του οικονομικού δολοφόνου και αρπακτικού ληστού, του συστήματος του κεφαλαιοκρατικού
Ό,τι γεννιέται πεθαίνει Ό,τι ανεβαίνει κατεβαίνει Ό,τι ξεκινάει τελειώνει Κάθε αρχή έχει και ένα τέλος και για το κάθε τι, ακόμη για τον καπιταλισμό
Πότε γεννήθηκε ο καπιταλισμός και ποια είναι τα σημαντικότερα προβλήματα τουπου οδηγούν στο τέλος του
Ο καπιταλισμός με τη σύγχρονη έννοια του όρου γεννήθηκε στη Νέα Ατλαντίδα τις ΗΠΑ με την αποκάλυψη του Ποσειδώνα και την ανακάλυψη του μαύρου χρυσού του Ποσειδώνιου υγρού δηλαδή περίπου στα 1850. Άνθισε με την θεοσοφία ως παγκόσμια δικτατορία με ανοικτά σύνορα και την ομογενοποίηση των ανθρώπων και των λαών για χάρη των πολυεθνικών αγορών
Τα μεγαλύτερα προβλήματα του καπιταλισμού που τον οδηγούν στον θάνατό του είναι τα εξής τρία:
1.Τελειώνουν, τελείωσαν τα ενεργειακά αποθέματα γιατί τα εξάντλησε όλα με αφάνταστη αμετροέπεια απληστία και σκοπό το αθέμιτο κέρδος 2.Φτωχοποίηση του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού και των ανθρώπων. Δεν έχει τι να πουλήσει πια και σε κανένα. Οι άνεργοι φτωχοί δεν μπορούν να αγοράσουν πλέον τα ηλίθια καταναλωτικά σκουπίδια του για να βγάζει κέρδος και δεν μπορεί να τους δίνει επιδόματα. Η ύπαρξη τόσων επιδομάτων είναι ο επιθανάτιος ρόγχος του καπιταλισμού. 3.Πουλώντας την ελευθερία την ισότητα και τη δημοκρατία χωρίς ουσιαστική βάση, πνίγηκε μέσα στις αντιφάσεις του και τώρα δεν μπορεί να πουλήσει περισσότερη Ελευθερία σε τόση Δουλεία, περισσότερη Ισότητα σε τόση οικονομική Ανισότητα και περισσότερη Δημοκρατία σε τόση Δικτατορία. Ο θρησκευτικός Αντίνοος «του ενός αληθινού θεού», πνίγεται στον λαιμό από την Πανθρησκεία των πολλών θεών και ο κομματικός Ευρύμαχος πεθαίνει από το πρησμένο συκώτι των πολλών σκανδάλων και της διαφθοράς.
Για τον λόγο αυτό οι οικονομικοί κολοσσοί γκρεμίζονται ειδήσεις, οι πλούσιοι πρόεδροι των ΗΠΑ δηλώνουν μηδενικό εισόδημα, οι ολιγάρχες και οι δισεκατομμυριούχοι χάνουν την περιουσία τους ή αναγκάζονται να την δωρίσουν και να τη μοιραστούν και η μετακόμιση του καπιταλισμού στην Κίνα για φθηνά εργατικά επιδείνωσε το πρόβλημα μειώνοντας την ανεργία περισσότερο και αυξάνοντας την φτώχεια. Παγκόσμια οικονομία: Η ύφεση φέρνει απολύσεις σε τραπεζικούς κολοσσούς και….. το τέλος του χρηματοπιστωτικού αληταριού.
Δεν θα κλάψουμε…. στον αγύριστο. Δεν θα τους πλέξουμε το εγκώμιο της μωρίας , έφαγαν ήπιαν του σκασμού σαν ακρίδες σε βάρος του Ανθρώπου του Σοφού, υπερφίαλοι μωροί χωρίς να είναι αγνοί και Παρθένες.
Ο καπιταλισμός ως πρωταρχική μορφή εκμετάλλευσης ανθρώπου προς άνθρωπο είναι μία πολύ παλιά και αρχαία κατάσταση από το τέλος της παλαιολιθικής εποχής και την εποχή των μετάλλων τότε δηλαδή που άρχισε να βγάζουν μετάλλευμα όχι μόνο από τα ορυχεία αλλά και από τον ίδιο τον άνθρωπο. Κατόπιν έγινε αλχημεία δηλαδή με τη δημιουργία του χρήματος και του νομίσματος να τυπώνει κάποιος το νόμισμα ή να κόβει το μετάλλευμα ως πρώτη εξουσία και, από κει και μετά κάνει ότι θέλει, όπως είπε και ο ο γνωστός ο χρηματοτραπεζίτης » Δώστε μου εμένα το Νομισματικό Ταμείο και φτιάξτε όσους νόμους θέλετε για την Δικαιοσύνη και την Ελευθερία. Στον δρόμο για την εξουσία ο καπιταλισμός παρουσιάζει αυτή την ικανότητα της μεταμόρφωσης της μεταστοιχείωσης σας χέρι χέρι με την θρησκεία και εφ΄όσον ήταν και παραμένει ο πρωταρχικός στόχος του. Δεν είναι δηλαδή τα λεφτά το κεφάλαιο αλλά εξουσία διότι αυτοί που έχουν λεφτά αποκτούν και την εξουσία οι άλλοι που δεν έχουν μένουν στην επαιτεία. Ένα από τα κόλπα της εξουσίας είναι το «διαίρει και βασίλευε» από την πάλη των τάξεων φτάσαμε στην πάλη των ανθρώπων και στο Hunger Games όπως δείχνει πολύ παραστατικά η ενδιαφέρουσα σειρά ταινία. Με απλά λόγια «η ζωή μου είναι ο θάνατός σου και ο θάνατός σου είναι η ζωή μου» και μόνο ένας θα επιβιώσει. Ο Snow υπέρτατη εξουσία δηλητηριάζει αυτούς που αντιστέκονται και τους μετατρέπει σε μεταλλαγμένους ανθρώπους πιόνια.
Οι αγώνες πείνας του λαού της Κάπιταλ Hunger Games
Κάθε χρόνο, στα ερείπια της κάποτε της Βόρειας Αμερικής, το Καπιτώλιο του έθνους Panem αναγκάζει κάθε μια από τις 12 περιφέρειες να στέλνουν φόρο τιμής σε αγόρι και κορίτσι μεταξύ 12 και 18 ετών για να διαγωνιστούν στους Αγώνες Πείνας: μια εθνική τηλεοπτική μετάδοση εκδήλωση κατά την οποία οι «αφιερώματα» πολεμούν μεταξύ τους μέχρι θανάτου μέχρι να μείνει ένας επιζών. Όταν η Primrose Everdeen «θερίζεται», η μεγαλύτερη αδερφή της Katniss προσφέρεται εθελοντικά στη θέση της ως φόρο τιμής για να μπει στους αγώνες και αναγκάζεται να βασιστεί στα αιχμηρά ένστικτα και τις γνώσεις της όταν έρχεται αντιμέτωπη με εξαιρετικά εκπαιδευμένους και σκληρούς «αφιερώματα» από όλους τους άλλους. περιοχές και πρέπει να σκεφτεί γρήγορα στα πόδια της για να επιβιώσει.
Καπιταλισμός: η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο Εκμετάλλευση ετυμολογικά σημαίνει «βγάλσιμο του μετάλλου» (απ’ το μετάλλευμα που το περιέχει και που υπάρχει σε φυσική κατάσταση). Η συναρπαστική λογική της γλώσσας αποκαλύπτει όλο το εύρος και όλο το βάθος αυτής της τρομερής λέξης, γύρω από την οποία περιστρέφονται όλοι οι κοινωνικοί αγώνες από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας. Αν μάλιστα πάρουμε υπόψη πως το πιο σπάνιο και συνεπώς πολύτιμο μέταλλο που υπάρχει στη φύση είναι ο χρυσός, τότε ο εκμεταλλευόμενος θα μπορούσε να είναι κάτι σαν… χρυσωρυχείο. Πράγματι, για να ‘χεις χρυσό σε ράβδους ή σε νόμισμα δεν είναι ανάγκη να ‘σαι χρυσορύχος, αρκεί να ’σαι εκμεταλλευτής. Συνεπώς, πρέπει να ‘χεις γύρω σου ανθρώπους, έτοιμους να παίξουν το ρόλο του «μεταλλεύματος». Όμως, κανείς δεν θα δεχόταν να παίξει αυτό το φριχτό ρόλο, έτσι για πλάκα. Άλλωστε, ο κάθε λογικός άνθρωπος θα προτιμούσε να ’ναι εκμεταλλευτής, παρά εκμεταλλευόμενος, αν έμπαινε μπροστά στο δίλημμα. Η τεράστια γοητεία του καπιταλισμού (η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας, όπως λέει ο Μπουνιουέλ) συνίσταται στο ότι δίνει σε όλους την ελπίδα πως θα μπορούσαν κάποτε να περάσουν απ’ τη θέση του εκμεταλλευόμενου, στη θέση του εκμεταλλευτή. ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ // Η ΚΡΥΦΗ ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΜΠΟΥΡΖΟΥΑΖΙΑΣ , ΡΑΦΑΗΛΙΔΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
Το μεγαλύτερο πρόβλημα πια, της κοινωνίας σήμερα δεν είναι τα μεταλλαγμένα τρόφιμα, αλλά οι μεταλλαγμένοι άνθρωποι. Με αφορμή την τελευταία ταινία των hunger games και τον μεταλλαγμένο Πήτα, σκέφτηκα πως αυτό ακριβώς κάνει πάντα ο μεγάλος τύραννος Snow. Μπαίνει μέσα στους ανθρώπους και τους δηλητηριάζει, τους μεταλλάσσει. Πως; Με δύο τρόπους. Ο ένας με την παροχή και ο άλλος με την στέρηση. Τους δίνει, τους δίνει, λεφτά, αξιώματα, εξουσία. Τους ξεμυαλίζει, τους συνηθίζει στην εύκολη ζωή, στην επίδειξη, την κατανάλωση και την ματαιοδοξία με όλους τους καθρέπτες της. Ένα υπεραναπτυγμένο ΕΓΩ αναπτύσσεται που καταστρέφει τα πάντα γύρω του. Τους παίρνει, τους παίρνει, τους παίρνει τα πάντα, οδηγώντας τους στην εξαθλίωση, στη φτώχεια και στον εξευτελισμό της ζητιανιάς.
Καπιταλισμός είναι το σύστημα εκείνο, κατά το οποίο κάποιοι δουλεύουν για κάποιους άλλους. Νοικιάζουν δηλ την ενέργεια το σώμα τα χέρια το μυαλό την μήτρα κάποιου ανθρώπου και το πουλάνε με κέρδος γι αυτό και η εργασία λέγεται δουλειά γιατί είναι δουλεία και κάποιοι μας δουλεύουν όλους.
Από την ζούγκλα του καπιταλισμού και τους αγώνες πείνας του του λαού του.
Η πρώτη σελίδα του Πλούτου των Εθνών, έκδοση Λονδίνου, 1776
Οι χώρες οδηγούνται σε πτώχευση όχι εξαιτίας των ιδιωτών, αλλά της κακοδιαχείρισης των δημόσιων πόρων από ανίδεους κυβερνήτες. Άνταμ Σμιθ
Ο Πλούτος των Εθνώνείναι η Βίβλος του Καπιταλισμού. Και ο καπιταλισμός και ο κομμουνισμός δεν επιθυμούν τα έθνη για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Ο καπιταλισμός γιατί μειώνουν τα κέρδη των πολυεθνικών εταιρειών και ο κομμουνισμός γιατί αυξάνουν τα κέρδη των εθνών. Και τα δυο οικονομικά συστήματα σε συνεργασία αγαστή επιθυμούν σφοδρά μια παγκόσμια πολυεθνική θρησκευτική καπιταλοκομμουνιστική δικτατορία όπου ο πλούτος θα παράγεται μεταφυσικά από τα αόρατα χέρια των χρηματοπιστωτικών «θεών» και θα μοιράζεται στα απλωμένα χέρια της επαιτείας των λαών με τα επιδόματα της πείνας. Ποιος πλούτος; Των αστικών πολυκατοικιών κουτιών και των αστικών λυμάτων των ρυπαρών; Ποιων Εθνών; Των πολυεθνικών; Το ατομικό συμφέρον οδηγεί στο συλλογικό; Πως έχουμε τόσους πολλούς πτωχούς ανθρώπους κ. Σμιθ και τόσο λίγους πλούσιους σε ανύπαρκτα Έθνη στον πλανήτη γη, σήμερα; Από το μικρό χέρι του Άνταμ Σμιθ στο μακρύ χέρι του κ. Σμιθ. πράκτορα του συστήματος του πολυεθνικού, στον πλούτο των ανθρώπων και των εθνών και ο Δίας, πατέρας θεών και ανθρώπων και νους διαυγής, ας βάλει το δικό του.
Πως γίνεται κανείς πλούσιος; Με τα χέρια του Το μυαλό του Την σκληρή εργασία, την καλοσύνη του μήπως; Τότε ένα χεροδύναμος άνθρωπος θα ήταν πάντα πλούσιος Ένας επιστήμονας θα είναι εκατομμυριούχος Ένας ανθρακωρύχος δισεκατομμυριούχος και όλοι οι καλοί άνθρωποι πλούσιοι
Η μεταφυσική του αόρατου χρήματοςτου υλιστή καπιταλιστή οικονομολόγου Άνταμ Σμιθ.
Ο Πλούτος των Εθνών είναι το μεγάλο έργο του Σκωτσέζου οικονομολόγου και ηθικού φιλοσόφου Άνταμ Σμιθ . Το βιβλίο που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1776, προσφέρει μια από τις πρώτες περιγραφές που συλλέγονται στον κόσμο για το τι χτίζει τον πλούτο των εθνών και είναι σήμερα ένα θεμελιώδες έργο στην κλασική οικονομία . Αναλογιζόμενος τα οικονομικά στην αρχή της Βιομηχανικής Επανάστασης , το βιβλίο θίγει ευρύτερα θέματα όπως ο καταμερισμός της εργασίας , η παραγωγικότητα και η παραγωγικότητα και ελεύθερες αγορές .
Οι άνθρωποι μπορεί να ζήσουν μαζί σε μια κοινωνία με κάποιο ανεκτό βαθμό ασφάλειας, αν και δεν υπάρχει κάποιος δημόσιος δικαστής να τους προστατεύσει από την αδικία αυτών των παθών. Αλλά η πλεονεξία και η φιλοδοξία των πλουσίων και των φτωχών το μίσος για την εργασία και η αγάπη για την παρούσα ευκολία και ευχαρίστηση, είναι τα πάθη που παρακινούν στο να εισβάλουν στην περιουσία, πάθη πολύ πιο σταθερά στη λειτουργία τους και πολύ πιο παγκόσμια στην επιρροή τους.
Όπου υπάρχει μεγάλη περιουσία, υπάρχει μεγάλη ανισότητα. Για κάθε πολύ πλούσιο άνθρωπο πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον πεντακόσιοι φτωχοί, και η ευημερία των λίγων προϋποθέτει την ένδεια των πολλών. Η ευημερία του πλουσίου διεγείρει την αγανάκτηση των φτωχών, που συχνά οδηγούνται από την ανέχεια και παρακινούνται από τον φθόνο, να εισβάλουν στην περιουσία του.
Μόνο κάτω από την προστασία του δικαστή ο ιδιοκτήτης μιας πολύτιμης περιουσίας, που έχει αποκτηθεί με την εργασία πολλών ετών, ή ίσως πολλών γενεών, μπορεί να κοιμηθεί έστω και μια νύχτα ασφαλής. Πάντα περικυκλώνεται από άγνωστους εχθρούς, τους οποίους αν και ποτέ δεν προκάλεσε, δεν μπορεί να κατευνάσει και από την αδικία των οποίων μπορεί να προστατευθεί μόνο μέσω της ισχύος του δημόσιου δικαστού, που είναι πάντα εναργής, ώστε να την τιμωρήσει. Οπότε, η απόκτηση πολύτιμης και σημαντικής περιουσίας απαιτεί την εγκαθίδρυση της δημόσιας διοίκησης.
Όπου δεν υπάρχει περιουσία, ή τουλάχιστον καμία που να ξεπερνά την αμοιβή δυο ή τριών ημερών εργασίας, η δημόσια διοίκηση δεν χρειάζεται. Η δημόσια διοίκηση προϋποθέτει κάποια υποταγή. Αλλά όπως η ανάγκη της δημόσιας διοίκησης σταδιακά αυξάνεται με την απόκτηση πολύτιμης περιουσίας, έτσι και οι κύριοι λόγοι που φυσικά εισάγουν την ιδέα της υποταγής σταδιακά μεγαλώνουν με την αύξηση της πολυτίμου ιδιοκτησίας (…)
Άτομα κατώτερου πλούτου ενώνονται για να υπερασπίσουν αυτούς του ανώτερου πλούτου στην κατοχή του, ώστε αυτοί με τον ανώτερο πλούτο να συνασπιστούν για να τους υπερασπιστούν στην απόκτηση του δικού τους. Όλοι οι μικρότεροι βοσκοί αισθάνονται ότι η ασφάλεια των κοπαδιών τους εξαρτάται από την ασφάλεια των μεγαλοβοσκών. Ότι η διατήρηση της μικρότερης εξουσίας τους εξαρτάται από την διατήρηση της δικής του μεγαλύτερης εξουσίας, και η εξουσία του να κρατά τους κατώτερους τους σε υποταγή προς αυτούς εξαρτάται από την υποταγή τους σε αυτόν.
Απαρτίζουν ένα είδος μικρών ευγενών, που ενδιαφέρονται να προφυλάσσουν την περιουσία και να προστατεύουν την εξουσία του μικρού τους άρχοντα, έτσι ώστε αυτός να μπορεί να υπερασπίζεται την περιουσία τους και να υποστηρίζει την εξουσία τους. Η δημόσια διοίκηση στο βαθμό που έχει καθιδρυθεί για την ασφάλεια της περιουσίας, στην πραγματικότητα έχει καθιδρυθεί για την προστασία των πλουσίων από τους φτωχούς ή αυτών που έχουν κάποια περιουσία απ’ αυτούς που δεν έχουν καθόλου.
Η κατανομή του πλούτου και της φτώχειας στην Ελλάδα το 2022
Σε μια χώρα που κυβερνάται καλά, η φτώχεια είναι ντροπή. Σε μια χώρα που κυβερνάται άσχημα, ο πλούτος είναι ντροπή. Κομφούκιος
Σε μία χώρα που κυβερνάται καλά δεν υπάρχουν φτωχοί άνθρωποι δεν υπάρχουν άνθρωποι που να εκπορνεύονται, δεν υπάρχουν άστεγοι άνθρωποι, δεν υπάρχουν ζητιάνοι δεν υπάρχουν φιλάνθρωποι και φιλάνθρωπες ΜΚΟ. Σε μία χώρα που κυβερνάται καλά, δεν υπάρχουν πλούσιοι ποδοσφαιριστές, πλούσιοι τραγουδιστές, πλούσιοι εφοπλιστές πλούσιες τηλεπαρουσιάστριες, πλούσιες influencers, πλούσια μανεκέν, πλούσιοι μεγαλοδικηγόροι πλούσιοι παπάδες, πλούσιοι δημοσιογράφοι, πλούσιοι βουλευτές, πλούσιοι πρωθυπουργοί και φτωχοί πολίτες που να συντηρούν όλους αυτούς τους χαραμοφάηδες που δεν κάνουν απολύτως τίποτα και κατεβάζουν συνεχώς την στάθμη της εντροπίας στον πυθμένα της ανοησίας της ματαιοδοξίας και της απληστίας
Γιατί είναι η μεγάλη οικονομική ανισότητα που οδηγεί στην μεγάλη κοινωνική αδικία και διαφθορά. Να ποινικοποιήσουμε την φτώχεια που την δημιουργεί. Σε μια χώρα που υπάρχουν πολλοί φτωχοί ευθύνονται για την φτώχεια τους αυτή, φυσική πνευματική οικονομική γιατί επιτρέπουν στους 3 ληστές, Κράτος Εκκλησία και Κολοσσαίον φθηνών θεαμάτων, την μεγάλη κλοπή εις βάρος τους.
Εισοδήματα του 2022 Τα ευρήματα εντυπωσιακά: οι 4 στους 10 υποβάλλουν δηλώσεις με οικογενειακό εισόδημα κάτω από 5.000 ευρώ τον χρόνο, ενώ ετήσιες απολαβές άνω των 20.000 ευρώ εμφανίζουν μόνο οι 17 στους 100.
Από 5.000-10.000 ευρώ οικογενειακό εισόδηµα εµφάνισαν πέρυσι 1,263 εκατομμύρια φορολογούμενοι, ήτοι το 19,52% του συνολικού πληθυσμού. Από τις 10.000 έως τις 15.000 ευρώ εντοπίζονται επιπλέον 876.000 φορολογούμενοι, που αντιστοιχούν στο 13,54% του συνό-λου, ενώ στην κατάταξη των 15.000-20.000 ευρώ υπάρχουν 659.000 δηλώσεις ή το 10,18% του συνόλου.
Άριστη δημοκρατία είναι εκείνη που δεν έχει ούτε πάρα πολύ πλούσιους ούτε πάρα πολύ φτωχούς πολίτες. Θαλής ο Μιλήσιος
Αυτή είναι η άριστη δημοκρατία και συμμετέχουν όλοι στα κοινά και την πολιτεία
Πλούσιοι και πτωχοί στους κόλπους τα Βασίλεια της Εκκλησίας
Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι ….διότι αυτοί θα κληρονομήσουν την Βασιλεία των Ουρανών Το κύριο σλόγκαν του χριστιανισμού είναι και το κύριο μότο του και εκφράζει ακριβώς τον κύριο στόχο και σκοπό του και είναι η φτωχοποίηση των οπαδών του και των πιστών του. Γιατί αυτό; Μα γιατί έναν φτωχό άνθρωπο και κυρίως στο μυαλό, μπορείς εύκολα να τον εξαγοράσεις να τον ελέγξεις να τον χειραγωγήσεις να τον χρησιμοποιήσεις πατώντας ακριβώς στην ανάγκη του. Τι τάζει ο χριστιανισμός; Την δικαίωση σε μια άλλη ζωή που την εναποθέτει συνεχώς στο αόριστο μέλλον εδώ και 2.000 χρόνια. Ο χριστιανισμός πέρα από βαθιά αποκρυφιστική και μυστικιστική θρησκεία, γνωρίζει πολύ καλά και την ψυχολογία και τις ανάγκες του πλήθους το οποίο χειρίζεται γιατί είναι μάστερ στην χειραγώγηση του πλήθους ως Ποσειδωνία θρησκεία. Χρησιμοποιεί το νερό συναίσθημα να παίζει συνεχώς το Θείο Δράμα με τον οίκτο και τον αυτοοίκτο με όλες τις σαδομαζοχιστικές σκοτεινές τελετουργίες του. Ο Χριστιανισμός έγινε εξουσία σε με αυτοκρατορία γιατί έτσι συνέφερε στον αυτοκράτορα τότε της Α΄και Β΄ Ρώμης. Ήταν πιο εύκολο να ελέγχουν και κυβερνούν την τότε πολυφυλετική αυτοκρατορία με έναν θεό και έναν αυτοκράτορα επίσημο εκπρόσωπο του. Επιβίωσε φυσικά και στην φεουδαρχία. Και, αγκάλιασε στοργικά και τον καπιταλισμό με τον οποίον συνυπάρχει μαζί του σε αλληλοευλογία και τον κομμουνισμό γιατί πουλάει πνευματισμό μέσα από την υλική υλιστική ιδεολογία. Πώς; Είναι πολύ απλό, στον καπιταλισμό όλοι οι φτωχοί είναι ίσοι εκτός από την ελίτ που κυβερνά και επικρατεί. Ο καπιταλισμός δίνει στον κάθε φτωχό το καπιταλιστικό όνειρο: πως κάποια μέρα με σκληρή δουλειά θα γίνει πλούσιος. Φυσικά αυτό το πράγμα ποτέ δεν συμβαίνει, γιατί πλούσιοι στον καπιταλισμό γίνονται μόνο όσοι έχουν σύνδεση με την εξουσία την θρησκευτική την πολιτική και στην κομματική και πρέπει πριν να σκύψουν πολύ. Στον κομμουνισμό όλοι είναι ίσοι και φτωχοί. Μόνο που μερικοί είναι πιο ίσοι από τους άλλους στην γραμματεία την κομμουνιστική. Το όνειρο της ιδανικής πολιτείας, η σοσιαλιστική ουτοπία μετατίθεται συνεχώς, δίνοντας στον κάθε κομμουνιστή την ευκαιρία να υποφέρει τώρα αλλά θα ανταμειφθεί αργότερα. Εναποθέτοντας αυτό το αργότερα, μετά την δικτατορία του προλεταριάτου σε πολύ μακρινή και επίσης αόριστη εποχή. Ποτέ στο εδώ και τώρα. Οι Εβιωνίτες οι πρώτοι πτωχοί ήτανε μία εβραιοχριστιανική αίρεση φυτοφάγων την πρώτη Ιχθυακή Εποχή. Από αυτούς προέκυψε ο φτωχούλης του Θεού ο Φραγκίσκος της Ασίζης και ο Νίκος Καζαντζάκης σπουδαίος συγγραφέας και τέκτονας , έχει γράψει και το αντίστοιχο βιβλίο, όχι το καλύτερο του, που εκεί μπερδεύει πολλά πράγματα τα οποία προφανώς συγκεχυμένα θα τα είχε και στο μυαλό του. Παρόλο που η επίσημη Εκκλησία υιοθετεί την χριστιανική άποψη αυτή, δεν την τηρεί, γιατί η ίδια η Εκκλησία και οι εκπρόσωποί της είναι πλούσιοι και διάγουν βίον πολυτελή μέσα στη χλιδή. Συνεπώς σύμφωνα με τον ιδρυτή της και δεν θα μπορέσουν οι εκπρόσωποι της να εισέλθουν στην βασιλεία του παραδείσου, αποκλείονται. Κανείς τους άλλωστε δεν βιάζεται να πεθάνει και να συναντήσει τον Δημιουργό τους στον Παράδεισο. Όλοι τους έχουν τον βραβείο, το γέρας, των γηρατειών, υπόσχεση του Δράκου Κύκλωπα ότι θα τους φάει τελευταίους, αν είναι καλοί ποιμένες και προσέχουν το κοπάδι του. Οι πλούσιοι αριστεροί κομμουνιστές επίσης δεν αποτελούν καλό παράδειγμα εκπροσώπου του κομμουνισμού, όχι γιατί δεν μοιράζουν την περιουσία τους που δεν απέκτησαν ποτέ με την τίμια σκληρή δουλειά τους και δεν είναι φτωχοί σαν τους φτωχούληδες του κομμουνισμού, αλλά, γιατί συντηρούν με απίστευτο θράσος το θεσμό που υποτίθεται πολεμούν δηλαδή τον καπιταλιστικό. Με απλά λόγια έχουμε πλούσιους Πάπες παπάδες πλούσιους Πατριάρχες Μητροπολίτες πλούσιους κομμουνιστές πλούσιους δισεκατομμυριούχους πλούσιους ολιγάρχες και πολύ πολύ φτωχούς ανθρώπους κυρίως στο μυαλό.
Ebionites που σημαίνει «οι φτωχοί» ή «φτωχοί που θεωρούν ότι ο χριστιανός είναι ένας όρος » ) ως ευλογία , που υπήρχε κατά τους πρώτους αιώνες της Κοινής Εποχής . Οι Εβιωνίτες ασπάστηκαν την Χριστολογία , κατανοώντας έτσι τον Ιησού από τη Ναζαρέτ ως απλό άνθρωπο ο οποίος, λόγω της δικαιοσύνης του να ακολουθεί το Νόμο του Μωυσή , επιλέχθηκε από τον Θεό να είναι ο μεσσιανικός «προφήτης όπως ο Μωυσής». Η πλειονότητα των Εβιωνιτών απέρριψε ως αιρέσεις τις Ορθόδοξες Χριστιανικές πεποιθήσεις στη θεότητα του Ιησού , την παρθενική γέννηση και την αντικαταστατική εξιλέωση του Ιησού . και ως εκ τούτου υποστήριξε ότι ο Ιησούς γεννήθηκε ο φυσικός γιος του Ιωσήφ και της Μαρίας , προσπάθησε να καταργήσει τις θυσίες ζώων με προφητική διακήρυξη και πέθανε ως μάρτυρας για να μεταφέρει όλο το Ισραήλ στη μετάνοια .
Πέρα από την εθελοντική φτώχεια , οι Εβιωνίτες λέγεται ότι ασκούσαν τη θρησκευτική χορτοφαγία και το τελετουργικό μπάνιο . Επέμειναν στην αναγκαιότητα της τήρησης του Γραπτού Νόμου και της Επί του Όρους Ομιλίας του Ιησού . χρησιμοποίησαν ένα, μερικά ή όλα τα εβραιοχριστιανικά ευαγγέλια , όπως το Ευαγγέλιο των Εβιωνιτών , ως πρόσθετη γραφή στην Εβραϊκή Βίβλο . και σεβάστηκαν τον Ιάκωβο τον Δίκαιο ως υπόδειγμα δικαιοσύνης και τον αληθινό διάδοχο του Ιησού (και όχι τον Πέτρο ), ενώ απέρριψε τον Παύλο ως ψευδαπόστολο και αποστάτη του Νόμου . Στο Ευαγγέλιο των Εβιωνιτών , όπως παρατίθεται από τον Επιφάνιο, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής και ο Ιησούς απεικονίζονται ως χορτοφάγοι . ]Ο Pines και άλλοι σύγχρονοι μελετητές προτείνουν ότι οι Εβιωνίτες πρόβαλαν τη δική τους χορτοφαγία στον Ιωάννη τον Βαπτιστή.
Η αυστηρή χορτοφαγία των Εβιωνιτών μπορεί να ήταν μια αντίδραση στη διακοπή των θυσιών ζώων μετά την καταστροφή του Ναού της Ιερουσαλήμ το 70 Κ.Χ. και μια προστασία από την κατανάλωση ακάθαρτου κρέατος σε ένα παγανιστικό περιβάλλον. Ο James Tabor , ωστόσο, υποστηρίζει ότι η περιφρόνηση των Εβιωνιτών για την κατανάλωση κρέατος και τη θυσία ζώων στο Ναό οφείλεται στην προτίμησή τους για την ιδανική προκατακλυσμιαία δίαιτα και σε αυτό που θεωρούσαν την αρχική μορφή λατρείας. Σύμφωνα με αυτή την άποψη, οι Εβιωνίτες είχαν ενδιαφέρον να αναβιώσουν τις παραδόσεις που εμπνεύστηκαν από την προ- Σινά αποκάλυψη, ειδικά την εποχή από τον Ενώχ έως τον Νώε Ισλάμ Το Ισλάμ κατηγορεί τον Χριστιανισμό ότι παραμόρφωσε τον καθαρό μονοθεϊσμό του Θεού του Αβραάμ μέσω των δογμάτων της Τριάδας και μέσω του σεβασμού των εικόνων . Ο Paul Addae και ο Tim Bowes γράφουν ότι οι Εβιωνίτες ήταν πιστοί στις αρχικές διδασκαλίες του ιστορικού Ιησού και έτσι μοιράζονταν τις ισλαμικές απόψεις για την ανθρωπότητα του Ιησού και επίσης απέρριψαν τις κλασικές και αντικειμενικές θεωρίες της εξιλέωσης , αν και η ισλαμική άποψη για τον Ιησού μπορεί να έρχεται σε αντίθεση με η άποψη των περισσότερων Εβιωνιτών σχετικά με την παρθενική γέννηση.
Ο Hans Joachim Schoeps παρατηρεί ότι ο Χριστιανισμός που ήταν πιθανό να συναντούσε ο Μωάμεθ , ο προφήτης του Ισλάμ, στην αραβική χερσόνησο «δεν ήταν η κρατική θρησκεία του Βυζαντίου αλλά ένας σχισματικός Χριστιανισμός που χαρακτηριζόταν από Εβιωνικές και Μονοφυσιτικές απόψεις»
Έχουμε λοιπόν ένα παράδοξο κοσμοϊστορικών διαστάσεων, δηλαδή το γεγονός ότι ο εβραϊκός Χριστιανισμός εξαφανίστηκε όντως μέσα στη χριστιανική εκκλησία, αλλά διατηρήθηκε στο Ισλάμ και έτσι επέκτεινε μερικές από τις βασικές του ιδέες ακόμη και στις μέρες μας. Σύμφωνα με το ισλαμικό δόγμα, ο Εβιωνιτικός συνδυασμός του Μωυσή και του Ιησού βρήκε την εκπλήρωσή του στον Μωάμεθ.
— Hans Joachim Schoeps, Εβραίος Χριστιανισμός
Η αφιέρωσή του στον Θεό Το 1204 κατετάγη στον στρατό του Πάπα Ιννοκέντιου του Γ’ για να πολεμήσει τους άπιστους. Φτάνοντας στο Σπλίτ στη Δαλματία, έπεσε βαριά άρρωστος και έτσι εγκατέλειψε τον στρατό και ξαναγύρισε στην πόλη του, όπου και εκδήλωνε μέρα με τη μέρα μεγαλύτερο θρησκευτικό ζήλο. Προσευχόμενος μια μέρα του 1207, στο φτωχικό παρεκκλήσι του Αγίου Δαμιανού, είδε σε όραμα τον Θεό, που του ζήτησε να προσφέρει τη ζωή του σε αυτόν. Από αυτή τη στιγμή αφιερώθηκε στον Θεό.
Αφού κατ’ αρχήν έδωσε στον ιερέα του παρεκκλησιού όλα τα χρήματα που είχε πάνω του, άρχισε η νέα καθημερινότητά του, που περιλάμβανε πολλές δωρεές στους φτωχούς, επισκέψεις στα άσυλα των λεπρών, προσευχές και νηστείες. Προκάλεσε όμως την κοινή γνώμη της Ασσίζης που στην αρχή τον θεώρησαν τρελό. Αυτή η συμπεριφορά προκάλεσε τον θυμό του πατέρα του, και ο Φραγκίσκος τότε, εγκατέλειψε το σπίτι του, πήρε όλα τα υπάρχοντά του και πήγε να μείνει στο αγαπημένο του παρεκκλήσι του Αγίου Δαμιανού. Ακόμα και όταν ο πατέρας του, τον πήγε μπροστά στο δικαστή – στο επισκοπικό δικαστήριο- για να του ζητήσει τον λόγο για τα χρήματα της πατρικής περιουσίας που είχε έτσι «άσκοπα» ξοδέψει, εκείνος απαρνήθηκε το οικογενειακό του όνομα, και έδωσε ότι είχε και δεν είχε, ακόμα και το ράσο του, μένοντας εντελώς γυμνός μπροστά στο κοινό του δικαστηρίου για να ξεπληρώσει αυτά που χρωστούσε στον πατέρα του. Ο φτωχούλης του θεού
Είναι με διαφορά το πλέον βαρετό βιβλίο του Καζαντζάκη, με επαναλαμβανόμενα μοτίβα, αντικρουόμενα τσιτάτα και μια έντονη ροπή προς την υπερβολή, τόσο ως προς τη θεολογία του Φραγκίσκου όσο και τις εικόνες που περιγράφει ο συγγραφέας. Η γλώσσα είναι η γνωστή καζαντζική, με έντονη λεξιπλασία, αλλά δεν την βοηθάει το περιεχόμενο του. Κριτική
Θεωρείται υγιές πρότυπο για μία υγιή πολιτισμένη και γόνιμη Πολιτεία ο φτωχούλης του Θεού και ο κάθε φτωχούλης του Θεού που ζει μέσα στη φτώχεια την επαιτεία την παρθενιά και αφιερώνει τη ζωή του στο Θεό; Τότε να μην απορούμε πως η κοινωνία μας έχει φτάσει σε αυτό το χάλι και αυτή την φτώχεια και την κατάντια.
Πάντως ο ιδρυτής του χριστιανισμού είναι πιο υλιστής και ωφελιμιστής. Στην ερώτηση του Εβραίου Σίμωνα Πέτρου, τι θα κερδίσει αν τον ακολουθήσει υπόσχεται 100 φορές περισσότερα χωράφια κτήματα γυναίκες και την αιώνια ζωή ……
Τότε ἀποκριθεὶς ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ· ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι· τί ἄρα ἔσται ἡμῖν;
Ματθ. 19,27 Τοτε απεκρίθη ο Πετρος και του είπε· “ιδού ημείς αφήσαμεν όλα και σε ηκολουθήσαμεν. Ποία τάχα θα είναι η αμοιβή μας;”
Ματθ. 19,28 Ο δε Ιησούς απήντησεν εις αυτούς· “σας διαβεβαιώνω ότι σεις που με έχετε ακολουθήσει εδώ εις την γην, όταν εις την συντέλεια των αιώνων αναδημιουργηθή νέος κόσμος και αναστηθούν οι νεκροί και ο υιός του ανθρώπου καθίση επάνω στον ένδοξον θρόνον του, τότε και σεις θα καθίσετε επάνω εις δώδεκα θρόνους, δια να κρίνετε τας δώδεκα φυλάς του Ισραήλ.
Ματθ. 19,29 Και κάθε ένας, ο οποίος προς χάριν μου αφήκε οικίας η αδελφούς η αδελφάς η πατέρα η μητέρα η γυναίκα η χωράφια, θα λάβη εδώ εις την γην εκατό φορές περισσότερα και, το σπουδαιότερον, θα κληρονομήση την αιωνίαν ζωήν.
Μπορεί η άγνοια να είναι ευτυχία και μακαριότητα , αλλά δεν μπορεί να λύσει κανένα πρόβλημα, ειδικά αυτά που δημιουργήθηκαν εξ αιτίας της.
Σε Α΄ Ενικό 