Από την Λεμουρία στην Ατλαντίδα
το κεφάλι τα δόντια και η ουρά του Δράκου
Από τις ιερές αγελάδες της Ανατολής στους ιερούς ταύρους της Δύσης σπέρνει τις θρησκείες των ιερατείων με την Γνώση του Δράκου ο Κάδμος.
Ο Κάδμος ήταν ο ιδρυτής και ο πρώτος βασιλιάς της Θήβας. Ήταν γιος του βασιλιά της Φοινίκης, Αγήνορα και της Τηλέφασσας (της κόρης του Νείλου, σύμφωνα με μια εκδοχή) και αδελφός της Ευρώπης, του Φοίνικα, του Κίλικα και του Θάσου. Από την πλευρά του πατέρα του καταγόταν από το μυθικό βασιλιά της Αιγύπτου, τον Έπαφο, το γιο του Δία και της αργίτισσας Ιώς, όταν εκείνη κυνηγημένη από την Ήρα έφτασε, μεταμορφωμένη σε αγελάδα, στη χώρα του Νείλου
Μετά την αρπαγή της αδελφής του, Ευρώπης, από τον Δία, ο Κάδμος μαζί με τα αδέλφια του και τη μητέρα τους άφησαν κατ’ εντολήν του Αγήνορα την πατρίδα τους και περιπλανήθηκαν στο Αιγαίο με σκοπό να βρουν την Ευρώπη. Ο Κάδμος κατέληξε στη Βοιωτία, όπου ίδρυσε την πόλη της Θήβας, αφού πρώτα ακολούθησε μία ξεχωριστή αγελάδα με μια ημισέληνο στα πλευρά της (έπειτα από χρησμό του μαντείου των Δελφών) και στη συνέχεια σκότωσε ένα δράκοντα κι έσπειρε τα δόντια του, με αποτέλεσμα να ξεφυτρώσουν οι πρώτοι κάτοικοι (Σπαρτοί). Η ακρόπολη της Θήβας ονομάστηκε προς τιμήν του Καδμεία
Απόμειναν μόνο πέντε από αυτούς, ο Εχίων, ο Χθόνιος, ο Ουδαίος, ο Υπερήνωρ και ο Πέλωρ(ος). Αυτοί είχαν τη μεγαλύτερη δύναμη μετά τον Κάδμο και έγιναν οι γενάρχες των πιο σπουδαίων αρχοντικών σπιτιών της Θήβας πλάι στους Καδμείους.
Ήταν οι Εχίωνας (ο «άνθρωπος φίδι»), Ουδαίος (ο «πρώτος άνθρωπος»), Πέλωρας (ο «πελώριος»), Υπερήνορας (ο «υπεράνθρωπος») και Χθόνιος (ο «άνθρωπος από την γη») και θα γίνονταν οι πρώτοι πέντε κάτοικοι της νέας πόλης, που ονομάστηκε Καδμεία. Οι απόγονοι των πέντε γιγάντων αποτελούσαν τον πληθυσμό της νέας πόλης κι ονομάζονταν Σπαρτοί.
Ο Κάδμος και τα ιερατεία σπέρνουν τις θρησκείες του Δράκου και οι Σπαρτές Θρησκείες αλληλοεξοντώνονται μεταξύ τους με μανία.
Αστραία
Σε Α΄ Ενικό 
Η άγνοια δεν μπορεί να είναι άλλοθι ενός προσώπου σε μία τόσο σημαντική θέση και η διπλωματία είναι απελπιστικό άλλοθι για έναν εκπρόσωπο και άνθρωπο του Θεού.
Γιατί αν ο Θεός χρειάζεται τη διπλωματία για να επιβιώσει, τι είδους θεός είναι; Και αν ένας άνθρωπος του Θεού χρειάζεται τη διπλωματία και όχι την αλήθεια και τον αληθινό λόγο του Θεού, τι είδους άνθρωπος του Θεού είναι; Και πέραν τούτου έχουμε διπλωμάτες και πολιτικούς εκλεγμένους πού ελέγχονται και αξιολογούνται κάθε 4 ή 5 χρόνια τουλάχιστον, ποιος ο λόγος να πληρώνουμε και άλλους διπλωμάτες θρησκευτικών; Πού όχι μόνο κάνουν διπλωματία αλλά παραμένουν και στο απυρόβλητο λόγω του Θεού, κρύβονται δηλαδή πίσω από αυτόν οι Παναγιώτατοι;
Αν ο θεός είναι τόσο διπλωμάτης να καταργήσουμε τους άλλους διπλωμάτες μην έχουμε τόσα είδη διπλωματών. Too much. Οι πολλοί φουρνάρηδες βγάζουν άψητο το ψωμί. Αν ο θεός δεν είναι διπλωμάτης δεν μπορεί να είναι και οι εκπρόσωποι του και οι άνθρωποι του Θεού. Απλά πράγματα λογικά και αυτονόητα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!