και τα δάκρυα του Διονύσου

Αετός μυίας ου θηρεύει. Οι αετοί δεν κυνηγούν μύγες.

Ο αετός είναι ένα πουλί ημερόβιο, πτηνό της τάξης των Αετόμορφων, με ιδιαίτερο συμβολισμό και σημειολογία. Απαντάται σε όλες τις μυθολογίες και σε όλες τις αυτοκρατορίες  της ιχθυακής εποχής, κυρίως ως δικέφαλος σιαμαίος.
Ο δικέφαλος αετός είναι σύμβολο αρχαίο από την Εποχή της αρχαίας Λεμουρίας, όπως ο σταυρός και η σβάστικα, την εποχή που κυκλοφορούσαν δικέφαλα τρικέφαλα μονόφθαλμα εκατόγχειρα όντα, γίγαντες και κύκλωπες και άλλα πολλά. Ίσως να ήταν αποτέλεσμα αποτυχημένων γενετικών πειραμάτων, αλλά ίσως και να ήταν και μία αποτυχημένη προσπάθεια της εξέλιξης των ειδών ή ίσως και τα δύο μαζί. Τα ίχνη τους, απαντώνται σε όλη τη γη που άρχισε μετά την εξαφάνιση των δεινοσαύρων εδώ και 75 εκατομμύρια χρόνια.
Ο μονοκέφαλος αετός, πάντα μονοκέφαλος, αναφέρεται πλειστάκις στα Ομηρικά Έπη που διηγούνται τη Νεότερη Ιστορία του ανθρώπου για της ιαχής, του homo sapiens sapiens, του Σοφού Ομήρου ποιητή. Δύο αετοί πετάξανε και ορίσανε το κέντρο ισορροπίας του πλανήτη στους Δελφούς με εντολή του Άρχοντος Νου του Ολυμπίου Διός.
Η πιο αξιοσημείωτη αναφορά, είναι η ερμηνεία που δίνει στο όνειρο της Πηνελόπης, ο μεταμφιεσμένος σε ζητιάνο Οδυσσέας, όταν του το περιγράφει αναλυτικά, λέγοντάς του, πως είδε έναν αετό από ψηλά, σε 20 χήνες να εφορμά.
20 αιώνες παλεύει η  (χήνα) συνείδηση του ανθρώπου να ανέβει και να μην πνιγεί στα μανιασμένα κύματα του ποσειδωνίου ωκεανού την εποχή των ιχθύων και 20 χήνες κατανοεί η οδυσσειακή συνείδηση του αγωνιζόμενου ανθρώπου εποπτεύοντας την εποχή αυτή από ψηλά, με αετίσια ερμηνεία φυσικά.
Ο Διόνυσος είναι ένας καταδιωκόμενος (παιδί )θεός. Γυψωμένοι Τιτάνες καραδοκούν να τον κομματιάσουν αλλά και η Σεμέλη ζητά να δει τον Θεό, αφελής θεούσα πιστή. Αυτό δεν είναι δυνατόν να συμβεί με την ανθρώπινη μορφή, ο θεός είναι πέρα από αυτά. Όσοι προσπάθησαν να τον δουν ,κάηκαν από τις απόρροιες του Αετού. Οι  ζωές των ευσεβών  θρησκευτών, θεούσων και θεουσουργών, είναι ζωντανή απόδειξη για όλα αυτά. «Καμένοι» όλοι, κεκαυμένοι. Ο θεός είναι πέρα από το Γνωστό και από το Άγνωστο και τίποτα δεν μπορεί να πει κανείς για αυτό. Πόσο μάλλον να οργανώσει δογματική θρησκεία και εξουσιαστικό σύστημα απολυταρχικής κυβέρνησης. Ίσως και να είναι ένας πολύ μακρινός  «αετός» ,παρά τους πόδας του Διός που μοιράζει την συνείδηση σε τρεις κυρίες απόρροιες, των οργανικών όντων   (αναπαραγωγή και μεταβολισμός, Ζευς), ανόργανων (Ποσειδών ) και των ,πριν τον Χρόνο Κρόνο, DNA εγγραφών και μεταφορικών RNA (Πλούτων Ερμής).
Ο αετός είναι και σύμβολο του Σκορπιού, του 8ου οίκου που αναδύεται μέσα από την μεταστοιχειωτική φωτιά και φλόγα με αναδιάταξη της ενέργειας του ηρωικού όντος, το αείζωον πυρ.
Ο Οδυσσέας, μέσω της ανακεφαλαίωσης του, στο νησί των Φαιάκων κλείνει τις μαύρες τρύπες της προσωπικής του ιστορίας θεραπεύοντας το ενεργειακό του σώμα, αλλά και ο Όμηρος μέσα από το μεγαλειώδες έργο του, τα Ομηρικά Έπη, δίνει μία ευκαιρία για την θεραπεία σε συλλογικό επίπεδο φυλής και έθνους θεραπεύοντας το εθνικό νησί (τονάλ).
Ας την ακούσουμε προσεκτικά και έχουμε να μάθουμε πολλά για τον άνθρωπο, τον αγώνα του την διαδρομή τις παγίδες τα λάθη του την υπερβολή και να πετάξουμε τον αετό ψηλά ,μαζί με κάποια ιστορία που μας πλήγωσε βαθιά.
Θεραπευμένοι, σκουπίζοντας τα δάκρυα μας τα αλμυρά, να γυρίσουμε στο νησί της προτίμησης μας που αγαπούμε πλατιά σαν τη θάλασσα που μας μοιάζει σε πολλά.
Ψηλά τα κεφάλια, ψηλά ο αετός υπερήφανος για μας κοιτά μέσα από τις αδυσώπητες απόρροιες του σύμπαντος, τόσο θαρραλέοι και σοφοί που γίναμε πια.
Ο Διόνυσος να μη ξαναδακρύσει, τα παιδιά να παίζουν με τα παιχνίδια τους στις αλάνες ξέγνοιαστα και οι Τιτάνες για να μην τα ξαναγγίξουμε πια. Η καρδιά μας, να μη κομματιαστεί ποτέ, μα ποτέ ξανά.
Γιατί χωρίς την καρδιά, χωρίς αυτά που αγαπούμε, τι μπορεί να είμαστε; Μια χούφτα κόκκαλα πέτρες σκόνη και θρυμματισμένα σκόρπια οστά.
Χωρίς την καρδιά, δεν υπάρχει δρόμος, δεν υπάρχει επιστροφή, γνώση κατανόηση προσμονή…. χαρά.

ελθών δ’ εξ όρεος μέγας αετός αγκυλοχείλης
πάσι κατ’ αυχένας ήξε και έκτανεν οι δε κέχυντο
αθρόοι εν μεγάροις, ο δ’ αιθέρα δίαν αέρθη.
Κι ένας αετός  ορεσίβιος, μέγας αετός αγκυλόχειλος,
χίμηξε από ψηλή κορφή και έκοψε το λαιμό τους,
και όλες  οι χήνες, σωρός στο μέγαρο απλώθηκαν,
και  ο αετός στο γαλάζιο αιθέρα
πέταξε πάλε κι έφυγε, τ 538 Οδυσσεία
Αστραία