στις μεγάλες καρδιές και δεν γεράζουν ποτές

Γιατί ο «Μικρός Ηρωας» ρίζωσε στο φαντασιακό των παιδιών μιας γενιάς, βλάστησε και γονιμοποίησε τη φαντασία τους;

Νομίζω ότι πέρα από τη γραφή ο Στέλιος Ανεμοδουράς είχε ένα ακόμη μεγαλύτερο χάρισμα. Να αντιλαμβάνεται αυτό που ζητάει το αναγνωστικό κοινό και να του το προσφέρει με έναν τρόπο μοναδικό. Η επιτυχία ωστόσο του «Μικρού Ηρωα» οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Πρώτον το ιστορικό πλαίσιο, καθώς το θέμα της Κατοχής ήταν ακόμη ζωντανό στους νέους της εποχής εκείνης. Η επιλογή των ηρώων. Η θρυλική τριάδα ήταν ιδανική και ακολουθούσε τα πρότυπα που είχε και αυτός διδαχθεί. Ο ιδανικός ήρωας Γιώργος Θαλάσσης μαζί με την ιδανική ηρωίδα Κατερίνα και το κωμικό στοιχείο, τον Σπίθα. Επίσης, πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξε το γεγονός ότι ήταν από τα πρώτα αναγνώσματα με περιεχόμενο αμιγώς ελληνικό που άγγιζαν την νεανική ψυχή. Το σκίτσο του Βύρωνα Απτόσογλου ήταν καθοριστικός παράγοντας της επιτυχίας. Ωστόσο τίποτε από αυτά δεν θα ίσχυε χωρίς την αφηγηματική μαεστρία του Στέλιου Ανεμοδουρά, ο οποίος μόνο για ένα πράγμα ήταν πραγματικά υπερήφανος: για την ελληνική γλώσσα που χρησιμοποιούσε, η οποία δεν ήταν μονόπλευρη ούτε λιτή, ήταν πλούσια.

Ο «Μικρός Ηρωας» εκδίδεται για πρώτη φορά το 1953, λίγα χρόνια μετά το τέλος του Εμφυλίου. Σε μια εποχή λοιπόν φλεγόμενων πολιτικών παθών που η χώρα έχει χωριστεί στα στρατόπεδα των νικητών και των ηττημένων, ο Γιώργος Θαλάσσης, η Κατερίνα και ο Σπίθας ποια ιδανικά προβάλλουν;

Ο «Μικρός Ηρως» δεν περιείχε πολιτικές αποχρώσεις. Στο σύμπαν του ήταν όλοι πατριώτες που αντιστέκονταν στον γερμανικό ζυγό. Αυτό ήταν μια ακόμη σημαντική διάσταση. Το ανάγνωσμα πρόβαλλε το ιδανικό της αυτοθυσίας για το κοινό καλό, την αγάπη για την ελευθερία και την Ελλάδα, αλλά και τον σεβασμό για τον αντίπαλο. Πάνω απ’ όλα, όμως, «Μικρός Ηρως» σημαίνει αντίσταση σε κάθε μορφής καταπίεση. Ηταν κάτι που πίστευε πολύ ο Στέλιος Ανεμοδουράς. Η ίδια η ζωή είναι, όπως έλεγε, αντίσταση και κάθε υποχώρηση φέρνει την ήττα.

Και μετά τον «Μικρό Ηρωα» ακολουθεί μια πλειάδα Ελλήνων και διεθνών ηρώων που ξεχύνονται στον κόσμο για να τον σώσουν από την καταστροφή.

Παράλληλα με τον «Μικρό Ηρωα» εξέδωσε και άλλα πολλά αναγνώσματα, που κάποια είχαν τη δική του υπογραφή και άλλα ήταν άλλων Ελλήνων συγγραφέων. Θα αναφέρω ενδεικτικά τα «Ταγκόρ», «Μικρός Ιππότης», «Μικρός Μπουρλοτιέρης», «Γκρέκο», «Μικρός Ταρζάν». Πιστεύω ήταν μια περίοδος εκδοτικού πειραματισμού, στην οποία διεύρυνε το πεδίο της θεματολογίας του, επηρεασμένος σίγουρα και από ανάλογες εκδόσεις του εξωτερικού. Από το 1968 θα σταματήσει τα λαϊκά αναγνώσματα (κείμενο με λίγη εικονογράφηση, όπως ο «Μικρός Ηρως») και θα ξεκινήσει την έκδοση εισαγόμενων ηρώων. Είναι η εποχή που στρέφει το ενδιαφέρον του στη γειτονική Ιταλία και με την εμπειρία του επιλέγει ήρωες που πραγματικά κερδίζουν το αναγνωστικό κοινό. Ηρωες όπως οι Μπλεκ, Ζαγκόρ, Ομπραξ, Κάπτεν Μαρκ, Κοκομπίλ, Δίκαιος, Μίστερ Νο και πολλοί άλλοι θα συντροφέψουν για ακόμη τέσσερις δεκαετίες όλους τους νέους της εποχής εκείνης. Συνέντευξη του Documento τον εγγονό του, Λεωκράτη Ανεμοδουρά

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ

Από τη μια οι Ιταλοί κι οι Γερμανοί
για να σε βρουν αναστατώνουν την Αθήνα,
κι από την άλλη του πατέρα μου η φωνή:
“νομίζω πως το κρύβει στην κουζίνα”.

Εσύ να παίζεις με το θάνατο κρυφτό
κι αυτοί να σκίζουνε τα τεύχη τα κρυμμένα,
μη σε τρομάζει το διπλό κυνηγητό
εσύ τους Γερμανούς κι αυτοί εμένα.

Που είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει
καλέ μου φίλε, Γιώργο Θαλάσση
που είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει
Μικρέ μου Ήρωα, Γιώργο Θαλάσση.

“Εγώ δεν ξεκουράζομαι ποτέ
είμαι παντού όπου το χρέος με προστάζει,
κι όσο θα υπάρχουνε στη γη κατακτηταί
θα τους συντρίβω και το αίμα τους θα στάζει”.

Πίσω απ’ τον τοίχο ο ασύρματος καλεί
είναι απ’ τη Μέση Ανατολή, απ’ το αρχηγείο,
θα σου αναθέσουν μια καινούργια αποστολή
με ευχές για καλή τύχη απ’ τον «Χ2».

Η Κατερίνα σ’ αγαπούσε σιωπηλά
αλλά κι εσύ το ίδιο αγνά την αγαπούσες,
χωρίς τον Σπίθα ίσως να ‘ταν πιο καλά
παρ’ όλ’ αυτά εσύ τον συγχωρούσες.

Όταν ακούω να μιλάνε γι’ Αφρική
για Βερολίνο, Βενετία και Παρίσι,
σκέφτομαι, λέω, που να ξέραν μερικοί
πως σ’ όλα αυτά τα μέρη εγώ έχω ζήσει.

Πως όταν ήταν στην Ελλάδα κατοχή
μέσα στις σφαίρες, μες στο κρύο, μες στην πείνα,
με τους Εγγλέζους να εξοπλίζουνε τη “Χι”
μου έδειχνες μια ξένοιαστη Αθήνα.

Εσύ μπορούσες να οδηγήσεις φορτηγό
μοτοσικλέτα, οτομοτρίς κι αεροπλάνο,
κι όπου κι αν ήσουν πάντα δίπλα ήμουν κι εγώ
μαζί σου ή να ζήσω ή να πεθάνω.

Ήσουνα πάντα εκδικητής και τιμωρός
γι’ αυτόν που γέμισε τον τόπο με στρατό του,
και μ’ ένα χτύπημά σου έπεφτε ο φρουρός
με μια στροφή γύρω απ’ τον εαυτό του.

Μπορούσες πάλι να ημερεύεις τα σκυλιά
με κάποιο σφύριγμα που σού ‘μαθε τσοπάνος,
κι έτσι που πέταγες με κόλπο τη θηλιά
θα έπρεπε να είσαι Αμερικάνος.

Τι να σου πω, τι να σου πω, τι να σου πω
που να μην το ‘χει πει κανένας για κανέναν
εγώ μονάχα ένα πράγμα θα σου πω
μου φτάνει πως μεγάλωσα με σένα.

Που είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει
καλέ μου φίλε, Γιώργο Θαλάσση
όπου κι αν είσαι, θα ‘χεις γεράσει
Μικρέ μου Ήρωα, Γιώργο Θαλάσση.

Που είσαι φίλε μας Γιώργο Θαλάσση;;; Που;

Αστραία

και ο ηρωικός Λεωνίδας από το όρθιο γένος, το ηρωικό των μεγάλων πολεμιστών με 2 Λ

Το Πνεύμα του πολεμιστή δεν είναι προετοιμασμένο για να καλοπερνά
ή να μεμψιμοιρεί, ούτε να χάνει ή να κερδίζει.
Το πνεύμα του πολεμιστή είναι προορισμένο μόνο για να αγωνίζεται
και κάθε αγώνας του μπορεί να είναι η τελευταία μάχη του πάνω στην γη. Κ. Καστανέντα

Η μέγιστη σημασία της μάχης αυτής φανερώνεται από τον απόηχο της στα μονοπάτια της γαλαξιακής μυθιστορίας.
Ο Λεωνίδας και η κρίσιμη μάζα των Ελλήνων στάθηκε μπροστά στις Πύλες της Φωτιάς αντιμετωπίζοντας μεγάλα διλήμματα και παίρνοντας κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον του Homo Sapiens.
Είναι οι αποφάσεις που παίρνεις μπροστά στο θάνατο σου που σε σημαδεύει πάντα και είναι η πάλη των ηρώων στα μαρμαρένια αλώνια της ιστορίας για την εξέλιξη της συνείδησης και την όρθια ανθρωπιά στον ηρωικό χορό των Πολεμιστών.
Η προσφορά στον Λεωνίδα από τον Ξέρξη ήταν μεγάλη για την εξαγορά της συνείδησης του και ήδη είχε γίνει. Του πρόσφερε την ηγεμονία όλης της Ελλάδος και της Ευρώπης άφθονο χρυσό, τίτλους και τιμές. Αρκεί να δώσει «Γη και Ύδωρ» και να προσκυνήσει τον μεγάλο αυτοκράτορα της ανατολής .
Και έρχεται η στιγμή που πρέπει να αποφασίσεις για τα μεγάλα ΟΧΙ και ναι με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις.
Οι Σπαρτιάτες και οι Έλληνες δεν συνήθιζαν να προσκυνούν. Όρθιοι και μιλούσαν στους θεούς με τα χέρια υψωμένα. Αυτή ήταν η μεγάλη διαφορά τους από τους υπόλοιπους λαούς πού είναι συνηθισμένοι στα προσκυνήματα την οσφυκαμψία και τα κοψομεσιάσματα, και, εξακολουθεί να είναι για όσους θέλουν να λέγονται Έλληνες και φιλέλληνες.
Οι Σπαρτιάτες και οι Έλληνες δεν φοβόταν το θάνατο ούτε το πέρασμα στην αιωνιότητα. Ούτε κλαψούριζαν ,ούτε προσευχόταν στον Πατέρα να τους σώσει, ούτε παρακαλούσαν, ούτε ικέτευαν για μία ζωή χωρίς αξιοπρέπεια και τιμή . Για αυτό και πριν πεθάνουν λούζονταν χτενιζόταν και τραγουδούσαν όπως το εξήγησε, ο Δημάρατος στο Ξέρξη που απορούσε, γιατί οι Έλληνες το κάνουν αυτό, όταν τους παρακολουθούσε από την σκηνή του με τους σκλάβους του ως air condition.
Ο Λεωνίδας στάθηκε στις Πύλες της Φωτιάς ,Φωτιά και ο ίδιος, Φλόγα και Συνείδηση λαμπερή, και ούτε καν τέθηκε το δίλημμα σε αυτόν τι θα προτιμήσει και τι θα διαλέξει. Ήξερε από πάντα. » Μολών λαβέ » ,είπε και πέρασε με μια δρασκελιά στην αιωνιότητα. Έγινε αστέρι λαμπρό στον γαλαξιακό ουρανό των Ηλυσίων Απελευθερωτικών Πεδίων, παράδειγμα φωτεινό, εγκαινιάζοντας την νέα ηρωική Συνείδηση των Ελλήνων με τον Αχιλλέα Κριό.
Η απόφασή του αυτή, βοήθησέ τον Θεμιστοκλή να κερδίσει τη μάχη στη Σαλαμίνα γιατί κέρδισε χρόνο. Έτσι λοιπόν οι Μήδοι και οι Πέρσες δεν εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα επεκτείνοντας την μεγάλη αυτοκρατορία της ανατολής με όλη την νοοτροπία της Λεμουρίας που κουβαλούσαν.
Όμως το ερώτημα στην ανατροπή της σύλληψης της ιστορίας παραμένει ένα και το εξής:
Τι θα γινόταν αν ο Λεωνίδας είχε πει ΝΑΙ στον Ξέρξη και στους Μήδους
Οι Μήδοι είναι μία πικρή ιστορία για την Ελλάδα από την εποχή των χρυσοθήρων Αργοναυτών που πήγαν για το χρυσό μαλλί και το χρυσόμαλλο Δέρας φέρνοντας στην Ελλάδα την ίδια την Μήδεια και ….βγήκαμε όλοι κουρεμένοι.
Μαζί με την Μήδεια φέρανε και όλη τη νοοτροπία της ανατολής, τα μαγικά φίλτρα, την θυσία κομμάτιασμα των παιδιών , τα βοτάνια, πάρτα σούρτα φέρτα της Αθανασίας και της ασυμμάζευτης εγωκεντρικής θρησκοληψίας.
Οι Μήδοι ολοκλήρωσαν τον καταστρεπτικό διαβρωτικό τους ρόλο στην Ελλάδα εξαγοράζοντας συνειδήσεις με το χρυσό τους, προωθώντας τους διεφθαρμένους Μηδίσαντες σε θέσεις εξουσίας και περιθωριοποιώντας τους Έλληνες Αδιάφθορους πολεμιστές. Ακόμη και το μαντείο των Δελφών δεν αντιστάθηκε σε αυτή την διάβρωση και εξαγοραζόταν από τους Πέρσες για να βγάζει ψεύτικους χρησμούς και προφητείες. Οι ιερείς πάντα φημίζονται για τις ατασθαλίες τους κάνοντας κατάχρηση δύναμης και εξουσίας και οι παπάδες γνωστοί για τις αδελφικές τους χάρες και χαρές και τις αδυναμίες τους τις κρυφές.
Αν ο Λεωνίδας είχε δεχθεί την προσφορά του Ξέρξη θα γινόταν Ηγεμών και Άρχων της Ελλάδος και Μέγας Δούκας της Ευρώπης, Υψηλότατος Παναγιώτατος Βασιλιάς των Βασιλέων κπ. πολυβραβευμένο μέλος πολλών Ταγμάτων.

Θα διόριζε την κόρη του ιέρεια στους Δελφούς, τον ανιψιό του δήμαρχο στην Αθήνα. Θα αγόραζε μία έπαυλη στην Εκάλη για την παλλακίδα του και θα παντρευόταν μία τσαχπίνα νεαρή στο Four Season της εποχής με κουμπάρο τον «αδελφό» Εφιάλτη. Θα συσσώρευε μεγάλη περιουσία πολλά ακίνητα που θα τα νοίκιαζε στους Πέρσες πρόσφυγες. Θα έπαιρνε το Νόμπελ της ειρήνης των ευρωασιατικών αγορών. Θα πηγαινοερχόταν στα κανάλια της εποχής τους, χονδρός και παχύς να εξηγεί πως «όλοι μαζί τα φάγανε» τα λεφτά και το χρυσό των Μήδων.

Θα ανέβασε φωτογραφίες του στο instagram της Εποχής του Κριού, με τα μπάνια του στη Χαλκιδική, τα σκυλάκια και τα γατάκια με ωραία πετσετάκια στη μέση του. Θα μοίραζε επιδόματα πενίας στους εξαθλιωμένους υποτελείς του πολυχρονεμένου άρχοντα. Γέρος και ξεμωραμένος θα έτρεχε σε όλα τα Ασκληπιεία με όλους τους γιατρούς και τις συζύγους, πρώην νυν και επόμενες, παζαρεύοντας με τον θάνατο για να σωθεί . Θα κηδευόταν, δημόσια δαπάνη, ο Ξέρξης θα έβγαζε θλιμμένο λόγο στην κηδεία εξαίροντας το σπουδαίο έργο του. Οι Ρωμαίοι της Α΄ Ρώμης και της Β’ και της Γ’ θα τον αγιοποιούσαν . Θα γέμιζε όλη την Ελλάδα με αγάλματα του και Foundation ιδρύματα του Ελληνοπερσικού πολιτισμού, ροκανίζοντας και τους τελευταίους πόρους της Ελλάδος.

Οι Σπαρτιάτες θα λικνίζονταν στο Tik tok με σέξι γυναικείες ζαρτιέρες, ξανθιές απελευθερωμένες, όλοι τους. Οι χαρούμενες Σπαρτιάτισσες θα ανέβαζαν τις φωτογραφίες τους στο instagram και στο only fans με πολλά like στα ύψη. . Να περνάμε καλά να περνάμε καλά και…. καλή καρδιά. Αθηναίες τραγουδίστριες στα πατώματα να τραγουδούν με ακατάσχετο ερωτικό οίστρο, τον έρωτα τους που άργησε να έλθει ένα μισό αιώνα και μια ημέρα. Όλη η Ελλάδα στη μεγάλη εκπόρνευση σώματος και μυαλού που ακολουθεί την εξαγορά της συνείδησης ενός προσκυνημένου λαού.
Οι πιστοί αυτομαστιγούμενοι θα πηγαινοερχόταν στα τέσσερα προσκυνώντας τον μεγάλο Θεό στους Δελφούς. Μαυσωλείο θα χτιζόταν προς τιμήν του και ο Πατριάρχης Αρχιερέας των Δελφών θα έβγαζε τα λείψανα του βόλτα με όλες τις ζώνες του. Ταυτόχρονα θα εξέδιδε και τις «πατρικές διδασκαλίες » για την σπουδαία συνεισφορά του Πέρση Βασιλιά στην ευημερία και ελευθερία των Ελλήνων….. για το καλό τους.
Όλοι μαζί θα γιόρταζαν την Ειρήνη και την Αγάπη ανάμεσα στους λαούς.
Κάπως έτσι θα ήταν η συνέχεια της ιστορίας μετά τη συνθηκολόγηση και την εξαγορά της συνείδησης του Λεωνίδα.
Και όπως λέει και ο Ευρυσθέας στο τελευταίο έργο του Ηρακλή : Δεν μπορούσα να σε νικήσω γιατί δεν μπορούσα να σε εξαγοράσω.

Ο Λεωνίδας έκανε την Ηράκλεια Υ επιλογή με δύο λάμδα σε αποφασιστική ιστορική στιγμή.
Πρέπει να έχεις ένα σοβαρό Λόγο να ζήσεις και ένα πολύ σοβαρό Λόγο να πεθάνεις, αγαπώντας τη ζωή χωρίς να φοβάσαι το θάνατο. Όλα γίνονται για τον σωστό Λόγο.
Δεν υπάρχει χειρότερος θάνατος από μία ΖΩΗ που φυτοζωεί σε ένα σύρσιμο χωρίς αξιοπρέπεια και τιμή.
Αυτό ήταν το μεγάλο δίδαγμα της μάχης των Θερμοπυλών και το ηρωικό παράδειγμα του Λεωνίδα με τον αδάμαστο Πνεύμα των Ηρώων Πολεμιστών

στις Μάχες των Ελλήνων για την Ελευθερία
στις Πύλες της Φωτιάς
του Ενεργούς Απείρου του Λόγου και της Σιωπής

Πολεμιστής:
κοίταξε αυτό, το Άπειρο, που σε… περιμένει μπροστά σου, αδυσώπητα,
όπως, “έτσι “, σ’έχει κοιτάξει και …αυτό!

Ο ” πολεμιστής”, είναι κάτι παραπάνω, από απλή έννοια.

Μια γέφυρα, που γεφυρώνει το χάσμα ανάμεσα στον κόσμο της καθημερινότητας και σε κάτι, το οποίο βρίσκεται μπροστά μας χαμένο μέσα στην ομίχλη, που δεν φαίνεται πραγματικά.
κάτι τόσο τρομερά ακαθόριστο, που να μπορεί να χρησιμεύσει ως σημείο αναφοράς, και παρόλο αυτά υπάρχει αναντίρρητα παρόν.
Η μόνη επίγεια ύπαρξη, ικανή να διασχίσει, αυτή την γέφυρα, είναι ο πολεμιστής.
Σιωπηλός μέσα στην πάλη του, ακάθεκτος, επειδή δεν έχει τίποτα να χάσει και ,αποτελεσματικός, επειδή, έχει να κερδίσει τα πάντα!

Αστραία

Όρθιοι ανθρωπίδες
σε ηρωικό τρόπο ζωής και φιλοσοφίας

Τι σημαίνει ήρωας
Ο ήρωας είναι η άρουρα γη, άρειος, πατά τα πόδια του γερά στη γη, την σέβεται και την αγαπά. Είναι η μεγάλη αγκαλιά.
Είναι φωτιά, έχει στόχο και προορισμό τον Ήλιο τη μεγάλη φωτιά και κρατά μία μεγάλη φλόγα πάντα αναμμένη στην καρδιά.
Είναι νερό, κολυμπά στον γαλαξιακό ωκεάνιο ωκεανό της συνείδησης και έχει τα συναισθήματα τα σωστά, όχι μόνο εκείνα που τον βολεύουν κάθε φορά
Είναι αέρας αεράκι δροσερό για την Ιθάκη. Είναι η αναπνοή της Ήρας και η κραυγή της Ελευθερίας “αέρα “.
Που ανήκει ο ήρωας
Ο ήρωας ανήκει στο ηρωικό γένος των ανθρώπων το ξεχωριστό και κυκλοφορεί όλες τις Εποχές με τρόπο επαναστατικό
Τι πολεμά ο ήρωας
Πολεμά τους μικρούς και μεγάλους τυράννους, την ανοησία τη βλακεία τη θρησκοληψία την δουλεία την τυραννία και την απανθρωπιά.
Είναι Θεός ο ήρωας
Ο ήρωας δεν είναι θεός. Είναι πάνω από τον Θεό, γιατί ο Θεός δεν πολεμά ποτέ τίποτα. Ο θεός ούτε μισεί ούτε αγαπά. Είναι πέρα από το καλό και από το κακό ,αλλά υποκλίνεται σε ένα άνθρωπο σωστό.

Πιστεύει στο Θεό ο ήρωας

Ο ήρωας πιστεύει τον άνθρωπο, αυτό για έναν Θεό λογικό, αν υπάρχει, θα πρέπει να είναι υπεραρκετό.

Πεθαίνει ο ήρωας
Το φυσικό του σώμα ναι, ένα όχημα είναι, φορέας της συνείδησης του, είναι. Το πνεύμα του, όχι, είναι αθάνατο.
Ποιος είναι ο ρόλος του ήρωα και η αποστολή του
Ο ήρωας εξελίσσει την Συνείδηση σε επικίνδυνη αποστολή στο σύμπαν. Αυτή είναι η αποστολή του, ο ρόλος του είναι να παίζει σωστά με την σωστή ερμηνεία σε γνώση και αυτογνωσία.
Ανασταίνεται ο ήρωας
Ο Ήρωας είναι πάντα αναστημένος γιατί είναι πάντα όρθιος. Ανάσταση, σημαίνει αυτός ίσταται πάνω, που σηκώνεται από τα τέσσερα πόδια στα δύο και παραμένει όρθιος με αδάμαστο πνεύμα, ό, τι και να συμβεί στη μάχη του πολεμιστή.
Είναι πολεμιστής ο ήρωας
Πάντα, δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ζήσει κανείς παρά μόνο ως πολεμιστής μιας ατρυτώνης ψυχής.

Ποια είναι η καταγωγή του ήρωα
Η καταγωγή του ήρωα είναι από τα αστέρια.
Από κει έρχεται και εκεί πηγαίνει όταν αποσύρεται από την αποστολή του.
Πάει στο δικό του αστέρι στα Ηλύσια Γαλαξιακά Πεδία.

Όλα τα αστέρια που βλέπουμε στον ουρανό είναι «φωτεινοί ήρωες» . Είναι οι ήρωες μας, στις αιώνιες κατοικίες τους γιατί μόνο οι ήρωες γίνονται «αστέρια» και φέγγουν τα βράδια τα σκοτεινά να βρούμε τον δρόμο μας μέσα σε τόση ομίχλη και καταχνιά.
Εμείς …..τα μετρούμε σαν παιδιά και αυτά μας ατενίζουν στοργικά.

Αστραία

Ήρωες και Άθλοι

Όταν με τον καιρό το χώμα κάλυψε κι αυτό το γένος,

έπλασε γένος τέταρτο στη σιτοφόρο γη ο Κρονίδης Δίας,

πιο δίκαιο κι αντρειωμένο·

το θείο γένος των ηρώων που λέγονται κι ημίθεοι,5

την προηγούμενη από μας γενιά, να ζουν στην άπειρη οικουμένη.160

Αλλά κι αυτούς τους χάλασε ολέθριος πόλεμος, κακόφωνη

σφαγή· άλλους εκεί μπροστά στη Θήβα την επτάπυλη,

χώρα του Κάδμου, έτσι που μεταξύ τους μάχονταν

ποιος θα κερδίσει βόδια και πρόβατα του Οιδίποδα·6

άλλους ο πόλεμος τους έφερε στην Τροία, με τα καράβια τους165

περνώντας πάνω απ᾽ το μέγα κύμα της θαλάσσης,

για χάρη της καλλίκομης Ελένης.

Όπου τους πιο πολλούς στο χώμα τους παράχωσε

το τέλος του θανάτου. Σε κάποιους όμως έδωσε τη χάρη

ο Κρονίδης Ζευς να μείνουν πέρα απ᾽ τους ανθρώπους·

σαν αγαθός πατέρας τούς κατοίκισε στα πέρατα του κόσμου,

κι εκεί, με δίχως λύπη στην ψυχή τους,170

κατοικούν στις Νήσους των Μακάρων, πλάι στις ροές

του Ωκεανού, του βαθυστρόβιλου, ήρωες ευτυχείς·

που τους προσφέρει τρεις φορές η σιτοφόρα γη τον χρόνο

ώριμους και γλυκούς καρπούς, σαν μέλι. Ησίοδος

Το ηρωικό γένος είναι ένα γένος που δεν αναφέρεται από τον Οβίδιο, αλλά το περιγράφει ο Ησίοδος ξεκινώντας από το χρυσό γένος. Χωρίς μέταλλο, χωρίς να ανήκει αυτό το γένος σε κάποιο μέταλλο.
Τα 5 γένη του Ησίοδου αναφέρονται και στα σώματα, στα διάφορα είδη σωμάτων του ανθρώπου ξεκινώντας από τους πρώτους ανθρωπίδες της Λεμουρίας τη Χρυσή Εποχή του Κρόνου και των Τιτάνων.
Φυσικά αναφέρεται και στους γεωλογικούς αιώνες και περιλαμβάνει μετά το τέλος της Τιτανομαχίας, την εποχή του Διός και της Ατλαντίδας τα τελευταία δύο εκατομμύρια χρόνια με την εμφάνιση του homo sapiens.
Η εποχή του Χρυσού αρχίζει και τελειώνει με τον Άθλο του Ηρακλή και τη βύθιση του τελευταίου κομματιού της Ατλαντίδας πριν 12.000 χρόνια την Εποχή του Λέοντος και το λιοντάρι της Νεμέας..
Η εποχή του χαλκού περιλαμβάνει την εποχή του Ταύρου περιοχή πριν από 6.000 χρόνια τον Μινωικό και Αιγυπτιακό νεοατλαντικό ιερατείο.
Η εποχή του σιδήρου περιλαμβάνει την εποχή του Κριού πριν από 4.000 χρόνια και το σιδερένιο γένος των ανθρώπων.
Ήρωες υπήρχαν και υπάρχουν σε όλες τις εποχές των μετάλλων και των αμετάλλων και είναι ένα ιδιαίτερο είδος ανθρώπου.
Τι το κάνει τόσο ιδιαίτερο αυτό το γένος;
Οι Άθλοι του και η όρθια και ορθή στάση του απέναντι σε θεούς τυράννους και δυνάστες.
Όταν ο θεός είναι σωστός και λογικός, τον ακούς και το συζητάς μαζί του όπως ο Οδυσσέας με την Αθηνά, όταν δεν είναι δεν τον αποδέχεσαι, και προστατεύεις τον εαυτό σου, ειδικά τα κυκλώπεια παιδιά του.
Δεν μπορεί λοιπόν ο Θεός να ζητάει τη θυσία του παιδιού σου ( για να σε δοκιμάσει με καψόνι ) και να λες….. yes sir προσκυνώντας τον, γιατί θα προσκυνάς συνέχεια ένα παράλογο θεό.
Αυτή είναι η λογική και το κέντρο της απλής λογικής που χαρακτηρίζει έναν ήρωα με πυγμή σε κάθε εποχή.
Τι δέχεται και τι δε δέχεται και τι απορρίπτει ασκαρδαμυκτί.
Η ηρωική εποχή που έζησαν οι Αργοναύτες ο Οδυσσέας ο Αχιλλέας και ο Ηρακλής είναι η Εποχή του Κριού.
Το σημαντικότερο γεγονός αυτής της εποχής είναι η η ανάδυση του ηρωικού γένους των Ελλήνων από τα ατλαντικά και πελασγικά φύλα και θα κορυφωθεί με τη Μάχη των Θερμοπυλών και τον Λεωνίδα καταλήγοντας στον Αλέξανδρο Αχιλλέα.
Για τη μάχη των Θερμοπυλών και τη σημασία της θα αναφερθώ σε άλλο άρθρο, ιδιαίτερο.
Εκείνο λοιπόν που χαρακτηρίζει την εποχή του Κριού είναι ο Κριός και τα πρόβατα, τα μήλα. Ο Κύκλωπας έχει πολλά και ζει από αυτά ….ξέγνοιαστος αθέμιστος βουκόλος και «καλός ποιμένας» σε μια σπηλιά μέχρι να τον επισκεφθεί ο ναυαγός Οδυσσέας την Εποχή των Ιχθύων.
Ο Πρίαμος βλέπει σαν Κριό τον Οδυσσέα πάνω από τα τείχη της Τροίας μαζί με την Ελένη
και ο Ηρακλής παίρνει τα Βόδια του Γηρυόνη
φτιάχνοντας το φυσικό σώμα γερό. Το σπουδαίο φυσικό σώμα των Ελλήνων Πολεμιστών.
Είναι αυτό το γερό φυσικό σώμα απαραίτητη προϋπόθεση για να ταξιδέψει κάνεις στην κοσμική θάλασσα της αντίληψης του Αγνώστου όπως έκανε κατόπιν ο Οδυσσέας.
Με απλά λόγια δεν μπορείς να εισέλθεις στο Άγνωστο και να το κατανοήσεις με ένα ασθενικό αδύνατο σκελετωμένο μαλθακό σώμα Φαραώ, μαλθακών αυτοκρατόρων και καθιστών υπέρβαρων Βούδων.
Ο Κριός, ο πρώτος οίκος με κυβερνήτη τον Άρη αντιπροσωπεύει ακριβώς αυτό το φυσικό σώμα του ανθρώπου το οποίο πρέπει να το προσέχει κανείς και να το σέβεται σαν το πιο ιερό ναό, προσέχοντας τις καταχρήσεις τις ελλείψεις και τις υπερβολές. Η σημασία του τονίζεται και από το διάσημο ρητό: Νους υγιής εν σώματι υγιεί.

Αυτό «το σώμα» το φυσικό, ο χριστιανισμός προσπάθησε να το καταστρέψει την Εποχή των Ιχθύων με μέταλλο τον Ποσειδώνιο γιατί το φοβόταν και κυνήγησε ανελέητα τους Ήρωες και το γένος τους. Όμως την Εποχή του Υδροχόου με μέταλλο το Ουράνιο, το σώμα των ανθρώπων, θα έχει άλλες δυνατότητες και άλλα «φτερά» με τον Ποσειδώνα να αποσύρεται διακριτικά στην χώρα των Αιθιόπων που κυβερνά,

Τα Πέντε Γένη του Ησίοδου

Το Ηρωϊκό Γένος ή Γένος των Ηρώων είναι το μόνο Γένος που δεν αντιστοιχεί σε κανένα μέταλλο. Είναι επίσης το μόνο που είναι πιο λαμπρό από το Γένος που διαδέχεται. Σε αυτό το Γένος ανήκαν οι αποκαλούμενοι Ηρωες της μυθολογίας, όπως οι Ήρωες των Ομηρικών Επών, οι Αργοναύτες, ο Θησέας και άλλοι. Αυτό το Γένος των ανθρώπων αφού πέθανε πήγε στα Ηλύσια Πεδία όπου βασιλεύει ο Κρόνος, ή ακόμα και στις Νήσους Μακάρων.
Τα Τέσσερα Γένη του Οβίδιου
Ο Ρωμαίος ποιητής Οβίδιος (1ος αιώνας π.Χ. – 1ος αιώνας μ.Χ.) λέει τον παρόμοιο μύθο των Τεσσάρων Γενεών στο βιβλίο 1.89-150 των Μεταμορφώσεων. Ο απολογισμός του είναι παρόμοιος με αυτόν του Ησίοδου, με την εξαίρεση ότι παραλείπει το Ηρωϊκό Γένος.

Όποιος έχει την καρδιά των ηρώων , έχει και το κορμί των ηρώων και το πνεύμα ευθυτενή. Αυτό από μόνο του είναι ένας μεγάλος άθλος γιατί απαιτεί ισορροπία ψυχική και νοητική και φιλοσοφία και στάση ζωής ηρωική

Αστραία

Ποτέ να μην αφοπλίζεσαι και μη παρατάς τα όπλα σου. Η Αθηνά πάντα με αυτά κυκλοφορεί και οπλοφορεί για αυτό και είναι Σοφή , αγαπά δε, τους Ήρωες και το Γένος τους, πολύ.

Ιωάννης Συκουτρής – Η Ηρωική Αντίληψη Της Ζωής
Στο βιβλίο του «Φιλοσοφία της Ζωής», ο Ιωάννης Συκουτρής παρουσιάζει έξι «Τύπους Αντιλήψεως Της Ζωής»:

Την θρησκευτική αντίληψη, τη μηδενιστική, την ευδαιμονιστική, την ανθρωπιστική, την αντίληψη του αντικειμενικού έργου και, τέλος, την ηρωική.
Η ΗΡΩΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΙΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Η ηρωική αντίληψις της Ζωής αναχωρεί από την αρχήν, ότι η Ζωή είν’ ένας διαρκής αγών, μία αδιάκοπος, χωρίς τέρμα και χωρίς σταμάτημα, μάχη εναντίον της φύσεως, εναντίον των άλλων ανθρώπων, εναντίον του εαυτού μας. Επομένως και ο άνθρωπος, κάθε γενεάς, αποτελεί μίαν συνεχή μ ε τ ά β α σ ι ν προς κάτι άλλο, προς κάτι ανώτερον. Όχι προς ένα διαφορετικόν είδος οργανικού όντος (τον υπεράνθρωπον π.χ. του Nietzsche), αλλά προς το να γίνη φορεύς μιας ανωτέρας, δηλαδή εντονωτέρας και πλουσιωτέρας μορφής της Ζωής. Έτσι κάθε άνθρωπος αξιόλο­γος είν’ ένας π ρ ό δ ρ ο μ ο ς, που αντλεί το νόημα της υπάρ­ξεώς του όχι από το παρελθόν ούτ’ από το παρόν, αλλ’ από το μέλλον και μόνον. Το παρελθόν ως παρελθόν το αγνοεί, προς το παρόν ευρίσκεται εις πόλεμον συνεχή. Όχι μόνον προς εκείνο το παρόν, το οποίον δεν είν’ εις την ουσίαν του παρά επιβίωσις του παρελθόντος, ή μάλλον διατήρησις του σώματος αυτού οφειλομέν’ εις την δειλίαν ή την νωθρότητα των συγχρόνων ανθ­ρώπων· ο ηρωικός άνθρωπος μάχεται και προς το γνήσιον πα­ρόν, το παρόν που ζη γύρω του και ζη μέσα του.

Και εδώ ακριβώς κείται η τ ρ α γ ι κ ό τ η ς του ηρωικού ανθρώπου
Ποιο ήταν το λάθος του εξαιρετικού φιλολόγου Ι. Συκουτρή;

Έζησε σε μία αντιηρωική Ιχθυακή Εποχή
και αντιμετώπισε «αφοπλισμένος» το θρησκευτικό και το κομματικό γένος των απολιθωμένων ανθρώπων της μάζας του πλήθους …… χωρίς στρατηγική και ως διανοούμενος φιλόλογος χωρίς …..σπαθί.

Αστραία