της πατρώας θρησκείας με τους δράκους μέχρι το λαιμό και την παλιά νοοτροπία του απαρχαιωμένου ιερατείου, ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ, το έχουν δει όλοι τους και ποιμένες των λαών με σκήπτρο. Είπαμε να γλιτώσουμε από τους χριστιανικούς και όχι να τους αντικαταστήσουμε με δαύτους. Τι έχεις Γιάννη τι είχα πάντα, ένα μισογύνη Πατριάρχη εγωμανή, να με κατηχεί….

Παίρνοντας μέρος επιλεκτικά σε μερικά συνέδρια με αυτό το θέμα , επιλεκτικά, γιατί τα πολλά συνέδρια είναι χαμένος χρόνος, ιδίως αν δεν έχει υλοποιηθεί τίποτα από τα προηγούμενα, διατύπωσα αυτές τις απόψεις καθώς τις προτάσεις για την δημιουργία ενός κοινού γεωμετρικού τόπου, παρουσιάζοντας ταυτοχρόνως και τα Ομηρικά Έπη ερμηνευτικά σε κάποιες ομιλίες μου και συζητήσεις που, τις προτιμώ περισσότερο.
Το μόνο αποτέλεσμα ήταν, μερικοί να εντυπωσιαστούν από την πολιτική ερμηνεία των Ομηρικών Ονομάτων και να την διαδώσουν με ζήλο χωρίς κανένα πνεύμα συνεργασίας. Ανακάλυψαν ξαφνικά τον ΑΝΤΙΝΟΟ μαζί με την Αμερική και να κάποιοι άλλοι παλαιότεροι συγγραφείς, φανατικοί πολέμιοι του χριστιανισμού, του Αβραάμ και των βιβλικών κειμένων κατάλαβαν τον πολεμιστή Όμηρο, τα βέλη, το τόξο και την γλυκιά Πηνελόπη , τα ονόματα της Αθηνάς και την οδυσσειακή στρατηγική, πουλώντας νέα βιβλία.
Είναι θετικό που τους ενέπνευσα τόσο πολύ, τελικά.
Φυσικά όλες αυτές οι ομάδες έχουν διαλυθεί, οι σύλλογοι υπολειτουργούν, η κρίση συρρίκνωσε τα πάντα και τα μεγάλα ελαττώματα της φυλής μας, παρόντα. Εγωισμός, εγωκεντρισμός, ανταγωνισμός, έλλειψη μέτρου και υπερβολή και καμία συνεργασία ευφυή. Να κάνει κανείς αυτό που ξέρει και μπορεί καλύτερα ενωτικά σε κοινό για το καλό αυτού, του τόπου, σκοπό.
Σε μια από τις συναντήσεις και αρχαιοελληνικές συζητήσεις μας, και, αναλύοντας τα πορτραίτα και τα προτερήματα των μεγάλων πολεμιστών του Νέστορα του Μενέλαου, του Αχιλλέα και του Οδυσσέα, ζήτησα από τους παρευρισκόμενους να διαλέξουν κάποιο που νομίζουν που τους ταίριαζε καλύτερα.Όλοι διάλεξαν αβίαστα εκτός από έναν, που με μια αντίδραση έντονη και και αλαζονική, διέκοψε και σταμάτησε κάθε συζήτηση διαλεκτική.

Όταν ανέφερα το γεγονός στον δον Λεόν με ρώτησε σκεφτικός.
-Είναι συμπαγής με σωματέτυπο γεμάτο, ευτραφής, εξωστρεφής, με μεγάλη αυτοπεποίθηση, μιλάει πολύ και, με βροντώδη φωνή, τα ξέρει όλα, πρόεδρος κάποιου συλλόγου και συντονιστής; Ξέρεις ποιος είναι φαντάζομαι;

-Ναι του λέω, Ο ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ, ικανός να αρχίσει μια εκστρατεία και να μη μπορεί να την συνεχίσει με μέτρο και σοφία. Ποτέ δεν σε ακούει, ποτέ δεν σε αφήνει να μιλήσεις, σε έχει καπελώσει, σε έχει διακόψει στην δεύτερη λέξη για να πει τα δικά του , φουσκωτός με μεγάλη κοιλίτσα.
Και τα ελάχιστα λόγια προδίδουν τον χαρακτήρα μας και σφραγίζουν το πεπρωμένο μας.
Το πρόβλημα στο αρχαιοελληνικό χώρο είναι ο Αγαμέμνων, η υπερβολική ενέργεια σε λάθος κατεύθυνση με λάθος τρόπο. Ο Όμηρος περιγράφει το ολόγραμμα του με τους θεούς Άρη, Δία και Ποσειδώνα στο ενεργειακό του σώμα σε δυσαρμονική διάταξη στην Β ραψωδία της Ιλιάδος
Η τραγωδία του Ελληνισμού είναι πως υπάρχουν πολλοί ΑΓΑΜΕΜΝΟΝΕΣ σε διάφορες οκτάβες και θέσεις. Αξιόλογοι με μεγάλα αποθέματα ενέργειας, κρατώντας το σκήπτρο του Διός γυρίζουν και ρημάζουν την Ελλάδα και όλους τους νομούς με το Λιοντάρι της Νεμέας να καταστρέφει τη νομή και κάθε αρμονία, κραυγάζοντας με ένα υπερτροφικό ΕΓΩ ΚΑΙ ΕΓΩ και ανεξέλεγκτο εγωισμό.
Ζητείται Ηρακλής να τους κλείσει σε μια σπηλιά και να τους φορέσει το δέρμα το σωστό για να πάει αυτός ο έρημος τόπος, μπροστά.

Αστραία