οι Φύλακες του Βορρά

από τον Δράκο της Ανατολής στον Αρκτούρο το Αστέρι του Βορρά

Ο βόρειος πολικός αστέρας και διεθνώς Polaris είναι σήμερα η ιδιαίτερη ονομασία του αστέρα α (άλφα) του αστερισμού Μικρά Άρκτος. Το όνομα αυτό, όπως και το συνώνυμο «Αστέρι του Βορρά», προέρχεται από μία προσωρινή κατάσταση: το γεγονός ότι στην εποχή μας απέχει μόνο περί τα 40 λεπτά του τόξου από τον Βόρειο Ουράνιο Πόλο, οπότε όλοι οι αστέρες στον ουρανό φαίνονται να περιστρέφονται (να περι-πολούν) γύρω του. Ο Αρκτούρος είναι η κλασική ονομασία του αστέρα α (άλφα) του αστερισμού Βοώτη. Πρόκειται για τον φωτεινότερο αστέρα (με το μικρότερο δηλαδή φαινόμενο μέγεθος) όχι μόνο του Βοώτη, αλλά και ολόκληρου του βόρειου ουράνιου ημισφαιρίου. Επίσης με φαινόμενο μέγεθος -0,04 είναι το τρίτο λαμπρό μονό άστρο, αφού το Άλφα Κενταύρου αποτελείται από δύο αστέρας, με το λαμπρότερο μέλος από μόνο του να έχει μέγεθος -0,01.
Είναι γνωστός με το όνομα αυτό από την αρχαιότητα, αλλά συχνά από κοινού με τη Μεγάλη Άρκτο. Οι αναφορές ποικίλλουν: Από την κακή αστρολογική επίδραση του «δεινού Αρκτούροιο» του Αράτου και το «horridum sidus» του Πλινίου, μέχρι το Δημοσθένη στο λόγο του κατά Λακρίτου (341 π.Χ), όπου αναφέρεται ότι ένα πλοίο που ταξίδευε στο Βορυσθένη (Δνείπερο) και την Κριμαία θα είχε ειδικό τόκο 22,5% στο γραμμάτιο που είχε υπογραφεί αν έφθανε στο Βόσπορο «πριν τον Αρκτούρο», δηλαδή πριν την «εώα επιτολή» του, περί τα μέσα Σεπτεμβρίου, αλλιώς 30%. Ο Βιργίλιος δύο φορές υπαινίσσεται τη δυσμενή του επίδραση στις αγροτικές εργασίες στον πρώτο τόμο των Γεωργικών του, και άλλοι σύγχρονοί του συγγραφείς επιβεβαίωναν τη «θυελλώδη» του φήμη. Σε κτυπητή αντίθεση, οι Πολυνήσιοι θαλασσινοί γνώριζαν τον Αρκτούρο από τους προϊστορικούς χρόνους ως Hokulea, το «άστρο της χαράς», πολύ χρήσιμο αφού περνά από το ζενίθ στη Χαβάη, όπως και ο Σείριος περνά από το ζενίθ στην Ταϊτή. Ο Ιπποκράτης περί το 460 π.Χ. τονίζει την επίδρασή του στο ανθρώπινο σώμα.
Η Καλλιστώ ήταν κόρη του Λυκάονα, βασιλιά της Αρκαδίας. Από μικρό κορίτσι ορκίστηκε πίστη και αφοσίωση στη θεά Άρτεμη και πως θα μείνει για πάντα παρθένα, να την υπηρετεί και να τη συνοδεύει. Έτσι πήγε να ζήσει μαζί της στο δάσος κυνηγώντας άγρια θηρία. Κάποτε την είδε ο Δίας και την ερωτεύτηκε. Για να την ξεγελάσει, πήρε τη μορφή της Άρτεμης και την ανάγκασε να ξαπλώσει μαζί του. Η Καλλιστώ γέννησε ένα γιο. Ο Δίας όμως ήξερε πως αν το μάθαινε η Ήρα θα θύμωνε με την Καλλιστώ, γι’ αυτό και την μεταμόρφωσε σε αρκούδα. Η Καλλιστώ μεταμορφωμένη σε αρκούδα, τριγυρνούσε χρόνια στα δάση ψάχνοντας το γιο της, τον Αρκάδα. Όταν τον βρήκε, άντρα πια, θέλησε να τον αγκαλιάσει. Εκείνος καθώς δεν ήξερε πως η αρκούδα ήταν η μητέρα του, ετοιμάστηκε να τη σκοτώσει. Ο Δίας όμως τους λυπήθηκε και για να αποτρέψει τη μητροκτονία, τους μεταμόρφωσε σε αστερισμούς (τη Μικρή και τη Μεγάλη Άρκτο) και τους πήρε κοντά του στον ουρανό. Η Ήρα, που δεν έπαψε να είναι θυμωμένη, ζήτησε από τον Ωκεανό, το ποτάμι που περιβάλλει τη γη, να μην τους αφήσει ποτέ να λουστούν στα νερά του. Έτσι οι δύο αυτοί αστερισμοί δεν δύουν ποτέ. Ο Δίας όμως για να τους γλιτώσει για πάντα από τη ζήλια της Ήρας τοποθέτησε κοντά τους και ένα άλλο αστέρι τον Αρκτούρο, το όνομά του οποίου σημαίνει ο φύλακας της Άρκτου (άρκτος + ούρος), για να τους συνοδεύει και να τους προστατεύει στην αιωνιότητα. ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Στην προσέληνο Αρκαδία τότε που όλη η Γη ήταν Λεμουρία, στου Δράκου την κυριαρχία
ο Αρκτούρος ο γιος του Δία παίρνει τα ηνία στην Ατλαντίδα
και φθάνει ως την Μ. Βρετανία…… ως Αρθούρος του Πεντάδραγκον κατά την Ιχθυακή Μυθολογία. Στην Μετaτλαντική Εποχή οι αρκούδες τριγύρω χορεύουν με τον αρκουδιάρη του Βορρά τον χορό του πολέμου και ο δράκος μειδιά και τρίβει τα χέρια του από χαρά.

Αστραία

τ΄ αστέρι του Βορρά

«Πρέπει να έχει κανείς μέσα του το χάος, για να γεννήσει ένα αστέρι πού χορεύει» Φ. Νίτσε

Ένα αστέρι στον ουρανό τον βραδινό, φωτεινό, η σύνοδος  Δία Κρόνου ( Αθηνά)  έγινε αντικείμενο συζήτησης σε όλα ΜΜΕ και τα social media.

Είναι  η γοητεία που εξασκεί αυτό το άπειρο που μας περιμένει όταν το ατενίζουμε μέσα στη  νυκτερινή σιωπή.

Είναι μία σύνοδος που συνέβηκε πριν από 800 χρόνια, το 1226 στις αρχές του Υδροχόου την Εποχή των Ιχθύων. Φυσικά ο Ποσειδώνας τότε δεν είχε ανακαλυφθεί αποκαλυφθεί, παρ΄όλο που η εποχή του είχε αρχίσει με τον εκφυλισμό της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και την άνοδο του χριστιανισμού στα θεοκρατικά ύψη της εξουσίας.

Ούτε ο Ουρανός  ( Άρτεμις )είχε ανακαλυφθεί τότε, ούτε και ο Πλούτωνας,  γιατί οι ιδιαίτεροι αυτοί πλανήτες της βαθιάς μετασχηματιστικής συλλογικότητας θα σφράγιζαν και την  ποσειδώνια εποχή με την ανακάλυψή τους και την επίδραση  τους στο συλλογικό συνειδητό και ασυνείδητο στο τέλος της.

Η αστρολογία είναι μία πολύ βαθιά και ιδιαίτερη γνώση που η πηγή και οι ρίζες της ξεκινούν από την αρχαία Ατλαντίδα στην οποία αρχειοθετούνται και ταξινομούνται όλες οι γνώσεις και μεταφέρονται από την αριστερή πλευρά του πρωτόγονου λεμουριακού  ημισφαιρίου στην δεξιά του λογικού. Γι΄ αυτό και κρατούν ονόματα που δεν ισχύουν πλέον, όπως του Κρόνου που δεν κυβερνά πια και είναι η Αθηνά η Σοφία του Χρόνου κόρη της Ζήνοος Διός.

Γνώριζαν οι αρχαίοι λεμούριοι αστρολογία;

Σαφώς γνώριζαν αλλά δεν μπορούσαν να σκεφτούν και να μιλήσουν και να χειριστούν τη λογική με τον τρόπον που την εξέλιξαν και τη χρησιμοποίησαν οι άνθρωποι της ατλαντικής αποχής και οι  homo sapiens. Άλλωστε  είχαν έλλειψη φωνηέντων και χρησιμοποιούσαν πάρα πολλά σύμφωνα, ήταν ήχοι κραυγές αλλά όχι έναρθρος λόγος.

Είναι αστείο και οξύμωρο σχήμα να βλέπεις τους χριστιανούς να καταδικάζουν την αστρολογία ως παγανιστική ασχολία και να δέχονται το αστέρι των μάγων ως επικύρωση της γέννησης του θεού.

Παραβλέποντας το γεγονός ότι στο πρώτο κεφάλαιο της γέννησης αναφέρεται ρητώς η δημιουργία των αστεριών ως σημεία  σημάδια των καιρών των ημερών και των ενιαυτών

Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτωσαν φωστῆρες ἐν τῷ στερεώματι τοῦ οὐρανοῦ εἰς φαῦσιν ἐπὶ τῆς γῆς, τοῦ διαχωρίζειν ἀνὰ μέσον τῆς ἡμέρας καὶ ἀνὰ μέσον τῆς νυκτός· καὶ ἔστωσαν εἰς σημεῖα καὶ εἰς καιροὺς καὶ εἰς ἡμέρας καὶ εἰς ἐνιαυτούς·Γεν. 1,14

 Οι περισσότεροι ίσως δεν το έχουν διαβάσει και ποτέ, γιατί είναι απλώς  αμόρφωτοι  θρησκόληπτοι, χριστιανοί  από συνήθεια, όταν δεν είναι μισθοφόροι  και δούλοι της θρησκευτικής αντινοϊκής εξουσίας. Όσοι το έχουν διαβάσει θα βαφτίσουν «το ψάρι κρέας» για να το εξηγήσουν κατά το δοκούν θεολογικόν συμφέρον με τις γνωστές θεοσοφιστίες. Ούτως ή άλλως είναι αδύνατον να κάνεις ένα αξιοπρεπή λογικό διάλογο  νηφαλιότητος με ένα φανατικό χριστιανό που γνωρίζει μόνο απολυτίκια λιπόσαρκων αγύμναστων αγίων από το κατηχητικό.

Για τους άλλους  θρησκευτικούς φονταμενταλιστές δεν  το συζητώ, σε σφάζουν κιόλας.

Έτσι δεν τίθεται θέμα διαλόγου με θεοκρατιστές. 

Το πιο αστείο είναι όταν  σκίζουν τα ιμάτιά τους κατά της  αστρολογίας,  ως μη ορθολογική γνώση και, οι επιστήμονες. Επιστήμονες,  μαστρωποί της γνώσης, που δέχονται τη Θεολογία ως  βασικό μάθημα στα πανεπιστήμια εφαρμοσμένης ποιμαντικής, που έχουν ως λογότυπο άγιο, που ορκίζονται σε ένα Θεό ο οποίος γονιμοποιεί μία θνητή γυναίκα με ένα κρίνο, που προσεύχονται σε παντόφλες αγίων, που έχουν απειράριθμους κλάδους  φαντασιακής ψυχολογίας και ψυχιατρικής και χρησιμοποιούν μαθηματικά που βασίζονται σε αξιωματικές αυθαίρετες  προτάσεις και φανταστικούς και μιγαδικούς αριθμούς πολύ αποτελεσματικούς.

Γιατί ο Βορράς είναι τόσο σημαντικός;

Η αρχαία γνώση τον θεωρεί το κέντρο του κόσμου, τη μάχη των μαχών.

Ίσως να έχει σχέση με την υπερβόρεια μυθική πολιτεία που επισκεπτόταν και ο Απόλλων κατά την απουσία του από τους Δελφούς. Σίγουρα όμως  οι Βόρειοι άνθρωποι έχουν ιδιοσυγκρασία μαχητική  παρορμητική και φιλόδοξη με αρχέτυπο ένα Αχιλλέα και ένα Αλέξανδρο.

Μπροστά στη Πύλη του Βορρά με ανοικτά μυαλά γαλάζια γράμματα  και λευκά φτερά, Φαιά

σὺν δ᾿ Εὖρός τε Νότος τ᾿ ἔπεσον Ζέφυρός τε δυσαὴς
καὶ Βορέης αἰθρηγενέτης, μέγα κῦμα κυλίνδων. ε 294

Βοριάς ο αιθερογέννητος

© Αστραία