και γιατί

Η οικογένεια είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας μας, και είναι διαλυμένος και σπασμένος.
Αναφορές στις θεϊκές και τις ανθρώπινες οικογένειες και τις ημιθεϊκές και ημιανθρώπινες έχουμε σε όλες τις μυθολογίες όλων των λαών και των φυλών.
Η παλαιότερη θεόπνευστος αναφορά στην Παλαιά Διαθήκη, μας διηγείται την απόφαση ενός θεού απροσδιορίστου φύλου, μάλλον αρσενικού, αφού είναι ο Πατέρας, στο ρόλο του Πυγμαλίωνα να κατασκευάζει από πηλό ένα ερμαφρόδιτο ον, μάλλον τον πρώτο άνθρωπο και αφού τον λυπάται που είναι μόνος του, αποφασίζει να του φτιάξει μία σύντροφο και του κάνει μία εγχείρηση, όχι αλλαγής φύλου, αλλά κατασκευής φύλου, που το ονομάζει γυνή και η οποία πρέπει να φοβείται τον άντρα από τον οποίο έχει κατασκευαστεί (από το αριστερό πλευρό του). Δηλ ο θεός ακρωτηριάζει τον άνδρα πλευρικά και τον αφήνει να ζει με ελλιπή πλευρά, την δε γυνή στον άνδρα υποτελή.
Το ζευγάρι αυτό δεν τα πάει καλά με τον δημιουργό εξαιτίας των μήλων και των φύλλων και εκδιώκεται κακήν-κακώς και κλωτσηδόν από τον παράδεισο της Μεσοποταμίας που ρέουν τέσσερα ποτάμια.
Γεννά και κάνει δύο παιδιά τον Κάιν και τον Άβελ που σκοτώνονται μεταξύ τους για τα πρόβατα και τα περιουσιακά και όλοι οι υπόλοιποι απόγονοι το ίδιο κάνουν. Τα χειρότερα προβλήματα είναι τα οικογενειακά και τα περιουσιακά.
Η ιστορία παρουσιάζει πολλά κενά, αν την πάρουμε ως κυριολεξία, αλλά δεν θα το συζητήσουμε στο παρόν άρθρο παρ όλα αυτά.
Κατόπιν τούτου μετά από κάποια 4000 χρόνια, ο Θεός γονιμοποιεί με τον κρίνο ή χωρίς, μία νεαρή ανήλικη Εβραιοπούλα που ήταν αρραβωνιασμένη με έναν μεσήλικα επιφανή Εβραίο από καλή γενιά και γεννά ένα παιδί αρσενικό πού με εντολή του Πατρός θα σταυρωθεί για να σώσει τον κόσμο, που παραμένει άσωστος μέχρι τώρα, γιατί οι άνθρωποι είναι άπιστοι και κακοί και δεν τον πιστεύουν με 2 δις πιστούς που έχει ο χριστιανισμός στην θρησκευτική του εταιρεία. Αμαρτίες γονέων και πατεράδων παιδεύουσι τέκνα.
Ο γιος του Θεού δεν παντρεύεται, ακολουθεί το παράδειγμα του Πατρός, όπως και πολλοί από τους μαθητές του παραμένουν άγαμοι και άγονοι για να σώσουν τον κόσμο παρακούοντας την εντολή του Πατρός που λέει «αυξάνεστε και πληθύνεστε και κατακυριεύσατε τον κόσμο» . Άλλα, τους λέει ο Πατέρας άλλα κάνουν αυτοί…… ανυπάκουοι υιοί.
Αυτή την εντολή όμως την αφήνουν στους αμαρτωλούς δούλους Β κατηγορίας να την εκτελούν και να την εκπληρώσουν, ενώ οι ίδιοι απέχουν από τα κοινά και τα αμαρτωλά θέματα διάγοντας βίο ενάρετον μαζί με τον δημιουργό και με πολύ χρυσό και πλούσιο μισθό, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε από την ΑΑΔΕ.
Έτσι λοιπόν βλέπουμε ότι η μορφή της οικογένειας από την εποχή του της εξόδου των σπηλαίων και φατνών μέχρι την δημιουργία της πολιτιστικής κοινωνίας περνάει από την θεοκρατία και τα ιερατεία, Πατριαρχικά πρωτίστως, που ρυθμίζουν τα του οίκου και της οικογένειας τα τελευταία 4.000 χρόνια σε αγαστή συνεργασία με οιανδήποτε ιδεολογία. ( φεουδαρχική καπιταλιστική κομμουνιστική κλπ )
Οικογένεια σημαίνει τουλάχιστον τρία άτομα αν μιλάμε για μία ανθρώπινη οικογένεια, τον άνδρα τη γυναίκα και το παιδί. Με δυνατότητα τεκνοποίησης και ο άντρας με τη γυναίκα για μία επαρκή γονιμότητα, τουλάχιστον έτσι ξέραμε μέχρι τώρα.
Η οικογένεια και οι γάμοι την εποχή της φεουδαρχίας και Ρωμαϊκής Α και Β αυτοκρατορίας μέχρι πρόσφατα και της Βρετανικής αυτοκρατορίας και των λοιπών αυτοκρατοριών γινόταν καθαρά για λόγους συμφέροντος και για τη συνέχιση του οίκου της βασιλείας και της αυτοκρατορίας. Και φυσικά δεν ήταν πετυχημένοι, ούτε από άποψη ευτυχίας αλλά ούτε και από άποψη γονιμότητας και παιδιών. Οι γυναίκες παντρευόταν χωρίς την θέληση τους, οι άντρες μπορούσαν να παντρευτούν ακόμη και την ανιψιά τους, όπως ο Ηράκλειος, και στο τέλος κατέληγαν στο να σκοτώνουν και ο ένας τον άλλον, οι σύζυγοι μεταξύ τους και τα παιδιά τον πατέρα και οι γονείς στα παιδιά, εκτός από τα προβλήματα ενδογαμία που υπήρχαν στους γάμους αυτούς.
Φυσικά οι Πάπες και οι Πατριάρχες ξέγνοιαστοι από το οικογενειακά βάρη και τα προβλήματα παιδέματα των παιδιών περνούσαν βίον χαρισάμενο και ανθόσπαρτο, να μην το ξεχνάμε αυτό , αφιερωμένοι στον Θεό και στις προσευχές.
Η επόμενη φάση του καπιταλισμού μετέτρεψε την οικογένεια σε εργατική μηχανή ανάπτυξης και παραγωγής. Έβγαλε τη γυναίκα στο δρόμο στην εργασία και στην παραγωγή, έβαλε τους άντρες στην ανεργία και έμειναν τα παιδιά μόνα τους στο σπίτι με τη γιαγιά ή να τρέχουν στους παιδικούς σταθμούς και εργάζονται και οι δύο και να πληρώνουν αυτούς και το ΕΝΦΙΑ.
Ο καπιταλισμός έχει 3 μορφές οικογένειας, τις πολύ φτωχές τις μικροαστικές και τις υπερβολικά πλούσιες. Και οι τρεις έχουν τα προβλήματά τους.
Στις πολύ φτωχές οικογένειες η φτώχεια και η ανεργία φέρνει γκρίνια και βία. Ο άνδρας περιθωριοποιείται και ξεσπά με βία στην οικογένεια στη γυναίκα και στα παιδιά και η γυναίκα εξευτελίζεται και με την πορνεία με την πορνεία και με οποιαδήποτε μορφής εργασία, τα παιδιά μόνα τους στο έλεος των παιδεραστών και στην κάθε μορφής ανομία. Και εδώ έχουμε βία ναρκωτικά και πορνεία.
Στις πολύ πλούσιες έχουμε αφόρητη πλήξη, οι πλούσιοι σύζυγοι βγάζουν φωτογραφίες με πλούσια σκάφη και ακριβά φορέματα και πηγαίνουν από το ένα μπάνιο στο άλλο από τα 16 που μπορεί να έχει η έπαυλή τους, πλην όμως δεν περνούν καλά. Και εδώ έχουμε βία σεξ και πορνεία και φυσικά ναρκωτικά, πιο ακριβά.
Η μικροαστική οικογένεια είναι μία μέση οικογένεια είναι μία μέση συντηρητική οικογένεια που πηγαίνει διακοπές στο χωριό, βαφτίζει τα παιδιά της στην εκκλησία και όλα τα κάνει κρυφά. Ο σύζυγος τρέχει από τις τσόντες και στα πορνό και κάνει φάβ σε όλες τις σέξι φωτό και η σύζυγος γυρνάει σε υστερία από δω και από κει όταν δεν πέφτει με τα μούτρα στα παιδιά να μαγειρεύει συνέχεια και ανεβάζει συνταγές και φωτό στα μέσα τα κοινωνικά.
Ο κομμουνισμός προσθέστε και μία άλλη μορφή οικογένειας την κοινοβιακή. Όλοι ίσοι και στα λεφτά και στη φτώχεια και στην ανεργία αλλά και στο σεξ. Έτσι έχουμε τα πρώτα απελευθερωμένα κοινόβια τα παιδιά των λουλουδιών μέχρι τα παιδιά των κομμουνιστών.
Και εδώ έχουμε σεξ και βία σέχτες θρησκευτικές αιρέσεις και ναρκωτικά..
Ο νεοφιλελεύθερος κομμουνιστοκαπιταλισμός προσθέτει ακόμη μία άλλη μορφή οικογένειας τις οικογένειες του ίδιου φύλου, περιχαρής για την πολιτική ορθότητα του.
Δύο άτομα, αρσενικά θηλυκά τρίτου φύλου, τετάρτου φύλου ή ό,τι φύλο θέλουν τέλος πάντων, παντρεύονται με μπομπονιέρες και αποκτούν παιδιά με νοικιασμένες μήτρες και διάγουν όλοι βίον ανθόσπαρτον και ευτυχισμένον, με τα παιδιά να φωνάζουν εναλλάξ τον ένα ή τον άλλο, μπαμπά και μαμά, για να μη γίνονται διακρίσεις φύλου.
Το πρόβλημα είναι πάντοτε οικονομικό και ιδεολογικό.
Οι μεγάλες οικονομικές ανισότητες δημιουργούν και μεγάλες κοινωνικές ανισότητες με αποτέλεσμα να αυξάνεται η βία η πορνεία και τα ναρκωτικά και τα διαζύγια φυσικά.
Η οικογένεια περνάει από κρίση από τα χρόνια τα παλιά που η σύζυγος ήταν κλεισμένη μέσα στο σπίτι στο έλεος του συζύγου να μαγειρεύει και να γεννά παιδιά. Στα μουσουλμανικά κράτη της Ανατολής, ήταν και στο χαρέμι. Στη Δύση οι άνθρωποι της εξουσίας έχουν τα προσωπικά τους χαρέμια ανεξάρτητα από την φωτογραφία που βγάζουν με τη μία σύζυγο και τα παιδιά.
Συμπερασματικά θα λέγαμε πως η εξουσία για να κυβερνά, δεν διαιρεί μόνο τους ανθρώπους σε κόμματα και ιδεολογίες θρησκευτικές αλλά διαιρεί και καταστρέφει την οικογένεια από τη βάση της. Καταστρέφει τον άντρα την γυναίκα και τα παιδιά.
Κατόπιν τούτου κάνει συνέδρια για τη γονιμότητα για να λύσει το πρόβλημα και τα θέματα τα δημογραφικά, ενώ θα μπορούσαν τα πράγματα να ήταν πιο απλά πιο δίκαια πιο όμορφα και πιο ουσιαστικά για όλους.
Γιατί η εξουσία είναι όχι μόνο άπληστη και αμετροεπής αλλά είναι και κουτή, κενή σαν τενεκές, άδεια νοητικά και όταν αρπάζει θρόνο ή καρέκλα με τίποτα δεν την αφήνει. Σφιχτά την κρατά, όπως ο πίθηκος την μπανάνα.
Κανένα πρόβλημα δεν μπορείς να λύσεις με ένα κουτό άνθρωπο, είναι ανίκητος πραγματικά. Μόνο η εντροπία τον νικά τελικά.

Αστραία