Με την τρίαινα του Ποσειδώνα στο όνομα της Ιερής Αγίας Τριάδος

της Ιερής Τροίας

Το όνομα Τρώες παραπέμπει σε όρνια, σε αρπακτικά που κάνουν κύκλους και τρώνε Δάρδανοι είναι αυτοί που ξεσκίζουν και καταβροχθίζουν, δαρδάνω, ενώ Τεύκροι είναι άνθρωποι της φωτιάς και οπλοποιοί. Τεύκρος, όλες τους ανδρικές ιδιότητες. Και για να χρησιμοποιήσουμε το ενοποιημένο μυθολογικό πεδίο όταν οι ηττημένοι Τρώες το σκάνε και κρύβονται, γίνονται πάλι Λατιανοί,από την θέα Λατόνα, ή άνθρωποι της Λητούς. Εδώ έχουμε μία ανατροπή. Πρόκειται πάλι για σύμπτωση; Ίσως στην λογική της μυθολογίας τίποτα να μην είναι τυχαίο αφού αργότερα εμφανίζονται σαν Ρωμαίοι με νέα σύμβολα δύναμης.
Νάνος Βαλαωρίτης, σελ. 155, Όμηρος και το Αλφάβητο

Μετά την ανακάλυψη της Αμερικής και τη δημιουργία της Νέας Ατλαντίδα, η Νέα Λεμουρία αναδιπλώθηκε υπό την ηγεσία της Γ΄ Ρώμης, της Ρωσικής αυτοκρατορίας με την βοήθεια της θεοσοφίας.
Επειδή, στόχος της ήταν να κατέβει στο Αιγαίο και να έχει πρόσβαση στην Αιγηίδα, ως απομονωμένη στην υπερβόρεια Λεμουρία, κατέστρωσαν το περίφημο «Ελληνικό σχέδιο» που ήτανε ένα Ρώσικο κόλπο, εκμεταλλευόμενοι ,τι άλλο τη θρησκεία . Όπως τότε, έτσι και τώρα, με αντίπαλο δέος τον μουσουλμανισμό και την Οθωμανική αυτοκρατορία.
Στα σχέδια της αυτά, η Γ΄ Ρώμη δεν βρήκε πολύ πρόθυμη τη Β΄ Ρώμη, το ορθόδοξο παπαδαριό, το οποίο τα είχε βρει μια χαρά με το μουσουλμανισμό και οι δυο τους, συνέχεια της Βυζαντινορωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ζούσαν βίον ανθόσπαρτον και θρήσκον, προσκυνώντας και δοξολογώντας το Μεγάλο Ον, τον Μεγάλο Θεό με τα χίλια ονόματα και τα πολλά πρόσωπα σταυρωμένο πνιγμένο κλπ. Μάλιστα οι μουσουλμάνοι ,πλειστάκις ημερησίως, πιο ευσεβείς από τους αλλόπιστους. Αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι η Βυζαντινορωμαική αυτοκρατορία συνεχίστηκε με δόξα και τιμή, από την οθωμανική αυτοκρατορία στον ρωμανοβυζαντικοθωμανικό «πολτισμό «με κυρίαρχο στοιχείο φυσικά πάντα τη θρησκεία, ως Ανατολική Λεμουρία.,,βλ Κεμάλ.
Για την επίτευξη αυτού του σχεδίου χρειαζόταν πάλι άλλοι δυο, να κάνουν την δουλειά καλά, τρεις πάντα χτίζουν τα τείχη της Τροίας, 2 θεοί και ένας θνητός για να τους εξυπηρετεί να τους δοξολογεί και να τους υπηρετεί. Από την εποχή της Βαβυλώνας με τα επίσης, ψηλά τείχη της και την Αγία Τριάδα της Σεμίραμις, σόι πάει το βασίλειο και οι ιερές τριάδες.
Βρέθηκε λοιπόν η Γαλλία, ο Λουδοβίκος, Ήλιος Απόλλων, ο φωτεινός Διαφωτισμός και η Αγγλία, Ποσειδώνας με την τρίαινα Θεά. βλ.προσωποίηση της Βρετανίας
Ποιο ήταν το αποτέλεσμα για τον Έλληνισμό
Το αποτέλεσμα ήταν να φτάσει ο Οδυσσέας στο νησί των Φαιάκων αλλά η ταλαιπωρία του, δεν είχε τελειώσει ακόμη. Θα χρειαζόταν άλλα 200 χρόνια να φτάσει στην Ιθάκη τελειώνοντας και η Εποχή των Ιχθύων και η Οδύσσεια του Ελληνισμού, μαζί με τον Άθλο του Ηρακλή που τα Μήλα της Αθανασίας στον Κήπο τους επιστρέφει και δεν είναι ο κρεμαστός, της Βαβυλώνας.
Γιατί όλα αυτά τα χρόνια το κύριο χαρακτηριστικό των Ιερών Τριάδων είναι να πουλάνε Θεό με το κιλό και την Αθανασία σε ένα κάλπικο παράδεισο μαζί με την Ατλαντίδα την Καλυψώ, ταίζοντας τον Οδυσσέα, «αβροσία » . Με διονυσιακή οργιαστική ωμοφαγία, νόθο γιό του Σίσυφου, αρνητή του θανάτου σε ανίερη κοινωνία.

Το λεγόμενο Ελληνικό Σχέδιο ή Ελληνικό Έργο (Greek Project, ήταν μια πρόταση για τη λύση του Ανατολικού Ζητήματος, η οποία αναπτύχθηκε από την Αικατερίνη τη Μεγάλη της Ρωσίας, περί το 1780. Προέβλεπε τη διχοτόμηση και διανομή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μεταξύ της Ρωσικής και της Αυστριακής Αυτοκρατορίας, την οποία θα ακολουθούσε αποκατάσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας με κέντρο την Κωνσταντινούπολη.
Ονόμασε τον δεύτερο εγγονό της Κωνσταντίνο, τον οποίο μερικές φορές αποκαλούσε και Κωνσταντίνο Β’, και τον προόριζε για τον πρώτο αυτοκράτορα του αναγεννημένου Βυζαντίου. Τον ανάθρεψε με Έλληνες παιδαγωγούς και αυτός έμαθε να μιλάει ελληνικά πριν από τα ρωσικά. Κόπηκαν νομίσματα που μνημόνευαν τη γέννηση και τον προορισμό του. Ένας άλλος σημαντικός στόχος της Ρωσίας ήταν η ελεύθερη πρόσβαση στην Μεσόγειο Θάλασσα μέσω του Βοσπόρου, που έλεγχαν οι Οθωμανοί.

Για να πετύχει το σχέδιο, θα έπρεπε να συμφωνήσουν οι μεγάλες Ευρωπαϊκές Δυνάμεις και να συνεργαστούν οι δυνάμεις του Δούναβη. Τον Μάιο του 1780, η Αικατερίνη κανόνισε μια μυστική συνάντηση με τον Ιωσήφ Β’, τον Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, στο Μογκιλιόφ. Σε μια σειρά επιστολών από τον Σεπτέμβριο του 1781, η Αικατερίνη και ο Ιωσήφ συζήτησαν τα σχέδια διαμελισμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την αποκατάσταση της Βυζαντινής.
Ιθύνων νους του Ελληνικού Σχεδίου ήταν ο Πρίγκιπας Ποτέμκιν που έδωσε ελληνικά ονόματα στις νεοϊδρυθείσες πόλεις της Νέας Ρωσίας (π.χ., την Οδησσό και τη Χερσώνα). Ο βυζαντινός συμβολισμός τονίστηκε στις νέες εκκλησίες όπως π.χ. στον καθεδρικό ναό της Χερσώνας. Επίσης στη διαμόρφωση του σχεδίου είχε συμμετάσχει ο κόμης Μπεζμπορόντκο.

Το Πρωτόκολλο της ανεξαρτησίας του Ελληνικού κράτους (γνωστό και ως Πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1830) υπογράφτηκε από την Αγγλία, τη Γαλλία και τη Ρωσία στις 3 Φεβρουαρίου του 1830. Ήταν η πρώτη επίσημη, διεθνής διπλωματική πράξη που αναγνώριζε την Ελλάδα ως κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος με όλα τα δικαιώματα –πολιτικά, διοικητικά, εμπορικά– που εκπορεύονταν από την ανεξαρτησία της, το οποίο θα επεκτεινόταν νότια της συνοριακής γραμμής που όριζαν οι ποταμοί Αχελώος και Σπερχειός. Πρώτος Κυβερνήτης του νεοσύστατου κράτους (1830-1831) υπήρξε ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο οποίος ήδη από το 1828 είχε φθάσει στην Ελλάδα ως Κυβερνήτης, μετά από ψήφισμα της Γ’ Εθνοσυνέλευσης της Τροιζήνας την 1η Απριλίου 1827)

Με τη Συνθήκη οριζόταν επίσης ότι πολίτευμα του ελληνικού κράτους θα ήταν η μοναρχία και ο ηγεμόνας του θα είχε τον τίτλο “Ηγεμών Κυριάρχης της Ελλάδος”. Για τη θέση του μονάρχη οι συμβαλλόμενες χώρες επέλεξαν τον πρίγκιπα Λεοπόλδο του Σαξ-Κόμπουργκ & Γκότα (μετέπειτα Βασιλιά του Βελγίου), ο οποίος, παρά την αρχική του αποδοχή, τελικά δεν δέχτηκε την πρότασή τους.

Τώρα ο ευσεβής ορθόδοξος Πούτιν, νέος Τσάρος της Ρωσικής αυτοκρατορίας των αρίων ξανθών Υπερβορείων, τα βρήκε, καρντάσιαν με τον επίσης ευσεβή μουσουλμάνο Ερντογάν, μελαχροινό ινδοευρωπαϊστή, νέο σουλτάνο με όραμα νέας Οθωμανικής αυτοκρατορίας και βάθος οθωμανικό , σε plan b σχέδιο «Ελληνικό».
Οι υπόλοιπες τριάδες, Μεγάλες Δυνάμεις, χάσανε τα αυγά και τα καλάθια και οι υπόλοιποι θεοί, τον ύπνο τους.

ΕΜΕΙΣ, οι Έλληνες……. δεν χάσαμε τίποτα, γιατί δεν είχαμε κάτι να χάσουμε….ο Οδυσσέας πέταξε στην θάλασσα ακόμη και το λευκό μαντήλι της Λευκοθέης, τελευταία θυσία στον Ποσειδώνα. Ίσως να ήταν και καλαματιανό….σε χορό ηρωικό. Έτσι μόνο οι Πολεμιστές ξέρουν να χορεύουν κάτω από έναν ανελέητο Αετό.

Αστραία

Η Πρώτη Ομηρική Λέξη

Και οι λέξεις φλέβες είναι. Μέσα τους αίμα κυλάει.
Γιάννης Ρίτσος

Αναζητώντας την πρώτη λέξη που εκφωνήθηκε από ένα πρότερον άλαλον γένος ομιλούντος είδους

Ο μυθικός κόσμος είναι ένα σύστημα συγκοινωνούντων δοχείων. Οι ρίζες αυτού του συστήματος είναι υπόγειες και χάνονται μέσα στο χρόνο. Το μόνο που διαθέτουν είναι νησίδες και διάσπαρτα κομμάτια γης που προβάλουν στην επιφάνεια. Το ότι η ανθρωπότητα προήλθε από ένα ον είναι εξ ίσου παράλογο αλλά και εντέλει αληθινό, αφού πίσω από την εξέλιξη του ανθρώπου από τους πιθήκους και τα θηλαστικά, τα ψάρια τα πουλιά και τα άτομα υπάρχει μία η ίδια αρχή.
Μια ιστορία μια μοναδική λέξη που προσφέρει ένας μυθικός πρόγονος μας, υπάρχει πίσω από όλες τις λέξεις, και ένας μοναδικός ήχος κρύβεται πίσω από όλους τους ήχους ενός κάποτε άλαλου γένους. Πριν βιαστούμε να βρούμε αυτή τη μαγική λέξη που μας εισήγαγε στον κόσμο της σκέψης και στον πραγματικό κόσμο, πρέπει να καθορίσουμε αρχές και, στη συνέχεια τις μεθόδους με τις οποίες μπορούμε να τις βρούμε.
Οι μέθοδοι αυτές δεν είναι γρήγορες ούτε απλές. Είναι όμως προφανείς σαν όλα τα δύσκολα πράγματα. Αυτό που για μας σήμερα είναι ασυνείδητο, κάποτε ήταν συνειδητό.
Αν αναζητήσουμε τη λέξη που κρύβεται πίσω από την Ιλιάδα θα πρέπει πρώτα να δεχθούμε την πολυπλοκότητα της αλφαβητικής της δομής. Ίσως, τότε να καταφέρουμε να βρούμε ή να συναρμολογήσουμε εκείνη την ιερή λέξη από την οποία ξεκίνησαν όλα. Ο δρόμος δεν είναι εύκολος. Εγώ έδωσα ένα δείγμα δομικής ανάλυσης. Σήμερα για να καταφέρει κανείς να μελετήσει τον Όμηρο, πρέπει να γίνει αρχαιολόγος και να «σκάψει» στο σημερινό κείμενο, παραδόξως όμως αυτό το κείμενο εντός του κειμένου, το γεμάτο υπαινιγμούς και μεταφορές δεν είναι στα αλήθεια κρυμμένο. Μπορεί κανείς να το δει όπως βλέπει τα βότσαλα στην παραλία, τα οποία κανείς για αιώνες δεν έσκυψε να τα μαζέψει όχι γιατί δεν τα έβλεπε αλλά γιατί δεν πιστεύει πως αξίζει τα μαζέψει.

Αυτή την αίσθηση έχω όταν διαβάζω Όμηρο και προσπαθώ να ξεχωρίσω αυτό που όλοι προσπερνούν: τα ίδια τα γράμματα και τις λέξεις του. Ίσως, επειδή ο Όμηρος μου ήταν απαγορευμένος για πολλά χρόνια, αφού τον είχαν καταστρέψει στο σχολείο, μπορώ σήμερα να τον προσεγγίσω χωρίς προκαταλήψεις και εκ των προτέρων διαμορφωμένες ανάγκες. Όχι, σαν αισθητικός, αλλά σαν ερευνητής που προσπαθεί να βρει τον χαμένο θησαυρό. Τον θησαυρό που αναζητούσε ο δύστυχος Σλήμαν και που τον ανάγκασε να γίνει Τζέιμς Μποντ.
Νάνος Βαλαωρίτης
Ο Όμηρος και το Αλφάβητο σελ.70

Έστι δ’ αρχή της λέξεως το Ελληνίζειν.
Το βασικό της επικοινωνίας είναι τα σωστά Ελληνικά. Αριστοτέλης

Το βασικό και απαραίτητο…

Αστραία

Ἑλλάς η καλλιγύναικος

Η Πηνελόπη μιλά για την Ελλάδα

«Φήμιε, πολλὰ γὰρ ἄλλα βροτῶν θελκτήρια οἶδας
ἔργ’ ἀνδρῶν τε θεῶν τε, τά τε κλείουσιν ἀοιδοί·
τῶν ἕν γέ σφιν ἄειδε παρήμενος, οἱ δὲ σιωπῇ
οἶνον πινόντων· ταύτης δ’ ἀποπαύε’ ἀοιδῆς 340
λυγρῆς, ἥ τέ μοι αἰὲν ἐνὶ στήθεσσι φίλον κῆρ
τείρει, ἐπεί με μάλιστα καθίκετο πένθος ἄλαστον.
τοίην γὰρ κεφαλὴν ποθέω μεμνημένη αἰεὶ
ἀνδρός, τοῦ κλέος εὐρὺ καθ’ Ἑλλάδα καὶ μέσον Ἄργος.» α Οδυσσείας

[1.2.1] Φαίνεται ότι η σήμερα ονομαζόμενη Ελλάδα δεν είχε παλαιότερα μόνιμους κατοίκους. Οι μεταναστεύσεις τότε ήσαν συχνές και οι διάφοροι κάτοικοι, πιεζόμενοι από άλλα, νέα και πάντα πολυαριθμότερα φύλα, εγκαταλείπαν εύκολα την περιοχή που κατοικούσαν. [1.2.2] Τότε δεν υπήρχε ούτε εμπόριο ούτε ασφάλεια στις χερσαίες και θαλάσσιες επικοινωνίες και οι κάτοικοι καλλιεργούσαν τόση μόνο γη, όση τους ήταν αναγκαία για να ζουν. Δεν δημιουργούσαν απόθεμα από χρήματα ούτε φύτευαν δένδρα γιατί, μη έχοντας τείχη για προστασία, δεν ήξεραν ποτέ αν και πότε θα εμφανιζόταν κάποιος να τους τα αρπάξει. Ξέροντας ότι μπορούσαν οπωσδήποτε να εξασφαλίσουν τις καθημερινές ανάγκες τους, μετοικούσαν εύκολα και γι᾽ αυτό δεν ήσαν δυνατοί, μη έχοντας ούτε μεγάλες πολιτείες ούτε άλλου είδους δύναμη. [1.2.3] Στα ευφορότερα, κυρίως, μέρη οι μετοικήσεις ήσαν συχνές, όπως στην σήμερα ονομαζόμενη Θεσσαλία, στην Βοιωτία, στις περισσότερες περιοχές της Πελοποννήσου, εκτός από την Αρκαδία, και στα καλύτερα μέρη της υπόλοιπης χώρας. [1.2.4] Σ᾽ όλα τα μέρη αυτά, η ευφορία της γης δημιουργούσε τάξη πλουσίων και τούτο προκαλούσε καταστρεπτικές επαναστάσεις. Αλλά και τα μέρη αυτά ήσαν περισσότερο εκτεθειμένα σ᾽ εξωτερικές επιδρομές. [1.2.5] Οπωσδήποτε, όμως, η Αττική, επειδή ήταν λεπτόγειος, δεν γνώρισε επαναστάσεις και γι᾽ αυτό την κατοικούσαν από πάντα οι ίδιοι άνθρωποι. [1.2.6] Απόδειξη ότι εξαιτίας των μεταναστεύσεων δεν αυξήθηκε ο πληθυσμός στα άλλα μέρη της Ελλάδος είναι και τούτο: όσοι από τους πλούσιους αναγκάζονταν εξαιτίας πολέμου ή επανάστασης να φύγουν από κάποιο μέρος της Ελλάδας αναζητούσαν καταφύγιο στην ασφαλή Αθήνα, γίνονταν Αθηναίοι πολίτες και έτσι, από τους παλαιότερους χρόνους, η Αθήνα έγινε πολυάνθρωπη πολιτεία, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό, ώστε να ιδρύσουν οι Αθηναίοι αποικίες στην Ιωνία, όταν πια δεν τους χωρούσε η Αττική.
[1.3.1] Βλέπω και μιαν άλλη απόδειξη της αδυναμίας των παλαιών Ελλήνων και στο εξής: ότι πριν απ᾽ τον Τρωικό πόλεμο οι Έλληνες δεν είχαν επιχειρήσει τίποτε από κοινού. [1.3.2] Νομίζω μάλιστα ότι το όνομα Ελλάς δεν είχε καν δοθεί σ᾽ όλη τη χώρα και ούτε καν υπήρχε πριν από τον Έλληνα, γιο του Δευκαλίωνος. Τα διάφορα φύλα, και κυρίως οι Πελασγοί, έδιναν τ᾽ όνομά τους στα μέρη που κατοικούσαν. Ο Έλλην όμως και οι γιοι του επικράτησαν στην Φθιώτιδα και οι άλλες πόλεις άρχισαν να τους ζητούν βοήθεια και, σιγά-σιγά να χρησιμοποιούν η καθεμιά τον όρο Έλληνες· αλλά πέρασε πολύς καιρός προτού το όνομα αυτό επικρατήσει γενικά. [1.3.3] Τούτο το μαρτυρεί ο Όμηρος, ο όποιος, αν και έζησε πολύ μετά τον Τρωικό πόλεμο, πουθενά δεν χρησιμοποιεί την γενική ονομασία Έλληνες, αλλά την μεταχειρίζεται μόνο για όσους είχαν ακολουθήσει τον Αχιλλέα από την Φθιώτιδα, οι οποίοι ήσαν και οι πρώτοι Έλληνες. Στα έπη του χρησιμοποιεί τις ονομασίες Δαναοί, Αργείοι και Αχαιοί. Ούτε βαρβάρους αναφέρει, και τούτο, νομίζω, επειδή δεν είχε ακόμα επικρατήσει το κοινό όνομα Έλληνες, ώστε να τους διακρίνει κανείς όλους μαζί από τους βαρβάρους. [1.3.4] Οπωσδήποτε οι τότε Έλληνες και όσοι αργότερα ονομάστηκαν Έλληνες έως ότου γενικευτεί η ονομασία δεν μπόρεσαν πριν από τα Τρωικά να επιχειρήσουν τίποτε όλοι μαζί, γιατί και αδύναμοι ήσαν και δεν είχαν σχέσεις μεταξύ τους. Αλλά και την τρωική εκστρατεία ανάλαβαν μόνον όταν απόκτησαν αρκετή πείρα στη θάλασσα
Ἱστορίαι (1.1.1-1.3.4)

Τάδε έφη …. Θουκυδίδης πριν 2500 έτη σε πολιτικό ιστορικό ρεαλισμό. Τι λέμε εμείς σήμερα σε χρόνο ενεστωτικό;

Αστραία

Αχιλλέας και Τηλέμαχος
Ιλιάδα είναι η Μήνις Αχιλλιάδα,
ο θυμός του Αχιλλέα του αρχηγού των Μυρμιδόνων των Πανελλήνων της Πρωτογένειας Ελλάδος.
Το κινούμενο Ελληνικόν εκινήθει ενωμένο μαζί σε συλλογική ομοψυχία ψυχή. Εκστρατεύει στην Τροία για να πάρει πίσω ό,τι του έχουν κλέψει την ομορφιά τους θησαυρούς την Ωραία Ελένη τη Γνώση την τιμή την αξιοπρέπεια και την ατομικότητα του, χαράσσοντας τα Όρια της Ελλάδος ανάμεσα σε Δύση και Ανατολή.
Η Ελλάδα γεννιέται μέσα από αυτήν την ομόκεντρο δύναμη των αχιλλειακών πρωτονίων και οδυσσειακών ηλεκτρονίων ως Άτομον Ελληνικόν.
Ο εγωκεντρικός Αγαμέμνονας θυσιάζει την Ιφιγένεια και προσβάλλει τον Αχιλλέα φυγόκεντρα. Διαλύει την ομοψυχία και την δύναμη του στρατεύματος .
Ο Οδυσσέας βλέπει τον Αχιλλέα σαν τον γιο του τον Τηλέμαχο. Τον συμβουλεύει τον νουθετεί και τον φροντίζει μαζί με τον Νέστορα.
Ο Αχιλλέας όμως θα θυσιαστεί όπως πολλοί ήρωες της Ελλάδος και από έναν δειλό παρδαλό Πάρη θα φονευθεί.
Οι Αχαιοί όμως Έλληνες παίρνουν πίσω ό,τι έχει κλαπεί. Ήταν η πρώτη αναμέτρηση Ελλήνων και Ατλαντολεμουρίων στον πρώτο μεσημβρινό της Γαίας και στην Μεσόγειο.
Η εφηβική μοναξιά του Τηλέμαχου τον οδηγεί σε θυμό, μία αλυσιδωτή οργή.
Ο Οδυσσέας όμως μετατρέπει αυτή την οργή σε στρατηγική.
Την κατάλληλη ώρα για τον ορθό λόγο τη σωστή στιγμή.
Ο τελευταίος Έλληνας έχει πολλούς λόγους για να είναι θυμωμένος
με αυτά που βλέπει γύρω του, στη χώρα του την πατρίδα του στο οίκο στο σπίτι του.
Ο κυριότερος είναι η προσβολή…της Νοημοσύνης του.

Αστραία