εν τη ουσία του λόγου

Ουσιαστικό σε τρεις κατηγορίες, κύρια ονόματα, τα κοινά ονόματα και τα περιληπτικά ουσιαστικά, είναι ένα από τα κλιτά μέρη του λόγου που φανερώνει πρόσωπο, ζώο, πράγμα, ενέργεια, κατάσταση, ιδιότητα.
Τα κύρια ονόματα, είναι αυτά που αναφέρονται σε συγκεκριμένα πρόσωπα, ζώα, πράγματα, περιστατικά, κλπ, (π.χ.
Τα ονόματα είναι ΛΕΞΕΙΣ και αποτελούνται από γράμματα σύμφωνα και φωνήεντα. Είναι ήχος ταλάντωση διαμήκες κύμα και δεν διαδίδεται στο κενό. Πρέπει να υπάρχει ύλη για να υπάρξει να ακουστεί ο ήχος.
Σε αντίθεση με το φως που μπορεί να διαδοθεί και στο κενό.
Ο ήχος είναι μία μορφή ενέργειας. Είναι παλμικές δονήσεις που δημιουργούνται από ένα οποιοδήποτε σώμα, όταν τεθεί σε κίνηση, σε κραδασμό. Την κίνηση σε ένα σώμα που βρίσκεται σε αδράνεια, μπορεί να την προκαλέσει μια κρούση, μια νύξη, μια τριβή. Τα ηχητικά κύματα, που ξεκινούν από τους παλμούς του ηχογόνου σώματος και μεταδίδονται σφαιρικά προς όλες τις κατευθύνσεις, φτάνουν και προσκρούουν στη μεμβράνη του ακουστικού μας τυμπάνου και θέτουν σε ενέργεια τον μηχανισμό της ακοής.
Ως μορφή ενέργειας ο ήχος είναι σημαντικός για την υλοποίηση της ενέργειας για αυτό και προϋποθέτει μία φωνή ομιλία λόγος εκφώνηση, αλλά και ένα ευήκοο αυτί για να ακουστεί. Αυτός που μιλάει καλά ακούει και καλά.
Τα κύρια ονόματα, ως ουσιαστικά δείχνουν ακριβώς αυτή την ουσία του προσώπου στο οποίο αναφέρονται ονόματα ανθρώπου θνητών ημιθέων αλλά και θεών.
Στην ουσία, ο Θεός ως πρωτογενής Πηγή δεν έχει φύλο φυλή και όνομα, για αυτό και πολύ σωστά κάποιες τις θρησκείες αρνούνται να πουν ή να γράψουν το όνομα του Θεού. Ούτε μπορεί να ονομαστεί ,δεν μπορεί να γίνει γνωστός με την ανθρώπινη μορφή. Αυτό που κάνουν οι περισσότεροι αγύρτες θρησκευτές να μιλάνε συνέχεια για τον Θεό, κυρίως ο ΑΝΤΙΝΟΟΣ, να επικαλούνται συνέχεια τον Θεό, για το κάθε τι και του ψύλλου το πήδημα, είναι ΥΒΡΙΣ και μεγάλη κατάχρηση εξουσίας την οποία κάνουν συνεχώς και όχι ανιδιοτελώς
Τα ονόματα θεών ανθρώπων και ηρώων αναφέρονται στις ιδιότητες τους. Ιδιότητες που απορρέουν από την διάσπαση πόλωση της απολώνιας, χωρίς πόλους και με ένα ΛΑΜΔΑ, ενέργειας . Είναι αρσενικά και θηλυκά , επειδή η ενέργεια πολώνεται σε πλην – και συν +, όταν διαχωρίζεται.
Έτσι έχουμε αρσενικούς θεούς και θηλυκές θεότητες ακόμη και αρσενικούς και θηλυκούς πλανήτες στους οποίους αναφέρεται και ο Πτολεμαίος, στο παιχνίδι της ενέργειας και της ύλης και της αμφίδρομης σχέσης μεταξύ τους.
Το ερώτημα που τίθεται από την εποχή του Κρατύλου έως τις ημέρες μας, πρώτοι οι Έλληνες έθεσαν σπουδαία ερωτήματα και προσπάθησαν να απαντήσουν, γιατί πρώτοι Έλληνες σκέφτηκαν για λογαριασμό του homo sapiens το όρθιο άνθρωπο για τους λόγους που έχω αναφέρει και σε άλλα άρθρα.
Το ερώτημα που τίθεται, είναι αν το όνομα έχει κάποια σχέση με το πρόσωπο που το φέρει. Αναρωτιέται ο Ερμογένης με όνομα συνθετικό του Ερμή αν συντελεί στην ερμηνεία των ονομάτων; Αυτό κάνει όμως ακριβώς στο διάλογο που περιγράφει ο Πλάτωνας.
Συναντούμε και σήμερα ονόματα αρχαιοελληνικά αλλά και χριστιανικά, Αθηνά, Δήμητρα, Ιωάννης Jonathan δηλαδή Ιάκωβος Jacob και λοιπά. Αναρωτιόμαστε αν έχουν κάποια σχέση με αυτό το όνομα και συνδέονται με το πεπρωμένο αυτού του ονόματος.
Οι αρχαίοι Έλληνες δεν έδιναν στους ανθρώπους ονόματα θεών. Δεν υπάρχει Αθηναίος ή Σπαρτιάτης με το όνομα Αθηνά ,Απόλλων, αλλά Απολλώνιος Αθηναΐς. Χρησιμοποιούσαν τα υποκοριστικά και λείπουν παντελώς τα ονόματα Ηρώων από το ηρωικό γένος. Δεν έχουμε ιστορικό πρόσωπο Οδυσσέας, Αχιλλέας, Πηνελόπη Τηλέμαχος στην Αρχαία Ελλάδα. Είναι μόνο μυθολογικά αυτά τα πρόσωπα και τα ονόματα.

Ο κύριος λόγος δεν είναι μόνο ο σεβασμός αλλά και η πρακτικότητα του θέματος.

Οι Έλληνες είχαν αντιληφθεί ότι πρέπει να υπάρχει αντίκρισμα σε αυτό που δηλώνει και κάνεις και σε αυτό που ΕΙΝΑΙ πραγματικά με την έννοια του ΕΣΤΙΝ και επειδή είχαν καταλάβει ότι είναι πολύ δύσκολο να είναι κάποιος Αθηνά ή Οδυσσέας και να αφαιρεί την ουσία αυτού του ονόματος, απέφευγαν να το δηλώσουν και πολύ σωστά έκαναν διότι αυτό γυρίζει μπούμερανγκ στον άνθρωπο που το φέρει. Όσο και να ισχυριστεί κανείς ότι αυτό μπορεί να είναι τυχαιότητα κάνεις τυχαία δεν δίνει το όνομα Μήδεια, ή Κλυταιμήστρα, Εφιάλτη στο παιδί του.
Παραδείγματος χάρη, ακούς το όνομα «Αχιλλέας» και συνειρμικά σου έρχεται η εικόνα ενός ανθρώπου που είναι ψηλός γυμνασμένος γενναίος πολεμικός οξύθυμος χαρακτήρας παρορμητικός συναισθηματικός ξανθός και πολύ δυνατός. Αυτός είναι ο Αχιλλέας, μυθολογικό πρόσωπο, αρχέτυπο πρότυπο όπως περιγράφεται την Ιλιάδα με ισχυρές προβολές τον Λεωνίδα και τον Αλέξανδρο ιστορικά πρόσωπα.
Ακούς ένα όνομα «Αχιλλέα» και βλέπεις μπροστά σου, έναν άνθρωπο ευτραφή κοιλαρά δειλό με κύρια ασχολία συνταγές μαγειρικής που ανεβάζει στα κοινωνικά δίκτυα και αναρωτιέσαι τι συμβαίνει. Ισχύει η σημειολογία του ονόματος ή όχι, και πώς πήρε αυτό το όνομα;
Το όνομα το πήρε γιατί κάποιος του το έδωσε ή μπορεί και από δική του επιλογή. Το πρόβλημα και το θέμα είναι αν μπορεί να υποστηρίξει αυτό το όνομα. Τις περισσότερες φορές δεν μπορεί, γιατί δεν υπάρχει η απαιτούμενη ενέργεια να το υποστηρίξει και αυτό, που κανείς δεν μπορεί να υποκριθεί είναι η ενέργεια και η αλήθεια του ονόματος. Ή την έχει ή δεν την έχει. Έτσι λοιπόν από «Αχιλλέας» μετατρέπεται στο αντίθετο του και γίνεται ένας δειλός παρδαλός και γελοίος Πάρις, που θα έπρεπε να είναι το κανονικό του όνομα.
Ας εξετάσουμε ένα άλλο χριστιανικό όνομα πχ, Γεώργιος.
Ο Γεώργιος ήταν Άγιος που σκότωσε τον δράκο σύμφωνα με την χριστιανική μυθολογία. Φυσικά δεν υπήρξε κανένας Άγιος σαν ιστορικό πρόσωπο, όπως και πολλοί από τους «Αγίους» που πλασάρει η θρησκεία αυτή μέχρι την Αγία Αθανασία του Αιγάλεω, αλλά. έχει την έννοια του καθώς και την έλλειψη σε έλλειμα λογικής. Ένας θνητός δεν μπορεί να σκοτώνει ένα αθάνατο ον όπως ο δράκος υποπίπτοντας ο μύθος σε μεγάλες αντιφάσεις γιατί και ο μύθος πρέπει να ακολουθεί τη λογική, δεν μπορεί να την καταργεί ένας παράλογος θεός ή άγιος.

1. Ο Δράκος είναι ένα αθάνατο ον αυτόχθον της Γαίας, δεν σκοτώνεται και πόσο μάλλον από έναν κοινό θνητό. Ήταν Κυρίαρχος την εποχή που ο αστερισμός του δράκου έδειχνε τον Βόρειο Πόλο. Ακόμη και ο Δίας δεν σκότωσε τον Τυφώνα, τον έκλεισε κάπου (πιο λογική η Ελληνική Μυθολογία ) και ο ίδιος Ηρακλής έκοψε τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας αλλά το ένα είναι αθάνατο, δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Ο δράκος Λάδωνας που φυλάει τα Μήλα των Εσπερίδων κοιμήθηκε. Το ίδιο έκανε και ο Ιάσωνας με τον δράκο του Αιήτη και ο Κάδμος έσπειρε τους Σπαρτούς , τον ξαναγέννησε. Ο δε Απόλλων αντικατέστησε τον Πύθωνα για την Πυθία.
   2.Είναι αδύνατο ένα αθάνατο ον ή ένας θεός να πεθάνει, Αλλά είναι και αδύνατο ένας θεός να σκοτώσει έναν άλλον Θεό και δεν είναι λογικό οι θεοί να σκοτώνονται μεταξύ τους.. Ούτε ένας θνητός μπορεί να σκοτώσει ένα θεό, αλλά ,ούτε και ένας θεός μπορεί σκοτώσει ένα θνητό στην κυριολεξία ,πέρα από τη μεταφορά και την αλληγορία κάποιου μύθου.
   3.Ο πονηρός (από το τραγούδι ο Γιώργος είναι πονηρός και αυτά που λέει μη τα τρως), Γεώργιος που σημαίνει γεωργός από τη γεωργία έχει θηλυκή προέλευση όπως και ο Δημήτριος από τη Δήμητρα. Ένας απλός γεωργός Γιώργος δεν μπορεί να πολεμήσει σε ένα αθάνατο όπως ο δράκος, ούτε καν ένα ληστή. Για αυτό οι γεωργοί και κτηνοτρόφοι στην υπέροχη ταινία από «τους 7 υπέροχους», καλούν τους 7 σαμουράι πολεμιστές να αναμετρηθούν με τον αρχιληστή Καλβέρα που διαπιστώνει κυνικά, » πως αν ο θεός δεν ήθελε να τους εκμεταλλεύεται δεν θα τους έκανε πρόβατα».
   Έτσι λοιπόν τα ονόματα έχουν πολύ μεγάλη σημασία. Κουβαλάνε τη δόνηση την πρωταρχική, με την πρόθεση με την οποία να έχουν εκφωνηθεί. Το αν, οι άνθρωποι μπορούν να υποστηρίξουν ή να στηρίξουν αυτή την εκδοχή και πως , είναι μία άλλη ιστορία και σε ένα άλλο άρθρο θα εκφωνηθεί....στο Διηνεκές του Απείρου με το Σίγμα και το Νι στο Πι και Φι

Αστραία

Η έννοια και η σημασία των λέξεων και των ονομάτων

Από τον Κρατύλο (που κρατά καλά την ύλη) του Πλάτωνα στον Ουμπέρτο Έκο, οι λέξεις έχουν την δική τους ιστορία διαδρομή και ……ένα πεπρωμένο στους τοίχους της μυθογνωσίας

Σημειωτική όπως ονομαζόταν παλαιότερα, σημειολογία είναι η επιστήμη που μελετά τη συγκρότηση και τη λειτουργία των συμβολικών συστημάτων στο σύνολό τους. Στο αντικείμενό της εμπίπτει οτιδήποτε χρησιμοποιείται με κάποια σημασία και υποκαθιστά κάτι άλλο. Γλώσσα, κυκλοφοριακή σήμανση, μουσική, ιατρική συμπτωματολογία, θέατρο, κοινωνικές συμβάσεις, κινηματογράφος, μόδα και τελετουργικές συμπεριφορές είναι μερικά μόνο από τα συστήματα διαχείρισης σημασιών, που ως τέτοια μελετώνται από τη σημειωτική για την επικοινωνιακή τους λειτουργία. Επειδή σημασίες εμπλέκονται σε οποιαδήποτε δραστηριότητα συμμετέχει ο άνθρωπος και συνεπώς στο σύνολο του πολιτισμού, η σημειωτική διεκδικεί τον ρόλο γενικής πολιτισμικής θεωρίας.

Ο όρος πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον Τζων Λοκ το 1690 σε μια μελέτη για την έννοια της κατανόησης.

Ο Κρατύλος ήταν αρχαίος Αθηναίος φιλόσοφος από τα μέσα του ύστερου 5ου αιώνα π.Χ., γνωστός κυρίως μέσω της απεικόνισης του στον διάλογο του Πλάτωνα . Υπήρξε ριζοσπαστικός υπέρμαχος της ηρακλείειας φιλοσοφίας και επηρέασε τον νεαρό Πλάτωνα.

Ζωή
Λίγα είναι γνωστά για τον Κρατύλο πέρα ​​από την ιδιότητά του ως μαθητή του Ηράκλειτου της Εφέσου της Μικράς Ασίας . Οι σύγχρονοι βιογράφοι δεν έχουν καταλήξει σε συναίνεση για την κατά προσέγγιση ημερομηνία γέννησής του, επιχειρηματολογώντας εναλλάξ για μια ηλικία συγκρίσιμη είτε με τον Πλάτωνα είτε με τον Σωκράτη . Ο Κρατύλος αναφέρεται στη Μεταφυσική του Αριστοτέλη σε ένα απόσπασμα που φαίνεται να υπονοεί ότι ήταν καθιερωμένος και δραστήριος φιλόσοφος στην Αθήνα κατά τα μέσα του τέλους του 5ου αιώνα, και ότι ο Πλάτωνας ενδιαφέρθηκε για λίγο για τις διδασκαλίες του πριν από ευθυγραμμίζοντας με τον Σωκράτη.
Οι περισσότεροι σύγχρονοι μελετητές συμφωνούν ότι γράφτηκε κυρίως κατά τη λεγόμενη μέση περίοδο του Πλάτωνα.
Στο διάλογο, ο Σωκράτης καλείται από δύο άνδρες, τον Κράτυλο και τον Ερμογένη , να τους πει εάν τα ονόματα είναι «συμβατικά» ή «φυσικά», δηλαδή αν η γλώσσα είναι ένα σύστημα αυθαίρετων σημείων ή εάν οι λέξεις έχουν μια εγγενή σχέση με τα πράγματα που σημαίνουν.

Ο Κρατύλος ήταν η πρώτη πνευματική επιρροή στον Πλάτωνα . Ο Αριστοτέλης αναφέρει ότι ο Κρατύλος επηρέασε τον Πλάτωνα εισάγοντάς του τις διδασκαλίες του Ηράκλειτου , σύμφωνα με το MW. Ράιλι.
Το θέμα του Κρατύλου είναι για την ορθότητα των ονομάτων (περὶ ὀνομάτων ὀρθότητος), με άλλα λόγια, είναι μια κριτική στο θέμα της ονοματοδοσίας

Πες μου το όνομα σου, να σου πω την μοίρα σου….αν την ξεπερνάς ή σε ξεπερνάει στους διαδρόμους της ομηρογνωσίας

Αστραία

σε κατάσταση ομηρίας «όμηροι» της αναλφάβητης ασυδοσίας

«Ο Όμηρος ήταν μια επανάσταση για την εποχή του. ‘Ήταν βάρδος 9ου βαθμού»

Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη να προσέχεις όλα τα χρώματα του ουρανού, τα σημεία σημάδια του καιρού ,τα γράμματα ΣΥΜΒΟΛΑ του αλφαβήτου και όλους τους ΙΔΕΟΦΟΡΟΥΣ αριθμούς σημαιοφόρους του ΛΕΥΚΟΥ …..σε φόντο γαλάζιο ΜΠΛΕ του οίνοπος παγκόσμιου ΩΚΕΑΝΟΥ
Η Επανάσταση του Ομήρου, το σαίτεμα και τα βέλη των ΛΕΞΕΩΝ, το πέταγμα των Γραμμάτων και των Αριθμών, ρομαντικά πολύχρωμη όπως ήταν ανέκαθεν συμφώνως με τα άλματα των υψηλόκορφων ορεσίβιων ΑΕΤΩΝ
21 ος Αιών, Πλανήτης Γη στην μετα Ομηρική Πραγματικότητα του Εγγράμματου Ερμή

Η συνέντευξη και το βιβλίο του Ν. Βαλαωρίτη σε μία αξιόλογη και πρωτότυπη έρευνα που έχει κάνει ο συγγραφέας για τον Ελληνικό αλφάβητο και τον Όμηρο, τις λέξεις τα γράμματα των 48 Ραψωδιών του Ποιητή

«Ο Όμηρος ήταν μια επανάσταση για την εποχή του. ‘Ήταν βάρδος 9ου βαθμού»
Ποια είναι η δική σας εικόνα για τον Όμηρο;
Ο Όμηρος ήταν ο ίδιος μια επανάσταση στην εποχή του. Γιατί, μέχρι τότε, δεν είχε καταγραφεί τίποτα από ότι ξέρουμε. Στην καταγραφή αυτών των ποιημάτων βλέπουμε ότι οι Έλληνες για πρώτη φορά καταγράφουν τα έπη τους. Δεν το είχαν ξανακάνει.
Μπορούμε να πούμε ότι ο Όμηρος υπήρξε ένας αρχαίος… γλωσσοκεντρικός;
Ναι, φυσικά. Στους Κέλτες, ο βάρδος του 9ου βαθμού, έπρεπε να τα ξέρει όλα. Να ξέρει τη γραμματική, να ξέρει τη γλώσσα, τους μύθους, την τεχνική του στίχου, τη φιλοσοφία. Έπρεπε να τα ξέρει όλα.
Υπήρχε ιεραρχία στους βάρδους και στον ελλαδικό χώρο;
Βεβαίως. Ο Όμηρος ήταν βάρδος 9ου βαθμού. Ήξερε τα πάντα. Οι αρχαίοι τον θεωρούσαν δάσκαλο. Επομένως αφού βασίζεται στο αλφάβητο, βασίζεται και στη γλώσσα. Και δημιουργεί μια ειδική γλώσσα για το έπος. Η γλώσσα του έπους δεν μιλιέται πουθενά στις διαλέκτους. Είναι ιωνική διάλεκτος σε μείγμα με την αιολική. Δεν είναι διάλεκτος που μιλιέται. Είναι αρχαϊκή.
Πώς και δεν έγινε αντιληπτή αυτή η ύπαρξη ακροφωνίας από τους μέχρι σήμερα ξένους φιλολόγους;
Οι κλασσικοί φιλόλογοι στην Αμερική σκέπτονται την καριέρα τους και δεν τολμούν να κάνουν καινοτομίες. Εδώ βρήκα συμμάχους. Βρήκα νέους φιλόλογους που έκαναν και την επιμέλεια. Οι Έλληνες αμέσως καταλαβαίνουν περί τίνος πρόκειται. Παραδόξως όχι και οι δυτικοί. Διότι έχουν καταργήσει τα γράμματα στους τίτλους των ραψωδιών και βάζουν αριθμούς 1, 2.3….
Τελικά ο Όμηρος …υπήρξε;
Είναι φανερό ότι τα ομηρικά έπη έχουν γραφτεί από έναν άνθρωπο. Φαίνεται και από το ύφος. ‘Έχει ένα πάρα πολύ ευέλικτο και χαριτωμένο ύφος. Με χιούμορ, με άνεση. Το οποίο δεν το είχαν οι Κυκλικοί ποιητές. Η χαρακτηρολογία των πρόσωπων σε αυτά τα Κυκλικά έπη, δεν είναι τόσο αναπτυγμένη, από ότι ξέρουμε. Ενώ στον Όμηρο η χαρακτηρολογία είναι εκπληκτική. Δημιουργεί πρόσωπα. Δημιουργεί δραματικές καταστάσεις. Είναι μεγάλος ποιητής. Δεν μπορεί να τα κάνει αυτά ένας κοινός συλλέκτης.

Κατάσταση πολιορκίας

Πολιορκούμεθα λοιπόν

Πολιορκούμεθα από ποιον

Από σένα κι από μένα απ’ τον τάδε και τον δείνα

Πολιορκούμεθα στενά

Από σύνορα, τελωνεία, ελέγχους διαβατηρίων, την Ιντερπόλ, τη στρατιωτική

Αστυνομία, τα τανκς, τη ρητορεία, τη βλακεία,

Απ’ τα παράσημα, τις στολές, τους εκφωνηθέντας λόγους

Τις υποσχέσεις, τις ψευτιές, την κουτοπονηριά

Τη δήθεν αγανάκτηση των ιθυνόντων, την υποκρισία

Την τηλεόραση, τη ραδιοφωνία, τα σαπούνια, τ’ απορρυπαντικά

Τις διαφημίσεις, τον τουρισμό, τα οργανωμένα ταξίδια, τις κρουαζιέρες

Τις γκαζιέρες, τα ψυγεία, τις κατασκηνώσεις, τους προσκόπους,

Τ’ άρθρα για την εκπαίδευση, την πολυκοσμία, τη σκόνη, τις ποιητικές συλλογές

Την έλλειψη ύδατος, τα λιπάσματα, τα νεύρα, την κακή χώνεψη, τη φαλάκρα,

Τους εφοπλιστές, το ποδόσφαιρο, τα λεωφορεία, την ακρίβεια, τις παθήσεις

Της σπονδυλικής στήλης, τη γραφειοκρατία, την καθυστέρηση, τις διαβεβαιώσεις,

Τις κριτικές, την εκκλησία, τα βασανιστήρια, τους καιροσκόπους,

Την υποψία, τους κατατρεγμούς, το φόβο, τη θρασύτητα, τους διαγωνισμούς

Καλλονής, την έλλειψη χρημάτων, την έλλειψη δικαιωμάτων, πολιορκούμεθα από τους βάναυσους

Τους άναρθρους, από τις μαύρες σκέψεις μας. Από τον εαυτό μας

Κι απ’ ό,τι άλλο βάλει ο νους σας πολιορκούμεθα στενά. Νάνος Βαλαωρίτης

Πολιορκούμαστε……

Αστραία

Η Αυτοκρατορία του Ομηρικού Λόγου

Το κέντρο της Ιλιάδος είναι ο Αχιλλέας αλλά τα όπλα τα παίρνει ο Οδυσσέας από τον Αίαντα. Τα διαχρονικά όπλα του πολεμιστή είναι πάντοτε πνευματικά και βρίσκονται σε ΝΗΕΣ κοίλες του εγκεφάλου και σκάφη γερά .
Οι Νήες είναι ένα μεγάλο ΚΕΦΑΛΑΙΟ στον Όμηρο. Εντυπωσιακή είναι η παρουσίαση ΝΗΩΝ στη Β Ιλιάδος αλλά και οι συχνές αναφορές σε μελανές και ερυθρές καθαρά σημειολογικές.
Το νερό είναι ένα στοιχείο ισχυρό και βρίσκεται παρόν τόσο στην Ιλιάδα με τα Πλοία των Αχαιών που το διασχίζουν αλλά και με τη καταγωγή του Αχιλλέα από μιία υδάτινη θεότητα την Θέτιδα.Ο Οδυσσέας ταλαιπωρείται στο νερό από συναίσθημα θολό και ο Αχιλλέας οργίζεται με θυμό παρορμητικό.
Το μεγάλο όπλο των Ομηρικών Επών είναι το τόξο που η Πηνελόπη φυλά σε δωμάτια του ανακτόρου υψηλά και είναι δώρο του Ίφιτου στον Οδυσσέα . Η ιστορία του, από τον Απόλλωνα ξεκινά και είναι το χαρακτηριστικό του οικόσημο.
Ο Απόλλων δεν είναι με το μέρος των Αχαιών γιατί δεν έχουν συνείδηση και γνώση. Όταν την αποκτούν αρχίζουν να επιστρέφουν.
Μερικά πράγματα μερικές φορές είναι απλά όπως το αυγό του Κολόμβου για να σταθούν και σαν το Ωό του Φάνητος να φανερωθούν.
Αφού ο Ερμής είναι ο Λόγος και μας κλέβει, αν το παρακολουθήσουμε προσεκτικά και αντίστροφα τον ερευνήσουμε θα μάθουμε που το κοπάδι του Απόλλωνος φυλά.
Ο Ερμής γεννιέται και ξεκινά τη διαδρομή του από μια σπηλιά. Στα σκοτεινά.Η γνώση γεννιέται στη σιωπή και γίνεται κατανόηση επίγνωση πριν εκφωνηθεί με πρόθεση σωστά.
Τρία είναι τα σημαντικά σπήλαια που ο Οδυσσέας συναντά. Του Κύκλωπα, της Καλυψούς και το άντρο, το σπήλαιο των Ναίδων Νυμφών. Και τα τρία πολύ σημαντικά. Το τελευταίο μας δείχνει και το κρυμμένο σημείο, εκεί που κρύβει τα δώρα των Φαιάκων. Εκεί που έφθασε με τα μαγικά γρήγορα, μιας φαιάς αργυρόλευκης ουσίας, πλοία τους.Αυτό από μόνο του δεν είναι αρκεί. Λείπει η σύνδεση με τον πρωταρχικό σκοπό που είναι το τόξο. Αυτό που η Πηνελόπη κρατά μυστικό.
Ο νους , το Τόξο λυγίζει και η σκέψη γίνεται ΒΕΛΟΣ αιχμηρό.
Είναι οι ΛΕΞΕΙΣ του Ομηρικού Λόγου, όμως αυτό για ένα ερμηνευτή δεν είναι αρκετό.
Οι Λέξεις στη διττή σημασία τους, κυριολεξία και αλληγορία, λογική και έννοια είναι ΒΕΛΗ που κυκλοφορούν και οπλοφορούν.Στην υπερβολή και την έλλειψη τους. Χρειάζεται να κτίσει κανείς μια αμφίδρομη γέφυρα μεταξύ τους, να διαβεί, να μεταβεί, να τις καταλάβει, να τις κατανοήσει να τις συλλάβε,ι να τις δει, να τις μεταφράσει να χορέψει μαζί τους στο λυκόφως των συναισθημάτων του…σε ένα και όμως…
Να γίνει ΕΝΑ μαζί τους, να κυλιστεί στην άμμο με άσπρα βότσαλα μια ηριγένεια μέρα Παρασκευή ή Κυριακή και να ξεκινήσει ΑΜΜΟΘΕΝ να τις διερευνεί.

Ο Λόγος σε Παλαιές Εποχές είχε μεγάλη Δημιουργική ΑΞΙΑ και ήταν προφορικός όπως και η διδασκαλία. Με την πάροδο του χρόνου όμως , όχι μόνο η ενεργειακή μάζα της Ουσίας των ανθρώπων έχει μειωθεί, αλλά και ο λόγος έχει χάσει τη δύναμη του. Είναι άψυχος χωρίς Πνεύμα κενός, όπως και πολλοί άνθρωποι.
Όσο λιγότερο δύναμη έχει ο Λόγος τόσο περισσότερα χαρτιά γεμίζουμε, με σημειώσεις γραπτά και μια τυραννική γραφειοκρατία στης σκέψης τα στεγανά.
Παλιά αρκούσε να σου δώσει ένας άνθρωπος τον λόγο του και είχε μια ΑΞΙΑ ΤΙΜΗ μοναδική.
Σήμερα έχουμε πολλά χαρτιά μνημόνια πρωτόκολλα αλλά καθόλου Αξιοπρέπεια και ο λόγος δεν έχει ισχύ καμμιά.
Όταν οι άνθρωποι ξαναβρούν την Τιμή,, την Αξιοπρέπεια την Ανθρωπιά ο Λόγος τους θα αποκτήσει τη Δύναμη την Πρωταρχική, την Ορμή και τη σύνδεση με την Πηγή.
Οι ΛΕΞΕΙΣ θα ζωντανέψουν και θα χορέψουν ΕΛΕΥΘΕΡΑ κάτω από το Φως των Αστεριών μαζί τους μεγάλους πολεμιστές που τις φτιάξανε μια ρομαντική βραδιά όταν τα κοιτούσανε και τα μετρούσανε σαν παιδιά.

Ήθελαν να χορέψουν σε ένα όμορφο κόσμο ψηλά στον Παρθενώνα…ένα ταγκό.

Στην εναργή πλευρά του γαλάζιου..12 βήματα στην άμμο….οι Λέξεις

Αστραία

και όχι μόνο….

Ποιοι ήταν οι λόγοι που ώθησαν τους Έλληνες να εφαρμόσουν τέτοιες αλλαγές στο Φοινικικό αλφάβητο; Αυτό δεν είναι πλήρως κατανοητό, αλλά είναι πιθανό ορισμένες διαφορές μεταξύ της φοινικικής και της Ελληνικής φωνολογίας έπαιξαν ρόλο στη διαδικασία. Ενώ καμία φοινικική λέξη δεν ξεκινά με ένα φωνήεν (μόνο με ένα σύμφωνο), πολλές ελληνικές λέξεις έχουν ένα φωνήεν στην αρχή. Αυτό σημαίνει ότι αν δεν μεταβληθεί το φοινικικό αλφάβητο, θα ήταν αδύνατο να γράψουμε ελληνικά με ακρίβεια. Ο τρόπος με τον οποίο εκτελέστηκαν αυτές οι αλλαγές δεν είναι γνωστός ούτε με βεβαιότητα. Ωστόσο, υπάρχουν μερικά συμπεράσματα που μπορούν να γίνουν με βάση τα διαθέσιμα αρχαιολογικά στοιχεία. Πιστεύεται ότι οι καινοτομίες εκτελέστηκαν από τους Έλληνες σε μία μόνο κίνηση. Αυτό υποστηρίζεται από το γεγονός ότι τα κλασικά ελληνικά φωνήεντα είναι όλα παρόντα στα πρώτα παραδείγματα της Ελληνικής αλφαβητικής γραφής, με μόνη εξαίρεση το Ω (ωμέγα). Με άλλα λόγια, δεν υπάρχουν στοιχεία για ένα αναπτυξιακό στάδιο του ελληνικού αλφαβήτου όσο μπορούμε να πούμε από τα πρώτα καταγεγραμμένα παραδείγματα: αν αντί για μία κίνηση, οι Έλληνες εκτέλεσαν αυτές τις καινοτομίες σταδιακά, θα περιμέναμε να δούμε παραδείγματα ελαττωματικών, ασυνεπών ή ελλιπών φωνηέντων αναπαραστάσεων, αλλά κανένα από αυτά δεν έχει εντοπιστεί μέχρι στιγμής. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους ορισμένοι πιστεύουν ότι το ελληνικό αλφάβητο είχε έναν ενιαίο «εφευρέτη», ή τουλάχιστον μια συγκεκριμένη στιγμή της «εφεύρεσης».Cristian Violatti Ελληνικό αλφάβητο

Μία πολύ σημαντική και οξυδερκή παρατήρηση διατυπώνει ο ορθογράφος του παραπάνω κειμένου για την Ελληνικό αλφάβητο θέτοντας και τη σωστή ερώτηση: ποιος ήταν ο εφευρέτης της θαυμαστής αυτής φωνητικής ομιλίας.
Υπάρχουν διαφορές εκδοχές και μύθοι για την δημιουργία των των γραμμάτων ξεκινώντας από τον Τιτάνα Προμηθέα, που με την περίπτωσή του θα ασχοληθούμε σε άλλο άρθρο ξεχωριστά, φθάνοντας μέχρι τις Μούσες και τις Μοίρες και περνώντας μέσα από τον Κάδμο και τον Παλαμήδη .
Τι είναι τα γράμματα
Όπως και οι αριθμοί, είναι σύμβολα που μεταφέρονται από την αριστερή πλευρά στη δεξιά από το ένα ημισφαίριο στο άλλο και μεταφράζουν τα ενεργειακά πεδία.
Με απλά λόγια είναι ένα «λογισμικό» της εκάστοτε Microsoft στα ανάλογα ιντερνετικά πεδία του Μάτριξ. Αλλάζει και εξελίσσεται μαζί με την ανθρώπινη νόηση και συνείδηση
Τα πρώτα γράμματα ήταν τα ιερογλυφικά μαζί με τα 48 σανσκριτικά που άνθισε στην Ανατολή με όλη την νοοτροπία της παλιάς Λεμουρίας, του παραδείσου δηλαδή της ανθρωπότητας. Δεν ήταν ακριβώς “Παράδεισος “ αλλά έτσι ήθελαν να πιστεύουν μερικοί.
Η εξέλιξη της νόησης έφτασε στην κορύφωση της με το Ελληνικό αλφάβητο και το θαύμα του Ελληνικού πολιτισμού. Αυτό φυσικά εξαιτίας «των επτά σαμουράι» φωνήεντων των μεγάλων Ελλήνων Πολεμιστών.
Και, ήταν “με μία κίνηση” όπως επισημαίνει και ο Cristian Violatti, ήταν ταχύτατη, πράγμα που σημαίνει ότι πίσω από αυτά υπήρχε εντός εύστροφος πολυμήχανος και πολυμήτις Νους.
Ποιος άλλος εκτός από τον Οδυσσέα αντιπροσωπεύει αυτό το Αρχέτυπο της πολυδιάστασης νοημοσύνης, της ευστροφίας της επινοητικότητας και της εφευρετικότητας ως μεγάλος εξερευνητής, εκτός από τον Οδυσσέα, που παραμένει “ όμηρος” των προκαταλήψεων και των συκοφαντιών των Μάγων και των Κυκλώπων της Ανατολής.

Οπωσδήποτε θα λέγαμε ότι βάλανε το χεράκι τους και οι Μούσες, ως πηγή έμπνευσης. Την επικαλείται ο Όμηρος ο ποιητής από την αρχή αλλά, και οι Μοίρες γιατί χωρίζουν τον κύκλο σε 360 μοίρες, 360 μερίδια τόξα. Κάθε τόξο είναι ένα γράμμα και κάθε γράμμα έχει τη μοίρα του σε δρόμο ιθύ, τον προορισμό του και, πάντα βρίσκει τον στόχο του όταν το βέλος είναι ευθύ. Παρών και ο Ερμής, προπάππους του Οδυσσέα κάνει την μεταφορά των ειδήσεων και την ερμηνεία των ενεργειακών πεδίων.
Πότε το βέλος γίνεται ευθύ και πότε καμπυλώνεται ένα τόξο.
Όταν λυγίζει η σκέψη γίνεται εύκαμπτη, ο άνθρωπος είναι πολύπλευρος, δεν είναι δύσκαμπτος και δεν έχει παγιωμένο σημείο αντιλήψης, το τόξο λυγίζει γιατί συμπεριλαμβάνει ευρύτερα πεδία όρασης και συνείδησης.
Για να συμβεί όμως αυτό πρέπει ο άνθρωπος να είναι όρθιος ευθυτενής και έτσι το βέλος περνάει από τα πόδια μέχρι την κορυφή. Αυτό σημαίνει φώτιση, επίγνωση δηλαδή, όταν ευθυγραμμίζονται οι εσωτερικές απόρροιες του κουκουλιού, ανθρωπίνου ωού, με τις εξωτερικές.
Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Η όρθια σκέψη αλλά και η όρθια στάση ενός ανθρώπου.
Ένας άνθρωπος που είναι σκυφτός οσφυοκάμπτης και προσκυνημένος ποτέ δεν μπορεί να λυγίσει το τόξο και ποτέ δεν μπορεί να φωτιστεί, ούτε όταν κάθεται καθιστός με τα 7 τσάκρα για να διαλογιστεί, ούτε όταν σέρνεται με τα 4 στη γη. Αυτό είναι αυτούπνωση και όχι φώτιση, στην οποία και ο ίδιος ο Κρισναμούρτι, ως απρόθυμος μεσσίας ,έχει αναφερθεί.
Τακτική που είναι πολύ δημοφιλής στην ανατολή και στην Ινδία είναι μία ανάμνηση από την παλιά κατάσταση που επικρατούσε στην Παλαιά Λεμουρία. Τότε που η αναπαραγωγή ήταν σημαντική μέσω του σεξουαλικού κέντρου του Σκορπιού και του Πλούτωνα, της κουνταλίνι δηλαδή που λειτουργούσε μόνο με τα 7 τσάκρα αλλά ,δεν λειτουργούσαν τα υπόλοιπα κέντρα.
Όταν ενεργοποιήθηκαν από τους Έλληνες έγιναν 12. Ξεκινούν από τα πόδια πέλματα μέχρι το κεφάλι την κορυφή και είναι όχι μόνο σκέψη λογική και ορθολογιστική αλλά είναι και διαισθητική οραματιστική.
Ο Κάδμος έφερε κάποια γράμματα στον ελλαδικό χώρο γιατί κυρίαρχος τότε ήταν ο δράκος σε όλη τη γη, κάτοικος σε διάφορα δρακόσπιτα.
Ο Βελλερεφόντης κυκλοφορούσε με τα ραβασάκια τον Ατλαντικών φύλων και φυλών των Πελασγικών.
Ο Παλαμήδης έχει θολό παρελθόν χαμένος στην ομίχλη, ως εγγονός του Ποσειδώνα με το γένος του να έχει στιγματισθεί και εξαφανισθεί, δεν έγραψε ποτέ τίποτα όπως και οι Φοίνικες.. Κανείς όμως δεν μπορεί να αρνηθεί ότι είχε μεγάλες παλάμες και καταγωγή ατυχή.
Η σημασία της Ελληνικής γλώσσης τότε που ο Ελληνισμός ήταν το φως ,ο φωτισμός της ανθρωπότητας είναι πάρα πολύ σημαντική γιατί εξέλιξε την σκέψη την επιστήμη τη φιλοσοφία και την πλευρά την ορθολογιστική.
Αυτό το πλήρωσε με μια Οδύσσεια, επειδή τον κυνήγησε Ο Ποσειδών και όλοι οι Κυκλώπειοι γιοι του και… οι εγγονοί. Οι πασιφιστές ανατολίτες θρησκευτές μεσσίες βουδιστές και γκουρού δεν συμπαθούν τον Οδυσσέα και τα Ομηρικά Έπη, τους, πέφτουν κάπως βαριά για την παθητική τους τακτική, αλλά ούτε και ο Οδυσσέας τους πάει πολύ.. .Ανήκουν σε διαφορετική νοοτροπία και λογική, Τα αισθήματα και τα συναισθήματα είναι αμοιβαία.
Η Παλαιά Διαθήκη γράφτηκε στην Ελληνική με τη μετάφραση των εβδομήκοντα, την Κοινή και τα Ευαγγέλια αργότερα.
Η Παλαιά Διαθήκη είναι ένα σημαντικό βιβλίο, όχι φυσικά γιατί είναι θεόπνευστο, αλλά γιατί δίνει πολλές πληροφορίες και έχει σημαντικές γνώσεις για την εποχή της Λεμουρίας μετά την εξαφάνιση των δεινοσαύρων, τότε που κυβερνούσε ο μεγάλος “Θεός” Δράκος και ήτανε στο Βόρειο Πόλο, αστερισμός.
Η Παλαιά Διαθήκη είναι ένα ειλικρινές βιβλίο γιατί ο Δράκος δεν λέει ψέματα, δεν μπορεί να πει ψέματα, ανήκει στην εποχή του Κριού, της ωμής ειλικρίνειας . Η Καινή Διαθήκη, δεν είναι ένα ειλικρινές βιβλίο, ανήκει στην ομιχλώδη ποσειδώνια Εποχή των Ιχθύων, είναι μία κοπτοραπτική θρησκευτικών δοξασιών με απώτερο σκοπό την κατάκτηση της εξουσίας.
Γράφτηκε στα Ελληνικά ακολουθώντας την προτροπή Εβραίου του Σαούλ Παύλου που ήθελε την ιουδαϊκή αίρεση, διεθνή και αυτοκρατορικά βασιλική, ενώ ο Εβραίος Σίμων Πέτρος την προτιμούσε κλειστή σέχτα αμιγώς εβραϊκή. Ήταν η μεγάλη τους διαφορά και πιαστήκανε στα χέρια για καλά.
Τα γράμματα ακολούθησαν τη δική τους πορεία , Βουστροφηδόν, ξεκινώντας από τα αριστερά προς τα δεξιά εξαιτίας της παλιάς Λεμουρίας της ανατολίτικης νοοτροπίας και φτάνουμε στην. από τα δεξιά προς τα αριστερά, εγκαινιάζοντας την καινούργια Δυτική.

Στην αρχή ήταν μεγαλογράμματη γραφή, όλα κεφαλαία και είχαν ιδιαίτερη φωνητική.
Αργότερα διαχωρίστηκαν στα κεφάλαια και τα μικρά. Έχουν τη σημασία τους και αυτά γιατί η γλώσσα εξελίσσεται όπως και ένας ζωντανός οργανισμός.

Οι τόνοι και τα πνεύματα ανήκουν στην παλιά εποχή και το νόημα που είχαν τότε, ήταν να κρατούν απασχολημένους τους ανθρώπους σε μία πνευματική άσκηση τονωτική, τότε, που δεν είχαν Facebook instagram, νάχουν κάτι να κάνουν και να περνούν την ώρα τους, τα ανήσυχα βράδια.
Σήμερα δεν χρειάζονται ,έχουμε περάσει σε άλλη φάση και άλλη εποχή, είναι «ένα λογισμικό της Microsoft » ξεπερασμένο και παλιό και ενημερωθεί με το μονοτονικό.
Το 24 ως αριθμός του αλφαβήτου των γραμμάτων του αλφαβήτου είναι σωστός αριθμός, ο μισός από το 48 παράλληλα σύμπαντα.
Όπως τα πάνω …..έτσι και τα κάτω. λέει και ο άνω κάτω Ερμής

24 πάνω κάτω, Οδύσσεια και Ιλιάς σε 48 Ομηρικές Ραψωδίες εναλλάξ

Αστραία