Ποια ήταν οικονομία στην Ιθάκη την Εποχή των Μνηστήρων

Ποιοι ήταν οι αγήνορες οικονομολόγοι, πως διαχειρίστηκαν τους πόρους και τα ενεργειακά αποθέματα του νησιού
Ποια ήταν η περιουσία του Οδυσσέα
Τι κάνανε οι Μνηστήρες , ποιοι είναι οι χαρακτήρες τους, ποια ήταν τα χαρακτηριστικά τους
ποιες οι ασχολίες τους και η ζωή τους, πώς περνούσαν τη μέρα τους
Ο Όμηρος μας πληροφορεί πως η περιουσία του Οδυσσέα ήταν άσπετος, ανείπωτος ,πάρα πολύ μεγάλη, πράγμα που σημαίνει ότι η Ιθάκη ήταν ένα πλούσιο νησί που βασίζονταν κυρίως στην γεωργία και στην κτηνοτροφία. Είχε δηλαδή πρωτογενή παραγωγή. Ο Λαέρτης καλλιεργούσε τα κτήματα του γεωργός και καλλιεργητής, αν και βασιλιάς, Ο Εύμαιος φρόντιζε τους χοίρους,ο Φιλοίτιος τα βόδια, η Ευρύκλεια την Πηνελόπη, η Πηνελόπη τον Τηλέμαχο και το σπίτι. Ο Οδυσσέας έλειπε γιατί πήγε στον πόλεμο. Όταν φεύγουν οι Πολεμιστές από το νησί, χορεύουν οι λύκοι οι κατσαρίδες και οι ακρίδες κάνουν πάρτι. Ο Τηλέμαχος μεγάλωνε και πήγε στην Πύλο και τη Σπάρτη να αναζητήσει τον πατέρα του.
Όλοι κάτι κάνανε, εργαζόταν, εκτός από τους Μνηστήρες που δεν κάνανε απολύτως τίποτα, με κανένα ένσημο εργασίας αν και αγήνορες, πρόσωπα του νησιού υψηλά, high society και Vips της Ιθάκης.
Οι Μνηστήρες δεν πήγαν στον πόλεμο, αν και συνομήλικοι του Οδυσσέα, ήταν φαίνεται φιλειρηνικοί τύποι. Μαζί με τα παιδιά των λουλουδιών προτιμούσαν να κάνουν έρωτα με τις δούλες και όχι πόλεμο και να πίνουν γλυκό ναρκωτικό κρασί.
Όλοι τους είναι άγονοι, αν και σε ηλικία γάμου και τεκνοποίησης, πλαγιάζουν μεταξύ τους, πλαγιάζουν με τις δούλες, με καρπούζια με ψυγεία, με ό,τι βρουν μπροστά τους, τρώνε και πίνουν ξαπλωμένοι φαρδιά, όταν δεν παίζουν ανόητα παιχνίδια μαζικά.
Πολιορκούν την Πηνελόπη με μανία, επιδιώκουν να σκοτώσουν τον Τηλέμαχο σε καρτέρι. Του δώσανε πλοίο να φύγει και τον περιμένανε με δόλο στο γυρισμό.
Οι Μνηστήρες ξεκινούσαν το πρωί με ένα πλούσιο πρωινό και όλη την ημέρα, τρώνε του σκασμού και συνεχώς.
Δεν είναι κακό το φαγητό, ούτε το να φάει κανείς, είναι απαραίτητο για να μείνεις ζωντανός.
Το θέμα είναι πόσο θα φας, θα τρως συνέχεια, θα τα φας όλα; Ό,τι βρεις ότι βρίσκεις μπροστά σου θα το τρως, ακρίδα θα καταντήσεις.
Η κύρια ασχολία των Μνηστήρων είναι τα τραπέζια, τα γκαλά, οι συνταγές, τα φαγητά, οι διακοπές, από διακοπές σε διακοπές σε παραδεισένια νερά νησιά και τα γούστα τα ακριβά. Ακριβά γελοία ρούχα, ακριβά αυτοκίνητα, ακριβά γιοτ, ιν μαγαζιά.
Μοιάζουν εδώ πολύ με τους Λωτοφάγους στο νησί των Ταύρων..
Τόση άκρατη ευδαιμονία οδηγεί σε μία συβαρίτικη καταστροφική κοινωνία μαλθακών ηλίθιων ανθρώπων που περνούν τη ζωή τους με σέξι πόζες στα social media και σε χαζοχαρούμενα τηλεοπτικά πρωινά.
Η άλλη κύρια σχόλια των Μνηστήρων είναι το σεξ. Σεξ παντού και πορνό. Σεξ με τις δούλες, πληρωμένες ή εξαναγκασμένες, με κύριο θέμα το σεξ και τις στάσεις στον έρωτα. Πόσο ερωτεύσιμο είναι αυτό το θέαμα που καταντάει αηδιαστικό και για ένα ανθρώπινο ον, θλιβερό.
Θα κάνεις έρωτα και σεξ ως ενήλικας, είναι απαραίτητο στη ζωή, δεν είναι ούτε αμαρτία, ούτε ενοχή. Μη γίνεσαι και γουρούνι.
Το θέμα είναι πόσο σεξ θα κάνεις, με ποιους και πώς;
Θα κάνεις σεξ με γυναίκες που τις πληρώνεις, που τις εξαναγκάζεις, που τις νοικιάζεις το σώμα και την μήτρα τους, που τις βιάζεις ,που τις εκβιάζεις, με ανήλικα παιδιά, με συγγενείς αδερφούς και αδερφές;
Πόσο σεξ θα κάνεις;;;;;

Σεξ και φαγητό, οι κύριες ασχολίες των Μνηστήρων. Μοιάζουν με της Κίρκης, τον Σταθμό. Οι σύντροφοι του Οδυσσέα από το πολύ σεξ, μεταμορφώνονται σε γουρούνια και οι Μνηστήρες τρώνε τους χοίρους και γίνονται ιθακίσια χοιρίδια.

Οι Μνηστήρες, ακρίδες και κατσαρίδες, τρώνε τα πάντα, βόδια, γουρουνάκια, καρότα, λαχανικά και πάσης φύσεως ζαρζαβατικά. Όχι μόνο τρώνε, αλλά φλυαρούν, μιλάνε ασταμάτητα και για το φαγητό και με πόσες συνταγές μπορείς να μαγειρέψεις ένα αρνάκι άσπρο και φτωχό.

Εκτός από το σεξ και το φαγητό, οι Μνηστήρες ασχολούνται με τα σπορ τα παιχνίδια και τον τζόγο. Παίζουν ηλίθια παιχνίδια και τζογάρουν συνεχώς. Τα κύρια χαρακτηριστικά των Μνηστήρων είναι η ανηθικότητα, η απληστία, η λαγνεία, η φιλαυτία, οκνηρία, λαιμαργία, ο έκλυτος βίος, η μεγάλη διαφθορά, η διαπλοκή και ο εκφυλισμός που οδηγεί σε θερμοδυναμικό θάνατο, μια ολόκληρη κοινωνία.
Όταν οι άλλοι άνθρωποι στο νησί της Ιθάκης ξεκινούν ένα δύσκολο εργασιακό πρωινό στα χωράφια στα κτήματα στα εργοστάσια, οι Μνηστήρες αρχίζουν την κραιπάλη χωρίς σταματημό. Σε άκρατο ευδαιμονισμό με το σλόγκαν ,σε όλες τις κλίσεις, να κρατεί τον χορό.,
Να περνάω καλά, να περνάει καλά, να περνάμε καλά, να περνάτε καλά, να περνάτε καλά…λαλαλα.
Αυτό είναι το κύριο μότο των Μνηστήρων, να περνάνε καλά, με άφθονο σεξ ,παιχνίδια πολλά και μπόλικο φαγητό
Δεν υπάρχουν πιο ελεεινοί χαρακτήρες στα Ομηρικά Έπη, από τους Μνηστήρες. Ακόμη και τα τρωκτικά, οι Τρώες, μπροστά τους μοιάζουν επιβλητικοί αρουραίοι. Ο Έκτορας, το πρωτοπαλίκαρο των Τρώων, είναι μεγάλος πολεμιστής, αγαπάει τη γυναίκα του, λατρεύει το παιδί του, σέβεται την Ελένη, υπερασπίζει την πόλη του, προστατεύει τον παρδαλό και δειλό αδερφό του.
Δεν μπορείς να μην αναγνωρίσεις στον αντίπαλο με την εντιμότητα ενός πολεμιστή, ένα καλό του χαρακτηριστικό, όταν το διαθέτει.
Οι Μνηστήρες δεν είναι Τρώες είναι Αχαιοί, Ιθακίσιοι ή Ζακυνθινοί, στην καταγωγή είναι έλληνες, μικροί και ποταποί, ΕΦΙΑΛΤΕΣ πραγματικοί, προδότες του Εαυτού τους, της χώρας τους και του νησιού τους.
Αντί να πάνε πολεμήσουν για την τιμή της Ελλάδος, προτίμησαν να μείνουν στο νησί μαζί με τα γυναικόπαιδα, αξιοθρήνητοι δειλοί και να κυνηγούν τις δούλες στο κελάρι. Αντί να προστατεύσουν το νησί με την απουσία του Οδυσσέα , να στηρίξουν την Πηνελόπη, ( ούτε οι Τρώες δεν συμπεριφέρθηκαν έτσι σε μια γυναίκα και στην Ελένη ), να βοηθήσουν τον Τηλέμαχο, να εργαστούν κάνοντας παράγοντας κάτι ωφέλιμο για τον τόπο και καλό,, τι κάνουν αυτοί;;;
Τρώνε και πίνουν από το βράδυ ως το πρωί. Ξεκοκαλίζουν την περιουσία του Οδυσσέα και όλα τα ενεργειακά αποθέματα της ΙΘάκης.
Ούτε ένα τραπέζι με τα χέρια τους δεν έχουνε φτιάξει και δεν μπορούν να βιδώσουν μία βίδα και ένα καρφί. Ο Οδυσσέας έφτιαξε το κρεβάτι μόνος του , την σχεδία με τα χέρια του.
Τα σεξουαλικά τους όργια και τα μεροβίγγεια πάρτι με τις δούλες, ξεπουπουλιασμένες «κότες «αφήνουν εποχή σε Ντόλτσε Βίτα γλυκιά ζωή με τα Μάτια ερμητικά κλειστά.
Αυτοί είναι οι Μνηστήρες. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά τους και αυτή είναι η ζωή, ο βίος, οι ημέρες τους ή, αυτό που λένε “ζωή”.
Πιστεύει κανείς, ότι η ζωή είναι να ξυπνάς το πρωί και να τρέχεις από πάρτι σε πάρτι, από τραπέζι σε τραπέζι, από τηλεπαράθυρο σε τηλεπαράθυρο, από φαγητό σε φαγητό και από μία σελίδα πορνό σε άλλη;
Πιστεύει κανείς, ότι είναι ζωή να μην κάνεις ποτέ και τίποτα και κάτι καλό και δημιουργικό;
Πιστεύει κανείς, ότι είναι ζωή να κάνεις σεξ με μία γυναίκα να την οδηγείς στην πορνεία , να την εξαναγκάζεις, να τη βιάζεις, να την αναγκάζεις να σε ανεχτεί;
Πιστεύεις , ότι μπορεί να έχεις παιδί από αυτή τη γυναίκα που σε σιχαίνεται και σε περιφρονεί;
Ή πιστεύεις κανείς, ότι έτσι μπορεί να λύσεις το δημογραφικό πρόβλημα σε ένα νησί.
Οι Μνηστήρες δεν καταστρέφουν μόνο την περιουσία του Οδυσσέα, τη δημόσια περιουσία του νησιού, καταστρέφουν και το εθνικό τονάλ μαζί με το προσωπικό, γιατί αποτελούν το χειρότερο παράδειγμα για έναν παιδί και ένα νέο άνθρωπο, ένα νεαρό. Αυτό είναι το χειρότερο. Οικονομία, που βασίζεται στο σεξ των χοίρων, τα τραπέζια, το φαγητό, τα ναρκωτικά του κρασιού, την δουλεία και τα πορνό, δεν είναι ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, είναι οργανωμένη μαφία, εγκληματική οργάνωση με ένα διεφθαρμένο ΝΟΝΟ.
Τι βλέπει ένα παιδί και ένας νέος άνθρωπος , σε αυτή την διεφθαρμένη Αυλή των Αγήνορων Κυβερνητών του νησιού;, Μια ατέλειωτη διαφθορά των σκουπιδιών που καμία αξία δεν επικρατεί; Ποιο είναι το παράδειγμα των Κεφαλών ;
Τους Μνηστήρες να πίνουν και θα γλεντούν, τις δούλες να πηγαινοέρχονται για να τους εξυπηρετούν.
Ποιο είναι το μέλλον αυτού του νησιού; Ποιο είναι το μέλλον της Ιθάκης;
Ποιο είναι το μέλλον αυτού του παιδιού;
Οι Μνηστήρες, σκιές στον Άδη, σαν νυχτερίδες τσιρίζουν και παραπονιούνται στον Αγαμέμνονα πως τους σκότωσε ο Οδυσσέας, σε έναν ομηρικό υπερρεαλισμό σουρεαλισμό. Στην πραγματικότητα όμως, στο πραγματικό ρεαλισμό, αυτό που σκότωσε τους Μνηστήρες και τους σκοτώνει πάντα, είναι αυτή τους η επιλογή για τον διεφθαρμένο έκλυτο βίο που διάγουν και δεν είναι, ούτε λέγεται ΖΩΗ.
Στην πραγματικότητα οι Μνηστήρες είναι νεκροί, πριν τους σκοτώσει ο Οδυσσέας και άλλος «κανένας «. Ήταν περιπατώντες νεκροί και ….εξακολουθούν να είναι. Το έχουνε ξεχάσει, αλλά κάποιος πρέπει να τους το πει και να τους θυμίσει. Τους το θύμισε ο μεγάλος μας Ποιητής …με τον τρόπο του. Και το θυμίζει πάντα σε ευθυτενές βέλος στο διηνεκές της αιωνιότητας και μιας ημέρας.
Τι σημαίνει βίος τόξο και ΖΩΗ
Να ζει ή έτσι, κανείς να μη ζει.

Αστραία

Το Ζειν και Ευζείν

Ζωή και ενέργεια
Τι είναι ζωή και τι δεν είναι
Ζωή είναι η εξέλιξη της συνείδησης μέσω της ενέργειας που μετατρέπεται σε ύλη στις διάφορες μεταμορφώσεις μετατροπές και μετουσιώσεις της.
Ζωή είναι κίνηση διαρκή ροή «τα πάντα ρει»….. εν ζωή και όλα κινούνται.. Ακίνητος είναι μόνο ο θάνατος. Η ακινησία δεν είναι ζωή. Η ζωή κινείται συνεχώς. Ζω είναι ρήμα χαρακτηριστικό της Ελληνικής Γλώσσας. Ελπί-ζω, χαρί-ζω, δωρί-ζω, συνεχί-ζω κλπ. Κάποιες Γλώσσες δεν έχουν ρήμα, είναι χωρίς ζω-ή.
Μετατροπές και μεταμορφώσεις έχουμε συνεχώς στον ρου της ζωής, ο άνθρωπος μεταμορφώνεται λόγω της ηλικίας και του χρόνου, ο βράχος μετατρέπεται σε άμμο τα φύλλα σε χώμα, το υδρογόνο σε ήλιο. Μετουσίωση, αλλαγή ουσίας δηλαδή έχουμε σε πιο σπάνιες περιπτώσεις πχ στα ραδιενεργά στοιχεία που αλλάζουν την ουσία τους. Μετουσιώνεται ο άνθρωπος; χμ χμ χμ
Η καρέκλα είναι ένα αντικείμενο που παράγει ενέργεια, έχει ενέργεια, την ενέργεια της καρέκλας της ύλης
αλλά, δεν έχει ζωή δεν έχει συνείδηση είναι άψυχο αντικείμενο
Το καναρίνι όμως έχει ζωή και συνείδησή , αυτή που έχει και του επιτρέπει να κελαηδάει τρώει κοιμάται γεννάει ταΐζει τα μικρά
Είναι το καναρίνι υποκείμενο ή αντικείμενο;
Είναι έμβιο ον, ζώον, δεν είναι αντικείμενο αλλά δεν είναι και υποκείμενο γιατί δεν έχει πρόσωπο και δεν έχει μέτωπο , όπως και τα έμβια φυτά που φυτοζωούν.
Και δεν έχει πρόσωπο και μέτωπο γιατί δεν έχει λόγο και δεν έχει λόγο γιατί δεν έχει λογική. Ο υποκείμενος άνθρωπος θα αγωνισθεί για μεγαλύτερα ποσοστά αντικειμενικότητας αλλά ποτέ δεν θα πάψει να είναι υποκείμενο. Είναι η πρόκληση και το στοίχημα της λογικής ενσυνείδητης ζωής.
Τι είναι ζωή; Είναι ωραία ή άσχημη και κακή;

Η ζωή για ένα άνθρωπο για να είναι ωραία, εύζωη, δεν είναι ανεξέλεγκτα ζωώδης, ούτε φυτοζωή, γιατί ο άνθρωπος δεν είναι ούτε φυτό σε γλάστρα, ούτε καναρίνι και πουλί, απαιτείται να είναι λογική και ο νοήμων άνθρωπος θέτει τις βάσεις και της λογικής και τις προϋποθέσεις της ελεγχόμενης τρέλας. Το παράλογο οδηγεί τον άνθρωπο στον αφανισμό και την αυτοκτονία του σε παράλογες κοινωνίες έμβιων όντων. Παράλογα όντα, δεινόσαυροι, ανθρωπίδες ακόμα και λαοί καταστρέφονται και εξαφανίζονται εν μια νυκτί γιατί αγνοούν την τέχνη της νοήμονος ζωής.

Η ζωή
ξεκινά δυνατά και πατά
σ’άλλους γαλαξίες
συγχωρεί
τους πολύ τολμηρούς
τους τρελούς και τις αξίες….

Αστραία

Σε Δύση και Ανατολή
Τι θα πει φως να αντικρίζεις με αθόλωτα μάτια όλα τα σκοτάδι. Ν. Καζαντζάκης
Το φως μετά την απόδρασή του από τη μεγάλη μαύρη τρύπα του σύμπαντος και τη μεγάλη Νύχτα, αυτή που τρέμει ακόμη και ο αρχηγέτης του Ολύμπου Ζευς, ξεκίνησε και τη μεγάλη του πορεία πριν 14 δισ. σχεδόν χρόνια
αναζητώντας τη συνείδηση την αυτοσυνείδηση και την επίγνωση της.
Από τον Τιτάνα Υπερίωνα στο γιο του τον Ήλιο, η ηλικία του οποίου εκτιμάται στα 5 δισεκατομμύρια και στον εγγονό  Φαέθωντα μέχρι τον υπερβόρειο Απόλλωνα, άμα την εμφάνισή του στο νέο είδος των ανθρωπίδων, το homo sapiens επί της κυβέρνησης του αυτοσύσστατου Νοός του Διός.
Οι homo sapiens της Γαίας άρχισαν να μετρούν τον χρόνο και την ηλικία με το ταξίδι του φωτός, την περιφορά της Γης γύρω από τον Ήλιο. Αυτό σημαίνει ηλικία, πόσες φορές κάνει κάποιος τον κύκλο γύρω από το κέντρο του φωτός με απουσία ή όχι της συνείδησης.
Τι είναι φως και τι δεν είναι;
Το φως είναι χρόνος, είναι μέτρηση χρόνου. Όταν δεν υπάρχει φως στην μεγάλη Νύκτα, δεν υπάρχει χρόνος.
Το φως είναι η αρνητική εξίσωση  του σκότους ή το σκοτάδι είναι ο μεγάλος ύπνος της ασυνειδησίας, ο θάνατος της συνείδησης;
Μετά το πέρας της Δύσης, το φως βυθίζεται σε εσωτερικό πυρ και γίνεται αόρατο. Αυτό  στην Δύση Εσπερία το λέμε Εσπερινό. Όταν  ανέρχεται με τη ροδοδάκτυλη αυγούλα,  στην Ανατολή το λέμε Αυγερινό.
Ο θάνατος η απουσία φωτός, μέγα μυστήριο αλλά και η ζωή η παρουσία φωτός ακόμη μεγαλύτερη.
Οι περιπέτειες του φωτός είναι οι περιπέτειες της συνείδησης με στόχο και προορισμό την ολότητά  σε ένα ενσυνείδητο Εαυτό.  
Είναι  αγών, είναι πρόκληση αλλά είναι και δημιουργία και γιορτή του συνειδέναι. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι ότι πεθαίνουν κάποτε, είναι ότι δεν έχουν ζήσει ποτέ γιατί ποτέ δεν υπήρξαν ενσυνείδητοι. Αυτός  είναι και ο χειρότερος θάνατος.

«Εγώ, δον Χουάν, θα ‘λεγα ότι η ζωή, κι όχι ο θάνατος, είναι πρόκληση».
«Η ζωή είναι ο τρόπος με τον οποίο μας προκαλεί ο θάνατος», είπε. «Ο θάνατος είναι η ενεργή δύναμη. Η ζωή είναι η πίστα. Και σ’ αυτή την πίστα συναντώνται μόνο δυο αντίπαλοι κάθε φορά: ο καθένας μας κι ο θάνατος».
«Θα ‘λεγα, δον Χουάν, ότι οι ανθρώπινες υπάρξεις είναι αυτές που προκαλούν», είπα.
«Καθόλου», αντιγύρισε. «Εμείς είμαστε παθητικοί. Σκέψου το. Αν κινούμαστε είναι μόνο γιατί αισθανόμαστε την πίεση του θανάτου. Ο θάνατος καθορίζει το ρυθμό των πράξεων και συναισθημάτων μας και μας σπρώχνει αδιάκοπα μέχρι που μας σπάζει και κερδίζει το γύρο ή αλλιώς ανακηρυσσόμαστε νικητές, πέρα από κάθε προγνωστικά και νικάμε το θάνατο. Κ. Καστανέντα

Εκ του βίου κράτιστόν εστιν υπεξελθείν ως εκ συμποσίου, μήτε διψώντα, μήτε μεθύοντα.
– Το καλύτερο είναι από τη ζωή να αποχωρήσεις όπως από ένα συμπόσιο: ούτε διψασμένος ούτε μεθυσμένος.
Αριστοτέλης

Το καλύτερο θαρρώ

Αστραία