίνει δεν μπορεί να συμφωνούμε σε όλα.
Ναι, δεν μπορεί να συμφωνούμε σε όλα, αλλά υπάρχει τρόπος να συμφωνούμε και υπάρχει λόγος να διαφωνούμε και πρέπει να υπάρχει σοβαρός λόγος για να συμφωνούμε και ακόμη σοβαρότερος για να διαφωνούμε.
Τις περισσότερες φορές το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι η διαφωνία ή αντίθετη γνώμη αλλά, ο τρόπος της διαφωνίας και της αντίθεσης και όταν αυτή είναι μία απλή και στείρα αντιπαράθεση, αντίθεση για την αντίθεση χωρίς κατάθεση κάποιων προτάσεων με κάποιες λύσεις.
Και τις περισσότερες φορές διαφωνούμε με τον γρύλο (που απαντούμε ) γιατί δεν καταλάβαμε αυτό που λέει ο άλλος, δεν τον ακούσαμε προσεκτικά και διαφωνούμε με κάτι που νομίζαμε και είναι λάθος αρκετά,
Για αυτό και ο Θεμιστοκλής μεγάλος μαέστρος της διαλεκτικής αναφώνησε στον Ευρυβιάδη διαλλακτικά :
Πάταξον μεν, άκουσον δε προσεκτικά
Να ακούμε προσεκτικά, να κατανοούμε καλύτερα και να διαφωνούμε με τον σωστό τρόπο την κατάλληλη στιγμή ισορροπιστικά.

Μην ειπούν στο στοχασμό τους Τα ξένα έθνη αληθινά: Εάν μισούνται ανάμεσό τους Δεν τους πρέπει Ελευθεριά.
Δ. Σολωμός
Να μη το πούνε και να ακούμε του σοφού Νέστορα την συμβουλή ευήκοοι στα αυτιά.

Λιγύφθογγος Νέστωρ
Αστραία