Μυθικές ιστορίες της Γαίας

Ἦ τοι μὲν πρώτιστα Χάος γένετ᾽, αὐτὰρ ἔπειτα
Γαῖ᾽ εὐρύστερνος, πάντων ἕδος ἀσφαλὲς αἰεὶ
[ἀθανάτων, οἳ ἔχουσι κάρη νιφόεντος Ὀλύμπου,
Τάρταρά τ᾽ ἠερόεντα μυχῷ χθονὸς εὐρυοδείης,]
ἠδ᾽ Ἔρος, ὃς κάλλιστος ἐν ἀθανάτοισι θεοῖσι,120
λυσιμελής, πάντων δὲ θεῶν πάντων τ᾽ ἀνθρώπων
δάμναται ἐν στήθεσσι νόον καὶ ἐπίφρονα βουλήν.
ἐκ Χάεος δ᾽ Ἔρεβός τε μέλαινά τε Νὺξ ἐγένοντο·
Νυκτὸς δ᾽ αὖτ᾽ Αἰθήρ τε καὶ Ἡμέρη ἐξεγένοντο,
οὓς τέκε κυσαμένη Ἐρέβει φιλότητι μιγεῖσα.125
Γαῖα δέ τοι πρῶτον μὲν ἐγείνατο ἶσον ἑ᾽ αὐτῇ
Οὐρανὸν ἀστερόενθ᾽, ἵνα μιν περὶ πάντα καλύπτοι,
ὄφρ᾽ εἴη μακάρεσσι θεοῖς ἕδος ἀσφαλὲς αἰεί.
γείνατο δ᾽ Οὔρεα μακρά, θεῶν χαρίεντας ἐναύλους,

Νυμφέων, αἳ ναίουσιν ἀν᾽ οὔρεα βησσήεντα.]

Ο Ησίοδος αφού ευχαριστεί τις Μούσες για την έμπνευση που του έδωσαν, εξηγεί ότι αυθόρμητα εμφανίστηκε το Χάος που γέννησε την πρώτη θεϊκή Τριάδα,

Το Έρεβος και η Νύκτα Άδης Προκάμβριο 4, 5 δις έως 540 εκατ, χρόνια

Ο Ουρανός ζευγάρωσε με τη Γαία και γεννήθηκαν 12 Τιτάνες: ο Ωκεανός, ο Κόιος, ο Κρείος, ο Υπερίων, ο Ιαπετός, η Θεία, η Ρέα, η Θέμις, η Μνημοσύνη, η Φοίβη, η Τηθύς και ο Κρόνος, 3 Κύκλωπες: ο Βρόντης, ο Στερόπης και ο Άργης και τέλος 3 Εκατόγχειρες: ο Βριαρεύς, ο Κόττος και ο Γύγης.
Πρώτη γενιά Θεών Τιτάνων Παλαιοζωικός 540 εκατ. έως 260 εκατ. χρόνια
Όταν ο Κρόνος έκοψε τα γεννετικά όργανα του Ουρανού, σταγόνες αίματος έπεσαν πάνω στη γη και έτσι δημιουργήθηκαν οι Ερινύες, οι Γίγαντες και οι Μελιάδες. Στη συνέχεια πέταξε τα γεννετικά όργανα στη θάλλασα και από τον αφρό γεννήθηκε η Αφροδίτη. Εν τω μεταξύ η Νύχτα από μόνη της γέννησε τον Μορό, τα Όνειρα, το Πεπρωμένο, την Έριδα, τον Μώμο, τη Φιλότητα, το Γήρας, τον Θάνατο, τις Μοίρες, τη Νέμεση, τις Εσπερίδες, τον Ύπνο, τον Οϊζύ και την Απάτη. Η Έριδα ακολούθησε τα βήματα της μητέρας της και γέννησε τον Πόνο, τις Μάχες, τους Καυγάδες, τη Δολοφονία, την Πάλη, τα Ψέματα, τις Διαφορές, τον Λιμό, την Ασθένεια,τους Όρκους, τις Ιστορίες, την Ανυπακοή και το Ερείπιο. Η Γαία παντρεύτηκε τον Πόντο και γέννησε τον Φόρκυ, την Κητώ, τον Νηρέα και τον Θαύμα. Ο Φόρκυς και η Κητώ ζευγάρωσαν και γέννησαν τις Γραίες και τις 3 Γοργόνες (τη Σθενώ, την Ευρυάλη και τη Μέδουσα). Η Μέδουσα και ο Ποσειδώνας γέννησαν τον Πήγασο και τον Χρυσάορα, που μαζί με την Καλλιρόη γέννησε τον Γηρυόνη. Ο Νηρέας μαζί με τη Δωρίδα γέννησαν 50 Νύμφες, τις Νηρηίδες. Ο Θαύμας μαζί με την Ηλέκτρα γέννησαν την Ίριδα (ουράνιο τόξο) και τις Άρπυιες. Η Γαία με τα Τάρταρα γέννησαν τον Τυφώνα που μαζί με την Έχιδνα γέννησαν τον Όρθο, τον σκύλο του Γηρυόνη, τη Χίμαιρα, την Ύδρα και τον Κέρβερο. Ο Όρθος και η Χίμαιρα γέννησαν τη Σφίγγα και το Λιοντάρι της Νεμέας (που ανάθρεψε η Ήρα). Ο Ωκεανός και η Τήθυς γέννησαν 3.000 ποτάμια και 3.000 Ωκεανίδες. Η Θεία και ο Υπερίωνας γέννησαν τον Ήλιο, τη Σελήνη και την Αυγή ή Ηώ. Ο Κρείος και η Ευρυβία γέννησαν τον Αστραίο, τον Πάλλα και τον Πέρση. Ο Πάλλας και η Ωκεανίδα Στυξ γέννησαν τους 4 Ανέμους και τα Αστέρια. Ο Ιάπετος και η Κλυμένη γέννησαν τον Μενοίτιο, τον Άτλαντα, τον Επιμηθέα και τον Προμηθέα.
Δεύτερη γενιά Θεών Μεσοζωικός 260 εκατ. έως 60 εκατ. χρόνια
Ο Κρόνος και η Ρέα γέννησαν την Εστία, τη Δήμητρα, την Ήρα, τον Άδη και τον Ποσειδώνα τους οποίους έτρωγε. Όταν η Ρέα γέννησε τον Δία τον άφησε στην Κρήτη για να μεγαλώσει και ξεγέλασε τον Κρόνο με μια πέτρα. Όταν ο Δίας μεγάλωσε, μαζί με τους άλλους θεούς πολέμησε τους Τιτάνες στην Τιτανομαχία.
Τρίτη γενιά Θεών και Ανθρώπων Καινοζωικός 60 εκατ. έως σήμερα
Λεμουρία Ανθρωπίδες 75 εκατoμμύρια
Ατλαντίδα Άνθρωποι Homo Sapiens 2 εκατομμύρια

Η ιστορία της Γης αφορά την ανάπτυξη του πλανήτη Γη από τον σχηματισμό του μέχρι σήμερα. Σχεδόν όλοι οι κλάδοι της φυσικής επιστήμης έχουν συμβάλει στην κατανόηση των κύριων γεγονότων του παρελθόντος της Γης, που χαρακτηρίζονται από συνεχείς γεωλογικές αλλαγές και βιολογική εξέλιξη .

Η γεωλογική κλίμακα χρόνου (GTS), όπως ορίζεται από τη διεθνή σύμβαση, απεικονίζει τα μεγάλα χρονικά διαστήματα από την αρχή της Γης μέχρι σήμερα, και οι διαιρέσεις της εξιστορούν ορισμένα οριστικά γεγονότα της ιστορίας της Γης. Η Γη σχηματίστηκε πριν από περίπου 4,54 δισεκατομμύρια χρόνια, περίπου το ένα τρίτο της ηλικίας του σύμπαντος , από συσσώρευση από το ηλιακό νεφέλωμα . Η ηφαιστειακή εξάτμιση πιθανώς δημιούργησε την αρχέγονη ατμόσφαιρα και στη συνέχεια τον ωκεανό, αλλά η πρώιμη ατμόσφαιρα δεν περιείχε σχεδόν καθόλου οξυγόνο. Μεγάλο μέρος της Γης ήταν λιωμένο λόγω συχνών συγκρούσεων με άλλα σώματα που οδήγησαν σε ακραίο ηφαιστειακό. Ενώ η Γη ήταν στο αρχικό της στάδιο ( Πρώιμη Γη ), μια γιγάντια σύγκρουση με ένα σώμα μεγέθους πλανήτη που ονομάζεται Theia πιστεύεται ότι σχημάτισε τη Σελήνη. Με την πάροδο του χρόνου, η Γη ψύχθηκε, προκαλώντας το σχηματισμό ενός στερεού φλοιού και αφήνοντας υγρό νερό στην επιφάνεια.
Στη γεωχρονολογία , ο χρόνος γενικά μετριέται σε mya (πριν από εκατομμύρια χρόνια), κάθε μονάδα αντιπροσωπεύει την περίοδο περίπου 1.000.000 ετών στο παρελθόν. Η ιστορία της Γης χωρίζεται σε τέσσερις μεγάλους αιώνες , ξεκινώντας από 4.540 εκατομμύρια μυς με το σχηματισμό του πλανήτη. Κάθε αιώνας έβλεπε τις πιο σημαντικές αλλαγές στη σύνθεση, το κλίμα και τη ζωή της Γης. Κάθε εποχή χωρίζεται στη συνέχεια σε εποχές , οι οποίες με τη σειρά τους χωρίζονται σε περιόδους , οι οποίες χωρίζονται περαιτέρω σε εποχές .

Να ευχαριστήσουμε τις Μούσες πρωτίστως και εμείς…..με την σειρά μας για την αρωγή και βοήθεια

Μουσάων Ἑλικωνιάδων ἀρχώμεθ᾽ ἀείδειν,
αἵ θ᾽ Ἑλικῶνος ἔχουσιν ὄρος μέγα τε ζάθεόν τε
καί τε περὶ κρήνην ἰοειδέα πόσσ᾽ ἁπαλοῖσιν
ὀρχεῦνται καὶ βωμὸν ἐρισθενέος Κρονίωνος.

Αστραία

κάτω από τον αστερισμό του Αιγόκερω

Σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες περιπλανήθηκα, και στον Καναδά, και στο Μεξικό. Η ίδια ιστορία παντού. Αν θες ψωμί, πρέπει ν’ αφήσεις να σε ζέψουν, να μπεις στην κρεατομηχανή. Σε όλο τον πλανήτη, μια γκρίζα έρημος, ένα χαλί από ατσάλι και τσιμέντο. Η Παραγωγή! Όλο και περισσότερες βίδες και παξιμάδια, όλο και περισσότερο συρματόπλεγμα, όλο και περισσότερες σκυλοτροφές, όλο και περισσότερες μηχανές για να κουρεύεις το γκαζόν, όλο και περισσότερα ρουλεμάν, όλο και περισσότερα εκρηκτικά, όλο και περισσότερα άρματα μάχης, όλο και περισσότερα δηλητηριώδη αέρια, όλο και περισσότερο σαπούνι, όλο και περισσότερες οδοντόκρεμες, όλο και περισσότερες εφημερίδες, όλο και περισσότερη εκπαίδευση, όλο και περισσότερες εκκλησίες, όλο και περισσότερες βιβλιοθήκες, όλο και περισσότερα μουσεία. Εμπρός! Ο χρόνος πιέζει. Το έμβρυο σπρώχνει το στόμιο της μήτρας, και δεν υπάρχει μήτε στάλα σάλιο να διευκολύνει την έξοδό του. Μια στεγνή στραγγαλιστική γέννα. Μήτε κλάμα μήτε τιτίβισμα. Salut au monde! Χαιρετισμός από είκοσι ένα κανόνια που βροντάνε από το απευθυσμένο. Τροπικός του Καρκίνου, Χένρυ Μίλλερ

Ο Τροπικός του Καρκίνου (ή βόρειος τροπικός) είναι ένας από τους πέντε βασικούς νοητούς κύκλους γεωγραφικού πλάτους στη χαρτογράφηση της Γης. Βρίσκεται παράλληλος με τον ισημερινό της Γης σε απόσταση 23° 26′ 22″ βόρεια (όση είναι η κλίση του άξονα περιστροφής της γης γυρω από τον εαυτό της ως προς το επίπεδο περιστροφής της γύρω από τον ήλιο), ενώ ορίζεται ως ο κύκλος με το βορειότερο γεωγραφικό πλάτος στο οποίο μπορεί να βρεθεί ο Ήλιος στο ζενίθ το μεσημέρι κατά το θερινό ηλιοστάσιο του Ιουνίου (22 ή 23 Ιουνίου). Κατά το θερινό ηλιοστάσιο έχει τη μέγιστη δυνατή έκθεση προς τον Ήλιο.

Ονομασία
Το όνομα που δόθηκε σε αυτό το νοητό κύκλο προέρχεται από τη θέση του Ήλιου κατά το θερινό ηλιοστάσιο στον αστερισμό του Καρκίνου, την περίοδο ονομασίας του. Σήμερα, με τη σταδιακή μετάπτωση του άξονα της Γης, ο Ήλιος βρίσκεται στον αστερισμό του Ταύρου κατά το θερινό ηλιοστάσιο, έχοντας περάσει και από τον αστερισμό των Διδύμων νωρίτερα. Η ονομασία όμως παραμένει ως Τροπικός του Καρκίνου για ιστορικούς αλλά και βασικούς χαρτογραφικούς λόγους. Κάποτε όμως συνέπιπτε με τον αστερισμό του Αιγόκερω.
Νέα σελήνη σήμερα στον Καρκίνο 8 μοίρες .Ο Καρκίνος συνδέεται με τον Κύκλωπα από τους Σταθμούς του Οδυσσέα και με την Λερναία Ύδρα από τους Άθλους του Ηρακλή.
Στον ανθρώπινο σώμα αντιστοιχεί στο στομάχι Γ-αστήρ που είναι ένα είδος κοιλότητας , η πρώτη μήτρα για τους ανθρώπους μέσα στην οποία μεταβολίζεται η τροφή που τρώμε με τη βοήθεια του ήπατος του συκωτιού που αντιστοιχεί στο Δία και γεννιέται το παιδί Άρης, της Αρούρας Γης.
Η σπουδαιότητα του στομαχιού και πολύ σημαντική για τη πέψη τη θρέψη το μεταβολισμό του οργανισμού.
Δεν είναι μόνο η τροφή που προσλαμβάνεται από την πρώτη στοματική κοιλότητα, το πρώτο σπήλαιο που είναι το στόμα αλλά, είναι και και ο μεταβολισμός πολύ σημαντικός. Πολλοί άνθρωποι τρώνε πολύ καλή τροφή αλλά δεν μπορούν να την μεταβολίσουν και να την κάνουνε ενέργεια, για αυτό το λόγο ανεξάρτητα από την ποσότητα της τροφής μπορεί να είναι πολύ αδύνατοι ή πολύ ευτραφείς.
Η Γη αλλά όσο και ο άνθρωπος ένα είδος μαγνήτη με κύριο μαγνητικό υλικό τον Σίδηρο που είναι και το μέταλλο του Άρη και δημιουργεί ένα μαγνητικό πεδίο γύρω του. Αυτό το μαγνητικό πεδίο συνυπάρχει με το ηλεκτρικό γιατί κάθε ηλεκτρικό πεδίο δημιουργεί το μαγνητικό και αντιστοίχως στα ηλεκτρομαγνητικά πηνία της Γαίας.
Ο ηλεκτρισμός είναι το ποτάμι των ηλεκτρονίων που κινούνται με διαφορά δυναμικού από τους δύο πόλους της πηγής από το αρσενικό – στο θηλυκό +.
Οι μαγνητικές γραμμές κινούνται με φορά από το Νότιο μαγνητικό πόλο στο Βόρειο μαγνητικό πόλο
στην προκειμένη περίπτωση από το Βόρειο γεωγραφικό πόλο στο Νότιο γεωγραφικό πόλο
με κατεύθυνση της ζωής και της δύναμης της μαγνητικής , από τον Νότο στον Βορά
Ο μαγνητισμός είναι θηλυκός και ηλεκτρισμός είναι αρσενικός, έτσι αλληλεπιδρούν τα δύο ρεύματα στο ανθρώπινο σώμα και στη γη αλλά και στο σύμπαν. Η περίσσεια του μαγνητισμού δημιουργεί το θηλυκό άτομο και η περίσσεια του ηλεκτρισμού το αρσενικό, με ότι συνεπάγεται αυτό. Η αντιστροφή των πόλων των φυλών και των φύλων τόσο σε ένα άτομο όσο και στη γη δημιουργεί προβλήματα στη ροή της ενέργειας. Κάποια νομοτελειακά θα εξαφανιστούν δεν θα αντέξουν την αναστροφή αυτή.

Θα επιβιώσουν μόνο οι απόγονοι του Ηρακλή οι Ηρωικοί γιατί θα το επιτρέψει η Ήρα και, τα παιδιά του Οδυσσέα γιατί ακολουθούν την συμβουλή, του παππού του Ποσειδώνα, του Νηρέα. Πάλεψαν με το Νερό πολύ μέχρι να βρουν ένα Δήλιο Νησί να ξαναγεννηθούν.

Αστραία

και η αντιστροφή του γήινου μαγνητικού πεδίου και των πόλων α-πόλων
Η Γη, όπως και ο άνθρωπος, είναι ένας μεγάλος φυσικός μαγνήτης με ισχυρό μαγνητικό πεδίο γύρω της που θρέφει και προστατεύει τα όντα. Ο Νότιος μαγνητικός Πόλος είναι στο Βορρά στην Αρκτική και ο Βόρειος μαγνητικό πόλος στον Νότο στην Ανταρκτική.
Οι αλλαγές και οι αντιστροφές των πόλων δημιουργούν τους κύκλους της ζωής στη γη και των έμβιων όντων της μέσω της Α-πολλώνειας Συνείδησης των δύο πόλων και δύο Λ
Ο Τροπικός του Καρκίνου είναι στο Νότιο μαγνητικό ημισφαίριο της Γαίας και ο τροπικός του Αιγόκερω στο Βόρειο γιατί ο Βορράς είναι ο Ζευς πατέρας ( 10ος οίκος ) γη και ο Νότος η Ήρα ( 4ος οίκος ) μητέρα νερό (αμνιακό).
Μια γεωμαγνητική αντιστροφή είναι μια αλλαγή στο μαγνητικό πεδίο ενός πλανήτη έτσι ώστε οι θέσεις του μαγνητικού βορρά και του μαγνητικού νότου να εναλλάσσονται (δεν πρέπει να συγχέεται με τον γεωγραφικό βορρά και τον γεωγραφικό νότο ). Το πεδίο της Γης εναλλάσσεται μεταξύ περιόδων κανονικής πολικότητας, στις οποίες η κυρίαρχη κατεύθυνση του πεδίου ήταν ίδια με την τρέχουσα κατεύθυνση, και αντίστροφης πολικότητας, στην οποία ήταν το αντίθετο. Αυτές οι περίοδοι ονομάζονται χρονικά .

Τα περιστατικά αντιστροφής είναι στατιστικά τυχαία. Έχουν γίνει 183 ανατροπές τα τελευταία 83 εκατομμύρια χρόνια (κατά μέσο όρο μία φορά κάθε ~ 450.000 χρόνια). Η τελευταία, η αναστροφή Brunhes–Matuyama , συνέβη πριν από 780.000 χρόνια, με ευρέως ποικίλες εκτιμήσεις για το πόσο γρήγορα συνέβη. Άλλες πηγές εκτιμούν ότι ο χρόνος που χρειάζεται για να ολοκληρωθεί μια αναστροφή είναι κατά μέσο όρο περίπου 7.000 χρόνια για τις τέσσερις πιο πρόσφατες ανατροπές. Ο Clement (2004) προτείνει ότι αυτή η διάρκεια εξαρτάται από το γεωγραφικό πλάτος, με μικρότερες διάρκειες σε χαμηλά γεωγραφικά πλάτη και μεγαλύτερες διάρκειες σε μεσαία και μεγάλα γεωγραφικά πλάτη. Αν και μεταβλητή, η διάρκεια μιας πλήρους αντιστροφής είναι συνήθως μεταξύ 2.000 και 12.000 ετών.

Αν και υπήρξαν περίοδοι κατά τις οποίες το πεδίο αντιστράφηκε παγκοσμίως (όπως η εκδρομή Laschamp ) για αρκετές εκατοντάδες χρόνια, αυτά τα γεγονότα ταξινομούνται ως εκδρομές και όχι ως πλήρεις γεωμαγνητικές ανατροπές. Τα χρονικά σταθερής πολικότητας συχνά εμφανίζουν μεγάλες, γρήγορες κατευθυντικές εκδρομές, οι οποίες συμβαίνουν πιο συχνά από τις αντιστροφές και θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως αποτυχημένες ανατροπές. Κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας εκδρομής, το πεδίο αντιστρέφεται στον υγρό εξωτερικό πυρήνα , αλλά όχι στον στερεό εσωτερικό πυρήνα . Η διάχυση στον υγρό εξωτερικό πυρήνα είναι σε χρονικές κλίμακες 500 ετών ή λιγότερο, ενώ στον στερεό εσωτερικό πυρήνα είναι μεγαλύτερη, περίπου 3.000 χρόνια.

Αλλαγή συχνότητας με την πάροδο του χρόνου
Ο ρυθμός των αντιστροφών στο μαγνητικό πεδίο της Γης έχει ποικίλει ευρέως με την πάροδο του χρόνου. Πριν από 72 εκατομμύρια χρόνια (Ma) , το πεδίο αντιστράφηκε 5 φορές σε ένα εκατομμύριο χρόνια. Σε μια περίοδο 4 εκατομμυρίων ετών με επίκεντρο τα 54 Ma , σημειώθηκαν 10 ανατροπές. περίπου στα 42 Ma , πραγματοποιήθηκαν 17 ανατροπές σε διάστημα 3 εκατομμυρίων ετών. Σε μια περίοδο 3 εκατομμυρίων ετών με επίκεντρο τα 24 Ma , σημειώθηκαν 13 ανατροπές. Όχι λιγότερες από 51 ανατροπές σημειώθηκαν σε μια περίοδο 12 εκατομμυρίων ετών, με επίκεντρο πριν από 15 εκατομμύρια χρόνια. Δύο ανατροπές συνέβησαν κατά τη διάρκεια μιας περιόδου 50.000 ετών. Αυτές οι εποχές συχνών ανατροπών έχουν αντισταθμιστεί από μερικά «υπερχρονικά» – μεγάλες περιόδους που δεν πραγματοποιήθηκαν ανατροπές.

Αντιστροφή των πόλων σημαίνει αλλαγή των στοιχείων γης και νερού, ήτοι εμφανίσεις και εξαφανίσεις στεριάς και ηπείρων σε άδηλα ή δήλια νησιά της συνείδησης

Αστραία

Μετακινήσεις γαίας από τον Νότο στον Βορά μέσω Ισημερινού.

Η Γκοντβάνα του Νότου, ανυψώνεται και σε Παγγαία με τον Κρόνο και την Ρέα Τιτάνες γεννήτορες του Διός και της Ήρας. Η Τιτανομαχία θα αρχίσει 65- 75 εκατ χρόνια πριν και θα λάβει χώρα σε όλη τη Παγγαία Λεμουρία με κέντρο τον Ειρηνικό και την Ανατολή. Θα λήξει με την νίκη του Διός, την νοητική εξέλιξη των εμβίων όντων, 2 εκατ, χρόνια πριν και την είσοδο στην Ατλαντική Εποχή με κέντρο τον Ατλαντικό Ωκεανό και την Δύση και συνκυβερνήτη με τον Ποσειδώνα και Πλούτωνα σε πλούτο συνείδησης και άλλες δέσμες νόησης.

Η Παγγαία ήταν μια υπερήπειρος που υπήρχε κατά την ύστερη Παλαιοζωική και την πρώιμη Μεσοζωική εποχή. Συναρμολογήθηκε από τις προηγούμενες ηπειρωτικές μονάδες της Gondwana , της Euramerica και της Σιβηρίας κατά τη διάρκεια του Carboniferous πριν από περίπου 335 εκατομμύρια χρόνια, και άρχισε να διασπάται πριν από περίπου 200 εκατομμύρια χρόνια, στο τέλος του Τριασικού και στην αρχή του Jurassic. Σε αντίθεση με τη σημερινή Γη και την κατανομή της ηπειρωτικής μάζας της, η Παγγαία ήταν επικεντρωμένη στον Ισημερινό και περιβαλλόταν από τον υπερωκεάνιο Πανθάλασσα και τον Παλαιο-Τηθύ και τους επακόλουθους ωκεανούς της Τηθύς . Η Παγγαία είναι η πιο πρόσφατη υπερήπειρος που υπήρξε και η πρώτη που ανακατασκευάστηκε από γεωλόγους .
Το όνομα «Παγγαία» προέρχεται από τα αρχαία ελληνικά ( πᾶν , «όλα, ολόκληρη, ολόκληρη») και Γαία , « Μητέρα Γη , γη» Η ιδέα ότι οι ήπειροι κάποτε σχημάτιζαν μια συνεχόμενη χερσαία μάζα υποτέθηκε, με επιβεβαιωτικά στοιχεία, από τον Alfred Wegener , τον εμπνευστή της επιστημονικής θεωρίας της ηπείρου μετατόπισης , στη δημοσίευσή του το 1912 The Origin of Continents ( Die Entstehung der Kontinente ). Επέκτεινε την υπόθεσή του στο βιβλίο του το 1915 Η προέλευση των ηπείρων και των ωκεανών ( Die Entstehung der Kontinente und Ozeane ), στην οποία υπέθεσε ότι, πριν διαλυθούν και παρασυρθούν στις σημερινές τους τοποθεσίες, όλες οι ήπειροι είχαν σχηματίσει μια ενιαία υπερήπειρο που ονόμασε « Ουρκόντινεντ ».

Το όνομα «Παγγαία» εμφανίζεται στην έκδοση του 1920 του Die Entstehung der Kontinente und Ozeane , αλλά μόνο μία φορά, όταν ο Βέγκενερ αναφέρεται στην αρχαία υπερήπειρο ως «η Παγγαία του Καρβονοφόρου». Ο Wegener χρησιμοποίησε τη γερμανοποιημένη μορφή «Pangäa», αλλά το όνομα εισήλθε στη γερμανική και αγγλική επιστημονική βιβλιογραφία (το 1922 και το 1926, αντίστοιχα) στη λατινοποιημένη μορφή «Pangaea» (της ελληνικής «Pangaia»), ειδικά λόγω σε ένα συμπόσιο της Αμερικανικής Ένωσης Γεωλόγων Πετρελαίου τον Νοέμβριο του 1926.

Ο Βέγκενερ αρχικά πρότεινε ότι η διάλυση της Παγγαίας οφειλόταν σε κεντρομόλες δυνάμεις από την περιστροφή της Γης που ενεργούσαν στις υψηλές ηπείρους. Ωστόσο, αυτός ο μηχανισμός αποδείχθηκε εύκολα ότι είναι φυσικά απίθανος, γεγονός που καθυστέρησε την αποδοχή της υπόθεσης της Πανγαίας. Ο Άρθουρ Χολμς πρότεινε τον πιο εύλογο μηχανισμό μεταφοράς του μανδύα , ο οποίος, μαζί με τα στοιχεία που παρέχονται από τη χαρτογράφηση του πυθμένα του ωκεανού μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο , οδήγησε στην ανάπτυξη και αποδοχή της θεωρίας της τεκτονικής πλακών . Αυτή η θεωρία παρέχει την πλέον ευρέως αποδεκτή εξήγηση για την ύπαρξη και τη διάλυση της Πανγαίας.
Η Παγγαία υπήρχε ως υπερήπειρος για 160 εκατομμύρια χρόνια, από τη συνέλευσή της πριν από περίπου 335 εκατομμύρια χρόνια ( Πρώιμη ανθρακοφόρος ) έως τη διάλυσή της πριν από 175 εκατομμύρια χρόνια ( Μέσος Ιουράσιος ). Σε αυτό το διάστημα σημειώθηκαν σημαντικές εξελίξεις στην εξέλιξη της ζωής. Στις θάλασσες της Πρώιμης Καρβονοφόρου κυριαρχούσαν τα κοράλλια , τα βραχιόποδα , τα βρυόζωα , οι καρχαρίες και τα πρώτα οστεώδη ψάρια . Η ζωή στην ξηρά κυριαρχούνταν από δάση λυκοψιδίων που κατοικούνταν από έντομα και άλλα αρθρόποδα και τα πρώτα τετράποδα . Μέχρι τη στιγμή που διαλύθηκε η Pangea, στη Μέση Ιουρασική, οι θάλασσες έσφυζαν από μαλάκια (ιδιαίτερα αμμωνίτες ), ιχθυόσαυρους , καρχαρίες και ακτίνες και τα πρώτα οστεώδη ψάρια με πτερύγια ακτίνων, ενώ η ζωή στη στεριά κυριαρχούνταν από δάση από κωνοφόρα στα οποία άκμασαν οι δεινόσαυροι και στα οποία είχαν εμφανιστεί τα πρώτα αληθινά θηλαστικά .

Η εξέλιξη της ζωής αυτή την εποχή αντανακλούσε τις συνθήκες που δημιουργήθηκαν από τη συνέλευση των Πανγαίων. Η ένωση του μεγαλύτερου μέρους του ηπειρωτικού φλοιού σε μια ξηρά μείωσε την έκταση των θαλάσσιων ακτών. Η αυξημένη διάβρωση από τον ανυψωμένο ηπειρωτικό φλοιό αύξησε τη σημασία των περιβαλλόντων πλημμυρών και δέλτα σε σχέση με τα ρηχά θαλάσσια περιβάλλοντα. Η ηπειρωτική συνέλευση και η ανάταση σήμαιναν επίσης ολοένα και πιο ξηρά χερσαία κλίματα, ευνοώντας την εξέλιξη αμνιακών ζώων και φυτών σπόρων , των οποίων τα αυγά και οι σπόροι προσαρμόστηκαν καλύτερα σε ξηρά κλίματα. Η τάση πρώιμης ξήρανσης ήταν πιο έντονη στη δυτική Παγγαία, η οποία έγινε κέντρο της εξέλιξης και της γεωγραφικής εξάπλωσης των αμνιωτών.

Πανενότητες και διαχωρισμοί ηπείρων. Εν είναι το Παν και κάποτε όλα ήταν Ένα, αλλά η εξέλιξη και το ταξίδι της συνείδησης τα διαχωρίζει σε πολλά για να τα κατανοήσει καλά.

Αστραία

Gondwana πριν από 420 εκατομμύρια χρόνια στο κέντρο του Νότιου Πόλου.

Vaya Con Dios ……εκεί στον Νότο

Η συσσώρευση των κρατόνων στο Νότιο Πόλο οδήγησε στην δημιουργία μεγάλης στεριάς της Γκοντβάνας πριν από 500 εκατομμύρια χρόνια η οποία ανυψώθηκε σιγά-σιγά σε παράλληλο πολικό άξονα μεταβαίνοντας προς τον Βορά περνώντας από τον Ισημερινό και σχηματίζοντας την Παγγαία.
Ήταν η γη των Τιτάνων γιατί οι νεότεροι Θεοί ο Δίας και ο Ποσειδώνας και φυσικά ο Απόλλων δεν είχαν ακόμη γεννηθεί, ούτε η συνείδηση η ατομική.

Η Gondwana ήταν μια μεγάλη στεριά , που συχνά αναφέρεται ως υπερήπειρος , που σχηματίστηκε κατά τη διάρκεια του ύστερου Νεοπρωτοζωικού (περίπου 550 εκατομμύρια χρόνια πριν) και άρχισε να διασπάται κατά τη διάρκεια του Ιουρασικού (πριν από περίπου 180 εκατομμύρια χρόνια). Καλείται επίσης κοινώς Gondwanaland , μια ταυτολογία , επειδή η Gondwana είναι αρχικά «Γη των Θεών », που βοηθά να διευκρινιστεί ότι αναφέρεται η υπερήπειρος και όχι η περιοχή της Ινδίας με το ίδιο όνομα
Σχηματίστηκε από τη συσσώρευση αρκετών κρατόνων του πρωταρχικού φλοιού της γης. . Τελικά, η Gondwana έγινε το μεγαλύτερο κομμάτι του ηπειρωτικού φλοιού της Παλαιοζωικής Εποχής, καλύπτοντας μια περιοχή περίπου 100.000.000 τετραγωνικά km περίπου το ένα πέμπτο της επιφάνειας της Γης. Κατά τη διάρκεια της Καρβονοφόρου Περιόδου , συγχωνεύτηκε με τη Λαυρασία για να σχηματίσει μια μεγαλύτερη υπερήπειρο που ονομάζεται Παγγαία . Η Γκοντβάνα (και η Παγγαία) σταδιακά διαλύθηκαν κατά τη Μεσοζωική Εποχή. Τα απομεινάρια της Gondwana αποτελούν περίπου τα δύο τρίτα της σημερινής ηπειρωτικής περιοχής, συμπεριλαμβανομένης της Νότιας Αμερικής , της Αφρικής ,Ανταρκτική , Αυστραλία , Ινδική Υποήπειρος , Ζηλανδία και Αραβία .
Οι περιοχές που ήταν μέρος της Gondwana έχουν κοινά φυτικά και ζωολογικά στοιχεία, τα οποία επιμένουν μέχρι σήμερα.
Η ήπειρος Gondwana ονομάστηκε από τον Αυστριακό επιστήμονα Eduard Suess , από την περιοχή Gondwana της κεντρικής Ινδίας που προέρχεται από τα σανσκριτικά για το «δάσος των Gonds «. Το όνομα είχε χρησιμοποιηθεί προηγουμένως σε γεωλογικό πλαίσιο, για πρώτη φορά από τον HB Medlicott το 1872,] από το οποίο περιγράφονται επίσης οι ιζηματογενείς ακολουθίες Gondwana ( Permian – Triassic ).
Ορισμένοι επιστήμονες προτιμούν τον όρο «Gondwanaland» προκειμένου να γίνει σαφής διάκριση ανάμεσα στην περιοχή και την υπερήπειρο
Η Ανταρκτική, το κέντρο της υπερηπείρου, μοιραζόταν τα σύνορα με όλες τις άλλες ηπείρους Gondwana και ο κατακερματισμός της Gondwana διαδόθηκε δεξιόστροφα γύρω της.
Η ινδική υποήπειρος άρχισε να συγκρούεται με την Ασία περίπου στα 70 Ma , από τότε που περισσότερα από 1.400 km (870 μίλια) φλοιού έχουν απορροφηθεί από το ορογόνο Ιμαλαΐων – Θιβέτ . Κατά τη διάρκεια του Καινοζωικού, η ορογένεση είχε ως αποτέλεσμα την κατασκευή του Θιβετιανού Οροπεδίου μεταξύ των Ιμαλαΐων Tethyan στο νότο και των βουνών Kunlun και Qilian στο βορρά.
Αργότερα, η Νότια Αμερική συνδέθηκε με τη Βόρεια Αμερική μέσω του Ισθμού του Παναμά , διακόπτοντας την κυκλοφορία του ζεστού νερού και έτσι έκανε την Αρκτική ψυχρότερη, καθώς και επιτρέποντας τη Μεγάλη Αμερικανική Ανταλλαγή .
Η διάσπαση της Γκοντβάνα μπορεί να ειπωθεί ότι συνεχίζεται στην ανατολική Αφρική στον Τριπλό Κόμβο Αφάρ , που χωρίζει τις πλάκες της Αραβίας , της Νουβίας και της Σομαλίας , με αποτέλεσμα το ρήγμα στην Ερυθρά Θάλασσα και στο Ρήγμα της Ανατολικής Αφρικής
Η Νοτιοανατολική Ασία αποτελείται από ηπειρωτικά θραύσματα Gondwanan και Cathaysian που συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια του Μεσοπαλαιοζωικού και του Καινοζωικού. Αυτή η διαδικασία μπορεί να χωριστεί σε τρεις φάσεις ρήξης κατά μήκος του βόρειου περιθωρίου της Gondwana: πρώτον, στο Devonian, στη Βόρεια και Νότια Κίνα , μαζί με το Tarim και το Quidam (βορειοδυτική Κίνα), ανοίγοντας το Palaeo-Tethys πίσω τους. Αυτά τα εδάφη συσσωρεύτηκαν στην Ασία κατά την Ύστερη Δεβονία και την Πέρμια. Δεύτερον, στην Ύστερη Καρβονοφόρο έως την Πρώιμη Πέρμια, οι Κιμμέριοι εδάφη άνοιξαν τον Ωκεανό Meso-Tethys. Το Sibumasu και το Qiangtang προστέθηκαν στη νοτιοανατολική Ασία κατά την Ύστερη Πέρμια και Πρώιμο Ιουρασικό. Τρίτον, από το Ύστερο Τριασικό έως το Ύστερο Ιουράσιο, η Λάσα , η Δυτική Βιρμανία , οι τεράνες Woyla άνοιξαν τον ωκεανό της Νεο-Τηθύς. Η Λάσα συγκρούστηκε με την Ασία κατά την Πρώιμη Κρητιδική και η Δυτική Βιρμανία και η Βόιλα κατά την Ύστερη Κρητιδική
Η Gondwana και η Laurasia σχημάτισαν την υπερήπειρο Pangea κατά τη διάρκεια του Carboniferous. Η Pangea άρχισε να διαλύεται στο Mid-Jurassic όταν άνοιξε ο Κεντρικός Ατλαντικός.
Ο σχηματισμός της Παγγαίας και των βουνών της είχε τεράστιο αντίκτυπο στο παγκόσμιο κλίμα και τα επίπεδα της θάλασσας, που οδήγησε σε παγετώνες και καθίζηση σε ολόκληρη την ήπειρο. Άρχισε να διασπάται πριν 200 εκατ, χρόνια.

Γκοντβάνα ……στον Καιρό των Τιτάνων Θεών

Αστραία