στις διάφορες θρησκείες

Βίβλος και Ομηρικά Έπη
Όλες οι θρησκείες είναι μυθολογίες με επιρροές δάνεια και αντιδάνεια μεταξύ τους.
Οι μυθολογίες είναι κωδικοποιημένες πληροφορίες παλαιών ιερατείων γιατί την εποχή που δημιουργήθηκαν την εξουσία, την είχαν τα ιερατεία καθιερώνοντας τις θρησκείες προς χειραγώγηση του πλήθους και της μεγάλης μάζας των ανθρωπίδων.
Η πρώτη μορφή εξουσίας είναι θρησκευτική και μεγάλη εξουσία.
Ξεκίνησε από την παλιά Λεμουρία Αυτοκρατορία της Ανατολής με πρώτο εξουσιαστή τον Κρόνο που έτρωγε τα παιδιά του και έκοψε τα γεννητικά όργανα του Ουρανού, τον ευνούχισε. Οι θρησκείες είναι «ο ευνουχισμένος Ουρανός» και όλες τους έχουν ευνούχους στην αυλή τους, ειδικά οι ανατολικές.
Από κει έμεινε και η περιτομή που κάνουν κάποιοι λαοί μουσουλμάνοι Αιθίοπες Αιγύπτιοι και συνήθως οι Εβραίοι .
Ο Κρόνος δεν τρώει μόνο τα παιδιά του αλλά ζητάει και τις θυσίες των παιδιών για αυτό και βιβλικός Θεός ΓΙΑΧΒΕ ( είναι μόνο 4 σύμφωνα, δεν υπήρχαν φωνήεντα τότε) ζητά την θυσία του Ισαάκ και κανείς έρμος ανθρωπίδης δεν διαμαρτύρεται για το παράλογο του θεού.
Οι πρώτοι ανθρωπίδες δεν μιλούσαν ούτε γράφανε στριγγλίζανε και μουγκρίζανε μόνο σύμφωνα υπήρχαν, αργότερα τραγουδούσαν. Το τραγούδι είναι πολύ παλιά ικανότητα του ανθρώπου. Τραγουδούσαν σαν πουλιά.
Ο θεός της Παλαιάς Διαθήκης στριγγλίζει τσιρίζει και λαλεί και τα Ομηρικά Έπη είναι μελ-ωδία ραψ-ωδίες δηλαδή τραγούδια. Πρώτα τραγουδήθηκαν και μετά γράφτηκαν.
Οι Έλληνες είναι ατλαντικό φύλο Πελασγικό , όπως και οι Τρώες, όχι μόνο πρόσθεσαν τα φωνήεντα στο φοινικικό Λεμουριακό αλφάβητο αλλά ανάπτυξαν και τη νοημοσύνη με ένα ιδιαίτερο τρόπο, τη λογική και τον ορθολογισμό.
Ο Οδυσσέας αρχέτυπο homo sapiens έβγαλε την ανθρωπότητα από το σπήλαιο τη φάτνη της Λεμουρίας και τύφλωσε τον Κύκλωπα. Έζησε και στην Ατλαντίδα γιατί η Καλυψώ είναι ατλαντική κόρη και του έμαθε πολλά και….. αστρολογία . Πάντα η Δύση έχει την τεχνογνωσία, η Ανατολή δεν μπορεί. πχ οι Κινέζοι είναι καλοί στην αντιγραφή, δεν έχουν εφευρετικότητα πρωτογενή.
Έχουν διαφορετική ΠΗΓΗ εκπόρευσης τα Ομηρικά Έπη από την Βίβλο.
Η Βίβλος είναι Εποχής Λεμουρίας πολύ παλιά, τα Ομηρικά Έπη είναι Εποχής Ατλαντίδας, νεότερα για αυτό και δεν μπορούν να γίνουν κατανοητά από τους ανατολικούς λαούς, μόνο η Δύση έχει τα Ομηρικά Έπη περί πολλού, γιατί οι ανατολικοί δεν μπορούν να τα κατανοήσουν.

Interpretatio graeca ή «ερμηνεία μέσω ελληνικών [μοντέλων]» είναι ένας λόγος που χρησιμοποιείται για την ερμηνεία ή την προσπάθεια κατανόησης της μυθολογίας και της θρησκείας άλλων πολιτισμών. μια συγκριτική μεθοδολογία που χρησιμοποιεί αρχαιοελληνικές θρησκευτικές έννοιες και πρακτικές , θεότητες και μύθους , ισοδυναμίες και κοινά χαρακτηριστικά .

Η φράση μπορεί να περιγράφει ελληνικές προσπάθειες να εξηγηθούν οι πεποιθήσεις και οι μύθοι των άλλων, όπως όταν ο Ηρόδοτος περιγράφει την αιγυπτιακή θρησκεία με όρους αντιληπτών ελληνικών αναλόγων ή όταν ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσός και ο Πλούταρχος τεκμηριώνουν ρωμαϊκές λατρείες , ναούς και πρακτικές με τα ονόματα αντίστοιχων ελληνικών θεοτήτων. Το Interpretatio graeca μπορεί επίσης να περιγράψει την ερμηνεία των μη Ελλήνων για τα δικά τους συστήματα πεποιθήσεων σε σύγκριση ή αφομοίωση με ελληνικά μοντέλα, όπως όταν οι Ρωμαίοι προσαρμόζουν τους ελληνικούς μύθους και την εικονογραφία με τα ονόματα των δικών τους θεών.

Το Interpretatio romana είναι συγκριτικός λόγος σε σχέση με την αρχαία ρωμαϊκή θρησκεία και τον μύθο , όπως στη διαμόρφωση μιας διακριτής γαλλο-ρωμαϊκής θρησκείας . Τόσο οι Ρωμαίοι όσο και οι Γαλάτες επανερμήνευσαν τις γαλατικές θρησκευτικές παραδόσεις σε σχέση με τα ρωμαϊκά πρότυπα, ιδιαίτερα την αυτοκρατορική λατρεία .

Ο Jan Assmann θεωρεί την πολυθεϊστική προσέγγιση της διεθνοποίησης των θεών ως μια μορφή «διαπολιτισμικής μετάφρασης»:

Το μεγάλο επίτευγμα του πολυθεϊσμού είναι η άρθρωση ενός κοινού σημασιολογικού σύμπαντος. … Η έννοια μιας θεότητας είναι ο συγκεκριμένος χαρακτήρας του/της όπως εκτυλίσσεται σε μύθους, ύμνους, τελετουργίες και ούτω καθεξής. Αυτός ο χαρακτήρας κάνει μια θεότητα συγκρίσιμη με άλλες θεότητες με παρόμοια χαρακτηριστικά. Η ομοιότητα των θεών κάνει τα ονόματά τους να μεταφραστούν αμοιβαία. … Η πρακτική της μετάφρασης των ονομάτων των θεών δημιούργησε μια έννοια ομοιότητας και δημιούργησε την ιδέα ή την πεποίθηση ότι οι θεοί είναι διεθνείς.

Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος εξέφρασε τη «μεταφρασιμότητα» των θεοτήτων ως «διαφορετικά ονόματα σε διαφορετικούς λαούς» (nomina alia aliis gentibus). Αυτή η ικανότητα κατέστησε δυνατό τον θρησκευτικό συγκρητισμό της ελληνιστικής εποχής και της προχριστιανικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας .

Ο Ηρόδοτος ήταν ένας από τους πρώτους συγγραφείς που ασχολήθηκε με αυτή τη μορφή ερμηνείας. Στις παρατηρήσεις του σχετικά με τους Αιγύπτιους, καθιερώνει ελληνοαιγυπτιακά ισοδύναμα που άντεξαν μέχρι την ελληνιστική εποχή , όπως ο Άμων / Δίας , ο Όσιρις / Διόνυσος και ο Πταχ / Ήφαιστος . Στις παρατηρήσεις του σχετικά με τους Σκύθες , εξισώνει τη βασίλισσα των θεών τους, Tabiti , με την Εστία , τον Παπάιο και την Άπη με τον Δία και τη Γαία αντίστοιχα, και την Αργιμπάσα μεΗ Αφροδίτη Ουρανία , ενώ ισχυρίστηκε επίσης ότι οι Σκύθες λάτρευαν ισοδύναμα με τον Ηρακλή και τον Άρη , τα οποία όμως δεν κατονομάζει.

Ορισμένα ζεύγη ελληνικών και ρωμαϊκών θεών, όπως ο Δίας και ο Δίας , πιστεύεται ότι προέρχονται από ένα κοινό ινδοευρωπαϊκό αρχέτυπο ( ο Dyeus ως ο υπέρτατος θεός του ουρανού) και έτσι παρουσιάζουν κοινές λειτουργίες από τη φύση. Άλλοι χρειάστηκαν πιο εκτεταμένες θεολογικές και ποιητικές προσπάθειες: αν και τόσο ο Άρης όσο και ο Άρης είναι θεοί του πολέμου, ο Άρης ήταν μια σχετικά δευτερεύουσα προσωπικότητα στην ελληνική θρησκευτική πρακτική και υποτιμήθηκε από τους ποιητές, ενώ ο Άρης ήταν πατέρας του ρωμαϊκού λαού και κεντρική φιγούρα των αρχαϊκών Ρωμαίων θρησκεία.

Interpretatio romana
Η φράση interpretatio romana χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον ιστορικό της αυτοκρατορικής εποχής Τάκιτο στη Γερμανία . Ο Τάκιτος αναφέρει ότι σε ένα ιερό άλσος των Ναχαναρβάλι , «προεδρεύει ένας ιερέας στολισμένος ως γυναίκα, αλλά μνημονεύουν θεούς που με ρωμαϊκούς όρους ( interpretatione romana) είναι ο Κάστορας και ο Πόλλουξ ». Αλλού, προσδιορίζει τον κύριο θεό των Γερμανών ως τον Ερμή , ίσως αναφερόμενος στον Wotan .

Ορισμένες πληροφορίες για τις θεότητες των αρχαίων Γαλατών (των ηπειρωτικών Κέλτων ), οι οποίοι δεν άφησαν άλλη γραπτή λογοτεχνία εκτός από επιγραφές, διατηρούνται από ελληνορωμαϊκές πηγές με τα ονόματα ελληνικών και λατινικών ισοδύναμων. Ένας μεγάλος αριθμός γαλατικών θεωνυμίων ή λατρευτικών τίτλων διατηρούνται, για παράδειγμα, σε συνδυασμό με τον Άρη . Όπως συμβαίνει με ορισμένους ελληνικούς και ρωμαϊκούς θεϊκούς ομολόγους, οι αντιληπτές ομοιότητες μεταξύ μιας Γαλλικής και μιας Ρωμαϊκής ή Ελληνικής θεότητας μπορεί να αντικατοπτρίζουν μια κοινή ινδοευρωπαϊκή καταγωγή. Ο Λούγκους ταυτίστηκε με τον Ερμή , ο Νόντενς με τον Άρη ως θεραπευτή και προστάτη, ο Σούλης με τη Μινέρβα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ωστόσο, σε μια Γαλλική θεότητα δίνεται μια interpretatio romana μέσω περισσότερων του ενός θεών, που ποικίλλει μεταξύ των λογοτεχνικών κειμένων ή των επιγραφών. Δεδομένου ότι οι θρησκείες του ελληνορωμαϊκού κόσμου δεν ήταν δογματικές και ο πολυθεϊσμός προσέφερε πολλαπλότητα, η έννοια της «θεότητας» ήταν συχνά επεκτατική, επιτρέποντας πολλαπλές και ακόμη και αντιφατικές λειτουργίες σε μια ενιαία θεότητα και επικαλυπτόμενες δυνάμεις και λειτουργίες μεταξύ των διαφορετικών μορφών. κάθε πάνθεον. Αυτές οι τάσεις επεκτάθηκαν σε διαπολιτισμικές ταυτίσεις.

Στην Ανατολική αυτοκρατορία, ο θεός της καταιγίδας της Ανατολίας με το δικέφαλο τσεκούρι του έγινε Jupiter Dolichenus , μια αγαπημένη λατρευτική φιγούρα μεταξύ των στρατιωτών.

Εφαρμογή στην εβραϊκή θρησκεία
Ρωμαίοι μελετητές όπως ο Varro ερμήνευσαν τον μονοθεϊστικό θεό των Εβραίων με ρωμαϊκούς όρους ως Caelus ή Jupiter Optimus Maximus . Μερικοί ελληνορωμαίοι συγγραφείς φαίνεται ότι κατάλαβαν την εβραϊκή επίκληση του Γιαχβέ Σαμπαώθ ως Σαμπάζιος . Με παρόμοιο τρόπο, ο Πλούταρχος έδωσε ένα παράδειγμα μιας ερώτησης συμποσίου «Ποιος είναι ο θεός των Εβραίων;», με το οποίο εννοούσε: «Ποιο είναι το ελληνικό του όνομα;». όπως μπορούμε να συμπεράνουμε από τον πρώτο ομιλητή στο συμπόσιο, ο οποίος υποστήριξε ότι οι Εβραίοι λάτρευαν τον Διόνυσο και ότι η ημέρα του Σαββάτου ήταν μια γιορτή του Σαμπαζίου. Δεν ξέρουμε τι σκέφτηκαν οι άλλοι ομιλητές, γιατί το κείμενο είναι ελλιπές. Ο Τάκιτος , σχετικά με το θέμα του Σαββάτου , ισχυρίζεται ότι «άλλοι λένε ότι είναι μια εορτή προς τιμή του Κρόνου , είτε από τα πρωτόγονα στοιχεία της πίστης τους που μεταδόθηκαν από τους Idæi, οι οποίοι λέγεται ότι μοιράστηκαν την πτήση αυτού του Θεού, και να έχει ιδρύσει τη φυλή», υπονοώντας ότι ο Κρόνος ( Saturday ) ήταν ο θεός των Εβραίων.

Από τη ρωμαϊκή σκοπιά, ήταν φυσικό να εφαρμοστεί η παραπάνω αρχή στον Εβραϊκό Θεό. Ωστόσο, οι Εβραίοι –σε αντίθεση με άλλους λαούς που ζούσαν υπό ρωμαϊκή κυριαρχία– απέρριψαν αδικαιολόγητα κάθε τέτοια απόπειρα, θεωρώντας μια τέτοια ταύτιση ως τη χειρότερη ιεροσυλία . Αυτή η πλήρης απόκλιση απόψεων ήταν ένας από τους παράγοντες που συνέβαλαν στη συχνή τριβή μεταξύ των Εβραίων και της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας – για παράδειγμα, η απόφαση του αυτοκράτορα Αδριανού να ανοικοδομήσει την Ιερουσαλήμ με το όνομα Aelia Capitolina , μια πόλη αφιερωμένη στον Δία, προκάλεσε λουτρό αίματος της εξέγερσης του Bar Kokhba .

Ο αυτοκράτορας Ιουλιανός , αυτοκράτορας του 4ου αιώνα, παρατήρησε ότι «αυτοί οι Εβραίοι είναι εν μέρει θεοσεβούμενοι, βλέποντας ότι σέβονται έναν θεό που είναι πραγματικά ισχυρότερος και πιο καλός και κυβερνά αυτόν τον κόσμο των αισθήσεων και, όπως ξέρω καλά, είναι λατρευόταν από εμάς και με άλλα ονόματα». Ωστόσο, ο Ιουλιανός δεν διευκρινίζει με ποια «άλλα ονόματα» λατρευόταν ο εβραϊκός θεός.

Στον μυστικισμό της ύστερης αρχαιότητας, ο θεός Ήλιος μερικές φορές εξισώνεται με τον ιουδαιοχριστιανικό Θεό.

Όλες οι θρησκείες είναι μυθολογίες, αλλά η Ελληνική Μυθολογία έχει μια υπεροχή νόησης ευφυίας και ελευθερίας σκέψης γι αυτό και η είναι η πληρέστερη και η μοναδική, κατανοητή μόνο από Homo sapiens ανθρωπίδες του καινούργιου αιώνα.

Αστραία

Ερμής αντικειμενική και υποκειμενική και ερμηνεία
Ρασομόν Ιαπωνική ταινία Διαφορετικές εκδοχές των γεγονότων
Πως να φθάνεις σε ένα λογικό συμπέρασμα διαφόρων γεγονότων;
Τόσο τα ιστορικά όσο και τα μυθολογικά γεγονότα υπόκεινται σε διάφορες και διαφορετικές ερμηνείες αναλόγως τον ερμηνευτή που τα ερμηνεύει το γνωσιολογικό του και πολιτιστικό του υπόβαθρο τις σκοπιμότητες και τις επιδιώξεις του.
Τελείως αντικειμενικός ερμηνευτής δεν υπάρχει, γιατί ο άνθρωπος είναι υποκείμενο και δεν μπορεί να γίνει να λειτουργήσει σαν αντικείμενο, όμως είναι καλό να αγωνίζεται κανείς για μεγαλύτερα ποσοστά αντικειμενικότητας .
Το ότι ο καθένας βλέπει είναι γεγονός από τη δική του πλευρά, αποδεικνύεται κάθε μέρα στα social media από τις πολλές πολλαπλές και διαφορετικές ερμηνείες που έχει ένα γεγονός που λαμβάνει χώρα στο εδώ και τώρα, πόσο μάλλον αν θελήσουμε να κατανοήσουμε και να ερμηνεύσουμε γεγονότα χαμένα στο βάθος του χρόνου ή τον αφηρημένο πυρήνα της μυθικής τους ιστορίας.
Η δυσκολία αυτή περιέχει δύο κινδύνους:
Ο ένας είναι παραμείνουμε αναποφάσιστοι ,μην ξέροντας ποια εκδοχή είναι πιο σωστή και να παριστάνουμε τον πελαργό στο μετέωρο βήμα του, όλοι έχουν δίκιο όλοι έχουν άδικο.
Ο άλλος είναι να γίνουμε δογματικοί εμμονικοί εγκλωβισμένοι στο αλάθητο ενός Πάπα ή ενός Θεού με αποτέλεσμα τους διάφορους Ταλιμπάν της θρησκευτικής και  κομματικής κυρίως  ιδεολογίας.
Για να ξεπεράσουμε αυτούς τους σκοπέλους και τους υφάλους της έρευνας και τις γνώσης καταφεύγουμε στο εξής τέχνασμα.
Δεχόμαστε ως περισσότερο σωστό και αληθινό αυτό με το οποίο πρωταρχικά διαφωνούμε, όχι αυτό με το οποίο συμφωνούμε. Είναι πιο δύσκολο αλλά, έτσι βλέπουμε και την άλλη πλευρά, εξετάζουμε και το δίκιο της άλλης πλευράς ,κερδίζουμε σε οξυδέρκεια παρατήρηση αντικειμενικότητα. Ανοίγει η όραση μας, διευρύνεται.
Αυτό αποτελεί και μία καλή βάση για έναν διάλογο, δεν τον φοβάσαι. Ακούς τι λέει ο άλλος, το εξετάζεις, το σκέφτεσαι, γιατί αν ακούς μόνο τον εαυτό σου δεν μαθαίνεις ποτέ τίποτα.
Οι λιγότερο αντικειμενικοί άνθρωποι είναι και οι περισσότεροι εμμονικοί άνθρωποι με παγιωμένο σημείο αντίληψης, δύσκολα μπορούν να αντιληφθούν κάτι άλλο πέρα από αυτό, πόσο μάλλον περισσότερο να το συζητήσουν .
Η σωκρατική μέθοδος της μαιευτικής είναι  αξεπέραστη για την αναζήτηση της γνώσης και της αλήθειας που πρέπει να πηγάζει μέσα από τις ερωτήσεις τις σωστές ερωτήσεις και να γεννιέται  ένα όμορφο παιδί.
Η μαιευτική μέθοδος ερωτήσεων-απαντήσεων και συζήτησης απουσιάζει τελείως από το πολιτικό βήμα της ζωής του τόπου αλλά και το αγοραίο βήμα των social media.
Έτσι κάνεις δεν μαθαίνει τίποτα μέσα σε ένα ανακάτεμα αδολέσχιας φλυαρίας, έρμαια της τυχαιότητας και της παραπληροφόρησης.
Οι σωστές ερωτήσεις είναι το ανοιχτήρι της ζωής, ας αρχίσουμε από αυτές.
Πως να φιλτράρεις μια πληροφορία και να συνδέεις τα γνωστικά πεδία
Οι συνεργάτες
Τι
Γιατί
Πότε
Πώς
Πού
Ποιος
και οι σωστές ερωτήσεις ξεγεννούν το γερό παιδί
17. Οι καλοί συνεργάτες μιας σωστής έρευνας

Η ακοή με τον λόγο συνδέονται μέσω της λογικής. Ο καλός ερμηνευτής είναι πρωτίστως και καλός ακροατής και διαλεκτικός διαλλακτικός συζητητής, δηλ σωστός Ερμής.

Αστραία

Ζούμε σε ένα κόσμο ενέργειας που μας περιβάλλει και σε έναν κόσμο ερμηνείας, κολυμπάμε σε αυτή, καθώς ερμηνεύουμε την ενέργεια που βλέπουμε με βάση το γνωστικό μας και πολιτισμικό μας επίπεδο και πεδίο.
Η άμεση όραση από το ένα ημισφαίριο του εγκεφάλου μεταφέρεται μέσω προγραμμάτων των αριθμών της σκέψης και της ομιλίας στο άλλο.
Τι βλέπουμε τι μεταφράζουμε τι ερμηνεύουμε πώς και γιατί;
Ας μιλήσουμε με όρους ενέργειας σε σύγχρονη ομηρική διαλεκτική.
Τις αγορεύειν βούλεται

Το ομηρικό διαλέγεσθαι
πρώτη ύλη της διαλεκτικής.
Λόγος του Όντος

Το ερμηνεύειν εστί διαλεκτική, ο γιος της Ατλαντίδος Μαίας,o  δημιουργός του Ομηρικού Λόγου, προπάππος του Οδυσσέα, ο γενάρχης του homo Sapiens, όχι μόνο όρθιου ανθρώπου αλλά και σοφού με την ικανότητα του σκέπετεσθαι. Από τα ατλαντικά σπήλαια της Αρκαδίας στα πολιτισμικά συστήματα της νεότερης ανθρώπινης Οδυσσείας.
Διαλεκτική σημαίνει αλληλεπίδραση, αλληλεπίδραση σημαίνει δράση αντίδραση, 3ος νόμος του Νεύτωνα, δράση αντίδραση σημαίνει χορός κβαντικών φαινομένων, χορός κβαντικών φαινομένων σημαίνει ένωση, το ζευγάρι της ύλης και την ενέργειας, ένωση σημαίνει κατανόηση μέσω συμβόλων, μετάφραση στην ύλη της ενέργειας, ένωση σημαίνει ερμηνεία, ερμηνεία είναι ΟΡΑΣΗ

Η διαλεκτική επι σκέφθηκε πρώτη την Ελληνική διάνοια, ήρθε στην ανθρώπινη νόηση
με την Ελληνική γλώσσα και την σκέψη της γλώσσας με τον Πλάτωνα. Έτσι προφέρεται σε παγκόσμια πρώτη, αυτό που δεν θα ειπωθεί ποτέ παρά μόνο στα Ελληνικά και κατά την Ελληνική εκφορά σε όλες τις γλώσσες του κόσμου.
Όχι το ουσιαστικό «διαλεκτική» αλλά το επίθετο διαλεκτικός». Το διαλέγεσθαι μας παραπέμπει στον Όμηρο.Και ο λόγος πρωτίστως στον Ηράκλειτο. Η διαλεκτική ανάγεται μέσω ουσιαστικοποιημένου επιθέτου δια λεκτός από το ρηματικό επίθετο λεκτός. Στο δια λέγομαι και μέσω αυτού στο λέγω από όπου απορρέουν ο λόγος και ο διάλογος.Το διαλέγομαι απαντά στον Όμηρο στην αρχαιότερη μαρτυρία της ελληνικής γραμματείας και του Ελληνικού λόγου σε πέντε χωρία της Ιλιάδος
Το πρώτο έχει ως ακολούθως:
Λ Ιλιάδος 407
«αλλά τί μοι τα φίλος διελέξατο θυμός;»
Το διαλέγομαι ως σημαντική πηγή περιέχει όπως είναι επόμενο πολύτιμες πληροφορίες για την έννοια της διαλεκτικής.
Το γεγονός δε της παντελούς απουσίας από την Οδύσσεια θέτει ορισμένο προβλήματα.
Πρόκειται άραγε για εξαντλητική χρήση ή μήπως για ενδεικτική χρήση;
Τα βιβλία όπως σαν άλλοι άνθρωποι έχουν την δική τους μοίρα.
Όποιος αποφασίζει να εισέλθει στον Όμηρο πρέπει να έχει υπ ΄όψη του ότι δεν είναι εύκολη η έξοδος.
Λ. Η διαλεκτική απολογία του Έρωτος σε Εριούνιο Ερμηνεία

Όραση σημαίνει ευθυγράμμιση
Ομηρική όραση σημαίνει κατανόηση των ενεργειακών γραμμών στα υλικά πεδία.
Ο Όμηρος ΕΒΛΕΠΕ, απολύτως διαλλακτικός και διαλεκτικός
και η πρώτη ΕΡΜΗΝΕΙΑ της Δημιουργίας του κόσμου ήταν δική του.
Παίρνοντας το ραβδί του Ερμή ανέβηκε στον Όλυμπο των Ποιητών
και ο ΛΟΓΟΣ του έγινε η μουσική του Απόλλωνος του μακροσαϊτευτή
γιατί ήταν ερωτευμένος με την Ελευθερία
και είναι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ χωρίς απολογία.

Αρεταί δε λόγου εισί πέντε: Ελληνισμός, σαφήνεια, συντομία, πρέπον, λογική.
Απαραιτήτως
Αστραία