κυρίες και κύριοι της μεγάλης αρπαχτής
των πρωθυπουργών θυγατέρων υιών
των υπουργών
των μετασχηματισμών
των βουλευτών
Η παράσταση πρέπει να συνεχιστεί
σε κόσμο άδειο από λογική και αισθητική.
Αλγεινή εντύπωση μου προκάλεσε και όχι μόνο σε μένα, το  νόμιμο γεγονός της μετάβασης του Πρωθυπουργού στην Νέα Ατλαντίδα και τις ΗΠΑ για την εγγραφή της κόρης του στο πανεπιστήμιο του Γέιλ.
Όχι γιατί πήγε εκεί, εν μέσω κρίσιμων θεμάτων και προβλημάτων στην χώρα, όχι βεβαίως γιατί έγραψε την κόρη του  χωρίς να κρατήσει ούτε τα προσχήματα την ημέρα της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων των πανελλαδικών εξετάσεων. Όχι για αυτήν την επικύρωση της ανωτερότητας των Αμερικάνικων κολλεγίων έναντι των Ελληνικών, αλλά για έναν πολύ σημαντικό λόγο.
Την ασυνέπεια λόγων και πράξεων την αντίφαση λόγων και πράξεων και τη σμίκρυνση του θεσμού του πρωθυπουργού μιας χώρας.
Και δεν είναι ο μόνος, και ο προηγούμενος πρωθυπουργός τα ίδια έκανε και ο παραπροηγούμενος κοκ.
Ανακοινώσεις με περισσή σπουδαιοφάνεια, λόγοι για τον αντιρατσισμό για τον ανθρωπισμό  για την ισότητα για την δημοκρατία χωρίς κανένα αντίκρισμα πουλώντας λίγα ψίχουλα  ψεύτικης φιλανθρωπίας ελεημοσύνης και περίσσειας υποκρισίας.
100 χρόνια κυβερνά την Ελλάδα η δυναστεία Μητσοτάκη από τον πατέρα στον γιο τον εγγονό και στον δισέγγονο και δεν κατάφερε να κάνει ένα πανεπιστήμιο της προκοπής στην Ελλάδα για να φοιτήσει η δισέγγονη του;;;;;;;
Έδωσε βέβαια δωρεάν στο πανεπιστήμιο του stanford για  «τις ελληνικές σπουδές» δύο εκατομμύρια από την εταιρεία ακινήτων Τσακοπούλου Κουναλάκη στο όνομα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη( γιατί αυτό;;;;;) και δεν κατάφερε να κάνει ένα αξιόλογο τμήμα ελληνικών σπουδών στην Ελλάδα να σπουδάσει η δισέγγονη του.
Η ίδια η δυναστεία Μητσοτάκη που μιλάει για Δημοκρατία ενώ κυβερνά σαν ανώτατη θεού Βασιλεία και διατηρεί μία ιστοσελίδα του Ιδρύματος της χωρίς κανένα αξιόλογο έργο ( δεν την βρίσκω πια στο διαδίκτυο ).
Και όχι σαφώς δεν περιμένουμε από τον κύριο Κυριάκο Μητσοτάκη να χύσει το νερό στην έρημο της Γεδρωσίας  σαν τον Αλέξανδρο και να μην πιει και αυτός εφόσον οι στρατιώτες του πολεμούν διψασμένοι. Όχι δεν έχουμε  τέτοιες μεγάλες προσδοκίες από τον κ. Μητσοτάκη να χειριστεί ένα σπαθί Αλεξάνδρου ή το σπαθί της Ελευθερίας που το γνωρίζουμε από την κόψη τη φοβερή, θα ήτανε πάρα πολύ. Και ίσως ποτέ του να μην το έχει δει.
Ούτε να κοιμάται σε ένα φτωχικό ράντζο σαν τον Νικόλαο Πλαστήρα και να μην πηγαίνει διακοπές φωτογραφιζόμενος με την περιβολή πετσέτας ή να νοικιάζει ένα φτωχό διαμέρισμα σαν τον Καποδίστρια εφ΄όσον τα οικονομικά της πατρίδας του δεν του επιτρέπουν κάτι περισσότερο.
Όχι δεν έχουμε τέτοιου είδους προσδοκίες από τον Πρωθυπουργό μας, όπως δεν είχαμε και από τους προηγούμενους που ήρθαν με σπουδές από τα πανεπιστήμια των ΗΠΑ για να φέρουν την Ελλάδα σε αυτό το χάλι που την έφεραν με τις οικονομικές τους γνώσεις και τις ανθρωπιστικές τους που σπούδασαν μαζί με τα διδακτορικά τους.
Δεν είδαμε ποτέ τα παιδιά τους να πηγαίνουν στα ίδια σχολεία με τα προσφυγόπουλα   που συνοδεύουν και τις φωτογραφίες που βγάζουν αγκαλιά. Οι  ανθρωπιστικές  τους σπουδές  φαίνεται  αρχίζουν και τελειώνουν εκεί. Σε μια φωτογραφία εικονική.
Δεν τους είδαμε ποτέ να υπερασπίζονται την Ελλάδα και τη χώρα την πατρίδα που τους συντηρεί με μισθούς και μισθώματα ψηλά.
Δεν τους είδαμε ποτέ μαχητές να υπερασπίζονται ακόμη με αυτοθυσία κάποια ιδανικά, κυρίως αξιοπρέπειας
και με την πένα   και με το σπαθί . 
Όχι μόνο γιατί δεν είναι διανοούμενοι ολκής, δεν μπορούν να γίνουν, γιατί δεν έχουν την φλόγα το σθένος μιας ατρυτώνης ψυχής αλλά και γιατί δεν μπορούν να κρατήσουν της Ελευθερίας  το Σπαθί. Απαιτεί μια  καρδιά ζωντανή.
θα παραμείνουν μικροί υπάλληλοι μιας χαμηλής εντροπίας που στο θάνατο κυλά γοργά.
«Ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό;;;;;»
Μόνο που δεν είναι αποτέλεσμα αισθητικό.
Τελευταία μέρα Αυγούστου  και έχουμε ένα ακόμη θλιβερό  ανασχηματισμό……

Αστραία

Lux Et Veritas
με Φως και Αλήθεια ( από το ρητό του )

Ο Elihu Yale (5 Απριλίου 1649-8 Ιουλίου 1721) ήταν Βρετανό-Αμερικανός έμπορος, δουλέμπορος και «φιλάνθρωπος». Υπηρέτησε ως Πρόεδρος της εγκατάστασης της εταιρείας East India Company στο Fort St. George , στο Madras . Τον θυμούνται καλύτερα ως τον κύριο ευεργέτη του κολλεγίου Yale , το οποίο ονομάστηκε προς τιμήν του.
Το Πανεπιστήμιο Γέιλ  είναι Αμερικανικό ιδιωτικό πανεπιστήμιο που βρίσκεται στο Νιου Χέιβεν του Κονέκτικατ στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Ιδρύθηκε το 1701 στην αποικία του Κονέκτικατ και είναι το τρίτο παλαιότερο ίδρυμα ανώτατης εκπαίδευσης στις Ηνωμένες Πολιτείες. 

Ιδρυθέν ως Κολλεγιακό Σχολείο, το ίδρυμα έχει τις ρίζες του στους κληρικούς του 17ου αιώνα, οι οποίοι προσπάθησαν να καθιερώσουν ένα κολλέγιο που να εκπαιδεύει κληρικούς και πολιτικούς ηγέτες για την αποικία. Το 1718, το κολλέγιο μετονομάστηκε σε Κολλέγιο Γέιλ ως φόρος τιμής στον Έλιχου Γέιλ, διοικητή της Βρετανικής Αποικίας των Ανατολικών Ινδιών
Αρχικά ονομαζόταν Κολλεγιακό Σχολείο. Ένα ρήγμα σχηματίστηκε στο Χάρβαρντ μεταξύ του έκτου προέδρου Ινκρίζ Μάδερ και του υπόλοιπου κλήρου του Χάρβαρντ, τους οποίους ο Μάδερ θεώρησε ως όλο και πιο φιλελεύθερους, εκκλησιαστικά χαλαρούς και υπερβολικά εκτεταμένους στο πολίτευμα της Εκκλησίας. Η διαμάχη προκάλεσε τους Μάδερ να υπερασπιστούν την επιτυχία του Κολεγιακού Σχολείου, με την ελπίδα ότι θα διατηρηθεί η Πουριτανική θρησκευτική ορθοδοξία με ένα τρόπο που το Χάρβαρντ δεν είχε.
Ο Κότον Μάδερ πρότεινε να μετονομαστεί το κολέγιο σε Γέιλ έτσι ώστε να τιμήσουν τον πρώτο ευεργέτη τους και να αυξήσουν τις πιθανότητες ότι θα δώσει στο κολλέγιο μια άλλη μεγάλη δωρεά ή κληροδότημα. 
Σοβαροί Αμερικανοί φοιτητές της θεολογίας και της θεότητας, ιδιαίτερα στην Nέα Αγγλία θεώρησαν τα Εβραϊκά ως κλασσική γλώσσα, μαζί με τα Ελληνικά και τα Λατινικά και απαραίτητα για την μελέτη της Παλαιάς Διαθήκης από το πρωτότυπο κείμενο. Ο Αιδεσιμότατος Έζρα Στάιλς, πρόεδρος του Κολεγίου από το 1778 ως το 1795, έφερε μαζί του το ενδιαφέρον για την Εβραϊκή γλώσσα ως όχημα για την μελέτη αρχαίων Βιβλικών κειμένων στο πρωτότυπο κείμενο (όπως είναι κοινό σε άλλα σχολεία), απαιτώντας από όλους τους πρωτοετείς φοιτητές μελετήσουν Εβραϊκά ( σε αντίθεση με το Χάρβαρντ, όπου μόνο οι δευτεροετείς φοιτητές όφειλαν να μελετούν Εβραϊκά) και είναι υπεύθυνο για την φράση στα Εβραϊκά אורים ותמים (Ουρίμ και Θουμμίμ -Φως και Αλήθεια) στην σφραγίδα του Γέιλ. Η μεγαλύτερη πρόκληση του Στάιλς εμφανίστηκε τον Ιούλιο του 1779 όταν Βρετανικές εχθρικές δυνάμεις κατέλαβαν το Νιου Χέβεν και απείλησαν να ισοπεδώσουν το Κολλέγιο. Ο απόφοιτος του Γέιλ Έντμαντ Φάνινγκ, γραμματέας στο Βρετανικό Γενικό στην εντολή της κατοχής, μεσολάβησε και το Κολλέγιο σώθηκε. Αργότερα δόθηκε στον Φάνινγκ τιμητικός βαθμός LLD, το 1803 για τις προσπάθειές του
Η διαμάχη για το όνομα του πανεπιστημίου Yale προς τιμήν του δουλεμπόρου Elihu Yale χρονολογείται τουλάχιστον το 1994. Το 2007, το πανεπιστήμιο Yale αφαίρεσε έναν πίνακα που δείχνει τον Elihu Yale να παρακολουθείται από ένα παιδί σκλάβο
Το Πανεπιστήμιο Yale έχει πολλά άλλα κτίρια που ονομάστηκαν για να τιμήσουν τους ιδιοκτήτες σκλάβων, συμπεριλαμβανομένου του επισκόπου George Berkeley , Timothy Dwight και Ezra Stiles.
Κατά τη διάρκεια των προεδρικών εκλογών του 1988, ο George HW Bush (Yale ’48) ειρωνεύτηκε τον Michael Dukakis επειδή είχε «απόψεις εξωτερικής πολιτικής γεννημένες στη μπουτίκ του Harvard Yard».
Ο Yale πέθανε στις 8 Ιουλίου 1721 στο Λονδίνο, αλλά θάφτηκε στην αυλή της εκκλησίας της ενοριακής εκκλησίας του St Giles ‘Church, Wrexham , Wales .  Ο τάφος του είναι γραμμένος με αυτές τις γραμμές:

Γεννήθηκε στην Αμερική, στην Ευρώπη
ανατράφηκε στην Αφρική ταξίδεψε και στην Ασία παντρεύτηκε
όπου ζούσε και ευδοκίμησε. Στο Λονδίνο πέθανε.

Οι Ιησουίτες τα πανεπιστήμια, οι Ναΐτες τις τράπεζες και οι πρωθυπουργοί τα παιδιά τους στέλνουν εκεί  για να κυβερνήσουν ένα κόσμο  όπου η αμετροέπεια η υποκρισία και η απληστία επικρατεί χωρίς φως και αλήθεια

Αστραία

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ

Σκέψεις και δράσεις
σε διαδικτυακό κατάστρωμα

ΤΟ ΟΜΗΡΙΚΩΣ ΔΙΑΛΕΓΕΣΘΑΙ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
ΤΩΝ ΜΕΘΟΔΩΝ ΤΗΣ ΜΥΘΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑΣ

πρόλογος

Γιατί να γράψεις ένα άρθρο;
Το ερώτημα αυτό με απασχόλησε και με απασχολεί πάντα εμπρός σε ένα χαρτί λευκό.
Πάντοτε όταν γράφω κάτι έχω στο νου μου όχι το προσωρινό, αλλά το διαχρονικό, κάτι που να αντέξει στο χρόνο και να μπορεί να διαβαστεί μετά από καιρό και να γίνεται καλύτερο με την πάροδο του χρόνου, σαν το κρασί, το παλιό.
Γράφω όταν έχω έμπνευση, διάθεση και κάτι να πω, ως μέρος της αλληλεπίδρασης και ως αρτιεπής πολίτης στο μεγάλο παγκόσμιο χωριό.
Τι διαβάζω;
Μελετώ βεβαίως τον Όμηρο, ιστορία και κυρίως, βιογραφίες, αυτόν τον καιρό.
Περιδιαβαίνοντας τη μπλογκόσφαιρα σε διάφορα άρθρα και μπλογκ, εξετάζω πάντα το βιογραφικό του γράφοντος, για να ξέρω ποιος είναι και πως και γιατί ομιλεί και κυρίως αν αυτά που λέει και γράφει μπορεί να τα υποστηρίξει με μια συνεπή αντίστοιχη ζωή.
Και είναι το πιο σημαντικό θαρρώ, αν και σπάνιο, εν παντί καιρώ.

επίλογος
Το παρόν βιβλίο είναι χρονογραφήματα για την πολιτική επικαιρότητα, σκέψεις και προβληματισμοί για την κοινωνική καθημερινότητα από το 2008 διαποτισμένα με ένα πνεύμα διαχρονικό.

Πολιτική Ηγεσία και Γνώση

Κάθε πολιτική δράση προϋποθέτει και μια πολιτική σκέψη.
Κάθε πολιτική σκέψη εμπεριέχει και μια σαφή γνώση.
Κάθε σαφής γνώση στηρίζεται σε μια θεωρία και πρακτική, καλή.
Δεν υπάρχει πράξη που να μην είναι πολιτική
σε ένα κόσμο αλληλεπίδρασης, γιατί όπως λέει και ο 3ος νόμος του Νεύτωνος:
«Οι δυνάμεις που εξασκούνται από την αλληλεπίδραση δύο σωμάτων (1 και 2) είναι πάντα ίσες κατά το μέτρο και αντίθετες κατά τη φορά».
Οι δύο δυνάμεις δράση- αντίδραση ασκούνται πάντοτε σε δύο διαφορετικά σώματα
Ακόμη και οι αμέτοχοι αδιάφοροι και χωρίς καμία γνώση , δούλοι του συστήματος και του θεού, και όχι, «πολίτες» του καθαρού ΝΟΥ, δρουν πολιτικά, αντιδρώντας και επιλέγοντας να είναι ΥΠΗΚΟΟΙ σε ένα σύστημα που τους χειραγωγεί, γιατί τους περιφρονεί βαθιά.
Για κάθε δράση υπάρχει και μια αντίδραση, αλλά, και για κάθε αντίδραση υπάρχει μια εξουσία που εκπορνεύεται και εκπορεύεται από κέντρα γνωστικά.
Όταν είναι σοφή, την λέμε πολιτική ΗΓΕΣΙΑ και περιέχει απαραιτήτως,
την ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ.

αφιέρωση

σε αρτιεπείς χρονογράφους μπλόγκερ. Και μόνο….

Αστραία

ΟΜΗΡΕΙΟΝ

Ο ΜΕΛΗΣ ΠΟΤΑΜΟΣ ΕΊΝΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ, ΤΟΝ ΠΟΤΑΜΟ ΠΛΑΙΣΙΩΝΕΙ Η ΓΕΦΥΡΑ ΤΩΝ ΚΑΡΑΒΑΝΙΩΝ.

Ο ποταμός Μέλης είναι συνδεδεμένος με τον Ομηρο και μάλιστα λέγεται ότι υπήρχε στις όχθες του ένας ναός αφιερωμένος το «ΟΜΗΡΕΙΟΝ»

Η ακριβής τοποθεσία γέννησης του ποιητή δεν είναι σίγουρη αφού εφτά ελληνικές πόλεις διεκδικούν τον Όμηρο ως δικό τους παιδί. . «Επτά πόλεις μάρνανται σοφήν δια ρίζαν Ομήρου, Κύμη, Χίος, Κολοφών, Σμύρνη, Πύλος, Άργος, Αθήνη». Πιο πιθανή πατρίδα του όμως θεωρείται η Σμύρνη, Αιολική αποικία, που αργότερα προστέθηκε στην ιωνική συμπολιτεία. Σύμφωνα με τον Πρόκλο στο «Χρηστομαθεία» επειδή κάθε πόλη θα ήθελε να είναι πατρίδα του, εύλογα θα μπορούσε να ονομαστεί κοσμοπολίτης. Αβεβαιη είναι επίσης και η ημερομηνία γέννησης του, ενώ ο Ηρόδοτος (484-425 π.Χ.), τοποθετεί τον Όμηρο γύρω στο 850 π.Χ.

ΑΔΗΣ (1)
ΑΘΗΝΑ (13)
ΑΙΝΕΙΑΣ (1)
ΑΙΟΛΟΣ (2)
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (1)
ΑΛΚΙΝΟΟΣ (1)
ΑΛΤΑΝΗ (10)
ΑΜΑΖΟΝΕΣ (1)
Ανιστάμενοι Αχαιοί (1)
ΑΠΕΙΡΟΝ (1)
ΑΠΟΛΛΩΝ (3)
ΑΠΟΛΛΩΝ ΑΛΤΑΝΗ (1)
ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ (3)
ΑΡΓΟΣ (2)
ΑΡΗΣ (2)
ΑΡΡΗΤΟΙ ΛΟΓΟΙ (1)
ΑΡΤΕΜΙΣ (2)
ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ (3)
ΑΣΠΙΔΑ (3)
ΑΣΠΙΣ (1)
ΑΣΤΡΑΙΑ (1)
ΑΤΛΑΝΤΑΣ (1)
Ατλας (1)
ΑΥΓΗ (1)
ΑΥΤΟΜΕΔΩΝ (1)
ΑΦΡΟΔΙΤΗ (4)
ΑΧΑΙΟΙ (1)
ΑΧΙΛΛΕΑΣ (3)
ΑLESSANDRO ALLORI (1)
Β Ιλιάδος (1)
ΒΑΛΙΟΣ (1)
ΒΕΛΛΕΡΟΦΟΝΤΗΣ (1)
Βόες Ἡλίου (1)
Βοιωτοί (1)
ΓΟΡΓΟΝΕΙΟ (1)
ΔΕΠΑΣ (1)
ΔΗΜΟΔΟΚΟΣ (1)
διαγωνισμός (1)
ΔΙΑΣ (2)
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ (1)
ΔΙΟΜΗΔΗΣ (2)
Διομήδους Αριστεία (1)
ΔΙΟΝΥΣΟΣ (2)
Δούρειος Ίππος (1)
Ε Ιλιάδος (1)
ΕΙΡΗΝΗ (1)
ΕΚΤΟΡΑΣ (1)
Ελένη (1)
ΕΛΖΙΝ (19)
ΕΛΙΑ (1)
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΙΣΤΟΡΙΑ (1)
ΕΛΛΙΟΤ (1)
ΕΛΥΤΗΣ (2)
ΕΜΠΕΔΟΚΛΗΣ (1)
ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ (1)
ΕΠΙΘΕΤΑ ΟΔΥΣΣΕΩΣ (1)
ΕΡΩΣ (1)
ΕΣΤΙΑ (1)
ΕΥΜΑΙΟΣ (3)
ΕΥΡΥΚΛΕΙΑ (2)
ΖΕΥΣ (1)
ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ (1)
Η ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ (1)
Η ΑΣΠΙΔΑ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ (1)
Η ΚΙΡΚΗ ΚΑΙ Ο ΑΔΗΣ (1)
Η ΚΟΙΛΑΔΑ ΤΩΝ ΝΑΩΝ (1)
Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ (1)
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ (1)
Η ΣΚΥΛΛΑ ΚΑΙ Η ΧΑΡΥΒΔΗ (1)
Η ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΕΝΟΣ ΠΟΙΗΤΗ (1)
ΗΝΙΟΧΟΣ (1)
ΗΡΑ (2)
ΗΡΑΚΛΗΣ (4)
ΘΕΟΚΛΥΜΕΝΟΣ (1)
ΘΕΤΙΣ (1)
ΘΗΣΕΑΣ (1)
ΙΕΡΟΣ ΤΡΙΠΟΔΑΣ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ (1)
ΙΘΑΚΗ (1)
Ιθάκηνδε (1)
ΙΛΙΑΔΑ (6)
ΙΛΙΑΣ (1)
ΙΠΠΟΛΥΤΗ (1)
ΙΡΟΣ (1)
ΚΑΒΑΦΗΣ (1)
ΚΑΛΥΨΩ (2)
ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ (1)
ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ (1)
ΚΕΡΑΥΝΟΙ (1)
ΚΕΡΥΝΙΤΗΣ ΕΛΑΦΟΣ (1)
ΚΙΚΟΝΕΣ (2)
ΚΙΡΚΗ (1)
Κίρκη (1)
Κίρκης Αιαία (1)
ΚΛΕΙΩ (2)
ΚΥΚΛΩΠΑΣ (2)
ΚΩΔΙΞ ΜΕΛΙΣΗΓΕΝΗΣ (1)
ΛΑΕΡΤΗΣ (1)
ΛΑΙΣΤΡΥΓΟΝΕΣ (2)
ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ (1)
ΛΩΤΟΦΑΓΟΙ (2)
Μ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (1)
ΜΑΝΩΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗ (1)
Μάχες στην Τροία (1)
ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (2)
ΜΕΔΟΥΣΑ (1)
ΜΕΛΑΝΘΙΟΣ (1)
ΜΕΝΑΛΑΟΣ (2)
ΜΕΝΤΩΡ (1)
ΜΝΗΣΤΗΡΕΣ (5)
ΜΝΗΣΤΗΡΟΦΟΝΙΑ (2)
ΜΟΡΦΕΑΣ (1)
ΜΟΥΣΑ ΚΛΕΙΩ (1)
ΜΟΥΣΕΣ (3)
ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ (1)
ΝΑΙΑΔΕΣ (1)
ΝΑΥΣΙΚΑ (2)
ΝΕΚΥΙΑ (1)
ΝΕΣΤΟΡΑΣ (2)
Νήες (3)
ΝΙΚΗ (1)
ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ (1)
ΞΑΝΘΟΣ (1)
ο (1)
Ο ΓΑΛΑΞΙΑΣ (1)
ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΡΟΣ ΑΧΑΙΟΥΣ ΕΛΖΙΝ (1)
ΟΔΟΣ ΤΡΙΠΟΔΩΝ (1)
ΟΔΥΣΣΕΑΣ (26)
Οδυσσέας (1)
ΟΔΥΣΣΕΙΑ (2)
Οδύσσεια (1)
ΟΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΟΥ ΔΟΝ ΧΟΥΑΝ (1)
ΟΙ ΕΛΖΙΝ ΚΑΙ ΤΑ ΜΗΛΑ (1)
ΟΜΗΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ (2)
Ομηρική Πολιτεία (1)
ΟΜΗΡΙΚΟΣ ΤΡΙΠΟΔΑΣ (1)
ΟΜΗΡΟΣ (13)
ΟΠΕΡΑ (1)
π (1)
Π.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ (1)
ΠΑΛΑΤΙ ΤΗΣ ΚΙΡΚΗΣ (1)
ΠΕΡΣΕΥΣ (1)
ΠΗΓΑΣΟΣ (1)
ΠΗΝΕΛΟΠΗ (7)
Πηνελόπη Fauré (1)
ΠΙΝΔΑΡΟΣ (1)
ΠΛΑΤΩΝΑΣ (1)
ΠΛΟΥΤΩΝΑΣ (1)
ΠΟΙΗΣΗ (1)
ΠΟΙΗΣΗ ΤΡΟΙΑ (1)
ΠΟΛΥΦΗΜΟΣ (1)
ΠΟΣΕΙΔΩΝ (1)
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ (2)
Πρίαμος (1)
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ (1)
ΣΕΙΡΗΝΕΣ (1)
Σειρῆνες (1)
ΣΕΦΕΡΗΣ (2)
ΣΙΚΕΛΙΑ (1)
Σκύλλα (1)
ΣΜΥΡΝΗ (1)
ΣΠΑΡΤΗ (1)
Στα τείχη μιας άδικης Τροίας (1)
ΣΥΜΠΑΝ (1)
ΤΕΧΝΗ (1)
ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ (10)
ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ (1)
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΩΝ (1)
ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΩΝ ΝΥΜΦΩΝ (1)
ΤΟ ΦΤΕΡΝΙΣΜΑ ΤΟΥ ΤΗΛΕΜΑΧΟΥ (1)
ΤΟΞΟ (1)
τόξο (1)
ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ (1)
Τροία (2)
ΤΡΩΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ (1)
ΤΥΧΗ (1)
ΥΠΝΟΣ (1)
ΦΑΙΑΚΕΣ (3)
ΦΙΛΟΙΤΙΟΣ (1)
Φιλοξενία (1)
ΦΡΥΚΤΩΡΙΕΣ (1)
Χάρυβδις (1)
ΧΕΙΡΩΝΑΣ (3)
ΧΕΛΙΔΟΝΙΣΜΑΤΑ (2)
ΧΙΜΑΙΡΑ (1)
ΧΡΥΣΗΣ (1)
ΩΡΕΣ (1)
Alfred Lord Tennyson (1)
Alma-Tadema Lawrence (1)
ANGELICA KAUFFMAN (1)
Arnold Böcklin (1)
AURORA (1)
BERTHOLD MAHN (1)
Charles Lebrun (1)
Domenico Beccafumi (1)
Francesco Primaticcio (1)
Frederic Leighton (1)
Gérard de Lairesse (1)
GIANI FELICE (2)
GIOVANNI BATTISTA TIEPOLO (1)
Guillaume Guillon Lethiere (1)
GUSTAVE MOREAU (1)
H ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΙ (1)
Henry Fuseli (1)
Jacqueline de Romilly (1)
JAN STYKA (2)
Jean Auguste Dominique Ingres (1)
JOHN RUSH (1)
Luigi Bienaimé (1)
MEYNIER CHARLES (1)
Oμηρικά Δείπνα και Σταυροί (1)
PADOVANINO (1)
PAOLO VERONESE (1)
PELLEGRINO TIBALDI (2)
Pellegrino Tibaldo (1)
Pierre Jérôme (1)
RUBENS (1)
ULYSSES (1)

Η ιδιαίτερη διάλεκτος των ομηρικών επών μας οδηγεί στην Μικρά Ασία και ειδικότερα στην Ιωνία

«Άφησε την Χίο και πήγε στην Σάμο και όταν ήλθε η άνοιξη, πήρε ένα όμιλο παιδιών που τον ακολουθούσε από πόρτα σε πόρτα στα σπίτια των πλουσίων και τραγουδούσε μ…αζί τους την Ειρεσιώνη. Αργότερα πήρε το καράβι για την Αθήνα. Στην διάρκεια αρρώστησε και αναγκάστηκε να αποβιβαστεί στην Ίο, όπου πέθανε σε προχωρημένη ηλικία.
Οι σύντροφοι του τον θάψανε στο ακρογιάλι και χαράξανε στο μνήμα του αυτούς τους δύο στίχους:
Ετούτη η γη, την κεφαλή την ιερή
σκεπάζει του θείου Ομήρου
που έψαλλε τις δόξες των ηρώων.

Αυτό είναι το παραμύθι για τον Όμηρο, όπως το διηγόταν στην αρχαιότητα.

Πρόλογος από το βιβλίο «ΟΜΗΡΟΣ» Γιάννης Οικονομίδης

Αυτή είναι η Μυθιστορία  μας  στα δαιδαλώδη μονοπάτια της Ιστορίας.

Άοιδε  Μούσα Κλειώ!

Αστραία

Ο Δημήτρης Λιαντίνης γεννήθηκε στην Πολοδίτσα της Λακεδαίμονος στις 23 Ιουλίου 1942. Αρχή των dies canicularii. Σπούδασε κλασικές γλώσσες, ίωνες φυσικούς, και ανθρωπολογία. Νέος περπάτησε, για μια στιγμή, στην Άνω Ενγκαντίν και στο κάστρο του Εζέ. Στα πάρεργά του ασχολήθηκε με τους κήπους και με τον ουρανό. Με τάξη και με κλιτότητα. Και στο μέτρο του ανθρώπου.
Το ερώτημα που του τέθηκε στο δρόμο, κάτι σαν αίνιγμα της Σφίγγας στις Θήβες, εστάθηκε το ακόλουθο:
«Καθώς κοιτάς το μηδέν στα μάτια δύνεσαι να μην αποκαρτερήσεις;»
Αποκρίθηκε: «Ναι». (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου Γκέμμα)

Ο Λιαντίνης από τους ομορφότερους Έλληνες!
Είναι από τις ελάχιστες ομιλίες που μπορώ να παρακολουθήσω
με τον αυθόρμητο πηγαίο ζωντανό εμπνευσμένο ανιδιοτελή λόγο του.
Κρίμα που δεν είναι κοντά μας.
Τόσο όμορφα λεπτά χαρακτηριστικά τόση καθαρότητα στο βλέμμα, τόσο καθάργιο,
τόση πνευματική διαύγεια τόση ζωντάνια τόση παρρησία!
Χαίρεσαι να τον ακούς να μιλάει και να κινείται στον χώρο.
Αποτελεί πρότυπο σκέψης ομιλίας και λόγου.
Δεν άντεξε την πνευματική μοναξιά που ένιωθε.
Όλοι οι σπουδαίοι άνθρωποι υποφέρουν από αυτή, οι άνδρες, είναι πιο ευαίσθητοι και ευάλωτοι, αυτοκτονούν από αυτή την ξηρασία και έλλειψη.

Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ:

Ναοί της Αθηνάς και οι δύο!

Ομηρική Πολιτεία

Το κλασικό πνεύμα άρχισε με τον Όμηρο. Στον Οδυσσέα ενσαρκώνεται ο αιώνιος άνθρωπος, που συντόνισε την πράξη του με τον αιώνιο ρυθμό. Η ζωή του Οδυσσέα είναι η ανθρώπινη κίνηση απάνου στην ασύλληπτη εφαπτομένη της ύλης και της μορφής. Μέσα στη χειροποίητη σχεδία του έχουν αποθέσει τις συνταγές και τα φάρμακα, τα εργαλεία, τα όπλα και τα σκεύη τους όλες οι θρησκείες, οι φιλοσοφίες και οι τέχνες.
Ο Οδυσσέας είναι ο άνθρωπος, που όλα τα γνώρισε και όλα τα δοκίμασε. Και τη δύναμη της μουσικής την ενίκησε σαν τον Απόλλωνα και στον ασφοδελό λειμώνα κατέβηκε σαν το νεκρό Διόνυσο, και με τη θεά κοιμήθηκε νύχτες και νύχτες, και την αθανασία που τούταξαν την κλώτσησε κλαίγοντας.Κάθε φορά που νίκαγε κι ένα καινούργιο τέρας, επιβεβαίωνε τη διαίσθησή του ότι τραβάει σωστά τον ανθρώπινο δρόμο, ότι έσωσε πάλι να μη γκρεμισθεί από τη νοητή γραμμή της ακμής όπως οι σύντροφοί του, που ένας – ένας γλιστρώντας στη γοητεία της απόκλισης ξεπέφτανε από άνθρωποι σε βοσκήματα.Η επιστροφή στην Ιθάκη ήταν αξεδιάλυτα δεμένη με την ανάγκη να μείνει άνθρωπος. Και για να μείνει άνθρωπος, έπρεπε να ξεφύγει από όλα τα φίλτρα της Κίρκης, τα καλέσματα δηλαδή προς το ζώο, που κάθε φορά πηδούσαν μπροστά του με αλλαγμένη όψη.Το βαθύτερο νόημα του νόστου δεν βρίσκεται στο ότι ο ήρωας ποθεί να εύρει την Ιθάκη, αλλά στο ότι λαχταράει να μη χάσει τον εαυτό του.

Ο ΕΞΥΠΝΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΑΪΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΟΡΟΥ

Την εικόνα του ακέραιου ανθρώπου την ιστόρησε μια για πάντα ο Όμηρος με το μύθο του Οδυσσέα. Του κλέφτη από μια σκοπιά. Του πανούργου, του απαρνητή των γυναικών και του γόη των τεράτων.

Εάν ο Οδυσσέας μας φαίνεται τέτοιος, υπάρχει ωστόσο και μια ηθική πλατύτερη από τη χριστιανική. Μια ηθική που το ιστορικό της ξετύλιγμα την κατάντησε στο σημείο, ώστε η ανεπάρκεια της γνώσης και η αδυναμία της βούλησής μας να την έχουν παροπλίσει. Εννοώ την ελληνική ηθική της ακμής, που συμβατικά τελειώνει όταν ο Πυθαγόρας ο Ρηγίνος ετελείωνε στους Δελφούς τον Ηνίοχο, το 476 π.Χ.

Έχω τη γνώμη πως μπροστά στην ελληνική αρετή οι άνθρωποι πισωπατούν, από τη στιγμή που αρχίζουν να την κατανοούν σε βάθος. Κι αυτό, γιατί δεν υποφέρει ο άνθρωπος τη διαμαντένια σκληρότητα της φύσης. Το τρομερό του ωραίου, που λένε οι ποιητές.

Πράγματι, ο πολυμήχανος Οδυσσέας είναι ο αμαρτωλός και ο άπιστος. Ας αναλογιστούμε πώς τον κολάζει ο Δάντης. Αλλά πόση λάμψη αφήνει πίσω του, πόσο μεράκι στέρησης και πλούτο μνήμης, κάθε φορά που φεύγοντας αποχαιρετά ανθρώπους που τους βρήκε μετρημένους και δίκαιους. Ή εάν δεν τους βρήκε, τους ανάγκασε να γίνουν τέτοιοι. Τουλάχιστον μαζί του.

Ο Οδυσσέας δεν είναι ούτε της νύχτας ο φυγόδικος, ούτε ο ληστής της μέρας. Είναι ο έξυπνος με την αρχαϊκή σημασία της λέξης.

Να υπάρχεις ελληνικός δηλώνει τέσσερες τρόπους συμπεριφοράς.
Ότι δέχεσαι την αλήθεια που έρχεται μέσα από την φύση. Όχι την αλήθεια που φτιάχνει το μυαλό των ανθρώπων.
Ότι ζεις σύμφωνα με την ηθική της γνώσης. Όχι με την ηθική της δεισιδαιμονίας και των προλήψεων.
Ότι αποθεώνεις την εμορφιά. Γιατί η εμορφιά είναι δυνατή σαν το νου σου και φθαρτή σαν τη σάρκα σου.
Και κυρίως αυτό.. Ότι αγαπάς τον άνθρωπο. Πως αλλιώς! Ο άνθρωπος είναι το πιο τραγικό πλάσμα μέσα στο σύμπαν.

Πως αλλιώς…..Ελληνικώς

Αστραία