οι άγιοι τραπεζίτες οι αργυραμοιβοί

H ιστορία του τραπεζικού συστήματος
Από τους αποθεματικούς ναούς της αρχαιότητας στο σύγχρονο χρηματοπιστωτικό σύστημα – Πώς και πότε ξεκίνησαν όλα…
Στη Μεσοποταμία και την Αίγυπτο τα αποθέματα χρυσού φυλάσσονταν πράγματι σε ναούς για ασφάλεια, όπως έχει αποκαλύψει η αρχαιολογική σκαπάνη. Ο πλούτος που παρέμενε όμως αποθηκευμένος την ίδια ώρα που οι πολίτες και η κεντρική διοίκηση τον είχαν απόλυτη ανάγκη κάλεσε σε δραστική αναθεώρηση της πολιτικής, κι έτσι ήδη από τη Βαβυλώνα του Χαμουραμπί, τον 18ο αιώνα π.Χ., οι ιερείς μετατράπηκαν στους πρώτους τραπεζίτες!
Οι θρησκευτικοί λειτουργοί δάνειζαν λοιπόν τα αποθέματα του χρυσού, όπως υποδεικνύουν τα πιστωτικά μητρώα που έχουν ανασυρθεί, κι έτσι η ιδέα της τράπεζας γεννήθηκε χωρίς τυμπανοκρουσίες. Ο Κώδικας του Χαμουραμπί όριζε εξάλλου επακριβώς τα επίπεδα των τόκων για τα ιερά αυτά δάνεια… (1 )

Τα θεϊκά αποθέματα στις Ιερές τράπεζες τα Μυστικά Δείπνα και τα Ιερά Γκαλά σε μάτια ερμητικά κλειστά

Ἄνδρα μοι ἔννεπε, Μοῦσα, πολύτροπον, ὃς μάλα πολλὰ
πλάγχθη, ἐπεὶ Τροίης ἱερὸν πτολίεθρον ἔπερσεν· α΄ Οδυσσέας

Με την μοναδική του ευστοχία, ο μοναδικός μας ακριβολόγος ποιητής ο Όμηρος, αμέσως χωρίς να χρονοτριβεί και να πλατειάζει με θεολογίας σεντόνια, στο προοίμιο του, μας τοποθετεί στην ουσία του θέματος με αφάνταστη οικονομία λέξεων και ενεργείας.

Τι είναι ιερόν και τι είναι πτολίεθρον και πώς το γκρεμίζει ο καστροπορθητής Οδυσσέας
Η λέξη “ιερό” χρησιμοποιείται με διάφορες σημασίες στα Ομηρικά έπη, από το σεβαστό έως το ισχυρό. Ως Ίρις το συναντάμε και στην Ίριδα την αγγελιοφόρο των θεών και Ίρο, τον ζητιάνο των Μνηστήρων στην Ιθάκη. Ίρις, από το είρω, λέγω, γιατί γυρίζει και λέγει τα μαντάτα σε ανθρώπους και θεούς και ο Ίρος ο γυρολόγος γιατί λέει τα νέα, χαφιεδίζει στους Μνηστήρες.
Ίριδες επίσης έχει και στο θώρακα την πανοπλία του, Αγαμέμνων ο ποιμένας των λαών με 3 δράκους εκατέρωθεν που ανεβαίνουν στο λαιμό του.
Η πρωταρχική έννοια του «ιερού» ήτανε οι ιερείς, φόβος και τρόμος των θνητών που διοριζόταν «ποιμένες των λαών» από τον μεγάλο δράκο για το κοπάδι του, για αυτό και ο δράκος είναι κυρίαρχος πάντως όλες τις ιερατικές οικογένειες , τις βασιλικές οικογένειες και σε όλα τα παραμύθια και τους μύθους.
Μην ξεχνάμε πως ο Λαομέδων, βασιλιάς της Τροίας θυσιάζει στον δράκο το παιδί του, την κόρη του την Ησιόνη κατά το σύνηθες παραδοσιακό έθιμο της Λεμουρίας, την οποίαν σώζει ο Ηρακλής.
Αργότερα θα εξελιχθούν και τα Σόλυμα, πόλη της Λυκίας σε ιερά Ιεροσόλυμα να προσκυνούν οι πιστοί.
Τι δουλειά κάνανε και κάνουν οι ιερείς….όταν δεν γκρεμίζουν….. προηγούμενα ιερά για να κτίσουν νέες τράπεζες
«Τραπεζίτες » ήταν και είναι. Φυλάνε τους θησαυρούς που κλέβουν και δανείζουνν με τόκο τα αργύρια και λεφτά που αρπάζουν.. Όλοι πλούσιοι…από  «την σκληρή δουλειά» που κάνουν δουλεύοντας το ποίμνιον . Έχετε δει παπά, Πατριάρχη Πάπα, θρησκευτή, ιερέα και τραπεζίτη φτωχό;;;; Φτωχοί είναι όλοι οι υπόλοιποι ….κυρίως φτωχοί στο πνεύμα και στο μυαλό, αλλά…… μακάριοι. Και οι Μνηστήρες «τραπεζίτες » είναι αφού συνεχώς σε τραπέζια κάθονται τρώνε και πίνουν στο μεγάλο φαγοπότι.
Τα » ιερά και τα όσια » είναι συνδεδεμένα με το φόβο στο δρόμο για το Άγνωστο και τις υποσχέσεις του Μεγάλου Θεού της Λεμουρίας. Κρύβονται πίσω από τον «θεό » για να είναι στο απυρόβλητο. Κανείς δεν ελέγχει τους άγιους τραπεζίτες και τους ιερείς . Είναι οι ¨θεοί¨ επί της γης, υπεράνω κάθε κριτικής.
Πριν ανυψωθούν τα ιερά σε ναούς σε ιερούς χρηματοπιστωτικούς ναούς και άγιες τράπεζες, ήταν απλά σπήλαια καταχθόνια και χθόνια κέντρα εξουσίας.

Η λέξη άγιος (από το αρχαίο ελληνικό ρήμα ἅζω=φοβάμαι, σέβομαι, τρέμω,τιμώ) .
Χρειάζεται πάντα μία αγ (ρ ) ία και ιερή θρησκεία για να χτιστούν τα τείχη τα ψηλά μιας άγριας υλιστικής και χρηματοπιστωτικής Τροίας και δύο Θεοί, ο δούλος Απόλλων και ο άρχων Ποσειδών. Βοηθά και ο Αιακός για να συμπληρωθεί η Αγία Τριάδα.
Ο Απόλλ-ων γιατί είναι η όραση και η μαντεία, με τη φοβερή γνώση που έχουν όλα τα ιερατεία και ο Ποσειδ-ών γιατί χειραγωγεί το θυμικό του όντος.
Ο Ιέραξ έχει την ίδια ρίζα και είναι το ιερό πτηνό του Απόλλωνος που φημίζεται για την όρασή του. Δεν έχει όμως την ισχύ που έχει ο αετός, ο Αετός του Διός πού είναι κυρίαρχος του παιχνιδιού, ως κυρίαρχος νους.
Πως εκπορθεί ο Οδυσσέας το Κακοίλιον που αναφέρει η Πηνελόπη, το ιερόν πτολίεθρον της Τροίας
Πτολίερθον είναι και πόλις, πόλος και πόλεμος και πολιτισμός
Ο Οδυσσέας ως πολυμήχανος νους, εκπορθεί το ιερόν πτολίεθρον δαμάζοντας τα άλογα του Ποσειδώνα και παίρνοντας τα άλογα του Ρήσου.
Η Τροία μπορεί να έχει ψηλά τείχη, αλλά έχει και πολλά άλογα και παράλογα και οι άλογες μετοχές του χρηματιστηρίου. Αυτό είναι το αδύνατο σημείο της. Μπαίνουν εύκολα μέσα της και βγαίνουν φωτιές…καίγεται και πέφτει. Δυστυχώς, άλογα είχε και ο Αχιλλέα ο γιος της υδάτινης θεότητας της Θέτιδας , δεν ελέγχει εύκολα το θυμικό του. Είχε και δάσκαλο Κένταυρο, μισό άλογο.
Ο Οδυσσέας αποφεύγει τα άλογα και ο Τηλέμαχος αρνείται το δώρο του Μενέλαου. Ο Διομήδης που τα παίρνει από τον φίλο του τον Ηρακλή, καταβροχθίζεται.
Είναι ευσεβής Οδυσσέας ή ασεβής
Όσο ευσεβής …. χρειάζεται και ποτέ δεν σκύβει το κεφάλι απέναντι σε έναν άδικο τύραννο, είτε είναι άνθρωπος, είτε Θεός.
Ο σεβασμός κερδίζεται, δεν επιβάλλεται και κανένας άνθρωπος ή θεός δεν τον αξίζει, αν δεν είναι δίκαιος λογικός και σωστός.

Αστραία

και άνοιξε τις πύλες της Ταταρίας
Τα Σατουρνάλια της Δύσης

Οι κύριοι της Ανατολίας Λεμούριας δεν κάθισαν στα αυγά των δεινοσαύρων της ερήμου Γκόμπι να τα κλωτσήσουν αλλά, άρχισαν τις βόλτες και τα σούρτα φέρτα στις Μεσοποταμίες Βραχμανικές Ινδίες, τις Βαβυλωνίες δυναστείες, τις Αιγυπτιακές φάρες μέχρι τις ρωμαϊκές μεσσιανικές εορτολογίες.
Messeh μεσέχ στα αιγυπτιακά σημαίνει κροκόδειλος. Από εκεί προήλθε και ο εβραϊκός όρος “μεσσίας” που σημαίνει κεχρισμένος, αυτός που πήρε το χρίσμα και γέμισε ο κόσμος από μεσσίες με αυτή τη νοοτροπία τη μεσσιανική.
Ο Κρόνος έχει μία συνήθεια βασική. Ευνουχίζει τον Ουρανό το Πνεύμα και φτιάχνει τις ευνουχισμένες θρησκείες από το αίμα του. Πολλές φορές το καταπίνει κιόλας με ιερές τελετουργίες. Μέσα από αυτές, θυσιάζει τρώει τα παιδιά του ή τα σταυρώνει κατά τη συνήθεια της παλιάς Λεμουρίας.
Αυτό το βλέπουμε σε όλα τα κρόνια ιερατεία τα Αιγυπτιακά, τα Βαβυλωνιακά, τα Ιουδαϊκά, τα Χριστιανικά κλπ
Η “λογική” αυτού του παράλογου θεού είναι η ίδια: Θυσιάζω το παιδί στο Θεό ή, αν είμαι θεός θυσιάζω το παιδί μου για να σώσω τον σκοπό μου και τον θρόνο του. Δες τι τραβούν οι Εβραίοι από τον Θεό τους. Αν έχεις τέτοιο Θεό και τέτοιον πατέρα …..τι τους θέλεις τους εχθρούς, λέει μια παροιμία και μια σύγχρονη μαρξιστική εβραϊκή θεωρία.
Αυτή η κρόνια νοοτροπία κυριάρχησε τα τελευταία 2.000 χρόνια περνώντας από τα σατουρνάλια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στους μεσσιανισμούς της Χριστιανικής δικτατορίας με την βοήθεια της ομίχλης του Ποσειδώνα.
Και κανείς δόλιος σκυφτός και προσκυνημένος ανθρωπίδης δεν αναρωτήθηκε ποτέ γιατί θα πρέπει ένας πανίσχυρος και παντοδύναμος Θεός να θυσιάζει το παιδί του για να σωθεί αυτός ;;;;;; Γιατί; Ή δεν είναι σωστός ή δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.

Τα Σατουρνάλια ήταν γιορτή των Ρωμαίων αφιερωμένη στο θεό Σατούρνους, ο οποίος αντιστοιχεί στον ελληνικό θεό Κρόνο. Πραγματοποιούταν κατά τους χειμερινούς μήνες κατά την περίοδο του χειμερινού ηλιοστασίου, συνήθως στις 17 Δεκεμβρίου, αλλά αργότερα η γιορτή κρατούσε έως και μια βδομάδα, μέχρι τις 23 Δεκεμβρίου.
Τα Σατουρνάλια ήταν μεγάλη και σημαντική γιορτή για τους Ρωμαίους, οι οποίοι τα ταύτιζαν με τα αρχαία Κρόνια. Εκτός από τις τυπικές θυσίες, η γιορτή περιλάμβανε δημόσια αργία, καθώς και διάφορα έθιμα, όπως την ανταλλαγή μικρών δώρων ή υπαίθριες αγορές. Επιτρέπονταν τα τυχερά παιχνίδια ακόμα και για τους δούλους. Επίσημα ενδύματα δε φοριούνταν, ενώ οι δούλοι δεν μπορούσαν να τιμωρηθούν κι αντιμετώπιζαν με χλευασμό τους κυρίους τους.
Από τον Ιανό στον Κρόνο
Η προέλευση αυτού του θεού διαφέρει, ανάλογα με την πηγή στην οποία απευθύνεται κανείς. Ο ένας μύθος αναφέρει ότι ο Ιανός ήταν θνητός που έφθασε στο Latium από τη μαγική γη της Θεσσαλίας και ότι τον υποδέχθηκε η Καμέση. Το ζευγάρι παντρεύτηκε, μοίρασε το βασίλειο και απέκτησε αρκετούς απογόνους, ανάμεσα στους οποίους περιλαμβάνεται ο Τίβερης, ο ποτάμιος θεός. Μετά το θάνατο της Καμέσης, Ο Ιανός έγινε ο μοναδικός κυβερνήτης του τόπου και έφτιαξε ένα ιερό που υπενθύμιζε την απομάκρυνση του Saturnus από τον Jupiter ή του Κρόνου από τον Δία, αν προτιμά κανείς τα ελληνικά αντίστοιχα. Ως πρώτος βασιλέας του Latium, ο Ιανός εγκαθίδρυσε μια περίοδο ειρήνης, τιμιότητας και ευημερίας για το λαό του, μια περίοδο γνωστή και ως Χρυσή Εποχή. Εισήγαγε την οικονομία, την καλλιέργεια και τους νόμους. Λέγεται επίσης ότι παντρεύτηκε αργότερα μια νύμφη την Juturna, η πηγή της οποίας, όπως και το ιερό της, βρίσκονταν κοντά στο ναό του Forum Romanum. Ένα από τα παιδιά τους ήταν ο Fons (επίσης γνωστός ως Fontus), θεός των πηγών.
Η θεοποίηση
Μετά το θάνατό του ο Ιανός θεοποιήθηκε και έγινε Προστάτης της πόλης.
Η τετραπρόσωπη ρωμαϊκή αγάπη ειρήνη στη χρυσή θεϊκή εποχή της Ρώμης. Εν τω μεταξύ η λατρεία άλλαξε. Ο αυτοκράτορας Δομιτιανός αντικατέστησε το άγαλμα της παλιάς λατρείας με ένα τετραπρόσωπο, το οποίο επέβλεπε τέσσερα ρωμαϊκά fora: το Forum της Ειρήνης, το Forum Transitorium, το Forum του Ιούλιου Καίσαρα και το Forum Romanum. Αυτό αναφέρει τουλάχιστον ο ποιητής Μαρτιάλης (Epigram. 10.28.5-6).
Ο ναός του Argiletum με τις Πύλες του Πολέμου δεν ήταν ο μοναδικός τόπος στον οποίο λάτρευαν οι Ρωμαίοι τον Ιανό. Στην άλλη πλευρά του Τίβερη, στον λόφο του Ιανού, (Ianiculum), βρισκόταν ένας βωμός αφιερωμένος στον θεό. Ένας δεύτερος βωμός οικοδομήθηκε στον λόφο Oppius, ο οποίος μάλιστα έπαιξε σημαντικό ρόλο σε τελετουργίες ενηλικίωσης, δηλαδή τελετές μετάβασης που βρίσκονταν υπό την προστασία και εποπτεία του Ιανού. Ο ύπατος Marcus Duillius έκτισε έναν άλλο ναό στο Forum Holitorium, μετά τη νίκη του στη ναυμαχία των Μύλων (260 π.Χ.), ο οποίος ξαναχτίστηκε από τον αυτοκράτορα Τιβέριο. Σε αυτόν τον ναό ο πρώτος από τους δώδεκα βωμούς των μηνών του έτους ήταν αφιερωμένος στον Ιανό. Τέλος, υπάρχει η Αψίδα του τετραπρόσωπου Ιανού, Janus Quadrifons, στο Velabrum, αλλά η ακριβής σημασία του μνημείου δεν μας είναι κατανοητή.
Τα Σατουρνάλια της Ανατολής

Από τον τετραπρόσωπο Βράχμα στον Χετταίο Κουμάρμπι γιο του Ανού Ουρανού

Στους μύθους Hurrian για τον Kumarbi, γνωστοί κυρίως από τους Χεττιτικές μεταφράσεις, ο Anu είναι ένας πρώην κυβερνήτης των θεών, ο οποίος ανατράπηκε από τον Kumarbi , ο οποίος του δάγκωσε τα γεννητικά όργανα και γέννησε τον θεό του καιρού Teshub .
Ο Anu θεός της Ουρούκ του Ουρανού συνδέθηκε κυρίως με την πόλη Uruk.] Υποτίθεται συχνά ότι ο λεγόμενος «Λευκός Ναός», ο οποίος χρονολογείται από την περίοδο Ουρούκ IV (3500–3100 π.Χ.) ήταν το αρχικό λατρευτικό του κέντρο, και μάλιστα μερικές φορές αναφέρεται ως «Anu ziggurat » στη σύγχρονη λογοτεχνία.
Ο Kumarbi , ήταν θεός των Hurrian . Κατείχε μια ανώτερη θέση στο πάνθεον των Χουριών και χαρακτηρίστηκε ως ο «πατέρας των θεών».
Πολλές θεότητες των Χουριών θεωρήθηκαν παιδιά του Κουμάρμπι, συμπεριλαμβανομένου του Τεσούμπ , τον οποίο συνέλαβε αφού δάγκωσε τα γεννητικά όργανα του Ανού .
Ο Κουμάρμπι συνδέθηκε επίσης στενά με άλλες θεότητες που θεωρούνταν οι «πατέρες των θεών» στα αντίστοιχα πάνθεόν τους. Ήδη από τον δέκατο όγδοο αιώνα π.Χ., συνδέθηκε με τον Ντάγκαν , τον επικεφαλής θεό του πανθέου της ενδοχώρας της Συρίας την Εποχή του Χαλκού.
Και οι δύο συνδέονταν με τη θεά Shalash και με τον θεό της Μεσοποταμίας Ενλίλ . Από τον δέκατο έκτο αιώνα π.Χ. και μετά, και πιθανώς και νωρίτερα, ο Κουμάρμπι και ο Ενλίλ θεωρούνταν ισοδύναμοι, αν και δεν συγχέονταν απαραίτητα μεταξύ τους και μπορούσαν να εμφανίζονται ως δύο ξεχωριστές φιγούρες στους ίδιους μύθους.
Ο Κουμάρμπι συνδέθηκε στενά με τον Ντάγκαν , τον επικεφαλής θεό του πανθέου της ενδοχώρας της Συρίας την Εποχή του Χαλκού . Η σύνδεση χρονολογείται τουλάχιστον από τον δέκατο όγδοο αιώνα π.Χ

Η διαφορά Ελλήνων και Ρωμαίων
Ενώ οι Έλληνες θεωρούσαν τον Κρόνο μια σκληρή και καταιγιστική δύναμη χάους και αταξίας, πιστεύοντας ότι οι Ολύμπιοι θεοί είχαν φέρει μια εποχή ειρήνης και τάξης καταλαμβάνοντας την εξουσία από τους ωμούς και κακόβουλους Τιτάνες, οι Ρωμαίοι είχαν μια πιο θετική και αβλαβή άποψη της θεότητας, συγχωνεύοντας την ιθαγενή θεότητά τους Κρόνο με τον Κρόνο. Κατά συνέπεια, ενώ οι Έλληνες θεωρούσαν τον Κρόνο απλώς ένα ενδιάμεσο στάδιο μεταξύ του Ουρανού και του Δία, ήταν μια ευρύτερη πτυχή της ρωμαϊκής θρησκείας . Τα Saturnalia ήταν ένα φεστιβάλ αφιερωμένο προς τιμήν του και τουλάχιστον ένας ναός στον Κρόνο υπήρχε ήδη στο αρχαϊκό Ρωμαϊκό Βασίλειο .

Η συσχέτισή του με την «Κρόνο» Χρυσή Εποχή τον έκανε τελικά να γίνει ο θεός του «χρόνου», δηλαδή των ημερολογίων, των εποχών και των συγκομιδών — που δεν συγχέεται τώρα με τον Χρόνο, την άσχετη ενσάρκωση του χρόνου γενικά.
Ως αποτέλεσμα της σημασίας του Κρόνου για τους Ρωμαίους, η ρωμαϊκή παραλλαγή του, ο Κρόνος, είχε μεγάλη επιρροή στον δυτικό πολιτισμό . Η έβδομη ημέρα της ιουδαιο-χριστιανικής εβδομάδας ονομάζεται στα λατινικά Dies Saturni («Ημέρα του Κρόνου»), η οποία με τη σειρά της προσαρμόστηκε και έγινε η πηγή της αγγλικής λέξης Σάββατο . Στην αστρονομία , ο πλανήτης Κρόνος πήρε το όνομά του από τη ρωμαϊκή θεότητα. Είναι ο πιο εξωτερικός από τους Κλασικούς πλανήτες (οι αστρονομικοί πλανήτες που είναι ορατοί με γυμνό μάτι).

Ο Κρόνος θεός με το ψευδώνυμο Geb στην ελληνορωμαϊκή Αίγυπτο
Στην ελληνορωμαϊκή Αίγυπτο, ο Κρόνος ταυτίστηκε με τον αιγυπτιακό θεό Geb , επειδή κατείχε παρόμοια θέση στην αιγυπτιακή μυθολογία με τον πατέρα των θεών Όσιρις , Ίσιδας , Σεθ και Νέφθης όπως ο Κρόνος στο ελληνικό πάνθεον. Αυτή η εξίσωση επιβεβαιώνεται ιδιαίτερα καλά στο Tebtunis στο νότιο Fayyum : ο Geb και ο Cronus ήταν εδώ μέρος μιας τοπικής εκδοχής της λατρείας του Sobek , του θεού του κροκόδειλου . Η εξίσωση εμφανίστηκε αφενός στην τοπική εικονογραφία των θεών, στην οποία ο Geb απεικονίστηκε ως άνθρωπος με ιδιότητες του Κρόνου και ο Κρόνος με ιδιότητες του Geb.Από την άλλη, οι ιερείς του τοπικού κυρίως ναού αυτοπροσδιορίζονταν στα αιγυπτιακά κείμενα ως ιερείς του «Soknebtunis-Geb», αλλά στα ελληνικά κείμενα ως ιερείς του «Soknebtunis-Cronus». Κατά συνέπεια, τα αιγυπτιακά ονόματα που σχηματίστηκαν με το όνομα του θεού Geb ήταν εξίσου δημοφιλή στους ντόπιους χωρικούς με τα ελληνικά ονόματα που προέρχονται από τον Κρόνο, ειδικά το όνομα «Κρόνιον»

Ο Χρόνος έχει την Σοφία Κόρη του και ο Κρόνος έχει την ευνουχισμένη θρησκεία του. Οι υπόλοιποι ανθρωπίδες, ας σκεφτούν τι μπορούν να έχουν…….όρθιοι.

Αστραία

Θρησκεία και ιερατεία,

οι μαστροποί της ανθρωπότητας
Μετά το τέλος της Λεμούριας Εποχής αναδύθηκαν τα ιερατεία παίρνοντας την Γνώση του Δράκου την τρομερή, με τη μορφή θρησκείας. Στην Ατλαντική Εποχή επιβίωσαν μέσω της Μυθολογίας που κάποιοι αφελείς την ερμηνεύουν κυριολεκτικώς και δεν κατανοούν την αλληγορία των μύθων ευφυώς.
Η θρησκεία υπήρξε πολύ χρήσιμη για την εξουσία και ακόμη την υπηρετεί με ασυμμάζευτη εγωμανία και απληστία. Την Εποχή του Ιχθύων τα δύο τελευταία χιλιάδες χρόνια με του Ποσειδώνα την κυριαρχία, άνθησε η θρησκευτική εμμονή και μανία μαζί με τους θρησκευτικούς πολέμους που γνώρισε η ανθρωπότητα σε θρησκευτική ασυδοσία.
Πολέμησαν όλοι, για του Θεού την πίστη την Αγία, ιουδαίοι χριστιανοί μουσουλμάνοι και βραχμάνοι και λεηλάτησαν την Γη με περισσή αλαζονεία.
Πολέμησαν για «τον αληθινό Θεό» που πιστεύει έκαστος με ανύπαρκτη φαιά ουσία.
Ένας θεός που δεν έχει μόνο ένα χιτώνα, έχει το ποίμνιο και βοσκούς πολλούς, χτίζει ακατάπαυστα όπου βρει ένα μικρό μέρος σπιθαμή της γης μοναστήρια εκκλησιές και ναούς και κρατάει την ανθρωπότητα στην αμάθεια στη θρησκοληψία τον σκοταδισμό την δουλεία και την υποταγή.
Οι ιερείς, η θρησκεία ήταν πάντοτε ο καλύτερος σύμμαχος δικτατόρων προέδρων γραμματέων βασιλέων και αυτοκρατόρων που στην ουσία τους χρησιμοποιεί και αυτούς όπως και τον λαό για ίδιον συμφέρον και είναι στο έλεος της. Ακόμη και αυτοκράτορες βασιλείς στρατηγοί έχουν πολεμήσει με σπαθί στη πρώτη γραμμή με ρίσκο για την δική τους ζωή, ενώ οι Πατέρες οι Πάπες και οι Πατριάρχες κρυμμένοι σε θρησκευτικό θρόνο δίνανε την εντολή γιατί ήταν πολύ δειλοί και φίλαυτοι.
Η θρησκεία είναι το τελευταίο καταφύγιο μεγάλων απατεώνων που κρύβονται πίσω από τον Θεό, εκμεταλλεύονται τον λαό και να πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες δόντια παντόφλες και κάστανα αγίων, παριστάνοντας τους φιλάνθρωπους με τα λεφτά των δωρητών που πιάνουν στα δίχτυα της.
Ακόμη και οι ταλαίπωροι καλοί ή κακοί, βουλευτές πρόεδροι και πρωθυπουργοί που τρέχουν από δω και από κει για να μαζέψουν κάποιους ψήφους και ευλογίες από από δυο-τρεις μητροπολίτες, κρίνονται και έχουν ημερομηνία λήξεως , ενώ οι Πάπες Πατριάρχες και Μητροπολίτες είναι ισόβια ένθρονοι λες και είναι, θεοί χωρίς καμία έννοια να τους απασχολεί. Ούτε γάμος ούτε παιδί ούτε εργασία ούτε αγωνία και τρέχουν οι μισθοί. Και μόνο η παρουσία τους και η υποκρισία τους, ακυρώνει την ύπαρξη οποιοδήποτε θεού.
Η εποχή τους όμως τελειώνει, όπως και ενέργεια από τους έθρεψε και επειδή το ξέρουν αυτό και είναι αδίστακτοι και πολύ πονηροί, υιοθετούν την πανθρησκεία για να σωθούν. Εκεί που πολεμούσαν ο ένας τον άλλον, ορθόδοξοι καθολικοί προτεστάντες μουσουλμάνοι και λοιποί και βγάζαν τα μάτια τους σε θρησκευτική αντιπαράθεση, συμμαχούν και κάνουμε μία συμμαχία ανίερα «ιερή» με τις πλάτες της θεοσοφίας και της πανθρησκείας για να συνεχίσουν να απομυζούν τους ανθρώπους και την Γη.
Δεν θα τους περάσει όμως για τον απλούστατο λόγο ότι η θρησκεία, οι θρησκείες, ανήκουν στην ηλικία της ανθρωπότητας την παιδική και τώρα πια, ευτυχώς, έχει ενηλικιωθεί.
Είπαν για την θρησκεία και τον θεό, άνθρωποι ευφυείς και ειλικρινείς:
Να μισείς τον άνθρωπο και να λατρεύεις τον Θεό. Αυτό φαίνεται πως είναι η σύνοψη όλων των θρησκευτικών δοξασιών.
Robert G. Ingersoll
Ο Θεός δεν έχει θρησκεία.
Henry Whitney Bellows, 1814-1882, Αμερικανός κληρικός
Ο διάβολος παραμένει πάντα η καλύτερη δικαιολογία για να απενοχοποιήσουμε τον Θεό.
Ζίγκμουντ Φρόυντ,
Αυτοί που λένε πως η θρησκεία δεν έχει σχέση με την πολιτική, δεν ξέρουν τι είναι η θρησκεία.
Μαχάτμα Γκάντι
Για να καθιερωθεί μια θρησκεία, το μόνο που χρειάζεται είναι μια δεισιδαιμονία να υποδουλώσει μια φιλοσοφία.
William Ralph Inge, 1860-1954, Βρετανός ιερωμένος & ακαδημαϊκός
Αφού είναι Πανάγαθος, ποιος ο λόγος να Τον φοβόμαστε;
Πέρσι Σέλλεϋ,
Από όλους τους κακούς, οι θρήσκοι κακοί είναι οι χειρότεροι.
C.S. Lewis, 1898-1963, Ιρλανδός συγγραφέας
Η κοινωνία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την οικονομική ανισότητα, και η οικονομική ανισότητα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τη θρησκεία.
Ναπολέων Βοναπάρτης, 1769-1821, Γάλλος ηγέτης
Η μεγαλύτερη τραγωδία σε ολόκληρη την ιστορία της ανθρωπότητας είναι η κατάληψη της ηθικής από τη θρησκεία.
Άρθουρ Κλαρκ,
Οι κανόνες της Εκκλησίας όσον αφορά τις νηστείες και τις εορτές τηρούνται αρκετά καλά. Οι πλούσιοι τηρούν τις εορτές και οι φτωχοί τις νηστείες.
Philip Sidney, 1554-1586, Άγγλος ποιητής & αυλικός
Το γέλιο σκοτώνει το φόβο και χωρίς φόβο δεν υπάρχει πίστη. Χωρίς το φόβο του διαβόλου, δεν υπάρχει ανάγκη του Θεού.
Sean Connery, 1930-2020, Σκωτσέζος ηθοποιός
Charles Caleb Colton Οι άνθρωποι μπορεί να καυγαδίσουν για τη θρησκεία τους, να γράψουν ή να πολεμήσουν γι’ αυτήν. Μπορεί να κάνουν τα πάντα εκτός από το να ζήσουν σύμφωνα μ’ αυτήν.
Δεν υπάρχει τίποτε πιο σημαντικό για τον ηγεμόνα από το να φαίνεται ότι είναι θρήσκος.
Νικολό Μακιαβέλι,
Οι θρήσκοι… Επειδή δεν είναι άνθρωποι νομίζουν ότι είναι θεοί. Και επειδή δεν αγαπούν κανένα, νομίζουν ότι αγαπούν τον Θεό.
Ο Δημιουργός έχει αποτύχει μ’ αυτόν τον κόσμο. Γιατί να τα έχει πάει καλύτερα με τον άλλο;
Paul Morand, 1888-1976, Γάλλος συγγραφέας & διπλωμάτης
Μια θρησκεία, ακόμα κι όταν αυτοπροσδιορίζεται σαν θρησκεία της αγάπης, πρέπει να είναι σκληρή και εχθρική σε όσους δεν ανήκουν σ’ αυτήν.
Ζίγκμουντ Φρόυντ,
Η ιδέα ενός ιστορικού νόμου, εγγυητή μιας ιδανικής κοινωνίας, είναι ιδέα άγνωστη στους Έλληνες, όπως άγνωστος είναι ο μεσσιανισμός ή η δυνατότητα εξωκοσμικής φυγής. Η θεώρηση αυτή εμπνέει μια στάση, σύμφωνα με την οποία ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει εδώ.
Κορνήλιος Καστοριάδης, 1922-1997, Έλληνας στοχαστής
Πιστεύω στο Θεό, μόνο που τον λέω Φύση!
Frank Lloyd Wright,
Οι Έλληνες πρόσφεραν στην Ανατολή τη φιλοσοφία και η Ανατολή πρόσφερε στην Ελλάδα τη θρησκεία. Η θρησκεία επικράτησε, επειδή η φιλοσοφία ήταν μια πολυτέλεια για τους λίγους ενώ η θρησκεία μια παρηγοριά για τους πολλούς.
Γουίλ Ντυράν,
Ο Κλήρος είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για την πίστη.
Μαρτίνος Λούθηρος,
Όλη η θρησκεία, φίλε μου, απλά έχει εξελιχθεί από την απάτη, τον φόβο, την πλεονεξία, τη φαντασία και την ποίηση.
Έντγκαρ Άλλαν Πόε
Αντίθετα με τον Χριστιανισμό, που κήρυττε μια ειρήνη που ποτέ δεν υλοποιήθηκε, το Ισλάμ ήρθε με ένα σπαθί.
Steven Runciman,
Όλες οι θρησκείες δεν κάνουν τον άνθρωπο καλύτερο, τον κάνουν πιο πολεμοχαρή.
Ελίας Κανέττι,
Πόσο επίμονη είναι αυτή η απαίτηση οι θεοί μας να είναι τέλειοι. Οι Έλληνες ήταν πολύ πιο λογικοί σ’ αυτά τα θέματα.
Frank Herbert,
Η θρησκεία είναι η κερδοσκοπική και προσοδοφόρα συναλλαγή του ανθρώπου με το Θεό.
Jean-Baptiste Henri Lacordaire
Η φιλοσοφία έχει απαντήσεις μόνο για τα άτομα, η θρησκεία για τις μάζες.
Ριβαρόλ, 1753-1801, Γάλλος γνωμικογράφος
Στην πραγματικότητα υπάρχουν τόσες θρησκείες όσοι και άνθρωποι.
Μαχάτμα Γκάντι,
Ο Καθολικισμός δεν είναι τίποτα άλλο από το φάντασμα της νεκρής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που από τότε κάθεται φορώντας την κορώνα πάνω στον τάφο.
Thomas Hobbes
Θρησκεία χωρίς εξουσία δεν είναι παρά μια φιλοσοφία.
Jean-Baptiste Henri Lacordaire, 1802-1861, Γάλλος κληρικός
Η θρησκεία βασίζεται στην αντίληψη ότι ο Θεός είναι διανοητικά καθυστερημένος.
Νόαμ Τσόμσκυ, 1928-, Αμερικανός γλωσσολόγος & ακτιβιστής
Αν είναι Παντογνώστης, γιατί να Τον ενημερώνουμε για τις ανάγκες μας και να Τον κουράζουμε με τις προσευχές μας;
Πέρσι Σέλλεϋ, 1792-1822, Άγγλος ποιητής
Η μυθολογία συχνά θεωρείται η θρησκεία «άλλων λαών». Η θρησκεία μπορεί να οριστεί σαν παρεξηγημένη μυθολογία.
Σε καμιά ιστορική συγκυρία οι εκκλησίες δεν υπήρξαν φρουροί της ελευθερίας των λαών.
Τζέημς Μάντισον,
Όλες οι θρησκείες βασίζονται σε μια απαρχαιωμένη ορολογία.
Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ, 1899-1977, Ρωσοαμερικανός συγγραφέας
Ακούγοντας κάποιους θρησκευόμενους ανθρώπους, θα μπορούσε να φανταστεί κανείς ότι ο Θεός δεν γελάει ποτέ.
Σρι Αουρομπίντο, 1872-1950, Ινδός φιλόσοφος
Όσο περισσότερο μελετώ τις θρησκείες, τόσο πιο πολύ πείθομαι πως ο άνθρωπος ποτέ δεν λάτρεψε σαν Θεό τίποτε άλλο εκτός από τον εαυτό του.
Richard Burton,
Η θρησκεία είναι το αφροδίσιο νόσημα της ανθρωπότητας. Η πολιτική είναι ο καρκίνος της.
Henry de Montherlant,
Το αδύναμο σημείο της θρησκείας είναι η γελοιότητά της.
Arnold J. Toynbee, 1889-1975, Βρετανός ιστορικός
Αν η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα, πώς εφαρμόζεται αυτό στην περίπτωση του Θεού;
George Deacon, 1906-1984, Βρετανός ωκεανογράφος
Κάθε γενιά θρησκόληπτων θέλει να πιστεύει ότι το τέλος του Κόσμου ή η Δευτέρα Παρουσία θα συμβεί επί των ημερών της. Ανέκαθεν, σε όλες τις εποχές, υπήρχε ένα τέτοιο φιλοθεάμον κοινό.
Μανώλης Δουκίδης,
Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο μόνο και μόνο για να ακούσει κάποιον έπαινο γι’ αυτά που έκανε εκείνες τις πέντε μέρες…
Christopher Morley

Οι ιερείς δημιούργησαν τα ιερατεία και την θρησκεία για να κάθονται 6 ημέρες την εβδομάδα και την 7η να δοξολογούν τον Κύριο και Αφέντη των αφελών δούλων που τους θρέφει και τους συντηρεί μαζί με τον 11ο μήνα.

Αστραία