ποια είναι και τι είναι

Τα Τρολ- trollς είναι νεολογισμός της ψηφιακής πραγματικότητος, είναι κυρίως δύο ειδών. Συναντώνται πλειστάκις στη μπλογκόσφαιρα και τα έχω συναντήσει πολλές φορές αναπόφευκτα.
Είναι τα μοναχικά τρολ άνθρωποι, υπαρκτά πρόσωπα, μόνοι μοναχικοί με πολλά προβλήματα μόνιμη ψυχική αστάθεια που χρήζουν βοήθειας ιατρικής.
Είναι τα κομματικά και θρησκευτικά τρολ κομματικής και θρησκευτικής προπαγάνδας που χρήζουν αγωγής ειδικής. Πολλά από αυτά δεν είναι πραγματικά πρόσωπα.
Τα πρώτα αναγνωρίζονται εύκολα από την ψηφιακή τους κατάσταση και ταυτότητα και δύσκολα βοηθούνται , είναι σαν κινούμενη άμμος, θέλουν ειδική προσοχή και φροντίδα. Αντιμετωπίζονται με συμπάθεια και κατανόηση, αλλά, απόσταση ασφαλείας.
Τα δεύτερα διακρίνονται από την συλλογικότητα των like, των θετικών ή των αρνητικών σχολίων που γράφουν κατευθυνόμενα ή επί πληρωμή πολλές φορές και ανταλλαγή και, από την κομματική τους και θρησκευτική τους ταυτότητα.
Κινούνται ομαδικά σαν αγέλες και πέφτουν όλα μαζί κάπου θετικά ή αρνητικά αναλόγως τη γραμμή που έχουν πάρει. Αντιμετωπίζονται με χιούμορ και αδιαφορία.

Με αφορμή τις δηλώσεις του Πάνου Σκουρλέτη για τα τρολ του ΣΥΡΙΖΑ ,του Άρη Δαβαράκη για την μισθοδοσία από τον Παπά και δεν ξεχνάμε και τα τρολ extra bonus της Νέας Δημοκρατίας φυσικά

Ο… καβγάς για τα τρολ
10 λόγοι από τον Γιάννη Μιχελογιαννάκη για να γίνει το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ τον Νοέμβριο
Τα «παράκεντρα γύρω από τον Τσίπρα», ο «υπόγειος μηχανισμός μαύρης προπαγάνδας και χειραγώγησης της κοινής γνώμης» και η διαμάχη για τα “συριζοτρόλ”
Πέφτει πολύ γέλιο με τη διαμάχη εντός του ΣΥΡΙΖΑ, μετά τις αναφορές του Πάνου Σκουρλέτη περί μηχανισμού τρολο-προπαγάνδας στα κοινωνικά δίκτυα, που λειτουργούσε για λογαριασμό της πρώην ηγεσίας του κόμματος. Η ύπαρξη του “μηχανισμού” ήταν ένα… μυστικό σε δημόσια θέα, αφού τα “συριζοτρόλ” έκαναν εξαιρετικά πολύ θόρυβο και ήταν κυρίαρχα στο Twitter μια εποχή, δημιουργώντας κλίμα και περνώντας τη “γραμμή” της ηγεσίας του κόμματος στους (εξαιρετικά δραστήριους στα κοινωνικά δίκτυα) φίλους και οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ. ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ..

Σαν βγεις στον πηγαιμό στο διαδίκτυο…. μην παίρνεις στα σοβαρά τα τρολ και το πάνω κεφαλής, το ακατοίκητο…

Αστραία

Ο «διάβολος» είναι στους Αγίους Τόπους, την Ιερουσαλήμ και στην εύφορη ημισέληνο
«Σε λίγα σημεία του πλανήτη μας ο διάβολος φαίνεται τόσο πολύ όσο στους Αγίους Τόπους», σχολιάζει η ισπανική El Pais σε άρθρο της.

Ο Διάβολος δημιούργημα κυρίως των αβρααμικών θρησκειών στην πάγια τακτική της εξουσίας, “κατασκευάζοντας τον εχθρό “. Είναι ό,τι δεν καταλαβαίνει κανείς και ό,τι φοβάται .Με αυτό τον τρόπο είναι πλήρως ελεγχόμενος και ποδηγετούμενος όπως συμβαίνει με τους πιστούς οπαδούς κυρίως αυτών των θρησκειών.

Η Εύφορη Ημισέληνος ( σύμβολο και του θεού Σιν της Μεσοποταμίας ) είναι περιοχή με σχήμα ημισελήνου στη Μέση Ανατολή, που εκτείνεται στο σύγχρονο Ιράκ, τη Συρία, τον Λίβανο, το Ισραήλ, την Παλαιστίνη, την Ιορδανία, την Αίγυπτο, μαζί με τη νοτιοανατολική περιοχή της Τουρκίας και τις δυτικές περιφέρειες του Ιράν. Ορισμένοι συγγραφείς περιλαμβάνουν επίσης την Κύπρο.

Ο «διάβολος» έχει κάνει αισθητή την παρουσία του στην πολύπαθη Μέση Ανατολή εδώ και 3.000 χρόνια. Είτε κρατώντας το σπαθί του Αιγύπτιου Φαραώ κατά των Εβραίων ή των τρομοκρατικών επιθέσεων κατά του Ισραήλ από τις ένοπλες ταξιαρχίες Αλ Κασάμ της Χαμάς, πριν τρεις εβδομάδες, αλλά και της «συλλογικής τιμωρίας» δύο εκατομμυρίων αμάχων Παλαιστινίων από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς στη Γάζα.

Και στη διάρκεια των 3.000 ετών, οι Βαβυλώνιοι, οι Ρωμαίοι, οι Σταυροφόροι και άλλοι «επουράνιοι» απεσταλμένοι των τριών μεγάλων θρησκειών, των Εβραίων, των Χριστιανών και των Μουσουλμάνων, κήρυξαν τον «Οφθαλμό αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος», κατά την Παλαιά Διαθήκη. Και σήμερα: Βόμβα αντί βόμβας… Και δυστυχώς, βασικοί υπεύθυνοι εκατέρωθεν για τις σφαγές είναι διάφοροι «θρησκευτικοί εξτρεμιστές», που έχουν μετατοπίσει τη σύγκρουση στη λογική του «ποιος είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος».

Ακροδεξιοί υπερ-ορθόδοξοι Εβραίοι δίνουν το στίγμα στην κυβέρνηση Νετανιάχου. Φανατικοί ισλαμιστές, που δεν νοιάζονται για την ανθρώπινη ζωή, κυριαρχούν στη Χαμάς.

Όπως λέει ο διάσημος Ισραηλινός φιλόσοφος Ονρί Μποέμ και στα δύο στρατόπεδα, υπάρχουν δύο ανταγωνιστικές ιδέες για μια «απόλυτη ενσάρκωση» της θυματοποίησης: Εβραίοι και Παλαιστίνιοι -και οι δύο με μακρά ιστορία θυματοποίησης.

Από την ισραηλινή πλευρά υπάρχει μια αναβίωση της αφήγησης των Εβραίων ως αιώνιων θυμάτων.

Από την πλευρά της Χαμάς, διατυπώνεται η άποψη ότι οι Παλαιστίνιοι είναι τα θύματα και οι Ισραηλινοί είναι οι θύτες. Απαγωγές ομήρων και τραγικά γεγονότα όπως της 7ης Οκτωβρίου, έρχονται σε αντίθεση με τις κατηγορίες. Οι Ισραηλινοί γίνονται θύματα και οι άνδρες της Χαμάς γίνονται θύτες.

Το μεγάλο ερώτημα είναι βέβαια αν θα σπάσει ποτέ αυτή η αλυσίδα της βίας στη Μέση Ανατολή;

Όταν καταλάβουμε ποιος είναι ο διάβολος, ποιος τον έχει δημιουργήσει ( οι θρησκείες ) και τι κάνει (και τι κάνουν ). Το πρόβλημα στη Μέση Ανατολή είναι πολύ βαθύ….θρησκευτικό πρωτίστως με ποίμνιο ποδηγετούμενο από τον μουσουλμανισμό τον χριστιανισμό και τον ιουδαϊσμό…και τους πατριάρχες τους
Η αποθρησκευτικοποίηση θα βοηθούσε στο διάλογο τη λύση και την εξέλιξη του Homo Sapiens.
Φθάνει πια με τις θρησκείες, τις θυσίες των αρσενικών παιδιών και τους»αληθινούς » θεούς που γονατίζουν τον άνθρωπο και μειώνουν την Φαιά Ουσία του.

Αστραία

Από τη Θεολογία των Σουμερίων Θεών Μεσοποταμίας

Αφηγείται στον Κύριό του τον κόπο που πέρασε,Ο άντρας εξηγεί τα βάσανα που υπομένει:«Κύριέ μου, αντανακλώ στα ηνία μου,στην καρδιά μου. Δεν ξέρω τι αμαρτία έχω κάνει.Έχω [φάει] ένα πολύ κακό απαγορευμένο φρούτο;

Την Εποχή των Σουμερίων

Ο Διάλογος μεταξύ ενός ανθρώπου και του Θεού Του είναι το παλαιότερο γνωστό κείμενο για την απάντηση στο ερώτημα γιατί ένας θεός επιτρέπει το κακό, ή τη θεοδικία , έναν προβληματισμό για τον ανθρώπινο πόνο. Είναι ένα κομμάτι της Λογοτεχνίας της Σοφίας που σώζεται σε μια πήλινη σφηνοειδή πλάκα γραμμένη στα ακκαδικά και αποδίδεται στον Kalbanum, στην τελευταία γραμμή, ένα άτομο κατά τα άλλα άγνωστο. Χρονολογείται στο τελευταίο μέρος της Παλαιάς Βαβυλωνιακής περιόδου , περίπου στη βασιλεία της Ammi-Ditana (βασίλευσε 1683–1640 π.Χ.) και σήμερα στεγάζεται στο Μουσείο του Λούβρου , με αριθμό πρόσβασης AO 4462. Είναι άγνωστο προέλευσης καθώς αγοράστηκε από έναν έμπορο αρχαιοτήτων από το Μουσείο το 1906. Μοιράζεται μεγάλο μέρος του ύφους του με ένα προηγούμενο έργο των Σουμερίων , «Ο Άνθρωπος και ο Θεός του», μια προσευχή μετάνοιας της περιόδου UR III (Ουρ )

Το κείμενο
Με εξήντα εννέα γραμμές διατεταγμένες σε δέκα στροφές , η καθεμία χωρισμένη από μια οριζόντια γραμμή, το έργο δομείται γύρω από έναν διάλογο μεταξύ δύο ανθρώπων, ο ένας από τους οποίους έχει χάσει την εύνοια τόσο του Κύριού του όσο και του προσωπικού του θεού, με αποτέλεσμα να υποφέρει έντονα από άγνωστη ασθένεια. Το κείμενο είναι δύσκολο και αποσπασματικό, ειδικά στη μέση που οδηγεί σε συζήτηση μεταξύ μελετητών σχετικά με το νόημα και τον σκοπό του. Η αρχική γραμμή έχει αποδοθεί ως «ένας άνθρωπος κλαίει για έναν φίλο στον θεό του» ή, εναλλακτικά, «ένας νεαρός άνδρας παρακαλούσε τον θεό του για φίλο». : 77 

Διαμαρτύρεται για την αθωότητά του, «το λάθος που έκανα δεν το ξέρω!», και θεωρεί τον θεό του υπεύθυνο για την κατάστασή του. Συνεχίζει τον θρήνο του και κλαίει για λύτρωση στην προσευχή ενός πάσχοντος. Στο τέλος, το κείμενο μεταβαίνει σε έναν αφηγητή τρίτου προσώπου που αναφέρει ότι οι εκκλήσεις του άνδρα δεν πέρασαν απαρατήρητες και ότι ο θεός του ανταποκρίθηκε στις παρακλήσεις του με την απελευθέρωσή του από τα δεινά του, με την προϋπόθεση «δεν πρέπει ποτέ μέχρι το τέλος του χρόνου ξεχάστε τον θεό [σας]», μια συσκευή πλαισίωσης « αίσιο τέλος » που εμφανίζεται και σε άλλα έργα αυτού του είδους

Είμαι ο θεός σου, ο δημιουργός σου, η βοήθειά σου.
Οι φρουροί μου σε προσέχουν με δύναμη για την [προστασία] σου.
Θα σου ανοίξω ένα καταφύγιο,
αιώνια ζωή θα σου παρέχω.
Όσο για εσένα, αλείψε ασάλευτα τους ξεραμένους,
ταΐστε τον πεινασμένο, δώστε νερό στον διψασμένο να πιει.
Αλλά αυτός που έχει κάνει μάγια, [των οποίων] […] έχει […],
Είθε να κοιτάζει το φαγητό σας καθώς λιώνει, ρέει προς τα κάτω και [διαλύεται].
Για εσάς η πύλη της ευημερίας και της ζωής είναι ανοιχτή,
[…] μπας και βγείτε από αυτό και ευημερήστε».

Καλά αν  ακούς τον  Θεό να σου μιλάει,   αν αρχίσεις εσύ να μιλάς με το Θεό, αρχίζει το πρόβλημα στο μυαλό

Αστραία

Απόσπασμα από έναν Σουμεριακό μύθο , γραμμένο σε πήλινες πλάκες πριν 5000 χρόνια

Ο ύμνος, ως ένας από τους σημαντικότερους του τύπου του ξεκινά με επαίνους για τον Enlil

Οι εντολές του Ενλίλ είναι μακράν οι πιο υψηλές, τα λόγια του ιερά, τα λόγια του αμετάβλητα! Η μοίρα που αποφασίζει είναι παντοτινή, το βλέμμα του κάνει τα βουνά ανήσυχα, το … φτάνει μέχρι το εσωτερικό των βουνών. Όλοι οι θεοί της γης υποκλίνονται στον πατέρα Ενλίλ, ο οποίος κάθεται αναπαυτικά στο ιερό θρόνο του υψηλά στον Νουναμνίρ, του οποίου η αρχοντιά και η βασιλεία είναι πιο τέλεια. Οι Αννανούκι μπαίνουν μπροστά του και υπακούουν πιστά στις οδηγίες του.

Ο ύμνος αναπτύσσεται συνδέοντας τον Ενλίλ με την ίδρυση και τη δημιουργία της προέλευσης της πόλης Νιπούρ και της οργάνωσής του στη γη. Σε αντίθεση με τον μύθο του Ενλίλ και του Νινλίλ όπου η πόλη υπάρχει πριν από τη δημιουργία, εδώ ο Ενλίλ φαίνεται να είναι υπεύθυνος για τον σχεδιασμό και την κατασκευή της, προτείνοντας ότι ερεύνησε και σχεδίασε τα σχέδια πριν από τη δημιουργία της:

Όταν χαρτογραφήσατε τον ιερό οικισμό στη γη, έχτισες μόνος σου την πόλη Nippur, Enlil. Το Kiur, ο καθαρός σου τόπος. Στο Ντουράνκι, στη μέση των τεσσάρων τετάρτων της γης, το ίδρυσες. Το χώμα της είναι η ζωή της γης .

Ο ύμνος προχωρά από τη φυσική κατασκευή της πόλης και δίνει μια περιγραφή και σεβασμό της ηθικής και του ηθικού κώδικα της:

Ο ισχυρός άρχοντας, που είναι εξαιρετικά μεγάλος στον ουρανό και στη γη, που γνωρίζει την κρίση, που είναι σοφός. Αυτός με μεγάλη σοφία παίρνει τη θέση του στο Duranki . Ως πριγκιπάτο κάνει το Kiur , το σπουδαίο μέρος, να βγαίνει ακτινοβόλο. Στο Nippur, τον «δεσμό» του ουρανού και της γης, εγκαθιστά τον τόπο διαμονής του. Η Πόλη – το πανόραμά της είναι μια τρομακτική ακτινοβολία. Σε αυτόν που μιλάει δυνατά δεν δίνει ζωή. Δεν επιτρέπει να ειπωθεί καμία εχθρική λέξη κατά την κρίση, κανένας ανάρμοστος λόγος, εχθρικά λόγια, εχθρότητα και αυθάδεια, κανένα κακό, καταπίεση, στραβά βλέμμα, αδιαφορία, συκοφαντία, αλαζονεία, αθέτηση υποσχέσεων. Αυτές τις αηδίες η πόλη δεν τις επιτρέπει. Ο κακός και πονηρός άνθρωπος δεν ξεφεύγει από το χέρι του. Η πόλη, που είναι χαρισμένη με σταθερότητα. Για τα οποία η δικαιοσύνη και η δικαιοσύνη έχουν γίνει διαρκής κατοχή.

Η τελευταία πρόταση συγκρίθηκε από τον RP Gordon με την περιγραφή της Ιερουσαλήμ στο Βιβλίο του Ησαΐα ( Ησαΐας 1:21 ), «η πόλη της δικαιοσύνης, η δικαιοσύνη κατοίκησε σε αυτήν» και στο Βιβλίο του Ιερεμία ( Ιερεμίας 31:23 ). «Ω κατοίκηση δικαιοσύνης και βουνό αγιότητος». Ο μύθος συνεχίζεται με τους κατοίκους της πόλης να χτίζουν έναν ναό αφιερωμένο στον Ενλίλ, που αναφέρεται ως Εκούρ . Οι ιερατικές θέσεις και οι ευθύνες των Ekur παρατίθενται μαζί με μια έκκληση για τις ευλογίες του Enlil στην πόλη, όπου θεωρείται ως η πηγή κάθε ευημερίας:

Χωρίς το Μεγάλο Βουνό, το Ενλίλ, δεν θα χτιζόταν καμία πόλη, δεν θα ιδρυόταν κανένας οικισμός. Δεν θα χτιζόταν μάντρα αγελάδων, δεν θα δημιουργηθεί στάνη. Κανένας βασιλιάς δεν θα υψωνόταν, κανένας κύριος δεν θα γεννιόταν. Κανένας αρχιερέας ή ιέρεια δεν θα εκτελούσε εκτίμηση . Οι στρατιώτες δεν θα είχαν στρατηγούς ή λοχαγούς. κανένα νερό γεμάτο κυπρίνο δεν θα … τα ποτάμια στο απόγειό τους. ο κυπρίνος δεν … έβγαινε κατευθείαν από τη θάλασσα, δεν έτρεχαν. Η θάλασσα δεν θα έβγαζε όλο τον βαρύ θησαυρό της, κανένα ψάρι του γλυκού νερού δεν θα γεννούσε αυγά στους καλαμιώνες, κανένα πουλί του ουρανού δεν θα έφτιαχνε φωλιές στην ευρύχωρη γη. στον ουρανό τα πυκνά σύννεφα δεν άνοιγαν το στόμα τους. Στα χωράφια, τα αραιωμένα σιτηρά δεν θα γέμιζαν τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις, η βλάστηση δεν θα αναπτυσσόταν πλούσια στην πεδιάδα. στους κήπους τα απλωμένα δάση του βουνού δεν έδιναν καρπούς. Χωρίς το Μεγάλο Βουνό, η Enlil, η Nintud δεν θα σκότωνε, δεν θα χτυπούσε νεκρή. Καμία αγελάδα δεν θα έριχνε το μοσχάρι της στο στάβλο, καμία προβατίνα δεν θα γεννούσε… αρνί στη στάνη της. Τα ζωντανά πλάσματα που πολλαπλασιάζονται από μόνα τους δεν θα ξαπλώνουν στα δικά τους… τα τετράποδα δεν θα πολλαπλασιάζονταν, δεν θα ζευγάρωναν.

Ένα παρόμοιο απόσπασμα με τις τελευταίες γραμμές παραπάνω έχει σημειωθεί στους Βιβλικούς Ψαλμούς ( Ψαλμοί 29:9 ) «Η φωνή του Κυρίου κάνει τα όριά τους να γεννούν και τα κατσίκια να γεννούν (πολύ) γρήγορα». Ο ύμνος ολοκληρώνεται με περαιτέρω αναφορά στον Ενλίλ ως βοσκό και επαίνους για τη σύζυγό του, Νινλίλ :

Όταν σχετίζεται με τη γη, φέρνει ευημερία: η γη θα παράγει ευημερία. Η λέξη σου σημαίνει λινάρι, η λέξη σου σημαίνει σιτηρά. Η λέξη σου σημαίνει την πρώιμη πλημμύρα, τη ζωή των εδαφών. Φτιάχνει τα ζωντανά πλάσματα, τα ζώα (;) που ζευγαρώνουν και αναπνέουν χαρούμενα στο πράσινο. Εσύ, Ενλίλ, ο καλός βοσκός, ξέρεις τους τρόπους τους … τα αστραφτερά αστέρια. Παντρευτήκατε με τη Ninlil, την αγία σύζυγο, της οποίας τα λόγια είναι της καρδιάς, την ευγενική της όψη με ένα ιερό ένδυμα, την όμορφη φόρμα και τα άκρα, την αξιόπιστη κυρία της επιλογής σας. Καλυμμένη με γοητεία, η κυρία που ξέρει τι ταιριάζει στο E-kur, της οποίας οι συμβουλές είναι τέλειες, της οποίας τα λόγια φέρνουν παρηγοριά σαν εκλεκτό λάδι στην καρδιά, που μοιράζεται τον ιερό θρόνο, τον αγνό θρόνο μαζί σου, συμβουλεύεται και συζητά θέματα μαζί σας. Αποφασίζετε τις τύχες μαζί στο μέρος που βλέπει την ανατολή του ηλίου. Η Ninlil, η κυρία του ουρανού και της γης, η κυρία όλων των χωρών, τιμάται στον έπαινο του Μεγάλου Βουνού.

Η ποιητική μορφή και το εγκωμιαστικό περιεχόμενο του ύμνου έχουν δείξει ομοιότητες με το Βιβλίο των Ψαλμών της Βίβλου , ιδιαίτερα με τον Ψαλμό 23 ( Ψαλμοί 23:1–2 ) «Ο Κύριος είναι ο ποιμένας μου, ακόμη και αν δεν θέλω, με κάνει να ξαπλώσω σε καταπράσινα βοσκοτόπια». Η γραμμή ογδόντα τέσσερα αναφέρει:

Ενλίλ, αν δεις ευνοϊκά τον βοσκό, αν υψώσεις αυτόν που πραγματικά καλείται στη Γη, τότε οι ξένες χώρες είναι στα χέρια του, οι ξένες χώρες είναι στα πόδια του! Ακόμη και οι πιο μακρινές ξένες χώρες του υποτάσσονται. Και στη σειρά ενενήντα ένα, ο Ενλίλ αναφέρεται ως βοσκός:

Ενλίλ, πιστός βοσκός των κοπαδιών , πλήθη, βοσκός, αρχηγός όλων των ζωντανών πλασμάτων.

Το μοτίβο του ποιμένα που προέρχεται από αυτόν τον μύθο βρίσκεται επίσης περιγράφοντας τον Ιησού στο Βιβλίο του Ιωάννη ( Ιωάννης 10:11–13 ).

Ο μεγάλος γεωργός του είναι ο καλός βοσκός της Γης, που γεννήθηκε σφριγηλός μια ευνοϊκή μέρα. Ο αγρότης, κατάλληλος για τα μεγάλα χωράφια, έρχεται με πλούσιες προσφορές.

Τα θεμέλια του ναού του Ενλίλ είναι κατασκευασμένα από λάπις λάζουλι , το οποίο έχει συνδεθεί με την πέτρα «σοχάμ» που χρησιμοποιείται στο Βιβλίο του Ιεζεκιήλ ( Ιεζεκιήλ 28:13 ) και περιγράφει τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν στο κτίσιμο της « Εδέμ , του Κήπου του Θεού » που σκαρφαλώνει . στο «βουνό του κυρίου» , τη Σιών , και στο Βιβλίο του Ιώβ ( Ιώβ 28:6–16 ) «Οι πέτρες του είναι τόπος ζαφείρι και έχει σκόνη χρυσού» . Ο Μωυσής είδε επίσης τα πόδια του Θεού να στέκονται πάνω σε ένα «στρωμένο έργο από ζαφείρι» στο ( Έξοδος 24:10 ). Οι πολύτιμοι λίθοι επαναλαμβάνονται επίσης αργότερα σε ένα παρόμοιο πλαίσιο που περιγράφει τη διακόσμηση των τειχών της Νέας Ιερουσαλήμ στην Αποκάλυψη ( Αποκάλυψη 21:21 ). [26]

Από τα βοσκοτόπια και τους καλούς ποιμένες των λαών της Ασίας στα κοπάδια ποίμνια της Δύσης 2000 χρόνια δρόμος με την κατάκτηση της

Αστραία