Η θρησκεία είναι νεύρωση.
Ζίγκμουντ Φρόυντ
Τι είναι θρησκεία; Πόσες θρησκείες υπάρχουν; Τι λένε οι θεολόγοι; Τι σχέση έχει η μυθολογία με την θρησκεία; Κάνει καλό η θρησκεία στον άνθρωπο;
Θρησκεία είναι η πίστη του καθενός, η προσωπική του ιδεολογία και με αυτή την έννοια ,όσοι άνθρωποι είναι ,τόσες θρησκείες υπάρχουν γιατί ο κάθε άνθρωπος δίνει την προσωπική του ερμηνεία σε αυτό που πιστεύει. Το ποσοστό βέβαια αλλάζει, άλλοι είναι περισσότερο αντικειμενικοί ή άλλοι πολύ υποκειμενικοί έως φανατικοί και εκεί αρχίζει το μεγάλο πρόβλημα με τις θρησκείες και την πίστη των ανθρώπων. Η Θρησκεία επειδή έχει ιδεολογική βάση, είναι ιδεοληψία, είναι και το κόμμα ή κάποια εμμονή με κάποια ασχολία όπως το ποδόσφαιρο το χρήμα το σεξ το φαγητό και οτιδήποτε άλλο γίνεται με μανία.
Υπάρχουν τριών ειδών θρησκείες:
1.παγκόσμιες θρησκείες , όρος που αναφέρεται σε διαπολιτισμικές , διεθνείς θρησκείες.
2.ιθαγενείς θρησκείες , που αναφέρεται σε μικρότερες, θρησκευτικές ομάδες που σχετίζονται με τον πολιτισμό ή το έθνος· και
3.νέα θρησκευτικά κινήματα , που αναφέρεται σε θρησκείες που αναπτύχθηκαν πρόσφατα.
Και δύο κατηγορίες όσον αφορά την σχέση τους με την εξουσία
Είναι οι εξουσιαστικές θρησκείες, οι ολοκληρωτικές και αφορούν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα και είναι κυρίως οι μονοθεϊστικές ο ιουδαϊσμός χριστιανισμός και μουσουλμανισμός
και, είναι οι μη εξουσιαστικές θρησκείας, όπως η αρχαία ελληνική θρησκεία, ο βουδισμός που πλησιάζουν περισσότερο είναι φιλοσοφία παρά θεολογία.
Η Θεολογία και οι θεολόγοι αποτελούν μεγάλο πρόβλημα γιατί είναι οι κατεξοχήν οι εκπρόσωποι των εξουσιαστικών θρησκειών απόλυτα φανατικοί και μιλάνε για το δόγμα.
Δηλαδή μιλάνε για το λόγο του Θεού στην κυριολεξία. Μίλησε ο Θεός και είπε, λάλησε ο Θεός, έκανε ο Θεός . Όχι μεταφορικά ούτε με παρομοίωση κυριολεκτικά.
Και εδώ αρχίζει το μεγάλο πρόβλημα και η μεγάλη αντίφαση των θεολόγων που πνίγονται σε αυτή και αυτοαναιρούνται.
Από την μια είναι έχουν τον Λόγο του Θεού ατόφιο ως κυριολεξία και αφετέρου έχουν την αλληγορία και την ερμηνεία , αναγκάζονται να τον ερμηνεύσουν να τον εξηγήσουν γιατί δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι όλα αυτά είναι ιστορικά γεγονότα.
Πολύ απλά, αν ο λόγος του Θεού έχει ισχύ έτσι όπως λένε αυτοί, θα είχε καθολική ισχύ , άμεση και απτή, δεν θα ήταν αναγκασμένοι αυτοί να κάνουνε τον μεσάζοντα με το αζημίωτο φυσικά πάντα.
Αν υπήρχε και υπάρχει τέτοιος Θεός ο λόγος του, θα ήταν άμεσα κατανοητός στον καθένα. Δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι αυτοί είναι πιο έξυπνοι και πιο καλοί από τους άλλους και τον γνωρίζουν, δείχνει μεγάλο εγωισμό , μικρή και χαμηλή νοημοσύνη και φτωχό πνευματικό επίπεδο. Ή απευθύνονται εκεί….. ως πονηροί.
Για το λόγο αυτό υπάρχουν και τόσες αιρέσεις και τα παρακλάδια των μεγάλων θρησκειών Ο καθένας λέει το δικό του, το μακρύ και το κοντό του .
Η μυθολογία φυσικά μία παραβολή μία αλληγορία με κάποια ιστορικά στοιχεία αλλά δεν μπορούμε να τα παίρνουμε κατά γράμμα και στην κυριολεξία.
Πχ χάρη δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι υπάρχει ένας θεός, αρσενικός στο φύλο με το όνομα Ζευς με αναπαραγωγή και μεταβολισμό και πέος και κατεβαίνει στη γη και γονιμοποιεί γυναίκες ωραίες και παρθένες τις καθιστά μοιχαλίδες ,θυμώνει νευριάζει απατάει τη σύζυγό του με όλα αυτά τα ανθρωπομορφικά χαρακτηριστικά
Τι λέει ο μύθος; Τι μπορεί να λέει λογικά; Γιατί δεν μπορούμε να καταργήσουμε την λογική σαν άνθρωποι τρελοί. Λέει ότι οι ανθρωπίδες περάσανε στη φάση του homo sapiens αναπτύχθηκε ο νους του ανθρώπου ο οποίος ενώνεται με νέες ιδέες και παρθένες και δημιουργεί καινούργιες ιδεολογίες πιο φιλικές με τον άνθρωπο. Τόσο απλά
Θα μπορούσε να είναι ένας πραγματικός Θεός έτσι; Και αν ήταν έτσι δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει αποδεκτός από ένα νοήμονα άνθρωπο και να τον προσκυνά;
Οπότε μελετάμε το μύθο του Διός στην αλληγορία του και καταλαβαίνουμε κάποια πράγματα για τον άνθρωπο και την εξέλιξη του χόμο sapiens.
Ο θεός το Θείο είναι κάτι που δεν μπορεί να γίνει γνωστό με την ανθρώπινη μορφή. Ούτε μπορεί να χρησιμοποιείται ως εργαλείο εκμετάλλευσης και χειραγώγησης στα χέρια των πονηρών και των επιτήδειων που προωθούν της αποκαλύψεως θρησκείες με όλα παρακλάδια τους και θησαυρίζουν από αυτές.
Και το χειρότερο ,μόνο κακό έχουν κάνει στην ανθρωπότητα και στους ανθρώπους όπως έχει αποδειχθεί και ιστορικά ειδικά τους τελευταίους αιώνες με τις ποσειδώνιες θρησκείες.
Όταν μιλάνε για θρησκευτικές ελευθερίας τι εννοούν;
Να συνεχίζουν να χτίζουν τόσα τζαμιά και εκκλησίες παντού;
Να βγάζουν βόλτα τις παντόφλες και τα κάστανα οσίων τα δόντια τα χέρια και τα κομμένα πόδια τους;
Τι εννοούν και επικαλούνται σεβασμό και αυτά τα θεάματα τα φρικιαστικά;
Σεβασμός στη θρησκεία κάποιου σημαίνει σεβασμός μόνο στον άνθρωπο στο βαθμό που εκπληρώνει τους όρους του ανθρώπου και τις βασικές ανθρώπινες ιδιότητες. Ο θεός, ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό, είναι πέρα και από το σεβασμό και από την αγάπη και το μίσος και από τι από ο,τιδήποτε για να νοιάζεται για τα ανθρώπινα συναισθήματα ή για να τα έχει ανάγκη.
Ο άνθρωπος τα έχει ανάγκη και αυτό και φτιάχνει θρησκείες με τις πρόσωπα και Θεούς με τις προβολές αυτών των συναισθημάτων του. Κάποιοι μπορεί να έχουν ανάγκη τη θρησκεία, να έχουν ανάγκη από την παρηγοριά, κάποιοι άλλοι πάλι όχι , αντέχουν και χωρίς αυτά.
Αν κάποιοι χρειάζονται τη θρησκεία για την παρηγοριά ας την έχουν. Υπάρχει και η αναγκαιότητα του πλασέμπο και κάνει θαύματα αλλά δεν μπορούμε να σεβαστούμε και τους απατεώνες και τους εμπόρους του θεού και της ελπίδας. Ας πιστεύουν σε όποιον θεό θέλουν, αρκεί να μην ανακατεύεται η θρησκεία στην πολιτική και βλέπουμε βουλευτές να τρέχουν και να ευλογούνται από μητροπολίτες.
Και να μην συντηρείται από το κράτος που το πληρώνουμε όλοι μαζί.
Από κει και μετά, αν θέλει να πιστεύει κάποιος και στη σαρανταποδαρούσα ως θεό, ας πιστεύει κανένα πρόβλημα Μπορούμε να το δεχτούμε και αυτό, αλλά δεν μπορούμε να γεμίσουμε σαρανταποδαρούσες και αυτό να το λέμε σεβασμός στην πίστη του άλλου. Πρέπει να υπάρχει ένα μέτρο και ένα όριο και εδώ όπως και σε πολλά άλλα πράγματα
Όλες οι θρησκείες μυθολογίες είναι αλλά για να είναι σεβαστές δεν πρέπει να γίνονται εξουσία γιατί το παιγνίδι της εξουσίας είναι ανάγκη του ανθρώπου και όχι του θεού και για αυτό τον λόγο γίνονται κακές εξουσίες απάνθρωπες.
Η θρησκεία ορίζεται συνήθως ως ένα κοινωνικό – πολιτιστικό σύστημα καθορισμένων συμπεριφορών και πρακτικών, ηθών , πεποιθήσεων , κοσμοθεωριών , κειμένων , αγιασμένων τόπων , προφητειών , ηθικών ή οργανισμών , που γενικά συνδέει την ανθρωπότητα με υπερφυσικά , υπερβατικά και πνευματικά στοιχεία ,αν και δεν υπάρχει επιστημονική συναίνεση για το τι ακριβώς συνιστά θρησκεία. Οι διαφορετικές θρησκείες μπορεί να περιέχουν ή να μην περιέχουν διάφορα στοιχεία που κυμαίνονται από το θείο , ιερότητα , πίστη , και ένα υπερφυσικό ον ή όντα.
Οι θρησκευτικές πρακτικές μπορεί να περιλαμβάνουν τελετουργίες , κηρύγματα , μνημόσυνο ή προσκύνηση ( θεοτήτων ή αγίων ), θυσίες , φεστιβάλ , γιορτές , έκσταση , μυήσεις , γάμους και κηδείες , διαλογισμό , προσευχή , μουσική , τέχνη , χορό και/ή δημόσια υπηρεσία . Οι θρησκείες έχουν ιερές ιστορίες και αφηγήσεις , οι οποίες μπορούν να διατηρηθούν σε ιερά κείμενα, σύμβολα και ιερούς τόπους , που πρωταρχικά έχουν ως στόχο να δώσουν νόημα στη ζωή . Οι θρησκείες μπορεί να περιέχουν συμβολικές ιστορίες που μπορεί να επιχειρήσουν να εξηγήσουν την προέλευση της ζωής , το σύμπαν και άλλα φαινόμενα. ορισμένοι οπαδοί πιστεύουν ότι αυτές είναι αληθινές ιστορίες. Παραδοσιακά, τόσο η πίστη όσο και η λογική θεωρούνται πηγές θρησκευτικών πεποιθήσεων.
Υπολογίζεται ότι υπάρχουν 10.000 διαφορετικές θρησκείες παγκοσμίως, αν και σχεδόν όλες έχουν τοπικά, σχετικά μικρούς ακόλουθους. Τέσσερις θρησκείες – Χριστιανισμός , Ισλάμ , Ινδουισμός και Βουδισμός – αντιπροσωπεύουν πάνω από το 77% του παγκόσμιου πληθυσμού και το 92% του κόσμου είτε ακολουθεί μία από αυτές τις τέσσερις θρησκείες είτε προσδιορίζεται ως μη θρησκευτική , που σημαίνει ότι οι υπόλοιπες 9.000+ θρησκείες αντιπροσωπεύουν μόνο το 8% του πληθυσμού μαζί. Το θρησκευτικά μη συνδεδεμένο δημογραφικό περιλαμβάνει εκείνους που δεν ταυτίζονται με κάποια συγκεκριμένη θρησκεία, άθεους και αγνωστικιστές, αν και πολλοί στο δημογραφικό εξακολουθούν να έχουν διάφορες θρησκευτικές πεποιθήσεις. Ένα μέρος του πληθυσμού, που βρίσκεται κυρίως στην Αφρική και την Ασία, είναι μέλη νέων θρησκευτικών κινημάτων . Οι μελετητές έχουν δείξει ότι η παγκόσμια θρησκευτικότητα μπορεί να αυξάνεται λόγω των θρησκευτικών χωρών που έχουν γενικά υψηλότερα ποσοστά γεννήσεων.
Η μελέτη της θρησκείας περιλαμβάνει μια μεγάλη ποικιλία ακαδημαϊκών κλάδων, συμπεριλαμβανομένης της θεολογίας , της φιλοσοφίας της θρησκείας , της συγκριτικής θρησκείας και των κοινωνικών επιστημονικών σπουδών. Οι θεωρίες της θρησκείας προσφέρουν διάφορες εξηγήσεις για την προέλευση και τη λειτουργία της, συμπεριλαμβανομένων των οντολογικών θεμελίων του θρησκευτικού όντος και των πεποιθήσεων.
Είναι πιθανό η ανθρωπότητα να βρίσκεται στο κατώφλι μια χρυσής εποχής. Αν είναι έτσι όμως, πρέπει πρώτα να αποκεφαλίσουμε τον δράκο που φυλάει την πόρτα, και ο δράκος αυτός είναι η θρησκεία.
Μπέρτραντ Ράσελ
‘Ολες οι θρησκείες στηρίχτηκαν στην Γνώση του Δράκου για να γίνουν θρησκείες -εξουσίες και οι ιερείς ήταν τα τσιράκια του και οι ποιμένες του κοπαδιού του. Η ενηλικίωση όμως του ανθρώπου δεν περιλαμβάνει κοπάδια από βόδια και αιγοπρόβατα αλλά μόνο νοήμονες ανθρώπους και δη, όρθιους χωρίς προσκυνήματα.
Αστραία
Σε Α΄ Ενικό 
Σαν βγείς στον πηγαιμό για τους δρόμους της Αττικής , να έχεις ένα σοβαρό λόγο να το κάνεις και όχι να κυκλοφορείς άσκοπα , να εύχεσαι να είναι σύντομο το ταξίδι, να μην χιονίσει να μην βρέξει , να μην φυσήξει αεράκι ,τον κρατικό μηχανισμό μη τον φοβάσαι ποτέ δεν θα τον συναντήσεις όταν τον χρειάζεσαι, οι υπουργοί περιορισμένης ευθύνης και περιορισμένων ικανοτήτων θα είναι πάντα απόντες, και οι γραμματείς δεν θα σηκώνουν τα τηλέφωνα.
Ψηλά να κρατάς το ηθικό σου και να εξοπλιστείς με γαϊδουρινή υπομονή και να μην καταδεχτείς να πέσεις σε ευτελή συναισθήματα, και να αρχίσεις τα «γαλλικά».
Γιατί η Αττική σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξίδι.
Χωρίς αυτήν δεν θα ‘βγαινες στον δρόμο, δεν θα περνούσες ένα αξέχαστο βράδυ ειδυλλιακό με τις νιφάδες να σε έχουν κάνει χιονάνθρωπο ,ολαρία ολαρά χιόνι πέφτει απο ψηλά
Μετά τις φωτιές του καλοκαιριού που έβλεπες με πόση χάρη καιγόταν τα όμορφα δάση της , μετά τις πλημμύρες που έβλεπες το νερό να μπαίνει στο σπίτι σου και να έχεις επιτέλους την εσωτερική πισίνα που πάντα ονειρευόσουν, άλλα δεν έχει να σε δώσει πια. μη είσαι αχάριστος
Κι αν πτωχική την βρίσκεις και ανοχύρωτη η Αττική δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, σαράντα χρόνια κουπί, με τόση πείρα, ήδη θα το κατάλαβες οι Αττικ- άρχες τι σημαίνουν.
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ, (άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα αλλιώς) (τι και αν αλλάξαμε όνομα τα ίδια χάλια παρέμειναν) η κλήση σας προωθείται παρακαλώ περιμένετε, γιατί ο Ερμής είναι ανάδρομος. Λέει η Κλειώ
Αττικάρχες …. κομάντα και δράκοντες λέμε οι υπόλοιποι εδώ
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Στην κλασική αρχαιότητα, το religiō σήμαινε γενικά ευσυνειδησία , αίσθηση δικαιώματος , ηθική υποχρέωση ή καθήκον προς οτιδήποτε. [20] Στον αρχαίο και μεσαιωνικό κόσμο, η ετυμολογική λατινική ρίζα religiō κατανοήθηκε ως ατομική αρετή λατρείας σε εγκόσμια πλαίσια. ποτέ ως δόγμα , πρακτική ή πραγματική πηγή γνώσης . [21] [22] Γενικά, η religiō αναφερόταν σε ευρείες κοινωνικές υποχρεώσεις απέναντι σε οτιδήποτε, συμπεριλαμβανομένης της οικογένειας, των γειτόνων, των ηγεμόνων, ακόμη και του Θεού . [23] Το Religiō χρησιμοποιήθηκε συχνότερα από τους αρχαίους Ρωμαίους όχι στο πλαίσιο μιας σχέσης με θεούς, αλλά ως μια σειρά γενικών συναισθημάτων που προέκυψαν από την αυξημένη προσοχή σε οποιοδήποτε εγκόσμιο πλαίσιο, όπως δισταγμός , προσοχή, άγχος ή φόβος , καθώς και συναισθήματα. δέσμευσης, περιορισμού ή αναστολής. [24] Ο όρος σχετιζόταν επίσης στενά με άλλους όρους όπως scrupulus (που σήμαινε «πολύ ακριβής»), και ορισμένοι Ρωμαίοι συγγραφείς συνέδεσαν τον όρο δεισιδαιμονία (που σήμαινε υπερβολικός φόβος ή άγχος ή ντροπή) με τη religiō κατά καιρούς. [24] Όταν το religiō ήρθε στα αγγλικάγύρω στο 1200 ως θρησκεία, πήρε την έννοια της «ζωής που δεσμεύεται από μοναστικούς όρκους» ή μοναστικές τάξεις. [19] [23] Η κατακερματισμένη έννοια της θρησκείας, όπου τα θρησκευτικά και τα εγκόσμια πράγματα διαχωρίζονταν, δεν χρησιμοποιήθηκε πριν από το 1500. [23] Η έννοια της θρησκείας χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1500 για να διακρίνει τον τομέα της εκκλησίας και τον τομέα των αστικών αρχών . Η Ειρήνη του Άουγκσμπουργκ σηματοδοτεί ένα τέτοιο παράδειγμα, [23] που έχει περιγραφεί από τον Christian Reus-Smit ως «το πρώτο βήμα στο δρόμο προς ένα ευρωπαϊκό σύστημα κυρίαρχων κρατών ». [25]
Ο Ρωμαίος στρατηγός Ιούλιος Καίσαρας χρησιμοποίησε το religiō για να σημαίνει «υποχρέωση όρκου» όταν συζητούσε αιχμάλωτους στρατιώτες που έδιναν όρκο στους απαγωγείς τους. [26] Ο Ρωμαίος φυσιοδίφης Πλίνιος ο Πρεσβύτερος χρησιμοποίησε τον όρο religiō για να περιγράψει τον εμφανή σεβασμό που έδιναν οι ελέφαντες στον νυχτερινό ουρανό . [27] Ο Κικέρων χρησιμοποίησε το religiō ως σχέση με το cultum deorum (λατρεία των θεών
https://en.wikipedia.org/wiki/Religion
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Η καταγωγή της θρησκείας χάνεται στα βάθη των αιώνων, τυλιγμένη στην ομίχλη της καταγωγής του ανθρώπου από σκόνη αστεριών, θαλάσσιων όντων, αμφιβίων γοργόνων και πιθήκων.
Από την εποχή των μάγων, σαμάνων, ιερέων, μιας φυλής ήταν άρρηκτα δεμένη με την εξουσία, όπως και η γνώση και ενίοτε δε, με τη σοφή ηγεσία.
Η οργάνωση της ανθρώπινης κοινωνίας σε πολιτισμικό επίπεδο ΠΟΛΗΣ και η έξοδος της από το τροφοσυλλεκτικό στάδιο των σπηλαίων του Κύκλωπα, σημειοδότησε την υπερήφανη διακήρυξη του ανώνυμου ΚΑΝΕΝΑ στην εξατομίκευση του ΚΑΠΟΙΟΥ, επωνύμως, με μακρύ τον δρόμο της ατομικότητος και δύσκολο το ταξίδι. Αριστερά και δεξιά του καθαρού ΝΟΥ, να καραδοκούν Σειρήνες, Σκύλλες Χάρυβδες και Πέτρες Συμπληγάδες.
Τι είναι θρησκεία;
Θρησκεία είναι ένα σύστημα τυπολατρικών αρχών και αξιωματικών δογματικών προτάσεων, συνυφασμένο με την κεντρική διοίκηση της εκάστοτε εξουσίας, εκτός ουσίας, στα χέρια των αντίστοιχων ιερατείων από την εποχή των Βαβυλωνίων, περιτυλιγμένο από την ομίχλη των μύθων.
Παρ΄όλο που οι μυθολογίες όλων των λαών της γης, έχουν ένα κοινό υπόβαθρο στο συλλογικό ασυνείδητο της ανθρώπινης ιδιότητος, η πορεία τους και η κατάληξη τους, στην ανάδυση τους στο συνειδητό, είναι διαφορετική, εξ αιτίας των διαφορετικών ψυχολογικών ανθρωπίνων χαρακτηριστικών.
Έτσι παρακολουθώντας την ιστορία του ανθρώπου πάνω στη γη, εν τάχει, βλέπουμε τις διαφοροποιήσεις του θρησκευτικού υπεραναπτυγμένου συναισθήματος , τόσο στις διάφορες φυλές και λαούς, όσο και στη γεωγραφική κατανομή του πληθυσμού, από Δύση και Ανατολή και μεταξύ Βορείων και Νοτίων πληθυσμών, να διαμορφώνονται, στο πλαίσιο των εκάστοτε συνθηκών, ακόμη και των καιρικών.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!