Για τον homo sapiens sapiens

Η ιστορία είναι φιλοσοφία μέσω παραδειγμάτων. Θουκυδίδης

Η ιστορία κάνει κύκλους, πάνω, κάτω, τριγύρω στο χορό της συνείδησης στο οδυσσειακό ταξίδι της, στο χώρο και στο χρόνο της μεγάλης Σκηνής του Σύμπαντος σε χορογραφία Απόλλωνος άμα τη εμφανίσει του ανθρώπινου είδους ως homo sapiens.
Η Εποχή του Κριού θα άρχιζε με οδηγό της αμαξοστοιχίας, τον Άρη, πριν 4.000 χρόνια και με τον Κριό να σώζει την Έλλη και τον Φρίξο. Ο Ιάσων θα κυνηγούσε το Χρυσόμαλλο Δέρας και έφερε την Μήδεια στην Ελλάδα, με όλη την Μηδική νοοτροπία και τους Μηδίσαντες. Ο Ορφέας, θρησκευτικός ηγέτης Μωησαίος αποκεφαλίζεται από τις Μαινάδες γιατί το παράκανε με την αθανασία της Ευρυδίκης και την εμμονή του σε αυτό το θέμα. Ο Οδυσσέας πολεμάει έξω από τα τείχη της Τροίας και πάνω από τα Τείχη της, τον βλέπει ο Πρίαμος σαν κριάρι και ο Αλέξανδρος πολιορκητικός κριός πολεμάει στις λασπώδης περιοχές της μικρής και μεγάλης Ασίας τους Αυτοκράτορες της Λεμουρίας.
Ο Ηρακλής πιάνει τον τρικέφαλο γίγαντα Γηρυόνη κυνηγώντας τον σε Δύση και Ανατολή και φτιάχνει το σώμα του πολεμιστή homo sapiens: νους υγιής εν σώματι υγιεί.
Η Εποχή των Ιχθύων με οδηγό της αμαξοστοιχίας τον Ποσειδώνα αρχίζει, με του Οδυσσέα την επιστροφή. Ψαράδες και δίχτυα παντού, ψαρεύουν στην κοσμική θάλασσα της αντίληψης ταλαιπωρημένους ναυαγούς και τους τραγουδούν γλυκά τραγούδια των Σειρήνων. Τους λένε αυτά που θέλουν να ακούσουν και ο χριστιανισμός ανεβαίνει στην εξουσία οικοδομώντας το Σπήλαιο του, μεγάλος τύραννος και αθέμιστος. Η μεγάλη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία των λευκών λύκων, Ανατολική και Δυτική θα ακολουθήσει των γκρίζων Λύκων την Οθωμανική. Και η Βρετανική και η Γερμανική και η αυτοκρατορία της αρκούδας η Ρώσικη με τα δικέφαλα πουλιά θα ανεμίζουν λάβαρα ασυμμάζευτα της θρησκοληψίας.
Νέες πυραμίδες χτίζονται στη Νέα Ατλαντίδα με τον καημό της θεοσοφικής μασονίας για την Αθανασία. Το σώμα καταστρέφεται σε υπερβολική νηστεία και προσευχή σκελετωμένο και αδύναμο και είσαι υπερβολική απληστία και λαιμαργία υπέρβαρων άρχοντων, μαζί με αυτό καταστρέφεται και η γονιμότητα στα μεροβίγγεια πάρτι να την ψάχνουν τώρα ματαίως σε άγονα συνέδρια.
Ο Ηρακλής όμως ξαναδώσει τον Ουρανό στο Ατλάντα και θα επιστρέψει τα Μήλα στη θέση τους. Ο Οδυσσέας επιστρέφει στην Ιθάκη στην πατρίδα του με τη βοήθεια της Ενάρετης Σοφίας.
Η επόμενη Εποχή του Υδροχόου, μας βρίσκει με οδηγό της αμαξοστοιχίας, την Άρτεμη. Νέα ελεύθερη και ωραία με κοντό χιτώνα να τρέχει σε οικολογικά δάση και να παίζει τόπι στις καθαρές πιστοποιημένες ακρογιαλιές. Νέα αντίληψη για τη μητριαρχία και την πατριαρχία που ορίζεται και καθορίζεται από μία ενάρετη σύζυγό του Αλκίνοου, την Αρήτη και μία καθαρή εύνομη και πολιτισμένη Πολιτεία με κήπους με Βουλή με Αλκίνοους αρχηγούς και υπουργούς, με σωστή ψυχαγωγία των πολιτών, με δικαιώματα αλλά και με υποχρεώσεις.
Οι μεγάλες Εποχές χαρακτηρίζονται και από μεγάλες συλλογικές συνειδήσεις της αμαξοστοιχίας στα συλλογικά τρένα της ιστορίας, αλλά και από διάφορα δυναμικού των εποχών. Η ατομική συνείδηση των πολιτών ευθυγραμμίζεται με τη συλλογική συνείδηση του τρένου οδηγώντας το τρένο στο σωστό προορισμό, διαφορετικά εκτροχιάζεται και οι μεγάλες τεκτονικές και γεωπολιτικές αλλαγές μπορεί να εξαφανίσουν ένα είδος, όταν απειλεί ολόκληρο το οικοσύστημα. Αυτό έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν γιατί το μεγάλο οικοσύστημα της Γαίας έχει ρυθμιστικούς παράγοντες που δεν επιτρέπουν την υπερβολή την αμετροέπεια την απληστία την αδικία και προπαντός την ανοησία. Δεν την επιτρέπει γιατί ο στόχος της ιστορίας είναι η εξέλιξη της συνείδησης και οτιδήποτε δεν εξελίσσει τη συνείδηση ή την χαμηλώνει, πεθαίνει από το θερμοδυναμικό θάνατο εξαιτίας της εντροπίας. Αυτό μας διδάσκει η εξαφάνιση των δεινόσαυρων αλλά και διαφόρων λαών. Η Γη υπήρξε και χωρίς τον άνθρωπο, θα εξακολουθήσει να υπάρχει και μετά από τον τελευταίο ανόητο δίποδο ον.
Το καινούριο τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές για τον κάθε Πολίτη της Γαίας. Κάποιοι θα το κοιτάζουν με το βλέμμα της αγελάδος να τους προσπερνά.

Η ιστορία δεν είναι χρήσιμη επειδή διαβάζει κανείς εκεί το παρελθόν, αλλά επειδή διαβάζει το μέλλον.
Jean-Baptiste Say

Αστραία

των ΣΗΘ

Για να επιτευχθεί ειρήνη και αρμονία, εκτός από τον σημαντικό διάλογο μεταξύ θρησκευτικών ηγετών, οι θρησκευτικοί ηγέτες πρέπει να συμμετέχουν σε εσωτερικό διάλογο για να αξιολογήσουν πόσο καλά ευθυγραμμίζονται με τα υψηλότερα ιδανικά των ιδρυτών τους, καθώς και διάλογο με τους οπαδούς τους για να προωθήσουν πνευματικές αξίες. Δήλωσε: «Εάν οι οπαδοί κάθε θρησκείας γίνουν καλύτεροι και αληθινοί οπαδοί, τότε ο κόσμος μας θα είναι ένας πολύ καλύτερος κόσμος. Επομένως, πρέπει να απομακρύνουμε τους οπαδούς μας από τον φανατισμό και να επικεντρωθούμε στην πίστη και την πνευματική ζωή».Pramukh Swami Maharaj , ο πνευματικός επικεφαλής της ινδουιστικής Swaminarayan BAPS, στη Σύνοδο Κορυφής Ειρήνης της Χιλιετίας Θρησκευτικών και Πνευματικών Ηγετών

Ο Μεγάλος Μήνας της Θρησκείας, του Ποσειδώνα, της Εποχής των Ιχθύων θα τελείωνε με ένα μεγάλο συνέδριο θρησκειών σε απονενοημένο διάβημα των θρησκευτών να σώσουν εαυτούς από τους εξοργισμένους οπαδούς
Η Εποχή των Ιχθύων ήταν η εποχή της θρησκείας με την άνοδο του χριστιανισμού στην εξουσία σε απόλυτη θεοκρατία, του μουσουλμανισμού να διεκδικεί μερίδιο στην εξουσία 200 χρόνια αργότερα και του ιουδαϊσμού να είναι ο αθέατος ρυθμιστής των θρησκευτικών εξελίξεων, ως πατέρας απολυταρχικός των 2 παιδιών του.
Ποτέ η ανθρωπότητα δεν γνώρισε τόση τρέλα πόση απανθρωπιά τόση μοναξιά όσο την Εποχή των Ιχθύων με όλες αυτές τις θρησκείες που κυκλοφορούσαν και οπλοφορούσαν, συντροφιά.
Όχι ότι πριν οι άνθρωποι και οι λαοί δεν είχαν τις θρησκείες τους, ακόμη και τις αυτοκρατορίες τους ή ότι δεν γινόταν πόλεμος, ο πόλεμος ήταν σε ημερήσια διάταξη και συνεχώς, απλώς δεν είχαν ένα υπερανεπτυγμένο θρησκευτικό συναίσθημα να επιβάλουν τη θρησκεία τους ή τον θεό τους, δεν ενδιαφερόταν για αυτό και πολλοί, δεν το ήθελαν κιόλας.
Δεν ήθελαν δηλαδή να επιβάλουν τη θρησκεία του ή να εξάγουν το Θεό τους σε άλλους λαούς κάνοντας προσηλυτισμό και να «τους σώσουν».
Αυτή την απίστευτη τρέλα γνώρισε η ανθρωπότητα μόνο με τον χριστιανισμό και αργότερα με τον μουσουλμανισμό ως άμεση φυσική απόρροια του.
Στο όνομα του θεού να σε σώζει, στο όνομα του Χριστού και να σε σκοτώνει, για αυτό η φρίκη της ανατολικής και δυτικής Ρώμης της βυζαντικής αυτοκρατορίας των σταυροφοριών, δεν περιγράφεται για να ακολουθήσει η ρωσική αυτοκρατορία, η οθωμανική και λοιπές θρησκευτικές αυτοκρατορίες.
Απίστευτη φρίκη, απίστευτη τρέλα ,απίστευτη απανθρωπιά κι όλα αυτά…. στο όνομα του Θεού.
Και έρχονται τώρα στο τέλος της Εποχής που τελειώνει η ενέργεια που τους έθρεψε οι θρησκευτικοί ηγέτες να μιλήσουν για «πίστη και ιδανικά».
Αντί να ζητήσουν συγνώμη από την ανθρωπότητα για όλο αυτό το ρημαδιό και το χάλι που αφήνουν πίσω τους, κάνουν μία ανίερη συμμαχία σε συγκριτική θεολογία προσπαθώντας να περάσουν στην καινούργια εποχή πιο διαλλακτικοί και με το ένδυμα της πανθρησκείας.
Πουλώντας τι;
Θρησκευτικές Ελευθερίες
Ποιοι;
Οι δούλοι του Θεού και του Χρήματος φυσικά
Σε ποιους;
Απευθύνονται στους οπαδούς στους ανθρώπους και στα πρόβατα που κλείνουν στις πύλες του Κύκλωπα.
Η αλήθεια είναι πως την πρωτοκαθεδρία πια την έχουν πια οι ανατολικές θρησκείες, θιβετιανές, βουδιστικές ινδουιστικές που είναι και η πιο παλιά μορφή της θρησκείας, έτσι όπως την παρέδωσε ο Μεγάλος Δράκος με τη μορφή Παλαιών Κειμένων και Παλαιών Διαθηκών.
Οι ανατολικοί λαοί δεν τσίμπησαν το δόλωμα του χριστιανισμού είχαν πιο αρχαία γνώση, για αυτό και δεν μπόρεσε να περάσει ανάμεσα τους, δεν είχε να τους πει κάτι νέο και καινούργιο. Ο χριστιανισμός άλωσε τη Δύση με έναν έντεχνο και ύπουλο τρόπο, πρώτα με το ρόλο του θύματος και των μαρτύρων που περιέφερε με τρόπο σαδομαζοχιστικό, δεύτερο με την άγριο διωγμό της Ελληνικής Φιλοσοφίας και Σκέψης και τρίτον με την κλοπή της, για να συντηρηθεί σαν ξενιστής.
Αυτό το έκτρωμα που λέγεται χριστιανική θρησκεία ήταν πολύ ευάλωτο στην Ανατολική Λατρεία και ήταν θέμα χρόνου να πέσει από μέσα. Όλοι οι δυτικοί έσπευσαν να υιοθετήσουν και να υιοθετούν ανατολικές πρακτικές διαλογισμού απογοητευμένοι από έναν απάνθρωπο χριστιανισμό χωρίς νόημα και σκοπό.
Αυτή ήταν και η μεγάλη επιτυχία της ανατολικής θρησκείας της Λεμουρίας και η επιστροφή του χριστιανισμού στις ρίζες του, την αρχαία Λεμουρία στον ένα θεό και την μια θρησκεία, τη πανθρησκεία. Μη κλαψουρίζει γι αυτό.

Η Διάσκεψη Κορυφής της Χιλιετίας για την Ειρήνη των Θρησκευτικών και Πνευματικών Ηγετών πραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη μεταξύ 28 και 31 Αυγούστου 2000. Η συνάντηση αναγνώρισε τη σημασία της θρησκείας για την παγκόσμια ειρήνη και τη δέσμευση των ηγετών της πίστης στη διατήρηση της ειρήνης, την ανακούφιση από τη φτώχεια και τη διατήρηση του περιβάλλοντος. Προηγήθηκε της Συνόδου Κορυφής της Χιλιετίας , η οποία γιόρτασε την 50ή επέτειο των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ).

Η Σύνοδος αποτελείται από 1,5 ημέρα συνόδων ολομέλειας στα κεντρικά γραφεία των Ηνωμένων Εθνών κατά τη διάρκεια των οποίων θρησκευτικοί και πνευματικοί ηγέτες που εκπροσωπούν τις κύριες θρησκευτικές παραδόσεις μίλησαν σε ολόκληρη τη Σύνοδο και ακολούθησαν 2,5 ημέρες συναντήσεων και εργαστηρίων στο ξενοδοχείο Waldorf Astoria με επίκεντρο την επίλυση συγκρούσεων και τις προσπάθειες ανακούφισης από τη φτώχεια.

Η Σύνοδος σχεδιάστηκε με την υποστήριξη διαφόρων οργανισμών, όπως το Harvard Divinity School , το Ford Foundation και το Turner Foundation . Συμμετείχαν περίπου 2.000 άτομα, συμπεριλαμβανομένων 800–1.000 θρησκευτικών ηγετών που εκπροσωπούσαν τον Βουδισμό , τον Χριστιανισμό , τον Ινδουισμό , το Ισλάμ , τον Ιουδαϊσμό και άλλες παραδόσεις. Λόγω της αντίθεσης της κινεζικής κυβέρνησης , ο 14ος Δαλάι Λάμα δεν προσκλήθηκε αρχικά, με αποτέλεσμα να ασκηθεί διεθνής κριτική για το γεγονός. Αργότερα προσκλήθηκε να παραδώσει την τελική κεντρική ομιλία αλλά αρνήθηκε.
Η Σύνοδος Κορυφής της Ειρήνης της Χιλιετίας πραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη μεταξύ 28 και 31 Αυγούστου 2000. [4] : 81  Η Σύνοδος χρηματοδοτήθηκε και έλαβε υποστήριξη από διάφορους οργανισμούς, όπως το Harvard Divinity School , το Ίδρυμα Ford , το Ίδρυμα Turner καθώς και άλλους μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) και ιδιωτικές ομάδες. Ενώ ο ΟΗΕ δεν ήταν επίσημος διοργανωτής της εκδήλωσης, ο Κόφι Ανάν, γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, υποστήριξε την εκδήλωση.»

«Η κοινωνία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την οικονομική ανισότητα, και η οικονομική ανισότητα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τη θρησκεία». Ναπολέων Βοναπάρτης

Ο κόσμος όμως θα ήταν καλύτερος αν δεν υπήρχαν όλοι αυτοί…..

Αστραία

ΟΗΕ, Σηθ, Πάλπατιν, Σύνοδος Κορυφής Ειρήνης της Χιλιετίας Θρησκευτικών και Πνευματικών Ηγετών, Θρησκεία, Πανθρησκεία, Χριστιανισμός, Μουσουλμανισμός, Ιουδαϊσμός, Ποσειδών, Εποχή των Ιχθύων, Ανατολικές Θρησκείες, Λεμουρία