και η θεραπευτική δύναμη των Ομηρικών Επών

Ομηρική Ιστορική Ανακεφαλαίωση προσωπική και συλλογική

Σύνδεση των γεγονότων με το ομηρικό μίτο και σχοινί.

Ο Οδυσσέας φθάνει στο νησί των Φαιάκων όπως περιγράφεται στη ραψωδία ζ γυμνός και μετά από πολύμερη μάχη με τα άγρια κύματα του Ποσειδώνα και του θυμικού συναισθήματος νερού. Η Αθηνά Σοφία οδηγεί προσεκτικά τα βήματά του και η Ναυσικά γοητευμένη τον βοηθά. Η Αρήτη τον εξετάζει προσεκτικά. Φορά τα ρούχα της. Χωρίς την Αρετή, χωρίς να είναι ενάρετος ένα άνθρωπος δεν μπορεί στην Ιθάκη να μεταβεί μετά από μια Επιστροφή. Γι αυτό και στον Οδυσσέα και στον Ηρακλή είναι πολύ σημαντική αυτή της Αρετής η Επιλογή. Ο Αλκίνους Νους οργανώνει μεγάλη εορτή στον ΔΗΜΟ προς τιμή του και ο ΔΗΜΟΔΟΚΟΣ τραγουδά δύο πολύ σημαντικά περιστατικά. Ένα για τον Δούρειο Ίππο και ένα για τα δίχτυα του Ήφαιστου. Και τα δύο είναι ευφυώς κατασκευαστικά.

Με το πρώτο ιλιακό γεγονός θυμίζει στον οδυσσάμενο νου του ανθρώπου την κατασκευή του ξύλινου αλόγου για την κατάκτηση της ύλης δαμάζοντας τα Άλογα του Διομήδη και τις άλογες σκέψεις και με το δεύτερο στο αιθερικό του ξυπνά την κυτταρική ΝΜΗΜΗ συνδέοντας όλα τα γεγονότα δικτυακά και όλα τα σημεία αντίληψης κάθετα και οριζόντια.

Ο Οδυσσέας λέει το ΟΝΟΜΑ του και αποκαλύπτεται παράλληλα με την ανακεφαλαιωτική αγόρευση του στο διηνεκές για όλα τα αξιοσημείωτα γεγονότα σταθμούς της ζωής του. Είναι δε πολύ προσεκτικός στον λόγο του σε συνεχή αυτοπαρατήρηση και αυτοκριτική γιατί ο τρόπος που μιλάμε μας αρρωσταίνει ή μας θεραπεύει, όπως και ο τρόπος που γράφουμε και φυσικά ο τρόπος που σκεπτόμαστε.

Η ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ είναι πολύ σημαντική ΠΡΑΞΗ που ο Όμηρος υπογραμμίζει με ιδιαίτερα χαρακτηριστικό τρόπο ως ένας άνθρωπος της ΓΝΩΣΗΣ στη ΜΗ ΠΡΑΞΗ του τα Ομηρικά ΈΠΗ. Κυρίως είναι άκρως θεραπευτική γιατί μας δίδει την δυνατότητα να διορθώσουμε τα λάθη μας , να τα κατανοήσουμε, να πάρουμε πίσω την ενέργεια που μας έχουν κλέψει και να μετακινήσουμε το σημείο της αντίληψης μας σε ευρύτερα πεδία και θέσεις όπως περιγράφονται από τους κόμπους, τα σημεία διασταύρωσης των νημάτων και των ενεργειακών πεδίων των διχτυών του Ήφαιστου.

Στο παγκάκι ανακεφαλαιωτικώς

Αστραία

Στο παγκάκι ανακεφαλαιωτικώς
Τι είναι ο άνθρωπος; Αυτό που πιστεύει ο ίδιος για τον εαυτό του; Αυτό που πιστεύουν οι άλλοι για αυτόν ή αυτό που γίνεται στη διάρκεια μιας πορείας; Πιραντέλλο, Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε.
Αναμφίβολα η Φαιακία είναι από τα σημαντικά κεφάλαια της Οδύσσειας.
Εκεί ο Οδυσσέας φτάνει στον προτελευταίο σταθμό του, συναντά ανθρώπους πολιτισμό
και το κυριότερο ανακεφαλαιώνει τη ζωή του μπροστά στον Αλκίνοο Αετό πριν μεταβεί στον τελευταίο σταθμό.
Η ανακεφαλαίωση είναι μία μέθοδος ψυχαναλυτική και θεραπευτική πολύ παλιά. Την συναντούμε με τη μορφή αυτοβιογραφίας εξομολόγησης και ψυχανάλυσης.
Βοηθά στην κατανόηση του εαυτού μας ως μέρος του συνόλου υποσύνολο, στην αυτογνωσία δηλαδή αλλά και στην κατανόηση συνολικά του κόσμου ως σύνολο και σε κάτι σπουδαιότερο: την αλληλεπίδραση μεταξύ τους. το Γίγνεσθαι, το Ιστορικό Γίγνεσθαι καθέτως και οριζοντίως, την Εξέλιξη.
Αυτό που ήμασταν, αυτό που γίναμε κατά τη διάρκεια της πορείας της και της διαδρομής, αυτό που είμαστε σε ενεστώτα χρόνο και αυτό που θα γίνουμε στο μέλλον, μέσα σε στα αυστηρά καθορισμένα χρονικά πλαίσια του χωροχρόνου που έχουμε γεννηθεί και εξελισσόμαστε. Είμαστε προϊόν του Χρόνου παιδιά του.
Αυτό το φαινόμενο της ανακεφαλαίωσης λαμβάνει χώρα σε βαθμό υστερίας με τα σύγχρονα μέσα μαζικής ενημέρωσης στο διαδίκτυο και ειδικά με τα social media με χιλιάδες αναρτήσεις της προσωπικής ιδιωτικής κοινωνικής των ανθρώπων.
Πέρα από τον ναρκισσισμό και την φιλαυτία πού λειτουργεί ενεργοβόρα, βρίσκεται η ανάγκη του ανθρώπου να εκφράσει τον εαυτό του μέσα στον κόσμο και να πει:
Να, είμαι και εγώ εδώ, δείτε με.
Έτσι λοιπόν χιλιάδες άνθρωποι στο διαδίκτυο ανακεφαλαιώνουν περιστατικά της ζωής τους με τον τρόπο αυτό. Οι σύγχρονοι Φαίακες τους προσφέρουν μία ευκαιρία, το διαδίκτυο τους δίνει μία ευκαιρία να ξαναδούν τη ζωή τους από την αρχή με τα λάθη και τα σωστά και να την κατανοήσουν καλύτερα στο πλαίσιο της αλληλεπίδρασης.
Ο λόγος που στους περισσότερους ανθρώπους δεν λειτουργεί σωστά είναι ένας και βασικός:
Δεν έχουν διαδρομή, δεν έχουν στόχο, δεν έχουν προορισμό, δεν έχουνε συνείδηση ατομική, δεν έχουν αναλάβει την ευθύνη των πράξεων τους, την ευθύνη των Ναι και το Όχι που έχουν πει ή θα έπρεπε να έχουν πει, επειδή η ζωή των περισσότερων ανθρώπων είναι σκόρπια, χαμένη εδώ και εκεί.
Έτσι καταλήγουν χειραγωγήσιμοι, εύκολη λεία στα χέρια διαφόρων απατεώνων και δημιουργούν σχέσεις εξάρτησης με τα social media ακόμη και με ψυχαναλυτές και ψυχοθεραπευτές όπως έχουμε δει στο καταπληκτικό σατιρικό έργο «Ανάλυσέ το και… ξανά ανάλυσέ το».
Η ανακεφαλαίωση για να είναι αποτελεσματική πρέπει να είναι δυναμική, να γίνεται με αναπνοή εισπνοή-εκπνοή με δύο τρόπους:
Πρώτον με τη σειρά τα γεγονότα και δεύτερον ανακατωτά. Το πιο σημαντικό είναι να βλέπουμε τα γεγονότα και τη σύνδεση μεταξύ τους. Ούτε να τα κουκουλώνουμε, ούτε να χαριζόμαστε στον εαυτό μας αλλά ούτε και στους άλλους. Αυτή είναι η ανακεφαλαίωση που δέχεται ο Αετός και το βραβείο που δίνει στις ταινίες που βλέπει να περνούν μπροστά του, ως πολύ σινεφίλ, σε ρόλους αψογοσύνης.
Η ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ είναι πολύ σημαντική ΠΡΑΞΗ που ο Όμηρος υπογραμμίζει με ιδιαίτερα χαρακτηριστικό τρόπο ως ένας άνθρωπος της ΓΝΩΣΗΣ στη ΜΗ ΠΡΑΞΗ του τα Ομηρικά ΈΠΗ. Κυρίως είναι άκρως θεραπευτική γιατί μας δίδει την δυνατότητα να διορθώσουμε τα λάθη μας , να τα κατανοήσουμε, να πάρουμε πίσω την ενέργεια που μας έχουν κλέψει και να μετακινήσουμε το σημείο της αντίληψης μας σε ευρύτερα πεδία και θέσεις όπως περιγράφονται από τους κόμπους, τα σημεία διασταύρωσης των νημάτων και των ενεργειακών πεδίων των διχτυών του Ήφαιστου.
Η ανακεφαλαίωση του Οδυσσέα στο νησί των Φαιάκων
και η θεραπευτική δύναμη των Ομηρικών Επών

Αστραία

Στη Βουλή των   Φαιάκων  και στην  e- αγορά του δήμου

Ομηρικές Ανακεφαλαιώσεις
Η ανακεφαλαίωση είναι ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο  με όχημα  την Συνείδηση και τη βοήθεια της αναπνοής, εισπνοής εκπνοής κατά το οποίο εξετάζεις  όλα τα γεγονότα του παρελθόντος με διάθεση κριτικής και αυτοκριτικής εισπνέοντας την ενέργεια που σου κλέψανε και εκπνέοντας τα υπολείμματα που αφήσανε ειδικά από γεγονότα που σε πλήγωσαν πολύ. Αυτά τα γεγονότα δημιουργούν μαύρες τρύπες στο ενεργειακό σώμα από τις οποίες έχουμε ενεργειακή απώλεια συνεχή  κάτι σαν τον πίθο των Δαναΐδων  δηλαδή.
Η ανακεφαλαίωση είναι όχι μόνο ένας τρόπος να διορθώσεις το παρελθόν αλλά, και να το κατανοήσεις σε βάθος σε πλάτος και στο ύψος καθώς και όλα τα γεγονότα που συνδέονται με αυτό και ειδικά με χαρακτηριστικούς σταθμούς στη ζωή σου.
Η σπουδαία αυτή πράξη που μπορεί να λειτουργήσει ιαματικά και θεραπευτικά και να κλείσει τις τρύπες, να αναζωογονήσει το σώμα, να βάλει μία καλή βάση για τη φυσική ψυχική και πνευματική υγεία του ανθρώπου υπογραμμίζεται στα  Έπη τα Ομηρικά  από την ανακεφαλαίωση του Οδυσσέα αγορευτικά.
Ο Οδυσσέας ξεβράζεται μισοπεθαμένος και  μισοπνιγμένος στην ακρογιαλιά της Σχερίας. Έχει δώσει μεγάλες  μάχες  με τέρατα  Κύκλωπες και Νύμφες και τα αγριεμένα κύματα του Ποσειδώνα. Στο σώμα του  φέρει τα σημάδια και τις  πληγές από τον πόλεμο  ακόμη της Τροίας.
Ο Αλκίνοος βασιλιάς τον φιλοξενεί και ύστερα από εξονυχιστική ανάκριση της  Αρήτης  τον καλεί στη Βουλή των  Φαιάκων και τον ρωτά ποιος είναι από πού έρχεται και πού πάει.
Ο Οδυσσέας εξηγεί αναλυτικά και περιγράφει τα γεγονότα και τους σταθμούς της πορείας της ζωής του στο διηνεκές του απείρου όπου  αγορεύει. Είναι όχι μόνον ένας τρόπος να  απαντήσει στις ερωτήσεις του  Αλκίνοου αλλά και ένας τρόπος να θεραπευτεί και να αυτοθεραπευτεί,  να κλείσει τις πληγές του πριν φτάσει στον τελευταίο σταθμό στην Ιθάκη που έχει να αντιμετωπίσει πολλά.
Η ανακεφαλαίωση  για να γίνει σωστά απαιτεί:
1. Μία εντιμότητα,  ειλικρίνεια και της αλήθειας  την αντοχή.
2. Μία σύνδεση των γεγονότων  για να μην είναι μια στείρα  ονειροπόληση και σκόρπιες σκέψεις και αναμνήσεις ανακατεμένες φύρδην μίγδην  από δω και από κει.
Πρέπει δηλαδή να υπάρχει ένας μίτος  και ένα σκοινί που να συνδέει τα βασικά γεγονότα της ζωής μας με το αντικειμενικό σκοπό του προορισμού μας.
Σκόρπιες  σκέψεις και τυχαίες αναμνήσεις δεν μπορούν  να λειτουργήσουν  ως ανακεφαλαίωση σε θεραπευτικό σκοπό. Παραμένουν στο επίπεδο της αυταρέσκειας της ονειροπόλησης και της τεμπέλικης ομφαλοσκόπησης.
Δεν γίνεται δηλαδή  η ανακεφαλαίωση, το χειρουργικό μαχαίρι  που θα αφαιρέσει το πύον που έχει συσσωρευτεί  και θα κλείσει τις  οπές πληγές  αυτές.
Επειδή οι Φαίακες αντιστοιχούν  στο ζώδιο του Υδροχόου που μεταβαίνουμε πρόσω  ολοταχώς προς τα εκεί με όλα τα χαρακτηριστικά,  τα e-mail πλοία χωρίς πηδάλιο με την ταχύτητα του ιντερνέτ,  βλέπουμε πολλούς χρήστες του διαδικτύου ακόμη και  ασυνείδητα να κάνουν μία προσπάθεια αυτοθεραπείας και ανασκόπησης.
Βλέπουμε ανθρώπους μέσα από τα social media  να μιλάν  για τη ζωή τους για τον εαυτό τους για το παρελθόν για τα γεγονότα που τους πίκραναν και τους πλήγωσαν σαν  μία προσπάθεια ανακεφαλαίωσης.
Όμως επειδή δεν γίνεται σύμφωνα με τους κανόνες της αυτοπειθαρχίας και της αυστηρής αυτοπαρατήρησης, δεν έχουν καμία συνοχή,  έχουν και  ελάχιστο αποτέλεσμα, δεν γίνεται σωστά δηλαδή.

Η ανακεφαλαίωση μπορεί να είναι και συλλογική,  εκτός από προσωπική. Σε αυτή την περίπτωση ανακεφαλαιώνεις και συνδέεις ιστορικά γεγονότα με την  ματιά του αντικειμενικού παρατηρητή. Οριζοντίως και καθέτως. Οριζοντίως η περιγραφή και καθέτως,  ο αφηρημένος πυρήνας της ιστορίας τους.

Θεωρώ πως ο ποιητής των Ελλήνων, ο ‘Ομηρος  έκανε μια  προσωπική και συλλογική ανακεφαλαίωση των γεγονότων της εποχής του με τα Ομηρικά Έπη,  κατάθεση στον Αετό και μας άφησε μια σπουδαία  κληρονομιά και παρακαταθήκη αλλά, και όλες τις οδηγίες για να φθάσουμε στην Ιθάκη ως προορισμό.

Άρθρο για  μία καλή ανακεφαλαίωση  εδώ . Στην αρχή είναι δύσκολο, όλα και όλοι  σε εμποδίζουν στο να το κάνεις   αλλά  όταν το κάνεις και  γίνει σωστά έχει ένα αποτέλεσμα εκπληκτικό.

Η ανακεφαλαίωση του Οδυσσέα στο νησί των Φαιάκων και η θεραπευτική δύναμη των Ομηρικών Επών

Αστραία

και τα δάκρυα του Διονύσου

Αετός μυίας ου θηρεύει. Οι αετοί δεν κυνηγούν μύγες.

Ο αετός είναι ένα πουλί ημερόβιο, πτηνό της τάξης των Αετόμορφων, με ιδιαίτερο συμβολισμό και σημειολογία. Απαντάται σε όλες τις μυθολογίες και σε όλες τις αυτοκρατορίες  της ιχθυακής εποχής, κυρίως ως δικέφαλος σιαμαίος.
Ο δικέφαλος αετός είναι σύμβολο αρχαίο από την Εποχή της αρχαίας Λεμουρίας, όπως ο σταυρός και η σβάστικα, την εποχή που κυκλοφορούσαν δικέφαλα τρικέφαλα μονόφθαλμα εκατόγχειρα όντα, γίγαντες και κύκλωπες και άλλα πολλά. Ίσως να ήταν αποτέλεσμα αποτυχημένων γενετικών πειραμάτων, αλλά ίσως και να ήταν και μία αποτυχημένη προσπάθεια της εξέλιξης των ειδών ή ίσως και τα δύο μαζί. Τα ίχνη τους, απαντώνται σε όλη τη γη που άρχισε μετά την εξαφάνιση των δεινοσαύρων εδώ και 75 εκατομμύρια χρόνια.
Ο μονοκέφαλος αετός, πάντα μονοκέφαλος, αναφέρεται πλειστάκις στα Ομηρικά Έπη που διηγούνται τη Νεότερη Ιστορία του ανθρώπου για της ιαχής, του homo sapiens sapiens, του Σοφού Ομήρου ποιητή. Δύο αετοί πετάξανε και ορίσανε το κέντρο ισορροπίας του πλανήτη στους Δελφούς με εντολή του Άρχοντος Νου του Ολυμπίου Διός.
Η πιο αξιοσημείωτη αναφορά, είναι η ερμηνεία που δίνει στο όνειρο της Πηνελόπης, ο μεταμφιεσμένος σε ζητιάνο Οδυσσέας, όταν του το περιγράφει αναλυτικά, λέγοντάς του, πως είδε έναν αετό από ψηλά, σε 20 χήνες να εφορμά.
20 αιώνες παλεύει η  (χήνα) συνείδηση του ανθρώπου να ανέβει και να μην πνιγεί στα μανιασμένα κύματα του ποσειδωνίου ωκεανού την εποχή των ιχθύων και 20 χήνες κατανοεί η οδυσσειακή συνείδηση του αγωνιζόμενου ανθρώπου εποπτεύοντας την εποχή αυτή από ψηλά, με αετίσια ερμηνεία φυσικά.
Ο Διόνυσος είναι ένας καταδιωκόμενος (παιδί )θεός. Γυψωμένοι Τιτάνες καραδοκούν να τον κομματιάσουν αλλά και η Σεμέλη ζητά να δει τον Θεό, αφελής θεούσα πιστή. Αυτό δεν είναι δυνατόν να συμβεί με την ανθρώπινη μορφή, ο θεός είναι πέρα από αυτά. Όσοι προσπάθησαν να τον δουν ,κάηκαν από τις απόρροιες του Αετού. Οι  ζωές των ευσεβών  θρησκευτών, θεούσων και θεουσουργών, είναι ζωντανή απόδειξη για όλα αυτά. «Καμένοι» όλοι, κεκαυμένοι. Ο θεός είναι πέρα από το Γνωστό και από το Άγνωστο και τίποτα δεν μπορεί να πει κανείς για αυτό. Πόσο μάλλον να οργανώσει δογματική θρησκεία και εξουσιαστικό σύστημα απολυταρχικής κυβέρνησης. Ίσως και να είναι ένας πολύ μακρινός  «αετός» ,παρά τους πόδας του Διός που μοιράζει την συνείδηση σε τρεις κυρίες απόρροιες, των οργανικών όντων   (αναπαραγωγή και μεταβολισμός, Ζευς), ανόργανων (Ποσειδών ) και των ,πριν τον Χρόνο Κρόνο, DNA εγγραφών και μεταφορικών RNA (Πλούτων Ερμής).
Ο αετός είναι και σύμβολο του Σκορπιού, του 8ου οίκου που αναδύεται μέσα από την μεταστοιχειωτική φωτιά και φλόγα με αναδιάταξη της ενέργειας του ηρωικού όντος, το αείζωον πυρ.
Ο Οδυσσέας, μέσω της ανακεφαλαίωσης του, στο νησί των Φαιάκων κλείνει τις μαύρες τρύπες της προσωπικής του ιστορίας θεραπεύοντας το ενεργειακό του σώμα, αλλά και ο Όμηρος μέσα από το μεγαλειώδες έργο του, τα Ομηρικά Έπη, δίνει μία ευκαιρία για την θεραπεία σε συλλογικό επίπεδο φυλής και έθνους θεραπεύοντας το εθνικό νησί (τονάλ).
Ας την ακούσουμε προσεκτικά και έχουμε να μάθουμε πολλά για τον άνθρωπο, τον αγώνα του την διαδρομή τις παγίδες τα λάθη του την υπερβολή και να πετάξουμε τον αετό ψηλά ,μαζί με κάποια ιστορία που μας πλήγωσε βαθιά.
Θεραπευμένοι, σκουπίζοντας τα δάκρυα μας τα αλμυρά, να γυρίσουμε στο νησί της προτίμησης μας που αγαπούμε πλατιά σαν τη θάλασσα που μας μοιάζει σε πολλά.
Ψηλά τα κεφάλια, ψηλά ο αετός υπερήφανος για μας κοιτά μέσα από τις αδυσώπητες απόρροιες του σύμπαντος, τόσο θαρραλέοι και σοφοί που γίναμε πια.
Ο Διόνυσος να μη ξαναδακρύσει, τα παιδιά να παίζουν με τα παιχνίδια τους στις αλάνες ξέγνοιαστα και οι Τιτάνες για να μην τα ξαναγγίξουμε πια. Η καρδιά μας, να μη κομματιαστεί ποτέ, μα ποτέ ξανά.
Γιατί χωρίς την καρδιά, χωρίς αυτά που αγαπούμε, τι μπορεί να είμαστε; Μια χούφτα κόκκαλα πέτρες σκόνη και θρυμματισμένα σκόρπια οστά.
Χωρίς την καρδιά, δεν υπάρχει δρόμος, δεν υπάρχει επιστροφή, γνώση κατανόηση προσμονή…. χαρά.

ελθών δ’ εξ όρεος μέγας αετός αγκυλοχείλης
πάσι κατ’ αυχένας ήξε και έκτανεν οι δε κέχυντο
αθρόοι εν μεγάροις, ο δ’ αιθέρα δίαν αέρθη.
Κι ένας αετός  ορεσίβιος, μέγας αετός αγκυλόχειλος,
χίμηξε από ψηλή κορφή και έκοψε το λαιμό τους,
και όλες  οι χήνες, σωρός στο μέγαρο απλώθηκαν,
και  ο αετός στο γαλάζιο αιθέρα
πέταξε πάλε κι έφυγε, τ 538 Οδυσσεία
Αστραία