Εκκλησία και Αθωνική Πολιτεία
Κι όταν πετώντας έφτασε στο απόμακρο νησί, τότε από ιώδη πόντο βγήκε
και πάτησε  στεριά  γη.
Πλησίασε προς την ευρύχωρη  σπηλιά όπου ευπλόκαμος  νύμφη
κατοικούσε. ε Οδυσσείας 55
Σε αυτούς τους  στίχους περιγράφεται η στιγμή κατά την οποία ο Ερμής, που ταξιδεύει πάνω από στεριές και θάλασσες, φθάνει στο νησί της Καλυψώς και βρίσκεται μπροστά σ᾽ έναν τόπο ειδυλλιακό. Αυτή η παράξενη ομορφιά του τοπίου, που μας μαγεύει καθώς ξετυλίγεται μπροστά μας, στο βάθος έχει κάτι το ανησυχητικό που υποβάλλεται από το γεγονός ότι απουσιάζουν οι άνθρωποι.
Ποια είναι η Καλυψώ η μεγάλη σε ηλικία Ατλαντίδα νύμφη πού μένει σε μία σπηλιά στην Ωγυγία με τις δούλες της σαν αράχνη όλο υφαίνει σεντόνια πλοκάμια  θεολογίες;
Κανείς δεν μπορεί να φτάσει εκεί εύκολα και κανείς δεν μπορεί να φύγει από εκεί εύκολα.
Η Καλυψώ που καλύπτει και κρύβει και κρύβεται, δεν είναι το γατάκι της Προέδρου της Δημοκρατίας, είναι η γεροντική εκκλησία σε αρχηγική εξουσία μεγάλη σε ηλικία.
Η εκκλησία που μένει αρχαίο νησί Ωγυγία ότι απέμεινε από τον κατακλυσμό του Ωγύγου και η Ατλαντίδα κόρη που διαμένει σε μία σπηλιά που ο Όμηρος περιγράφει αναλυτικά.
Έχει σπουδαίες γνώσεις η Καλυψώ αρχαίες που προέρχονται τόσο από την Αιγυπτιακή Λεμουρία όσο και από την βυθισθείσα Ατλαντίδα και συνδυάζει και τις δύο με αίτημα (τον καημό των Φαραώ), την Αθανασία.
Είναι μοναχική στείρα και αυταρχική. Φοράει μίτρες και καπέλα στην κεφαλή για να αντικαταστήσει μία μήτρα που της λείπει, αλλά το καπέλο κουκούλα είναι κυρτό δεν είναι κοίλο και τίποτα δεν συγκρατεί.
0 Οδυσσέας φτάνει εκεί μέσα από Κίκονες Κύκλωπες και τις Σειρήνες του χριστιανισμού σε όλη τη φάση και την πορεία του κατά τη διάρκεια των Ιχθύων καταδιωκόμενος ανελέητα από τον κυβερνήτη του τον Ποσειδώνα.
Η εκκλησία είναι κοσμική εξουσία, παρόλα αυτά και σε αντίθεση με αυτά παίζει το χαρτί του μοναχισμού αρνούμενη τον πολιτισμό  ( που κατά κόρον και υπερβολή  χρησιμοποιεί) ως αμαρτία
Όσοι άνδρες φθάνουν στο νησί της ναυαγοί μένουν όμηροι. Η Καλυψώ ερωτευμένη μαζί τους, τους τάζει την Αθανασία και τους κερνά τη θεία κοινωνία.
Ο διαφωτισμός, η κατανόηση και ερμηνεία των Ομηρικών Επών στέλνουν ένα μήνυμα στην Καλυψώ με, του αυτοσύστατου  νου την εντολοδοχία:
Άφησε τον Οδυσσέα ελεύθερο, να επιστρέψει στο νησί του την πατρίδα του στο παιδί του και στη γυναίκα του. Ο άνδρας δεν είναι για να δοξολογεί τον θεό μόνος όμηρος  και έρημος, είναι παρανομία.  Υπακούει αναγκαστικά και ο Οδυσσέας φθάνει στου Αλκίνοου την Φαιακία ….ευτυχώς.

Το Άγιο(ν) Όρος αποτελεί αυτοδιοίκητο τμήμα του Ελληνικού Κράτους, που βρίσκεται στη χερσόνησο του Άθω ( Γίγαντας της Λεμουρίας) της Χαλκιδικής στη Μακεδονία. Περιλαμβάνει τις είκοσι Ιερές Μονές, τα εξαρτήματά τους και διάφορα καταστήματα και υπηρεσίες. Ανεπίσημα χαρακτηρίζεται ως «Αυτόνομη Μοναστική Πολιτεία»
Σύμβολο του ο δικέφαλος αετός στον απόηχο της Μου Αυτοκρατορίας.
Γύρω στο 1100 η Μεγίστη Λαύρα είχε 800 μοναχούς και σε όλο τον Άθωνα υπήρχαν 180 μοναστήρια. Αυτή την περίοδο μπήκε σε γενική χρήση ο όρος «Άγιον Όρος». Ο Αλέξιος Κομνηνός απάλλαξε τα μοναστήρια από τη φορολογία, τα ελευθέρωσε από την υποταγή στον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και τα τοποθέτησε κάτω από την άμεση προστασία του. Εξαρτήθηκαν, εντούτοις, από το γειτονικό επίσκοπο Ιερισσού για τη χειροτονία των ιερέων και των διακόνων τους.
Η μοναξιά αναζωογονεί, ο μοναχισμός σκοτώνει τη ζωή.
Είναι φυγή από το πεδίο της μάχης που είναι η ίδια η Ζωή.
Αστραία

Χριστιανισμός,  Εκκλησία,  Άγιον Όρος,  Αθωνική Πολιτεία, Μοναχισμός,  Καλυψώ, Οδυσσέας

Από που εκπορεύεται ο λόγος και πως να τον διακρίνεις

Λόγος δυνάστης μέγας εστίν.
Γοργίας

Μπήκε αμέσως στο θέμα!
Ο κόσμος δεν εξουσιάζεται ούτε με τα όπλα ή τα ταγκς ,
όπως αφήνεται να πιστεύεται,
αυτά είναι δευτερευούσης εξουσίας
και έπονται αρκετά στην ιεραρχία της εξουσίας.

Ο Κόσμος εξουσιάζεται με, και από τον λόγο
και ούτως ή άλλως έχει δημιουργηθεί από αυτόν.

Η εξουσία θρησκευτική πρώτιστα και έπεται η πολιτική
έχει τον δικό της λόγο να επιβάλλεται να διαμορφώνει συνειδήσεις
και να χειρίζεται την αντίληψη των μεγάλων μαζών όπως θέλει.
Ο λόγος της εξουσίας είναι πάντοτε οινομαγειρεμένος ειδικά
μετά από δείπνα μυστικά.
Δεν είναι πάντα ξύλινος, μπορεί αν είναι και πολύ μελιστάλαχτος
και να ακούγεται σωστός πολύ.

Το πρώτιστο που πρέπει να προσέχει κανείς είναι να αντιλαμβάνεσαι
αμέσως από που εκπορεύεται ο λόγος
από ποιο κέντρο και σε τι, ποιον απευθύνεται, με ποια έλλειψη και ποια υπερβολή
κλέβοντας την αρμονία και την ομορφιά.
Ο λόγος που απευθύνεται από την περιοχή του Άρη και του κεφαλιού είναι πολεμικός, επιθετικός κατακτητικός
και κατευθύνεται στον έμφυτη ανταγωνιστικότητα του ανθρώπου.
Από την περιοχή του λαιμού και τη Δήμητρας είναι λωτοφαγικός,
στην καλοπέραση και τον εφησυχασμό στοχεύει.
Από τον Ερμή και τους πνεύμονες είναι αμφίσημος και αμφιλεγόμενος
ανοίγοντας τους ασκούς του Αιόλου, διασπά και μπερδεύει,
Από την Ήρα και το στομάχι είναι κυκλώπειος, οικογενειοκρατικός
σπηλαιώδης ζηλιάρης κτητικός, σε κλείνει σε μια σπηλιά.
Από τον Απόλλωνα και την καρδιά υπερβολικά συναισθηματικός
ζαχαρένιος, κυνηγά μια Δάφνη πάντα που τον προσπερνά.
Από την Εστία της κοιλιάς και των εντέρων τρομερά κριτικός
σχολαστικός και υπερκριτικός, τσακίζει κόκαλα Λαιστρυγονικώς,
Από την Αφροδίτη της μέσης και των νεφρών διπλωμάτης
αναποφάσιστος καλά με όλους σε ένα σακί, τσακίζει το μυαλό
στις συμπληγάδες πέτρες των Πλαγκτών,
Από τον Πλούτωνα των σεξουαλικών οργάνων,
σεξουαλικός και σκοτεινός, εστιάζεται μονομερώς στο σεξ με την μορφή χοίρου,
Από την Αθηνά των μηρών βραχώδης φιλοσοφικός
υπερβολικά αυστηρός αλλά και γλυκά τραγουδούν
οι σειρήνες όταν σε σπρώχνουν στον βράχο αυτό.
Από τον Δία των γονάτων, εξουσιαστικός αρχομανικός,
αυταρχικός, στην υποταγή καταλήγει και σε ένα προσκύνημα σε γονατίζει,
Από την Άρτεμη των αστραγάλων και των γαμπών
αναρχικά φιλελεύθερος στα πράσινα δάση σε σκορπίζει.
Και από τον Ποσειδώνα των ποδιών θολός ομιχλώδης προδοτικός
σε οδηγεί στην γοργόνα και σου παίρνει την μιλιά.

Δεν έχει καμία σημασία και κακώς οι άνθρωποι
σκέφτονται παγιδευμένοι πρώτα αυτό, δεν έχει σημασία
αν συμφωνείς ή διαφωνείς με κάποιον
ή αν τα λέει ωραία ευχάριστα ή δυσάρεστα αλλά από που τα λέει.
και αυτό πρέπει να γίνεται αστραπιαία .
Δυστυχώς ο εγωισμός και το εγώ των ανθρώπων
εστιάζονται πάντα στην συμφωνία και την διαφωνία συνήθως
αρχίζουμε με αυτές τις λέξεις και σπάνια καταλαβαίνουν
τι κρύβονται πίσω από αυτές.
Να διακρίνεις την πρόθεση τον σκοπό και να βλέπεις πίσω από τις λέξεις
ακολουθώντας τα αντίθετα αχνάρια του Ερμή.
Η ερώτηση του Κόμη Μοντεχρίστου είναι πάντοτε αρκετή
να σε γλιτώσει από πολλούς μπελάδες
Ποιος έχει συμφέρον και τα κερδίζει από αυτά που λέει.
Και το κυριότερο …τι συνεχίζει να κερδίζει.
Τα μεγάλα κέντρα εξουσίας έχουν το δικό τους βήμα,
βιβλία, εφημερίδες, ΜΜΕ, εσωτερικές θεοσοφιστικές σχολές και με την βοήθεια
και την υποστήριξη από το ασυνείδητο μεγάλης μάζας ανθρώπων
που ελέγχουν και επηρεάζουν σε ρουφάνε σαν κινούμενη άμμος
ότι βρεθεί στην επιρροή τους.

Το στόρι παίζεται πάντα στον δίπολο του καλού και του κακού.
Φρικιαστικές ιστορίες συμβαδίζουν με τις παραδεισένιες οδηγώντας σε μια νιρβάνα νου.
Να προσέχεις αν ένας λόγος, σου αφαιρεί δύναμη ή σου δίνει,
σε αφοπλίζει ή σε κρατάει σε εγρήγορση.
Να είσαι δύσπιστος με κάποιον που σου λέει να παραδώσεις τα όπλα σου.
Τι λέει, και τι παραλείπει τι αποσιωπά.
Πολλές φορές αυτά που δεν λέγονται και σκόπιμα αποκρύπτονται
είναι μεγαλύτερης σημασίας για τον λέγοντα και τον ακούοντα.
Οι ωραίες ιστοριούλες όταν δεν φτιάχνουν,
δεν απευθύνονται στο πνεύμα του πολεμιστή, του αφαιρούν την έννοια του,
είναι απλώς ένας πασατέμπτος να περνάς την ώρα σου βασκαλιζόμενος απλώς.
Να διακρίνεις αν ένας λόγος σε κοιμίζει
ή σου δίνει δύναμη και σε ξυπνά, σε αφυπνίζει.
Οι ιστορίες οι πρωταρχικές είναι πάντα οι ίδιες
αφού προέρχονται από την ίδια συλλογική πηγή
και ο αφηρημένος πυρήνας τους επίσης.
Έχει σημασία όμως το δευτερεύον κέντρο
από την οποία εκπορεύονται η πρόθεση και ο σκοπός
και που κατευθύνονται και απευθύνονται, πως χρησιμοποιούνται.
Διάλογοι με την Καλυψώ Εξουσία

Τα λόγια είναι οι σκιές των πράξεων. Τα λόγια είναι θηλυκά, οι πράξεις αρσενικές.
Baltasar Gracian, 1601-1658, Ισπανός συγγραφέας
Τα όμορφα παιδιά λογικών λόγων και ορθών πράξεων είναι η συνέπεια του ομιλητή και θέλει μεγάλη προσοχή.
Οι αντιφάσεις γεννούν τέρατα. Είναι η μεγάλη ασθένεια της εποχής μας. Συντρίβει τον άνθρωπο εσωτερικά και ολόκληρη την κοινωνία εξωτερικά. Ο ΑΝΤΙΦΑΤΗΣ βασιλιάς των Λαιστρυγόνων βουλιάζει όλα τα πλοία του Οδυσσέα. Η εκάστοτε εξουσία δεν μπορεί να αποφύγει την αντίφαση για να κρύψει το ψέμα της για αυτό και πάντοτε καταρρέει εκ των έσω θερμοδυναμικά.
Αστραία

Ο Πρίαμος και η Ελένη στα τείχη της Τροίας

Με τον χριστιανισμό και τον θεό

Πως χτίστηκαν τα τείχη της νέας Ρώμης την Εποχή του Ποσειδώνα
Αν θέλετε να μάθετε τι πιστεύει ο Θεός για το χρήμα, απλώς ρίξτε μια ματιά στους ανθρώπους που το έδωσε και τι τείχη εκκλησίες ναούς ιεραρχίες νομισματικά ταμεία έχουν φτιάξει με αυτό. Είναι »  το χρήμα θεός » πάνω από τον κάθε θεό οποιαδήποτε θρησκείας που όλοι  σαν δούλοι προσκυνούν  και όλο μιλούν  «για θεό» με σεντόνια θεοσοφίας με  το πολύ «κυρ ελέησον»  που βαριέται και ο θεός.
395 – Πεθαίνει ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος Α΄ που εορτάζεται σήμερα 17 Ιανουαρίου ως  Άγιος της ορθόδοξης εκκλησίας και η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία διαιρείται μόνιμα στη Ανατολική Τρωική Αυτοκρατορία υπό τον Αρκάδιο, και τη Δυτική Τρωική Αυτοκρατορία υπό τον Ονώριο.
Ο Ισπανός Μέγας Θεοδόσιος γεννήθηκε στην Κόκα της Ισπανίας Ρωμαϊκής καταγωγής από τον Ρωμαίο στρατηγό επίσης Θεοδόσιο.
Στις 27 Φεβρουαρίου του 380 αναγνώρισε τον Χριστιανισμό ως την επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας δηλώνοντας «επιθυμούμε όλα τα διάφορα υπήκοα έθνη […] να ακολουθούν την Θρησκεία που παραδόθηκε στους Ρωμαίους από τον άγιο απόστολο Πέτρο» και στις 8 Νοεμβρίου του 392 έθεσε εκτός νόμου τις αρχαίες θρησκείες. Στις 2 Μαΐου του 381 εξέδωσε το λεγόμενο «έδικτο κατά των αποστατών» με το οποίο τιμωρούσε με πλήρη στέρηση δικαιωμάτων δικαιοπραξίας όλους τους πρώην χριστιανούς που επέστρεφαν στην Εθνική Θρησκεία. Στις 21 Δεκεμβρίου του 382 απαγόρευσε με ποινή θανάτου και δήμευση της περιουσίας των ενόχων Εθνικών (που χαρακτηρίζονται «παράφρονες» και «ιερόσυλοι»), κάθε μορφή θυσίας, μαντικής, ψαλμωδιών προς τιμή των Θεών ή τις απλές επισκέψεις σε αρχαίους Ναούς.
Το 384 διέταξε την κατεδάφιση ή το σφράγισμα ειδωλολατρικών Ιερών και υπέγραψε νέα απαγόρευση των θυσιών, ενώ στις 24 Φεβρουαρίου του 391 ανανέωσε την πλήρη απαγόρευση των θυσιών, των επισκέψεων σε ειδωλολατρικούς ναούς: «Κανείς δεν θα μολυνθεί με θυσίες και σφάγια, κανείς δεν θα πλησιάσει ή θα εισέλθει σε Ναούς, ούτε θα σηκώσει τα μάτια σε εικόνες φτιαγμένες από ανθρώπινο χέρι, διαφορετικά θα είναι ένοχος μπροστά στους ανθρώπινους και τους θεϊκούς νόμους». Ως συνέπεια της διογκούμενης έλλειψης ανεκτικότητας, το 392 καταστράφηκε ο μεγάλος ναός του Σέραπι στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Σταμάτησαν να δίνονται επιχορηγήσεις προς τα παγανιστικά ιερατεία, ενώ αυξήθηκε η οχλοκρατική βία εναντίον των παγανιστικών ναών και ομοιωμάτων με την υποκίνηση των μοναχών.
Το σκοτάδι άρχισε να πέφτει πυκνό και ο ποσειδώνιος ωκεανός να αγριεύει μανιασμένα. Αυτόν τον ωκεανό που έπρεπε να διασχίσει ο Οδυσσέας μετά την καταστροφή της Τροίας από τον Αλέξανδρο Αχιλλέα.
Το 27 π.Χ. – Η Ρωμαϊκή Σύγκλητος απονέμει τον τίτλο του Αυγούστου στον Γάιο Ιούλιο Καίσαρα Οκταβιανό, σηματοδοτώντας την αρχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Αρχίζει η Εποχή των Ιχθύων των 2000 χρόνων και οι Τρώες του Αινεία είναι στη ΡΟΜΑ Ρώμη ΑΜΟΡ της μεγάλης Ρωμανίας.
Ποιοι είναι οι Τρώες; Ποια είναι η Τροία;
Η Τροία είναι ένα θεοσοφιστικό σύστημα εξουσίας που χτίζεται στο υλικό πεδίο στην ύλη με τη βοήθεια δύο θεών και ενός θνητού. Του Απόλλωνα που σημαίνει συνείδηση, του Ποσειδώνα πού είναι η μεταφυσική γνώση και του Αιακού πού είναι δημιουργός των Μυρμιδόνων και γιος του Διός. Ο Ζευς, το μέγα  νοητικό δεν συμφωνεί με την κατασκευή της, δεν το θεωρεί δίκαιο και σωστό.
Η Τροία χτίζεται και γκρεμίζονται πολλές φορές από την εποχή του Ηρακλή που ήταν και ο πρώτος πορθητής. Είναι άδικη και μπαμπέσα εκμεταλλεύτρια.
Οι Τρώες είναι κλέφτες, κλέβουν τη γνώση την ομορφιά την Ωραία Ελένη με δόλωμα την αγάπη και την κρατούν φυλακισμένη τάζοντας  λίγα ψίχουλα ΑΜΟΡ στους ανθρώπους. Με αυτή τη γνώση φτιάχνουν τα τείχη της Τροίας τα ψηλά .
Η Αφροδίτη η θεά της αγάπης σώζει τον αγαπημένο της γιο τον Αινεία που καταφεύγει στη Ρώμη Roma amor με έναν έρωτα τρελό για τον θεό.
Η Εποχή του των Ιχθύων του Ποσειδώνα ξεκινά με την αναβίωση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στα κύματα του Ποσειδώνα  που ψηλώνουν σε άγρια θυμικά..
Στο υλικό πεδίο η κτίση της Τροίας ολοκληρώνεται με την άνοδο του Θεοδοσίου στο θρόνο και του χριστιανισμού στην εξουσία. Ο εξαγορασμένος Πρίαμος θα τοποθετηθεί στη Δύση και στην Ανατολή και θα αρχίσει να γεννάει πολλά παιδιά, όλες τις αιρέσεις του χριστιανισμού.
Στο αιθερικό πεδίο αρχίζει η Οδύσσεια, η επιστροφή του Ελληνισμού και ο τελευταίος άθλος του Ηρακλή.
Ο Ηρακλής ξεκινά την αναζήτηση των Μήλων των Εσπερίδων. Η Αθανασία θα είναι μέγα θέμα για τα επόμενα 2.000 χρόνια και το μότο του χριστιανισμού που τον επιδιώκει απεγνωσμένα  μέσα από τις πυραμίδες των θεοσοφικών ταγμάτων των  αυτοκρατόρων φαραώ. Ο φόβος του θανάτου και η προσδοκία της αθανασίας θα ξεπροβάλλει από τα κύματα του Ατλαντικού Ωκεανού στη νήσο της Ωγυγίας.
Πολλοί Οδυσσείς θα μείνουν εκεί και θα ξεμείνουν. Δεν θα μπορέσουν να φύγουν ποτέ. Τα παιδιά τους οι Λατίνοι, θα δημιουργήσουν το Λάτιο και τη γλώσσα τη Λατινική. Ένας από αυτούς τους Οδυσσείς που ξέμειναν εκεί ήταν και ο άγιος Αντώνιος ο Ασκητής. Στη συνάντησή του με τον πειρασμό και στη συνομιλία του αυτή, ξεγελάστηκε από την Ατλαντίδα κόρη που του υποσχέθηκε κάτι που του ανήκε και ήταν δικό του, από την αρχή. Η αμβροσία είναι περιττή.
Η Τροία θα συνεχίσει μέχρι την κρίση την χρηματοπιστωτική. Τα καινούργια παιδιά του Πρίαμου, απατεώνες όλοι τους ολκής, έχουν φτιάξει το ΔΝΤ την Ευρωπαϊκή Τράπεζα, την ΕΕ, τον ΟΗΕ την Wall Street βάζοντας όλο τον κόσμο σε ένα μνημόνιο μεγάλης κλοπής, αλλά ο Νίο Ηρακλής αντιμετωπίζει τον κ, Smith σε διαδικτυακά καταστρώματα τηλεμαμαχικής γραφής.
«Δώσε μου εμένα την άδεια να τυπώνω το χρήμα και κάνει εσύ όσους νόμους θέλεις για τη Δικαιοσύνη και την Ελευθερία».
λέει ένας πρόεδρος της νεο Ατλαντικής φυλής.
Κάποιος θα πρέπει να του πει πως δεν μπορεί να τυπώνει συνεχώς το χρήμα και αέρα κοπανιστό. Όλα έχουν τα όρια τους. Όταν αυτό το όριο  ξεπεραστεί τα ΤΕΙΧΗ καταρρέουν στη στιγμή και κανένας θεός δεν θα τον λυπηθεί.
© Αστραία