μέσω πολέμου στην Ελλάδα

Η Πλατεία Πέιτανόστερ, έδρα του Χρηματιστηρίου του Λονδίνου. Η Ιερή Νέα Τροία

Από τα Α(λ)πέννινα  Αλπικής πτύχωσης στα Πέννινα Καληδονίας διάβρωσης

Η ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ του Τζέφρεϊ Μονμάουθ
αφηγείται μια βρετανική μυθιστορία με τον πρώτο Βασιλιά της Βρετανίας τον Βρούτο ο οποίος ήτανε απόγονος του Τρώα  Αινεία, την σύλληψη του Ιησού, τις εισβολές του Ιούλιου Καίσαρα αλλά και την βασιλεία του Αρθούρου.
Το έργο Historia Regum Britanniae (αποδιδόμενο ως «Η Ιστορία των Βασιλέων της Βρετανίας») το οποίο συνέγραψε ο Τζέφρεϊ του Μονμάουθ κάπου ανάμεσα στην περίοδο 1135 – 1139 αποτελούσε ένα από τα πλέον δημοφιλή βιβλία κατά την περίοδο του Μεσαίωνα.
Η ιστορία ξεκινά με την ίδρυση της Βρετανίας από τον Βρούτο και τον Κοριναίο, τον επώνυμο ιδρυτή της Κορνουάλλης, ο οποίος εξολόθρευσε τους γίγαντες που ζούσαν εκεί. Ακολουθούν οι ιστορίες των πρώτων βασιλέων, ως την ρωμαϊκή κατάκτηση της νήσου. Περιλαμβάνει επεισόδια όπως η ίδρυση του Μπαθ από τον Bladud και η ίδρυση του Λέστερ (Leicester) από τον Ληρ (Leir ή Lear). Η ιστορία της διείσδυσης των Σαξόνων κατά την διάρκεια της βασιλείας του «άνομου σφετεριστή» Βόρτιγκερν (Vortigern), της επιτυχημένης αντίστασης κατά των Σαξόνων από τον Βόρτιμερ (Vortimer) και η αποκατάσταση της ορθής γραμμής διαδοχής ακολουθείται από τις ένδοξες θητείες του Αυρηλίου (Aurelius) και του αδελφού του Ούθερ Πέντραγκον (Uther Pendragon) και τις κατακτήσεις του Αρθούρου, που αποτελούν το αποκορύφωμα της εξιστόρησης. Στα κεφάλαια 106 ως 111 παρουσιάζεται ο γητευτής Μέρλιν, ο οποίος προφητεύει με σκοτεινό αλλά αποκαλυπτικό τρόπο την μέλλουσα πολιτική ιστορία της Βρετανίας. Τα συγκεκριμένα κεφάλαια εκδόθηκαν πρώτα, πριν το 1136 και ήταν αυτά από τα οποία πηγάζει το ύφος των πολιτικών προφητειών που αποδίδονται στον Μέρλιν.

ΒΙΒΛΙΟ Ι.
Κεφάλαιο I.— Η αφιέρωση της επιστολής στον Robert Earl του Γκλούτσεστερ. 
Ενώ ασχολήθηκα με πολλές και διάφορες μελέτες, έτυχα να φωτίσω την Ιστορία των Βασιλέων της Βρετανίας και αναρωτήθηκα ότι στο λογαριασμό που τους έδωσαν οι Gildas και Bede, οι κομψές πραγματείες τους, δεν βρήκα τίποτα για εκείνους τους βασιλιάδες που έζησαν Εδώ πριν από την ενσάρκωση του Χριστού, ούτε του Άρθουρ, και πολλών άλλων που πέτυχαν μετά την ενσάρκωση. αν και οι πράξεις τους άξιζαν αθάνατη φήμη, και γιορτάστηκαν επίσης από πολλούς ανθρώπους με ευχάριστο τρόπο και από καρδιά, σαν να είχαν γραφτεί. Ενώ ήμουν πρόθυμος σε αυτές και σε τέτοιες σκέψεις, Walter, αρχιερέα της Οξφόρδης, ένας άντρας με μεγάλη ευγλωττία, και έμαθε σε ξένες ιστορίες, μου πρόσφερε ένα πολύ αρχαίο βιβλίο στη βρετανική γλώσσα, το οποίο, σε συνεχή τακτική ιστορία και κομψό στιλ, αφορούσε τις ενέργειες όλων αυτών, από τον Βρούτο τον πρώτο βασιλιά των Βρετανών, στον Cadwallader, γιο του Cadwallo.
Κεφάλαιο 3
Επιτέλους, μετά τη λήξη δεκαπέντε ετών, ο νεαρός συνόδευσε τον πατέρα του στο κυνήγι, και τον σκότωσε ανεπιθύμητα από ένα βέλος. Διότι, καθώς οι υπηρέτες τους ανέβαιναν τους πύργους, ο Βρούτος, πυροβολώντας τους, χτύπησε τον πατέρα του κάτω από το στήθος. Με το θάνατό του, εκδιώχθηκε από την Ιταλία, με τους συγγενείς του να εξοργίζονται γι ‘αυτόν για τόσο φρικτή πράξη. Εξαφανίστηκε έτσι πήγε στην Ελλάδα, όπου βρήκε τον Έλενο, γιο του Πριάμου, φυλακισμένος από τον Πάνδρασο, βασιλιά των Ελλήνων. Γιατί, μετά την καταστροφή της Τροίας, ο Πύρρος, ο γιος του Αχιλλέα είχε φέρει εδώ με αλυσίδες τον Έλενο και πολλές άλλους για να τους εκδικηθεί για τον θάνατος του πατέρα του, είχε δώσει εντολή να κρατηθούν σε αιχμαλωσία. Ο Βρούτος, που διαπίστωσε ότι κατάγονταν οι παλιοί συμπατριώτες του, πήρε την θέση του ανάμεσά τους, και άρχισε να ξεχωρίζει από τη συμπεριφορά του και την ανδρεία του στον πόλεμο, ώστε να κερδίσει την αγάπη των βασιλέων και των διοικητών, και πάνω απ ‘όλα τους νεαρούς άνδρες της Χώρας. Διότι εκτιμήθηκε ως άτομο μεγάλης ικανότητας τόσο στο συμβούλιο όσο και στον πόλεμο, και σήμαινε τη γενναιοδωρία του στους στρατιώτες του, δίνοντάς τους όλα τα χρήματα και τα λάφυρα που είχε. Η φήμη του, λοιπόν, εξαπλώθηκε σε όλες τις χώρες, οι Τρώες από όλα τα μέρη άρχισαν να συρρέουν σε αυτόν, Επιθυμώντας υπό την εντολή του να απελευθερωθεί από την υποταγή στους Έλληνες · που του διαβεβαίωσαν ότι θα μπορούσε εύκολα να γίνει, λαμβάνοντας υπόψη πόσο αυξάνεται τώρα ο αριθμός τους στη χώρα, που ήταν επτά χιλιάδες ισχυροί, εκτός από γυναίκες και παιδιά. Υπήρχε επίσης στην Ελλάδα μια ευγενής νεολαία που ονομάζεται Ασσάρακος, που ευνοεί τον σκοπό τους. Διότι καταγόταν από την πλευρά της μητέρας του από τους Τρώες, και τους έδινε μεγάλη εμπιστοσύνη, ότι μπορεί να είναι σε θέση με τη βοήθειά τους να αντιταχθούν στα σχέδια των Ελλήνων.
Κεφάλαιο. XVI – Η  Albion χωρίζεται μεταξύ Brutus και Corineus.
Το νησί ονομάστηκε τότε Albion, [και κατοικήθηκε από κανέναν εκτός από λίγους γίγαντες. Παρ ‘όλα αυτά, η ευχάριστη κατάσταση των τόπων, τα πολλά ποτάμια που αφθονούν με ψάρια και η ελκυστική προοπτική του δάσους του, έκαναν τον Βρούτο και την παρέα του πολύ επιθυμητό να διορθώσουν την κατοικία τους σε αυτό. Επομένως, πέρασαν από όλες τις επαρχίες, ανάγκασαν τους γίγαντες να πετάξουν στις σπηλιές των βουνών και διαίρεσαν τη χώρα ανάμεσά τους σύμφωνα με τις οδηγίες της διοίκησης. Μετά από αυτό άρχισαν να καλλιεργούν και να χτίζουν σπίτια, έτσι ώστε σε λίγο χρόνο η χώρα έμοιαζε με ένα μέρος που είχε κατοικηθεί εδώ και πολύ καιρό. Επιτέλους ο Βρούτος ονόμασε το νησί με το δικό του όνομα Βρετανία, και τους συντρόφους του Βρετανούς. γιατί με αυτά τα μέσα ήθελε να διαιωνίσει τη μνήμη του ονόματός του.
From whence afterwards the language of the nation, which at first bore the name of Trojan, or rough Greek, was called British.
Κεφάλαιο. XVII – Η οικοδόμηση της νέας Τροίας από τον Βρούτο, στον ποταμό Τάμεση.
Ο Βρούτος , έχοντας έτσι επιτέλους μάτια στο βασίλειό του, διαμόρφωσε ένα σχέδιο οικοδόμησης μιας πόλης και, με αυτή την άποψη, ταξίδεψε στη γη για να βρει μια βολική κατάσταση, και φτάνοντας στον ποταμό Τάμεση, περπατούσε κατά μήκος της ακτής, και επιτέλους έφτασε σε ένα μέρος πολύ κατάλληλο για το σκοπό του. Εδώ, λοιπόν, έχτισε μια πόλη, την οποία ονόμασε Νέα Τροία. με το όνομα που συνέχισε για πολύ καιρό μετά, μέχρι επιτέλους, από τη διαφθορά της αρχικής λέξης, ήρθε να ονομάζεται Trinovantum.
Η παλαιότερη πραγματική ειδοποίηση του Albion εμφανίζεται σε ένα έργο που αποδίδεται στον Αριστοτέλη [De Mundo, sec. 3], ο οποίος έγραψε, πριν από τον Χριστό του 340, «Πέρα από τους στυλοβάτες του Ηρακλή είναι ο ωκεανός που ρέει γύρω από τη γη. Σε αυτό υπάρχουν δύο πολύ γοητευτικά νησιά, που ονομάζονται Βρετανικοί, αυτοί είναι οι  Άλμπιον και η Ιέρνη,».
 Εδώ Λονδίνο. Η προέλευση της λέξης παραμένει άγνωστη. Η αρχαιότερη ετυμολογική εξήγηση μπορεί να αποδοθεί στον Τζέφρεϊ του Μονμάουθ στο έργο Historia Regum Britanniae. Το όνομα, σύμφωνα με την περιγραφή, προέρχεται από το βασιλιά Λαντ (Lud), ο οποίος φέρεται να είχε καταλάβει την πόλη και να την είχε ονομάσει Kaerlud. Η λέξη αυτή έγινε Kaerludein και τελικά London.
Το τετραγωνικό Μίλι της Νέας Τροίας
Το Σίτι του Λονδίνου (αγγλικά: City of London) είναι περιοχή του κεντρικού Λονδίνου, πρωτεύουσας του Ηνωμένου Βασιλείου. Μολονότι στο Μεσαίωνα συνιστούσε ολόκληρο σχεδόν το Λονδίνο, στις μέρες μας αποτελεί μέρος μόνον της μητρόπολης. Τα σύνορά του έχουν διατηρηθεί αμετάβλητα σχεδόν από συστάσεώς του. Αποτελεί σημαντικό κομμάτι του κεντρικού Λονδίνου, απολαμβάνοντας καθεαυτό καθεστώς πόλης και αποτελώντας ανεξάρτητη ληξιαρχική κομητεία.
Το Σίτι αποτελεί μείζον επιχειρηματικό και χρηματοοικονομικό κέντρο, καταλαμβάνοντας μαζί με τη Νέα Υόρκη την πρώτη θέση σε αυτούς τους τομείς σε όλο τον κόσμο.
Η ιστορία της βρετανικής Βασιλείας μας μιλάει για τις περιπέτειες του Ρωμαίου Τρώα Βρούτου, ιδρυτού της Βρετανικής Αυτοκρατορίας που φτάνει στο νησί  δίνοντας το όνομά του αφού  προηγουμένως είχε περάσει από την Ελλάδα και πολέμησε  με τους Έλληνες.
Από την Άλμπα Λόγγα της Ρώμη στο Λονδίνο της γηραιάς Αλβιώνος με  ιστορικές πένες πενιές.

Και εσύ τέκνο Βρούτε…Τρώας……

Αστραία