Σκεπτόμενη Πηνελόπη

Ξετυλίγοντας μιαν ανέμη ομηρική στη σύγχρονη εποχή
Η Πηνελόπη είναι το Alter Ego του Οδυσσέα, έχει τα ίδια ψυχικά νοητικά χαρακτηριστικά με εκείνον, την ευφυΐα υπομονή την αυτοπειθαρχία  την αυτοπαρατήρηση τη στρατηγική.
Και οι δύο έχουν σύμβουλο και οδηγό την Αθήνα Σοφία που τους  αγαπά και είναι Μέντορας του Τηλέμαχου.
Η Πηνελόπη κατεβαίνει τα σκαλιά, όπως μας διηγείται ο Όμηρος, ομοία με την Αφροδίτη την Άρτεμη και την Αθηνά, δηλαδή έχει στοιχεία της Αφροδίτης την ομορφιά την αισθητική, της Άρτεμης, είναι ανεξάρτητη στη σκέψη και της Αθηνάς, είναι σοφή.
Πολιορκείται από εκατό και πάνω μνηστήρες που έχουν συγκεντρωθεί στου παλατιού την αυλή και την διεκδικούν με πολιορκία στενή. Στην ουσία η Πηνελόπη είναι όμηρος μέσα στο ίδιο της το σπίτι την Ιερή Εστία.
Τι κάνουν οι μνηστήρες;
Οι μνηστήρες είναι οι πασιφιστές, δεν πήγαν στον πόλεμο να πολεμήσουν μαζί με τον Οδυσσέα, αν και πρέπει να έχουν την ηλικία του. Έμειναν με τα γυναικόπαιδα να τα “προσέχουν” και να τα εκμεταλλεύονται  σαν μαστροποί. Δεν πήγαν να πολεμήσουν για την τιμή και την αξιοπρέπεια της Ελλάδος όταν κλέψαν την Ωραία Ελένη, γιατί πρώτα σου κλέβουν τη γυναίκα (οι φιλοξενούμενοι ) και μετά σου παίρνουν τη χώρα με όλα τα σπίτια σε πλειστηριασμό.
Οι ειρηνιστές μνηστήρες είναι άνεργοι και αργόσχολοι. Κάθονται τρώνε και πίνουν και σφάζουν τα γουρουνάκια τα προβατάκια τα κατσικάκια και τα βοοειδή. Καταστρέφουν δηλ όλη την  πανίδα και την χλωρίδα στο νησί. Και όχι μόνο….
Δεν έχουν κανένα έργο να παρουσιάσουν, κανένα ένσημο κολλημένο στο βιβλιάριο εργασίας. Είναι και πολιτικά ορθοί, συνεχώς για δικαιώματα ρατσισμό ισότητα και ελευθερία μιλούν και πλαγιάζουν με τις δούλες σαν τα γουρούνια της Κίρκης. Πορνεία τζόγος ναρκωτικά  διαφθορά σκάφη πολυτελή θρησκοληψία αποτελούν μέρος της «ελευθερίας» τους. 
Βγαίνουν και στα παράθυρα του Κτήσιππου ΜΜΕ με τα πάνελ του Ευρύμαχου και αερολογούν ώρες ατελείωτες για τα πολιτικά χωρίς να καταλήγουν ποτέ και πουθενά. Μόνο στο  «να περνάμε  όλοι καλά » συμφωνούν.
Οι μνηστήρες δεν βιάζουν την Πηνελόπη, δεν φτάνουν μέχρι εκεί, την εκβιάζουν όμως και αυτός ο εκβιασμός είναι συνεχής και διαρκής “βιασμός” . Αυτό, ο Ευρύμαχος θα το επικαλεστεί ως δικαιολογητικό ζητώντας επιείκεια από τον Οδυσσέα, δηλαδή τον εκβιασμό ως ελαφρυντικό.
Δεν τη σκοτώνουν την Πηνελόπη, έχουν το λόγο τους και δεν είναι η ανθρωπιά ( δύσκολα σκοτώνεται το θηλυκό ΧΧ το αρσενικό ΧΥ είναι πιο ευάλωτο),  χρειάζεται και για την αναπαραγωγή, προσπαθούν όμως να σκοτώσουν τον Τηλέμαχο στο καρτέρι που του στήνουν στο νησάκι της Αστερίας. Τον σώζει η Αθηνά και τον προειδοποιεί αλλά ο Οδυσσέας δεν τους συγχωρεί.
Οι μνηστήρες  «σκοτώνουν» τον Τηλέμαχο τη νεολαία, σε μία παιδεία που νοσεί βαριά, τον βυθίζουν στην  απογοήτευση στην ανεργία στην απελπισία.
Οι μνηστήρες είναι άγονοι δεν έχουν παιδιά, συνέδρια για τη γονιμότητα όμως ανακοινώνουν συχνά για να αυξήσουν τον πληθυσμό. Τον πληθυσμό από ένα λαό που θα τους τρέφει και θα τους ταΐζει για να περνάνε καλά.
Είναι δικαιωματιστές και πολιτικά ορθοί εκσυγχρονιστές » βρήκαν τον μήνα που τρέφει τους 11″  σε παλιά συνταγή. Όλο για δικαιώματα μιλούν, ποτέ για υποχρεώσεις, ακόμη και για τα δικαιώματά του Κύκλωπα αγορεύουν και οι λέξεις “ρατσισμός και φασισμός” είναι το ψωμοτύρι τους, χαβιάρι στο ψωμί τους. Τους βολεύει πολύ.
Είχε δικαίωμα ο Οδυσσέας να τους σκοτώσει;
Χρησιμοποίησε το τόξο που τοξεύει από απόσταση, τους παγίδευσε σε ενέδρα και άλλες τέτοιες ευαίσθητες απορίες απασχολούν τον πληθυσμό της μεγάλης μνηστηριακής αφθονίας στα δικαιώματα του Οδυσσέα που αμφισβητούν.
Ας τα δούμε αναλυτικά και προσεκτικά όλα αυτά τα θέματα τα Ομηρικά.
Ο Οδυσσέας φτάνει στο νησί του με τη βοήθεια των Φαιάκων. Δεν είναι μόνο πολύπαθος ταξιδευτής αλλά είναι και ένας βετεράνος πολέμου. Όσα μετάλλια και παράσημα έχει στο ώμο του, τα έχει γιατί τα κέρδισε και τα κατέκτησε. Δεν του  τα δώσανε σε γιορτές φιλαυτίας. Έχει σημάδια στο σώμα του από τις μάχες που έδωσε.
Ο Οδυσσέας δεν είναι ένας μαλθακός στο σώμα και στο πνεύμα, ειρηνιστής πασιφιστής που όλο για ειρήνη και αγάπη να, μιλά, ξεδιάντροπα σε μία χώρα που υποφέρει από την πολυεθνική εισβολή πολεμική.
Ο Οδυσσέας έδωσε την ευκαιρία στους μνηστήρες να φύγουν παρακάλεσε προσωπικά τον Ανφίνομο να φύγει για να μην τον σκοτώσει, η Πηνελόπη τους το ζήτησε επανειλημμένως αλλά και ο Τηλέμαχος με πόνο καρδιάς. Δεν αποχώρησαν, εγκλωβισμένοι στην αλαζονεία και στην απληστία τους.
Ο Οδυσσέας δεν τους πολέμησε από μακριά και δειλά. Βρέθηκε πολύ κοντά τους σε μάχη σώμα με σώμα και ο Τηλέμαχος το δόρυ κρατά.
Ο διαγωνισμός ήταν δίκαιος, τους έδωσε την ευκαιρία να αποδείξουν μία αξία, δεν είχαν ούτε μία και ήτανε πολλοί,  η παρέα του Οδυσσέα 2-3 άτομα το πολύ.
Άνανδρους άντρες και τόσους πολλούς, μόνο σε  ένανδρη πλάγια σκέψη  μπορείς να τους αντιμετωπίσεις.
Μα τι θα μπορούσαν να κάνουν οι μνηστήρες για να μην πόσο κατάπτυστοι;
Ο Οδυσσέας έλειπε καιρό, η Πηνελόπη ήταν μόνη το νησί, χρειαζόταν έναν αρχηγό δεν ήταν και τόσο φοβερό να κάνουνε μία πρόταση γάμου, για να λέμε και το σωστό.
Σαφώς όχι, μόνο που η πρόταση αυτή θα μπορούσε να συνοδεύεται από ένα έργο, να είχαν να παρουσιάσουν ένα έργο και μία συμπεριφορά αξιοπρεπή, όχι εκβιαστική, στο χώρο τους δε  να μένουν. Όχι ακάλεστοι «προσκεκλημένοι» να τρώνε να πίνουν στην αυλή και να τη γεμίζουν με σκουπίδια.
Θα μπορούσαν να βοηθήσουν τον Τηλέμαχο να τον προστατέψουν, η Πηνελόπη θα το εκτιμούσε αυτό. Ποια γυναίκα δεν εκτιμά έναν άντρα που βοηθά και προστατεύει το παιδί της και  δεν θέλει να το δολοφονήσει;
Και ποια γυναίκα εκτιμά έναν άντρα, μπορεί να εκτιμήσει έναν άντρα που κάθεται όλη την ημέρα χαραμίζοντας στη ζωή του και τρώγοντας μία περιουσία που  δεν του ανήκει και να θελήσει να κάνει παιδί μαζί του. Ποια;
Η  Πηνελόπη δεν είναι μία Βυζαντινή αυτοκράτειρα που θα κάνει ένα γάμο συμφέροντος για να σκοτώσει μετά τον άντρα της και να τυφλώσει το παιδί της αλλά ούτε και μία οδαλίσκη  για να κάνει τα χατίρια στον σουλτάνο για να γίνει αρεστή.
Η Πηνελόπη βλέπει την κατάντια των μνηστήρων είναι μία ντεκαντάνς  παρακμή πτώση ηθική αξιακή εκφυλιστική.
Η Πηνελόπη βλέπει πώς συμπεριφέρονται οι μνηστήρες, στους βετεράνους πολέμου. Έχει δει πώς συμπεριφέρθηκαν στο Νικηταρά, στον Κολοκοτρώνη και πώς δολοφόνησαν τον Καποδίστρια τον Αλκίνοο κυβερνήτη με το πλοίο της επιστροφής που μετέφερε τον Οδυσσέα να πετρώνει. Βλέπει τον ευτραφή Αντίνοο να αναθεματίζει  τους Έλληνες και τις Ομηρικές Ιδέες σε σεντόνια θεολογίες  «βαπτίζοντας το ψάρι κρέας».
Η Πηνελόπη βλέπει πώς παίρνονται τα δάνεια, πώς τρώγονται σε ατασθαλίες, βλέπει τα παιδιά των Ελλήνων να περνούν μία  δυστυχισμένη εφηβεία.
Βλέπει μία Ελλάδα ρημαγμένη, δακρύζει και και κλαίει, βλέπει ένα λαό άβουλο στη συνέλευση που ζητάει ο Τηλέμαχος άβουλος να παραμένει. Κοιτάζει η Πηνελόπη και βλέπει με τα μάτια της ψυχής του ποιητή της. Ατενίζοντας το πέλαγος περιμένει κάτι να φανεί.. σε μια μεγάλη αναμονή.
Η Πηνελόπη  είναι η άνιμα του Οδυσσέα, η δύναμη της ψυχής του, είναι αυτή που τον κρατά ζωντανό και όρθιο και τον κάνει να μην τα παρατά, είναι αυτή που σαν φάρος ασφαλή μέσα από τα άγρια κύματα  του Ποσειδώνα τα ρηχά και βαθιά νερά, τον οδηγεί.
Είναι και ο Οδυσσέας που τα βλέπει όλα αυτά μαζί της, με τα μάτια της Πηνελόπης. Είναι η Πηνελόπη που βλέπει το όνειρο με τον αετό και τις χήνες και και είναι ο Θεοκλύμενος που βλέπει με τους μνηστήρες στον Άδη περιπατώντες σκιές με το ραβδί της ερμηνείας του Ερμή.
Και είμαστε και εμείς, που τα βλέπουμε όλα αυτά μαζί τους και συλλογιζόμαστε για πολλά.  Ελεύθερα και καλά

Έτσι πρέπει να συλλογάται κανείς θαρρώ.

Αστραία