Σαρμάτης σαυρομάτης δεινόσαυρος της Ρωμανίας Δ(ρ)ακίας

Εκεί στο Νότο του Υπερβορά συναντιούνται οι Δάκες οι Γέτες οι Σκύθες οι Σαρμάτες Σαυραμάτες και οι δεινόσαυροι δράκοι αθάνατοι γνωστοί Τιτάνες από παλιά, όλα τα καλά παιδιά της θρησκοληψίας και, φτιάχνουν θρησκείες με ξόρκια ζαλμόξια και κόλπα της Ινδολεμουρίας μαγικά. Τρώνε και πίνουν το αίμα των εχθρών τους και όχι μόνο, με ιερά κύπελα κρανία χρυσά δισκοπότηρα.
Έχει βάλει το χεράκι του και ο μέγας μύστης Πυθαγόρας, συνάδελφος του μεγάλου δράκου Λάο Τσε, γιατί ο μέγας Θεός Ζαλμόξις σχετίζεται με τον ύπατο μασόνο και όλοι μαζί με το φαραωνικό αθάνατο Αιγυπτιακό ιερατείο της αθάνατης μούμιας. Ορφέας Μουσαίος Μωυσής και τα λοιποί θρησκευτικοί αρχηγοί παίρνουν τα μυστικά της Αθανασίας από τον ένοικο στο κατώφλι της πυραμίδας και τον σισύφειο αρνητή του θανάτου και πουλάνε οικόπεδα στον παράδεισο σε αλμυρή τιμή μέχρι σήμερα.
Οι Ρωμαίοι δεν χάνουν ευκαιρία και καιρό, να μυήσουν όλο τον κόσμο και να μυηθούν σε όλο αυτό τον οίστρο τον θρησκευτικό την εποχή του υπερανεπτυγμένου θρησκευτικού συναισθήματος του παγκοσμιοποιητή Ποσειδώνα . Ο Γαλέριος Δ(ρ) άκος αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας με βοσκό ποιμένα πατέρα, έχει όνειρα μεγάλα για την Δακία. Από θαύμα γλίτωσε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και δεν έγινε Δακική υπερδύναμη. Με την βοήθεια του μοναδικού θεού Ζαλμόξι, πρώην δούλου, παραλίγο θα είχαμε την Α΄ Δακία, την Β΄ Δακία την Γ’ Δακία και δεν θα υπήρχε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία . Θα είχαμε όμως την Δακοθωμανική Αυτοκρατορία με πρωτεύουσα την Αργεδάβα Sarmizegetusa Regia και δεκανέα αρχιερέα πατριάρχη τον Δεκηνέα.
Όταν όμως η επιστήμη έχει κέφια με την σωστή ονοματοδοσία, ξελαμπικάρει το μυαλό, ποιος είναι ποιος και τι κάνει τι με αυτό , ανοικτό ή κλειστό.

Το Zalmoxes είναι ένα εξαφανισμένο γένος ραβδοδοντικών ορνιθόποδων δεινοσαύρων από το Μάαστριχτ της Ρουμανίας . Το γένος είναι γνωστό από δείγματα που ονομάστηκαν για πρώτη φορά ως το είδος Mochlodon robustum το 1899 από τον Franz Nopcsa προτού επαναταξινομηθεί ως Rhabdodon robustum από αυτόν το 1915. Το 1990 αυτό το όνομα διορθώθηκε σε Rhabdodon robustus από τον George Olshevsky, και το είδος για άλλη μια φορά 20 αναταξινομήθηκε, αυτή τη φορά ως το είδος του είδους Zalmoxes robustus .

Ζαλμόξες αναφέρεται στη Δακική θεότητα Zalmoxis και ο robustus στη στιβαρότητα των υπολειμμάτων. Το 2003 ονομάστηκε ένα άλλο είδος, Zalmoxes shqiperorum , που πήρε το όνομά του από το αλβανικό όνομα για τους Αλβανούς .
Το Zalmoxes ήταν για πρώτη φορά γνωστό από πολλά απολιθώματα που βρέθηκαν στην Τρανσυλβανία , τα οποία ονομάστηκαν ως το είδος Mochlodon robustus από τον βαρόνο Franz Nopcsa το 1899. Το συγκεκριμένο όνομα αναφερόταν στη στιβαρή κατασκευή του . Το 1915 η Nopcsa μετονόμασε το είδος σε Rhabdodon robustum , τροποποιήθηκε το 2003 από τους David B. Weishampel , Coralia-Maria Jianu , Zoltan Csiki και David B. Norman . Weishampel et al. (2003) δημοσίευσε μια εργασία για νέα υπολείμματα από τη Ρουμανία, το οποίο βρήκαν ότι αντιπροσωπεύει ένα νέο είδος.

Βρήκαν ότι το R. robustus ήταν αρκετά διαφορετικό από το Rhabdodon , και έτσι ονόμασαν το νέο γένος Zalmoxes για το πρώτο.

Το γένος αναφέρεται στη Δακική θεότητα Zalmoxis (μερικές φορές γράφεται Zalmoxes), η οποία υποχώρησε για τρία χρόνια σε μια κρύπτη για να αναστηθεί το τέταρτο έτος. Ομοίως, το ζώο Zalmoxes είχε απελευθερωθεί από τη Nopcsa από τον απολιθωμένο τάφο του για να αποκτήσει ταξινομική αθανασία. Το άρθρο ονομασίας το εξήγησε περαιτέρω αναφερόμενος σε έναν ελληνικό μύθο σύμφωνα με τον οποίο ο Ζαλμόξες ήταν σκλάβος του Πυθαγόρα που ταξίδεψε στη Δακία και θεοποιήθηκε από τους Δακικούς λαούς. Επιπλέον, Weishampelet al. ονόμασε τα νέα δείγματα Zalmoxes shqiperorum , από το Shqiperia, το αλβανικό όνομα της Αλβανίας , με την οποία η Nopcsa είχε ιδιαίτερη σχέση. Ένα δείγμα ανήκει τώρα στον Telmatosaurus , ενώ ένα άλλο δείγμα είναι επίσης ύποπτο ότι ανήκει σε αυτό το γένος με βάση παρόμοια μορφολογία βασικρανίας. ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Ο θεός των Δ(ρ)άκων και η Ζαλμόξια θρησκεία

Ο Ηρόδοτος ισχυρίζεται ότι ο Ζαλμόξις ήταν αρχικά άνθρωπος, σκλάβος που προσηλυτίζει τους Θράκες στις πεποιθήσεις του. Οι Έλληνες του Ελλήσποντου και της Μαύρης Θάλασσας λένε ότι ο Ζαλμόξις ήταν σκλάβος του Πυθαγόρα , γιου του Μνήσαρχου, στο νησί της Σάμου . Αφού ελευθερώθηκε, συγκέντρωσε τεράστιο πλούτο και, κάποτε πλούσιος, επέστρεψε στην πατρίδα του. Οι Θράκες έζησαν απλές σκληρές ζωές. Ο Ζαλμόξις είχε ζήσει ανάμεσα στους σοφότερους Έλληνες, όπως ο Πυθαγόρας, και είχε μυηθεί στην Ιωνική ζωή και στα Ελευσίνια Μυστήρια. Έκτισε μια αίθουσα δεξιώσεων και δέχθηκε τους αρχηγούς και τους συμπατριώτες του σε ένα συμπόσιο. Δίδαξε ότι ούτε οι καλεσμένοι του ούτε οι απόγονοί τους θα πέθαιναν ποτέ, αλλά θα πήγαιναν σε ένα μέρος όπου θα ζούσαν για πάντα με απόλυτη ευτυχία. Στη συνέχεια έσκαψε μια υπόγεια κατοικία. Όταν τελείωσε, εξαφανίστηκε από τη Θράκη, ζώντας για τρία χρόνια στην υπόγεια κατοικία του. Οι Θράκες τον έλειψαν και έκλαιγαν φοβούμενοι τον νεκρό. Τον τέταρτο χρόνο, επέστρεψε ανάμεσά τους και έτσι πίστεψαν όσα τους είχε πει ο Ζαλμόξις.

Οι Γέτες είναι οι πιο γενναίοι από τους Θράκες και οι πιο δίκαιοι. 94. Πιστεύουν ότι είναι αθάνατοι για πάντα ζωντανοί με την ακόλουθη έννοια: νομίζουν ότι δεν πεθαίνουν και ότι αυτός που πεθαίνει ενώνεται με το Zalmoxis, ένα θεϊκό ον. μερικοί αποκαλούν αυτό το ίδιο θεϊκό ον Gebeleizis. Κάθε τέσσερα χρόνια στέλνουν έναν αγγελιοφόρο στον Zalmoxis, ο οποίος επιλέγεται τυχαία. Του ζητούν να πει στον Zalmoxis τι θέλουν εκείνη την ευκαιρία. Η αποστολή εκτελείται με τον ακόλουθο τρόπο: άνδρες που στέκονται εκεί για αυτόν τον σκοπό κρατούν τρία δόρατα. άλλοι παίρνουν με χέρια και πόδια αυτόν που τον στέλνουν στη Ζαλμόξη και τον πετάνε στον αέρα πάνω στα δόρατα. Αν πεθάνει τρυπημένος, νομίζουν ότι η θεότητα θα τους βοηθήσει. αν δεν πεθάνει, είναι αυτός που κατηγορείται και δηλώνουν ότι είναι κακός άνθρωπος. Και, αφού έχει κατηγορηθεί, του στέλνουν άλλον. Ο αγγελιοφόρος ενημερώνεται για τα αιτήματα όσο είναι ακόμα ζωντανός. Οι ίδιοι Θράκες, σε άλλες περιπτώσεις, όταν βροντά και αλαφρώνει, πυροβολούν με βέλη στον αέρα στον ουρανό και απειλούν τη θεότητα γιατί νομίζουν ότι δεν υπάρχει άλλος θεός εκτός από τον δικό τους.

Υπάρχουν πολλοί θεοί για όλους και ένας για τον καθένα , μυαλό, νους δεν υπάρχει…..γιατί αυτός είναι ο στόχος τρία κλικ αριστερά και τρία δεξιά. Και, ο Ζαλμόξις μπορεί να περιμένει για την ανάσταση του, την επόμενη φορά,……. την Εποχή των Δεινοσαύρων.

Αστραία

Λαδωνία Λακωνία Λεμουρία Δρακονία Αρκαδία Ετεοκρητία

Μην ξυπνάτε τον πολυκάρηνο Αθάνατο Δράκο που ονειρεύεται

Τον κοίμισε ο Ηρακλής και πήρε τα Μήλα της Αθανασίας από τον Κήπο της Εσπερίας.
Τον ξύπνησαν, οι σισύφειοι αρνητές του θανάτου οι Ατλαντίδες με τις φαραωνικές θρησκείες και φτιάχνουν πυραμίδες κάλπικης Αθανασίας . Τρέχουν τώρα και αποκάμουν γιατί τα κουκιά μετρούν και δεν τους φθάνουν.

Στην ελληνική μυθολογία, ο Λάδων ήταν ο δράκος που φύλαγε τα χρυσά «Μήλα των Εσπερίδων» στο δένδρο της ζωής, μαζί με τις Εσπερίδες ως γιος της Γαίας. Ο Ησίοδος τον θεωρούσε «χθόνιον όφιν» (του εσωτερικού της γης) και στη Θεογονία του γράφει ότι ο Λάδων ήταν παιδί του Φόρκυος και της Κητούς. Κατά την αρχαιότερη παράδοση, ο Λάδωνας ορίσθηκε από τη θεά Ήρα ως φύλακας των μήλων για να πολεμήσει αναγκαστικά με τον Ηρακλή, ή επειδή οι κόρες του Άτλαντα έκλεβαν τα μήλα.

Οι αρχαίοι συγγραφείς φαντάζονταν τον Λάδωνα «υπερμεγέθη», με εκατό κεφάλια, και πίστευαν ότι είχε την ικανότητα να παραμένει συνεχώς άυπνος. Αναφέρεται και το επίθετο «πολυκάρηνος» = «πολυκέφαλος». Αλλού απαντάται ως «δράκων αθάνατος», κι όμως σκοτώθηκε από τον Ηρακλή όταν αυτός πραγματοποιούσε τον άθλο του να φέρει τα Μήλα των Εσπερίδων και μεταμορφώθηκε σε αστερισμό από τον Δία. Αυτός κατά τον Υγίνο είναι ο αστερισμός Δράκων.

Ο Λάδων απεικονίζεται σε πολλές παραστάσεις που σχετίζονται με τον μύθο των Εσπερίδων. Συνήθως είναι ένα φίδι τυλιγμένο γύρω από δέντρο ή στη ρίζα του, ενώ κοντά στέκεται ο Ηρακλής με το ρόπαλό του, έτοιμος να το χτυπήσει. Παραστάσεις του Λάδωνα σώζονται σε αγγεία, τοιχογραφίες, νομίσματα (τετράδραχμα της Κυρήνης του 5ου αιώνα π.Χ.) και δακτυλιολίθους. Το φίδι απεικονίζεται συνήθως με μία κεφαλή και σπανιότερα με δύο ή με τρεις. Το αρχαιότερο από γνωστά έργα τέχνης ήταν ένα ξυλόγλυπτο ειδώλιο που απεικόνιζε ένα δέντρο με δράκοντα, έργο που είχε κατασκευάσει ο Θεοκλής ο Ηγύλου μαζί με τον γιο του και το περιγράφει ο Παυσανίας που το είδε στην Ολυμπία.

Το Dinosaur Dreaming είναι μια παλαιοντολογική τοποθεσία που βρίσκεται κοντά στο Inverloch , Βικτώρια, Αυστραλία. Υπολείμματα πρωτόγονων θηλαστικών από την Κρητιδική Εποχή αποκαλύφθηκαν για πρώτη φορά εκεί το 1997 από ερευνητές από το Μουσείο Βικτώριας και το Επιστημονικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Monash .

Τα υπολείμματα πρώιμων θηλαστικών, δεινοσαύρων και απολιθωμάτων ερπετών , πτηνών και ψαριών της Κρητιδικής Εποχής βρίσκονται στην τοποθεσία ανασκαφής Inverloch. Το πρώτο οστό δεινοσαύρου της Αυστραλίας, το Cape Paterson Claw, ανακαλύφθηκε κοντά στο Inverloch το 1903 από τον William Hamilton Ferguson. Τα απολιθώματα στο Inverloch χρονολογούνται στα μέσα της Κρητιδικής .
Είναι μια γεωλογική περίοδος που διήρκεσε από περίπου 145 έως 66 εκατομμύρια χρόνια πριν . Είναι η τρίτη και τελευταία περίοδος της Μεσοζωικής Εποχής , καθώς και η μεγαλύτερη. Με περίπου 79 εκατομμύρια χρόνια, είναι η μεγαλύτερη γεωλογική περίοδος ολόκληρου του Φανεροζωικού . Το όνομα προέρχεται από το λατινικό creta , » κιμωλία «, το οποίο είναι άφθονο στο δεύτερο μισό της περιόδου. Συνήθως γίνεται συντομογραφία K , για τη γερμανική του μετάφραση Kreide .
Οι παλαιοντολόγοι εξακολουθούν να ανακαλύπτουν απολιθώματα που αποδεικνύουν ότι η σημερινή περιοχή της ερήμου Γκόμπι είχε πολύ διαφορετικό κλίμα και περιβάλλον πριν από 120 έως 70 εκατομμύρια χρόνια πριν κατά την Κρητιδική περίοδο. Πριν από 120 εκατομμύρια χρόνια οι τεράστιες λεκάνες και κοιλάδες της ερήμου περιείχαν ποτάμια και λίμνες γλυκού νερού με άφθονους υδάτινους πόρους. Και το υγρό κλίμα που επικρατούσε ήταν παράδεισος για τα φυτά και τα ζώα, συμπεριλαμβανομένων των δεινοσαύρων. Τα απολιθώματα της προέλευσης, της εξέλιξης, της μετανάστευσης και της εξαφάνισης των προϊστορικών πλασμάτων διατηρούνται στα ιζηματογενή πετρώματα της ερήμου Γκόμπι. Αυτά τα στοιχεία δίνουν γνώση και κατανόηση της μητέρας μας γης – της γης, και της ιστορίας της.
Τοποθεσίες απολιθωμάτων κρητιδικών δεινοσαύρων στη Μογγολική Γκόμπι
Σε μια ιστορία σχεδόν 100 χρόνων έρευνας για τους δεινοσαύρους, περισσότερα από 80 γένη δεινοσαύρων έχουν βρεθεί στην έρημο Γκόμπι της Μογγολίας και έχουν αναγνωριστεί στην επιστήμη ως μεμονωμένες ομάδες, και πάνω από 60 απολιθώματα δεινοσαύρων και άλλων σπονδυλωτών

Η Μογγολική έρημος Γκόμπι είναι η μεγαλύτερη δεξαμενή απολιθωμάτων δεινοσαύρων στον κόσμο. Η περιοχή είναι ιδιαίτερα σημαντική όσον αφορά τα απολιθώματα δεινοσαύρων από την ύστερη Κρητιδική περίοδο, η οποία είναι η τελευταία από τις τρεις κύριες περιόδους της εποχής των δεινοσαύρων, που αντιπροσωπεύει την τελική φάση της εξέλιξης των δεινοσαύρων.
Λάδων ονομαζόταν ο ποτάμιος θεός της Αρκαδίας γιος του Ωκεανού και της Τηθύος, που ταυτίζεται με τον ομώνυμο ποταμό της Πελοποννήσου της Λακωνίας Λαδωνίας.

Τότε που όλη η Γη ήταν ΚΡΗΤΗ, την Εποχή των Δεινοσαύρων, την Κρητική Εποχή και ο Μεγάλος Ψηλός Δράκος κρατούσε την κιμωλία στα σπήλαια λιλιπούτιων τροφοσυλλεκτών μαζί με την θεϊκή τιμωρία. Ήταν το κοπάδι του, τα μήλα του, το φαγητό του ( κάποιους τους έτρωγε τελευταίους ) και ήταν ο θεός τους . Έτσι τον έβλεπαν οι πρώιμοι ανθρωπίδες πεσμένοι στα τέσσερα, στη θέση του ζώου, στην Αυγή του Οδυσσειακού Πνεύματος στις Ηράκλειες Πύλες της Δημιουργίας Όρθιες Στήλες και τον προσκυνούσαν. Μερικοί μέχρι σήμερα….. έχει μείνει η παραδοσιακή συνήθεια και την κρατούν σεβόμενοι τις θρησκευτικές παραδόσεις και τις εντολές του.

Αστραία

στον Ηριδανό της Γεωμυθιστορίας

Τα παραμύθια δεν αποκαλύπτουν στα παιδιά ότι υπάρχουν δράκοι. Τα παιδιά ξέρουν ήδη ότι υπάρχουν δράκοι. Τα παραμύθια λένε στα παιδιά ότι οι δράκοι μπορούν να σκοτωθούν. G. K. Chesterton

Οι δεινόσαυροι  κυρίαρχοι της γης η εξέλιξη των δεινοσαύρων τα πτηνά,  τοτέμ της Κίνας, επικεφαλής στο κινεζικό ωροσκόπιο,  ο φοίνικας μαζί του, ο ινδικός δράκος ο ιαπωνικός δράκος.  Ο δράκος,  The EL  Lord, άρχων Λεμουριανής  εποχής μαζί με τα δικέφαλα πτηνά τα τρικέφαλα ζώα και τους  εκατόγχειρες  γίγαντες.  Διαμένει στα «παλάτια» του Ποσειδώνα, τάφους πηγάδια νερά. Δεν μιλάει γιατί δεν μπορεί να προφέρει τα φωνήεντα, λαλάει, τσιρίζει,  βγάζει  άναρθρες κραυγές πολλών συμφώνων, αγριεμένος θυμωμένος τρομερός  εκδικητικός παντοδύναμος  Κύριος, Κυρίαρχος  όλων των κοπαδιών της αυτοκρατορίας του.
Οι δεινόσαυροι ήταν σπονδυλωτά ζώα που κυριάρχησαν στο γήινο οικοσύστημα για πάνω από 160 εκατομμύρια χρόνια. Πρωτοεμφανίστηκαν πριν 230 εκατομμύρια χρόνια. Στο τέλος της Κρητιδικής περιόδου πριν 65 εκατομμύρια χρόνια, οι δεινόσαυροι εξαφανίστηκαν, πράγμα που σήμανε το τέλος της κυριαρχίας τους στον πλανήτη. Τα σημερινά πτηνά είναι άμεσοι απόγονοι των θηριόποδων δεινοσαύρων, και κατά συνέπεια θεωρούνται ως η μόνη ομάδα δεινοσαύρων που επέζησε. Η μόνη;;;;;
Ο δράκος, Δράκων Άρχων, είναι μυθικό ον, το οποίο έχει συνήθως μορφή ερπετού ή μεγάλης σαύρας. Βρίσκεται στη μυθολογία αρκετών πολιτισμών. Χαρακτηριστικοί είναι οι κινέζικοι δράκοντες με θετικούς συμβολισμούς. Κοινά, συνήθη χαρακτηριστικά των δρακόντων είναι το μεγάλο μέγεθος και αντίστοιχα η μεγάλη δύναμη. Ένα από τα όπλα τους είναι ότι συνήθως βγάζουν φλόγες από το στόμα. Στην Ευρωπαϊκή μυθολογία οι δράκοντες είναι φτερωτοί και αντίθετα με την κινέζικη παράδοση, έχουν αρνητικούς συμβολισμούς.
Συνήθως οι δράκοι στην Ευρωπαϊκή μυθολογία είναι δίποδοι και τετράποδοι, με μεγάλα φτερά και δυνατούς μύες. Τα όπλα τους είναι τα νύχια τους, η ουρά και η φλόγα τους.
Οι κινέζικοι δράκοι έχουν συνήθως μακρύ σώμα, χωρίς φτερά, έχουν τέσσερα πόδια με πέντε δάχτυλα. Οι κινέζικοι δράκοι συνδέονται με τον αρχαίο κινέζικο μύθο που λέει ότι ένας κινέζικος δράκος έδωσε τα μυστικά της γραφής σε έναν Κινέζο αρχαίο αυτοκράτορα. Υπάρχει επίσης ένας μύθος για τους δράκους της Ευρώπης που συνδέεται με τον μάγο Μέρλιν.
Ο δράκος είναι ένα από τα 12 ζώδια του κινέζικου ωροσκοπίου το οποίο περιλαμβάνει μόνο ζώα σε αντίθεση με το δυτικό.
Εννιά είναι και οι βασικοί τύποι του κινέζικου δράκου, εννιά είναι οι πιο γνωστοί δράκοι, γιοι του πρώτου δράκου. Από τα χαρακτηριστικά εννιά ζώων δημιουργείται η μορφή των πιο συνηθισμένων δράκων ενώ οι φολίδες στο δέρμα προς είναι 117(9χ13) δηλαδή πολλαπλάσια του εννιά.. Οι αριθμοί αυτοί, το εννιά σε ότι αφορά το θεϊκό και το πέντε σε ότι έχει σχέση με το βασιλικό συνδυάζονται και θα δούμε να επαναλαμβάνονται στους δράκους αλλά και στα ανάκτορα των βασιλιάδων.
Στις λαϊκές δοξασίες και παραδόσεις των Κινέζων, ο Γήινος και Ουράνιος δράκοντας είναι οι πιο σημαντικοί και είναι αυτοί που μεταμορφώνονται σε δράκοντες βασιλιάδες (Lung Wang). Οι δράκοντες βασιλιάδες θεωρούνται θεοί που κατοικούν στους τέσσερις ωκεανούς, φέρνουν τη βροχή και προστατεύουν τους ναυτικούς. Οι άνθρωποι τους φαντάζονται ως τετράποδα πλάσματα, με φολιδωτό φιδίσιο σώμα , κέρατα, γαμψά νύχια, και μεγάλα δαιμονικά μάτια. Αυτοί οι δράκοντες βασιλιάδες, τους οποίους οι άνθρωποι αναγνωρίζουν ανάμεσα στις μορφές των σύννεφων, ήταν οι πιο σεβαστές μορφές στο κινέζικο πάνθεον.
Οι δράκοντες είναι οι κύριοι των βουνών και κατοικούν κοντά σε τάφους αλλά και μέσα στη θάλασσα ,πράγμα που τους προσδίδει και σχέση με τον Ποσειδώνα. Στην αρχαία Ελλάδα ο βασιλιάς της θάλασσας ήταν ένας, ενώ στην Ανατολή υπάρχουν πέντε τέτοιοι βασιλιάδες. Οι θαλάσσιοι αυτοί δράκοντες κατοικούν σε υπέρλαμπρα παλάτια στα βάθη των θαλασσών, που το καθένα λέγεται Κρυστάλλινο Ανάκτορο, και τρέφονται με οπάλια και μαργαριτάρια. Ένας από αυτούς βρίσκεται στο κέντρο, ενώ οι υπόλοιποι βρίσκονται στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και οι θέσεις τους είναι αυστηρά καθορισμένη. 
Ο Δράκος και ο φοίνικας είναι τα κύρια μοτίβα διακόσμησης των σπιτιών, του ρουχισμού και των αντικειμένων καθημερινής χρήσης στο βασιλικό ανάκτορο. Η αίθουσα του θρόνου υποστηρίζεται από κολώνες που είναι τυλιγμένοι γύρω από αυτές χρυσοί δράκοι, η κεντρική είσοδος με τα μαρμάρινα πατήματα, είναι πλακόστρωτη με τεράστιες πλάκες σκαλισμένες με ανάγλυφους δράκους και φοίνικες και υπάρχουν και τοίχοι με από πλακάκια με δράκους σε φανταχτερά χρώματα. Τα ονόματα στην κινέζικη γλώσσα για σχεδόν ότι έχει σχέση με τον αυτοκράτορα ή την αυτοκράτειρα συνοδεύονται από το επίθετο δράκος ή φοίνικας. Το ¨κάθισμα του δράκου¨ για τον θρόνο, ¨η ρόμπα του δράκου¨ για τα βασιλικά επίσημα ρούχα, ¨το κρεβάτι του δράκου¨ για τον ύπνο του, ¨η άμαξα του φοίνικα¨, ¨ο θόλος του φοίνικα¨ πάνω από τον θρόνο και ένα σωρό άλλα χρησιμοποιούνται για παρόμοιες καταστάσεις. Οι δρακόμορφες λάμπες, βάρκες και ο χορός του δράκου και του φοίνικα είναι ακόμη δημοφιλή κατά την διάρκεια των κινέζικων εκδηλώσεων.
Ο ΙΝΔΙΚΟΣ ΔΡΑΚΟΣ
Ο δράκοντας αυτός θεωρείται από τους μεγαλύτερους καθώς μπορεί να ξεπερνά τα 55 μέτρα και θεωρείται από τους μακροβιότερους του είδους του. Ο μαύρος δράκος των βάλτων είναι πιο αργοκίνητος και χωρίς λοφίο ενώ Δράκος των βουνών είναι ταχύς με χρυσό δέρμα φουντωτό λοφίο που λάμπει σαν φωτιά και γενειάδα με ένα πολύτιμο πετράδι στο μέτωπο του.
Ο ΙΑΠΩΝΙΚΟΣ ΔΡΑΚΟΝΤΑΣ
Οι δράκοντες στην Ιαπωνία είναι πανομοιότυποι με αυτούς τις Κίνας. Κύριες διαφορές είναι ότι εμφανίζονται σαν στοιχεία του αέρα και ότι έχουν τρία δάχτυλα αντί για πέντε που έχει ο Αυτοκρατορικός Κινέζικος Δράκος.
Η πιο γνωστή μορφή είναι αυτή του Τάτσου(Tatsu), που είναι απόγονος ενός πρωτόγονου Κινέζικου Δράκου. Πολύ πιο γνωστός και τρομερός είναι ο οχτακέφαλος δράκος που αντιμετώπισε ο Σούσα-νο-ουο (Susa–no–wo), αδερφός της Ιαπωνικής θεάς του ήλιου Άμα-τερασού(Ama–terasu).
Σε ένα άρθρο στο περιοδικό Scientific American, το οποίο χρονολογείται από το 1916 J. O’Malley Irwin υποστηρίζει πως η μακρόχρονη ανατολίτικη πίστη και παράδοση στους Κινέζικους και Ιαπωνικούς Δράκους, μπορεί να υπάρχει από ευρήματα δεινοσαύρων που ανακαλύφθηκαν πολύ νωρίς, όπως αυτά του Morosaurus που ανακάλυψαν το 1915 από τον Irwin και την γυναίκα του, καθώς εξερευνούσαν μια μεγάλη σπηλιά ονόματι Σιεν Καν Τζου(Shen K’an Tzu) στα παράλια του ποταμού Ιάνγκτζε (Yangtze) κοντά στο Ίτσανγκ Γφορτζ(Ichang Gorge).
Ο  Δρ. Καρλ Σάγκαν(Dr.Carl Sagan) προχώρισε την θεωρία των δράκων ένα βήμα πιο κάτω υποστηρίζοντας στο βιβλίο του The Dragons of Eden πως οι μύθοι και οι θρύλοι που είναι βασισμένοι στους δράκοντες, προέρχονται από την μνήμη των πρώτων θηλαστικών που είχαν έρθει σε επαφή με τους απόγονους των τεράστιων ερπετών του παρελθόντος.
Πιστεύω σε οτιδήποτε μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Πιστεύω στις νεράιδες, τους δράκους, τα παραμύθια. Όλα υπάρχουν, ακόμα κι αν βρίσκονται στο μυαλό σας. Ποιος είπε ότι τα όνειρα και οι εφιάλτες δεν εκφράζουν την πραγματικότητα; Τζων Λένον
Παλεύοντας με τους δράκους…. ας μη ξεχάσουμε πως ήμασταν πρίγκιπες και πριγκίπισσες.

Αστραία