Η έννοια και η σημασία των λέξεων και των ονομάτων

Από τον Κρατύλο (που κρατά καλά την ύλη) του Πλάτωνα στον Ουμπέρτο Έκο, οι λέξεις έχουν την δική τους ιστορία διαδρομή και ……ένα πεπρωμένο στους τοίχους της μυθογνωσίας

Σημειωτική όπως ονομαζόταν παλαιότερα, σημειολογία είναι η επιστήμη που μελετά τη συγκρότηση και τη λειτουργία των συμβολικών συστημάτων στο σύνολό τους. Στο αντικείμενό της εμπίπτει οτιδήποτε χρησιμοποιείται με κάποια σημασία και υποκαθιστά κάτι άλλο. Γλώσσα, κυκλοφοριακή σήμανση, μουσική, ιατρική συμπτωματολογία, θέατρο, κοινωνικές συμβάσεις, κινηματογράφος, μόδα και τελετουργικές συμπεριφορές είναι μερικά μόνο από τα συστήματα διαχείρισης σημασιών, που ως τέτοια μελετώνται από τη σημειωτική για την επικοινωνιακή τους λειτουργία. Επειδή σημασίες εμπλέκονται σε οποιαδήποτε δραστηριότητα συμμετέχει ο άνθρωπος και συνεπώς στο σύνολο του πολιτισμού, η σημειωτική διεκδικεί τον ρόλο γενικής πολιτισμικής θεωρίας.

Ο όρος πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον Τζων Λοκ το 1690 σε μια μελέτη για την έννοια της κατανόησης.

Ο Κρατύλος ήταν αρχαίος Αθηναίος φιλόσοφος από τα μέσα του ύστερου 5ου αιώνα π.Χ., γνωστός κυρίως μέσω της απεικόνισης του στον διάλογο του Πλάτωνα . Υπήρξε ριζοσπαστικός υπέρμαχος της ηρακλείειας φιλοσοφίας και επηρέασε τον νεαρό Πλάτωνα.

Ζωή
Λίγα είναι γνωστά για τον Κρατύλο πέρα ​​από την ιδιότητά του ως μαθητή του Ηράκλειτου της Εφέσου της Μικράς Ασίας . Οι σύγχρονοι βιογράφοι δεν έχουν καταλήξει σε συναίνεση για την κατά προσέγγιση ημερομηνία γέννησής του, επιχειρηματολογώντας εναλλάξ για μια ηλικία συγκρίσιμη είτε με τον Πλάτωνα είτε με τον Σωκράτη . Ο Κρατύλος αναφέρεται στη Μεταφυσική του Αριστοτέλη σε ένα απόσπασμα που φαίνεται να υπονοεί ότι ήταν καθιερωμένος και δραστήριος φιλόσοφος στην Αθήνα κατά τα μέσα του τέλους του 5ου αιώνα, και ότι ο Πλάτωνας ενδιαφέρθηκε για λίγο για τις διδασκαλίες του πριν από ευθυγραμμίζοντας με τον Σωκράτη.
Οι περισσότεροι σύγχρονοι μελετητές συμφωνούν ότι γράφτηκε κυρίως κατά τη λεγόμενη μέση περίοδο του Πλάτωνα.
Στο διάλογο, ο Σωκράτης καλείται από δύο άνδρες, τον Κράτυλο και τον Ερμογένη , να τους πει εάν τα ονόματα είναι «συμβατικά» ή «φυσικά», δηλαδή αν η γλώσσα είναι ένα σύστημα αυθαίρετων σημείων ή εάν οι λέξεις έχουν μια εγγενή σχέση με τα πράγματα που σημαίνουν.

Ο Κρατύλος ήταν η πρώτη πνευματική επιρροή στον Πλάτωνα . Ο Αριστοτέλης αναφέρει ότι ο Κρατύλος επηρέασε τον Πλάτωνα εισάγοντάς του τις διδασκαλίες του Ηράκλειτου , σύμφωνα με το MW. Ράιλι.
Το θέμα του Κρατύλου είναι για την ορθότητα των ονομάτων (περὶ ὀνομάτων ὀρθότητος), με άλλα λόγια, είναι μια κριτική στο θέμα της ονοματοδοσίας

Πες μου το όνομα σου, να σου πω την μοίρα σου….αν την ξεπερνάς ή σε ξεπερνάει στους διαδρόμους της ομηρογνωσίας

Αστραία

με Επαναστατικά Ελληνικά Ονόματα

Υιοθετώντας αρχαία ονόματα, οι ραγιάδες ένιωθαν πως ανήκαν δικαιωματικά σε κάτι το διαχρονικά όμορφο και σεβαστό και ως εκ τούτου δεν τους άξιζε να είναι σκλάβοι ενός άλλου έθνους. Αυτό το αίσθημα όμως ήταν που καλλιεργούσε την ψυχολογία της επανάστασης. Είχε απόλυτο δίκιο λοιπόν ο Αλή Πασάς όταν, σχολιάζοντας την υιοθέτηση αρχαίων ονομάτων από τους Ρωμιούς, έλεγε: «Εσείς οι Έλληνες κάτι μεγάλο έχετε στο κεφάλι σας. Δεν βαφτίζετε πια τα παιδιά σας Γιάννη, Πέτρο, Κώστα, παρά Λεωνίδα, Θεμιστοκλή, Αριστείδη. Σίγουρα κάτι μαγειρεύετε»!Παγουλάτος Γιάννης

Η εμφάνισή του πλανήτη Ουρανού στον ουρανό στο τέλος του 18ου αιώνος θα σημειοδοτήσει σε συγχρονιστικά φαινόμενα και τις τρεις μεγάλες επαναστάσεις που άλλαξαν τη ροή και την ιστορία του κόσμου, την Γαλλική την Αμερικανική και την Ελληνική.
Τι ήταν η Ελληνική Επανάσταση του 21;
Ήταν μία επανάσταση του προλεταριάτου ενάντια στην μοναρχία
Ήταν μία επανάσταση των αστών στη φεουδαρχία
Ήταν μία απελευθερωτική επανάσταση των υπόδουλων πληθυσμών στην Οθωμανική αυτοκρατορία
Ήταν μία επανάσταση οφείλονταν στο διαφωτισμό και στη μασονία
Τι ήταν η Ελληνική επανάσταση και τι ήταν η Οθωμανική αυτοκρατορία
Η Οθωμανική αυτοκρατορία υπήρξε η φυσική εξέλιξη της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και η Βυζαντινή αυτοκρατορία δεν καταλύθηκε το 1453 ,αυτό ήτανε το κερασάκι στην τούρτα, είχε εκφυλιστεί και είχε καταλυθεί 200 και 300 χρόνια πριν και κυρίως με την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους. Απλώς συνεχίστηκε και σύρθηκε με τις εκφυλισμένες δυναστείες των βυζαντινών χριστιανών αυτοκρατόρων μέχρι την τελική πτώση της.
Η οθωμανική αυτοκρατορία ήταν προέκταση της χριστιανικής βυζαντινής αυτοκρατορίας που δημιουργήθηκε με τον μωαμεθανισμό 200 χρόνια μετά την άνοδο του χριστιανισμού στην εξουσία ως φυσική εξέλιξη του στους θρησκευτικούς κόλπου του. Έχουν και κοινές ρίζες και κοινή καταγωγή, είναι της ίδιας κοπής και νοοτροπίας και μοιάζουν σε πολλές τελετουργίες και μπορούμε να πούμε πως οι οθωμανοί τα πρώτα χρόνια τουλάχιστον ήταν πιο φιλικοί με τους υπόδουλους Έλληνες από ότι οι πρώτοι χριστιανοί ηγεμόνες . Σεβάστηκαν δηλαδή την χριστιανική θρησκεία περισσότερο από ότι οι χριστιανοί τύραννοι είχαν σεβαστεί την αρχαία ελληνική θρησκεία δίνοντας ιδιαίτερα προνόμια στον Πατριάρχη ο οποίος δεν έφυγε καθόλου από το Φανάρι και ζούσαν αρμονικά και καλά, χριστιανοί αστοί φαναριώτες και οθωμανοί φεουδάρχες και εμείς….. χειρότερα.
Σαφώς η Ελληνική επανάσταση ήταν αποτέλεσμα και του διαφωτισμού και της μασονίας όπως και η Γαλλική όπως και η Αμερικανική, αυτό δεν αλλάζει την δυναμική της Ελληνικής αγωνιστικότητας και της αυτοπεποίθησης που ξύπνησε μέσα από ένα λήθαργο χριστιανοβυζαντινής θεοκρατίας. Οι Έλληνες ξυπνούν και θυμούνται το παρελθόν και την ιστορία τους και τα ονόματά τους τότε που πολέμησαν όρθιοι τις ανατολικές ορδές της τυραννίας, ο Λεωνίδας ο Θεμιστοκλής ο Περικλής ο Μιλτιάδης ο Αλέξανδρος και δεν ήταν χριστιανοί, ούτε και ούτε θα μπορούσαν να ήταν γιατί είχαν αβύθιστα τα καράβια του έννοος νου.
Τα ονόματα είναι σημαντικά γιατί είναι «ξόρκια» που πλέουν με την ιστορία του χρόνου το παρελθόν το παρόν και το μέλλον με λευκά πανιά.
Είναι νήες του μυαλού, κοίλες ή κυρτές και επιπλέουν αβύθιστες όταν είναι γερές κατασκευές .
Ας θυμηθούμε μερικές….. Αστραία
Νοήμονα πλοία
Ελληνικό Ναυτικό στην Επανάσταση του 1821
Τα Πλοία της Ύδρας που φέρονται να συμμετείχαν στον κατά θάλασσα αγώνα της Απελευθέρωσης του 1821 κατά αλφαβητική σειρά ήταν:

1. Αγαμέμνων του Δημ. Τσαμαδού
2. Αθηνά του Φραντζέσκου Βούλγαρη
3. Αθηνά των Λ.& Γ. Κουντουριωτών
4. Αθηνά των Λ.& Γ. Κουντουριωτών
5. Αινιάν του Δημ. Μαστρο-Αντωνίου
6. Αίολος του Ιωάννη Ορλάνδου
7. Αλέξανδρος των Στ.& Β. Βουδουραίων
8. Αλέξανδρος του Δημ. Τσαμαδού
9. Αμφιτρίτη του Λαζάρου Μπρούσκου
10. Άρης του Ανδρέα Μιαούλη
11. Άρης του Δημ. Τσαμαδού
12. Αριστείδης του Γεωργίου Γκιώνη
13. Αριστείδης του Αναγνώστη Θεοδώρου
14. Αχιλλεύς του Δημ. Βούλγαρη
15. Αχιλλεύς του Δημ. Τσαμαδού
16. Βατερλώ του Φραντζέσκου Βούλγαρη
17. Διομήδης των Ν.& Α. Οικονομαίων
18. Επαμεινώνδας του Θεοδ. Γκίκα
19. Επαμεινώνδας των Κριεζήδων
20. Ηρακλής του Νικολάου Βώκου
21. Ηρακλής του Αναγν. Παπα-Μανώλη
22. Ηρακλής του Ανδρέα Μιαούλη
23. Ηρακλής του Αναστάση Τσαμαδού
24. Θεμιστοκλής του Δημ. Βούλγαρη
25. Θεμιστοκλής του Θεόδ. Γκίκα 26. Θεμιστοκλής των Λ.& Γ. Κουντουριωτών
26. Θεμιστοκλής των Εμμ.& Ιακ. Τομπάζηδων
27. Θέτις του Ιωάννη Μαρούκα
28. Θρασύβουλος του Ιωάννη Ορλάνδου
29. Ιάσων των Στ.& Β. Βουδουραίων
30. Κέκροψ των Λ.& Γ. Κουντουριωτών
31. Κίμων του Αναστ. Θεοδωράκη
32. Κίμων του Αναγν. Κριεμάδη
33. Κίμων του Ανδρέα Μιαούλη
34. Κίμων των Εμ.& Ιακ. Τομπάζηδων
35. Λεωνίδας >> >> >> >>
36. Λυκομήδης των Βουδουραίων
37. Μέντωρ του Κωνστ. Μεθενίτη
38. Μιλτιάδης του Γεωργ. Σαχίνη
39. Νέρων των Λ.& Γ. Κουντουριωτών
40. Οδυσσεύς >> >> >> >>
41. Οδυσσεύς των Ν.& Α. Οικονομαίων
42. Πάραλος του Θεοχ. Παπα-Αντωνίου
43. Σκιπίων του Λαζάρου Μπρούσκου
44. Σκιπίων των Μ.Νέγκα & Δ. Τσαμαδού
45. Μελπομένη του Φραντέσκου Παπα-Μανώλη
46. Τερψιχόρη των Ε. & Ιακ. Τομπάζηδων
47. Τηλέμαχος των Στ. & Β.Βουδουραίων
48. Τηλέμαχος >> Λ.& Γ. Κουντουριωτών
49. Τιμολέων >> Ι. Ορλάνδου Λαζ.Πινότση
    Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι όλα σχεδόν τα ονόματα των πλοίων προέρχονται από την ελληνική μυθολογία και ιστορία.

στη σπηλιά του Κύκλωπα

Η σημασία των ονομάτων

Από τη Λεμουρία στην Ατλαντίδα

Με την πάροδο των γενεών ξεχάστηκαν τα περισσότερα δεινά των βροτών αλλά, και θνητών και ανθρώπων. Έμειναν μόνο κάποιες λέξεις, ως υπενθύμιση, όσων η ιστορία για λόγους σκοπιμότητας έσβησε.
Έτσι, ο άρχων γίγαντας ή δράκος ο οποίος είχε δικαίωμα ζωής και θανάτου στο ανθρώπινο κοπάδι του, με αναγραμματισμό  στον τίτλο του γίνεται  χάρων, χάρος, με τα ίδια δικαιώματα. Το βραβείο λέγεται γέρας, άλλα το γέρας ήταν και γήρας ταυτόχρονα μέχρι το 403 π.χ. που έγινε η πρώτη γνωστή και ύπουλη για τον ελληνισμό εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Βραβείο και γηρατειά λέγονται με την ίδια λέξη γιατί αυτή ήταν η αμοιβή, την οποία απολαμβάνουν από τους αφέντες δράκοντες, οι μεσάζοντες μεταξύ, αυτών και των βροτών. Το να μην φαγωθούν, αλλά να αφεθούν και να πεθάνουν από τα γηρατειά. Έτσι ανάλογα, είχε υποσχεθεί ο Κύκλωπας Πολύφημος στον Οδυσσέα, να τον ανταμείψει για το κρασί που του πρόσφερε, να τον φάει δηλαδή τελευταίο, δεν τον ειρωνευόταν απλώς, αυτό θεωρούσε ως ανταμοιβή την οποία όφειλε, την παράταση δηλαδή της ζωής, του κεραστή του οινοχόου για λίγες μέρες και αυτό, με τη λογική του Κύκλωπα ήταν αρκετό.
Από εκείνη την εποχή είχε μείνει κάτι ακόμη τουλάχιστον μέχρι τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, η ανάμνηση του δράκου ως ένα ανθρωπόμορφο λίγο-πολύ τέρας, ανθρωποφάγο και αδηφάγο υπερφυσικού μεγέθους και δύναμης που ζούσε απομονωμένο σε σπηλιά και σε κάστρα, πάντοτε δίπλα σε πηγές νερού.
Όμως παράλληλα στην ύπαιθρο μέχρι την δεκαετία του 50 τα αβάπτιστα παιδιά τα αποκαλούσαν  «δρακιά» κατάλοιπο εκείνων των ζοφερών χρόνων που έδιναν ονόματα μόνο σε εκείνα τα παιδιά τα οποία ξεχώρισε ο Άρχων  Δράκων για να ζήσουν μερικά χρόνια ακόμη. Τα άλλα όσα επιλέγονται από το κοπάδι και την τροφή του δράκου, δεν χρειαζόταν ονόματα, ήταν ήταν όλα  «δρακιά».
Ιερή προϊστορία της Ελλάδος Νικόλαος Λίτσας σελίδα 302- 303

Χαρακτηριστικό των αρχόντων  αυτοκρατόρων Δρακόντων  είναι οι   οι παχυλοί   μακρόσυρτοι σπουδαιοφανείς  τίτλοι που υιοθετούν, χαμηλής αισθητικής και μεγάλης αλαζονείας  «της αυτού μεγαλειοτάτης και θειοτάτης ανεπάρκειας τους »  . Τους προδίδουν πάντα, όσο  και να υποκρίνονται  «τους σεμνούς και ταπεινούς».

Στον αφηρημένο πυρήνα των παραμυθιών αλλά και της μυθολογίας βρίσκονται κρυμμένες αλήθειες της  συλλογικής μνήμη της ανθρωπότητας και ατομικών άθλων της προσωπικής συνείδησης. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι να τους  αφουγκραζόμαστε προσεκτικά και να τους κατανοούμε με τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου μας, τόσο ο οριζοντίως  και πληροφοριακά, όσο καθέτως και διακριτικά

Την εποχή της Λεμουρίας, για την οποία, η Ησίοδος Θεογονία μας λέει πολλά, τα διάφορα, τα περισσότερα, όντα δεν είχαν ονόματα προσωπικά γιατί είχαν συλλογική ζωή και ψυχή, δεν είχαν ατομικότητα, όπως  δεν υπάρχει προσωπικό όνομα το κάθε περιστέρι ή το κάθε πρόβατο, τον σκύλο και την κάθε αγελάδα. Προσωπικά  «ονόματα» παίρνουν τα ζώα όταν υιοθετούνται από τους κύριους αφέντες τους, που τους τα δίνουν για δική τους ευχαρίστηση, ερήμην τους. Επίσης τα ζώα δεν έχουν επίθετο. Το επίθετο προσδιορίζει την γενιά και παλιά ήταν το όνομα του πατέρα ή του παππού σε κατάληξη συνήθως  -ιδης ή -ιάδης. Πχ Οδυσσέας Λαερτιάδης, Αχιλλέας Πηλείδης ή Αιακίδης. Ο Οδυσσέας δεν κορόιδεψε απλώς τον Κύκλωπα. Ήταν αναγκασμένος να δώσει ένα όνομα, όπως τα ονόματα που έχουμε τώρα αναγκαστήκαμε να τα πάρουμε από την παιδική ηλικία λόγω νηπιοβαπτισμού, δεν υπήρξε προσωπική μας επιλογή. Ο δράκος είναι παρών σε όλη την Ελληνική Μυθολογία και απαιτεί πάντα μια θυσία. Συνήθως παιδιών, στην Παλαιά Εποχή  (Διαθήκη)  άρρενων, θήλεων κατόπιν, βλέπε Ανδρομέδα Ιφιγένεια κλπ
Από τη συλλογική ψυχή ενός κοπαδιού ή της μάζας που χρησιμεύει σαν τροφή στους εκάστοτε  άρχοντες δράκοντες περνούμε στην εξέλιξη την ατομική και την αυτοσυνείδηση την Ατλαντική Εποχή. Ο Ούτις έχει να διανύσει μία μεγάλη διαδρομή μέχρι να παρουσιαστεί στον Αλκίνοο βασιλιά και να πει το όνομά του θαρρετά.
Και ο δράκος καραδοκεί.
Είναι πιθανό η ανθρωπότητα να βρίσκεται στο κατώφλι μια χρυσής εποχής. Αν είναι έτσι όμως, πρέπει πρώτα να αποκεφαλίσουμε τον δράκο που φυλάει την πόρτα, και ο δράκος αυτός είναι η θρησκεία.
Μπέρτραντ Ράσελ
Ναι, γιατί η θρησκεία κατέχει τη παλαιά γνώση του δράκοντα,( ο καλός ποιμένας του κοπαδιού ), και με αυτή τη γνώση εξουσιάζει, καταβροχθίζει βροτούς ανθρώπους και τους βαπτίζει  «δούλους»  του αφέντη γίγαντα θεού, καλλιεργώντας τη δουλεία και την υποταγή σε θρησκευτικά σπήλαια βουκολικής ποιμαντικής.
Αστραία