στη θλιβερή πλευρά της θρησκευτικής εξουσίας

Η διπλή όψη κόψη του Σπαθιού της Δύναμης
Η σκοτεινή πλευρά της δύναμης αποτελεί τη βάση παλαιών και νέων λογοτεχνικών έργων αλλά και τον οικοδομικό λίθο όλων των θρησκευτικών δοξασιών .
Από τις αρχαίες σανσκριτικές Βέδες μέχρι τον άρχοντα των Δαχτυλιδιών και του Σηθ στον πόλεμο των Άστρων.
Η μάχη του καλού με το κακό αποτελεί τον ιστό που πάνω του πλέκονται
διάφοροι μύθοι.
Υπάρχει το καλό υπάρχει το κακό; Τι είναι το καλό και είναι το κακό;
Απαιτείται ένα σύστημα αναφοράς για να οριστεί αυτό.
Κάτι που μπορεί να είναι πολύ κακό για κάποιον για κάποιον άλλον να είναι καλό.
Φανταστείτε την γνώμη που μπορεί να έχει ένα αθώο αρνάκι άσπρο και παχύ το Πάσχα για τους καλούς χριστιανούς που γιορτάζουν την ανάσταση του Κυρίου Αφέντη τους με τον οβελία.
Η πηγή του καλού και του κακού βρίσκεται στη βάση της δημιουργίας της κάθε δημιουργίας και το πρόβλημα αρχίζει όταν το Ένα γίνεται Δύο.
Κάπως έτσι αρχίζει και εξελίσσεται η δημιουργία του κόσμου μαζί με την συνείδηση γνωρίζοντας τον κόσμο και τον εαυτό της
Αυτά τα ερωτήματα άρχισαν απασχολούν τον όρθιο Homo sapiens γιατί οι υπολοίποι χόμο μαζί τα άλλα είδη του ζωικού Βασιλείου δεν προβληματίζονται ιδιαίτερα γύρω από τα θέματα αυτά. Για το καλό, το κακό ,την κόλαση του τον παράδεισο και τον διάβολο και το Θεό. Ζουν σύμφωνα με τη φύση τους και το DNA προγραμμά τους εν την μακαριότητι του πνεύματος.
Την πάλη ανάμεσα στο καλό και το κακό, τον διπολισμό και την πόλωση των δύο αυτών στοιχείων το συναντάμε κυρίως στις μονοθεϊστικές θρησκείες των τελευταίων αιώνων, συνέχεια όμως των προηγούμενων θρησκειών των βαβυλωνιακών των ινδουιστικών των αιγυπτιακών των ζωροαστρών και των μιθραϊστών Μεσιτών γιατί Μίθρα σημαίνει Διαθήκη Μεσίτης Μεσσίας.
Σαφώς οι θρησκείες κατέχουν τα αρχεία μεγάλων και μυστικών γνώσεων τα οποία χρησιμοποιούνται και να γίνουν εξουσίες. Γιατί ο στόχος της κάθε θρησκείας δεν είναι η βελτίωση της ζωής των ανθρώπων, αλλά πάση θυσία με κάθε τρόπο να γίνει εξουσία και να μπορέσει να χειραγωγεί και να απομυζεί τους ανθρώπους ως μεγάλος μαστροπός. Αυτό αποδεικνύεται και από την ιστορική πορεία των θρησκειών ειδικά των μονοθεϊστικών και θεοκρατικών καθεστώτων που έχουν λεηλατήσει τον πλανήτη και τη Γη στο όνομά του εκάστοτε Θεού που πιστεύουν.
Όλες οι ιδεολογίες έχουν αυτό το πρόβλημα της προπαγάνδας και της διεκδίκησης της εξουσίας, αλλά στις θρησκευτικές ιδεολογίες το πρόβλημα είναι χειρότερο και μεγαλύτερο. Έχεις απέναντι κάτι πολύ απροσδιόριστο και ασαφές που ονομάζεται από τους εκάστοτε πιστούς «Θεός» και οριοθετείται από «το Θείον» το οποίο δεν επιτρέπεται ούτε να κρίνεις ούτε και να αμφισβητήσεις.
Με αυτό το τρόπο βλέπουμε η μαύρη τρύπα των θρησκειών, να γιγαντώνεται και να μεγεθύνεται σε μία μεγάλη και φοβερή σκιά στο σκοτεινό πρόσωπο το ιουδαϊσμού του χριστιανισμού του μουσουλμανισμού του βουδισμού και των άλλων ζηλωτών.
Φυσικά η θρησκεία χρησιμοποιείται από την παράπλευρη εξουσία με παράπλευρες απώλειες και από τις δύο πλευρές των βασιλέων αυτοκρατόρων προέδρων και άλλων ένθρονων σε αγαστή συνεργασία.

Οι θρησκείες ως Γνώση του Δράκου, ξεκινά με την Βασιλεία του Δράκου γι αυτό ο δράκος είναι παρών ως έμβλημα θυρεός στις μεγάλες δυναστείες και αυτοκρατορίες.

Ο Μεσσίας προφήτης Μάνης υποστηρίζει ( Ηγεμόνιος ), ως ο κακός δημιουργός που δημιούργησε τον κόσμο ήταν ο Εβραίος Ιεχωβά . Ο Ηγεμόνιος αναφέρει ότι ο Μάνης είπε,

«Είναι ο Πρίγκιπας του Σκότους που μίλησε με τον Μωυσή , τους Εβραίους και τους ιερείς τους . Έτσι, οι Χριστιανοί , οι Εβραίοι και οι ειδωλολάτρες εμπλέκονται στο ίδιο λάθος όταν λατρεύουν αυτόν τον Θεό. Γιατί τους παρασύρει στα λάθη στις επιθυμίες που δίδαξε τους.» Και συνεχίζει δηλώνοντας: «Τώρα, αυτός που μίλησε με τον Μωυσή, τους Ιουδαίους και τους ιερείς που λέει, είναι ο Αρχοντας.του Σκότους, και οι Χριστιανοί, οι Εβραίοι και οι ειδωλολάτρες (εθνικοί) είναι ένα και το αυτό, καθώς σέβονται τον ίδιο θεό. Γιατί στις φιλοδοξίες του τους παρασύρει, καθώς δεν είναι ο θεός της αλήθειας. Και έτσι, λοιπόν, όλοι όσοι εναποθέτουν την ελπίδα τους στον θεό που μίλησε με τον Μωυσή και τους προφήτες πρέπει (αυτό το επιφυλάσσουν για τους εαυτούς τους, δηλαδή) να δεσμευτούν μαζί του, επειδή δεν άφησαν την ελπίδα τους στον θεό της αλήθειας. Για αυτό κάποιος μίλησε μαζί τους (μόνο) σύμφωνα με τις δικές τους φιλοδοξίες.

Οπωσδήποτε ο  ραδιούργος δημιουργός  θεός των Ιουδαίων των Χριστιανών και των Μουσουλμάνων συγκεντρώνει πολλά από τα στοιχεία του κακού μαζί με τους ακολούθους εκπροσώπους του. Είναι δικτάτορας εγωμανής, τύραννος ζηλότυπος σαδομαζοχιστής, μισαλλόδοξος, φανατικός, εξουσιαστής εκδικητικός αντιφατικός άγονος μισογύνης απάνθρωπος, παιδιών θυσιαστής, αφέντης δούλων, αντίνοος παράλογος και λαϊκιστής.

Η εξουσία τείνει να διαφθείρει και η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα. Ο θεός ως απόλυτη εξουσία και δόγμα διαφθείρει τους πάντες και καταστρέφει τα πάντα με σύστημα αναφοράς τον Όρθιο Άνθρωπο. Καλύτερα να αποφεύγεται μαζί με τις θρησκευτικές εμμονές και προκαταλήψεις. Βλάπτει σοβαρά την ψυχική νοητική και φυσική υγεία του φανατικού πιστού μαζί με την Όρθια Νοημοσύνη του Ανθρώπου του Σοφού.

Αστραία

Σκιά και αδιαφανή σώματα
«Μόνο τα αδιαφανή σώματα δημιουργούν σκιά γιατί δεν αφήνουν το φως να περάσει ανάμεσά τους»
Η σκιά ατομική ή συλλογική είναι το σκοτεινό δωμάτιο της ψυχής που μοιράζεται μεταξύ των υδάτινων ζωδίων του Καρκίνου του Σκορπιού και των Ιχθύων και τρέφεται και σαπίζει στα ελώδη βαλτώδη σκοτεινά και αγριεμένα νερά.
Δηλαδή είναι ένα καταπιεσμένο αγριεμένο πληγωμένο θυμικό συναίσθημα που αρχίζει από τις πρώτες στιγμές της ύπαρξης και από τις ενδομήτριες εμπειρίες.
Ελλείψεις και υπερβολές, στερήσεις και αμετροέπειες δημιουργούν ένα σκοτεινό σαδομαζοχιστικό στοιχειακό που ακολουθεί τον άνθρωπο σαν γκόλουμ. Η κοινωνική διαμόρφωση συμβάλει τα μάλα στην δημιουργία ατομικής και συλλογικής σκιάς που ακολουθεί ένα άτομο αλλά και ένα έθνος και λαό. Πχ ο Χίτλερ και ναζισμός της Γερμανίας.
Η σκιά του Ηρακλή είναι ο Ευρυσθέας, η σκιά του Οδυσσέα είναι Μνηστήρες , η σκιά του Αχιλλέα είναι ο Αγαμέμνονας, η σκιά του Έκτορα είναι ο Πάρις, η σκιά της Πηνελόπης είναι οι δούλες και η Μελάνθη, η σκιά της Ελένης είναι η Κίρκη.
Πώς αντιμετωπίζεται η σκιά και αυτό το μεγάλο πρόβλημα;
Όπως αντιμετωπίζονται και οι μεγάλοι και μικροί τύραννοι
Γιατί η σκιά δημιουργεί τους μεγάλους και μικρούς τυράννους. Η μεγάλη σκιά τους μεγάλους τύραννους, τα μεγάλα συστήματα εξουσίας, η μικρή σκιά τους μικρούς καθημερινούς τυράννους. Η μανιακή χρήση του γνωστού, μεγάλη σπουδαιοφάνεια η απληστία η αμετροέπεια εγωμανία και η κατάχρηση εξουσίας .
Όσο πιο μεγάλη εξουσία έχει ένας άνθρωπος ή ένας οργανισμός τόσο πιο μεγάλη σκιά αναπτύσσεται στο σκοτάδι. Όσο πιο πολύ παραμένει αρπαγμένος και προσκολλημένος στην καρέκλα της εξουσίας τόσο μεγαλώνει το σκοτάδι η διαφθορά και η ανηθικότητα γύρω του.
Πχ, οι μεγάλοι βασιλείς και αυτοκράτορες με μεγάλη εξουσία ανέπτυξαν μία μεγάλη και τερατώδη σκιά κοντά τους.
Μεγάλα συστήματα εξουσίας όπως ο χριστιανισμός ανέπτυξε μεγάλη και σκοτεινή σκιά μόλις έγινε εξουσία.
Αυτό αποδεικνύεται και από την αναμέτρηση του ιδρυτού του χριστιανισμού με τον πειρασμό της ερήμου που αποδεικνύεται ιστορικά.
Δεν είπε όχι, είπε «ναι», για αυτό και ανέβηκε στον θρόνο και έγινε εξουσία τόσων χιλιάδων χρόνων σκοτεινιάζοντας όλη την ανθρωπότητα με μία μεγάλη θρησκευτική τυραννία. Αν είχε πει «όχι» θα έμενε μια απλή φιλοσοφία και τρόπο ζωής και θα ήταν καλύτερα.
Τα προβλήματα της σκιάς δεν λύνονται ούτε μέσα από συλλογικούς φορείς εξουσίας που τα μεγεθύνουν, ούτε από παπάδες ιερείς που τα εξορκίζουν, ούτε από ψυχολόγους θεραπευτές που είναι πλέον της μόδας για τον απλούστατο λόγο ότι δημιουργούν εθισμό και εξάρτηση, χαϊδεύουν τα αυτιά των ασθενών και των πιστών που τους χρησιμοποιούν ως βιοπορισμό και πλουτισμό. Είναι σχέσεις νοσηρής εξάρτησης, με τον άνθρωπο σε ένα καναπέ να ομφαλοσκοπεί εγωκεντρικά ή στα τέσσερα ένα «αληθινό θεό» να προσκυνά . Το κυριότερο είναι ότι απουσιάζει η ατομική ανάληψη ευθύνης ανήλικος ανθρώπου που πρέπει να ζει τη ζωή του δυναμικά και σε αλληλεπίδραση με τον κόσμο και το περιβάλλον.
Απόδειξη τούτου είναι ότι κανείς ψυχοθεραπευτής δεν θα σου πει να μελετήσεις πολύ καλά Ιστορία και βιογραφίες ιστορικών προσώπων για να καταλάβεις ότι κάποια προσωπικά προβλήματα είναι και συλλογικά και κανείς πνευματικός ιερέας δεν θα σου πει να μελετήσεις Μαθηματικά για να είσαι σε θέση να διατυπώσεις και να κατανοήσεις μια πρόταση λογική. Σε κρατούν σε μία κατάσταση άγνοιας αμάθειας στείρας ομφαλοσκόπησης και μεγάλης θρησκοληψίας και παιδικής μωρίας σε ατέρμονες θεολογικές και ψυχολογικές φλυαρίες, συνεδρίες
Το πρόβλημα της συλλογικής σκιάς ενός έθνος και ενός λαού λύνεται με δυο κυρίως τρόπους:
1. Με την απόλυτη διαφάνεια οργανισμών και προσώπων ,Δημοσίων προσώπων, ειδικά αυτών που σχετίζονται σε θέσεις εξουσίας
2. Με το πολύ καλό θέατρο ποιοτικό θέατρο και θέαμα που δεν δίνεται σε Κολοσσιαίο και δεν είναι τυχαίο που μόνο οι Έλληνες είχανε θέατρο και, δίνει απαντήσεις και λύτρωση στο θεατή, με τον Διόνυσο δηλαδή και την συμμετοχή του.
Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή πάσχει και από διαφάνεια και από ένα καλό θέατρο. Η Ελληνική είναι φιλμογραφία είναι θλιβερή πτωχή σε πνεύμα έως ανούσια και πριμοδοτείται από σκοτεινά κέντρα εξουσίας θρησκευτικά και κομματικά μαζί με τα τηλεσκουπίδια είναι ακόμη χειρότερα, για να μην πούμε για την πορνεία που ανθεί.
Το πρόβλημα της ατομικής σκιάς λύνεται με μέθοδο της αυτοπειθαρχίας αυτοπαιδείας αυτομόρφωσης με στρατηγική αυτοπαρατήρηση μείωση του εγωισμού και η τελική αναμέτρηση ο χρονισμός και το σπάσιμο του φράγματος θα δώσουν την τελική λύση και και επιλογή.
Αστραία

Φως και σκοτάδι

Υπάρχει η σκοτεινή πλευρά του ανθρώπου
Πώς δημιουργείται και από τι αποτελείται
Το κακό που ,συνήθως κρατάει τρίαινα γιατί ταράσσει το θυμικό, ως αρχέτυπο βρίσκεται στη βάση όλων των θρησκειών και των θρησκευτικών δοξασιών και χρησιμοποιείται ως το μαστίγιο για να μαστιγώνει τους πιστούς και να δώσει τη θέση του κατόπιν στο καρότο της παρηγοριάς καλλιεργώντας δολίως και σκοπίμως το δίπολο του αφέντη και του δούλου του θύματος και του θύτη. Οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν τον εαυτό τους σαν θύμα και σαν θύτη και παγιδεύονται στους ρόλους αυτούς, τους οποίους εναλλάσσουν με εξαιρετική ευκολία. Εκεί που ήταν θύματα γίνονται θύτες και εναλλάξ.
Το κακό αποτελεί τη σκοτεινή πλευρά του ανθρώπου και είναι μέρος της σκιάς του που έχει το ίδιο φύλο με αυτόν. Δημιουργείται από την αμετροέπεια την υπερβολή την έλλειψη και την κατάχρηση και αποτελείται από συμπυκνωμένη ενέργεια , είναι ένα είδος στοιχειακό χωρίς δηλαδή αναπαραγωγή και μεταβολισμό.
Η σκιά μπορεί να είναι προσωπική και να αφορά το άτομο αλλά μπορεί είναι και συλλογική να αφορά ένα οργανισμό συλλογικό διεθνή ή ακόμη και ένα έθνος ένα λαό.
Ας γνωρίσουμε μερικούς κακούς ιπτάμενους Βολαδόρες στο βάθος της ιστορικής μυθολογίας
Ο Pazuzu είναι ένας φανταστικός χαρακτήρας που είναι ο κύριος ανταγωνιστής στα μυθιστορήματα τρόμου και τις σειρές ταινιών The Exorcist , που δημιουργήθηκε από τον William Peter Blatty . Ο Blatty πήρε τον χαρακτήρα από την ασσυριακή και τη βαβυλωνιακή μυθολογία, όπου ο μυθικός Pazuzu θεωρούνταν ο βασιλιάς των δαιμόνων του ανέμου και ο γιος του θεού Hanbi . Στον Εξορκιστή , ο Παζούζου εμφανίζεται ως δαίμονας που κατέχει την Ρίγκαν ΜακΝιλ .
Στον Μανταϊσμό , ο Ουρ του Κόσμου του Σκότους του κάτω κόσμου . Είναι ο γιος της Ruha , της βασίλισσας του κάτω κόσμου, και του αδελφού της Gaf (επίσης γράφεται Gap), ενός από τους γίγαντες στον κόσμο του σκότους που περιγράφεται στο βιβλίο 5 του Ginza Rabba . Ο Ουρ συνήθως απεικονίζεται ως ένας μεγάλος, άγριος δράκος ή φίδι.
Ο Aldihisi (2008) συγκρίνει τον Ur με την Tiamat στη βαβυλωνιακή μυθολογία
Ο Ουρ έχει επίσης αναφερθεί στα μανδαϊκά κείμενα ως Λεβιάθαν
Στη μεσοποταμική θρησκεία , η Tiamat Θαλάττη , Thaláttē ) είναι ένας αρχέγονος θεός. Είναι το σύμβολο του χάους της αρχέγονης δημιουργίας. Προτείνεται ότι υπάρχουν δύο μέρη στον μύθο του Τιαμάτ . Στο πρώτο, είναι μια θεά-δημιουργός, μέσα από έναν ιερό γάμο μεταξύ διαφορετικών νερών, δημιουργώντας ειρηνικά τον κόσμο μέσα από διαδοχικές γενιές. Στο δεύτερο Chaoskampf Tiamat θεωρείται η τερατώδης ενσάρκωση του αρχέγονου χάους . Ορισμένες πηγές την ταυτίζουν με εικόνες θαλάσσιου φιδιού ή δράκου
Η Τιαμάτ ( Ποσειδών ) ήταν η «λαμπερή» προσωποποίηση της θάλασσας που βρυχήθηκε και έπληξε στο χάος της αρχικής δημιουργίας. Αυτή και η Apsu γέμισαν την κοσμική άβυσσο με τα αρχέγονα νερά. Είναι η « Ουμού-Χουμπούρ που σχημάτισε τα πάντα».

Ο διάβολος είναι η προσωποποίηση του κακού , όπως συλλαμβάνεται σε διάφορους πολιτισμούς και θρησκευτικές παραδόσεις. Θεωρείται ως η αντικειμενοποίηση μιας εχθρικής και καταστροφικής δύναμης. Ο Jeffrey Burton Russell δηλώνει ότι οι διαφορετικές αντιλήψεις για τον διάβολο μπορούν να συνοψιστούν ως 1) μια αρχή του κακού ανεξάρτητη από τον Θεό, 2) μια όψη του Θεού, 3) ένα δημιουργημένο ον που γίνεται κακό (ένας έκπτωτος άγγελος ) και 4) σύμβολο του ανθρώπινου κακού.
Είναι δύσκολο να προσδιορίσουμε έναν συγκεκριμένο ορισμό οποιασδήποτε πολυπλοκότητας που θα καλύπτει όλες τις παραδόσεις, πέρα ​​από αυτό είναι μια εκδήλωση του κακού. Έχει νόημα να εξετάζουμε τον διάβολο μέσα από το φακό καθεμιάς από τις κουλτούρες και τις θρησκείες που έχουν τον διάβολο ως μέρος των μύθων τους.
Η ιστορία αυτής της έννοιας συνυφαίνεται με τη θεολογία, τη μυθολογία, την ψυχιατρική, την τέχνη και τη λογοτεχνία, διατηρώντας μια εγκυρότητα και αναπτύσσεται ανεξάρτητα μέσα σε κάθε μια από τις παραδόσεις. Εμφανίζεται ιστορικά σε πολλά συμφραζόμενα και πολιτισμούς και του δίνονται πολλά διαφορετικά ονόματα – Σατανάς , Σαμαέλ Εωσφόρος , Βελζεβούλ , Μεφιστοφελής , Ιμπλίς – και χαρακτηριστικά: απεικονίζεται ως μπλε, μαύρο ή κόκκινο. απεικονίζεται να έχει κέρατα στο κεφάλι του και χωρίς κέρατα.

Πως εξορκίζεται το κακό; Στο επόμενο άρθρο θα απαντήσουμε στο αγωνιώδες ερώτημα αυτό

Αστραία

MetaΚουάρκς

Όσο μπορείς

Όσο, αν δεν μπορείς να κανείς την ζωή σου,
όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
Όσο μπορείς:
μη την εξευτελίζεις Κ. Καβάφης

Αστραία

Πανσέληνος, Έκλειψη, Κάστωρ, Πολυδεύκης, Διόσκουρος, Σκορπιός, Ταύρος, Ουρανός, Άρτεμις, Ζενίθ Ναδίρ, Άνιμους, Άνιμα, Σκιά, Γκόλουμ, Περσόνα, DNA, Σεξ, Μεταλλάξεις, Ιός, Ηρακλής Κέρβερος, Μεροβίγγειος, Βυζάντιο, Αυτοκρατορία, Ιωάννης Η΄ Παλαιολόγος