από το δράκο του Πεκίνου στο δράκο του Λονδίνου
Αν δεν σταματήσουμε να συμπεριφερόμαστε σαν τη Βρετανική Αυτοκρατορία, θα καταντήσουμε σαν τη Βρετανική Αυτοκρατορία. Pat Buchanan, Αμερικανός πολιτικός
Τα αίτια και οι αφορμές της ανόδου και της πτώσης της
Η Βρετανική αυτοκρατορία ξεκινάει την ιστορία από τον τέκνο της τον Τρώα Βρούτο που μεταβαίνει στα Βρετανικάς Υπερβορείους νήσους και έχει την τρωαδίτικη νοοτροπία κυριαρχία να ελέγχει και να κυριαρχεί στον κόσμο.
Αφήνοντας τον Ρωμαϊκό αετό υιοθετεί τον Βρετανικό δράκο σύμβολο της και εθνόσημο..
Από κει θα ξεκινήσει και ο Δράκος Μέγας Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος για να ιδρύσει την Β΄ Ρώμη στην Παλαιά Τροία.
Ποιες είναι οι αιτίες για την άνοδο της Βρετανικής αυτοκρατορίας;
Φυσικά είναι οι θρησκείες και οι μεγάλες απληστίες αποικιοκρατίες. Πατήσανε δηλαδή επί πτωμάτων βασιλείς και αυτοκράτορες σε ελέω Θεού ηγεμονίες και με τις μεθόδους της Ρωμαϊκής Συγκλήτου διαιρούσανε βασίλευαν και ληστεύανε στο κόσμο.
Οι αιτίες της πτώσης της είναι οι αιτίες της πτώσης της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας που έχει αναλύσει διεξοδικά ο βαθυστόχαστος μεγάλος φιλόσοφος Μοντεσκιέ: αμετροέπεια απληστία κατάχρηση εξουσίας και εκφυλισμός της Μεγάλης Στοάς Μασονίας.
Στο τέλος στο τελευταίο James Bond η προσωποποίηση της Μεγάλης Βρετανίας με την τρίαινα βυθίζεται στον πάτο της θάλασσα της ποσειδωνίας.
Η Βρετανική Αυτοκρατορία British Empire αποτελείτο από τις κτήσεις, τις αποικίες, τα προτεκτοράτα, τις εντολές και άλλα εδάφη που κυβερνήθηκαν ή διοικήθηκαν από το Ηνωμένο Βασίλειο και τα οποία προήλθαν από υπερπόντιες αποικίες και εμπορικούς σταθμούς ιδρυμένους από την Αγγλία στον ύστερο 16ο και πρώιμο 17ο αιώνα
Κατά την ακμή της ήταν η μεγαλύτερη αυτοκρατορία στην ιστορία και για πάνω από ένα αιώνα αποτέλεσε τη μεγαλύτερη παγκόσμια δύναμη. Το 1922 η Βρετανική Αυτοκρατορία διοικούσε έναν πληθυσμό περίπου 458 εκατομμυρίων ανθρώπων, το ένα τέταρτο του τότε παγκόσμιου πληθυσμού και κάλυπτε περισσότερο από 33.670.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, το ένα τέταρτο περίπου της συνολικής έκτασης της ξηράς της Γης.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την έντονη πολιτική, γλωσσική και πολιτισμική της επίδραση παγκοσμίως. Στο ύψιστο σημείο της δύναμής της, συχνά λεγόταν ότι «ο ήλιος δεν δύει ποτέ στην Βρετανική Αυτοκρατορία», επειδή η εξάπλωσή της σε όλα σχεδόν τα γεωγραφικά μήκη του κόσμου σήμαινε ότι ο ήλιος πάντα έλαμπε σε τουλάχιστον ένα από τα πολυάριθμα εδάφη της ανά την γη.
Η ανάπτυξη της Γερμανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής περιόρισε την οικονομική κυριαρχία της Βρετανίας στο τέλος του 19ου αιώνα. Οι επακόλουθες στρατιωτικές και οικονομικές εντάσεις ανάμεσα στη Βρετανία και τη Γερμανία ήταν τα κύρια αίτια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κατά τη διάρκεια του οποίου η Βρετανία στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό στην αυτοκρατορία της.
Ο πόλεμος επέφερε τεράστια οικονομική επιβάρυνση στη Βρετανία και παρόλο που η αυτοκρατορία πέτυχε τη μεγαλύτερη εδαφική επέκταση της αμέσως μετά τον πόλεμο, δεν ήταν πια μια απαράμιλλη βιομηχανική ή στρατιωτική δύναμη. Κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι βρετανικές αποικίες της Νοτιοανατολικής Ασίας κατελήφθησαν από την Ιαπωνία, γεγονός που έπληξε το γόητρό της και επιτάχυνε την παρακμή της αυτοκρατορίας παρά τη νίκη της στον πόλεμο. Δυο χρόνια μετά τον πόλεμο η Βρετανία παραχώρησε ανεξαρτησία στην Ινδία, την πολυπληθέστερη και πολυτιμότερη αποικία της.
Κατά το υπόλοιπο του 20ου αιώνα, στα πλαίσια του κινήματος της αποαποικιοποίησης, οι περισσότερες περιοχές της αυτοκρατορίας απέκτησαν ανεξαρτησία, με κατάληξη την επιστροφή του Χονγκ Κονγκ στην Κίνα το 1997. Δεκατέσσερα εδάφη παρέμειναν κάτω από βρετανική κυριαρχία, τα Βρετανικά Υπερπόντια Εδάφη. Μετά την ανεξαρτητοποίησή τους πολλές πρώην αποικίες εντάχθηκαν στην Κοινοπολιτεία των Εθνών, μια ελεύθερη ένωση ανεξάρτητων κρατών. Δεκαέξι κοινοπολιτειακά κράτη έχουν κοινό αρχηγό κράτους τον εκάστοτε μονάρχη του Ηνωμένου Βασειλείου.
Κατά το διάστημα 1815–1914, μια περίοδο που αναφέρεται από κάποιους ιστορικούς ως «ο αυτοκρατορικός αιώνας της Βρετανίας»,26.000.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα και 400 εκατομμύρια κάτοικοι προστέθηκαν στη βρετανική αυτοκρατορία.
Το κύριο μέλημα της βρετανικής πολιτικής στην Ασία το 19ο αιώνα ήταν η προστασία και επέκταση της κυριαρχίας της στην Ινδία, που θεωρούνταν η πιο σημαντική αποικία και κλειδί για την υπόλοιπη Ασία. Η Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών οδήγησε την επέκταση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας στην Ασία. Ο στρατός της Εταιρείας ένωσε τις δυνάμεις του με το βασιλικό ναυτικό για πρώτη φορά στον Επταετή Πόλεμο, και συνέχισαν να συνεργάζονται σε χώρους εκτός της Ινδίας: στην έξωση του Ναπολέοντα από την Αίγυπτο το 1799, στην κατάληψη της Ιάβας από την Ολλανδία το 1811, στην απόκτηση της Σιγκαπούρης το 1819 και της Μαλάκα το 1824 και στη νίκη επί της Βιρμανίας το 1826.
Το Τέλος της αυτοκρατορίας
Η χορήγηση ανεξαρτησίας στη Ροδεσία (ως Ζιμπάμπουε), στις Νέες Εβρίδες (ως Βανουάτου) το 1980, και στην Μπελίζ το 1981 σήμαινε ότι, εκτός από διάσπαρτα νησιά και φυλάκια (και την εξαγορά το 1955 ενός ακατοίκητου βράχου στον Ατλαντικό Ωκεανό, του Ρόκολ), η διαδικασία αποαποικιοποίησης που είχε αρχίσει μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο είχε σε μεγάλο βαθμό ολοκληρωθεί.
Το 1982, η απόφαση της Βρετανίας να υπερασπιστεί τα υπόλοιπα υπερπόντια εδάφη της δοκιμάστηκε όταν η Αργεντινή εισέβαλε στα Φώκλαντ, διεκδικώντας μακροχρόνιες απαιτήσεις που χρονολογούνταν από τον καιρό της Ισπανικής Αυτοκρατορίας.
Η τελικά επιτυχημένη στρατιωτική αντίδραση της Βρετανίας για να ξαναπάρει τα νησιά κατά τη διάρκεια του επακόλουθου Πολέμου των Φώκλαντ θεωρήθηκε από πολλούς ότι έχει συμβάλει στην αναστροφή της φθίνουσας τάσης της θέσης του Ηνωμένου Βασιλείου ως παγκόσμιας δύναμης.
Το ίδιο έτος, η καναδική κυβέρνηση απέκοψε τον τελευταίο νομικό δεσμό της με τη Βρετανία καταργώντας την εξάρτηση του καναδικού Συντάγματος από βρετανικούς νόμους με την Πράξη του Καναδά (Canada Act). Παρόμοιες ρυθμίσεις έγιναν για την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία το 1986.
Στο Πεκίνο
Τον Σεπτέμβριο του 1982, η πρωθυπουργός Μάργκαρετ Θάτσερ μετέβη στο Πεκίνο για να διαπραγματευτεί με την κινεζική κυβέρνηση σχετικά με το μέλλον του τελευταίου μεγάλου και πιο πυκνοκατοικημένου υπερπόντιου έδαφους της Βρετανίας, του Χονγκ Κονγκ. Σύμφωνα με τους όρους της Συνθήκης της Νανκίνγκ του 1842, το καθαυτό Χονγκ Κονγκ, το νησί δηλαδή, είχε παραχωρηθεί στη Βρετανία «στο διηνεκές», αλλά το μεγαλύτερο μέρος της αποικίας αποτελούνταν από τις Νέες Χώρες, οι οποίες είχαν αποκτηθεί με μίσθωση 99 χρόνων το 1898, που έληγε το 1997.
Η Θάτσερ, βλέποντας παραλληλισμούς με τις Νήσους Φώκλαντ, αρχικά ήθελε να κρατήσει το Χονγκ Κονγκ και πρότεινε βρετανική διοίκηση υπό κινεζική κυριαρχία, αν και αυτό απορρίφθηκε από την Κίνα.
Τελικά, μία συμφωνία επιτεύχθηκε το 1984, που έμεινε γνωστή ως Σινοβρετανική Κοινή Διακήρυξη. Σύμφωνα με αυτήν, το Χονγκ Κονγκ θα γινόταν μια ειδική διοικητική περιοχή της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, διατηρώντας τον τρόπο ζωής του για τουλάχιστον 50 χρόνια.
Η τελετή παράδοσης-παραλαβής το 1997 χαρακτηρίζεται από πολλούς, συμπεριλαμβανομένου του Καρόλου, πρίγκιπα της Ουαλίας, που ήταν παρών, «το τέλος της αυτοκρατορίας».
«Οι Άγγλοι είναι ένα έθνος από μαγαζάτορες. Ναπολέων Βοναπάρτης», (το «έθνος από μαγαζάτορες» είναι όρος του Άνταμ Σμιθ)
Από τον Δράκο του Λονδίνου στον Δράκο του Πεκίνου οι γκρίζες σελίδες της ιστορίας μαζί με τον Άνταμ Σμιθ και όλους τους μαγαζάτορες αυτοκράτορες
Αστραία
Σε Α΄ Ενικό 
Πεθαίνοντας όμως με τα κομματικά μας και θρησκευτικά πιστεύω μας πρώτα, πεθαίνουμε σε μια έρημη χώρα χωρίς μέλλον. Σημασία έχει τι τοποθετεί πρώτο κανείς.
Πρώτα το Κόμμα και η Πίστη ή πρώτα το Έθνος και η Ελλάδα; Κόμματα υπάρχουν πολλά και πίστες αρκετές. Η Ελλάδα όμως είναι μία και μοναδική.
Η γενιά της Μεγάλης ανταρσίας έχασε αυτό που πρέπει να βρούμε ΕΜΕΙΣ
σε κοινό γεωμετρικό τόπο, πρώτα ως ΈΛΛΗΝΕΣ και μετά ως ο,τιδήποτε άλλο.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Η Βρετανία διατηρεί την κυριαρχία σε πάνω από 14 περιοχές έξω από τις Βρετανικές Νήσους, οι οποίες μετονομάστηκαν σε Βρετανικά Υπερπόντια Εδάφη το 2002.[186] Μερικές είναι ακατοίκητες εκτός από παροδικό στρατιωτικό ή επιστημονικό προσωπικό, τα υπόλοιπα είναι αυτοδιοικούμενα σε διαφορετικό βαθμό και εξαρτώνται από το Ηνωμένο Βασίλειο για τις εξωτερικές σχέσεις και την άμυνα. Η βρετανική κυβέρνηση έχει δηλώσει την προθυμία της να βοηθήσει κάθε Υπερπόντιο Έδαφος που επιθυμεί να προχωρήσει στην ανεξαρτησία, όπου υπάρχει αυτή η επιλογή.[187] Η βρετανική κυριαρχία πολλών από τα υπερπόντια εδάφη, αμφισβητείται από τους γεωγραφικούς γείτονές τους: το Γιβραλτάρ διεκδικείται από την Ισπανία, οι Νήσοι Φώκλαντ και η Νότια Γεωργία και Νότια Νησιά Σάντουιτς ζητούνται από την Αργεντινή, και το Βρετανικό Έδαφος Ινδικού Ωκεανού διεκδικείται από τον Μαυρίκιο και τις Σεϋχέλλες.[188] Το Βρετανικό Έδαφος της Ανταρκτικής υπόκειται σε αλληλεπικαλυπτόμενες διεκδικήσεις από την Αργεντινή και τη Χιλή, ενώ πολλές χώρες δεν έχουν αναγνωρίσει οποιεσδήποτε εδαφικές διεκδικήσεις στην Ανταρκτική
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%91%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Το 1670 ο Κάρολος Β΄ της Αγγλίας έδωσε στην Εταιρεία του Κόλπου Χάντσον (Hudson’s Bay Company) τα αποκλειστικά δικαιώματα εμπορίου γούνας στη Γη του Ρούπερτ, μια τεράστια περιοχή που σήμερα αποτελεί μεγάλο μέρος του Καναδά. Οχυρά και εμπορικοί σταθμοί της εταιρείας ήταν συχνά θύματα επιθέσεων από τους Γάλλους, οι οποίοι είχαν ήδη ιδρύσει δική τους αποικία για εμπόριο γούνας στην κοντινή Νέα Γαλλία.[26]
Δύο χρόνια αργότερα ιδρύθηκε η Βασιλική Αφρικανική Εταιρία, λαμβάνοντας από τον Κάρολο το μονοπώλιο του εμπορίου σκλάβων στις βρετανικές αποικίες της Καραϊβικής.[27] Από την αρχή, η δουλεία ήταν η βάση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας στις Δυτικές Ινδίες. Μέχρι την κατάργηση του δουλεμπορίου το 1807, η Βρετανία ήταν υπεύθυνη για τη μεταφορά 3,5 εκατομμυρίων Αφρικανών σκλάβων στην Αμερική, το ένα τρίτο όλων των σκλάβων που μεταφέρθηκαν στην Αμερική.[28] Για να διευκολυνθεί αυτό το εμπόριο, δημιουργήθηκαν οχυρά στις ακτές της Δυτικής Αφρικής, όπως στη νήσο Τζέημς, την Άκκρα και τη νήσο Μπουνς. Στη βρετανική Καραϊβική το ποσοστό των μαύρων αυξήθηκε από 25% το 1650 σε περίπου 80% το 1780 και στις Δεκατρείς Αποικίες την ίδια περίοδο από 10% σε 40% (κυρίως στις νότιες αποικίες).[29] Για τους δουλεμπόρους, το εμπόριο ήταν εξαιρετικά κερδοφόρο και έγινε σημαντικό οικονομικό στήριγμα για βρετανικές πόλεις όπως το Μπρίστολ και το Λίβερπουλ, που αποτελούσαν την τρίτη γωνία του λεγόμενου τριγωνικού εμπορίου με την Αφρική και την Αμερική. Ένας στους επτά μεταφερόμενους σκλάβους πέθαινε εξ αιτίας των σκληρών και ανθυγιεινών συνθηκών στα πλοία και της κακής διατροφής
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Και όμως ο Ηλιος δύει, αυτοκρατορίες πέφτουν σε παρακμή και θρόνοι κατακρημνίζονται
Η αυτοκρατορία όπου ο ήλιος δεν δύει ποτέ
Η φράση η αυτοκρατορία όπου ο ήλιος δεν δύει ποτέ έχει χρησιμοποιηθεί με διάφορες παραλλαγές της για την περιγραφή αυτοκρατοριών οι οποίες ήταν τόσο μεγάλες σε έκταση ώστε πάντα σε κάποιο τμήμα της φωτίζονταν από τον ήλιο. Χρησιμοποιήθηκε αρχικά για την ισπανική αυτοκρατορία κυρίως κατά τον 16ο και 17ο αιώνα,[1] και μετέπειτα για την βρετανική αυτοκρατορία η οποία στις αρχές του 20ού αιώνα είχε καταστεί η μεγαλύτερη σε έκταση αυτοκρατορία όλων των εποχών μέσω των αποικιακών κτήσεων της, και για την οποία κυρίως η φράση είναι γνωστή. Χρησιμοποιήθηκε περιστασιακά επίσης και για τις ΗΠΑ στις αρχές του 20ού αιώνα.[2][3]
Έχει προταθεί πως η αρχική πηγή της διατύπωσης είναι η περιγραφή του Ηροδότου για το διάγγελμα που έκανε ο Ξέρξης πριν εισβάλει στην Ελλάδα, όπου περιέγραψε πως ο ήλιος δεν θα λάμπει σε καμία άλλη χώρα πέρα της περσικής αυτοκρατορίας.[4][5] Ακόμα παλαιότερο παράδειγμα αποτελούν τα μεσοποταμιακά κείμενα της εποχής του Σαργών (2334 – 2279 π.Χ.) όπου περιγράφεται πως η εξουσία του βασιλιά καλύπτει όλες τις περιοχές από την ανατολή έως την δύση -του ηλίου-.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97_%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85_%CE%BF_%CE%AE%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%B4%CE%B5%CE%BD_%CE%B4%CF%8D%CE%B5%CE%B9_%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%AD
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο