Φιλελληνισμός, επικουρισμός, πολύ φαγητό, πολλές συνταγές μαγειρικής, άφθονο σεξ αγαπησιάρικο, όλοι με όλους και με όλα, να περνάμε καλά να περνάμε καλά….αγάπη μόνο.
Μετά τους Κίκονες, τον άγριο λαό με τις πέτρες, της δυναστείας των Αιμιλίων Πωλ, τον Αιμίλιο Παύλο και τον Σαούλ Παύλο, ο Οδυσσέας Ελληνισμός φθάνει στο νησί των Λωτοφάγων -Δυναστεία Νέρβα Αντωνίνων κρουαζιέρα στη Μεσόγειο, δεμένη με ρωμαϊκά σχοινιά στην άκρη της κουπαστής ενός ονείρου, δεμένος και γειωμένος στο κατάρτι της αβύθιστης Νηός Ελληνογείου

Ο Graeculus Πόπλιος Αίλιος Τραϊανός Αδριανός (Publius Aelius Traianus Hadrianus, 24 Ιανουαρίου 76 – 10 Ιουλίου 138) ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας κατά τα έτη 117–138, καθώς επίσης στωικός και επικούρειος φιλόσοφος. Αποτελεί τον τρίτο από τους λεγόμενους «Πέντε Καλούς Αυτοκράτορες». Η βασιλεία του είχε ένα διστακτικό ξεκίνημα, μια ένδοξη περίοδο ακμής και ένα τραγικό επίλογο
Ο Τρίτος Ρωμαιο-Ιουδαϊκός πόλεμος
Το 130, ο Αδριανός επισκέφθηκε τα ερείπια της Ιερουσαλήμ, τα οποία άφησε πίσω του ο Πρώτος Ρωμαιο–Ιουδαϊκός πόλεμος του 66 – 73. Υποσχέθηκε να ανοικοδομήσει την πόλη, αλλά σχεδίαζε να την κάνει μια ρωμαϊκή μητρόπολη, την οποία θα ονόμαζε Αιλία Καπιτωλίνα. Ένας νέος παγανιστικός ναός πάνω στα ερείπια του Δεύτερου Ναού της Ιερουσαλήμ επρόκειτο να αφιερωθεί στον Γιούπιτερ. Επιπροσθέτως, απαγόρευσε την περιτομή, την οποία έβλεπε ως ένθερμος φιλέλληνας που ήταν, ως ακρωτηριασμό. Ένα ρωμαϊκό νόμισμα με την επιγραφή Αιλία Καπιτωλίνα (Aelia Capitolina) κόπηκε το 132.

Η στάση αυτή του Αδριανού πυροδότησε μια νέα μεγάλη επανάσταση
Ο Αδριανός έγραψε ποίηση τόσο στα λατινικά όσο και στα ελληνικά. Θεωρείται ότι συνέθεσε τρία ή τέσσερα επιγράμματα της Παλατινής Ανθολογίας. Σώζεται το ποίημα που έγραψε στα λατινικά την ώρα του θανάτου του. Επίσης συνέγραψε την αυτοβιογραφία του, μια εργασία όχι και τόσο μεγάλη σε έκταση ή αποκαλυπτικότητα, αλλά με στόχο να ξεκαθαρίσει διάφορες φήμες και να εξηγήσει διάφορες πράξεις του. Το έργο αυτό δεν έχει διασωθεί αλλά από ό,τι φαίνεται χρησιμοποιήθηκε από ένα συγγραφέα – είτε τον Μάριο Μάξιμο είτε κάποιον άλλο – ως βάση για τον βίο του Αδριανού στο έργο Historia Augusta.

Μια άλλη προσφορά του Αδριανού στην τέχνη ήταν η γενειάδα. Τα πορτραίτα των αυτοκρατόρων μέχρι τότε τους παρουσίαζαν ξυρισμένους, ιδεατές απεικονίσεις Ελλήνων αθλητών. Ο Αδριανός είχε γενειάδα όπως δείχνουν όλα του τα πορτρέτα. Οι διάδοχοί του αυτοκράτορες θα απεικονίζονταν με γενειάδες για πάνω από ενάμιση αιώνα.

Ο Αδριανός ήταν ουμανιστής και βαθύτατα φιλέλληνας σε όλα του τα γούστα. Αγαπούσε τις διδαχές των φιλοσόφων Επικτήτου, Ηλιοδώρου και Φαβωρίνου και γενικά θεωρείται επικούρειος, όπως και ορισμένοι από τους φίλους του. Φρόντισε για τις κοινωνικές ανάγκες του ρωμαϊκού λαού. Μείωσε αν και δεν κατάργησε τη δουλεία, εξανθρώπισε τον νομικό κώδικα και απαγόρευσε τα βασανιστήρια. Έκτισε βιβλιοθήκες, υδραγωγεία, λουτρά και θέατρα. Ο Αδριανός θεωρείται από πολλούς ιστορικούς σοφός και δίκαιος: ο Σίλλερ τον αποκαλεί «πρώτο υπηρέτη της Αυτοκρατορίας», ενώ ο Έντουαρντ Γκίμπον θαύμαζε την «ευρεία και ενεργή του ευφυΐα», καθώς και τη «δικαιοσύνη και μετριοπάθεια» που τον χαρακτήριζαν.

Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Ελλάδα το 125, προσπάθησε να δημιουργήσει ένα είδος περιφερειακής βουλής για να ενώσει όλες τις ημιαυτόνομες πρώην πόλεις–κράτη σε όλη την Ελλάδα και την Ιωνία. Η βουλή αυτή, γνωστή ως Πανελλήνιον, απέτυχε παρά τις έντονες προσπάθειες να υπάρξει συνεργασία ανάμεσα στους Έλληνες. Ο Αδριανός ανέπτυξε μια πολυσυζητημένη ερωτική σχέση με έναν νέο Έλληνα που ονομαζόταν Αντίνοoς. Ενώ ο αυτοκράτορας περιόδευε στην Αίγυπτο, ο Αντίνοος πνίγηκε μυστηριωδώς στον Νείλο το 130. Βαθύτατα λυπημένος, ο Αδριανός ίδρυσε στην Αίγυπτο μια πόλη με το όνομα Αντινοόπολις. Ο Αδριανός ζήτησε τη συμμετοχή όλης της Αυτοκρατορίας στο πένθος του, ανακηρύσσοντας τον νέο νέα θεότητα.
Όταν ο Αδριανός αφίχθη στον Ευφράτη, έλυσε το πρόβλημα μέσω διακανονισμού με τον βασιλιά των Πάρθων, Χοσρόη Α’. Κατόπιν έσπευσε να ελέγξει τη ρωμαϊκή άμυνα προτού αναχωρήσει για τη Δύση κατά μήκος της ακτής του Ευξείνου Πόντου. Ο Αδριανός θεωρείται επίσης ιδρυτής της Αδριανούπολης. Πιθανώς πέρασε το χειμώνα στη Νικομήδεια, την πρωτεύουσα της Βιθυνίας. Καθώς η Νικομήδεια είχε χτυπηθεί από σεισμό μόλις λίγο καιρό πριν την επίσκεψή του, ο Αδριανός στάθηκε γενναιόδωρος παρέχοντας ποσά για έργα ανοικοδόμησης. Είναι κάτι παραπάνω από πιθανό ο Αδριανός να επισκέφτηκε την Κλαυδιούπολη, όπου και γνώρισε τον όμορφο Αντίνοο, ένα νεαρό αγόρι που έμελλε να γίνει εραστής του. Οι πηγές δεν αναφέρουν τίποτα για τον χρόνο της συνάντησής τους, αλλά υπάρχουν απεικονίσεις του Αντινόου που τον παρουσιάζουν ως νέο άνδρα περίπου είκοσι ετών. Καθώς αυτές χρονολογούνται λίγο καιρό πριν τον θάνατο του Αντίνοου από πνιγμό το 130, είναι πιθανότερο να ήταν τότε 13 ή 14 ετών Είναι επίσης πιθανό ο Αντίνοος να εστάλη στη Ρώμη για να εκπαιδευτεί ως ακόλουθος του αυτοκράτορα και σταδιακά να έγινε ο ευνοούμενός του.

Μετά τη γνωριμία του με τον Αντίνοο, ο Αδριανός ταξίδεψε κατά μήκος της Ανατολίας.
Ελλάδα. Ο Ναός του Ολυμπίου Διός στην Αθήνα, τον οποίο ολοκλήρωσε ο Αδριανός σκοπεύοντας να τον κάνει έδρα του Πανελληνίου.
Το απόγειο της περιοδείας αυτής ήταν ο προορισμός που ο φιλέλληνας Αδριανός πρέπει να είχε από την αρχή στο μυαλό του, η Ελλάδα. Έφτασε το φθινόπωρο του 124 εγκαίρως για τη συμμετοχή του στα Ελευσίνια Μυστήρια. Κατά παράδοση, σε κάποιο στάδιο της τελετής οι νεοφώτιστοι έπρεπε να φέρουν όπλα, αλλά αυτό αποφεύχθηκε, για την ασφάλεια του αυτοκράτορα που βρισκόταν ανάμεσά τους. Μετά από αίτηση των Αθηναίων πραγματοποίησε αναθεώρηση του συντάγματός τους. Επιπροσθέτως, δημιουργήθηκε μια νέα φυλή που έλαβε το όνομά του.

Κατά τη διάρκεια του χειμώνα περιόδευσε στην Πελοπόννησο. Η ακριβής διαδρομή παραμένει ασαφής, ωστόσο ο Παυσανίας αναφέρει διάφορα σημάδια, όπως οι ναοί που έχτισε ο αυτοκράτορας και το άγαλμά του που κατασκεύασαν οι ευγνώμονες κάτοικοι της Επιδαύρου ευχαριστώντας τον για ευεργεσίες. Ήταν ιδιαίτερα γενναιόδωρος με τη Μαντίνεια, γεγονός που ενισχύει την άποψη πως ο Αντίνοος ήταν ήδη εραστής του Αδριανού, καθώς υπήρχε ισχυρός δεσμός ανάμεσα στη Μαντίνεια και την πατρίδα του Αντινόου, τη Βιθυνία.

Μέχρι τον Μάρτιο του 125, ο Αδριανός είχε φθάσει στην Αθήνα όπου και πρωτοστάτησε στα Διονύσια. Τα οικοδομικά έργα του Αδριανού στην Αθήνα ήταν αξιοσημείωτα. Φρόντισε για την αποπεράτωση του Ναού του Ολυμπίου Διός, που κτιζόταν επί πέντε αιώνες και ξεκίνησε την ανοικοδόμηση πολλών δημόσιων κτιρίων, ανάμεσα στα οποία και ένα υδραγωγείο. Η Πύλη του Αδριανού και η Βιβλιοθήκη του Αδριανού σώζονται ακόμη σήμερα.
Ελλάδα και
Τον Σεπτέμβριο του 128 ο Αδριανός παρέστη και πάλι στα Ελευσίνια Μυστήρια. Αυτήν τη φορά η περιοδεία του στην Ελλάδα πρέπει να επικεντρώθηκε στην Αθήνα και την Σπάρτη. Ό Αδριανός είχε στον νου του μία ελληνική αναβίωση μέσω Δελφικής Αμφικτυονίας, αλλά αποφάσισε πλέον κάτι πολύ πιο μεγαλεπήβολο. Το νέο του Πανελλήνιον επρόκειτο να είναι ένα συμβούλιο που θα έφερνε κοντά τις ελληνικές πόλεις όπου και να βρίσκονταν γεωγραφικά. Το μέρος συνάντησης θα ήταν ο νέος ναός του Διός στην Αθήνα. Έχοντας θέσει σε κίνηση τις προετοιμασίες – το να αποφασιστεί ποιας πόλης το αίτημα να αναγνωριστεί ως ελληνική θα έπαιρνε από μόνο του πολύ χρόνο – αναχώρησε για την πόλη της Εφέσου.

Τον Οκτώβριο του 130, και ενώ ο Αδριανός και ο περίγυρός του έπλεαν στο Νείλο, ο Αντίνοος πνίγηκε για άγνωστους λόγους, αν και προτάθηκαν όλες οι εκδοχές: ατύχημα, αυτοκτονία, φόνος ή θρησκευτική θυσία. Ο αυτοκράτορας πόνεσε βαθύτατα. Διέταξε να θεοποιηθεί ο Αντίνοος, έδωσε σε πόλεις το όνομά του, έκοψε μετάλλια με τη μορφή του και αγάλματά του κατασκευάστηκαν σε όλα τα μέρη της αυτοκρατορίας. Προς τιμήν του ανεγέρθηκαν ναοί στη Βιθυνία, τη Μαντίνεια στην Αρκαδία, και στην Αθήνα, ενώ οργανώθηκαν και εορτές για να τον τιμήσουν. Η πόλη της Αντινοοπόλεως ή Αντινόη ιδρύθηκε στα ερείπια της Μπέσα, όπου και πέθανε.
Το τέλος του
Ο Αδριανός άφησε την τελευταία του πνοή τη δέκατη μέρα του Ιουλίου, στη ρωμαϊκή του βίλα στις Βαΐες σε ηλικία 62 ετών. Εντούτοις, ο άνθρωπος που πέρασε τόσο μεγάλο μέρος της ζωής του ταξιδεύοντας δεν είχε φθάσει ακόμη στο τέλος του ταξιδιού του. Κηδεύτηκε αρχικά στους Πουτέολι (σημ. Pozzuoli), κοντά στις Βαΐες, σε ένα κτήμα που κάποτε ανήκε στον Κικέρωνα. Λίγο αργότερα, τα λείψανά του μεταφέρθηκαν στη Ρώμη και θάφτηκαν στους Κήπους της Δομιτίας, κοντά στο ημιτελές μαυσωλείο του. Μετά από την ολοκλήρωση του Μαυσωλείου του Αδριανού (το σημερινό Καστέλ Σαντ’Άντζελο) στη Ρώμη το 139 από τον διάδοχό του, Αντωνίνο Πίο, το σώμα του αποτεφρώθηκε και οι στάχτες του τοποθετήθηκαν εκεί μαζί με της συζύγου του, της Βιβία Σαβίνα και του πρώτου από τους υιοθετημένους γιους του, Λεύκιου Αίλιου. Ο Αντωνίνος τον θεοποίησε το 139 και του αφιέρωσε ένα ναό στο Πεδίο του Άρεως. Αλίμονο….

Ο Οδυσσέας παίρνει τους συντρόφους από εκεί σέρνοντας τους από το αυτί, και επιβιβάζονται στο πλοίο με προορισμό την Ιθάκη σε ένα ταξίδι ιστορίας και μυθιστορίας συνεχή….

Αστραία

Συβαρίτες της πολιτικής και θρησκευτικής ζωής του τόπου
τρώνε και πίνουν σε άκρατο ευδαιμονισμό απληστίας και λαιμαργίας, …. Να περνάνε καλά να περνάνε καλά με πολύ φαγητό σπρώχνοντας τη χώρα στον γκρεμό
Ο Ταύρος είναι το ιερό ζώο τοτέμ της Ατλαντίδας και ο Δράκος ήταν της Λεμουρίας.
Οι 10 βασιλείς της Ατλαντίδος με γαλάζιες φόρεσες κυνηγούσαν τον ταύρο τον πιάνανε από τα κέρατα και τον θυσίαζαν στο Θεό Ποσειδώνα. Όλη τη νύχτα δίκαζαν και αυτοδικαζόταν, είναι σημαντικό αυτό, να σημειωθεί.
Ο ταύρος, που βρίσκεται παντού σήμερα στα οικονομικά χρηματιστήρια μπροστά μέχρι τους ταύρους στην Ιβηρική Χερσόνησο που τους σκοτώνουν με το θλιβερό θέαμα της ταυρομαχίας στον απόηχο του βάρβαρου Κολοσσιαίου της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Δεν είναι τυχαίο που η σύνοδος του ΝΑΤΟ έγινε στη και στην Ισπανία σε δείπνο επίδειξης πολυτελούς ανοησίας απληστίας και τρυφηλότητας άνευ ουσιαστικού αποτελέσματος, ως συνήθως.
Στην Κρήτη τον ταύρο τον πιάνανε από τα κέρατα, σαν τον Ηρακλή σε κυβιστήσεις όπως μας διηγούνται οι εξαιρετικές τοιχογραφήσεις και στην ανατολή φυσικά τον προσκυνούν μαζί με όλα τα βόδια και τις ιερές αγελάδες.
Ο Ηρακλής πιάνει το Ταύρο της Κρήτης με τα χέρια του και μετά τον αφήνει , δεν τον σκοτώνει..
Τι πιάνει ο Ηρακλής και ποιος είναι ο Ταύρος;
Ο Ταύρος αντιστοιχεί στη Ρέα Δήμητρα Γη ,στο λαιμό, στο φαγητό τη διατροφή το χώμα την οικονομία και τα ενεργειακά και οικονομικά αποθέματα της.
Επειδή όλα σχετίζονται με το μέτρο, κάθε κατάχρηση και υπερβολή βλάπτει σοβαρά την υγεία των κατοίκων της ψυχική σωματική πνευματική.
Οι καταχρήσεις καταστρέφουν το κάθε τι πάνω στη Γη. Οικονομία σημαίνει τίποτα να μην περισσεύει και τίποτα να μη λείψει σε έναν οργανισμό, σε ένα σπίτι, σε ένα οίκο, σε μία πόλη σε μία Πολιτεία σε μια χώρα.
Τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχουν οι κυβερνώντες που δίνουν το καλό ή κακό παράδειγμα.
Τι παράδειγμα δίνουν οι κυβερνήτες μας σήμερα και οι θρησκευτικοί ηγέτες;
Αυτό της σπατάλης της αμετροέπειας της απληστίας της ματαιοδοξίας και της ανοησίας. Αλγεινή εντύπωση προκαλούν οι προκλητικές τους φωτό. Τρώνε και πίνουν ακατάπαυστα, μεγάλης ηλικίας άνθρωποι που θα έπρεπε να προσέχουν τη διατροφή τους και τη χοληστερίνη τους και βγάζουν φωτογραφίες ξοδεύοντας φυσικούς και ενεργειακούς πόρους της χώρας , κλέβοντας τα αποθέματα της.
Χρεωμένοι και υπερχρεωμένοι βουλευτές πηγαινοέρχονται σε πολυέξοδα ταξίδια Happy Traveller με αδιαφανή «πόθεν έσχες».
Φυσικά αυτό δεν είναι ελληνικό φαινόμενο οι περισσότεροι κάτοικοι της γης, «Άχθος αρούρης» βάρος της γης, αυτό κάνουν, καταναλώνουν συνεχώς άχρηστα καταναλωτικά αγαθά και μετά παραπονιούνται πως δεν φτάνουν τα λεφτά. Φυσικά όλη αυτή την ανοησία τη λένε «ανάπτυξη» και είναι αυτοκτονία πρώτα της λογικής.
Το φαγητό έχει γίνει ένα είδος θρησκείας, αναρίθμητες πανηλίθιες τηλεοπτικές εκπομπές ασχολούνται με αυτό το θέμα, μαζί με τις συνταγές μαγειρικής , ανεβοκατεβάζουν τις φωτό στα social media όλο το ποδηγετούμενο πλήθος μαζί με τις ανούσιες καλημέρες και τις καλησπέρες καταλαμβάνοντας απλώς ένα χώρο και ροκανίζοντας τον πολύτιμο χρόνο. Πόσο ανόητος πεινασμένος ξελιγωμένος πρέπει να κάποιος για να το καταδέχεται αυτό;
Με πόσες συνταγές θα μαγειρέψεις ένα αρνάκι και πόσο πρέπει να μιλήσεις για το αρνάκι το ψητό με τα μαρούλια και τα κολοκύθια, όταν τριγύρω σου ο κόσμος καταρρέει με ένα λυγμό;
Πόσα δείπνα θα κάνεις πολυτελή, πόσα γεύματα θα δώσεις στη δημοσιότητα, πόσο θα τα αναλύσεις με σπουδή και για ποιο σκοπό;
Για τη δημόσιες σχέσεις; Έχει ανάγκη ο θεός από δημόσιες σχέσεις; Και αν έχει, τι είδους θεός είναι; Για να πάρεις την ευλογία τριών μητροπολιτών να κατέβεις στις εκλογές θα πας στα γεύματά τους; Να πουλήσεις τη φωτό στους πεινασμένους άνεργους ψηφοφόρους ;
Έχουμε 100 άγονους άγαμους άτεκνους μητροπολίτες με μισθό 3000 ευρώ χωρίς τα Extra Bonus και υπάρχουν οικογένειες με δύο παιδιά και δύο γονείς στην ανεργία.
Και μετά θα έλθει να μας μιλήσει ο αρχιεπίσκοπος για τον σοφό και δίκαιο θεό. Ποιος θεός σοφός και δίκαιος μπορεί να το δεχθεί αυτό;
Αλλά ούτε και ο Ηρακλής θα το ανεχτεί, για αυτό πιάνει τον ταύρο από τα κέρατα και τους αρχιεπισκόπους από το αυτί σε Ηρακλειοποιήσεις ασκαρδαμυκτί.
Ο Ταύρος της Κρήτης αντιστοιχεί στους Λωτοφάγους από τους Σταθμούς του Οδυσσέα. Ο Οδυσσέας παίρνει βιαίως τους συντρόφους του από κει. Μία από τις χαρακτηριστικές σκηνές και εικόνες της Οδύσσειας είναι τα αναρίθμητα τραπέζια των Μνηστήρων στην αυλή του παλατιού της Ιθάκης. Τρώνε και πίνουν συνεχώς ακατάπαυστα ξεκοκαλίζουν όλη την περιουσία της Ελλάδος.

Τι τρώνε; Τα γουρούνια τα βόδια της Ιθάκης και πίνουν το αίμα από τον Ταύρο που αιμορραγεί. Η κατανάλωση της πανίδας απαιτεί προσοχή…..κάποιο κόκαλο να σου καθίσει στο λαιμό, μπορεί.

Αστραία

στον ήχο της σιωπής

Οδυσσέας Ελύτης :Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις….

Και με μια σημαία ψηλά να κυματίζει στον άνεμο της αλλαγής συμβολικά

1979 – Καθιερώνεται ως εθνική σημαία της Ελλάδας αυτή που φέρει 9 λευκές και μπλε λωρίδες εναλλασόμενες με το σταυρό στο άνω αριστερό άκρο.

Η σύγχρονη σημαία είναι ένα σύγχρονο σύμβολο ενός σύγχρονου κράτος και είναι μία παλιά ιστορία. Οι σημαίες των σύγχρονων κρατών αποτελούνται από απλά σχήματα σιωπηλά σύμβολα, ημισέληνους σταυρούς αστέρια με ένα δύο ή τρία χρώματα. Είναι το «λογότυπο» ενός κράτους μαζί με το εθνόσημο του.
Η πιο παλιά σημαία θεωρείται της Δανίας .
Η σημαία της Ελλάδος μετά το 1821 πέρασε από διάφορες φάσεις. Στην κυριότερη καταργήθηκε το στέμμα που ήταν στη θέση του σταυρού πού βρίσκεται σήμερα μαζί με το πολίτευμα της μοναρχίας. Όλα αλλάζουν στον ρου της ιστορίας και οι σημαίες ανεμίζουν στον άνεμο της αλλαγής.
Ο σταυρός είναι ένα αρχαίο σύμβολο από την εποχή της Λεμουρίας κατά την οποία ο Λεμούριος σταυρώνονταν με ιδιαίτερα βάρβαρο τρόπο για λόγους εκπαίδευσης όπως αναφέρει και ο Ροδόσταυρος Max Ηeindel στη σελίδα 269 του βιβλίου του.

Η εκπαίδευση των αγοριών ήταν σχεδιασμένη ειδικά για την ανάπτυξη της ιδιότητας της θέλησης παροτρύνονται να παλεύουν μεταξύ τους και οι αγώνες ήταν υπερβολικά κτηνώδεις του καρφώνανε σε παλούκια κυριολεκτικά.

Και ο James Churchward στο βιβλίο του:  Λεμουρία, η Χαμένη Ήπειρος θεών και ανθρώπων περιγράφει στη σελίδα 200 τα είδη του σταυρού της αρχαίας ΜΟΥ και την εξέλιξη και τη σημασία της σβάστικας.
Ο αγκυλωτός σταυρός, η σβάστικα ήταν ένα από τα συνηθισμένα σύμβολα της Ινδίας μέχρι να υιοθετηθεί από τους ΝΑΖΙ  και είχε χρησιμοποιηθεί  στο βιβλίο του, ο  Κίπλινγκ.
Φυσικά το σύμβολο του σταυρού πέρασε και στην νεότερη Ατλαντίδα μέσα από τον θεολόγο Ορφέα και υπάρχει σε όλους τους μυστικιστικούς και θεοσοφικούς κύκλους σε πάρα πολλά είδη. Είναι η αγαπημένη  νοσηρή προτίμηση των θεοσοφιστών στο σύμβολο του πόνου.
Ο ασύμμετρος σταυρός θεωρείται σύμβολο του χριστιανισμού κα συμβολίζει την σταύρωση και το μαρτύριο του ιδρυτή. Κατά πόσο ένα όργανο βασανισμού και θανάτωσης, αυτού του τόσο σημαντικού προσώπου για τον Χριστιανισμό «τιμάται» με αυτό τον τρόπο είναι ένα ερώτημα που αναζητεί λογική απάντηση από ένα αντίνοο χριστιανό. Ο ανάποδος σταυρός είναι σύμβολο της παπικής εκκλησίας και του ιδρυτού της του Πέτρου γιατί σταυρώθηκε με τον ανάποδο σταυρό για λόγους μεγαλύτερης ταπείνωσης απουσία στοιχειώδους λογικής.
Ο ισοσκελής σταυρός είναι το σύμβολο των σημείων του ορίζοντα Ανατολής Βορά Δύσης και Νότου, δείκτη πολύ σημαντικό  των Ελλήνων θαλασσοπόρων των ναυτικών και των χαρτών, το σύμβολο της ύλης και το σύμβολο της γης Γαίας μέσα σε μέσα σε ένα κύκλο.
Όλα τα σύμβολα φυσικά είναι μία υπόθεση πολύ παλιά καθώς και γράμματα και αριθμοί. Είναι σύμβολα και αυτά τα οποία εξελίχθησαν όπως όλα τα πράγματα και τα όντα στο μεγάλο ταξίδι της συνείδησης και της περιπέτειας της.
Η σημαία της Ελλάδος έχει δύο χρώματα το γαλάζιο και το λευκό πού αντιστοιχεί στο γαλάζιο της θάλασσας και στο λευκό των κυμάτων . Πάντως η πιο διαδεδομένη θεωρία για το πλήθος των λωρίδων, είναι ότι συμβολίζουν τις συλλαβές της φράσης «ελευθερία ή θάνατος», οι πέντε κυανές τις συλλαβές «Ε-λευ-θε-ρί-α» και οι τέσσερις λευκές «ή θά-να-τος».
Μία προσωπική μου ερμηνεία στο θέμα αυτό είναι η εξής:
Σύμφωνα με το ζευγάρι Παρθένος Ιχθύς Ποσειδών και Εστία.
Το γαλάζιο  συμβολίζει τον Ποσειδώνα κυρίαρχο της εποχής των Ιχθύων και άρχοντος  των θαλασσών και των ωκεανών και η Εστία το ΝΗΣΙ στεριά  που ξεπροβάλει μέσα από τα κύματα του Ποσειδώνα, η Δήλος των θεών και η Ιθάκη των ανθρώπων. Το γαλάζιο όμως σε άλλη απόχρωση είναι και το χρώμα το πλανήτη Ουρανού της Άρτεμης. Στη νέα εποχή, η Ελλάδα μεταβαίνει σε ένα καθαρό νησί την Ιθάκη . Ας ελπίσουμε  πως  οι πολίτες της δεν θα σταυρώνονται πια, ούτε τα μυαλά, τρία κλικ  δεξιά και τρία αριστερά.
Ψηλά τη σημαία, την ασπίδα, το κεφάλι και το φρόνημα… για την πατρίδα και την  έννοη λευτεριά!
Αστραία

Σημαία σύμβολα συμβολισμοί χρώματα σταυρός Λεμουρία Ατλαντίδα Ποσειδών Εστία Δήλος Ιθάκη Ελλάδα
James Churchward Λεμουρία, η Χαμένη Ήπειρος θεών και ανθρώπων, Ιάμβλιχος 2016
Max Heindel  Ροδοσταυρική θεωρία, Ιάβλιχος 1992